Η
πατριδοκαπηλία και θρησκοκαπηλία είναι σταθεροί άξονες προπαγάνδας των
αστικών κομμάτων για το μασκάρεμα της αντιλαϊκής τους πολιτικής. Για να
εκμεταλλευτούν τα πατριωτικά και θρησκευτικά αισθήματα του λαού οι αστοί
πολιτικοί ανέκαθεν παρουσιάζονται ως "θεοσεβούμενοι άνθρωποι" ως
"άνθρωποι που νοιάζονται για την πατρίδα". Παίζουν αυτό το θέατρο για να
κρύβουν την άγρια πολιτική τους σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και να
υποβαθμίζουν το ταξικό κριτήριο των εργαζόμενων. Δεν διστάζουν
να παρευρίσκονται συχνά πυκνά σε θρησκευτικές τελετές για το θεαθήναι.
Ανέκαθεν ήταν σε αγαστή συνεργασία με το ιερατείο που είναι μηχανισμός
του αστικού κράτους και υπηρετεί όλες τις αστικές κυβερνήσεις, ακόμα και
αυτές χωρίς κοινοβουλευτικό μανδύα.
Το σκηνικό με τα ανάματα κεριών, τα προσκυνήματα εικόνων, τις συνοδείες
"ιερών λειψάνων" αποτελεί προσφιλή μέθοδο χειραγώγησης των λαϊκών
ανθρώπων μέσω της θρησκείας και με την αξιοποίηση της κάμερας. Στην
πραγματικότητα γι’ αυτούς η ηθική είναι κάτι που περιορίζεται στα όρια
των νόμων που ψηφίζουν, δηλαδή στο τι συμφέρει τους κάθε λογής
καπιταλιστές που εκμεταλλεύονται τον λαό και ληστεύουν τη χώρα.
Το ίδιο σκηνικό παίζεται με την παρουσία τους σε εθνικές γιορτές, σε παρελάσεις, σε συγκεντρώσεις εθνικοτοπικών συλλόγων κ.λπ όπου με τις υποκριτικές κορόνες τους για την πατρίδα, στο πλαίσιο άκρατου λαϊκισμού, υπόσχονται κάθε φορά λαγούς με πετραχήλια, δηλαδή τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που εφαρμόζουν στην πράξη με την πολιτική τους. Γι’ αυτούς η πατρίδα είναι αφηρημένη έννοια, αφού όπως την εννοούν το κύριο συστατικό της δεν είναι ο λαός και η πολιτιστική κληρονομιά του σ’ αυτή τη χώρα, αλλά μόνο η γεωγραφική περιοχή ως πεδίο καπιταλιστικής δράσης.
Το ίδιο σκηνικό παίζεται με την παρουσία τους σε εθνικές γιορτές, σε παρελάσεις, σε συγκεντρώσεις εθνικοτοπικών συλλόγων κ.λπ όπου με τις υποκριτικές κορόνες τους για την πατρίδα, στο πλαίσιο άκρατου λαϊκισμού, υπόσχονται κάθε φορά λαγούς με πετραχήλια, δηλαδή τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που εφαρμόζουν στην πράξη με την πολιτική τους. Γι’ αυτούς η πατρίδα είναι αφηρημένη έννοια, αφού όπως την εννοούν το κύριο συστατικό της δεν είναι ο λαός και η πολιτιστική κληρονομιά του σ’ αυτή τη χώρα, αλλά μόνο η γεωγραφική περιοχή ως πεδίο καπιταλιστικής δράσης.
Στη φωτογραφία ο Ρώσος πρόεδρος Βλαδίμηρος Πούτιν σε μια από τις
χαρακτηριστικές παραστάσεις θρησκοκαπηλίας, εφαρμόζει κατά γράμμα την
τακτική λαϊκής χειραγώγησης σε συνεργασία με το ρώσικο ιερατείο στην
τελετή των θεοφανείων. Ο «θεοσεβούμενος» Πούτιν είναι από τα στελέχη της
κλίκας των ρώσων οπορτουνιστών που γαντζώθηκαν στην πλάτη του ρώσικου
λαού αρπάζοντας την περιουσία του, για να τον καταληστεύουν. Είναι αυτός
και το επιτελείο του που υπηρετεί τους ρώσους καπιταλιστές, όντας και ο
ίδιος καπιταλιστής. Δεν διστάζει να συμμετέχει σε ιμπεριαλιστικές
διαμάχες για τα συμφέροντα των ρώσικων μονοπωλίων και να προωθεί το
εμπόριο όπλων. Δεν διστάζει να ντροπιάζει την ένδοξη ιστορία των
προγόνων του που αγωνίστηκαν για την ειρήνη και την λαϊκή ευημερία, για
μια σοσιαλιστική πατρίδα.
Ευάγγελος Δανέζης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου