Οι Αγγλοαμερικανοί
Παρά τις βαριές ήττες που είχε δεχτεί στο ανατολικό μέτωπο, ο γερμανικός στρατός στα τέλη του 1944 - αρχές του 1945, παρέμενε αρκετά ισχυρός. Είχε στις τάξεις του 5.400.000 άνδρες, 28.500 πυροβόλα και όλμους, 3.950 άρματα και 1.960 αεροπλάνα. Ακόμη οι εφεδρείες του, που αργότερα χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο εναντίον των σοβιετικών στρατευμάτων, αριθμούσαν 2.433.000 άνδρες, 2.700 πυροβόλα, 5.300 άρματα και άλλα επιθετικά όπλα και 3.270 αεροπλάνα. (Λ. Γιερεμέγιεφ: "Η Σοβιετική Ενωση στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο" εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, σελ. 110 και "Ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος 1939 - 1945", εκδόσεις "Σύγχρονη Εποχή", τόμος 2ος, σελ. 310 - 311). Υπό αυτές τις συνθήκες κανείς δεν περίμενε πως η στρατιωτική μηχανή του Χίτλερ θα εκμηδενιζόταν μέσα σε λίγους μήνες. Αντίθετα, ακόμη και οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις τοποθετούσαν μια πιθανή συνθηκολόγηση της Γερμανίας στο τέλος του '45. Περισσότερο απ' όλους είχαν κάθε λόγο να είναι απαισιόδοξοι οι Δυτικοί, οι Εγγλέζοι και οι Αμερικανοί, οι οποίοι στα τέλη Δεκεμβρίου του 1944 δέχτηκαν μια ισχυρότατη επίθεση από τις γερμανικές δυνάμεις στις Αρδένες με αποτέλεσμα να είναι προ των πυλών μια δεύτερη Δουγκέρκη. Αλλά κι αυτή τη φορά τα κάστανα από τη φωτιά κλήθηκε να τα βγάλει ο Σοβιετικός στρατός.
Η ΕΣΣΔ σώζει άλλη μια φορά τη Δύση
Στις 6/1/1945 ο Ουίν. Τσόρτσιλ στέλνει ένα αγωνιώδες μήνυμα προς τον Στάλιν εκλιπαρώντας, ουσιαστικά, για βοήθεια δεδομένου ότι η κατάσταση των δυτικών δυνάμεων ήταν κάτι περισσότερο από τραγική ύστερα από τη γερμανική αντεπίθεση στις Αρδένες. "Εις τη Δύσιν - γράφει ο Τσόρτσιλ - διεξάγονται πολύ σκληραί μάχαι και εις κάθε στιγμήν είναι δυνατόν να απαιτηθούν μεγάλαι αποφάσεις. Γνωρίζετε και από την προσωπικήν σας πείρα πόσον ανησυχητική είναι η κατάστασις όταν αναγκάζεται κανείς να αμύνεται επί πολύ ευρέως μετώπου ύστερα από προσωρινήν απώλειαν της πρωτοβουλίας. Ο στρατηγός Αϊζενχάουερ επιθυμεί πολύ και είναι απαραίτητον να γνωρίζη εις γενικάς γραμμάς τι σκοπεύετε να πράξετε, δεδομένου ότι τούτο θα έχη βεβαίως αντίκτυπον επί όλων των ιδικών του και των ιδικών μας σπουδαιοτάτων αποφάσεων... Θα Σας είμαι υπόχρεος αν με πληροφορήσετε κατά πόσον ημπορούμε να υπολογίζωμεν επί μεγάλης ρωσικής επιθέσεως εις το μέτωπον του Βίσλα ή εις κάθε άλλον τόπον κατά τη διάρκειαν του Ιανουαρίου ή εις κάθε άλλην στιγμήν που Σεις θα δεχθήτε ενδεχομένως να ανακοινώσετε... Το ζήτημα τούτο το θεωρώ κατεπείγον".
Ο Στάλιν θα μπορούσε να απαντήσει στον Τσόρτσιλ με τέτοιο τρόπο που να τον παραπέμπει στην αδιάφορη - έως και υπονομευτική για την ΕΣΣΔ - στάση που κράτησε η Δύση όταν τα γερμανικά στρατεύματα πολιορκούσαν το Στάλινγκραντ. Ομως ένα σοσιαλιστικό κράτος δε θα μπορούσε να ζυγίσει τις τύχες της ανθρωπότητας με τον τρόπο που τις ζύγιζαν οι ιμπεριαλιστές. Γι' αυτό στις 7/1/1945 ο Σοβιετικός ηγέτης απαντώντας στο αγωνιώδες μήνυμα του Βρετανού πρωθυπουργού έγραφε μεταξύ άλλων: "... Ετοιμαζόμεθα δι' επίθεσιν, αλλά ο καιρός τώρα δεν ευνοεί την επίθεσίν μας. Εν τούτοις το Επιτελείον της Ανωτάτης Διοικήσεως, υπολογίζον τη θέσιν των συμμάχων μας, απεφάσισε να τελειώση με σύντονον ρυθμόν τας προετοιμασίας και αδιαφορούν διά τον καιρόν, θα αρχίση ευρείας κλίμακος επιθετικάς επιχειρήσεις εναντίον των Γερμανών εις όλον το κεντρικόν μέτωπον, το βραδύτερον εντός του δευτέρου δεκαπενθημέρου του Ιανουαρίου. Να μην αμφιβάλλετε ότι θα πράξωμεν παν το δυνατόν, διά να συνδράμωμεν τα ένδοξα συμμαχικά μας στρατεύματα". ("Αλληλογραφία Στάλιν - Τσόρτσιλ - Ατλη - Ρούσβελτ - Τρούμαν", εκδόσεις Μέλισσα, τόμος Α σελ. 393 - 394).
Ετσι στις 12/1/1945 τα σοβιετικά στρατεύματα εξαπέλυσαν μια επίθεση τεράστιας εκτάσεως που διέλυσε τη ναζιστική στρατιωτική μηχανή και κατέληξε στη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών της 9ης Μαϊου του ίδιου έτους. Ηταν τόσο μεγάλη αυτή η στρατιωτική ενέργεια του Κόκκινου στρατού που στην κυριολεξία άφησε ολόκληρο τον κόσμο άναυδο. "Η μεγάλη ρωσική επίθεση - έγραφε για παράδειγμα η βρετανική εφημερίδα The Manchester Guardian - που άρχισε στις 12/1, μετέβαλε πλέον την όψη του πολέμου... Η ίδια η εξέλιξη των μαχών αφήνει άναυδο τον καθένα... Είναι ίσως η πιο μεγάλη επίδειξη στρατιωτικής δύναμης που έχει δει ποτέ ο κόσμος... Τύπος και στρατιωτικοί αρμόδιοι συμφωνούν ότι εκεί κρίνεται τώρα η τύχη του πολέμου, ότι πρόκειται για την τελική δοκιμασία". Αλλά και το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων υποχρεωνόταν να αναγνωρίσει ότι "ποτέ δεν έγινε στην πολεμική ιστορία μια τέτοια επίθεση" (Λ. Γιερεμέγιεφ, στο ίδιο, σελ. 115 - 116).
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
5/6/2005
-- ΙΣΤΟΡΙΑ {{ 2 }}
20/6/2004
-- Η απόβαση στη Νορμανδία και η αλήθεια για την αντιφασιστική νίκη
11/5/2003
-- Οι επιδιώξεις των Αγγλοαμερικανών
28/4/2002
-- Η Κόκκινη Σημαία της Νίκης υψώνεται στο Ράιχσταγκ
13/5/2001
-- Η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου