Δύο δρόμοι
Η
δημοσιοποίηση των προτάσεων του κουαρτέτου στη διαπραγμάτευση για τα
Εργασιακά που θα κορυφωθεί το Σεπτέμβρη, αποκαλύπτει ολόκληρο το
παιχνίδι που στήνεται στην πλάτη των εργαζομένων. Πλέον, όλοι μίλησαν:
Κυβέρνηση, θεσμοί, εργοδοσία.
Τι λέει ο καθένας από αυτούς; Σε ό,τι αφορά το κουαρτέτο, το σημείωμα των 21 σελίδων, που αποκαλύφθηκε από δημοσιεύματα την Κυριακή, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία. Ολα βρίσκονται πάνω στο τραπέζι: Απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, ανταπεργία, κατώτερος μισθός «καθαρός» από επιδόματα, καθορισμός του κατώτερου μισθού από το κράτος, αλλαγή προς το χειρότερο του συνδικαλιστικού νόμου.
Ενισχυτικά στα παραπάνω, ήρθε την περασμένη Παρασκευή η έκθεση του ΔΝΤ για την Ευρωζώνη να δείξει ότι το Ταμείο συμπλέει με τους άλλους «θεσμούς», αφού οι δικές του προτάσεις περιέχονται εν πολλοίς στο κείμενο των 21 σελίδων.
Επομένως, κοροϊδεύει η κυβέρνηση όταν προσπαθεί να παρουσιάσει διαιρεμένο το στρατόπεδο των δανειστών και να πουλήσει το παραμύθι ότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί είναι σύμμαχοι τάχα των εργαζομένων, απέναντι στο «αιμοβόρο» ΔΝΤ.
Στην πραγματικότητα και κάνοντας μια αντιπαραβολή με το σημείο όπου σταμάτησαν οι διαπραγματεύσεις για τα Εργασιακά με την προηγούμενη κυβέρνηση, είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Τα ίδια ακριβώς πράγματα βρίσκονταν και τότε στο τραπέζι, δείχνοντας ότι η μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας, με την παραπέρα ελαστικοποίηση και τη δημιουργία ενός μηχανισμού διαρκούς συμπίεσης των μέσων μισθών, έχει στρατηγική σημασία για το κεφάλαιο, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του.
Τις απαιτήσεις αυτές τις εκφράζει με κάθε τρόπο η εργοδοσία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το υπόμνημα που κατέθεσε πρόσφατα ο ΣΕΒ στον ΟΜΕΔ, για μια από τις συμβάσεις που υπογράφει, όπου νέτα - σκέτα γινόταν λόγος για κατώτερο κλαδικό μισθό στο ύψος της ΕΓΣΣΕ, απαλλαγμένου από επιδόματα. Το ίδιο προτείνουν οι εργοδότες και για τον κατώτερο, που σήμερα ορίζεται από το κράτος και είναι στα 586 για ηλικία πάνω από 25 ετών και 511 ευρώ μεικτά για κάτω των 25.
Ετσι, αποκαλύπτεται ένα ακόμη παραμύθι της κυβέρνησης, ότι δηλαδή η εργοδοσία είναι με το μέρος των εργαζομένων στη διαπραγμάτευση και ότι συμφωνεί στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και στη διατήρηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων.
Η τακτική της κυβέρνησης στόχο έχει να καθησυχάσει τους εργαζόμενους, να τους αποπροσανατολίσει, να καθυστερήσει την οργάνωση και την κινητοποίησή τους. Γι' αυτό, με κάθε αφορμή, προσπαθεί να θολώσει τα νερά, όπως έκανε ο Γ. Κατρούγκαλος, με αφορμή τη δημοσιοποίηση του κειμένου των «θεσμών» για τα Εργασιακά.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, λέει πως πρόκειται για ένα κείμενο εργασίας και ότι η σθεναρή διαπραγμάτευση της κυβέρνησης θα αποτρέψει τα χειρότερα, όπως έγινε και με το Ασφαλιστικό! Εδώ είναι που δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει...
Σε κάθε περίπτωση, ένα πράγμα επιβεβαιώνεται: Οτι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα βρίσκονται στον προθάλαμο μιας σαρωτικής μεταρρύθμισης στα Εργασιακά, την οποία διευθύνουν από κοινού κυβέρνηση - κουαρτέτο, για λογαριασμό της μεγαλοεργοδοσίας. Στόχος της κυβέρνησης, πέρα από το να κάνει τη βρώμικη δουλειά για το κεφάλαιο, είναι επίσης να ενσωματώσει τις λαϊκές αντιδράσεις, να τις χειραγωγήσει. Γι' αυτό απευθύνει προσκλήσεις σε «κοινωνικό διάλογο».
Επομένως, δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά στους εργαζόμενους: Ο ένας είναι αυτός που τους προτείνει η κυβέρνηση και οδηγεί με βεβαιότητα σε νέες απώλειες δικαιωμάτων, όπως έγινε και με το Ασφαλιστικό.
Ο άλλος είναι αυτός που οριοθετεί η πρόταση - κάλεσμα των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων για οργάνωση της πάλης στο μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων, με πλαίσιο την ανάκτηση των απωλειών, την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, τη διεκδίκηση της ικανοποίησης όλων των σύγχρονων αναγκών. Στο χέρι των εργαζομένων είναι να δώσουν ένα γερό μάθημα στην κυβέρνηση και στην εργοδοσία για όσα σχεδιάζουν σε βάρος τους.
Τι λέει ο καθένας από αυτούς; Σε ό,τι αφορά το κουαρτέτο, το σημείωμα των 21 σελίδων, που αποκαλύφθηκε από δημοσιεύματα την Κυριακή, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία. Ολα βρίσκονται πάνω στο τραπέζι: Απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, ανταπεργία, κατώτερος μισθός «καθαρός» από επιδόματα, καθορισμός του κατώτερου μισθού από το κράτος, αλλαγή προς το χειρότερο του συνδικαλιστικού νόμου.
Ενισχυτικά στα παραπάνω, ήρθε την περασμένη Παρασκευή η έκθεση του ΔΝΤ για την Ευρωζώνη να δείξει ότι το Ταμείο συμπλέει με τους άλλους «θεσμούς», αφού οι δικές του προτάσεις περιέχονται εν πολλοίς στο κείμενο των 21 σελίδων.
Επομένως, κοροϊδεύει η κυβέρνηση όταν προσπαθεί να παρουσιάσει διαιρεμένο το στρατόπεδο των δανειστών και να πουλήσει το παραμύθι ότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί είναι σύμμαχοι τάχα των εργαζομένων, απέναντι στο «αιμοβόρο» ΔΝΤ.
Στην πραγματικότητα και κάνοντας μια αντιπαραβολή με το σημείο όπου σταμάτησαν οι διαπραγματεύσεις για τα Εργασιακά με την προηγούμενη κυβέρνηση, είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Τα ίδια ακριβώς πράγματα βρίσκονταν και τότε στο τραπέζι, δείχνοντας ότι η μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας, με την παραπέρα ελαστικοποίηση και τη δημιουργία ενός μηχανισμού διαρκούς συμπίεσης των μέσων μισθών, έχει στρατηγική σημασία για το κεφάλαιο, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του.
Τις απαιτήσεις αυτές τις εκφράζει με κάθε τρόπο η εργοδοσία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το υπόμνημα που κατέθεσε πρόσφατα ο ΣΕΒ στον ΟΜΕΔ, για μια από τις συμβάσεις που υπογράφει, όπου νέτα - σκέτα γινόταν λόγος για κατώτερο κλαδικό μισθό στο ύψος της ΕΓΣΣΕ, απαλλαγμένου από επιδόματα. Το ίδιο προτείνουν οι εργοδότες και για τον κατώτερο, που σήμερα ορίζεται από το κράτος και είναι στα 586 για ηλικία πάνω από 25 ετών και 511 ευρώ μεικτά για κάτω των 25.
Ετσι, αποκαλύπτεται ένα ακόμη παραμύθι της κυβέρνησης, ότι δηλαδή η εργοδοσία είναι με το μέρος των εργαζομένων στη διαπραγμάτευση και ότι συμφωνεί στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και στη διατήρηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων.
Η τακτική της κυβέρνησης στόχο έχει να καθησυχάσει τους εργαζόμενους, να τους αποπροσανατολίσει, να καθυστερήσει την οργάνωση και την κινητοποίησή τους. Γι' αυτό, με κάθε αφορμή, προσπαθεί να θολώσει τα νερά, όπως έκανε ο Γ. Κατρούγκαλος, με αφορμή τη δημοσιοποίηση του κειμένου των «θεσμών» για τα Εργασιακά.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, λέει πως πρόκειται για ένα κείμενο εργασίας και ότι η σθεναρή διαπραγμάτευση της κυβέρνησης θα αποτρέψει τα χειρότερα, όπως έγινε και με το Ασφαλιστικό! Εδώ είναι που δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει...
Σε κάθε περίπτωση, ένα πράγμα επιβεβαιώνεται: Οτι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα βρίσκονται στον προθάλαμο μιας σαρωτικής μεταρρύθμισης στα Εργασιακά, την οποία διευθύνουν από κοινού κυβέρνηση - κουαρτέτο, για λογαριασμό της μεγαλοεργοδοσίας. Στόχος της κυβέρνησης, πέρα από το να κάνει τη βρώμικη δουλειά για το κεφάλαιο, είναι επίσης να ενσωματώσει τις λαϊκές αντιδράσεις, να τις χειραγωγήσει. Γι' αυτό απευθύνει προσκλήσεις σε «κοινωνικό διάλογο».
Επομένως, δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά στους εργαζόμενους: Ο ένας είναι αυτός που τους προτείνει η κυβέρνηση και οδηγεί με βεβαιότητα σε νέες απώλειες δικαιωμάτων, όπως έγινε και με το Ασφαλιστικό.
Ο άλλος είναι αυτός που οριοθετεί η πρόταση - κάλεσμα των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων για οργάνωση της πάλης στο μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων, με πλαίσιο την ανάκτηση των απωλειών, την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, τη διεκδίκηση της ικανοποίησης όλων των σύγχρονων αναγκών. Στο χέρι των εργαζομένων είναι να δώσουν ένα γερό μάθημα στην κυβέρνηση και στην εργοδοσία για όσα σχεδιάζουν σε βάρος τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου