Γράφει ο Νίκος Μόττας //
«Το έργο που έχει ανατεθεί στο Υπουργείο Υγείας είναι η οργάνωση της δημόσιας υγείας κατά τέτοιον τρόπο ώστε να βοηθάει τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανθρώπων, να προλαμβάνει οτιδήποτε είναι δυνατόν να προληφθεί από πλευράς ασθένειας και να προσανατολίζει το λαό […] Μια μέρα, η ιατρική θα γίνει τελικά μια επιστήμη που θα ασχολείται με την πρόληψη της ασθένειας […] Ο γιατρός, ο εργαζόμενος στον ιατρικό τομέα, θα φτάσει τότε στην καρδιά της νέας του εργασίας, θα δουλεύει ως ένας άνθρωπος ενταγμένος στις μάζες, ένα άτομο ενταγμένο στην κοινότητα…».
Τα παραπάνω λόγια είναι του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε φοιτητές Ιατρικής και εργαζόμενους στον τομέα της υγείας στις 19 Αυγούστου 1960*.
Πέρασαν έξι δύσκολες δεκαετίες από τότε. Παρά τον διαρκή οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό των ΗΠΑ, παρά τις εξαιρετικά δυσμενείς συνέπειες που έφεραν οι αντεπαναστατικές ανατροπές στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η Κούβα τα κατάφερε. Μέσα στα χρόνια αυτά η Κουβανική Επανάσταση προόδευσε, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού απέδωσε καρπούς και η μικρή Κούβα των 10 εκατομμυρίων κατοίκων κατάφερε να έχει ένα από τα καλύτερα ιατρικά συστήματα στον κόσμο.
Το 2001, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Τζ. Γούλφσον εξήρε το κουβανικό εθνικό σύστημα υγείας. Το 2006, το BBC το συμπεριέλαβε σε σχετική εκπομπή του ως ένα από τα καλύτερα στον κόσμο. Το 2016, η πρώην γεν. διευ/ντρια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας Μάργκαρετ Τσαν αναφέρθηκε στην Κούβα ως «παράδειγμα προς μίμηση» στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλον τον κόσμο.
Για τα επιτεύγματα της Κουβανικής Επανάστασης στον τομέα της ιατρικής επιστήμης έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν και θα το πράξουμε και πάλι στο μέλλον. Ωστόσο, η πανδημία του κορονοϊού έρχεται να υπογραμμίσει το ρόλο της Κούβας ως πρωταθλήτριας και χώρα-πρότυπο στον τομέα της ιατρικής έρευνας και της διεθνιστικής αλληλεγγύης.
Την ώρα που τα συστήματα υγείας σε ΗΠΑ και Ευρώπη βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης, αδυνατώντας να παρέχουν επαρκή προστασία στους εργαζόμενους και το λαό, κουβανοί γιατροί βρίσκονται σε αποστολές διεθνιστικής προσφοράς σε άλλες χώρες (Ιταλία, Κίνα, Βενεζουέλα, κλπ). Όπως έπραξαν κατά το παρελθόν σε χώρες της Δυτικής Αφρικής κατά το ξέσπασμα της επιδημίας του Έμπολα, στην Αϊτή ενάντια στη χολέρα και σε μια σειρά χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Την στιγμή που στη μητρόπολη του καπιταλισμού, στις ΗΠΑ, τα ίδια τα αστικά επιτελεία παραδέχονται δημοσίως την «αποτυχία» του συστήματος ιατρικής πρόληψης, η Κούβα βρίσκεται στην κορυφή της διεθνούς ειδησεογραφίας για μια σειρά αντιικών φαρμάκων (όπως το Inteferon Alfa 2-B) που ήδη χρησιμοποιούνται με επιτυχία για την περίθαλψη ασθενών που προσβλήθηκαν από κορονοϊό.
Την ίδια στιγμή που σε χώρες της Ευρώπης αναδεικνύονται οι καταστρεπτικές συνέπειες που έχει για τους εργαζόμενους η παράδοση στο κεφάλαιο τομέων της δημόσιας Υγείας, η Κούβα αντιμετωπίζει την υγειονομική κρίση οργανωμένα, συντεταγμένα, πειθαρχημένα στη βάση ενός κρατικού κεντρικού σχεδιασμού που έχει στον πυρήνα του την ανθρώπινη ζωή και όχι το κέρδος.
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία της Κουβανικής Επανάστασης σήμερα, που παρά τις δυσκολίες, τα εμπόδια και τις ελλείψεις, πορεύεται με το κεφάλι ψηλά και δικαιώνει όσους την πίστεψαν, την πιστεύουν και την στηρίζουν.
Η Κούβα θριαμβεύει εκεί που ο, σάπιος και ξεπερασμένος, καπιταλισμός έχει αποτύχει. 
* Ολόκληρη η ομιλία του Τσε περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Ο Τσε Γκεβάρα μιλάει στους νέους», εκδ. Διεθνές Βήμα, 2004, σελ. 59-77.