1961: Προίκα στην ΕΟΚ η αγροτική παραγωγή

1961: Προίκα στην ΕΟΚ η αγροτική παραγωγή

Μετά το ξεπούλημα της ελληνικής βιομηχανίας, η υπογραφή ένταξης στην ΕΟΚ σήμανε και την καταστροφή της αγροτικής οικονομίας

Στις 16 Σεπτέμβρη 1961άρχισαν και πάλι οι συζητήσεις μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των αρχών της ΕΟΚ για την ένταξη της χώρας μας στην Κοινότητα. Ηδη, στις 9 Ιούλη1961, είχε υπογραφεί η συμφωνία σύνδεσης, που ονομάστηκε Συμφωνία των Αθηνών. Το θέμα που κυριαρχούσε εκείνη την περίοδο στις συζητήσεις ήταν η τύχη των ελληνικών αγροτικών προϊόντων. Η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση Καραμανλή, έχοντας ξεπουλήσει, ήδη, την όποια προοπτική βιομηχανικής ανάπτυξης της Ελλάδας, παρουσίαζαν την αγροτική παραγωγή της χώρας ως την προίκα που θα έδιναν στην ΕΟΚ για να τους δεχθεί στους κόλπους της. Μέσα στον ορυμαγδό της αστικής προπαγάνδας, που υποσχόταν στον ελληνικό ότι στην ΕΟΚ θα φάει με «χρυσά κουτάλια», ακουγόταν και μια άλλη φωνή. Η φωνή των κομμουνιστών, που δρούσαν τότε μέσα απ' την ΕΔΑ, η φωνή της προοδευτικής διανόησης. Κορυφαίος εκπρόσωπός της εκείνη την εποχή ήταν ο Νίκος Κιτσίκης, διακεκριμένος επιστήμονας διεθνούς εμβέλειας, με συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση και στους δημοκρατικούς αγώνες του λαού μας, βουλευτής της ΕΔΑ απ' το 1958.

Τον Οκτώβρη του 1961 δημοσιεύθηκε άρθρο του Ν. Κιτσίκη με τον εύγλωττο τίτλο: «Η θανάσιμη περίπτυξις της Κοινής Αγοράς», όπου, μεταξύ των άλλων, έγραφε:

«Οπωσδήποτε η Ελλάς εγκατέλειψε κάθε ελπίδα εκβιομηχανίσεως και παρεδόθη εις την ΕΟΚ, με τον ισχυρισμόν ότι εξυπηρετεί την αγροτικήν της οικονομίαν. Αλλά η αγροτική μας οικονομία έχει μεγάλην καθυστέρησιν, μέγα κόστος παραγωγής, ενώ η αγροτική οικονομία της ΕΟΚ έχει μονοπωλιακήν συγκρότησιν και μεγάλην υπεροχήν.

Η Ιταλία και η Γαλλία εντείνουν εις μέγα βαθμόν την καλλιέργειαν των οπωροκηπευτικών, γεγονός όπερ δημιουργεί σοβαρά προβλήματα διά τα όμοια προϊόντα της χώρας μας.

Η γεωργική μας παραγωγή θα διατρέξη αγωνιώδη περιπέτειαν και θα βρίσκεται πάντοτε κάτω από τον έλεγχον των ξένων. Η Συμφωνία Αθηνών, όχι μόνο δεν προωθεί τας εξαγωγάς των γεωργικών μας προϊόντων, αλλά και δι' αυτά αντιμετωπίζει το πρόβλημα του υψηλού κόστους, πολύ υψηλοτέρου του κόστους παραγωγής των ανεπτυγμένων χωρών, χωρίς να το θεραπεύη. Οταν εις την Γαλλίαν, όπου το κόστος παραγωγής είναι ασυγκρίτως κατώτερον του ελληνικού, δημιουργούνται κρίσεις της γεωργικής οικονομίας, όπως η προ ολίγων μηνών, εκ του λόγου ότι αι τιμαί πωλήσεως των γεωργικών προϊόντων δεν ικανοποιούν τους παραγωγούς συγκριτικά με το κόστος παραγωγής, διότι δεν καλύπτουν τα έξοδα, πώς είναι δυνατόν να γίνη ανταγωνιστική η γεωργική μας παραγωγή;».

Λόγια προφητικά.

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

2/3/1997

 -- "Η θανάσιμη περίπτυξις της Κοινής Αγοράς"