O χορός των δισ., η όξυνση του ανταγωνισμού και η υποκρισία της UEFA

Μάντσεστερ Σίτι και Παρί Σεν Ζερμέν έχουν βρεθεί στο στόχαστρο του ανταγωνισμού, εξαιτίας της σύνδεσής τους με Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Κατάρ αντίστοιχα

Ο απόηχος της ηχηρότερης μεταγραφής όλων των εποχών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, του Νεϊμάρ από την Μπαρτσελόνα στην Παρί Σεν Ζερμέν, δεν φαίνεται να έχει σβήσει, αντίθετα, ίσως και να έχει ακόμα πολλά επεισόδια όσον αφορά τα μεθεόρτια. Ως γνωστόν, η γαλλική ομάδα τάραξε τα νερά το φετινό καλοκαίρι, πληρώνοντας τη ρήτρα των 222 εκατ. ευρώ στους «μπλαουγκράνα» προκειμένου να εντάξει στο δυναμικό της τον Βραζιλιάνο παίκτη. Μάλιστα, οι διοικούντες την Παρί δεν έμειναν εκεί, καθώς λίγες μέρες μετά ακολούθησε και η μεταγραφή του Κιλιάν Εμπαπέ από τη Μονακό με τη μορφή δανεισμού για ένα χρόνο και οψιόν αγοράς ύψους 145.000.000 ευρώ (+35.000.000 με τη μορφή bonus) για το ερχόμενο καλοκαίρι.

Ανταγωνισμοί για τις διαδρομές των χρημάτων

Και οι δύο περιπτώσεις φανερώνουν ξεκάθαρα πλέον πού έχουν φτάσει τα πράγματα στο σημερινό οικοδόμημα του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου (πρόσφατο δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη»). Από την άλλη, τα όσα συνέβησαν το καλοκαίρι αλλά και αυτά που συμβαίνουν μέχρι σήμερα, ειδικά στην περίπτωση του Νεϊμάρ, αποδεικνύουν την ανελέητη μάχη συμφερόντων πίσω από την αγωνιστική «βιτρίνα» του αθλήματος, με τον άκρατο ανταγωνισμό είτε για την κυριαρχία στο ίδιο το άθλημα, είτε ακόμα και για συμφέροντα που δεν σχετίζονται καν με αυτό.

Eurokinissi

Παρά το ενδιαφέρον της για να τηρούνται οι κανονισμοί στον οικονομικό τομέα, η UEFA είναι αυτή που «ευλογεί» τον επιχειρηματικό ανταγωνισμό στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο

Για παράδειγμα, από την αρχή της μεταγραφής του Νεϊμάρ η φημολογία ήθελε το όλο σκηνικό να μην σχετίζεται μόνο με την ανάγκη για ενίσχυση της Παρί προκειμένου να φτάσει αγωνιστικά στην κορυφή, στις εγχώριες και διεθνείς διοργανώσεις. Αντίθετα, η σχέση των ιδιοκτητών της ομάδας με την κυβέρνηση του Κατάρ έδωσε τροφή στις φήμες που έκαναν λόγο για επίδειξη δύναμης των Καταριανών επενδυτών (και) στον αθλητισμό, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, που η χώρα βρίσκεται στο επίκεντρο του διεθνούς ανταγωνισμού. Οπως και να έχει, τα όσα έπραξε η Παρί το καλοκαίρι που πέρασε ξεχωρίζουν και για έναν άλλο ειδικό λόγο. Ηταν η πρώτη ομάδα, τουλάχιστον την τελευταία 15ετία, η οποία ξόδεψε πακτωλούς εκατομμυρίων που δεν προέρχονταν από κινέζικα κεφάλαια, τα οποία όλα τα προηγούμενα χρόνια κατέκλυσαν το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, κυρίως με την αγορά ομάδων, αλλά και με μεταγραφές παικτών. Την ίδια στιγμή, στην πλέον πρόσφατη εξέλιξη, η ισπανική ποδοσφαιρική Λίγκα κάλεσε την UEFA να διεξαγάγει έρευνα τόσο για την Παρί όσο και για τη Μάντσεστερ Σίτι και τις οικονομικές συμφωνίες που έχουν με τους ιδιοκτήτες τους, από το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αντίστοιχα.

Ισπανική αντεπίθεση για «προστασία της αγοράς»

Εχοντας ξοδέψει περίπου 400 εκατ. ευρώ για την πραγματοποίηση μόνο δύο μεταγραφών, η Παρί βρέθηκε εξαρχής στο επίκεντρο της μάχης αντίπαλων συμφερόντων και του ανταγωνισμού (παντός είδους) που βρίσκει πρόσφορο έδαφος στο χώρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Το «τρικ» των ιδιοκτητών από το Κατάρ για να ξεπεράσουν τους σκοπέλους και τους κανονισμούς (π.χ. οικονομικό fair play) όσον αφορά την καταβολή των χρημάτων, με τον Νεϊμάρ να πληρώνει μόνος του τη ρήτρα των 220 εκατ. ευρώ, μπορεί να έπιασε πρακτικά, αυτό όμως δεν σήμαινε και το τέλος της ιστορίας. Η πρώτη ...θιγμένη, η Μπαρτσελόνα, ήταν αυτή που αντέδρασε, εστιάζοντας στη διαδρομή των χρημάτων και θίγοντας το ότι δεν δόθηκαν από τον προϋπολογισμό της ίδιας της ομάδας, αλλά αποτέλεσαν «καταριανή βοήθεια». Το θέμα δεν έμεινε στις έριδες δύο ισχυρών συλλόγων, αφού η κόντρα άρχισε να «ανοίγει». Πολύ περισσότερο όταν στο παιχνίδι μπήκε η ίδια η ισπανική Λίγκα, που μέσω του προέδρου της Χαβιέ Τέμπας ζήτησε επίσημα από την UEFA όχι μόνο να επιληφθεί της υπόθεσης, αλλά και να τιμωρήσει την Παρί. Οπως τόνισε χαρακτηριστικά ο ίδιος:

Eurokinissi

Με ξεκάθαρο στόχο να προστατεύσει τη δική της αγορά, η ισπανική Λίγκα πέρασε στην αντεπίθεση για τις ενέργειες ανταγωνιστών της

«Απαιτούμε την παραδειγματική τιμωρία της Παρί, και αν τυχόν η UEFA κρίνει ότι πληροί τους όρους και τις προϋποθέσεις του "financial fair play" εμείς θα συνεχίσουμε στα αρμόδια δικαστήρια». Μάλιστα, ο πρόεδρος της ισπανικής Λίγκας δεν δίστασε να προβεί και σε αποκαλύψεις που παραπέμπουν στη λεγόμενη «βιομηχανική κατασκοπεία», αναφέροντας πως έχει κάνει μια πολύ μεγάλη έρευνα για τα έσοδα που είχε η Παρί την τελευταία πενταετία από τηλεοπτικά, χορηγίες, εισιτήρια και το νέο της γήπεδο, προκειμένου να έχει ξεκάθαρη εικόνα. Βάσει αυτής της έρευνας, μάλιστα, ήταν κατηγορηματικός ότι η χορηγική συμφωνία με το Κατάρ είναι 2 - 3 φορές μεγαλύτερη από όσο πραγματικά αξίζει. «Εμείς απαιτούμε από την Παρί να σεβαστεί τους κανόνες, όπως τους σέβονται όλοι οι υπόλοιποι. Δυστυχώς όμως, για να δείξει ότι είναι τυπικά εντάξει παρουσιάζει ψεύτικα στοιχεία στα εμπορικά της έσοδα, και αυτό δεν είναι fair play», είπε ο Τέμπας.
Γιατί όμως γίνονται όλα αυτά; Τα λόγια του προέδρου της ισπανικής Λίγκας αποδεικνύουν τις προφανείς αιτίες. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι έχει στόχο να προστατέψει τις ισπανικές ομάδες από το να χάνουν παίκτες (περίπτωση Μπαρτσελόνα - Νεϊμάρ) και να μην μπορούν να πάρουν αντίστοιχους (περίπτωση του ενδιαφέροντος της Ρεάλ για τον Εμπαπέ). «Θέλουμε μια ανταγωνιστική αγορά, η οποία όμως θα λειτουργεί με τους κανόνες της οικονομίας. Αν συνεχίσουμε έτσι, σε 3 - 4 χρόνια η βιομηχανία του ποδοσφαίρου θα σβήσει σε πολλές χώρες», είναι αυτό που καίει τον Τέμπας, σύμφωνα με τα λεγόμενά του.

Ο υποκριτικός ρόλος της UEFA

Η όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ ομάδων - και βασικά των πολυεθνικών που τις στηρίζουν - και τα όσα συνέβησαν φέτος το καλοκαίρι δεν άφησαν έξω από το «χορό» ούτε την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Η πίεση από τους Ισπανούς αλλά και την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Συλλόγων (όπου κουμάντο κάνουν κυρίως οι ισχυροί ευρωπαϊκοί σύλλογοι) οδήγησε την UEFA στο να εξετάσει την υπόθεση «Παρί Σεν Ζερμέν», διατάσσοντας έρευνα για την οικονομική συμφωνία και κατά πόσο τηρήθηκαν οι κανόνες του «οικονομικού fair play». Ειδικά για το τελευταίο, πρέπει να σημειωθεί ότι από την περίοδο της καθιέρωσης του περίφημου οικονομικού ελέγχου (πριν από μια εφταετία περίπου) και τις μεγαλοστομίες των τότε διοικούντων την UEFA (επί προεδρίας Πλατινί) για μέτρο που θα έκλεινε την «ψαλίδα» ανάμεσα σε ισχυρούς και ανίσχυρους, μόνο έτσι δεν λειτούργησε. Μέχρι σήμερα, αρκετές φορές οι κανονισμοί έχουν καταστρατηγηθεί, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού, με διάφορους τρόπους (π.χ. χορηγίες). Ενώ και οι τιμωρίες που έχουν επιβληθεί σε συλλόγους για παραβίαση του κανονισμού περί ισοσκελισμού εσόδων και εξόδων των ομάδων συνήθως είναι είτε δυσανάλογες των παραβιάσεων (κοινώς, «για τα μάτια του κόσμου») είτε ετεροχρονισμένες (οπότε ...δεν τρέχει και τίποτα).
Από την άλλη, η όποια έρευνα ή η τιμωρία ως αποτέλεσμα αυτής μοιάζει τουλάχιστον υποκριτική από πλευράς UEFA, όταν η ίδια είναι αυτή που επιτρέπει την εμπορευματοποίηση του αθλήματος και στρώνει το έδαφος στις πολυεθνικές για να κάνουν τα δικά τους παιχνίδια κέρδους και ανταγωνισμού. Και αυτή η μάχη συμφερόντων, που διεξάγεται υπό τις ευλογίες της ίδιας της UEFA, είναι αδυσώπητη. Ετσι, το όποιο ενδιαφέρον της UEFA μόνο με την προστασία του «προϊόντος» έχει να κάνει, προκειμένου να μην οδηγηθεί ο ανταγωνισμός σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, και σίγουρα όχι με την αιτία του φαινομένου.
Και φυσικά, στο οικοδόμημα του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου και των πρακτικών που επικρατούν, τα αποτελέσματα τέτοιου είδους ερευνών ή οποιεσδήποτε κυρώσεις σε πιθανούς ενόχους θα έχουν να κάνουν κυρίως με τον εκάστοτε συσχετισμό δυνάμεων στην αγορά και τους νικητές ή τους χαμένους αυτού.