ΤΟ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ
ΚΑΙ Η ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
Ο επιθετικός πόλεμος των ΗΠΑ-Αγγλίας με τη συμμετοχή των εταίρων τους στην Ευρώπη και άλλων συνοδοιπόρων, κατά του Ιράκ στις 20 Μάρτη 2003, έφερε στην επικαιρότητα παλιές αντιλήψεις και σύγκρουση της αστικής και ρεφορμιστικής οπορτουνιστικής ιδεολογίας με τη μαρξιστική κοσμοθεωρία για τις αιτίες, το χαρακτήρα και την ουσία των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ
Το ταξικό περιεχόμενό του και οι σκοποί του πολέμου καθορίζονται από το χαρακτήρα της πολιτικής στους ανταγωνιστικούς τρόπους παραγωγής. Ο Λένιν γράφει: «Το ζήτημα δεν είναι ότι το ένα ή το άλλο κόμμα, η μια είτε η άλλη τάξη, η μια είτε η άλλη κυβέρνηση δικαιολογούν τον πόλεμο, αλλά ποιο είναι το περιεχόμενο του πολέμου αυτού, ποιο είναι τα ταξικό του περιεχόμενο, ποια τάξη διεξάγει τον πόλεμο, ποια πολιτική ενσαρκώνεται στον πόλεμο»[1]. Η μαρξιστικολενινιστική θεωρία εκτιμά τον πόλεμο σε συνάρτηση με το πολιτικό του περιεχόμενο, με τις αντιθέσεις της συγκεκριμένης εποχής, των αλληλοσυγκρουόμενων κρατών και τάξεων.
Το αναπόφευκτο και ο χαρακτήρας των πολέμων μεταξύ καπιταλιστικών κρατών, στην εποχή του ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού, στον ιμπεριαλισμό, προκύπτουν από τις νομοτέλειες ανάπτυξης του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Η ανισόμετρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη είναι ο απόλυτος νόμος του καπιταλισμού. Ο Λένιν με εξαιρετική επιστημονική ακρίβεια διατύπωσε το νόμο αυτό και τις επιπτώσεις του στο συναγωνισμό και στις ανειρήνευτες αντιθέσεις ανάμεσα στα μονοπωλιακά συγκροτήματα και στα αστικά κράτη. Ο νόμος αυτός βρίσκει την έκφρασή του στη γρήγορη ανάπτυξη μερικών χωρών σε σύγκριση με άλλες, στην οικονομική υστέρηση κρατών που είχαν προβάδισμα και στην ανάδειξη στο προβάδισμα άλλων. Το αποτέλεσμα είναι να βαθαίνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και να οδηγούν σε ένοπλη βία για το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα των αγορών, για πρώτες ύλες, για επέκταση κυριαρχίας και υπόταξη λαών. Η ιστορία έχει γνωρίσει δύο παγκόσμιους πολέμους και πολλές δεκάδες τοπικών μετά το 1950, εξαιτίας της όξυνσης των καπιταλιστικών αντιθέσεων.
Οι Αγγλοαμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους κήρυξαν τον πόλεμο κατά του λαού του Ιράκ στις 20 Μάρτη 2003, για να εξασφαλίσουν πετρέλαια και τον έλεγχό τους, για κυριαρχία στην περιοχή και την επέκταση των λεγόμενων προληπτικών πολέμων σε άλλες περιοχές και απειλούν το Ιράν, τη Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας, την Κούβα και άλλες χώρες. Ο πόλεμος αυτός ήταν άδικος, κατακτητικός, μάτωσε έναν ολόκληρο λαό και έφερε υλικές καταστροφές πάνω από 400 δισ. δολάρια[2]. Οι Αγγλοαμερικάνοι ιμπεριαλιστές εισπράτουν τα χρηματικά έσοδα από την παραγωγή των ιρακινών πετρελαίων και οι κατακτητές αναγκάζουν τον ιρακινό λαό να ξεπληρώσει στο ξένο κεφάλαιο και τα προηγούμενα χρέη ύψους 382 δισ. δολάρια, μα και τις ζημιές από τον πόλεμο.
Η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 22 Μάη 2003, καθιστά τις ΗΠΑ και Αγγλία απόλυτα κυρίαρχους για τη διαχείριση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Ιράκ. Οι εισβολείς και τώρα καταχτητές θα αποφασίζουν για τις πωλήσεις των πετρελαίων του ιρακινού λαού. Προβλέπεται να δημιουργηθεί Συμβούλιο από το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και από άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς υπό την ηγεμονία της αμερικάνικης κατοχής. Καταγράφεται και ένα περιθώριο συμμετοχής των ρωσικών και γαλλικών πετρελαϊκών εταιριών στη διανομή και λεηλασία του πετρελαίου του Ιράκ[3]. Ετσι οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις τα βρήκαν από κοινού να εκμεταλλεύονται τον ιρακινό λαό.
Ο πόλεμος στο Ιράκ έφερε στην επιφάνεια την όξυνση των αντιθέσεων Γαλλίας, Γερμανίας και Ρωσίας, με τις ΗΠΑ-Αγγλία. Η κάθε πλευρά προσπαθούσε να εξασφαλίσει τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντά της. Η Γαλλία, η Γερμανία και η Ρωσία έχουν επενδύσει πολλά κεφάλαια στο Ιράκ. Αρχικά ανησύχησαν, γιατί έμειναν έξω από το παιχνίδι της μοιρασιάς της λείας και τώρα οι χώρες αυτές προσπαθούν να συμμετέχουν στην εκμετάλλευση του ιρακινού λαού μαζί με τους Αγγλοαμερικάνους καταχτητές.
Στην εποχή του ιμπεριαλισμού αναπτύσσονται νομοτελειακά οι εθνικοαπελευθερωτικοί και επαναστατικοί (κοινωνικές επαναστάσεις) πόλεμοι για τους οποίους δε θα αναφερθούμε στο παρόν άρθρο.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ
Η κυρίαρχη αστική τάξη έχει στα χέρια της τα μέσα ενημέρωσης (ΜΜΕ), ηλεκτρονικό τύπο και άλλα, και τα αξιοποιεί για τα ταξικά της συμφέροντα. Ο κυνισμός και η ληστρική όψη του χρηματιστικού κεφαλαίου φάνηκε και στο μήνυμα Μπους-Μπλερ (10 Απρίλη 2003), «είμαστε ... οι απελευθερωτές σας».
Ο Κ. Μαρξ στις 22 Ιούλη 1853 έγραφε για την αποικιοκρατική πολιτική της Βρετανίας στις Ινδίες: «Η βαθιά υποκρισία του αστικού πολιτισμού και η αχώριστη από αυτόν βαρβαρότητα παρουσιάζονται απροκάλυπτες μπρος στα μάτια μας»[4]. Επίσης σημείωνε ότι οι καπιταλιστές ενόψει του κινδύνου της κοινωνικής επανάστασης «γνωρίζουν μόνο ένα μέσο για να σωθούν - τον πόλεμο»[5]. Η ιστορία είχε γνωρίσει στο παρελθόν αποπροσανατολιστική προπαγάνδα από τη ναζιστική Γερμανία π.χ. αιχμάλωτοι αξιωματικοί και Γερμανοί στρατιώτες όταν ρωτήθηκαν από τους Σοβιετικούς: «Γιατί εισβάλατε στην ΕΣΣΔ;». Αυτοί απαντούσαν: «Για να απελευθερώσουμε τους εργάτες από την εκμετάλλευση». Στον πόλεμο του Ιράκ ο ηλεκτρονικός πόλεμος διεξαγόταν με ψεύτικες σκαρωμένες ειδήσεις, με εσκεμμένες εικονικές επιχειρήσεις από ραδιόφωνα, τηλεόραση και δορυφόρους όχι μόνο για την παραπλάνηση του αντιπάλου, μα και για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, των λαών. Οι ιμπεριαλιστές φοβούνται τους λαούς.
Δίπλα στην παραπληροφόρηση και διαστρέβλωση των γεγονότων η αποσιώπηση για τα τεκταινόμενα στις ΗΠΑ είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ΜΜΕ. Οι πολίτες Αμερικανοί αναζητούσαν και αναζητούν διάφορες άλλες πηγές από το εξωτερικό για να ενημερωθούν. Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ ανταμείβουν τα ΜΜΕ που τους ευχαριστούν. Υπάρχει «ένα σύστημα στο οποίο οι μεγάλες επιχειρήσεις των μέσων ενημέρωσης διατηρούν ισχυρά κίνητρα για να παρουσιάζουν τις ειδήσεις με έναν τρόπο ο οποίος να ευχαριστεί το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία και κανένα κίνητρο για να πράξουν το αντίθετο»[6].
Από το 2002 η κυβέρνηση των ΗΠΑ προετοίμαζε, δίπλα στο λεγόμενο προληπτικό πόλεμο, έναν ψυχολογικό ηλεκτρονικό πόλεμο των ΜΜΕ (Τύπος, προκηρύξεις, ραδιόφωνο, τηλεόραση, κινητή τηλεφωνία, video, δορυφορικό δίκτυο, κλπ.). Ο Λευκός Οίκος διοργάνωσε ειδικό εκπαιδευτήριο στη στρατιωτική βάση του Quantico στο οποίο συγκεντρώθηκαν 800 δημοσιογράφοι και τους μεταδόθηκαν μαθήματα για τον πόλεμο[7]. Το Πεντάγωνο είχε προειδοποιήσει τις αρχές των ΜΜΕ ότι σε περίπτωση που δε στείλουν δημοσιογράφους για εκπαίδευση στη βάση του Quantico δεν πρόκειται να τους χορηγηθεί άδεια συμμετοχής στα στρατιωτικά τμήματα στον πόλεμο κατά του Ιράκ. Ετσι, μετά από ειδική εκπαίδευση και πλύση εγκεφάλων που υπέστησαν οι δημοσιογράφοι αυτοί, αμπαρώθηκαν στα τανκς και σε άλλα πολεμικά μέσα και βρέθηκαν στα πεδία των μαχών. Ωστόσο, πρέπει να υπογραμμίσω - όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι που βρίσκονταν στο μέτωπο δεν είχαν κανένα απολύτως δικαίωμα να μεταδίδουν άμεσα πληροφορίες από τον πόλεμο «λόγω ασφάλειας των τμημάτων». Τελικά για τις ειδήσεις και τα video για την κοινή γνώμη αποφάσιζαν οι αξιωματικοί.
Οπως μετέδιδαν και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, οι ειδήσεις και οι εικόνες από τις πολεμικές επιχειρήσεις έπρεπε πρώτα να περάσουν κλιμακωτά από πολλές βαθμίδες επιτελικών αξιωματικών και μετά από επεξεργασία και έγκρισή τους μπορούσαν οι δημοσιογράφοι να μεταδίδουν. Ετσι, η παραπληροφόρηση της αμερικάνικης κοινής γνώμης για τις αιτίες του πολέμου κατά του ιρακινού λαού βρήκε την έκφρασή της στη μεγαλύτερη ψευτιά, απάτη και διαστρέβλωση της πραγματικότητας.
Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ - ΕΜΦΥΤΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ
Η καπιταλιστική οικονομία είναι άρρηκτα δεμένη με την ανάπτυξη της εξοπλιστικής βιομηχανίας. Η αλληλοεξάρτηση αυτή άρχισε να αναπτύσσεται όταν ο καπιταλισμός περνούσε στο ανώτατο στάδιο, στον ιμπεριαλισμό. Εντάθηκε αυτή η διαδικασία στον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιους πολέμους και συνεχίστηκε με εξαιρετικά υψηλούς ρυθμούς με την ίδρυση του ΝΑΤΟ το 1949, φτάνοντας στο αποκορύφωμά της στις αρχές του 21ου αιώνα.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει την αύξηση των εξοπλισμών στα χρόνια 1883-1913.
ΧΩΡΑ | 1883* | 1913* | Αύξηση |
Γαλλία | 789 | 1.471 | 86% |
Μεγάλη Βρετανία | 702 | 1.943 | 177% |
Ρωσία | 894 | 2.642 | 195% |
Ιταλία | 311 | 749 | 140% |
Γερμανία | 504 | 2.302 | 357% |
Αυστρο-Ουγγαρία | 318 | 822 | 158% |
Σύνολο | 3.518 | 9.929 | 182,2% |
* Σε εκατομμύρια φράγκα.
(Πηγή: «Η Μαύρη Βίβλος του καπιταλισμού», εκδ. Λιβάνη, 2002, σελ. 640).
Από τον πίνακα φαίνεται ότι οι στρατιωτικές δαπάνες αυτών των 6 χωρών σε 30 χρόνια αυξήθηκαν κατά 182,2%. Οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες στα χρόνια 1908-1938 ανέρχονταν σε 436,6 δισ. δολάρια σε σταθερές τιμές του 1970 και αυξήθηκαν σε αυτά τα 30 χρόνια κατά 584,4%[8].
Η υπερπαραγωγή και συσσώρευση εξοπλισμών (επίγειων, θαλάσσιων και εναερίων, απαιτεί κατανάλωση. Ενας και μοναδικός δρόμος για την κατανάλωση είναι οι πόλεμοι.
Οξύνεται επίσης ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα μονοπώλια για τις αγορές οπλικών συστημάτων. Στα χρόνια 1982-1990 οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες έκαναν εξαγωγές συμβατικών όπλων ύψους 298,2 δισ. δολάρια. Από το ποσό αυτό οι ΗΠΑ είχαν 97,4 δισ. δολάρια[9].
Οι ΗΠΑ πούλησαν στην Πολωνία αεροπλάνα F16 για 3,5 δισ. δολάρια με σκοπό να αποκομίσουν τη στήριξη της Πολωνίας στον πόλεμο του Ιράκ, ενώ προβλέπονταν να αγοράσει η χώρα αυτή γαλλικά αεροπλάνα και μάλλον φτηνότερα. Στον παρακάτω πίνακα αναφέρονται οι δέκα μεγαλύτερες πολεμικές βιομηχανίες στον κόσμο.
Θέση στην παγκόσμια κατάταξη | Εταιρία | Εσοδα από πωλήσεις εξοπλισμών 2001 | Σύνολο εσόδων 2001 | Χώρα |
1. | LOCKHEED MARTIN | 22,5 | 23,9 | ΗΠΑ |
2. | BOEING | 19,0 | 58,2 | ΗΠΑ |
3. | BAE SYSTEMS | 14,4 | 19,0 | ΑΓΓΛΙΑ |
4. | RAYTHEON | 11,9 | 16,8 | ΗΠΑ* |
5. | NORTHROP GRUMMAN | 9,3 | 13,5 | ΗΠΑ |
6. | GENERAL DYNAMICS | 7,7 | 12,1 | ΗΠΑ |
7. | THALES | 5,5 | 9,1 | ΗΠΑ |
8. | EADS | 5,4 | 27,2 | ΓΕΡΜΑΝ-ΓΑΛΛΙΚΗ |
9. | TRW | 5,2 | 16,4 | ΗΠΑ |
10. | UNITED TECHNOLOGIES | 3,7 | 27,8 | ΗΠΑ |
ΣΥΝΟΛΟ ΣΕ ΔΙΣ. ΔΟΛΑΡΙΑ | 104,6 | 224,0 | ||
Τα ποσά σε δισ. δολάρια.
* Παράγουν Patriot.
Πηγή: 2002 Defence News Top 100.(«ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», 6 Απρίλη 2003).
Από τα 10 μονοπώλια που υπάρχουν στον πίνακα τα οχτώ είναι αμερικάνικα. Το 2001 από το σύνολο των κερδών ύψους 224,0 δισ. δολάρια τα 104,6 δισ. δολάρια ή το 46,7% προέρχονταν από τις πωλήσεις στρατιωτικών εξοπλισμών. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ από το 2002 είχε κάνει παραγγελίες για παραγωγή σύγχρονων οπλικών συστημάτων για τον πόλεμο στο Ιράκ. Τις τελευταίες μέρες του πολέμου στο Ιράκ τα ΜΜΕ μετέδιδαν ότι εξαντλούνταν οι πύραυλοι, οι βόμβες και τα άλλα όπλα που κατευθύνονταν με λέϊζερ. Ετσι, χρειάστηκαν νέες παραγγελίες για την παραγωγή όπλων που ξοδεύτηκαν στο ληστρικό πόλεμο κατά του λαού του Ιράκ.
Αρχικά υπολογιζόταν το κόστος του πόλεμου στο Ιράκ σε 200 δισ. δολάρια. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων Αμερικανοί γερουσιαστές υπολόγιζαν ότι το κόστος το 2003 θα φτάσει τα 530 δισ. δολάρια. Ενα αμερικανικό ερευνητικό ινστιτούτο ανέβαζε το κόστος αυτό στα 650 δισ. δολάρια[10].
ΤΑ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ
Τα αστικά ΜΜΕ για να αποπροσανατολίσουν τις λαϊκές μάζες έκαναν σχόλια και εκτιμήσεις ότι τάχα ανάμεσα στο Ρεπουμπλικανικό και το Δημοκρατικό κόμμα υπάρχουν βασικές διαφορές για τον πόλεμο στο Ιράκ και πως δήθεν ο αντιπρόεδρος Τσένεϊ, ο υπουργός των στρατιωτικών Ράμσφελντ και μερικοί άλλοι ωθούν τον πρόεδρο Μπους προς τους προληπτικούς πολέμους. Εγιναν σχόλια και στον ελληνικό Τύπο και στην τηλεόραση, π.χ. ο κ. Τίμος Χριστοδούλου σε συνέντευξή του[11] δήλωσε ότι: «Τα δύο μεγάλα κόμματα, το Ρεπουμπλικανικό και το Δημοκρατικό θα έχουν μια πραγματική αντιπαράθεση σε σχέση με παλιά». Από την ΝΕΤ προβλήθηκε ανάλογη συνέντευξη-συζήτηση[12], σχετικά με την πολιτική των δύο κομμάτων των ΗΠΑ που εναλλάσσονται στην εξουσία.
Είναι ξεκάθαρο ότι τη στρατηγική, την εσωτερική και εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ την καθορίζει η χρηματιστική ολιγαρχία που κρατάει τα ηνία στην οικονομία και στην πολιτική. Το Ρεπουμπλικανικό και το Δημοκρατικό κόμμα είναι οι πολιτικοί εκφραστές της κυρίαρχης μονοπωλιακής τάξης των ΗΠΑ. Ενας Αμερικανός στη συνέντευξη της ΝΕΤ που αναφέραμε δήλωσε για τον πόλεμο στο Ιράκ: «Το ίδιο θα έπρατταν και οι Δημοκρατικοί... Σειρά έχουν η Συρία και το Ιράν». Είναι γνωστό ότι το Δημοκρατικό Κόμμα ήταν στην εξουσία όταν βομβαρδιζόταν η Γιουγκοσλαβία. Στη Γερουσία όλοι τους, Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί, στήριξαν τον Τζορτζ Μπους στον πόλεμο κατά του ιρακινού λαού και ενέκριναν επιπρόσθετα πολεμικά κονδύλια όταν διεξάγονταν οι επιχειρήσεις.
Ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους ξετσίπωτα δήλωνε ότι κανείς δε θα εμποδίσει τις ΗΠΑ για παγκόσμια κυριαρχία. Τα κόμματα και τους ηγέτες τους δημιουργεί το ίδιο το κοινωνικό σύστημα. Αξίζει στο σημείο αυτό να αναφέρουμε την εκτίμηση του Καρλ Μαρξ για το βασικό ρόλο των σχέσεων του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος και το ρόλο της προσωπικότητας. «Η δική μου η άποψη, που αντιλαμβάνεται την ανάπτυξη των οικονομικών κοινωνικών σχηματισμών σαν ένα φυσικό ιστορικό προτσές, μπορεί λιγότερο από κάθε άλλη άποψη, να κάνει τα ξεχωριστά πρόσωπα υπεύθυνα για σχέσεις, που κοινωνικά τους προϊόντα αποτελούν αυτά τα ίδια, όσο και αν θέλουν υποκειμενικά ν’ ανυψωθούν πάνω από αυτές τις σχέσεις»[13]. Ολη η ανθρώπινη ιστορία από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα έχει επαληθεύσει την εκτίμηση αυτή του μεγάλου στοχαστή και δημιουργού του επιστημονικού σοσιαλισμού.
ΣΥΜΠΛΕΞΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Η συνύφανση των μονοπωλίων με το κράτος δηλαδή η δημιουργία του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού (ΚΜΚ) αναπτύχθηκε σε τέτιο βαθμό όπου η χρηματιστική ολιγαρχία κατέχει και την ιδιοκτησία των κεφαλαίων και την εξουσία στους κυβερνητικούς θώκους. Αυτή η πυραμίδα αρχίζει από τους προέδρους των ΗΠΑ, τους υπουργούς, τους ιθύνοντες των μυστικών υπηρεσιών, σωμάτων ασφαλείας, στρατιωτικών κλπ. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα: Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έκανε παραγγελίες στην πολεμική βιομηχανία για παραγωγή εξοπλισμών στα χρόνια 2001-2002 και για το σκοπό αυτό χορήγησε δάνεια στις επιχειρήσεις, δηλαδή από τα χρήματα του φορολογούμενου λαού. Ετσι, 32 μονοπώλια που ανήκουν σε οχτώ συγκροτήματα έκαναν προμήθειες στο Πεντάγωνο, στην περίοδο 2001-2002, ύψους 73,3 δισ. δολαρίων. Σε σύγκριση με το 2001 οι προμήθειες το 2002 αυξήθηκαν κατά 44,7%. Ο πίνακας δείχνει τα μονοπωλιακά συγκροτήματα.
ΗΓΕΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΩΝ | Αριθμός Μονοπωλίων | Προμήθειες το 2002 σε δολάρια στο Πεντάγωνο | |
1. | Χάρολντ Μπράουν, πρώην υπουργός στρατιωτικών μέλος ΔΣ σε δύο εταιρίες | 2 | 229.947.851 |
2. | Ρόναλντ Φόγκελμαν, απόστρατος πτέραρχος, μέλος ΔΣ σε εταιρίες | 8 | 1.581.989.513 |
3. | Ντέϊβιντ Τζερεμάτα, απόστρατος ναύαρχος, πρώην αντιπρόεδρος του Γ.Ε και μέλος ΔΣ εταιριών | 9 | 10.159.322.771 |
4. | Ουίλιαμ Οουενς, απόστρατος ναύαρχος, μέλος ΔΣ σε πολλές εταιρίες | 5 | 61.612.852 |
5. | Τζέιμς Σλέσινγκερ, πρώην υπουργός στρατιωτικών, πρόεδρος της εταιρίας The Mitre Corp | 3 | 486.784.319 |
6. | Τζακ Σιχάν, πρώην στρατηγός, αντιπρόεδρος της Bechtel | 1 | 1.030.847.151 |
7. | Κρις Ουΐλιαμς, πρώην σύμβουλος του Ράμσφελντ, στέλεχος της Johnston & Associates | 3 | 29.084.844.053 |
8. | Τζέϊμς Γουέλσεϊ, πρώην διευθυντής της CIA, αντιπρόεδρος της Boor Allen Hamilton και διευθυντικό στέλεχος της Capital Croup. | 1 | 687.553.607 |
ΣΥΝΟΛΟ | 32 | 43.322.901.607 | |
Επεξεργασία στοιχείων από την «Ημερησία» 5/6 Απρίλη 2003.
Στη διάρκεια 7 χρόνων μέχρι το 2002, τα μονοπώλια χρηματοδότησαν το Ρεπουμπλικανικό και Δημοκρατικό κόμματα:
α) Πολεμική βιομηχανία με 72,5 εκατ. δολάρια.
β) Κατασκευαστικές εταιρίες με 219,8 εκατ. δολάρια.
γ) EXXON MOBIL με 4,7 εκατ. δολάρια.
δ) Οι εταιρίες του ενεργειακού τομέα με 284,7 εκατ. δολάρια, δηλαδή συνολικά χρηματοδοτήθηκαν τα δύο κόμματα με 581,7 εκατ. δολάρια. (Υπολογισμοί δικοί μου με στοιχεία από την «Ημερησία», 5/6 Απρίλη 2003).
ΠΟΛΕΜΟΣ - ΕΙΡΗΝΗ
ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΣΤΙΚΟ-ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ
Οι ιδεολόγοι του ιμπεριαλισμού προσπαθούν να εμφανίσουν τους πολέμους υπερταξικά, να συγκαλύψουν το κοινωνικοπολιτικό τους περιεχόμενο, τις αιτίες που τους προκαλούν και να χτυπήσουν το αγωνιστικό αντιπολεμικό κίνημα της ειρήνης.
Στις ΗΠΑ από τη μια προβάλλεται ο λεγόμενος προληπτικός πόλεμος κατά των λαών και από την άλλη πλευρά χρησιμοποιείται η απειλή του πυρηνικού εξοπλισμού για να επιβάλλουν οι ΗΠΑ την παγκόσμια κυριαρχία τους. Επίσης στη χώρα αυτή διαδίδεται η θεωρία της «επιβίωσης», αυτό σημαίνει πολεμική βία για να υποτάσσουν άλλες χώρες. Αυτό πράττουν και απειλούν και άλλα κράτη.
Υπάρχει και μια παλιά αντιδραστική θεωρία που αποδίδει τις αιτίες των πολέμων στις ψυχολογικές ιδιότητες του ανθρώπου, στην ψύχωση της επιθετικότητάς του.
Η αστική τάξη εξαπατά τις λαϊκές μάζες καλύπτοντας την ιμπεριαλιστική ληστεία με τη γνωστή θεωρία του «εθνικού συμφέροντος». Στον πόλεμο κατά του Ιράκ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παραχώρησε στους Αγγλοαμερικάνους γη και υδωρ, συμμετείχε η χώρα μας με βάση τις λεγόμενες «συμβατικές υποχρεώσεις», δηλαδή συμβάσεις με ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ. Η ΝΔ επίσης υποστήριξε την ίδια πολιτική επικαλούμενη και αυτή τις «συμβατικές υποχρεώσεις». Αυτή η πολιτική οδηγεί τη χώρα μας να συμμετέχει έμμεσα ή άμεσα σε ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς. Ταυτόχρονα, εμφανίστηκαν αστοί και οπορτουνιστές ως τάχα αντίπαλοι του πολέμου και υπέρ της ειρήνης. Το θράσος και το ψέμα ξεπέρασαν κάθε όριο. Ενώ τα αμερικάνικα και αγγλικά αεροπλάνα προσγειώνονταν, εφοδιάζονταν και απογειώνονταν από τη βάση της Σούδας, βομβάρδιζαν, σκότωναν παιδάκια και αμάχους στο Ιράκ, οι πολιτικοί εκφραστές της χρηματιστικής οιγαρχίας έδειξαν το μεγαλείο της υποκρισίας και του φαρισαϊσμού τους. Ο λαός μας και πρώτα απ’ όλα η εργατική τάξη, η πρωτοπορία της, καθημερινά πρέπει να ξεσκεπάζουν αυτήν την απάτη της κυρίαρχης τάξης, να απαιτούν την κατάργηση των στρατιωτικών ξένων βάσεων, τη διάλυση του ΝΑΤΟ, και την έξοδο της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Ο ΣΥΝ έχει εναποθέσει όλες τις προσδοκίες του σχετικά με την ειρήνη στο ιμπεριαλιστικό κέντρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στο ντοκουμέντο για το προγραμματικό συνέδριο του ΣΥΝ αναφέρεται: «...ανακούφιση ... όλοι αισθανθήκαμε από τη στάση των κυβερνήσεων της Γαλλίας, της Γερμανίας και του Βελγίου απέναντι στον πόλεμο του Ιράκ»[14]. Είναι γνωστό ότι η ΕΕ και άμεσα και έμμεσα συμμετείχε στον πόλεμο. Ο ΣΥΝ είναι υπέρ της δημιουργίας στρατού του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Στο ντοκουμέντο που αναφέραμε γίνεται λόγος για κατάργηση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, όχι όμως του ΝΑΤΟ και τη διάλυσή του. Υπάρχουν στο ΣΥΝ, επίσης, ανησυχίες και μεμψιμοιρίες γιατί δεν προχωρεί η πολιτική ενοποίηση της ΕΕ και για τις αντιθέσεις που εκφράστηκαν. Οι αντιθέσεις που εκφράστηκαν ήταν αντιθέσεις συμφερόντων που δεν αλλάζουν την ουσία και το χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Η Γαλλία, η Γερμανία και Ρωσία αναγνώρισαν επίσημα και πανηγυρικά στο Συμβούλιο Ασφαλείας τον κατακτητικό πόλεμο στο Ιράκ και παίρνουν μέρος στην εκμετάλλευση του ιρακινού λαού.
Οσο μένουν οι αστικές κοινωνικές σχέσεις, έγραφε ο Λένιν, «Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος μπορεί να οδηγήσει μόνο σε ιμπεριαλιστική ειρήνη, δηλαδή στη στερέωση, στην επέκταση και το δυνάμωμα της καταπίεσης των αδύνατων εθνών και χωρών από το χρηματιστικό κεφάλαιο»[15]. Η όποια ιμπεριαλιστική «ειρήνη» προετοιμάζει και οδηγεί σε επόμενο πόλεμο.
Το ΚΚΕ εκτίμησε το χαρακτήρα του πολέμου ως κατακτητικού και άδικου, ενάντια στον ιρακινό λαό, έναν πόλεμο για τα πετρέλαια και τον έλεγχό τους, για κυριαρχία στην περιοχή και σε συνέχεια στον κόσμο. Καταδίκασε τους Αγγλοαμερικάνους και την ΕΕ. «Το ΚΚΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που εμπαίζει τον ελληνικό λαό... Η Ελλάδα, μέσω της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και με την αμέριστη στήριξη της ΝΔ, συμμετέχει όπως συμμετέχουν και οι χώρες της ΕΕ... Σε σύγκρουση με το λαϊκό αίσθημα και τους χιλιάδες ανθρώπους που διαδηλώνουν, κυβέρνηση και ΝΔ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το λαό του Ιράκ και ταυτόχρονα παίρνουν μέρος στη σφαγή»[16].
Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΘΑ ΕΞΑΛΕΙΨΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ
Οι πόλεμοι προξενούν μεγάλες συμφορές και βάσανα στους λαούς. Οι κομμουνιστές δεν εκτιμούν τον πόλεμο από συναισθηματική άποψη. Αγωνίζονται κατά των κατακτητικών πολέμων, τους καταδικάζουν αμετάκλητα ως κτηνώδεις τρόπους επίλυσης των διαφορών με τεράστιες ανθρώπινες και υλικές απώλειες. Οι κομμουνιστές αποκαλύπτουν τις αιτίες των πολέμων και ξέρουν πως οι πόλεμοι είναι αναπόφευκτοι σε ταξική κοινωνία και όσο υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ο Μαρξ και ο Ενγκελς ιδιαίτερα υπογράμμιζαν την ανάγκη της ενότητας στον αγώνα της εργατικής τάξης ενάντια στην κατακτητική πολιτική και τους πολέμους που κάνει η κεφαλαιοκρατική τάξη. Στην Ιδρυτική Διακήρυξη της Διεθνούς Ενωσης των Εργατών, ο Μαρξ έγραφε: «...η χειραφέτηση της εργατικής τάξης απαιτεί την αδελφική συνεργασία των εργατών διαφόρων εθνών, ενάντια στους πολέμους»[17].
Ο ίδιος σε μια άλλη εργασία του υπογραμμίζει: «Η εργατική τάξη της Αγγλίας τείνει αδελφικά το χέρι στους Γάλλους και Γερμανούς εργάτες. Πιστεύει βαθιά ότι... η συμμαχία των εργατών όλων των χωρών θα ξεριζώσει τελικά τον πόλεμο... αντίθετα από την παλιά κοινωνία... ξεπηδάει μια νέα κοινωνία που διεθνής της κανόνας θα είναι η ειρήνη... Η Διεθνής Ενωση των Εργατών είναι ο σκαπανέας της νέας αυτής κοινωνίας»[18].
Ο Β. Ι. Λένιν υπογραμμίζει ότι: «Είναι αδύνατο να γλιτώσουμε από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και από την ιμπεριαλιστική ειρήνη που τον γεννά αναπόφευκτα... με άλλον τρόπο παρά μόνο... με την... επανάσταση»[19].
Ο σοσιαλισμός το έδειξε στην πράξη. Η Σοβιετική Ενωση και οι σοσιαλιστικές χώρες ήταν το στήριγμα για ειρήνη ανάμεσα στους λαούς, ήταν εμπόδιο και δεν επέτρεπαν στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να εξαπολύσουν εύκολα πολέμους, όπου, όπως και όποτε ήθελαν αυτοί. Με την αντεπανάσταση, τη διάλυση της ΕΣΣΔ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, χάθηκαν αυτά τα βασικά στηρίγματα. Σήμερα η αντίσταση και ο αγώνας κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των αιτιών που τους γεννούν ανήκει στους λαούς όλου του κόσμου, στην εργατική τάξη, στη νεολαία, στις γυναίκες. Οταν υπήρχε η Σοβιετική Ενωση, ο Ι. Β. Στάλιν δήλωσε στην «Πράβντα» στις 17 Φλεβάρη 1951: «Η ειρήνη θα διατηρηθεί και θα στερεωθεί αν οι λαοί θα πάρουν την υπόθεση της διατήρησης της ειρήνης στα χέρια τους και θα την περιφρουρήσουν ως το τέλος»[20].
Ο μεγάλος Γάλλος επιστήμονας Ζολιό Κιουρί (1900-1958) της πυρηνικής φυσικής ανακάλυψε την τεχνητή ραδιενέργεια το 1934 και τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ. Αυτός ο κομμουνιστής, πρωτοπόρος δημιουργός του κινήματος της ειρήνης και πρώτος πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβούλιου Ειρήνης, δήλωσε το 1950: «Η δράση για την υπεράσπιση της ειρήνης είναι λοιπόν αναπόσπαστη από τη δράση για την απελευθέρωση του ανθρώπου... Είμαστε αρκετά βέβαιοι για το δίκιο του αγώνα μας για να μη φοβόμαστε τις απειλές και τους διωγμούς»[21].
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι απαραίτητη στις μέρες μας η μαχητική, συνειδητή, προγραμματισμένη και συντονισμένη δράση όλων των συνεπών αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων στον αγώνα κατά των πολέμων για ειρήνη και κοινωνική πρόοδο.
Κλείνω το παρόν άρθρο με μια περικοπή από την εργασία του Ενγκελς: «Η φιλολογία των Εμιγκρέδων», στην οποία τόνιζε: «Δεν μπορεί να είναι ελεύθερος ένας λαός που καταπιέζει άλλους λαούς. Η δύναμη που του χρειάζεται για την υποταγή άλλου λαού, τελικά, πάντα αντιστρέφεται κατά αυτού του ίδιου»[22].
[1] Β. Ι. Λένιν: Απαντα, τόμος 38ος, σελ. 340.
[2] «Το ΒΗΜΑ», 11.4.2003.
[3] Ημερήσιος Τύπος, 10 και 23 Μάη 2003.
[4] Κ. Μαρξ - Φ. Ενγκελς: «Διαλεχτά Εργα», τόμος Ι, σελ. 416.
[5] Κ. Μαρξ - Φ. Ενγκελς: Απαντα, ρωσ. έκδ., τόμος 21ος, σελ. 326.
[6] «The New York Times», «Το ΒΗΜΑ», 14.5.2003.
[7] Περιοδικό «PRZEKROJ», Νο 15, 13.4.2003, σελ. 35.
[8] Στο ίδιο βιβλίο, σελ. 644.
[9] Στο ίδιο βιβλίο, σελ. 665.
[10] Αλαν Γκρίσπαν, διοικητής της FED (μεγαλύτερη τράπεζα στον κόσμο). «ΕΞΠΡΕΣ» 17.9.02 και ΝΕΤ 3.4.03, ώρα 22.30.
[11] Εφημερίδα «ΕΞΠΡΕΣ», 6.4.2003.
[12] 7.4.2003, ώρα 21.15.
[13] Κ. Μαρξ: «Διαλεχτά Εργα», τόμος Ι, σελ. 536.
[14] Οι προτάσεις της ΚΠΕ, σελίδα 11.
[15] Β. Ι. Λένιν: Απαντα, τόμ. 27ος, σελ. 287.
[16] Κομμουνιστική Επιθεώρηση, τεύχος 2/2003, σελ. 174-175.
[17] Κ. Μαρξ - Φ. Ενγκελς: «Διαλεχτά Εργα», τόμος Ι, σελίδα 450.
[18] Κ. Μαρξ - Φ. Ενγκελς: «Διαλεχτά Εργα», τόμος Ι, σελ. 583-584.
[19] Β. Ι. Λένιν: Απαντα, τόμος 44ος, σελ. 149.
[20] Περιοδικό: «Νέος Κόσμος», τεύχος 3/1951, σελ. 3.
[21] «Νέος Κόσμος», τεύχος 2/1950, σελ. 112.
[22] Κ. Μαρξ - Φ. Ενγκελς: Απαντα, τόμος 18ος, σελ. 509, (στα ρωσικά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου