Οργάνωση, οργάνωση, οργάνωση

Οργάνωση, οργάνωση, οργάνωση

Ας μην ξεγελαστεί κανείς από το καινούριο γαϊτανάκι των εκβιασμών. Τα δεδομένα παραμένουν: Ολες οι αντεργατικές ρυθμίσεις είναι νόμος. Κι αυτό σημαίνει ότι μέσα ή έξω από το ευρώ, με δάνειο ή χωρίς δάνειο, με αυτήν ή την άλλη αστική κυβέρνηση, οι βιομήχανοι έχουν ήδη εργάτες με 400 και 500 ευρώ. Εχουν, δηλαδή, μειώσει στο μισό τους μισθούς. Η ζωή για την εργατική τάξη θα κυλά πρωτόγνωρα όλο και πιο σκληρά. Και είναι αυταπάτη τεραστίου μεγέθους να ελπίζει κάποιος ότι αρκούν πια μικροί αγώνες για μεγάλες ανατροπές. Η εργατική τάξη έχει απέναντι πια πεντακάθαρα σχεδόν το σύνολο του αστικού οπλοστασίου.

Για να το αντιμετωπίσει πρέπει να αντιπαρατάξει το σύνολο των δικών της δυνάμεων με μια στρατηγική ικανή να πάει ως το τέλος τη μάχη. Τέτοια στρατηγική διαθέτει μόνο το ΚΚΕ. Που απέναντι στις κλάψες των αστών, καλεί την εργατική τάξη να εντείνει την οργάνωσή της, τις προσπάθειες για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, που κόντρα στη δικτατορία των μονοπωλίων θα έχει στόχο τη λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους. Εγγύηση για μια τέτοια πορεία είναι η παραπέρα ενίσχυση του ΚΚΕ.

Κάθε άλλη λύση μετατρέπει τα θύματα σε αυτόχειρες.

***

Σ' αυτή την πορεία τα ταξικά συνδικάτα σηκώνουν μεγάλο βάρος. Το σύνθημα «όλη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία» αποκτά πρακτικό περιεχόμενο: Συνελεύσεις των εργατών να κουβεντιάζουν για μία προς μία τις πτυχές της ζωής τους, να παίρνουν αποφάσεις κόντρα στις επιδιώξεις των καπιταλιστών. Κι ακόμα περισσότερο: Να βάζουν στόχο, η παραγωγή να περάσει στα χέρια τους. Κι όλα αυτά να συγκλίνουν στο γενικό πολιτικό πρόγραμμα για τα δικά τους συμφέροντα. Δηλαδή, αυτό του ΚΚΕ. Ετσι που στην πορεία όλο και περισσότερο οργανωμένοι εργάτες, συνολικά οργανωμένος ο λαός να αντιπαλεύει την αστική εξουσία, να αμφισβητεί την ιδιοκτησία των καπιταλιστών στα μέσα παραγωγής, να επιβάλει την κοινωνικοποίησή τους. Κι εδώ, επίσης, αποφασιστικός αναδεικνύεται ο ρόλος του ΚΚΕ.

***

Στο δρόμο που έχουμε μπροστά, καμιά έκπτωση στα δικαιώματα, ένταση της αξίωσης να πληρώσουν οι καπιταλιστές και μαζί τους όλοι όσοι για χρόνια μιλάνε για εργάτες ρετιρέ και υπερκατανάλωση. Να πληρώσουν κάθε εκδοχή του ΠΑΣΟΚ, κάθε εκδοχή της ΝΔ, κάθε παραφυάδα τους.

Αυτή η προοπτική, δηλαδή η μαζική καταδίκη των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, είναι ορατή. Το γνωρίζουν καλά όσοι επιδιώκουν παράταση της κυβέρνησης για να εδραιωθούν οι ανατροπές. Για να μπορέσει η αστική τάξη να αντιμετωπίσει με ισχυρότερα όπλα την όλο και πλατύτερα διαδεδομένη πεποίθηση ότι οι εργάτες μπορούν χωρίς αφεντικά, ότι μπορούν να σταθούν στα πόδια τους χωρίς τα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες.

Κάθε βήμα σ' αυτό το δρόμο θα είναι σκληρό. Για να αντιμετωπίσει το εργατικό κίνημα, η αστική τάξη έχει δώσει μέχρι τώρα αρκετά ματωμένα δείγματα. Δε δίστασε με τους μηχανισμούς της να κάψει ανθρώπους στη «Μαρφίν». Δε δίστασε να χτυπήσει ξανά και ξανά τις διαδηλώσεις.

***

Χτες ο «Ριζοσπάστης» υπενθύμισε μια παλιά ιστορία. Τις αποκαλύψεις ότι πίσω από τους διάφορους προβοκάτορες στη γειτονική Ιταλία υπήρχε η ομολογημένη εκ των υστέρων οργάνωση της CIA. Τα στοιχεία γνωστά στον αστικό Τύπο. Τα κρύβουν. Γιατί πρέπει να επιμείνουν στο σενάριο περί αριστερής βίας.

Αυτό που πέτυχαν στην Ιταλία δυσκολεύονται ακόμα να το επιβάλουν στην Ελλάδα. Η ύπαρξη ισχυρού ΚΚΕ είναι το εμπόδιο. Η σφιχτή οργάνωση, η περιφρούρηση είναι το εμπόδιο. Που για να το ξεπεράσουν πλησιάζουν όλο και πιο κοντά. Η γραμμή πυρός για μια ακόμα φορά επιδιώχθηκε την Κυριακή να ακουμπήσει τις ταξικές δυνάμεις. Αυτή τη φορά δεν άφησαν σημείο κενό. Από Μοναστηράκι μέχρι Ακαδημίας ύψωσαν πύρινο φραγμό.

Τους βλέπαμε χτες, τους μετράμε σήμερα. «Δεν ήταν προβοκάτσια, είναι η αριστερά που ονειρεύεται τέταρτο γύρο», δήλωσε ο Πλεύρης του ΛΑ.Ο.Σ. στη Βουλή. Από κοντά το μπαράζ των άρθρων στον αστικό Τύπο δείχνουν ποιον θέλουν να βάλουν στο πλάνο.

Η εργατική τάξη δε θα τους κάνει τη χάρη. Ακόμα πιο επίμονα στην οργάνωση των εργατών στους χώρους δουλειάς, στην οργάνωση του λαού στις γειτονιές. Ακόμα πιο έντονα οργάνωση της συνείδησης να παλεύει ενάντια στη δικτατορία των μονοπωλίων. Εκεί πονάει την αστική τάξη, για μάχη εκεί συγκεντρώνουμε τις δυνάμεις μας.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

23/10/2011

 -- Ποιοι και γιατί απλώνουν χέρι στο εργατικό κίνημα

25/11/2010

 -- Να χαθούν οι καπιταλιστές για να σωθούν οι εργάτες

27/4/2010

 -- Ο χρόνος μετρά ήδη αντίστροφα

15/2/2009

 -- Η σοσιαλιστική οικοδόμηση και τα κριτήρια κριτικής

19/10/2008

 -- ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ