Σκέψου αταξικά, παράδωσε τα όπλα στον εχθρό σου

 Σκέψου αταξικά, παράδωσε τα όπλα στον εχθρό σου

Σε έναν πόλεμο είναι βέβαια εντελώς ηλίθιο να δέχεσαι να δυναμώσει ο εχθρός σου για να μπορέσει να σε εξοντώσει ολοκληρωτικά. Αυτός είναι και ο λόγος που ο ταξικός εχθρός, την ώρα που  βομβαρδίζει, τα δικά μας σπίτια και τη δική μας ζωή, μας λέει πως δεν υπάρχει πόλεμος, αλλά ψεκασμός με βόμβες για το καλό  όλων μας...

"Σκέψου αταξικά, παράδωσε τα όπλα σου"

Αυτός ήταν, είναι και θα είναι ο κύριος στόχος της προπαγάνδας του συστήματος.
Ιδιαίτερα μέσα στις συνθήκες της τεράστιας κρίσης που περνάει  ο καπιταλισμός, αυτή η προσπάθεια να θολώσουν τα νερά  αποκτάει ακόμα μεγαλύτερη σημασία.

Ο στόχος αυτός τέθηκε βέβαια εδώ και δεκαετίες, έγινε όμως εφικτός ιδιαίτερα μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού.
Τότε ο καπιταλισμός τα έδωσε όλα.
Μίλησε με όλους τους τρόπους που είχε, χρησιμοποίησε όλα τα όπλα που είχαν στη διάθεσή τους οι ιδεολογικοί του μηχανισμοί για να πείσει τους εργαζόμενους, τους καταπιεσμένους και εξουσιαζόμενους, τους από κάτω δηλαδή, πως πλέον  είχε έρθει "το τέλος της ιστορίας", πως ο ταξικός πολεμος έλαβε τέλος, πως ο κόσμος ήταν δήθεν επιτέλους ένα, πως ο καπιταλισμός επικράτησε τελειωτικά και από εκεί και μετά αποτελούσε την μία και μοναδικη αδιαμφισβήτητη επιλογή που υπήρχε!
Άλλος κόσμος πέρα από τον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει είπαν!
Επομένως το μόνο που έμενε ήταν "να τα βρούμε", να συνεννοηθούν οι ταξικοί αντίπαλοι δηλαδή και να δώσουν τέλος σε μια "διαμάχη" που δεν είχε πια νόημα.

Η πραγματικότητα δείχνει πως το πέτυχαν σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Εκτός από τον κόσμο εκείνο που ακούει τις φωνές των μαρξιστών λενινιστών,όσων απέμειναν αμετακίνητοι και αλύγιστοι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη στις δύσκολες συνθήκες που ακολούθησαν, και εδώ στην Ελλάδα τη φωνή του ΚΚΕ, οι υπόλοιποι αποφάσισαν να βάλουν νερό στο κρασί τους, να ακούσουν τις σειρήνες του συστήματος και να βυθιστούν στην πλάνη της ταξικής συνεννόησης.

Το αποτέλεσμα βέβαια δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την αποδυνάμωση των αγώνων των εργαζόμενων που σιγά σιγά άρχισαν να χάνουν τη στόχευσή τους.
Ο στόχος σταμάτησε να είναι τις περισσότερες φορές το κτύπημα του ταξικού αντιπάλου, του εχθρού δηλαδή σε έναν πόλεμο που φυσικά συνεχιζόταν και που έτσι κι αλλιώς συμβαίνει έξω από τη θέληση μας. Ο στόχος πλέον ήταν "η καλυτέρευση της ζωής όλων", πλουσίων και φτωχών, που δήθεν όλοι μαζί θα προσπαθούσαν να χτίσουν έναν καλύτερο κόσμο...
Τις συνέπειες αυτής της θολούρας που 'εφερε την αποδυνάμωση του λαικού κινήματος τις ζούμε με τον πιο σκληρό τρόπο σήμερα.

Ο ταξικός πόλεμος βέβαια ξαναλέμε ότι συμβαίνει αντικειμενικά πέρα από τη θέληση του οποιουδήποτε. Και μάλιστα όποια κι αν είναι η αντίσταση και η συμμετοχή από την πλευρά των από κάτω, των εξουσιαζόμενων, η πλευρά των εξουσιαστών δεν σταματάει στιγμή να σχεδιάζει και να πραγματοποιεί τα πλήγματά της εναντίον μας.
Αυτη είναι μια μεγάλη αλήθεια, με τεράστιες φυσικά συνέπειες, που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρύψουν οι μηχανισμοί του συστήματος και οι άνθρωποί τους.

Αν οι από κάτω, καταλάβαιναν ότι αυτό που συμβαίνει γύρω τους και στη ζωή τους, δεν είναι παρά  ένας φρικτός πόλεμος των κατόχων της εξουσίας εναντίον τους, που προσπαθεί να ισοπεδώσει κάθε αντίσταση, να γκρεμίσει κάθε δικαίωμα, για να σωθεί το ίδιο το σύστημα που βρίσκεται σε κρίση, θα έκαναν εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Και αυτό γιατί φυσικά, αν κατανοούσαν ότι βρίσκονται αντικειμενικά σε πόλεμο με τους ταξικούς τους εχθρούς, τους καπιταλιστές, τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων δηλαδή, δεν θα έκαναν ούτε ένα βήμα πίσω από τα δικά τους χαρακώματα. Δεν θα παραχωρούσαν τίποτα από τα δικά τους δικαιώματα και όπλα, τίποτα που να αποδυναμώνει τη δική τους θέση και θα  δυναμωνει τον αντίπαλό τους.
Αν δεν περνούσε η πλάνη της ταξικής συνεννόησης, φυσικά δεν θα δεχόντουσαν να δώσουν στον εχθρό τους δικα τους όπλα, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα στην απεργία αλλά και τα ίδια τα σωματεία τους όσο απέχουν από αυτά, για να τους χτυπήσει ο εχθρός πιο αποτελεσματικά.

Σε έναν πόλεμο είναι βέβαια εντελώς ηλίθιο να δέχεσαι να δυναμώσει ο εχθρός σου για να μπορέσει να σε εξοντώσει ολοκληρωτικά. Αυτός είναι και ο λόγος που ο ταξικός εχθρός, την ώρα που  βομβαρδίζει, τα δικά μας σπίτια και τη δική μας ζωή, μας λέει πως δεν υπάρχει πόλεμος, αλλά ψεκασμός με βόμβες για το καλό  όλων μας...

Κάθε φορά λοιπόν που εμείς οι εργαζόμενοι ακούμε να μας ζητάνε να βάλουμε πλάτη για να δυναμώσουν οι επιχειρήσεις και η οικονομία(τους) παραδίνοντας δικά μας δικαιώματα, πρέπει να σκεφτόμαστε αυτό ακριβώς. 
Να σκεφτόμαστε ότι μας ζητούν να παραδώσουμε τα όπλα μας στον ταξικό εχθρό, βάζοντας το χέρι μας και συναινώντας στην ίδια την εκτέλεσή μας.

Ως εδώ λοιπόν!
Ώρα αντιστροφής και σοβαρής σκέψης.
Ο κόσμος αυτός είναι ταξικός θέλουμε δεν θέλουμε, και επομένως ούτε ήταν ούτε μπορεί να είναι ένα. Εκεί έξω οι αντίπαλοί μας έχουν βγάλει όλα τους τα όπλα και μας χτυπάνε αλύπητα γκρεμίζοντας κάθε μέρα άλλο ένα κομμάτι της ζωής μας,

Στον πόλεμο αυτό ας απαντήσουμε με πόλεμο.
Οργανωνόμαστε στα σωματεία μας  και παλεύουμε για τη δική μας νίκη, για τη δική μας τάξη και όχι για το ανύπαρκτο γενικό "κοινωνικό συμφέρον"
. Οργανωνόμαστε και παλεύουμε να απαντήσουμε στον πόλεμο που μας κήρυξαν βάζοντας σαν στόχο εκτός από τη νίκη στις καθημερινές μάχες για το ψωμί και το γκρέμισμα του εχθρού και της εξουσίας του συνολικά.
Μόνον έτσι ο αγώνας θα έχει αποτέλεσμα.
Οργανώνουμε την τάξη μας και χτυπάμε τον ίδιο τον εχθρό μαζί με τους πολιτικούς του εκπροσώπους που δεν είναι άλλοι από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.

Όταν οριστικά ένας κόσμος απαλλαγεί από τη θολούρα και την πλάνη του "καλού όλων" και του κοινωνικού ιστού που δήθεν δεν πρέπει να διαρραγεί, ενώ ξεσκίζεται κυριολεκτικά από αυτούς που το λένε, τότε τα πράγματα θα αρχίσουν να αλλάζουν.
Οι πόλεμοι κερδίζονται με μάχες και συγκρούσεις σκληρές στα πεδία των μαχών της ταξικής πάλης και όχι με συζητήσεις στην έδρα του εχθρού και κάτω από τους όρους που βαζουν οι ισχυροί.

Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα λοιπόν κι ας κοιτάξουμε τον εχθρό κατάματα και χωρίς φόβο.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Ο οργανωμένος λαός ήταν είναι και θα είναι μια ανίκητη υπερδύναμη όταν αποφασίζει να πολεμήσει!

Ας πολεμήσουμε λοιπόν πετώντας τα ψέματα και τις πλάνες στα σκουπίδια.
Ούτε βημα πίσω!