Αναδιαρθρώσεις, συγχωνεύσεις - εξαγορές και «κανόνια» που πληρώνουν οι εργαζόμενοι

Αναδιαρθρώσεις, συγχωνεύσεις - εξαγορές και «κανόνια» που πληρώνουν οι εργαζόμενοι

Τα περί «αφελληνισμού» και η αντιλαϊκή πορεία της καπιταλιστικής ανάκαμψης αλλά και ανησυχίες για νέα βύθιση...

Eurokinissi

Ο πρωθυπουργός μιλά στον ΣΕΒ για την ικανοποίηση των απαιτουμένων του για την ανάπτυξη. Ο ΣΕΒ επανειλημμένα έχει μιλήσει για την ανάγκη επενδύσεων ξένων κεφαλαίων μαζί με τα ελληνικά

Μπόλικος κουρνιαχτός σηκώνεται το τελευταίο διάστημα από τμήματα του αστικού πολιτικού προσωπικού, γύρω από το εμφανιζόμενο ζήτημα του «αφελληνισμού» των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, ενώ καθόλου τυχαία, το ίδιο ζήτημα «σήκωνε» και η πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, την περίοδο, βέβαια, που βρισκόταν στην αντιπολίτευση.
«Διαφωτιστικά», ωστόσο, είναι τα επίσημα στοιχεία (Ιούνης 2016) του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, σύμφωνα με τα οποία:
Η συμμετοχή των ξένων επενδυτών στην κεφαλαιοποίηση του Ελληνικού Χρηματιστηρίου, στο τέλος του Ιούνη, συνυπολογίζοντας τη συμμετοχή του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) ανήλθε στο 58,2%, ενώ χωρίς τη συμμετοχή του ΤΧΣ, το ποσοστό αυτό διαμορφώθηκε στο 60,6%.
Η συμμετοχή των Ελλήνων επενδυτών στα μετοχικά κεφάλαια των εισηγμένων στο χρηματιστήριο επιχειρηματικών ομίλων διαμορφώνεται στο 40,4% (χωρίς το ΤΧΣ) και στο 41,8% συνυπολογιζόμενης της συμμετοχής του ΤΧΣ.
Να σημειωθεί επίσης ότι διαχρονικά, μετά την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, τα ποσοστά των ξένων επενδυτών διαμορφώνονται αρκετά πάνω από την περιοχή του 50%, ανεξάρτητα από τις όποιες συγκυριακές διακυμάνσεις.

Πορεία συγκεντροποίησης

Σε αυτό το πλαίσιο, πίσω από το ζήτημα του «αφελληνισμού» φαίνεται να υπάρχει το επίδικο ζήτημα των εκτεταμένων επιχειρηματικών αναδιαρθρώσεων, των συγχωνεύσεων και των εξαγορών που δρομολογούνται στο πλαίσιο των αναγκαίων βημάτων, στην προοπτική της καπιταλιστικής ανάκαμψης σε επιλεγμένους κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής, στη γραμμή του «ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος». Αλλωστε, η καπιταλιστική οικονομική κρίση και η πολιτική διαχείρισής της σε όφελος του κεφαλαίου ωθεί σε αναδιαρθρώσεις, εξαγορές, συγχωνεύσεις επιχειρηματικών ομίλων, δηλαδή σε συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.
Σε κάθε περίπτωση, το κύριο ζήτημα σε αυτή τη φάση είναι αυτό της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, με αιχμή τα μεγάλα επιχειρηματικά, σε συνδυασμό με τα νέα «κανόνια» στην επιχειρηματική πιάτσα, γύρω από τα οποία εκδηλώνονται οξυμένοι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των τραπεζών, γεγονός που φαίνεται να συνδέεται με την υπό διαμόρφωση δευτερογενή αγορά τραπεζικών δανείων. Αυτή, με τη σειρά της, έρχεται να «κουμπώσει» με τις γενικότερες αναδιαρθρώσεις σε κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής, με τις νέες επιχειρηματικές συμφωνίες, που στοχεύουν στη μεγαλύτερη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών.
Σε αυτό το πλαίσιο, την περασμένη βδομάδα, το ΤΧΣ (μεγαλομέτοχος των 4 τραπεζικών ομίλων, μέσω των κρατικών ενισχύσεων που δόθηκαν από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ), ανακοίνωσε την «παραίτηση» και των τριών μελών του εκτελεστικού συμβουλίου του, προκειμένου, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, «να διευκολύνει τις μελλοντικές επιλογές για το ρόλο που θα κληθεί να διαδραματίσει το ΤΧΣ στο τραπεζικό σύστημα και την ελληνική οικονομία». Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, επικρατέστερος για τη θέση του νέου διευθύνοντος συμβούλου του ΤΧΣ είναι ο Μ. Μπέλκα, ο οποίος στο παρελθόν έχει διατελέσει πρωθυπουργός της Πολωνίας, επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, καθώς επίσης και οικονομικός σύμβουλος του πολιτικού διοικητή των ΗΠΑ στο Ιράκ, μετά την ιμπεριαλιστική εισβολή στη χώρα. Την ίδια ώρα, οξυμένοι επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί εκδηλώνονται στο εσωτερικό του ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς, μεταξύ του επενδυτικού fund «Paulson» και της υπόλοιπης διοίκησης και του επικεφαλής, Μ. Σάλλα.
Την ίδια ώρα, η πορεία προς την όποια ανάκαμψη, αναιμική όσο και αβέβαιη, περνά και μέσα από τα λουκέτα και τα «κανόνια» που βαράνε ακόμη και ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι, όπως πρόσφατα στην περίπτωση του «Μαρινόπουλου» και της «Jet Oil». Ζήτημα που αφενός δείχνει ότι υπάρχουν δυσκολίες στην ανάκαμψη της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, που σε συνδυασμό με την αδύναμη ανάκαμψη σε Ευρωζώνη - ΕΕ, την επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι θα έρθει ανάκαμψη στην Ελλάδα, δεν να εμφανιστεί νέα βαθιά κρίση.
Σύμφωνα με την ενημέρωση που παρέχουν οι εισηγμένες εταιρείες προς την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, τα χρέη της εταιρείας «Μαρινόπουλος» σε επιχειρηματικούς ομίλους, μεταξύ άλλων εμφανίζουν τα εξής: Στα 28,6 εκατ. ευρώ είναι το ύψος των απαιτήσεων του ομίλου MIG, μέσω των εταιρειών του ΔΕΛΤΑ, «Μπάρμπα Στάθης», «Vivartia», «Singular Logic». Στα 10,8 εκατ. ανέρχονται οι απαιτήσεις της αρτοβιομηχανίας «Καραμολέγκος», το ύψος των απαιτήσεων της «Εθνικής Πανγαία» ανερχόταν σε 7,8 εκατ. και αφορά σε οφειλόμενα μισθώματα ακινήτων, στα 8,6 εκατ. φτάνουν οι οφειλές στην «Creta Farm», στη «Νίκας» σε 4,2 εκατ. ευρώ, στην «Κρι-Κρι» στα 5,5 εκατ. ευρώ κ.ά.
Να θυμίσουμε ότι επανειλημμένα ο ΣΕΒ και όχι μόνο έχει εκφράσει την άποψη ότι χωρίς ξένα κεφάλαια, χωρίς ξένες επενδύσεις, ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει, γιατί τα ελληνικά δεν φτάνουν. Ετσι κι αλλιώς, το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Αλλωστε, ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν κάνει επενδύσεις όχι μόνο στα Βαλκάνια, αλλά και σε ΗΠΑ και Κίνα.
Η προπαγάνδα περί «αφελληνισμού» θέλει να κρύψει ότι η πορεία εξαγορών, συγχωνεύσεων κ.λπ., είναι πορεία επώδυνη για τους εργαζόμενους. Αφενός γιατί φέρνει νέα αντεργατικά μέτρα όπως αυτά που ετοιμάζονται, δηλαδή νέες μειώσεις στους μισθούς, ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, αφετέρου γιατί με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο αυξάνεται η ανεργία και την εμφανίζουν μειωμένη μέσω της ευελιξίας, των ομαδικών απολύσεων, με μέτρα παρεμπόδισης των εργατικών διεκδικητικών κινητοποιήσεων, απεργιών κ.λπ.
Τα σπασμένα, για μια ακόμη φορά, όπως πάντα, φορτώνονται στους εργαζόμενους.

Ανάκαμψη (;) με προϋπόθεση την προσέλκυση ξένων επενδύσεων

«Για να εξισορροπήσουμε την τεράστια αποεπένδυση που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια, απαιτούνται επιπλέον επενδύσεις, πέραν όσων πραγματοποιούνται ετησίως, τουλάχιστον 100 δισ. ευρώ μέχρι το 2022», τονίζει εδώ και καιρό η πλευρά του ΣΕΒ.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι βιομήχανοι ομολογούν ότι η αποκατάσταση της παραγωγικής ικανότητας του κεφαλαίου στα επίπεδα που υπήρχαν πριν από την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης, θα απαιτήσει σειρά νέων αντιλαϊκών παρεμβάσεων, νέα μόνιμα μέτρα, «μια ριζικά διαφορετική προσέγγιση ενθάρρυνσης των επενδύσεων», «προσέλκυση ξένων επενδύσεων», η οποία θα πρέπει βέβαια να «στοχεύει στην οριζόντια ενθάρρυνση των οικονομικά αποδοτικών επενδύσεων», αυτών δηλαδή που υπόσχονται την ανάκαμψη και διεύρυνση της μάζας των επιχειρηματικών κερδών, την ανάπτυξη τομέων της οικονομίας με μεγάλη προστιθέμενη αξία, όπως λένε, μεγάλη παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια, δηλαδή δυνατότητα εξαγωγών.
Είναι απόλυτα φανερό ότι το αστρονομικό ύψος των 100 δισ. ευρώ για νέες κερδοφόρες επενδύσεις, προκειμένου να επέλθει η ανάκαμψη του εγχώριου κεφαλαίου, δεν βγαίνει ούτε από τα κονδύλια του νέου ΕΣΠΑ (ύψους 20 δισ. ευρώ) ούτε από την ελλειμματική χρηματοδότηση των εγχώριων τραπεζικών ομίλων, οι οποίοι επιπλέον έχουν να αντιμετωπίσουν τα «κόκκινα» δάνεια, προκειμένου στη συνέχεια να ανοίξει η «στρόφιγγα» της χρηματοδότησης προς νέες κερδοφόρες επενδύσεις.
Ετσι, η κυρίαρχη γραμμή του εγχώριου κεφαλαίου, πέρα από την επιχειρηματική διαπάλη και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, επικεντρώνει στην προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, με την ταυτόχρονη ανάπτυξη επιχειρηματικών συμπράξεων με τους εγχώριους ομίλους.
Αυτό το ρόλο έρχεται να διαδραματίσει το νέο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων και η συμμετοχή ευρωενωσιακών παραγόντων σ' αυτό.
Την ίδια ώρα, η διαμόρφωση κλίματος προσέλκυσης επενδύσεων και «επιχειρηματικής εμπιστοσύνης» θα απαιτεί διαδοχικά αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα και διαρθρωτικές παρεμβάσεις σε όφελος και για λογαριασμό των εγχώριων και ξένων μονοπωλίων και των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων.
Ετσι, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στο αμέσως προσεχές διάστημα, καταθέτει στη Βουλή το νέο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, το οποίο, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, θα είναι τετραετούς διάρκειας, για την περίοδο 2017 - 2020, με χρονική «αβάντα» δύο ετών σε σχέση με την τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου, που προδιαγράφεται για το 2018.
Σχετικά και απόλυτα, ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει για τα πρωτογενή πλεονάσματα, με την αντιλαϊκή πολιτική να εμπλουτίζεται είτε «εντός» είτε «εκτός» μνημονίων, με στόχο την αποκατάσταση του κλίματος της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης και για την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων.

Μονόδρομος για τους εργαζόμενους

Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα ξαναπληρώνουν τη νύφη μπροστά σε όλη αυτή την εξέλιξη και τις διαδικασίες που θα ακολουθήσουν, είτε με «κανόνια» επιχειρήσεων είτε με τον ερχομό ξένων επιχειρηματικών ομίλων, είτε με τις εξαγορές και τις συγχωνεύσεις, είτε με νέα ύφεση. Γι' αυτό, άλλωστε, δεν πρέπει να υιοθετήσουν την προπαγάνδα περί «αφελληνισμού» της οικονομίας. Τα δικά τους βάσανα δεν τα φέρνει ο «αφελληνισμός» της οικονομίας, αλλά ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που απαιτεί ένταση της εκμετάλλευσης, κλοπή της δουλειάς τους, που εφαρμόζουν όλοι μαζί οι επιχειρηματικοί όμιλοι, ντόπιοι, ξένοι και μικτοί. Γι' αυτό, αντί να ανησυχούν για την εθνική σύνθεση που θα έχουν οι μετοχές και τα συμβούλια των εκμεταλλευτών τους, προτιμότερο είναι να οργανώσουν την πάλη τους απέναντι στο νέο κύμα αντιλαϊκής επίθεσης, τις επιπτώσεις από τη στρατηγική του κεφαλαίου για την ανάκαμψη των κερδών του. Να αρνηθούν να ξαναπληρώσουν για το κεφάλαιο. Μονόδρομος η ανάγκη να ενισχυθεί η πάλη σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, τα μονοπώλια και την εξουσία τους.