Μύθοι και αλήθειες με αφορμή τις εξελίξεις στον «Μαρινόπουλο»

Μύθοι και αλήθειες με αφορμή τις εξελίξεις στον «Μαρινόπουλο»

Πολλούς μύθους της αστικής προπαγάνδας τινάζουν στον αέρα οι εξελίξεις στα σούπερ μάρκετ «Μαρινόπουλος», ανεξάρτητα από το τι τελικά θα γίνει και όποια κι αν είναι η εξέλιξη. Παρά τη φιλότιμη προσπάθεια, τόσο της ίδιας της εργοδοσίας όσο και πολλών αστών αναλυτών και όχι μόνο, να κρύψουν την πραγματικότητα, να πουν ψέματα, μισές αλήθειες, να αποδώσουν τις εξελίξεις σε κακές επιλογές της εργοδοσίας ή και των κυβερνήσεων, υπάρχουν αλήθειες που δεν κρύβονται.

Οι εξελίξεις στα σούπερ μάρκετ «Μαρινόπουλος» δεν είναι ξαφνικό «βότσαλο στη λίμνη». Μπορεί να αποτελεί την πιο μεγάλη έκρηξη στον κλάδο, αλλά είναι συνέχεια ενός συνεχώς εντεινόμενου πολέμου ντόπιων και ξένων καπιταλιστών για την εξασφάλιση της μεγαλύτερης κερδοφορίας και πιο ανταγωνιστικής θέσης. Οι εξελίξεις σε «Βερόπουλο», «Καρυπίδη», «Ηλεκτρονική» κ.λπ. το επιβεβαιώνουν. Η διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου συνεχίζεται και εν μέσω κρίσης γίνεται ταχύτερη και πιο αδυσώπητη, ιδιαίτερα για εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα.

Χρόνια οι καπιταλιστές πιπιλάνε την ίδια καραμέλα και τα φερέφωνά τους σε ΜΜΕ και σε διάφορα επίπεδα, π.χ. καθηγητές κι άλλοι δήθεν «ειδικοί», ότι την ύπαρξη ή μη μιας επιχείρησης την καθορίζει σε μεγάλο βαθμό η συμπεριφορά των εργαζομένων, την υπονομεύουν οι «παράλογες» απαιτήσεις τους, οι αγώνες, οι κινητοποιήσεις και άλλα ανάλογα φαιδρά, όπως άλλωστε αναφέρονται και στο δικόγραφο του «Μαρινόπουλου».

Ομως, η αλήθεια είναι άλλη. Ο «Μαρινόπουλος» έχει τις ίδιες κι ακόμα χειρότερες συνθήκες εργασίας και μισθούς για τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ, την ίδια στιγμή που είχε τις ίδιες ληστρικές τιμές στα προϊόντα, συνεχώς αυξανόμενες, αν όχι και πιο μεγάλες από τους ανταγωνιστές του. Η συμπεριφορά του αστικού κράτους - όποιος και να το διαχειρίστηκε (φιλελεύθεροι νεοδημοκράτες, σοσιαλδημοκράτες ΠΑΣΟΚοι, σοσιαλδημοκράτες ΣΥΡΙΖΑίοι κ.λπ.) - ήταν προκλητική, με δάνεια, φοροαπαλλαγές, στήριξη κάθε αντεργατικής ενέργειας (π.χ. μειώσεις μισθών, εκατοντάδες απολύσεις κ.ά.).

Οι εργαζόμενοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία (το γιατί δεν είναι του παρόντος) δεν ήταν στο Συνδικάτο τους, δε συμμετείχαν στους αγώνες (εκτός από μερικές δεκάδες), για να έχει μην δήθεν κόστος ο «Μαρινόπουλος» από αυτούς. Η πλειοψηφία της Διοίκησης του Σωματείου, ιδιαίτερα την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, ήταν αναφανδόν ταγμένη με τις επιλογές της εργοδοσίας.

Το πρώτο βασικό συμπέρασμα: Τις επιχειρήσεις τις κλείνει και τις ανοίγει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός. Αυτός θα καθορίσει και το τι τελικά θα γίνει με τα σούπερ μάρκετ «Μαρινόπουλος» και ποιο σχέδιο θα επικρατήσει. Αυτή η διαρκής στον καπιταλισμό διαδικασία έχει πάντα τα ίδια θύματα, τους εργαζόμενους, τους λαϊκούς καταναλωτές, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς προμηθευτές αυτών των επιχειρήσεων. Ο όμιλος του «Μαρινόπουλου» δε θα χρεοκοπήσει, το πιο πιθανό είναι τα κεφάλαια που «φυγαδεύτηκαν» από τα σούπερ μάρκετ να επενδυθούν αλλού ή να ενισχύσουν άλλες επενδύσεις του ομίλου και σε καμία περίπτωση δε θα χρεοκοπήσουν οι ιδιοκτήτες, οι μέτοχοι των σούπερ μάρκετ ή του ομίλου.

Το δεύτερο βασικό συμπέρασμα: Είναι παραμύθια όλα αυτά που καλλιεργούνται από εργοδότες καπιταλιστές, τα τσιράκια τους και τα φερέφωνά τους σε ΜΜΕ και άλλους δικούς τους «συνδικαλιστές», ότι αν τα έχεις καλά με τον εργοδότη θα τη γλιτώσεις, δεν θα σου μειωθεί ο μισθός, δεν θα απολυθείς κ.λπ. Οτι η υποταγή και η ταύτιση και συνεργασία με τον καπιταλιστή είναι η καλύτερη και πιο συμφέρουσα συνταγή για σένα, για τη διάσωση της επιχείρησης και της δουλειάς σου.

Το καπιταλιστικό «θηρίο» είναι σε τέτοια φάση και ιδιαίτερα στην κρίση του, που τρώει μαζικά. Τους τρώει όλους και πολλές φορές τρώει πρώτα τους υποταγμένους. Αρα, οι εργαζόμενοι και η πάλη τους δεν μπορεί παρά να πατά και να κινείται πάνω σε δύο πολύ βασικούς άξονες:

α) Ο «Μαρινόπουλος» και οι άλλοι καπιταλιστές να πληρώσουν την κρίση τους. Ούτε βήμα πίσω από τις κατακτήσεις, τα δικαιώματα, με πρώτο αυτό της εργασίας και τα κλεμμένα όλων των προηγούμενων χρόνων.

β) Αυτός ο τρόπος οργάνωσης της παραγωγής και του εμπορίου, δηλαδή ο βασισμένος στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, έχει στο DNA του τα κλεισίματα των επιχειρήσεων, χωρίς καμία προστασία των εργαζομένων. Εχει ανάγκη την όσο γίνεται πιο φτηνή και πιο υποταγμένη εργατική δύναμη. Συνεπώς, ο μονόδρομος για τους εργαζόμενους συνολικά και τους εργαζόμενους στον «Μαρινόπουλο» είναι δυνατό ΚΚΕ, οργάνωση του λαού, λαϊκή κοινωνική συμμαχία, για να ανοίξει ο δρόμος για άλλη εξουσία και άλλο σχεδιασμό της παραγωγής και του εμπορίου, απαλλαγμένο από τα καπιταλιστικά παράσιτα.

Του Γιώργου ΣΚΙΑΔΙΩΤΗ*
Ο Γ. Σκιαδιώτης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά