ΛΙΒΥΗ
Θύελλες «έσπειρε» η ιμπεριαλιστική επέμβαση
Στο έλεος των αντιμαχόμενων ομάδων των δήθεν απελευθερωτών ο λιβυκός λαός
 Copyright 2012 The Associated |
Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εκδόθηκε, αποφασίστηκε η σύσταση ενός Προσωρινού Συμβουλίου του Λαού της Κυρηναϊκής, με επικεφαλής τον σεΐκ Αχμάντ Ζουμπάιρ αλ Σενούσι, μέλος του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου, που έχει αναλάβει τα ηνία της χώρας μετά την ανατροπή και δολοφονία Καντάφι. Ο Ζουμπάιρ είναι ανιψιός του πρώην βασιλιά της χώρας, Ιντρίς, ο οποίος ανατράπηκε το 1969 από τον Καντάφι. Επί Ιντρίς, η Λιβύη ήταν ομοσπονδιακό κράτος με τρία αυτόνομα κρατίδια, την Κυρηναϊκή, την Τριπολίτιδα, στα δυτικά, και το Φεζάν, στα νοτιοδυτικά και το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας ήταν συγκεντρωμένο στην Κυρηναϊκή, κάτι που άλλαξε άρδην με τον Καντάφι.
Απώτερος στόχος, κατά την ανακοίνωση, είναι η δημιουργία ανεξάρτητου Κοινοβουλίου, αστυνομικής δύναμης, δικαστικών αρχών και - προφανώς εδώ βρίσκεται και η ουσία - η ξεχωριστή διαχείριση των «υποθέσεων της Κυρηναϊκής», αφήνοντας να εννοηθεί ότι αναφέρεται και σε οικονομικές συμφωνίες. Επίσης, οι υπογράφοντες τη διακήρυξη εκφράζουν την ανοιχτή τους διαφωνία στις υπάρχουσες πληροφορίες που θέλουν το νέο εκλογικό νόμο να προβλέπει 60 έδρες μόνο στη νέα 200μελή Βουλή για τα ανατολικά της χώρας, υποστηρίζοντας ότι θα πρέπει να υπάρχει «αναλογικότερη εκπροσώπηση».
Σε μια προσπάθεια να μην ανέβουν οι τόνοι, τουλάχιστον προς το παρόν, οι φύλαρχοι και οι οπλαρχηγοί της Βεγγάζης αναγνωρίζουν την κεντρική ηγεσία της Τρίπολης και του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου ως «σύμβολο ενότητας της χώρας και νόμιμο εκπρόσωπο της Λιβύης στο εξωτερικό», αφήνοντάς του, δηλαδή, την ευθύνη της εξωτερικής πολιτικής. Αυτό, βέβαια, δεν εμπόδισε τον επικεφαλής του Συμβουλίου - και, ας μην ξεχνάμε, πρώην υπουργό Δικαιοσύνης του καθεστώτος Καντάφι - Μουστάφα Αμπντέλ Τζαλίλ να μιλήσει για «ξένες χώρες που, με συνωμοσίες, υποσκάπτουν την ενότητα της Λιβύης», να προειδοποιήσει «τους αδελφούς στη Βεγγάζη για τον υπονομευτικό ρόλο υπολειμμάτων του καθεστώτος Καντάφι που έχουν παρεισφρήσει στις γραμμές τους» και, τέλος, ν' απειλήσει με στρατιωτική βία, καθιστώντας σαφές ότι «δεν θα γίνει ανεκτή μια κίνηση αυτονομίας, γιατί δεν συμμερίζεται κανείς το όραμα περί ομοσπονδίας».
Αν σε κάτι από όσα είπε ο Τζαλίλ υπάρχει, ίσως, κάποια δόση αλήθειας είναι το ενδεχόμενο πίσω από αυτήν τη διακήρυξη ημιαυτονομίας να κρύβεται κάποιου είδους ξένη παρέμβαση. Η πρόσφατη ιστορία της χώρας έχει επαληθεύσει αυτές τις υποψίες πολλάκις. Διαδηλωτές μετατράπηκαν σε ενόπλους μέσα σε λίγες μέρες, πέρυσι το Φλεβάρη, όταν άρχιζαν οι συγκρούσεις στη Βεγγάζη, εντελώς άσχετες ομάδες αντικανταφικών βρέθηκαν ν' απαρτίζουν έναν «ενωτικό αντιπολιτευόμενο πόλο», ένοπλοι αντικαθεστωτικοί κατέλαβαν την Τρίπολη στα τέλη Αυγούστου μετά από μήνες μαχών...
Ολα αυτά, όπως αποδείχτηκε, ήταν βιτρίνα γιατί τελικά βέβαια έγιναν πραγματικότητα με τη βοήθεια «ειδικών συμβούλων» των Βρετανίας, Γαλλίας και ΗΠΑ που βρίσκονταν στη Βεγγάζη σχεδόν από τις πρώτες μέρες, όπως επίσης και ανδρών των ειδικών δυνάμεων στρατού του Κατάρ και των ΗΠΑ, οι οποίοι φέρεται, ουσιαστικά, να κατέλαβαν και την Τρίπολη δίνοντας ένα τέλος στο πολύμηνο τέλμα των συγκρούσεων. Γιατί κάτι τέτοιο να μην έχει συμβεί και τώρα;
Βία και χάος: Το πραγματικό πρόσωπο των «απελευθερωτών»
Η ανακήρυξη της ημιαυτονομίας της Κυρηναϊκής δεν είναι παρά το τελευταίο επεισόδιο μιας γενικότερης εικόνας απόλυτης διάλυσης και χάους που επικρατεί από την ώρα που οι αντικαθεστωτικοί ανέλαβαν τα ηνία της χώρας. Αποδεικνύεται στην πράξη αυτό που διαφαινόταν από την ανύπαρκτη δυνατότητά τους να επικρατήσουν στρατιωτικά παρά τις ισοπεδωτικές ΝΑΤΟικές επιδρομές και την εξοπλιστική τους στήριξη: Αυτό το συνονθύλευμα δυνάμεων που απαρτίζει το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο, το οποίο όλες οι ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές δυνάμεις έσπευσαν ν' αναγνωρίσουν ως «εκπρόσωπο του λιβυκού λαού», ούτε εκφράζει το λιβυκό λαό, ούτε καν εκφράζει κοινές απόψεις ορισμένων τμημάτων του.
Είναι, πλέον, ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα κατασκεύασμα από προσωπικότητες που είτε είχαν περισσότερη σχέση με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που τους στήριξαν παρά με τη λιβυκή πραγματικότητα είτε συμμετείχαν σε αυτό για να προωθήσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες και συμφέροντα.
Οι μήνες που έχουν περάσει από την επικράτηση των «απελευθερωτών» αποτελούν απτή απόδειξη της παντελούς έλλειψης των αρχών που οι ίδιοι και οι ιμπεριαλιστές επικαλέστηκαν για να προχωρήσουν στο αιματοκύλισμα και αναδεικνύουν με τον πλέον γλαφυρό τρόπο την υποκρισία τους ως προς το δήθεν «ανθρωπιστικό τους ενδιαφέρον». Εκτιμάται ότι σήμερα οι διάφοροι ένοπλοι ξεπερνούν τα 200.000 άτομα, αρνούνται ν' αφοπλιστούν και λυμαίνονται με τον αιματηρότερο τρόπο ακόμη και την πρωτεύουσα Τρίπολη. Οι αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ τους, σε διάφορα σημεία της χώρας, είναι επαναλαμβανόμενες. Σχεδόν πουθενά δεν έχουν αποκατασταθεί πλήρως οι στοιχειώδεις υποδομές.
Οι πράξεις αντεκδίκησης απέναντι σε όσους θεωρούνται υποστηρικτές του Καντάφι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Οι κάτοικοι ολόκληρων πόλεων έχουν εκδιωχθεί από τις εστίες τους με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση αυτή των περίπου 30.000 κατοίκων της Ταουάργκα, των οποίων η επιστροφή στην πόλη αποτρέπεται από ένοπλες ομάδες που διατείνονται ότι πρόσκεινται στους αντικαθεστωτικούς, που έχουν, επίσης, προχωρήσει στον προσεταιρισμό των περιουσιών τους! Εκατοντάδες άνθρωποι διώκονται, εξαφανίζονται, συλλαμβάνονται, βασανίζονται και εκτελούνται από ενόπλους που δρουν ανεξέλεγκτα.
Ζοφερό αύριο
Το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο, όπως εμφανίστηκε ανίκανο ν' ανατρέψει χωρίς άμεση ιμπεριαλιστική στρατιωτική παρέμβαση το καθεστώς Καντάφι, έτσι παραμένει ανίκανο να ελέγξει τη χώρα, που μοιάζει να βυθίζεται ολοένα περισσότερο στη βία και στο χάος που πυροδότησε η ιμπεριαλιστική επέμβαση. Και, μέχρι στιγμής, όλη αυτή η αστάθεια και η έλλειψη ασφάλειας προκαλεί σοβαρότατους πονοκεφάλους στις επενδύσεις των διαφόρων μονοπωλιακών ομίλων που παρά τις θριαμβολογίες δεν έχουν επιστρέψει κανονικά στη χώρα και δεν ξέρουν πότε θα το πράξουν. Ηδη, καταρρέουν οι εκτιμήσεις για γρήγορη επάνοδο της Λιβύης στην αγορά πετρελαίου αφού μετατίθεται, λόγω του χάους που επικρατεί, για τα επόμενα χρόνια, και όχι για το τέλος του 2012, η επιστροφή στα προπολεμικά επίπεδα πετρελαϊκής παραγωγής του 1,6 εκατομμυρίου βαρελιών ημερησίως, εξέλιξη που πονοκεφαλιάζει περαιτέρω τις ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που προσέβλεπαν να καλύψουν σημαντικό μέρος των ενεργειακών τους αναγκών με το λιβυκό πετρέλαιο για να προχωρήσουν στο εμπάργκο στις εισαγωγές του ιρανικού.
Είναι μάλλον προφανές ότι το μέλλον προοιωνίζεται ζοφερό για το λιβυκό λαό. Ουδείς μπορεί πλέον να αποκλείσει σενάρια που θέλουν τη Λιβύη να μετατρέπεται στην καλύτερη περίπτωση σε Ιράκ (σεχταριστική βία, αστάθεια που αποτρέπει την πλήρη δραστηριοποίηση μονοπωλίων) και στη χειρότερη σε Σομαλία (επικράτηση ολοκληρωτικού αιματηρού χάους και κατάρρευση κάθε έννοιας κεντρικής διοίκησης) ενώ το ενδεχόμενο λιβανοποίησης της χώρας, δηλαδή μετατροπής της σε πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών διαγκωνισμών μέσα από τη σύγκρουση διαφορετικών «δυνάμεων - πιονιών» δε μοιάζει τόσο απίθανο. Η Λιβύη μετατρέπεται σε προτεκτοράτο υπό τη σκέπη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που θα συνεχίζουν να αλληλοσπαράσσονται για το ποιος θα ελέγξει περισσότερο ποιον και τι, και για το ποιος θα κερδίσει περισσότερα, γεωστρατηγικά και από την καταλήστευση του ενεργειακού πλούτου της Λιβύης αλλά και της υπόλοιπης αφρικανικής ηπείρου, αξιοποιώντας τη βορειοαφρικανική χώρα ως Κερκόπορτα.
Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
8/3/2012
-- Τρώγονται οι «απελευθερωτές»
7/3/2012
-- Ανακήρυξη ημι-αυτονομίας στα ανατολικά
30/8/2011
-- Η τραγωδία για το λαό συνεχίζεται
23/8/2011
-- Μάχες και πλιάτσικο στην Τρίπολη
6/3/2011
-- Με όλα τα ενδεχόμενα, εντός και εκτός, «ανοιχτά»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου