Ποιοι στηρίζουν την ανεξαρτησία της Καταλονίας;

Κατιούσα

Τα στοιχεία της έρευνας κυκλοφόρησαν μες στη βδομάδα και δημοσιεύτηκαν στην El Pais, τη μεγαλύτερη εφημερίδα της χώρας, που εδρεύει στη Μαδρίτη. Αλλά η έρευνα διενεργήθηκε τον Ιούνιο από ένα καταλανικό ινστιτούτο, συνεπώς δε συντρέχει κάποιος εμφανής λόγος μεροληψίας των ερευνητών. Σε κάθε περίπτωση, τα ευρήματα είναι αποκαλυπτικά.
Ο πρώτος πίνακας δείχνει ποιοι τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας, με βάση την καταγωγή τους. Οι κατηγορίες κατά σειρά είναι: όσοι γεννήθηκαν σε άλλη περιφέρεια του ισπανικού κράτους, όσοι γεννήθηκαν στο εξωτερικό, όσοι γεννήθηκαν στην Καταλονία αλλά οι γονείς του δεν ήταν Καταλανοί, όσοι γεννήθκαν στην Καταλονία με έναν γονιό Καταλανό, όσοι έχουν και τους δυο γονείς τους Καταλανούς όχι όμως και τους 4 παππούδες-γιαγιάδες τους, και όσοι έχουν και τους 4 παππούδες-γιαγιάδες τους Καταλανούς.

Δε χρειάζεται πολλύ φιλοσοφία, για να καταλάβει κανείς ότι από την πρώτη στην τελευταία κατηγορία, το ποσοστό ανεβαίνει σταθερά κι από μειοψηφικό, γίνεται πλειοψηφικό.
Πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο επόμενος πίνακας που δείχνει τις προτιμήσεις των ερωτηθέντων, με βάση το οικονομικό τους εισόδημα και την επαγγελματική τους κατάσταση.
Στο πρώτο ερώτημα, οι κατηγορίες χωρίζονται σε αυτούς που έχουν πολλές δυσκολίες, αυτούς που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, αυτούς που τους φτάνουν τα χρήματα για να ζήσουν, κι αυτούς που ζουν με άνεση. Μόνο στην τελευταία κατηγορία το “ναι” στην ανεξαρτησία γίνεται οριακά πλειοψηφικό, ακολουθώντας σταθερά ανοδική πορεία από τα χαμηλότερα στα υψηλότερα κοινωνικά στρώματα.

Αντίστοιχη εικόνα έχουμε και με βάση την επαγγελματική κατάσταση των ερωτώμενων. Το “ναι” στην ανεξαρτησία της Καταλονίας συγκεντρώνει τα μικρότερα ποσοστά στους άνεργους και αυτούς που είναι εκτός εργασίας, παραμένει μειοψηφικό στους συνταξιούχους, ισορροπεί με το “όχι” σε όσους εργάζονται, και γίνεται πλειοψηφικό -έστω και οριακά- στο Δημόσιο Τομέα.
Η εισοδηματική εικόνα φαίνεται ακόμα πιο καθαρά στον παρακάτω συνδυαστικό πίνακα, που εξετάζει το εισόδημα παράλληλα με την καταγωγή του δείγματος. Τα μεγαλύτερα ποσοστά υπέρ του “ναι” εμφανίζονται στις κατηγορίες με υψηλό εισόδημα, που πέφτει ελαφρώς -αλλά παραμένει πλειοψηφικό- στην ανώτερη κατηγορία, αποτυπώνοντας ίσως την τάση μιας μερίδας της καταλανικής αστικής τάξης που δεν επιθυμεί να αποσχιστεί από το ισπανικό κράτος.

Σε κάθε περίπτωση, είναι καθαρό και μάλλον πέραν αμφισβήτησης πως η ανεξαρτησία είναι ένα αίτημα που δε φαίνεται να καίει τις λαϊκές μάζες, που έχουν πιο σοβαρά προβλήματα (επιβίωσης) να αντιμετωπίσουν και νιώθουν καταπιεσμένοι σε ταξική παρά σε εθνική βάση. Η ανεξαρτησία φαίνεται να συγκινεί -σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, αλλά όχι μόνο- τη μεσαία και την ανώτερη τάξη. Η τελευταία ειδικά δεν τρέφει αισθήματα καταπιεσμένης εθνικής περηφάνιας, αλλά αντιμετωπίζει το ζήτημα ακριβώς από τη σκοπιά των ταξικών και οικονομικών της συμφερόντων, θεωρώντας πως μπορούν να υπηρετηθούν καλύτερα από μια ανεξάρτητη Καταλονία, που δε θα πληρώνει φόρους για το φτωχό ισπανικό νότο (Ανδαλουσία).

Ως υστερόγραφο, η φωτογραφία των βουλευτών της ακροδεξιάς Ιταλικής Λίγκας του Βορρά, που φοράν μπλουζάκια της Καταλονίας, και υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της και την απόσχισή της από το ισπανικό κράτος, έχοντας από την πλευρά τους αντίστοιχες βλέψεις για τον ιταλικό βορρά.