Ο Γράμμος κι αν έπεσε οι κόκκινοι έρχονται

       

Καθώς τις τελευταίες ημέρες οι απολογητές του καπιταλισμού πήραν θέση μάχης απέναντι στους κομμουνιστές, άλλοι εκφράζοντας τον δοσιλογισμό και άλλοι εκφράζοντας τον ευρωκομμουνισμό, τον οπορτουνισμό, μ’ έπιασε μια άγρια χαρά! Τα μαντρόσκυλα του καπιταλισμού αλυχτάνε από τον φόβο τους και δείχνουν τα δόντια τους! Οι κόκκινοι έρχονται! Κι ότι δεν μπορούσες να καταλάβεις το φώναξαν οι Καϊλήδες και οι Κοντονήδες, οι μεν παρασταίνοντας τους κομμουνιστές ως φασίστες ίδιας κατηγορίας με τους ναζιστές και οι δε παρουσιάζοντάς τους κομμουνιστές ως φασίστες άλλης κατηγορίας από τους ναζιστές! Φασίστες και οπορτουνιστές είπαν τους κομμουνιστές φασίστες αλλά με διαφορετικό τρόπο! Άγρια χαρά! Οι κόκκινοι έρχονται και τα μαντρόσκυλα του συστήματος παίρνουν θέση για να αντιμετωπίσουν το κόκκινο ποτάμι!

Και καθώς οι απολογητές του καπιταλισμού ξέρασαν απίστευτη χολή και καθώς έχυσαν απίστευτο δηλητήριο εναντίον του κόμματος του Λένιν, του Στάλιν, του Μπελογιάννη, του Άρη, του Ρίτσου, του Βάρναλη με έπιασε ανατριχίλα! Ποιοι τόλμησαν να σταθούν μπροστά στον άνθρωπο που άλλαξε την ροή της ιστορίας, ποιοι τόλμησαν να κατηγορήσουν τον άνθρωπο που τσάκισε τον ναζισμό, ποιοι τόλμησαν να κοιτάξουν στα μάτια τον άνθρωπο με το γαρύφαλλο, ποιοι τόλμησαν να κατηγορήσουν τον Θεό του πολέμου, ποιοι τόλμησαν να πιάσουν στο στόμα τους τον ποιητή της Ρωμιοσύνης, ποιοι τόλμησαν να επιτεθούν στον μπαρμπα Κώστα!

Και καθώς όλα αυτά τα τραγικά μαμούνια, τα οποία ετοιμάζεται να τα σαρώσει βαριά του εργάτη η σκούπα, σήκωσαν το σκουλικοκέφαλό τους και επιτέθηκαν στους ταμένους της λευτεριάς που πάνω στης πέτρας της σιωπής τα νύχια τους ακονίζουν μονάχοι κι αβοήθητοι, θυμήθηκα τον άλλον ποιητή κι εκείνες τις κουβέντες που χαράχτηκαν βαθιά στο μυαλό μου από παιδί! Καθώς οι απολογητές του καπιταλισμού έβγαλαν τις φιδίσιες γλώσσες τους και προσπάθησαν να δαγκώσουν τους κομμουνιστές είδα ξανά τους κομμουνιστές να στέκονται στα μαρμαρένια αλώνια, σε πάλεμα ανώτερο από εκείνο το πάλεμα του Διγενή με τον χάρο, είδα να σηκώνεται ξανά όλη η γης μαζί με τους αποθαμένους και με τον ίδιο θάνατο να πατάει το θάνατό της, είδα ξανά απάνω στα βουνά απάνω στις κορφές τους να φωτάει μεμιάς ανάσταση και να ξεσπάει αχός μεγάλος, είδα ξανά την Ελλάδα να σέρνει τον χορό ψηλά με τους αντάρτες, χορό με χιλιάδες δίπλες και χιλιάδες τραπέζια και είδα εν μέσω σκιάς θανάτου τους νεκρούς στα ξάγναντα πρωτοπανηγυριώτες!

Οι κόκκινοι έρχονται! Θα νικήσουμε!

Πέτρος Τατ.