ΝΤΜΙΤΡΙ ΣΟΣΤΑΚΟΒΙΤΣ Εθεσε το έργο του στην υπηρεσία του λαού που έχτιζε τη σοσιαλιστική κοινωνία

Μια μικρή αναφορά στον συνθέτη και στα κομμάτια που θα παρουσιαστούν στη συναυλία την οποία διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ, στο πλαίσιο των εκδηλώσεών της για τα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης

This content is subject to cop

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, στο πλαίσιο των εκδηλώσεών της για τα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης, διοργανώνει την Τετάρτη 18 Οκτώβρη, στις 8.30 μ.μ., στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, συναυλία με τη συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ με έργα Σοβιετικών συνθετών.

Θα διευθύνει ο διεθνούς φήμης διευθυντής ορχήστρας Αλέξανδρος Μυράτ.
Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει έργα τριών κορυφαίων Σοβιετικών συνθετών: Του Αράμ Χατσατουριάν, του Σεργκέι Προκόφιεφ και του Ντμίτρι Σοστακόβιτς.
Αναλυτικά, το πρόγραμμα έχει ως εξής:
A' Μέρος:
Αράμ Χατσατουριάν - Βαλς από το έργο «Μεταμφίεση» (Masquerade Valse)
Σεργκέι Προκόφιεφ - Επιλογή μερών από το μπαλέτο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα»: 1. Μονταίγοι και Καπουλέτοι, 2. Μάσκες και 3. Ο Ρωμαίος στον τάφο της Ιουλιέτας.
Αράμ Χατσατουριάν - «Χορός των σπαθιών»
Β' Μέρος:
Ντμίτρι Σοστακόβιτς - Συμφωνία Νο 12, «Το Ετος 1917»
Η είσοδος θα γίνεται με προσκλήσεις που θα διατίθενται από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ καθώς και στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, στον Περισσό.

Οι Σοβιετικοί συνθέτες έχουν όλες τις ευκαιρίες να δώσουν μεγάλα έργα

«Οι Σοβιετικοί συνθέτες έχουν όλες τις ευκαιρίες να δώσουν μεγάλα έργα. Ουδέποτε υπήρξε άλλη εποχή ή άλλος τόπος, όπου ένας συνθέτης να μπορεί ήσυχος να γράψει μια σονάτα ή ένα κουαρτέτο, ξέροντας ότι είναι οικονομικά εξασφαλισμένος. Αυτό είναι αποτέλεσμα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη χώρα μας, αποτέλεσμα της πολιτικής του Κόμματός μας».

Τα προηγούμενα λόγια, δημοσιευμένα το 1935, ανήκουν στον Σοβιετικό συνθέτη Ντμίτρι Σοστακόβιτς, που αισθητοποίησε αυτό που συντελούταν στην ΕΣΣΔ, «ο Σοβιετικός συνθέτης έχει στη διάθεσή του κυριολεκτικά αναρίθμητα προγράμματα. Υπάρχει η οικοδόμηση του κομμουνισμού, ο αγώνας για την ειρήνη, η ζωή του σοβιετικού λαού, ο ηρωισμός της δουλειάς του κ.λπ.».
Εθεσε το έργο του στην υπηρεσία του λαού που έχτιζε τη σοσιαλιστική κοινωνία, στη διαπαιδαγώγηση - και μέσω της Τέχνης - του νέου τύπου ανθρώπου. «Εχουμε την εξαιρετική τύχη να ζούμε, να δουλεύουμε και να δημιουργούμε σε μια εποχή που τη φωτίζουν οι ιδέες του Κόμματος του Λένιν και τη δοξάζουν τα κατορθώματα του σοβιετικού λαού, των οικοδόμων της νέας ζωής».

Γνήσιο τέκνο της Οκτωβριανής Επανάστασης και της ΕΣΣΔ

Ο Σοστακόβιτς γεννήθηκε το 1906 στην Πετρούπολη. Εζησε και μεγαλούργησε ως μουσικοσυνθέτης στην ΕΣΣΔ. Εχει γράψει 15 συμφωνίες, όπερες, μουσική για μπαλέτο, κινηματογράφο, θέατρο. Για το σπουδαίο έργο του τιμήθηκε με πλήθος βραβείων στην ΕΣΣΔ (Βραβείο Λένιν, 3 φορές Βραβείο Στάλιν, Παράσημο της Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας), ενώ ήταν ο πρώτος μουσικός που ανακηρύχτηκε Ηρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας.
Αρχισε να σπουδάζει μουσική σε ηλικία εννέα ετών. Το 1923 αποφοίτησε από το Τμήμα Πιάνου του Ωδείου και το 1925 πήρε πτυχίο Σύνθεσης. Η Πρώτη του Συμφωνία ανέβηκε στη Μεγάλη Αίθουσα της Φιλαρμονικής του Λένινγκραντ το 1926.
Γοητευμένος από τη δύναμη του κινηματογράφου, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας θέτει την τέχνη του στην υπηρεσία του σοβιετικού κινηματογράφου. Πάνω από 30 ταινίες μεγάλων σκηνοθετών, όπως των Κοζίντσεφ, Ντοβζένκο, Γιούτκεβιτς και άλλων κινηματογραφιστών, είχαν την τύχη να συνοδευτούν από τη μουσική του.
Το 1949 εκλέγεται στη Σοβιετική Επιτροπή Ειρήνης και συμμετέχει σε συνέδρια. Το 1960, η Κομματική Οργάνωση του Συνδικάτου Συνθετών κάνει δεκτό τον Σοστακόβιτς ως δόκιμο μέλος του ΚΚΣΕ, στο οποίο γίνεται μέλος το 1961, χρονιά που ολοκλήρωσε και την αφιερωμένη στον Λένιν 12η Συμφωνία του. Το 1962 ανακηρύσσεται, για πρώτη φορά, υποψήφιος για το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ. Το 1966, τη χρονιά που τα εξηντάχρονά του γιορτάζονταν με εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο και παρουσιάζεται η 13η Συμφωνία του, ο συνθέτης παθαίνει σοβαρή καρδιακή προσβολή. Το 1967, παρά την κακή υγεία του, γράφει μεταξύ άλλων το Δεύτερο Κοντσέρτο για βιολί, το συμφωνικό ποίημα «Οχτώβρης», το πρελούδιο «Στη μνήμη των ηρώων του Στάλινγκραντ». Δύο χρόνια μετά, παρουσιάζει τη 14η Συμφωνία και το 1972 την τελευταία, 15η Συμφωνία. Ο συνθέτης «έφυγε» από τη ζωή στις 9 Αυγούστου 1975.

Συμφωνία αρ. 12: Μια συμφωνία για την Οκτωβριανή Επανάσταση!

Η 12η Συμφωνία του Σοστακόβιτς γράφτηκε το 1961. Σαν θέμα της είχε την Οκτωβριανή Επανάσταση και ήταν αφιερωμένη στον Β. Ι. Λένιν. Αναφέρει ο ίδιος ο συνθέτης για τη Συμφωνία του:
«Να γράψει κανείς μια συμφωνία για την Οκτωβριανή Επανάσταση είναι, φυσικά, μεγάλη υπόθεση. Θα χρειαστεί να επιστρατεύσω όλη μου τη δύναμη και όλες μου τις δυνατότητες αν θέλω ν' ανταποκριθώ έστω και λίγο στο μέγεθος και τη σημασία του θέματος. Φυσικά όταν γράφεις μια Συμφωνία για την Οκτωβριανή Επανάσταση, η εικόνα που ξεχωρίζει είναι αυτή του μεγάλου ηγέτη της εργατικής τάξης, του Βλαντιμίρ Λένιν. Επομένως, η συμφωνία θα είναι αφιερωμένη στη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση και στη μνήμη του Λένιν».
Στο πρώτο μέρος, που έχει τίτλο «Επαναστατημένη Πετρούπολη», ο Σοστακόβιτς αποτυπώνει το κλίμα που επικρατούσε στην Πετρούπολη, τις μέρες του Απρίλη όταν έφτασε ο Λένιν. Είναι ένα μέρος μαχητικό, ορμητικό, με ενθουσιώδεις ρυθμούς, που βασίζεται σε μελωδίες και θέματα από επαναστατικά τραγούδια της Ρωσίας. Εγραφε ο Σοστακόβιτς: «Παραβρέθηκα στα γεγονότα της επανάστασης, ήμουν ανάμεσα στο πλήθος που άκουσε τον Λένιν να μιλάει μπροστά στο σταθμό της Φινλανδίας τη μέρα που έφτασε στην Πετρούπολη. Και παρ' όλο που τότε ήμουν πολύ νέος, αυτό χαράχτηκε για πάντα στη μνήμη μου».
Το δεύτερο μέρος έχει ως τίτλο την περιοχή έξω από την Πετρούπολη «Ραζλί», όπου είχε καταφύγει ο Λένιν το καλοκαίρι του 1917, όταν το Κόμμα των Μπολσεβίκων είχε βρεθεί στην παρανομία, συνεχίζοντας ωστόσο την επαναστατική δουλειά, ενώ για τον Λένιν είχε συγκροτηθεί και στρατιωτικό απόσπασμα για την εκτέλεσή του.
Στο τρίτο μέρος, με τίτλο «Αβρόρα», μια μυστικιστική αίσθηση των εγχόρδων κορυφώνεται για να δώσει γιγαντωμένο το μουσικό θέμα της επανάστασης (που είχε παρουσιαστεί στο πρώτο μέρος) και να το ακολουθήσουν επιβλητικά και εκρηκτικά τα τύμπανα που προσομοιάζουν τα κανόνια του θωρηκτού «Αβρόρα», δίνοντας το σύνθημα για την εξέγερση του Οκτώβρη.
Το τέταρτο και τελευταίο μέρος, «Η Αυγή της Ανθρωπότητας» είναι ένα αισιόδοξο μέρος, που δείχνει την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας μετά τη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης. Σε αυτό το μέρος ο Σοστακόβιτς, όπως χαρακτηριστικά έλεγε, ήθελε να απεικονίσει τη ζωή που συνεχίζει με τις ιδέες του Λένιν ακόμη και όταν εκείνος «έλειψε».