Ανάχωμα στην επίθεση του κεφαλαίου

Ανάχωμα στην επίθεση του κεφαλαίου

Τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) για το πρώτο δίμηνο του 2012 δείχνουν ότι η επίθεση του κεφαλαίου όχι μόνο δεν ανακόπτεται, αλλά οξύνεται παραπέρα, επιβάλλοντας τις πιο ευέλικτες μορφές απασχόλησης και δραματική συρρίκνωση στους εργατικούς μισθούς. Στο διάστημα αυτό οι νέες συμβάσεις με πλήρη απασχόληση είναι λιγότερες από τις «ευέλικτες» και φτάνουν μόλις το 48%, ενώ οι συμβάσεις με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία ανέρχονται στο 52%. Και βέβαια ούτε αυτοί οι αριθμοί μπορούν να αποδώσουν τον τραγικό τρόπο που η εργατική τάξη βιώνει τις συνέπειες αυτής της επίθεσης. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση εργαζόμενων γυναικών στην εταιρεία «Φονμάρκετινγκ» στη Ν. Ιωνία που αξίωσε να δουλεύουν μόλις 8 ώρες τη βδομάδα με συνολική αμοιβή το μήνα από 120 έως 160 ευρώ! Δηλαδή μισθός που δε φτάνει ούτε για τα εισιτήρια μετακίνησης και τον καφέ των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή τα στοιχεία του ΣΕΠΕ επιβεβαιώνουν τη συνεχιζόμενη αύξηση της «μαύρης εργασίας», που για τους ντόπιους εργαζόμενους έφτασε στο 29,6% και στους μετανάστες το 42,7%, παρά τις επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες του υπουργείου Εργασίας για «χτύπημα» της ανασφάλιστης εργασίας.

Η τάση ξεχαρβαλώματος της αγοράς εργασίας, με την κυβέρνηση να δίνει το ένα χτύπημα μετά το άλλο και τον ΣΕΒ να «καθοδηγεί» από το παρασκήνιο, όχι μόνο δεν ανακόπτεται, αλλά παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. Και θα χειροτερεύει αφού η καπιταλιστική κρίση, εκτός από τη μείωση της απασχόλησης με τα λουκέτα και τη δραματική αύξηση της ανεργίας, ωθεί σε ένταση του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και κατά συνέπεια πολλαπλασιάζει στο έπακρο την πίεση που ασκεί ο κάθε μεμονωμένος καπιταλιστής στους εργαζόμενους της επιχείρησής του. Και είναι ακριβώς η ένταση του καπιταλιστικού ανταγωνισμού για μερίδια της αγοράς που σφίγγει σαν αόρατη θηλιά τη ζωή της εργατικής τάξης.

Να γιατί όποιοι μιλάνε για ανάπτυξη που θα εξασφαλιστεί μέσα από την ενίσχυση της εγχώριας ανταγωνιστικότητας, στην ουσία προτρέπουν σε ακόμα πιο ευέλικτη και φθηνή εργασία, σε ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται αναγκαστικά περνάει - και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά όσο κουμάντο κάνουν τα μονοπώλια - πάνω από τα συντρίμμια της αγοράς εργασίας, από τα ερείπια των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Γι' αυτό οι εργάτες δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα της ανταγωνιστικότητας. Ούτε να υποκύψουν στους εκβιασμούς και στις απειλές της εργοδοσίας. Γιατί κάθε υποχώρηση, κάθε συμβιβασμός στην επιχείρηση ή στον κλάδο μεταφράζεται σε συνολικό πισωγύρισμα για ολόκληρη την εργατική τάξη. Το αντίθετο, η αντίσταση στις απαιτήσεις της εργοδοσίας, η οργάνωση του αγώνα για να μην περάσουν τα σχέδια του κάθε καπιταλιστή, είναι συνεισφορά στην κοινή υπόθεση και στα κοινά ταξικά συμφέροντα όλων των εργαζομένων.

Αυτός ο αγώνας μπορεί να πάρει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση, να γίνει ακόμα πιο αποτελεσματικός, αν στις εκλογές που έρχονται περισσότεροι εργάτες φτάσουν στην κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, αν η εργατική τάξη ενισχύσει τη μόνη πολιτική δύναμη που στην πράξη στέκεται εμπόδιο στα σχέδια του κεφαλαίου, στη δύναμη που με συνέπεια και σταθερότητα αντιπαλεύει την πλουτοκρατία, που πρωτίστως μέσα στα εργοστάσια έχει αποδείξει ότι είναι το λαϊκό αντίβαρο στην πολιτική που ασκούν από κοινού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ΕΕ και αυτό που εκπροσωπούν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ