Βουλιάζουν στη φτώχεια χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά

Βουλιάζουν στη φτώχεια χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά

Ακόμα και τα υποτιμημένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το 2009, κατατάσσουν στην επίσημη φτώχεια μια στις πέντε οικογένειες

Η φτώχεια δεν είναι πεπρωμένο για το λαό. Είναι γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού και η εξάλειψή της απαιτεί ένταση της πάλης για την ανατροπή του

Βάθεμα της απόλυτης και σχετικής φτώχειας και ταυτόχρονα διεύρυνση της ανισότητας στην κατανομή του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου καταγράφουν τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) που αφορούν στο «εισόδημα και τις συνθήκες διαβίωσης των νοικοκυριών». Η έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ, έτους 2010, που αφορά στα εισοδήματα των νοικοκυριών για το έτος 2009, δηλαδή πριν από τη σφοδρή κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, βγάζει το ποσοστό της επίσημης φτώχειας στο 20,1% των νοικοκυριών.

Η πραγματικότητα είναι βέβαια πολύ χειρότερη για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αφού τα κριτήρια που χρησιμοποιεί η ΕΛΣΤΑΤ, κατ' αντιστοιχία των προδιαγραφών της Γιούροστατ, είναι αναχρονιστικά, ακριβώς για να εξωραΐζουν τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, που παράγει εξαθλίωση για το λαό και κέρδη για το κεφάλαιο. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι υπολογίζουν το στατιστικό κατώφλι της επίσημης φτώχειας στα 7.178 ευρώ το άτομο, με «εισόδημα» δηλαδή 512 ευρώ το μήνα ή 19,60 ευρώ τη μέρα (!), σε μια περίοδο μάλιστα που η καπιταλιστική κρίση δεν είχε ακόμη δείξει τα δόντια της.

Με αυτά τα δεδομένα, το ποσοστό του πληθυσμού που κατατάσσεται στατιστικά σε«κίνδυνο φτώχειας», φτάνει στο 20,1%, αφορά 868.597 λαϊκά νοικοκυριάμε πάνω από 2,2 εκατ. μέλη. Στην τελευταία 15ετία (1994-2009) τα ποσοστά της επίσημης φτώχειας εμφανίζουν διακύμανση από 19,5% μέχρι 23%. Για τατετραμελή λαϊκά νοικοκυριά με 2 παιδιά κάτω από 14 ετών, το υπολογίζουν στα 15.073 ευρώ το χρόνο ή 1.076 ευρώ το μήνα. Αντίστοιχα, το μέσο «ετήσιο ατομικό εισόδημα», το έχουν υπολογίσει στα 13.973 ευρώ το χρόνο και το μέσο«διαθέσιμο εισόδημα» των νοικοκυριών στα 24.224,30 ευρώ το χρόνο.

Σε κάθε περίπτωση, τα ποσοστά της επίσημης φτώχειας έχουν σχετική σημασία, αφού «φτωχοί» χαρακτηρίζονται μόνο σε σχέση με τους «άλλους», ορισμός που εξαρχής εξαλείφει τη ραγδαία υποχώρηση του βιοτικού επιπέδου εκατομμυρίων λαϊκών οικογενειών, την κλοπή του λαϊκού εισοδήματος σε όφελος της πλουτοκρατίας. Επιπλέον, στη στατιστική έρευνα δεν περιλαμβάνονται ούτε τα επιχειρηματικά κέρδη, ούτε και τα τμήματα του πληθυσμού που έχουν «από χέρι» το τεκμήριο της απόλυτης φτώχειας και του αποκλεισμού, όπως είναι οι «παράνομοι» - σύμφωνα με τους ίδιους - οικονομικοί μετανάστες, οι Ρομά, οι άστεγοι, οι φιλοξενούμενοι σε ιδρύματα κ.ά.

Πρώτα θύματα γυναίκες και παιδιά

Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά εργατικών και λαϊκών νοικοκυριών της χώρας αναγκάζονται να ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, στέρησης βασικών αγαθών, ακόμα και σύμφωνα με τις επίσημες μετρήσεις. Η παιδική φτώχεια(στις ηλικίες μέχρι 17 ετών) φτάνει στο 23%, τρεις ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το γενικό πληθυσμό. Σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα από την Τράπεζα της Ελλάδας, περισσότερα από 450.000 παιδιά μέχρι 17 χρονών ζουν σε κατάσταση επίσημα χαρακτηρισμένης φτώχειας.

Πάντα για το έτος 2009, ο πληθυσμός σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα μέλος ή που εργάζεται σε καθεστώς μερικής απασχόλησης, αριθμούσε 544.800 άτομα (από 488.200 για το 2008). Σήμερα, μόνο οι επίσημα χαρακτηριζόμενοι άνεργοι ξεπερνούν τους 800.000. Πολύ πάνω από το γενικό πληθυσμό κινούνται τα ποσοστά της φτώχειας στις κατηγορίες:

• Ανεργες γυναίκες: 40%.
• Μονογονεϊκά νοικοκυριά: 33,4%.
• Νοικοκυριά με έναν ενήλικα πάνω από 65 ετών: 30,1%.
• Στις ηλικίες πάνω από 75 ετών: 25,5% κ.ά.

Ο «κίνδυνος φτώχειας» στην Ευρωζώνη (στοιχεία 2009) υπολογίζεται στο 16,9% και συνολικά στην ΕΕ στο 16,4%. Στις πρώτες θέσεις εμφανίζονται οι Λετονία (21,7%), Ρουμανία (20,7%), Βουλγαρία (20,7%), Ισπανία (20,2%).

    

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΕ - ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ

Θέλουν εργάτες - δούλους για τα μονοπώλια

Αποκαλυπτικά δημοσιεύματα στο διεθνή Τύπο, που καλούν σε «βάναυση αποκατάσταση της ελληνικής ανταγωνιστικότητας»

Κλιμακώνονται οι πολύμορφες πιέσεις στο λαό από τους Ευρωπαίους συνεταίρους της κυβέρνησης, προκειμένου να γονατίσει μπροστά στο επόμενο πακέτο μέτρων και να αποδεχτεί τη χρεοκοπία του, για να σωθεί το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα, όμως, το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου δεν μπορεί να κρύψει την ανησυχία του για τη βαθιά καπιταλιστική κρίση και αδιέξοδα που μεγαλώνουν στην προσπάθεια διαχείρισής της προς όφελος των ανταγωνιζόμενων μερίδων της πλουτοκρατίας.

Παρεμβαίνοντας στις εξελίξεις που αφορούν στην Ελλάδα, ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ χαρακτήρισε χτες σε ραδιοφωνική του συνέντευξη «δύσκολη αλλά αντιμετωπίσιμη» την κατάσταση και συμπλήρωσε ότι«η επιστροφή στη δραχμή δεν αποτελεί επιλογή». Για το πρόγραμμα εθελοντικής ανταλλαγής ομολόγων, προέβλεψε πως οι συζητήσεις της Ελλάδας και των πιστωτών «βρίσκονται στην τελική ευθεία» και ότι θα ολοκληρωθούν σύντομα. Ο ίδιος, ωστόσο, ομολόγησε ότι η Ευρωζώνη βρίσκεται στα πρόθυρα της ύφεσης, το μέγεθος της οποίας παραμένει άγνωστο και ζήτησε να υπάρξει «αντίδραση στην οικονομική επιβράδυνση».

«Εσωτερική υποτίμηση και τη βάναυση ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας», τσάκισμα δηλαδή κάθε εργατικού δικαιώματος που έχει απομείνει, προτείνει από την πλευρά του το πρακτορείο Bloomberg, απηχώντας τις επιθυμίες εκείνων των μερίδων της πλουτοκρατίας που θέλουν την Ελλάδα να παραμένει στο ευρώ, με το λαό χρεοκοπημένο και τα μονοπώλια ενισχυμένα. Στο άρθρο, με τίτλο «Η λιγότερο κακή επιλογή για την Ελλάδα φαίνεται να είναι η εσωτερική υποτίμηση»η συντακτική ομάδα του Bloomberg προαναγγέλλει μέτρα χωρίς τέλος, αφού «η Ελλάδα και κάποιες άλλες οικονομίες της Ευρωζώνης αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο χρόνιας οικονομικής πάλης για δημοσιονομική εξυγίανση, ακόμη και αν καταφέρουν να αναδιαρθρώσουν τα χρέη τους».

Προκαλώντας τα εργατικά λαϊκά νοικοκυριά που στενάζουν, το Bloomberg μιλάει για «τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας», σημειώνοντας ότι «το κόστος εργασίας στην Ελλάδα έχει αυξηθεί πολύ πιο γρήγορα τα τελευταία χρόνια από ό,τι στη Γερμανία και τον υπόλοιπο πυρήνα του ευρώ, καθιστώντας τις εξαγωγές της χώρας ακριβές και τις εισαγωγές φθηνές».Σαν «αντίδοτο» από τη σκοπιά της πλουτοκρατίας, προτείνει κυνικά «να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα πιο βάναυσα: Με την περικοπή των μισθών, η οποία με τη σειρά της απαιτεί επίμονα υψηλό ποσοστό ανεργίας για την καταστολή της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων».

Προτείνει, δηλαδή, να γίνει ακόμα πιο φτηνή η εργατική δύναμη για το κεφάλαιο και ταυτόχρονα ομολογεί ότι η υψηλή ανεργία στον καπιταλισμό είναι «εργαλείο» εκβιασμού των εργαζόμενων να αποδεχτούν επιδείνωση των όρων δουλειάς και διαβίωσης. Το ίδιο δημοσίευμα αναφέρει πως η έξοδος από το ευρώ θα συνεπαγόταν ακόμη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή, καθώς θα προκαλούσε μεγάλη εκροή καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες. Καταλήγοντας, υποστηρίζει πως σε γενικές γραμμές η αναδιάρθρωση του χρέους καθώς και η δημοσιονομική υποτίμηση «είναι ενδεδειγμένες πολιτικές για την Ελλάδα, η οποία πρέπει να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της με τη διατήρηση των μισθών κάτω από αυστηρό έλεγχο».

Ενδεικτικά, εξάλλου, των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η καπιταλιστική οικονομία της Ευρωζώνης να ξεκολλήσει απ' την κρίση, είναι και τα στοιχεία για τις επιχειρηματικές συνθήκες στα κράτη - μέλη του ευρώ. Ο Δείκτης Υπευθύνων Προμηθειών (PMI), που αποτυπώνει τις δραστηριότητες στον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα της Ευρωζώνης, ανήλθε τον Δεκέμβριο στις 48,3 μονάδες έναντι 47 μονάδων τον Νοέμβριο. Παρά τη σχετική βελτίωση, ο δείκτης παραμένει κάτω από τις 50 μονάδες, που είναι το όριο μεταξύ της επέκτασης και της συρρίκνωσης της οικονομίας. Τα μεγέθη αυτά ενισχύουν τις προβλέψεις για ύφεση της Ευρωζώνης κατά τους πρώτους μήνες του 2012.