Αναγκαίο ένα διαρκές ταξικό «Οχι» χωρίς ημερομηνία λήξης

Αναγκαίο ένα διαρκές ταξικό «Οχι» χωρίς ημερομηνία λήξης

Κορυφαίο θέμα, με το οποίο κλείνει η βδομάδα, η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία, μέσα από την οποία αποφασίζεται η ενίσχυση της δύναμής του στα σύνορα με τη Ρωσία, συνολικά στον ανατολικό τομέα δράσης του. Από κοντά και η ΕΕ, συντονίζει τα βήματά της ενόψει όξυνσης των αντιθέσεων στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. H Νέα Παγκόσμια Στρατηγική, που επεξεργάζεται εν μέσω σφοδρών αντιθέσεων στο εσωτερικό της, στόχο έχει να αναβαθμίσει τη στρατιωτική εμπλοκή της σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους για τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων. Με βάση αυτά, οι κάποτε στρατηγικοί εταίροι στις μπίζνες, όπως π.χ. η Ρωσία, μετατρέπονται τώρα σε στρατηγική πρόκληση. ΝΑΤΟ και ΕΕ κάνουν όλο και πιο καθαρό ότι συνιστούν απειλή για τους λαούς. Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία και η Νέα Στρατηγική της ΕΕ αποτελούν προαναγγελία νέων ιμπεριαλιστικών πολέμων, που θα μακελέψουν λαούς, θα διαμελίσουν χώρες, αλλάζοντας σύνορα, ξεριζώνοντας και πάλι ανθρώπους.

Πανηγύρια με το λαό στο σακί

Στα σπουδαία της βδομάδας, η επέτειος του «Οχι» που ήταν «Ναι» εξαρχής, με τους υπερασπιστές της ΕΕ να δίνουν ρεσιτάλ υποκρισίας. Ο ψευτοκαβγάς που στήθηκε ανάμεσα στα αστικά κόμματα έμοιαζε με κακοπαιγμένη επανέκδοση ταινίας. Τι κι αν τα κόμματα του «Οχι» και του «Ναι» από κοινού ψήφισαν το νέο μνημόνιο, που προστέθηκε στα δύο προηγούμενα, κλιμακώνοντας περαιτέρω την αντιλαϊκή επίθεση για λογαριασμό του κεφαλαίου που βρίσκεται έως και σήμερα σε πλήρη εξέλιξη; Τι κι αν πολύ γρήγορα, ήδη από την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος, αποδείχτηκε εκείνο που έλεγε το ΚΚΕ, ότι δηλαδή το δημοψήφισμα με το κάλπικο δίλημμα που έθετε ήταν κυριολεκτικά «ναρκοθετημένο» για το λαό, αφού και το «Οχι» και το «Ναι» θα αξιοποιούνταν - όπως και έγινε - ως τάχα «λαϊκή έγκριση» στη νέα αντιλαϊκή συμφωνία, ως «Ναι» στην ΕΕ και την καπιταλιστική βαρβαρότητα; Ενα χρόνο μετά, όλοι τους δηλώνουν «δικαιωμένοι» και ξεσπαθώνουν με νέα ορμή ερμηνεύοντας κατά πως τους βολεύει τα γεγονότα και ξαναστήνοντας το χιλιοπαιγμένο παιχνίδι του εγκλωβισμού του λαού στις διάφορες εκδοχές της αστικής διαχείρισης, αλλά και στα «θέσφατα» και τους «μονόδρομους» της καπιταλιστικής οικονομίας και της ΕΕ.
Ολοι μαζί λένε ουσιαστικά στο λαό και την εργατική τάξη τις διάφορες παραλλαγές της ίδιας ιστορίας: Δηλαδή ότι ο καπιταλιστικός δρόμος είναι μονόδρομος και ο λαός δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει παρά να λέει διαρκώς «Ναι» στα συμφέροντα του κεφαλαίου και «Οχι» στις δικές του ανάγκες. Ομως σήμερα, υπάρχει ακόμα περισσότερη πείρα που πρέπει να αξιοποιηθεί. Για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν υπάρχουν «σωτήρες» και φιλολαϊκές συνταγές διαχείρισης του βάρβαρου καπιταλισμού. Μόνο ένα ανασυνταγμένο εργατικό κίνημα και η κοινωνική συμμαχία εργατοϋπαλλήλων, φτωχής αγροτιάς, αυτοαπασχολούμενων, γυναικών και νεολαίας, μόνο ο δικός τους αγώνας σε ρήξη και σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και την εξουσία του, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες όπως η ΕΕ, μπορεί να εκφράσει το πραγματικό, ταξικό «Οχι» στα αντιλαϊκά μέτρα χωρίς ημερομηνία λήξης.
Προς το παρόν, οι εργαζόμενοι βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, με έμμεσες και άμεσες πληρωμές, την ώρα που οι κρατικές δαπάνες για την Υγεία συνεχίζουν την ελεύθερη πτώση. Αυτή η πραγματικότητα δεν αποτυπώνεται μόνο στην καθημερινότητα των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και στα στατιστικά στοιχεία που δημοσιοποίησε η ΕΛΣΤΑΤ για το 2014.

Τα νέα πακέτα είναι ήδη εδώ

Από την αρχή της βδομάδας, στον απόηχο του βρετανικού δημοψηφίσματος και των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, πύκνωσαν μέσα κι έξω από την Ελλάδα οι εκβιασμοί στο λαό να συμβιβαστεί με τα βάρβαρα μέτρα και με τα επόμενα που φέρνουν, στο όνομα της συνοχής της ΕΕ, του στόχου της καπιταλιστικής ανάκαμψης στην Ελλάδα. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, προβάλλουν την ανάγκη για ταχύτερη εφαρμογή των νέων αντιλαϊκών ανατροπών που προβλέπει η δεύτερη «αξιολόγηση» σε όσα εργασιακά δικαιώματα έχουν απομείνει, με στόχο την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και τη διευρυμένη αναπαραγωγή των κερδών του. Προετοιμάζουν μέτρα όπως νέες μειώσεις σε μισθούς, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, τσάκισμα Συλλογικών Συμβάσεων, παρεμπόδιση της απεργίας.
Σ' αυτήν την κατεύθυνση εκφράστηκε την Παρασκευή και νέα παρέμβαση από το ΔΝΤ που ζητά εκτεταμένες παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας με έμφαση στη διατήρηση και περαιτέρω ενίσχυση της ευελιξίας της. Αξιώνει να μη θιγούν οι μέχρι τώρα ανατροπές στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα και ειδικότερα εκείνες που αφορούν τον κατώτατο μισθό, για τον οποίο εκτιμά ότι είναι υψηλότερος μεταξύ των χωρών της ΕΕ. Να λέμε κι ευχαριστώ, δηλαδή.
Είχε, βέβαια, προηγηθεί από τη Δευτέρα ο υπουργός Εργασίας. Ο Γ. Κατρούγκαλος, απαντώντας σε διάβημα Συνδικάτων, δήλωσε κυνικά πως δεν πρέπει κανείς να περιμένει την επαναφορά του κατώτερου μισθού μέχρι να τελειώσουν τα «μνημόνια» και τα «προγράμματα» (σ.σ. τέλη του 2018), επαληθεύοντας ότι και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ο κατώτερος μισθός θα παραμείνει στα 586 και 511 ευρώ μεικτά, για τρία τουλάχιστον χρόνια ακόμα, συμπληρώνοντας εξαετία από το 2012 που θεσμοθετήθηκε από το κράτος. Η κυβέρνηση επιβεβαίωσε ότι δεν έχει στόχο να επαναφέρει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και το μόνο που σκοπεύει να κάνει είναι να μεταθέσει μέχρι το τέλος του τρέχοντος δημοσιονομικού προγράμματος τον νόμο για τον καθορισμό του κατώτερου μισθού που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Αναλογικότερος εμπαιγμός

Σ' αυτό το σκηνικό, η κυβέρνηση σήκωσε μέγα ντόρο για την «απλή αναλογική», που όμως θα παραμείνει σε μεγάλο βαθμό ενισχυμένη. Το ΚΚΕ έγκαιρα σημείωσε ότι η αλλαγή του εκλογικού νόμου υπηρετεί δύο βασικές επιδιώξεις: Απ' τη μια, τον αποπροσανατολισμό του λαού από τον καθημερινό του «Γολγοθά», εξαιτίας των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης, την αλλαγή ατζέντας ενόψει και της «αξιολόγησης» του φθινοπώρου, που περιλαμβάνει νέες αντιδραστικές ανατροπές στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Απ' την άλλη, την προετοιμασία νέων συμπράξεων για τη δημιουργία νέων αντιλαϊκών κυβερνήσεων. Αλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ φανερά πλέον φλερτάρει με δυνάμεις και πρόσωπα της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κι άλλες δυνάμεις της λεγόμενης κεντροαριστεράς. Αυτό έδειξε και η παρουσία του κ. Τσίπρα στη συνάντηση των ευρωσοσιαλιστών, αλλά και η προσπάθεια να στηθεί ο νέος κάλπικος διπολισμός, τύπου «αριστερά - δεξιά», «πρόοδος - συντήρηση». Σε κάθε περίπτωση, το ΚΚΕ εξαρχής τοποθετήθηκε ξεκάθαρα υπέρ της καθιέρωσης της πραγματικής απλής αναλογικής χωρίς μπόνους, αλλά και χωρίς πλαφόν εισόδου στη Βουλή.
Την ώρα που η κυβέρνηση τσακίζει το λαό (και) με την παραπέρα απογείωση της φοροληστείας σε βάρος του, με τις νέες αυξήσεις στον ΦΠΑ και συνολικότερα το νέο μπαράζ έμμεσων φόρων, με τη μείωση του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς και συνταξιούχους κ.ο.κ., οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισαν και με τα δυο χέρια όλα τα παραπάνω αντιλαϊκά μέτρα, με Ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή, ζητούν να απαλλαχθούν οι εξαγωγικές επιχειρήσεις από τον ΦΠΑ στο ηλεκτρικό ρεύμα που χρησιμοποιούν για την παραγωγή των προϊόντων τους, προκειμένου να μπορούν να ανταποκριθούν στο «παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον»! Αντε τώρα, να τους αντιπαρατεθεί η ΝΔ που της κλέβουν το ψωμί απ' το στόμα...
Οι εξελίξεις και αυτής της βδομάδας βεβαιώνουν ότι ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει ακόμα κι αν οι επόμενες αντιλαϊκές κυβερνήσεις προκύψουν από έναν αναλογικότερο εκλογικό νόμο. Αυτό που παραμένει εξαιρετικά αναγκαίο είναι ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης να αλλάξει πραγματικά, σε βάρος των κομμάτων που συναθροίζονται στο δρόμο του κεφαλαίου και της ΕΕ. Να αλλάξει υπέρ της ανασύνταξης ενός εργατικού - λαϊκού κινήματος, μιας κοινωνικής συμμαχίας, που θα παλεύει και για τα άμεσα αιτήματα, αλλά και για τις ριζικές ανατροπές στην οικονομία και την εξουσία, δηλαδή θα δρα σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Και γι' αυτήν την προοπτική χρειάζεται η συσπείρωση γύρω από ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ.