Παρομοιώσεις και πραγματικότητα...

 Παρομοιώσεις και πραγματικότητα...

Η αντίθεση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια είναι η μόνη απάντηση για το λαό

Δε σταμάτησαν τη βδομάδα αυτή τα κυβερνητικά στελέχη, με αφορμή τα γεγονότα στην Τουρκία, να μιλάνε για Ελλάδα - «άγκυρα σταθερότητας» στην ταραγμένη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, σε μια προσπάθεια να σκορπίσουν αυταπάτες με τη σέσουλα στο λαό, για την «ευκαιρία» αναβάθμισης του ρόλου της αστικής τάξης της Ελλάδας στην περιοχή που τάχα μπορεί να σημαίνει και «ευκαιρίες» για τον ίδιο το λαό ή έστω κάποιο «απάνεμο λιμάνι» για το λαό.

 Αλλά η πιο ταιριαστή παρομοίωση, για όποιον έχει έστω και συναίσθηση των όσων πολύ σοβαρών σηματοδοτεί η κλιμάκωση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών είναι ότι τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και τα όνειρά τους που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σκίζεται να υπηρετήσει, αποτελούν ένα πραγματικό βαρίδι που πηγαίνει το λαό, όπως και τους υπόλοιπους, όλο και πιο βαθιά στην άβυσσο του ιμπεριαλιστικού πολέμου...

Σαν απατημένη σύζυγος... 

Με μια μακροσκελή ανακοίνωση, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ καμώνεται ότι έπεσε τάχα από τα σύννεφα για τις θέσεις διατυπώνει ο ΣΕΒ στο προχτεσινό οικονομικό του Δελτίο σχετικά με τα Εργασιακά.

 Μεταξύ άλλων, η ΓΣΕΕ υποστηρίζει πως «οι θέσεις του ΣΕΒ (...) βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα και οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων συνυπέγραψαν στην πρόσφατη συμφωνία ΓΣΕΕ - εργοδοτικών φορέων. Ο ΣΕΒ πρέπει να διευκρινίσει και να δώσει απαντήσεις εδώ και τώρα, για το ποιες απ' όλες τελικά είναι οι θέσεις του». 


Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προσπαθεί να κοροϊδέψει τους εργαζόμενους, παριστάνοντας την ανήξερη για τις πραγματικές θέσεις του ΣΕΒ και παίζοντας το ρόλο της ...«απατημένης συζύγου» μετά την υπογραφή της κοινής δήλωσης, την οποία τώρα περιφέρει η κυβέρνηση ως επιτυχία και απόδειξη του «εθνικού μετώπου» για τα Εργασιακά. Τις θέσεις του ο ΣΕΒ τις είχε διατυπώσει ξεκάθαρα με συνέντευξη του προέδρου του, Θ. Φέσσα, στο ΑΠΕ - ΜΠΕ στις 14 Ιούλη, πέντε μέρες δηλαδή πριν βάλουν όλοι τις υπογραφές τους στην κοινή δήλωση. 

Αλλά κι έτσι να μην ήταν, δεν χρειάζονται κείμενα και δηλώσεις για να καταλάβει κανείς ότι τα συμφέροντα του ΣΕΒ είναι στην άλλη άκρη απ' αυτά των εργαζομένων. 

Σε κάθε περίπτωση, η ΓΣΕΕ ξέρει και παραξέρει τις εργοδοτικές απαιτήσεις, αλλά με τη συμμετοχή της στον «κοινωνικό διάλογο», βάζει συνειδητά πλάτη για την υλοποίησή τους.

Οι «ανησυχίες» του Γ. Βρούτση

«Δεν είμαστε αρνητικοί, ίσα - ίσα προτρέπουμε να εκσυγχρονιστεί ο συνδικαλιστικός νόμος. Αν η κυβέρνηση δυσκολεύεται, ας υιοθετήσει τη δική μου ορολογία ο κος Κατρούγκαλος, τα δικά μου γραπτά και τα δικά μου κείμενα, θα τον βοηθήσουν. 

Αλλωστε αυτό κάνω τόσο καιρό, αλλά υποκρίνονται ότι κάνουν ότι δεν βλέπουν και δεν επαναλαμβάνουν τα ίδια αλλά ας ακολουθήσουν τα δικά μας. Πρέπει να αλλάξει ο συνδικαλιστικός νόμος...», προτρέπει την κυβέρνηση ο Γ. Βρούτσης, υπουργός Εργασίας στην προηγούμενη κυβέρνηση.

 Χαρακτηρίζει, μάλιστα, «τριτοκοσμική» τη νομοθεσία για διοικητική έγκριση στις ομαδικές απολύσεις πάνω από τα ανώτατα όρια που προβλέπει ο νόμος και καλεί την κυβέρνηση να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο (της ΝΔ)! Τζάμπα ανησυχεί το στέλεχος της ΝΔ και πρώην υπουργός Εργασίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο συνεχίζει στο δικό της δρόμο, αλλά πηγαίνει ακόμα παραπέρα, ισοπεδώνοντας ό,τι έχει απομείνει από τα εργασιακά δικαιώματα. Ας μην έχει καμία αμφιβολία. 

Ο Γ. Κατρούγκαλος τα έργα της ΝΔ επιδεικνύει στο κουαρτέτο ως εχέγγυο ότι οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις έχουν προχωρήσει και αν χρειαστεί και κάπου να γίνουν μερικά πράγματα ακόμα, δεν θα τα χαλάσουν με τους δανειστές. 

Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμία αμφιβολία ότι οι «μαθητές» θα αποδειχτούν εξίσου ικανοί στον πόλεμο κατά των εργατικών συμφερόντων όσο και οι προκάτοχοί τους. Οπως όλα δείχνουν, μάλιστα, έχουν βαλθεί να τους ξεπεράσουν κιόλας...

Η «δημοκρατική τομή»

Περίσσεψαν πάλι τα παχιά λόγια κατά τη συζήτηση στη Βουλή για τον νέο εκλογικό νόμο: «Ανοίγει ο δρόμος για πολιτική με "Π" κεφαλαίο», «καταργείται ο δικομματισμός», «νομοθετούμε για τις επόμενες γενιές», πραγματοποιείται «ιστορική - δημοκρατική τομή», «ρήξη με το παρελθόν» και άλλες παρόμοιες φανφάρες ακούστηκαν από τα στελέχη της συγκυβέρνησης. 

Είναι να απορεί κανείς γιατί έξω από τη Βουλή δε στήθηκε κανένα πανηγύρι από το λαό, για να γιορτάσει με δόξα και τιμή την υποτιθέμενη ικανοποίηση των αιτημάτων του. Βεβαίως, ο λαός έχει άλλες αγωνίες, που πηγάζουν από την άγρια επίθεση που δέχεται. 

Ομως, όσο ξεπερασμένο και σάπιο είναι το αστικό σύστημα που υπερασπίζονται οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, άλλο τόσο ξεφτισμένες και κούφιες ακούγονται οι γαλαντόμες τοποθετήσεις τους περί «δημοκρατίας», «λαϊκής κυριαρχίας», «διαφάνειας» και «ισότητας» από εκείνους που βυθίζουν το λαό στη φτώχεια και τη μιζέρια. Αλλωστε, πραγματική «δημοκρατική τομή» δεν μπορεί να γίνει όσο η εργατική - λαϊκή πλειοψηφία εξουσιάζεται από μια μειοψηφία καπιταλιστών.

 Η πραγματική «ρήξη» θα γίνει όταν τους ανατρέψει και κάνει η ίδια κουμάντο στον πλούτο που παράγει.

Ριζοσπάστης