ΤΟΠΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ Στυλοβάτης στο χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων

ΤΟΠΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Στυλοβάτης στο χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει αναδειχθεί σε στυλοβάτη και συνειδητό παράγοντα για το πέρασμα στο Δημόσιο όλων των ειδών των ελαστικών εργασιακών σχέσεων (φωτ. από παλιότερη κινητοποίηση εργαζομένων στους ΟΤΑ)

Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στους Δήμους, στις Κοινότητες, στα Νομικά τους Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και τις Δημοτικές Επιχειρήσεις πλησιάζουν τις 100.000. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν δε διαφέρουν απ' αυτά που βιώνει κάθε εργαζόμενος, κάθε λαϊκή οικογένεια. Η επιτάχυνση των «βαθιών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», για το πέρασμα της στρατηγικής του κεφαλαίου στο όνομα της εξόδου από την οικονομική κρίση, σαρώνει τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματά τους, υποβαθμίζει την ποιότητα της ζωής τους, τους οδηγεί και αυτούς πιο βαθιά στη φτώχεια.

Οι δεσμεύσεις που ανέλαβε πρόσφατα η κυβέρνηση είναι:

• Μείωση των εισοδημάτων των δημοσίων υπαλλήλων.
• Προώθηση νέων ανατροπών στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.
• Ψήφιση νέου αντιλαϊκού φορολογικού νόμου.
• Περικοπή παραπέρα των κρατικών κοινωνικών δαπανών.
• Προώθηση αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στη Δημόσια Διοίκηση, με πρώτο το πρόγραμμα «Καλλικράτης» (νέα διοικητική δομή της χώρας).
• Λήψη και άλλων συγκεκριμένων μέτρων, που θα δίνουν νέα προνόμια και φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο και, παράλληλα, μέτρα που θα ρίχνουν την τιμή της εργατικής δύναμης (πλήρης ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, κτύπημα συλλογικών συμβάσεων κ.ά.).

Οι δεσμεύσεις αυτές, που θα αποτελέσουν τον πυρήνα του τριετούς προγράμματος σταθερότητας, πλήττουν και τους εργαζόμενους στους δήμους και τις κοινότητες της χώρας.

Στυλοβάτης στο χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων

Από χρόνια - τουλάχιστον από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας - η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει αναδειχθεί σε στυλοβάτη και συνειδητό παράγοντα για το πέρασμα στο Δημόσιο όλων των ειδών των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Από εκεί ξεκίνησαν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης .
Ετσι, οι εργαζόμενοι που υπηρετούν σήμερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση έχουν πολλές διαφορετικές σχέσεις εργασίας, δηλαδή έχουμε:
Μόνιμους, αορίστου χρόνου, συμβασιούχους ορισμένου χρόνου, συμβασιούχους έργου, έκτακτο προσωπικό, εποχικό προσωπικό, εργαζόμενους μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, εργαζόμενους με μερική απασχόληση, εργαζόμενους για να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία «stage», εργαζόμενους σε διάφορα χρηματοδοτούμενα προγράμματα, εργαζόμενους που τους «νοικιάζουν» εταιρείες στους δήμους στα πλαίσια υλοποίησης συμβάσεων κλπ.
Σχέσεις εργασίας που πηγάζουν από την Ευρωπαϊκή Ενωση και μάλιστα από τη στρατηγική της Λισαβόνας για φτηνούς και ευέλικτους εργαζόμενους και τις οποίες υλοποιούν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και αποδέχονται τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.
Περιττό, αλλά όχι υποδεέστερο, να αναφέρουμε και αυτούς που δουλεύουν «εθελοντικά» - κάτω από την πίεση της ανεργίας ή την απειλή της απόλυσης (εν προκειμένω για συμβασιούχους).
Υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες στις κυβερνήσεις, στην Κεντρική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδος, στους δημάρχους και για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, συνολικά των εργατικών κατακτήσεων, και ας μην κάνουν τους τιμητές και τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Εχει γίνει σχεδόν κανόνας η πρόσληψη συμβασιούχων και όχι μόνιμου προσωπικού, το δε σύνολο των κοινωνικών προγραμμάτων υλοποιείται από διαφόρων ειδών συμβασιούχους, αρκετοί από τους οποίους εργάζονται πάνω από 10 χρόνια .

Χιλιάδες εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν το φάσμα της απόλυσης

Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, χιλιάδες είναι οι εργαζόμενοι που αντιμετωπίζουν το φάσμα της απόλυσης, αφ' ενός με την υλοποίηση των θέσεων της κυβέρνησης για τους συμβασιούχους, αφ' ετέρου με τις μετατροπές - προσαρμογές των δημοτικών επιχειρήσεων σε κοινωφελείς και την απόλυση του «πλεονάζοντος» προσωπικού .
Επεται δε συνέχεια, διότι αν σήμερα είναι λίγοι οι δήμοι που μια σειρά από δραστηριότητες και αρμοδιότητες που αφορούν την καθαριότητα χώρων, το πράσινο, την αποκομιδή των απορριμμάτων, τη συντήρηση των κτιρίων, τα προσφερόμενα κοινωνικά προγράμματα, αλλά και διοικητικές λειτουργίες τις έχουν αναθέσει σε ιδιώτες - εξωτερικά συνεργία - εργολάβους, με την εφαρμογή της «διοικητικής μεταρρύθμισης» θα υπάρξει μεγαλύτερο πέρασμα τομέων της ΤΑ στους ιδιώτες, αφού άλλωστε θα υπάρχει και εντονότερο ενδιαφέρον, απ' αυτούς, διότι το αντικείμενο θα είναι μεγάλο και όχι κατακερματισμένο, με συνέπεια να υπάρχει και μείωση του προσωπικού των δήμων και δεν αποκλείεται και η κατάργηση υφιστάμενων σήμερα υπηρεσιών.
Η ακολουθούμενη εισοδηματική πολιτική προς τους εργαζόμενους στην ΤΑ, με οποιαδήποτε σχέση και αν εργάζονται σ' αυτή, δε διαφέρει απ' αυτήν που εφαρμόζεται στο σύνολο των εργαζομένων .
Οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, η όποια αύξηση, με ευθύνη και της συνδικαλιστικής ηγεσίας της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στους ΟΤΑ, γίνεται μέσω επιδοματικής πολιτικής και όχι με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, με συνέπεια να υποβαθμίζεται συνεχώς το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και να μην καλύπτονται και αυτές ακόμα οι στοιχειώδεις ανάγκες που έχει κάθε οικογένεια.
Οι καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας, κυρίως στα επιδοτούμενα προγράμματα (Βοήθεια στο Σπίτι, Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης, Μέριμνα, Βρεφονηπιακοί Σταθμοί), αλλά και στους σχολικούς φύλακες, στους συμβασιούχους και στο σύνολο των εργαζομένων στις δημοτικές επιχειρήσεις είναι ένα μόνιμο απαράδεκτο καθεστώς.
Η ομηρία των εργαζομένων σε όλο της το μεγαλείο. Οι όποιες λεκτικές κορόνες των δημάρχων και της ΚΕΔΚΕ για την οικονομική δυσπραγία των δήμων είναι για να ακούγονται στα ΜΜΕ, διότι τα έχουν βρει και έχουν συμφωνήσει με τις κυβερνήσεις, αφού άλλωστε αποτελούν στελέχη των κομμάτων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αμεσος στόχος τους είναι η δυνατότητα επιβολής φορολογίας και από τους δήμους για να είναι «ανεξάρτητη» η ΤΑ, όλα τα βάρη δηλαδή μια και δυο φορές στις πλάτες του λαού.
Οι μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, η εργασιακή ανασφάλεια των συμβασιούχων - και όχι μόνον - η έλλειψη κατάλληλων υποδομών και μέσων, οδηγούν σε εντατικοποίηση της εργασίας, σε κινδύνους για την υγεία και την προστασία από ατύχημα των εργαζομένων, αλλά και στην υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς το κοινωνικό σύνολο. Η διεκδίκηση των ελάχιστων μέτρων ασφάλειας για τις συνθήκες εργασίας αντιμετωπίζεται αρκετές φορές με αυταρχισμό από τις δημοτικές αρχές, όπως επίσης το ίδιο συμβαίνει με την πίεση που εξασκούν οι διοικήσεις για να απασχολούνται οι εργαζόμενοι σε καθήκοντα που δεν έχουν σχέση με την ειδικότητά τους.

Γιατί παλεύουμε

Με εμπιστοσύνη στο ταξικό κριτήριο που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ από πολλούς μακρόχρονους και σκληρούς αγώνες κατά το παρελθόν, παλεύουμε μαζί τους και με το σύνολο της εργατικής τάξης:

• Για μόνιμη σταθερή εργασία για όλους.
• Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις .
• Κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων.
• Υπαγωγή όλων των κοινωνικών προγραμμάτων και δομών που λειτουργούν στην ΤΑ στην ευθύνη του κράτους. Οσο λειτουργούν στους δήμους ζητάμε τον εκσυγχρονισμό της υλικοτεχνικής υποδομής τους, προσλήψεις του απαραίτητου επιστημονικού - βοηθητικού - διοικητικού προσωπικού με μόνιμη σχέση εργασίας.
• Την ένταξη όλων των εργαζομένων στις δημοτικές επιχειρήσεις στους δήμους με μόνιμη σχέση εργασίας και το ταυτόχρονο κλείσιμο αυτών.
• Μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στους τόπους εργασίας. Προσλήψεις γιατρών Εργασίας και τεχνικών Ασφαλείας. Στέγαση των υπηρεσιών σε κατάλληλα κτίρια.
• Ενταξη και άλλων ειδικοτήτων του κλάδου στα Βαρέα και Ανθυγιεινά. Κατάργηση των αρνητικών προϋποθέσεων (επασφάλιστρο κ.ά.) του ισχύοντος νόμου.
• Λήψη μέτρων για τις εργαζόμενες, απαγόρευση νυκτερινής δουλειάς - μειωμένο ωράριο μέχρι τα παιδιά να πάνε στην πρώτη δημοτικού, αύξηση των γονικών αδειών σε περίπτωση ασθένειας των παιδιών ή για την εκπαιδευτική παρακολούθησή τους - τα μέλη μονογονεϊκών οικογενειών να εργάζονται μόνο πρωινό ωράριο μέχρι τα παιδιά να φτάσουν στην ηλικία των 10 ετών και άλλες θετικές ρυθμίσεις υπέρ των εργαζομένων.
• Κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ, κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ.
• Σύνταξη στα 60 χρόνια για τους άνδρες και 55 χρόνια για τις γυναίκες και, αντίστοιχα, στα 55 και 50 χρόνια για τα ΒΑΕ. Σύνταξη με πλήρη δικαιώματα στα 30 χρόνια εργασίας.
• Κατάργηση των νόμων, μηχανισμών και πρακτικών ποινικοποίησης των εργατικών και λαϊκών αγώνων και διευκόλυνσης της εργοδοτικής τρομοκρατίας.