όταν ο ΑΔΩΝΙΣ συνάντησε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ....

 όταν ο ΑΔΩΝΙΣ συνάντησε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ....

Ο ψεύτης και ο κλέφτης (και ο οπορτουνιστής) τον πρώτο χρόνο χαίρονται...

Το ΚΚΕ πήρε καθαρή θέση στη διαπάλη γύρω από το θέμα του φαρμάκου. Είπε καθαρά ότι το μεγάλο σκάνδαλο είναι πως το φάρμακο είναι εμπόρευμα που παράγεται με βάση το κέρδος.
Κάλεσε τους εργαζομένους να διεκδικήσουν δωρεάν φάρμακο για όλους, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, με πλήρη χρηματοδότηση από το κράτος. Να παλέψουν με προοπτική τον λαϊκό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποίηση των βιομηχανιών φαρμάκου, για κρατικό φορέα έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και δωρεάν διακίνησης φαρμάκων από τα κρατικά νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας και το κρατικό δίκτυο φαρμακείων σε όλη τη χώρα.
Ανέδειξε πως η διαπάλη που εκφράστηκε με τις τοποθετήσεις της ΝΔ, μέσω του υπ. Υγείας Γεωργιάδη, και του ΣΥΡΙΖΑ είναι διαπάλη που αφορά τμήματα της αστικής τάξης του φαρμάκου, δεν πρέπει να αφορά τους εργαζομένους. Αρνήθηκε να αποπροσανατολίσει τον λαό, να μπει κάτω από το καπέλο της υπαρκτής φαγωμάρας μεταξύ πολυεθνικών φαρμάκου και εγχώριων φαρμακοβιομηχανιών.
Είδε όλος ο λαός την κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ, το σόου που στήθηκε στη Βουλή με αφορμή τις ψηφοφορίες για τη συγκεκριμένη τροπολογία.

Ας δούμε όμως μια λιγότερο γνωστή κατρακύλα, μιας λιγότερο γνωστής ομάδας.
Ανάμεσα σε διάφορες οπορτουνιστικές μπούρδες όπως: «Το κεφάλαιο εκφραζόμενο μέσα από το ΔΝΤ και την ΕΕ προσπαθεί να εισχωρήσει σε τομείς που ακόμα δεν τα είχε καταφέρει όπως σε αυτόν του φαρμάκου»,(σχόλιο δικό μας: λες και μέχρι τώρα το κεφάλαιο δεν έχει στην ιδιοκτησία του τις βιομηχανίες φαρμάκου)
και σε άλλες μπερδεψούρες όπως: «Το φάρμακο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κοινό καταναλωτικό προϊόν… δεν είναι προϊόν την στιγμή που εμπεριέχει μέσα του την υγεία του κόσμου» (!;), η φοιτητική παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο τμήμα της Φαρμακευτικής του ΑΕΙ Πάτρας (Παρενέργεια-ΕΑΑΚ), γράφει σε μια ανακοίνωσή της ακριβώς πριν από ένα χρόνο:
«…Να γίνεται συνταγογράφηση της δραστικής ουσίας και όχι της εμπορικής ονομασίας του φαρμάκου, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον ασθενή να επιλέγει φάρμακα τα οποία και θα καλύπτονται από τα ταμεία…».
Ακόμα πιο κάτω αναφέρει: «…Διεύρυνση της χρήσης των γενόσημων (αντίγραφων) φαρμάκων που ειδικά για τις χώρες όπως η Ελλάδα, όσο αυξάνεται το μερίδιο τους τόσο περισσότερες θέσεις εργασίας συνεπάγεται αυτό για τον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας…».

Προσπερνώντας κάποιες όχι και τόσο επιμέρους πλευρές, ας κάνουμε κάποιες μόνο παρατηρήσεις αλλιώς δε θα έφταναν πολλές σελίδες:
- Από πού κι ως πού ο ασθενής θα επιλέγει φάρμακα; Έχει την επιστημονική δυνατότητα να το κάνει αυτό ένας συνταξιούχος ή ένας άνεργος;
- Από πού κι ως πού το τι φάρμακο θα πάρει ο ασθενής εξαρτάται από τη δυνατότητα κάλυψης των ασφαλιστικών ταμείων; Είναι ή δεν είναι αυτό παραδοχή ότι θα παίρνεις φάρμακα ανάλογα με το πόσο βαστάει η τσέπη σου;
- Είναι ή όχι στόχος της κυβέρνησης να φτάσει το μερίδιο των γενοσήμων στην Ελλάδα στο 70% ενώ είναι σήμερα γύρω στο 20%; Και από πού κι ως πού προκύπτει ότι όσο αυξάνεται το μερίδιο των γενοσήμων (δηλαδή το μερίδιο των πολυεθνικών που τα παράγουν) στην Ελλάδα, αυτό θα γεννήσει θέσεις εργασίας; Δηλαδή τα μονοπώλια και οι επενδύσεις θα λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας στον κλάδο του φαρμάκου; Το ίδιο δεν λέει και η κυβέρνηση Σαμαρά; Αλλά έστω ότι κάποιοι “θα βρουν” δουλειά. Με τι όρους θα είναι αυτή; Με τι μισθούς;
- Τι θα κερδίσει ο εργαζόμενος “καταναλωτής” φαρμάκου από την πιο βαθιά είσοδο των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στην Ελλάδα; Τι κέρδισε μέχρι τώρα από τον ανταγωνισμό των μονοπωλίων; Δεν ξέρουν ότι οι εργαζόμενοι τόσα χρόνια πληρώνουν τη διαφορά λιανικής και ασφαλιστικής τιμής, ότι είναι εκατοντάδες τα φάρμακα που δεν καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία; Ότι έχει αυξηθεί και αυξάνεται συνεχώς η “συμμετοχή” των εργαζομένων στα φάρμακα;

- Εν κατακλείδι: Ο Άδωνις τι δεν υλοποίησε από τις παραπάνω προτάσεις της εν λόγω φοιτητικής παράταξης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

ΠΗΓΗ