ΗΦΑΙΣΤΟΣ : Τα πειράματα άρχισαν το 1950!

9 Ιαν 2012

Τα πειράματα άρχισαν το 1950!

«ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ»

Τα πειράματα άρχισαν το 1950!

Το ΝΑΤΟ διέταξε, οι κυβερνήσεις, η μία μετά την άλλη, εφαρμόζουν. Το θέμα δεν αφορά μόνο την Τουρκία

Ολα άρχισαν σχεδόν 15 χρόνια πριν - το 1984 - ότανη Αντιτρομοκρατική Επιτροπή του ΝΑΤΟ κάνει πρόταση στα μέλη - κράτη του, για τη μετατροπή όλων των φυλακών σε ατομικά κελιά απομόνωσης. Μια πρόταση που βρήκε την Τουρκία φανατικό υποστηρικτή της, με όλες τις γνωστές - μέχρι σήμερα - συνέπειες.

Ωστόσο, η ιστορία των φυλακών τύπου «κελί» ξεκινά πολύ νωρίτερα και ήταν μια σειρά πειραμάτων σε Ευρώπη και ΗΠΑ που οδήγησαν στην «ανακάλυψή» τους, αλλά και στα αποτελέσματα που κάποιοι προσδοκούσαν. Μετά από τον πόλεμο της Κορέας - λίγο μετά το 1950 - έγιναν στις ΗΠΑ πάρα πολλά πειράματα από την CΙΑ, με την ονομασία «μέθοδοι αλλαγής συμπεριφοράς» και με τη συμμετοχή πολλών γνωστών χειρούργων εγκεφάλου και ψυχολόγων (Dr. Schein, Dr. Bidermann και Cameron). To πρόγραμμα «αλλαγής συμπεριφοράς» του δόκτωρ Σέιν, που αποτελείται από 24 άρθρα, αποκαλύφθηκε μετά απ' αυτά τα πειράματα. Κάθε άρθρο αυτού του προγράμματος περιέχει ψυχολογικές και διοικητικές εφαρμογές που εξασφαλίζουν την... εξαφάνιση της ταυτότητας του κρατουμένου!

Τα ίδια πειράματα πραγματοποιήθηκαν αργότερα - το 1971 - στη Γερμανία, συγκεκριμένα στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου, σε ένα ειδικό εργαστήριο που ονομαζόταν Camere Silens. Το γερμανικό κράτος ξόδεψε γι' αυτά τα πειράματα τότε περίπου 40 εκατομμύρια μάρκα. Και οι ειδικές φυλακές χτίστηκαν με βάση τα αποτελέσματα αυτών των πειραμάτων. Μάλιστα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης (Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία και Μ. Βρετανία) με βάση αυτά τα πειράματα έχουν αναπτυχθεί και ειδικές μέθοδοι (π.χ. στη Γερμανία, στην περιοχή Stammheim έχουν γίνει οι φυλακές - φέρετρα και στη Βρετανία τα Η - Μπλοκ).

Ποιος είναι ο σκοπός τους;

Το σύστημα απομονωμένων ατομικών κελιών - όπως αποκαλύπτουν όλες οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που όλα αυτά τα χρόνια ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο ζήτημα - καταστρέφει και αφανίζει τη συνείδηση και την προσωπικότητα των κρατουμένων, χωρίς να απαιτεί μεθόδους βασανισμού. Καταστρέφει όλο το νευρολογικό σύστημα των κρατουμένων και έτσι χάνουν την αίσθηση του χρόνου και του χώρου. Παρατηρούνται κινήσεις εκτός ελέγχου και εξαφανίζονται τα αντανακλαστικά. Επίσης παρατηρείται υπερβολική εφίδρωση, στομαχικός πόνος, χάσιμο βάρους, σπονδυλικοί πόνοι, διαταραχές στο κυκλοφορικό και ανοσοποιητικό σύστημα, διαταραχές στην όραση και στην περίοδο των γυναικών.

Διαπιστώθηκαν, επίσης, κάποιες διαταραχές στους κρατούμενους που έμειναν πολύ χρονικό διάστημα στα κελιά απομόνωσης, όπως διαρκής κατάσταση υπνηλίας που προκαλεί κατάθλιψη και αδράνεια, υπερβολικός φόβος και συναισθηματικότητα. Εμφανίζονται προβλήματα αυτοσυγκέντρωσης, ψυχολογικές διαταραχές, δυσκολίες σε λογικές σκέψεις, δυσκολίες και αποκοπές στην ομιλία και στο σχηματισμό των προτάσεων, με αποτέλεσμα να ξεχνιέται το περιεχόμενο του θέματος. Εμφανίζονται ακόμη διαταραχές στις αισθήσεις και στις αντιλήψεις που προκαλούν υπερβολικές διεγέρσεις και παραισθήσεις. Ιδιαίτερα στην αρχή της απομόνωσης των κρατουμένων παρατηρούνται σοβαρές ψυχοσωματικές κρίσεις. Οι τυπικοί χαρακτήρες των κρίσεων είναι παράνοια, παραίσθηση και παραλήρημα.

«Σκοπός τους είναι να ασκήσουν πίεση στους αντιφρονούντες, να καταρρακώσουν την προσωπικότητά τους, ώστε να υποκύψουν και να μην υψώνουν "φωνή", καθώς επίσης να τους διαιρέσουν για να εξαφανίσουν την όποια αντίσταση μέσα στις φυλακές. Γι' αυτό το λόγο αυτή η απομόνωση ως μέθοδος βασανισμού είναι γνωστή με το όνομα "λευκή τρομοκρατία". Βάζοντας τους κρατούμενους σε κελιά, τους απομονώνουν από τον κοινωνικό τους περίγυρο (εντός των φυλακών), εμποδίζουν την επαφή τους με το παρελθόν και το μέλλον τους, μετατρέποντάς τους έτσι σε άβουλα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται σε πειράματα πλύσης εγκεφάλου», τονίζει χαρακτηριστικά η Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν.

Να σημειωθεί ακόμα πως σε διάφορες αναφορές της η Διεθνής Αμνηστία - απ' το 1980 έως και το 1983 - εξετάζοντας τις συνθήκες κράτησης στις φυλακές της Γερμανίας, διαπίστωσε ότι τα συγκεκριμένα κελιά δημιουργούν στους κρατουμένους σοβαρά σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα. Ο ψυχίατρος Rolf Binkswanger από τη Ζυρίχη εξέφρασε στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών ότι «η κράτηση κρατουμένων σε απομονωμένα κελιά είναι ένας τρόπος βασανισμού, σύμφωνα με τα παγκόσμια κριτήρια». Οσο για τη Δημοκρατική Ενωση Γιατρών επισήμανε ότι ούτε η κράτηση των κρατουμένων σε ομάδες 10-15 ατόμων στις φυλακές προστατεύει την εμφάνιση ψυχολογικών και σωματικών διαταραχών.