Επικοινωνιακός κουρνιαχτός μπροστά στον νέο γύρο της αντεργατικής επίθεσης

Eurokinissi

Με «φιλεργατική» προβιά προσπαθεί να ντυθεί η κυβέρνηση, λίγο πριν προωθήσει τα νέα αντεργατικά μέτρα που περιλαμβάνονται στην τρίτη «αξιολόγηση»

Να κατασκευάσει κλίμα δήθεν «φιλεργατικής» στροφής, επιχειρεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, λίγο πριν από την άνοδο του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη για τη ΔΕΘ και ενώ ακόμα δεν έχει προλάβει να στεγνώσει το μελάνι του αντεργατικού και αντιασφαλιστικού εκτρώματος που ψήφισε η κυβέρνηση με το τέλος της δεύτερης «αξιολόγησης», προς όφελος του κεφαλαίου.
Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να αξιοποιήσει το νομοσχέδιο που προώθησε στη Βουλή, με επιμέρους ρυθμίσεις σε εργασιακά και ασφαλιστικά ζητήματα, οι οποίες παρά τους κάλπικους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί «ενίσχυσης της προστασίας των εργαζομένων», αφήνουν άθικτο το αντεργατικό πλαίσιο πάνω στο οποίο πατάει ο εργασιακός μεσαίωνας που επιβάλλει «νόμιμα» το κεφάλαιο. Ενα αντεργατικό πλαίσιο στο οποίο έχει ήδη «πλούσια συνεισφορά» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την παροχή πρόσθετων «διευκολύνσεων» στα «δουλεμπορικά» γραφεία και πολλά ακόμα αντεργατικά μέτρα...
Πολύ περισσότερο, ο επικοινωνιακός αυτός κουρνιαχτός σηκώνεται ακριβώς την ώρα που η κυβέρνηση με το άλλο χέρι ετοιμάζεται με την τρίτη «αξιολόγηση» να προωθήσει νέες αντεργατικές ανατροπές, με πρώτη τις δεσμεύσεις που ανέλαβε για την επιβολή πρόσθετων εμποδίων στην προκήρυξη απεργίας και τη συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων.
Ετσι, οι διατάξεις του κυβερνητικού νομοσχεδίου για τα Εργασιακά προϋποθέτουν την απαρέγκλιτη εφαρμογή όλων των αντεργατικών νόμων που ψήφισαν οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση. Αποτελούν «ψευτο-μερεμέτια», χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα για τους εργαζόμενους, αφού η εργοδοτική αυθαιρεσία πατάει ακριβώς πάνω στο πλαίσιο που της επιτρέπει να εντείνει «νόμιμα» το ξεζούμισμα των εργαζομένων.
Αντίστοιχα, οι επιμέρους ασφαλιστικές διατάξεις του νομοσχεδίου έχουν ως προϋπόθεση την πλήρη και απαρέγκλιτη εφαρμογή του αντιασφαλιστικού νόμου 4387/2016, δηλαδή του νόμου - λαιμητόμου, όπως χαρακτηρίστηκε εύστοχα από τους εργαζόμενους και το λαό.
Αλλωστε, όπως χαρακτηριστικά ομολογούν και τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη, οι παρεμβάσεις αυτές γίνονται για να «μη νοθεύεται ο υγιής ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων» και για να «μη μειώνονται τα δημόσια έσοδα»... Ανεξάρτητα, δηλαδή, από το επικοινωνιακό κομμάτι, επιβεβαιώνεται ότι αυτές είναι τελικά οι μακροπρόθεσμες στοχεύσεις και αυτού του νομοσχεδίου και όχι, βέβαια, η προστασία των εργαζομένων.

Ανέγγιχτος ο πυρήνας του αντεργατικού νομοθετικού πλαισίου

Ας δούμε ορισμένες βασικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, όπως π.χ. στα Εργασιακά, για τις οποίες το υπουργείο Εργασίας σήκωσε μπόλικο επικοινωνιακό κουρνιαχτό.
Σύμφωνα με σχετική διάταξη, προβλέπεται η υποχρέωση του εργοδότη να καταχωρεί ηλεκτρονικά στο σύστημα «Εργάνη» τη νόμιμη υπερωριακή απασχόληση, πριν από την έναρξή της. Προκύπτει αμέσως το εύλογο ερώτημα: Από τη στιγμή που το νομοσχέδιο δεν προβλέπει καμία συγκεκριμένη ενίσχυση του αποψιλωμένου δυναμικού και των μέσων της Επιθεώρησης Εργασίας για τη διενέργεια ελέγχων, πώς θα προστατεύονται στην πράξη οι εργαζόμενοι που κάτω από την απειλή της απόλυσης και της ανεργίας υποχρεώνονται να εργάζονται πέραν του κανονικού ωραρίου χωρίς αμοιβή; Πολύ περισσότερο, τι αλλάζει η ρύθμιση αυτή στο γεγονός ότι η αμοιβή των εργαζομένων για την υπερωριακή απασχόληση έχει μειωθεί δραστικά, ενώ η περιβόητη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας δίνει στους εργοδότες τη δυνατότητα να απασχολούν τους εργαζόμενους πρόσθετες ώρες, όποτε θέλουν, χωρίς να πληρώνουν υπερωρίες και να τους υποαπασχολούν όταν η παραγωγική διαδικασία μειώνεται; Με δυο λόγια, στο πλαίσιο αυτής της «νόμιμης» τεράστιας «ευελιξίας» στο χρόνο εργασίας, τέτοιες διατάξεις είναι κούφιες τουφεκιές, από τις οποίες δεν ιδρώνει το αυτί του μεγάλου κεφαλαίου, αφού του εξασφαλίζονται ανεξάντλητα μέσα για να εκμεταλλεύεται με χίλιους τρόπους τους εργάτες.
Το ίδιο ισχύει και για την πρόβλεψη του νομοσχεδίου για υποχρεωτική ηλεκτρονική αναγγελία της οικειοθελούς αποχώρησης του εργαζόμενου, μαζί με την πιστοποίηση ότι ο εργαζόμενος έχει συμφωνήσει να αποχωρήσει «οικειοθελώς». Η διάταξη αφορά στην απάτη του εργοδότη να δηλώνει «οικειοθελή αποχώρηση», ενώ ο εργαζόμενος συνεχίζει να εργάζεται, ωστόσο αφήνει στο απυρόβλητο την τεράστια «ευελιξία» και κινητικότητα στην αγορά εργασίας, που έχουν ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να απολύονται και να «αποχωρούν» από την εργασία τους κατά εκατοντάδες χιλιάδες, ανάλογα με τις ανάγκες των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ετήσια βάση, οι απολύσεις και οι «οικειοθελείς αποχωρήσεις» ξεπερνούν τα 2 εκατομμύρια, δηλαδή ισούνται με τον απόλυτο αριθμό των μισθωτών!
Την ίδια στιγμή, το δικαίωμα στο επίδομα ανεργίας, πρόβλημα το οποίο υποτίθεται έρχεται να αντιμετωπίσει η σχετική διάταξη, το λαμβάνει μόνο 1 στους 10 ανέργους, ενώ τα κονδύλια που προορίζονται για αυτό κάθε χρόνο η κυβέρνηση τα μειώνει, ενισχύοντας αντίστοιχα τα κονδύλια προς τις επιχειρήσεις με τα γνωστά ψευτο-προγράμματα «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης».
Του ιδίου φυράματος είναι και οι διατάξεις για την απλήρωτη εργασία, με την πρόβλεψη να δίνεται η δυνατότητα στους εργαζόμενους να προχωρούν σε αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος εργοδοτών που δεν καταβάλλουν δεδουλευμένα, όπως και η σχετική με αυτό το ζήτημα πρόβλεψη για τη μείωση του κόστους της δίκης για τους εργαζόμενους. Πρόκειται για όψιμη και χωρίς πρακτικό αντίκρισμα προσπάθεια της κυβέρνησης να «διευθετήσει» το γεγονός της γιγάντωσης της απληρωσιάς, που αφορά πλέον εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Την ίδια ώρα, βέβαια, η κυβέρνηση αρνήθηκε να δεχθεί την τροπολογία του ΚΚΕ για επέκταση των σχετικών κυρώσεων και στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας και τον βασικό μέτοχο, ενώ με τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας έχει νομοθετήσει ότι σε περίπτωση πτωχευτικής διαδικασίας, την οποία αξιοποιούν αρκετοί μεγαλοεπιχειρηματίες, οι απαιτήσεις των απλήρωτων εργαζομένων κατατάσσονται στον πάτο...

Απαρέγκλιτη εφαρμογή του αντιασφαλιστικού νόμου - «λαιμητόμου»

Αντίστοιχο χαρακτήρα έχουν και οι σχετικές διατάξεις του νομοσχεδίου σχετικά με το Ασφαλιστικό. Η κυβέρνηση επιχειρεί με ορισμένα πασαλείμματα να φρεσκάρει το «μαύρο» που έριξε στην Κοινωνική Ασφάλιση και στις ήδη λεηλατημένες συντάξεις. Ο νόμος 4387/2016 παραμένει ωστόσο αλώβητος και οι νέες διατάξεις αφορούν την απρόσκοπτη εφαρμογή του, γίνονται μέσα στο πλαίσιο της υλοποίησής του.
Κανένα... ρετούς δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι με τους αντιασφαλιστικούς νόμους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την εξαετία 2015 - 2021, πρόσθετα σε όλες τις προηγούμενες ανατροπές, αφαιρούνται από τους συνταξιούχους και ασφαλισμένους πάνω από 16 δισ. ευρώ!
Ετσι π.χ. είναι τουλάχιστον προκλητικό η κυβέρνηση να κάνει λόγο για τη μείωση του κόστους στην εξαγορά πλασματικών ετών από τους αγρότες, όταν αύξησε κατακόρυφα τις κανονικές εισφορές τους προς τον ΕΦΚΑ και όταν πλέον η εξαγορά πλασματικών ετών έχει γίνει απαγορευτική για όλους τους ασφαλισμένους, εξαιτίας της δραματικής αύξησης του κόστους με το νόμο 4387. Και, φυσικά, ακόμα και αν αυτή γίνει, με τεράστιο κόστος, ελάχιστο είναι το αντίκρισμα στην αύξηση της σύνταξης.
Εξίσου προκλητικό είναι να διαφημίζει μια επιμέρους ρύθμιση - διευθέτηση για τις επικουρικές συντάξεις ορισμένων Ταμείων. Σύμφωνα με αυτή, για αιτήσεις συνταξιοδότησης μετά την 1/1/2015, σε αρκετές περιπτώσεις δεν λαμβάνεται υπόψη το σύνολο των εισφορών που είχαν καταβάλει οι ασφαλισμένοι, αλλά μόνο ένα μέρος τους, με αποτέλεσμα οι επικουρικές συντάξεις ορισμένων Ταμείων να είναι μικρότερες από τις υπόλοιπες. Τώρα, με σχετική διάταξη, εφαρμόζεται το αυτονόητο, δηλαδή οι νέες επικουρικές να υπολογίζονται στο σύνολο των εισφορών του ασφαλισμένου. Την ίδια ώρα όμως η εφαρμογή του ν. 4387 έχει ως αποτέλεσμα την κατακρεούργηση όλων των νέων επικουρικών συντάξεων στη βάση των νέων μειωμένων συντελεστών (0,45%), μετατρέποντάς τες σε επιδόματα πτωχοκομείου ύψους μερικών δεκάδων ευρώ... Ετσι, η επικουρική σύνταξη στην περίπτωση της 15ετίας και με συντάξιμο μισθό 500 ευρώ, από 123,22 ευρώ στο παλιό σύστημα, με το «νόμο Κατρούγκαλου» συρρικνώνεται στα 33,75 ευρώ. Μια επικουρική στην περίπτωση 20 ετών ασφάλισης και με 800 ευρώ συντάξιμο μισθό από τα 186,51 ευρώ μειώνεται στα 72 ευρώ.
Ας δούμε και μια άλλη ρύθμιση του νομοσχεδίου την οποία προβάλλει η κυβέρνηση. Σύμφωνα με τον ν. 4387, οι συνταξιούχοι στην περίπτωση που αναγκάζονται να εργαστούν για να συμπληρώσουν τις λεηλατημένες συντάξεις τους, θα υποβάλλονται σε περικοπή της σύνταξής τους κατά 60%! Η γενική εφαρμογή αυτής της διάταξης έχει ως αποτέλεσμα ακόμα και σε ασθενείς με ψυχικά νοσήματα που λαμβάνουν σύνταξη αναπηρίας και κρίνεται ότι πρέπει να εργαστούν για λόγους κοινωνικής επανένταξης και ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης να περικόπτεται η αναπηρική σύνταξη. Μήπως θα πρέπει να δώσουμε εύσημα στην κυβέρνηση, γιατί με τη νέα διάταξη λύνει τουλάχιστον αυτόν τον παραλογισμό για αυτές τις περιπτώσεις, τον οποίο... η ίδια επέβαλε; Ακόμα κι έτσι, η εν λόγω ρύθμιση δεν αναιρεί το μεγάλο έγκλημα που έγινε με το ν. 4387 σε όλες τις αναπηρικές συντάξεις, οι οποίες όπως και οι συντάξεις χηρείας περικόπτονται δραστικά.
Σχετική με τα παραπάνω είναι και η παράταση στην απόδοση συντάξεων αναπηρίας σε όσες περιπτώσεις έχει λήξει η γνωμάτευση του ΚΕΠΑ και η νέα γνωμάτευση καθυστερεί (κάτι που γινόταν και μέχρι τώρα δηλαδή, αλλά με υπουργικές αποφάσεις). Με παράταση ή χωρίς, το «σφαγείο» των ΚΕΠΑ παραμένει άθικτο, ενώ στο πλαίσιο του μνημονίου η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί να προχωρήσει το επόμενο διάστημα σε νέο «τσεκούρι» στις αναπηρικές παροχές...
Τέλος - αλλά καθόλου τελευταία ως προς τη σημασία της - στο νομοσχέδιο περιλαμβάνεται και η διάταξη για το ΚΕΑΟ, η οποία προβλέπει την πρόσβασή του σε όλους τους τραπεζικούς λογαριασμούς καθώς και σε στοιχεία διαθέσιμα στην Κεντρική Διοίκηση και για τους μικροοφειλέτες στα ασφαλιστικά ταμεία. Σε συνάρτηση με προηγούμενο νόμο, ο οποίος μεταφέρει στο ΚΕΑΟ για την επιβολή μέτρων αναγκαστικής είσπραξης και χρέη κάτω των 5.000 ευρώ, η εν λόγω ρύθμιση ενισχύει το ανελέητο κυνήγι σε βάρος χρεωμένων αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων αγροτών.