«ΙΝΤΙΜΙΝΤΙΑ»
Αντρα ρεφορμισμού και ανώνυμης λασπολογίας
 |
Τα Ιντιμίντια, που πρωτοεμφανίστηκαν στην Αμερική μετά το Σιάτλ ως ένα είδος εναλλακτικής - ως προς τα καθιερωμένα ΜΜΕ -ενημέρωσης, μέσα από το Ιντερνετ, ξεκίνησαν με πολλές υποσχέσεις. Σήμερα έχουν εξαπλωθεί παντού στο Βορρά με 50 Ιντιμίντια στη Βόρεια Αμερική και 20 στην Ευρώπη, ενώ άλλα περίπου 20 βρίσκονται στο Νότο, τα μισά από τα οποία συγκεντρώνονται στη Λατ. Αμερική. Η γεωγραφική συγκέντρωση στο Βορρά δεν είναι τυχαία και δείχνει την πρώτη θεμελιακή αδυναμία των Ιντιμίντια ως μέσου για εναλλακτική - πολλοί μάλιστα, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, μιλούν και για αντικαπιταλιστική - ενημέρωση και σχολιασμό. Η συγκέντρωση αυτή απλώς αντανακλά την πελώρια συγκέντρωση εισοδήματος και πλούτου ανάμεσα σε Βορρά και Νότο - αλλά και μέσα στο Βορρά και το Νότο - στην οποία αναπόφευκτα οδηγεί το σύστημα της οικονομίας της αγοράς. Και αυτό, διότι βέβαια η πρόσβαση στο Ιντερνετ, ή ακόμη και σε υπολογιστή, είναι αδύνατη για τα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα και σήμερα στην Ελλάδα ούτε το 10% του πληθυσμού δεν έχει αυτή τη δυνατότητα.
Εντούτοις η νεολαία, ιδιαίτερα του Βορρά, που έχει και τη μεγαλύτερη δυνατότητα πρόσβασης, αγκάλιασε την ιδέα των Ιντιμίντια με βάση αυτό που θα ονομάσω «ιδεολογία των Ιντιμίντια» για να το διακρίνω από την πράξη. Η ιδεολογία των Ιντιμίντια είναι ότι ο καθένας που έχει πρόσβαση στο Ιντερνετ μπορεί να «μπει» σε αυτά τα ηλεκτρονικά Φόρα και να δημιουργήσει είτε μια «είδηση», είτε να σχολιάσει οποιαδήποτε υπάρχουσα είδηση, με τον περιορισμό συνήθως ότι η είδηση (ή σχολιασμός) δε θα είναι υβριστική, σεξιστική, φασιστική κλπ. Η κεντρική στήλη της σελίδας αυτής (το πρωτοσέλιδο θα λέγαμε) αποτελείται από λίγες ειδήσεις (συνοδευόμενες από φωτογραφίες) που η Διαχειριστική Ομάδα του «Ιντι» κρίνει πως αντανακλούν τις ειδήσεις που δημοσιεύονται στη στήλη των ειδήσεων. Οι επισκέπτες που δημοσιεύουν ειδήσεις και σχόλια κατά κανόνα δημοσιεύουν ανώνυμα, με το δικαιολογητικό ότι έτσι προστατεύεται η ταυτότητά τους από τους καταπιεστικούς μηχανισμούς. Τέλος, οι Διαχειριστικές Ομάδες είναι αυτοδιοριζόμενες, δηλαδή κάποιοι ζητούν τη σχετική άδεια και κωδικούς αριθμούς από το κεντρικό Ιντιμίντια στην Αμερική ώστε να μπορούν να χρησιμοποιούν το «σήμα» και τρόπο λειτουργίας των Ιντιμίντια. Οι ομάδες λειτουργούν συνήθως με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και έχουν σημαντικές εξουσίες. Δηλαδή πέρα από την παραπάνω διακριτική ευχέρεια να επιλέγουν τι θα αποτελέσει το πρωτοσέλιδο, έχουν την εξίσου σημαντική εξουσία να σβήνουν όποια σχόλια ή ειδήσεις θεωρούν ότι είναι υβριστικά κλπ. ή αντίστοιχα την εξουσία να επιτρέπουν κατά βούληση το μη σβήσιμο υβριστικών σχολίων.
Είναι λοιπόν φανερό ότι τα Ιντιμίντια παρέχουν αρκετά κίνητρα όχι μόνο σε ακτιβιστές, οι οποίοι έτσι αποκτούν τη δυνατότητα να διαφημίζουν τις δραστηριότητες τους που τα έντυπα ΜΜΕ συνήθως αποσιωπούν, αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο άτομο, ομάδα, πολιτικό γκρουπούσκουλο κλπ. να έχει βήμα για να εκθέτει τις απόψεις του. Γι' αυτό και ιδιαίτερα στην Ελλάδα τα Ιντιμίντια αγκαλιάστηκαν στην αρχή από αρκετά γκρουπούσκουλα και οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, αλλά και από πολλούς «ανένταχτους» συνήθως του «ελευθεριακού» χώρου - μέχρι τουλάχιστον να αρχίσουν να καταλαβαίνουν τον πραγματικό ρόλο τους.
Εχω παρακολουθήσει για αρκετούς μήνες (από την αρχή του χρόνου) το Ιντιμίντια της Αθήνας και τελευταία και αυτό της Θεσσαλονίκης και νομίζω ότι μπορώ να εκφέρω μια υπεύθυνη γνώμη για το πώς λειτουργούν στην πράξη τα ελληνικά Ιντιμίντια, πέρα από την ιδεολογία τους. Η συντριπτική λοιπόν πλειοψηφία των νέων «ειδήσεων» που δημοσιεύονται, ιδιαίτερα στην Αθήνα, εκφράζουν τις απόψεις και περιγράφουν τις δραστηριότητες της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Δηλαδή όλης αυτής της Αριστεράς, η οποία όχι μόνο δε θέτει θέμα αντικατάστασης του σημερινού θεσμικού πλαισίου (οικονομία της αγοράς και αντιπροσωπευτική «δημοκρατία») για τη διέξοδο από την πολυδιάστατη κρίση (οικονομική, πολιτική, οικολογική, κοινωνική), αλλά ούτε καν θέμα εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ενωση, δηλαδή την Ευρώπη των αγορών και του κεφαλαίου, που ελέγχουν οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Είναι η ίδια Αριστερά που στο κρίσιμο θέμα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης δε θέτει θέμα ανατροπής της οικονομίας της αγοράς για να δημιουργηθεί μια παγκοσμιοποίηση των λαών, αλλά απλώς μιλά για μεταρρυθμίσεις μέσα στο σύστημα της αγοράς (φόρος Τόμπιν, μείωση των Χρεών του Τρίτου Κόσμου, κάποιοι έλεγχοι στις πολυεθνικές κλπ.) ώστε να οδηγηθούμε σε μια «ανθρώπινη» καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση που θα ελέγχουν οι σοσιαλ-φιλελεύθεροι της κεντροαριστεράς μαζί με τους συνοδοιπόρους τους στη ρεφορμιστική Αριστερά. Αυτή η Αριστερά μετά το Πόρτο Αλέγκρε, που οργανώθηκε και χρηματοδοτήθηκε με τη μαζική βοήθεια των ελίτ («Le Monde Diplomatique», Ιδρυμα Φορντ κλπ.) σήμερα ελέγχει το «κίνημα» της αντιπαγκοσμιοποίησης μέσω των Κοινωνικών Φόρουμ, που ιδρύει σε όλον τον κόσμο η ATTAC («παιδί» της «Le Monde Diplomatique») και παρόμοιες οργανώσεις, περιθωριοποιώντας κάθε ριζοσπαστικό αντικαπιταλιστικό ρεύμα μέσα στο «κίνημα» αυτό.
Στην Ελλάδα, η ρεφορμιστική Αριστερά εκφράζεται κατ' εξοχήν από το Συνασπισμό, αλλά και από τα διάφορα άμεσα ή έμμεσα παρακλάδια του, δηλαδή τα Κοινωνικά Φόρουμ που σκαρώνονται σήμερα και στη χώρα μας, τα διάφορα Δίκτυα για τα δικαιώματα, όπως το Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα (του οποίου μέλος, ο Αριστος Γιαννόπουλος, παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη Διαχ. Ομάδα του Ιντι Αθηνών), την εφημερίδα «Εποχή» κλπ. Είναι λοιπόν αξιοπερίεργο από πρώτη ματιά ότι η ρεφορμιστική αυτή Αριστερά, που έχει σχεδόν μηδαμινή απήχηση στη νεολαία (όπως δείχνουν οι φοιτητικές εκλογές, οι συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις κλπ.) κυριαρχεί στις ειδήσεις και τα σχόλια του Ιντιμίντια, δημιουργώντας ουσιαστικά μια ύπουλη ιδεολογική ηγεμονία μέσα στη νεολαία, που, αν συνεχιστεί, κινδυνεύει να έχει σοβαρές συνέπειες για το αντικαπιταλιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Και αυτό, διότι είναι βέβαια φυσικό στη σημερινή εποχή του άκρατου καπιταλισμού, που επιβάλλει ένα συνεχή αγώνα επιβίωσης, οι νέοι, ιδιαίτερα αυτοί που είναι κάπως «βολεμένοι», να στραφούν στις ρεφορμιστικές ιδέες που προσφέρουν κάποια ψευτοδράση (συμμετοχή σε πορείες, φεστιβάλ κλπ. για δικαιώματα, μεταρρυθμίσεις και παρόμοια) χωρίς τους προσωπικούς κινδύνους που συνεπάγεται η πολιτική δράση μέσα από κάποιο κίνημα που στοχεύει στην ανατροπή του σημερινού συστήματος. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι περισσότεροι νέοι σήμερα, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, είναι πολιτικά ανώριμοι και διαβάζουν λίγο, καταφεύγοντας στην τηλεόραση και κάποιοι στο Ιντερνετ για να «ενημερωθούν».
Ο τρόπος που επέτυχε η ρεφορμιστική Αριστερά τον ιδεολογικό έλεγχο του αθηναϊκούΙντιμίντια είναι γνωστός. Μερικά, βασικά ανώνυμα, στελέχη της (που έχουν όμως ομολογήσει τους σχετικούς δεσμούς τους με τον ΣΥΝ, τις κρατικοδίαιτες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις - ΜΚΟ - κλπ.) απλώς ανήκαν στην ιδρυτική Ομάδα, η οποία (ως άτομα, υποτίθεται αδέσμευτα) έκανε αίτηση στο κεντρικό Ιντιμίντια. Η ιδρυτική Ομάδα κατόπιν άρχισε να ελέγχει ποια νέα μέλη μπαίνουν στη Διαχ. Ομάδα, σύμφωνα βέβαια με τη «συνεργασιμότητά» τους. Αυτοί, σε συνεργασία με μερικούς ανώριμους πολιτικά «αναρχικούς» που δεν είναι σε θέση να διακρίνουν το ρεφορμισμό από τη συνεπή αντικαπιταλιστική αντίληψη - στους οποίους οι ρεφορμιστές παραχώρησαν βήμα για να εκθέτουν τις απόψεις τους με ενδόμυχο στόχο να εκθέτουν τους εαυτούς τους ώστε να επιπλέουν ως «σοβαρές» οι ρεφορμιστικές απόψεις - ελέγχουν το αθηναϊκό Ιντιμίντια. Στη Θεσσαλονίκη οι «αναρχικοί» φαίνεται αποτελούν την πλειοψηφία, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι περίπου το ίδιο άθλιο με το αθηναϊκό και βασιλεύει και εκεί η ασύδοτη λασπολογία και βωμολοχία, με την ανοχή της Διαχ. Ομάδας.
Ετσι η Διαχ. Ομάδα στο αθηναϊκό Ιντι όχι μόνο κατακλύζει τη στήλη των ειδήσεων με νέα για ρεφορμιστικές δραστηριότητες (Κοινωνικά Φόρα, δραστηριότητες των ΜΚΟ - ακόμη και του ίδιου του ΣΥΝ - αναδημοσίευση άρθρων στελεχών της ρεφορμιστικής Αριστεράς κλπ.) αλλά και επιτίθεται με ανώνυμα χυδαιολογικά σχόλια (μέλη της, όπως ο Γιαννόπουλος, αναγκάστηκαν να ομολογήσουν ότι χρησιμοποιούν ακόμη και πολλαπλά ψευδώνυμα!) εναντίον κάθε αντικαπιταλιστικής είδησης ή σχολίου που υποστηρίζεται από υποστηρικτές του ΚΚΕ, των αντικαπιταλιστικών εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων και έντυπων, ή από «ανέντακτους». Η μήνις τους προπαντός συγκεντρώνεται εναντίον οποιουδήποτε ασκήσει κριτική στις ρεφορμιστικού περιεχομένου ειδήσεις και σχόλια. Φυσικά, για να γίνεται πιστευτή η ιδεολογία του Ιντιμίντια επιτρέπεται η δημοσίευση και αντικαπιταλιστικών σχολίων και ειδήσεων, τα οποία όμως έχουν εντελώς διαφορετική μεταχείριση από αυτά που ευνοεί η Διαχ. Ομάδα. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι όταν προ μηνών δημοσίευσα (ενυπόγραφα) στο Ιντι μια πρόταση - για να γίνει πραγματικά αντιπροσωπευτικό του εναλλακτικού χώρου - δέχτηκα μια προσωπική φασιστική επίθεση από ανώνυμους λασπολόγους και χυδαιολόγους, που σαφώς ενορχηστρώθηκε από την Ομάδα (μέλη της οποίας συμμετείχαν φανερά στην επίθεση) η οποία πήρε τη μορφή λιντσαρίσματος. Τα σχόλια αυτά, αν δημοσιεύονταν σε οποιοδήποτε έντυπο ΜΜΕ, σίγουρα θα προκαλούσαν την κίνηση της πειθαρχικής διαδικασίας της ΕΣΗΕΑ, αν όχι της ποινικής δίωξης.
Σήμερα, το αθηναϊκό Ιντιμίντια είναι καθαρό άντρο του ρεφορμισμού, παίζοντας το ρόλο του Δούρειου Ιππου της ρεφορμιστικής Αριστεράς στη νεολαία. Είναι φανερό ότι μερικοί από τους ακτιβιστές στον εναλλακτικό χώρο παγιδεύονται σήμερα από τον ψευτοπλουραλισμό του «Athens IMC» του οποίου η Διαχειριστική Ομάδα, όπως και οι ιδιοκτήτες πολλών αστικών ΜΜΕ, επιτρέπει μεν τη δημοσίευση αντισυστημικών κινηματικών απόψεων, αλλά, χειρότερα από αυτούς, φροντίζει συγχρόνως με μύριους άμεσους ή έμμεσους τρόπους να τις διαστρεβλώνει ή να τις διασύρει. Οι πολιτικά ώριμοι επομένως νέοι και νέες που δεν ανήκουν στη ρεφορμιστική Αριστερά θα πρέπει να δημιουργήσουν εναλλακτικά ηλεκτρονικά Φόρα, όπου θα γίνεται πραγματικά εποικοδομητικός διάλογος και ενημέρωση, με στόχο μια νέα πραγματικά δημοκρατική κοινωνία. Ετσι μόνο θα μπορούσε να αποδειχθεί στην πράξη ο σκοτεινός ρόλος που παίζει το αθηναϊκό Ιντιμίντια και ο γενικά αποπροσανατολιστικός ρόλος που παίζουν τα Ιντιμίντια. Σήμερα, τα Ιντιμίντια αποτελούν κάτι σαν τις ΜΚΟ των ΜΜΕ. Αύριο μπορεί να χρηματοδοτούνται κιόλας, όπως και οι ΜΚΟ, από τις ίδιες τις ελίτ για να αποπροσανατολίζουν τη νεολαία, προσφέροντας μια ψευτοπλουραλιστική «ελευθερία» αντίστοιχη αυτής που προσφέρει η οικονομία της αγοράς και η αντιπροσωπευτική «δημοκρατία».
Τάκης ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Καθηγητής σε βρετανικό πανεπιστήμιο
Καθηγητής σε βρετανικό πανεπιστήμιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου