ΣΥΡΙΖΑ
Δέκα «ανατροπές» για να αλλάξει μακιγιάζ η Ευρωπαϊκή Ενωση
 |
10 άξονες, ο εξής ένας...
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι «10 προτάσεις - άξονες της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ για την ενότητα και την κυβέρνηση της αριστεράς», που έδωσαν πρόσφατα στη δημοσιότητα. Προσπερνάμε τις δεκάδες αντιφάσεις που έχει το ίδιο το κείμενο και τις εκατοντάδες με προηγούμενα ντοκουμέντα του ΣΥΝ - χρειάζεται υψηλή τεχνική συρραφής για να βολευτούν οι τάσεις του ΣΥΝ και οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ - για να πάμε στα πιο ουσιαστικά.
Οι 10 άξονες και οι επιμέρους θέσεις είναι κυριολεκτικά γεμάτες από «ανατροπές», «ρήξεις» και «απεμπλοκές»... μιλούν για τρικυμίες μέσα στον κουβά! Γιατί όλα είναι εντός συστήματος και ΕΕ. Για το διά ταύτα ούτε κουβέντα. Με ποιο τρόπο η αντιμνημονιακή αριστερή κυβέρνηση θα πείσει ή θα αναγκάσει τους καπιταλιστές και την ΕΕ να λειτουργήσουν υπέρ του λαού! Πώς θα τους θεραπεύσουν τα αδιέξοδα και τις αγιάτρευτες αντιφάσεις; Μα, αυτοί που θα κάνουν νέο τον γερασμένο καπιταλισμό δε θα είναι σωτήρες, θα είναι θαυματοποιοί!
Λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στους άξονές του: «Ανατροπή της δανειακής σύμβασης. Ανατροπή της λιτότητας. Απεμπλοκή από το μνημόνιο. Προτεραιότητα οι ανάγκες της κοινωνίας». Και πάει λέγοντας. Πέρα από το ότι όλα αυτά είναι το ίδιο πράγμα με άλλο όνομα, αυτά είναι συνθήματα, που μπορεί να τα λένε κάθε λογής αντιμνημονιακές δυνάμεις και εκσυγχρονιστικές. Π.χ., το να λες σήμερα «αναδιανομή του πλούτου» και να τελειώνεις εκεί, όσο ρηξικέλευθο κι αν το εμφανίζεις, ή νομίζεις ότι είναι, δε σημαίνει τίποτα εφόσον η κατανομή του πλούτου γίνεται τελικά με τους όρους και τη δύναμη των μονοπωλίων όσο αυτά ελέγχουν την οικονομία.
Για να ανήκει ο πλούτος στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα που τον παράγουν, πρέπει αυτοί να έχουν στα χέρια τους τη διεύθυνση και το μηχανισμό της παραγωγής, και αυτό δε γίνεται χωρίς να γίνουν κοινωνική - λαϊκή ιδιοκτησία τα μονοπώλια και ο φυσικός και ορυκτός πλούτος, χωρίς εργατική - λαϊκή εξουσία και, φυσικά, χωρίς αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, όσες ανατροπές και «ρήξεις» και να εξαγγέλλει κανείς ενάντια σε νόμους και μέτρα, αποτελεί χονδροειδέστατη εξαπάτηση του λαού.
Γι' αυτό σήμερα ενώ η πάλη των εργαζομένων και του λαού πρέπει να γίνει ακόμα πιο αποφασιστική, οργανωμένη κατά των βάρβαρων μέτρων σε μισθούς, συντάξεις, χαρατσιών και των αντιδραστικών ανατροπών στο εργασιακό, στο ασφαλιστικό κ.ά. θα χάνει σε δύναμη, σε αποτελεσματικότητα και κυρίως σε προοπτική αν ταυτόχρονα δε βάζει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εξουσίας.
Και με το Μάαστριχτ τι θα γίνει;
Κι ας έρθουμε στο έδαφος της σκληρής καπιταλιστικής πραγματικότητας, που είναι ανελέητη και για τους υπερασπιστές της και για τους οπορτουνιστές. Αυτές τις μέρες, π.χ., το πιο ισχυρό μονοπώλιο στα αναψυκτικά απειλεί και εκβιάζει τους εργαζομένους του να δεχτούν τις δραστικές μειώσεις μισθών και τις απολύσεις, επειδή τα κέρδη από 320 εκατομμύρια ευρώ έγιναν 300 εκατομμύρια μέσα στην κρίση, διαφορετικά αφήνει να εννοηθεί ότι θα μεταφέρει τη λειτουργία του σε άλλη χώρα, πιο «φιλική» στην επιχειρηματικότητα και με ακόμα πιο φτηνά μεροκάματα! Τι θα έκανε, λοιπόν, σε αυτή την περίπτωση η «αριστερή κυβέρνηση» που ακούει κοινωνικοποίηση και λέει ότι αυτό είναι σταλινισμός και δευτέρα παρουσία;
Τι θα πει στην ΕΕ που με το Μάαστριχτ, το οποίο στήριξαν όλες οι τάσεις του ΣΥΝ και οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, έχει θεμέλιο λίθο την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων...; Πώς θα πάρει πίσω τους βάρβαρους νόμους των μνημονίων για μισθούς, εργασιακό, ασφαλιστικό κ.λπ., όταν ακούνε αποδέσμευση από την ΕΕ ή ότι κινδυνεύει η ΕΕ και ή λιποθυμούν από φόβο ή παθαίνουν υστερία;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει και το συμφέρον της ΕΕ...
Και στην υπόθεση του χρέους είναι ακόμα χειρότερα. Εδώ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει, προς το παρόν, ότι το χρέος «είναι στοιχείο της καπιταλιστικής κρίσης», ενώ αυτό είναι αναπόσπαστο στοιχείο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ετσι καταφεύγουν στο εφεύρημα της «επιθετικής αναδιαπραγμάτευσης» με την ΕΕ, το ΔΝΤ. Αφήσανε στην άκρη όσα έλεγαν περί ευρωομόλογου, περί δανεισμού από την ΕΚΤ, και πήγαν τώρα στο «τρία χρόνια αναστολή πληρωμής», «τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, χωρίς μνημόνια λιτότητας»! Και πώς θα πείσουν ή θα εκβιάσουν οι σωτήρες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τα μονοπώλια στην ΕΕ, τη Μέρκελ, τον Γιούνκερ; Μήπως με την επιστολή που τους έστειλε ο πρόεδρος του ΣΥΝ και εν ολίγοις τους έλεγε ότι η συγκυβέρνηση δεν τους ενημερώνει σωστά; Αλήθεια, δεν είναι γελοίο να λες ότι «ο Παπαδήμος πήγε στη Σύνοδο Κορυφής ως απλός παρατηρητής και ο ρόλος του ήταν απολύτως διακοσμητικός»; Δηλαδή, τι δεν διαπραγματεύτηκε, για τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου; Κι αν αυτό δεν το μπόρεσε ο συνεργάτης τους, ο τέως αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, με ποιον τρόπο θα τους πείσει ο εκπρόσωπος της αντιμνημονιακής κυβέρνησης ή θα τους αναγκάσει; Θα τους απειλήσει ότι θα γίνει κίνημα πανευρωπαϊκό που θα μετατρέψει την ΕΕ από οικοδόμημα των μονοπωλίων σε φιλολαϊκό; Θα του απονείμουν το βραβείο του καλύτερου ανεκδότου.
Θα τους καταγγείλει ότι βάζουν σε κίνδυνο το ευρώ, όπως τους κατηγορεί ο ΣΥΝ! Καλά, δεν ξέρουν αυτοί το συμφέρον τους και θα τους το δείξει ο ΣΥΡΙΖΑ; `Η επειδή ο ΣΥΝ δεν τολμά να δει τις οξυμένες αντιθέσεις και αδιέξοδα που έχει αυτό το διακρατικό καπιταλιστικό τερατούργημα της ΕΕ νομίζει ότι δεν τις ξέρουν και αυτοί που το έφτιαξαν;
Αν είναι «νάνοι» οι σημερινοί αστοί πρωθυπουργοί και Πρόεδροι των χωρών της ΕΕ επειδή δεν μπορούν να διαχειριστούν την κρίση τους, όπως τους κατηγορεί ο ΣΥΝ, κολακεύοντας όσους δεν μπορούν ή δε θέλουν να καταλάβουν τον καπιταλιστικό χαρακτήρα της κρίσης, τότε οι αριστεροί σωτήρες, που θέλουν να κάνουν τα μονοπώλια ανθρώπινα, θα μοιάζουν με γελωτοποιούς.
Τι σημαίνει η κοινωνική συνοχή!
Οσα συνθήματα «ρήξης και ανατροπής» και να χρησιμοποιήσει, ο πυρήνας της πολιτικής του παραμένει ο ίδιος και συνοψίζεται στο εξής: «Ενα νέο πολιτικό σκηνικό το οποίο θα αποκαθιστά την κοινωνική συνοχή»!!! (Αλ. Τσίπρας, Εισήγηση στην ΚΠΕ, 18/12/2011). Αυτός είναι ο πόθος των έντρομων και αγανακτισμένων, με το πολιτικό σύστημα βεβαίως και όχι συνολικά με το σύστημα, ανώτερων και μεσαίων αστικών στρωμάτων που θέλουν να τους λυπηθούν τα μονοπώλια, αλλά και να μην εξεγερθούν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα κατά του καπιταλισμού και της ΕΕ.
Οι θέσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν εμποδίζουν μόνο τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων. Κάνουν κάτι χειρότερο: Τις εγκλωβίζουν στο έδαφος που πιάνουν οι ωμοί, κυνικοί εκβιασμοί που απευθύνουν στο λαό η πλουτοκρατία, η ΕΕ, τα κόμματά τους. Εφόσον ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων δεν γίνεται και η έξοδος από την ΕΕ είναι καταστροφή, όπως λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι αντιμνημονιακοί, τότε στο λαό δε μένει παρά να διαλέξει από ποιον δρόμο τον πάνε στην εξαθλίωση. Μέσα ή έξω από το ευρώ; Με ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία;
Γι' αυτό η αποκάλυψη του βλαβερού ρόλου του οπορτουνισμού δεν είναι χρέος μόνο των κομμουνιστών, αλλά και όσων θέλουν να απαλλαγεί ο λαός από τα ιδεολογήματα και τις αυταπάτες που τον μετατρέπουν σε έρμαιο των μηχανισμών του συστήματος, θύμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Του
Παναγιώτη ΜΕΝΤΡΕΚΑ*
*Ο Παναγιώτης Μεντρέκας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ
Παναγιώτη ΜΕΝΤΡΕΚΑ*
*Ο Παναγιώτης Μεντρέκας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
21/2/2012
-- Αντιμνημονιακός κουρνιαχτός και αυταπάτες
29/1/2012
-- Αριστεροί σωτήρες του λαού ή του καπιταλισμού;
18/12/2011
-- Αριστερή - αντιμνημονιακή κυβέρνηση: Φάρσα και τραγωδία
17/12/2011
-- Αστική κυβέρνηση ή λαϊκή εξουσία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου