Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ*
Δύο πράγματα είναι εκείνα που βασικά χαρακτηρίζουν τη διεθνή πολιτική κατάσταση: Πρώτο η επέκταση του πολέμου στα Βαλκάνια και δεύτερο η θέση και η δράση της Σοβιετικής Ενωσης.
Οπως βλέπουμε ο δεύτερος ιμπεριαλιστικός πόλεμος μεταξύ του Αξονα και της Αγγλίας επεκτάθηκε και στα Βαλκάνια με καταστρεπτικές συνέπειες για τους λαούς των Βαλκανίων και ιδιαίτερα για την Ελλάδα και τη Σερβία και με προοπτικές να συνεχιστεί πιο πέρα ίσως και κατά της ΕΣΣΔ.
Το ξαπόλυμα της πολεμικής καταστροφής στους Βαλκανικούς λαούς απ’ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και κυρίως απ’ τον Αξονα, δεν γίνεται με αποκλειστικό σκοπό την οικονομική και πολιτική υποδούλωση των χωρών αυτών, γιατί όπως καταλαβαίνουμε, ούτε οι πρώτες ύλες, ούτε οι οικονομίες τους γενικά είναι τέτιες που μπορούν να ικανοποιήσουν τις ιμπεριαλιστικές ανάγκες των επιδρομέων.
Οι αιτίες λοιπόν που προκαλούν τις κάθε τόσο αναστατώσεις στα Βαλκάνια είναι η ίδια η γεωγραφική και στρατηγική τους θέση και ο ρόλος στο σύστημα των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Με βάση αυτό μπορούμε να εξηγήσουμε τις αδιάκοπες προσπάθειες και ραδιουργίες των ιμπεριαλιστικών μπλοκ στα Βαλκάνια και ιδιαίτερα στις παραμονές και στην πορεία του σημερινού πολέμου.
Τόσο απ’ την «Πολιτική Επιθεώρηση» άλλο τόσο και απ’ τον «Αντιφασίστα» αναλύθηκε η πολιτική και οι επιδιώξεις των Αγγλο-Γάλλων και Γερμανο-Ιταλών στα Βαλκάνια πριν και στην πορεία του σημερινού ιμπεριαλιστικού πολέμου, ώστε μας είναι γνωστό και γι’ αυτό δεν θα ασχοληθούμε σήμερα πάνω σ’ αυτό. Απλώς θα σημειώσουμε πως στις αρχές του πολέμου τις πιο μεγάλες προσπάθειες για την επέκταση του πολέμου στα Βαλκάνια τις έκαναν οι Αγγλο-Γάλλοι γιατί αυτό θα τους εξασφάλιζε μια σειρά στρατηγικά και πολιτικά πλεονεκτήματα τα οποία θα έφερναν σε δύσκολη θέση τον αντίπαλό τους και ταυτόχρονα θα μπορούσαν να συνεχίσουν την απαρέγκλιτη αντισοβιετική τους πολιτική, χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις και τα εδάφη αυτών των χωρών.
Οι σκοποί των όμως δεν πέτυχαν. Η διασταύρωση των τριών βασικά επιρροών, δηλαδή της επιρροής των Αγγλο-Γάλλων απ’ το ένα μέρος, του Αξονα απ’ το άλλο, δυσκόλευσαν την υπόθεση αρκετά, μα κυρίως η τρίτη επιρροή, η επιρροή των λαϊκών μαζών με επί κεφαλής την ΕΣΣΔ ήταν εκείνη που χάλασε τα σχέδια και των δύο μπλοκ.
Αυτή η διαπάλη των διαφόρων επιρροών, οι καπιταλιστικές διαβαλκανικές αντιθέσεις, όπως και η έλλειψη εμπιστοσύνης στις διαλαλούμενες δυνάμεις και ικανότητες των Αγγλο-Γάλλων, ήταν εκείνα που συνετέλεσαν, στο να επικρατήσει η αναποφάσιστη και μεσοβέζικη πολιτική των Βαλκανικών κυβερνήσεων. Παρά το συμφέρον των λαών και τους ολοφάνερους κινδύνους που εγκυμονούσε για τις χώρες αυτές ο πόλεμος και παρά την προσπάθεια της Σοβιετικής Ενωσης να απαλλάξει τα Βαλκάνια απ’ την πολεμική καταστροφή, οι αντιδραστικές κυβερνήσεις παλαντζάριζαν την πολιτική τους μεταξύ της ειρήνης και του προσανατολισμού στο ένα ή το άλλο μπλοκ των εμπόλεμων και τελικά δεν αποφεύχθηκε η καταστροφή.
Η επέκταση του πολέμου στα Βαλκάνια σήμερα, γίνεται από πρωτοβουλία πια του Αξονα και όχι της Αγγλίας. Ο λόγος που η Γερμανία, παρά τις αρχικές της επιφυλάξεις στην αρχή του πολέμου, μεταφέρει τον πόλεμο σήμερα, είναι ότι παρά τις μεγάλες στρατιωτικές της επιτυχίες δεν πραγματοποίησε τον αντικειμενικό της σκοπό, που είναι η κατάκτηση των αποικιακών εδαφών και πρώτων υλών. Για την πραγματοποίηση του σκοπού τούτου είναι ανάγκη να τσακίσει την αντίσταση της Αγγλικής Αυτοκρατορίας, είτε απευθείας στα νησιά της, είτε δια μέσου άλλων δρόμων, πχ. απ’ την Αφρική.
Αυτό, όμως, αποδεικνύεται όχι και τόσο εύκολο και μια τέτια επιχείρηση περικλείει σοβαρούς κινδύνους όχι μόνο για τον επιτιθέμενο, αλλά και για ολόκληρο το καπιταλιστικό συγκρότημα.
Οι Γερμανοί καταλαβαίνουν πολύ καλά, πως μια σοβαρή σύγκρουση με την Αγγλία και μάλιστα με αβέβαια αποτελέσματα, το μόνο που θα βγει απ’ αυτήν θα’ ναι η αμοιβαία εξασθένησή των, που θα κάνει πιο άμεσο και απειλητικό τον κίνδυνο της Σοβιετικής επέμβασης για την αντικαπιταλιστική λύση του σημερινού πολέμου.
Οι δυσκολίες της Γερμανίας γίνονται ακόμη πιο σοβαρές αν λάβουμε υπ’ όψει μας τις αλλεπάλληλες αποτυχίες της φασιστικής Ιταλίας στην Αλβανία, στο ναυτικό της και στα Αφρικανικά μέτωπα, που λόγω και του αντίχτυπού των στο εσωτερικό της Ιταλίας και αντίθετα, δημιουργούν κινδύνους και προϋποθέσεις μεταστροφής του Ιταλικού παράγοντα σε βάρος της Γερμανίας, καθώς και την Αμερικανική βοήθεια. Η αυξανόμενη ενίσχυση της Αμερικής προς την Αγγλία, που ως φαίνεται τώρα άρχισε νάχει θετικές εκδηλώσεις, όχι μόνο από άποψη πολεμικού υλικού, αεροπλάνων κλπ. αλλά και απ’ την άποψη της άμεσης επέμβασης και στρατιωτικώς της ίδιας της Αμερικής, που η αρχή της τέτιας επέμβασης γίνεται με τη μεταφορά και εγκατάσταση στρατιωτικών δυνάμεων στη Γροιλανδία, αν αυτό αποδειχθεί σωστό, τις απειλές της στον Ατλαντικό Ωκεανό κλπ., που αυτό τείνει διαρκώς να δώσει την υπεροχή στην Αγγλία και τότε το παιχνίδι του Αξονα κινδυνεύει να χαθεί.
Ολα αυτά κάνουν όπως είπαμε πιο δύσκολο και σοβαρό το ζήτημα της αποφασιστικής σύγκρουσης του Αξονα με την Αγγλία, και αναλογιζόμενοι τους κινδύνους απ’ την πλευρά του λαϊκού ξεσπάσματος με επί κεφαλής τη Σοβιετική Ενωση, ύστερα από μια σοβαρή εξασθένηση και των δύο παρατάξεων, οι Αξωνίτες με πρωταθλητή τη Γερμανία ξαπόλυσαν τον πόλεμο στα Βαλκάνια παρά την παλιά επιφύλαξη και τους κινδύνους που έχει μια τέτια επιχείρηση. Το ζήτημα που περισσότερο από κάθε άλλο απασχολεί τον Αξονα είναι το πρόβλημα της αντιμετώπισης του Σοβιετικού παράγοντα και με τις επιχειρήσεις αυτές ο Αξονας, κυρίως η Γερμανία, επιδιώκει τα εξής πράγματα:
Να εξασφαλίσει τα πλευρά του στον τομέα αυτό, να χρησιμοποιήσει, όσο του είναι δυνατό τις δυνάμεις των Βαλκανικών χωρών κατά της ΕΣΣΔ, για το σκοπό αυτό να μπορεί, έχοντας τώρα την υπεροχή απέναντι στην Αγγλία, να την στρέψει και αυτήν κάτω απ’ την δικιά του ηγεμονία, κατά της Σοβιετικής Ενωσης και τέλος να ανοίξει το δρόμο προς τις Ινδίες μέσω Βαγδάτης παρακάμπτοντας έτσι τον Αγγλικό στόλο.
Είπαμε όμως πως αυτό κλείνει πολλούς κινδύνους για τον Αξονα και για όλον τον καπιταλισμό ακόμα, και δεν μπορεί παρά να έχει αρκετές συνέπειες για τον Αξονα ο πόλεμος στα Βαλκάνια.
Οι λαϊκές εκδηλώσεις τον τελευταίο καιρό σε όλες τις Βαλκανικές χώρες, όπως είναι τα γεγονότα της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας, οι παλλαϊκές εκδηλώσεις του Σερβικού Λαού, η αντίσταση της Ελλάδας και της Σερβίας, που, παρά τα διάφορα εμπόδια και την ασυνέπεια της μπουρζουαζίας, παίρνει καθαρά λαϊκό χαρακτήρα, η σοβαρή αντιπολεμική πάλη του Ιταλικού Λαού, όλα αυτά αποτελούν τον λαϊκό παράγοντα ανεβασμένο σε ανώτερη βαθμίδα, που χωρίς τον υπολογισμό του δεν μπορούμε να λύσουμε σωστά τα πολιτικά και λοιπά γεγονότα.
Η σημασία αυτών των γεγονότων γίνεται ακόμη πιο μεγάλη όταν σκεφθούμε τί τεράστια επιρροή εξασκεί η Σοβιετική Ενωση πάνω στους Βαλκανικούς λαούς. Αν τώρα αυτά τα συνδυάσουμε με την απροκάλυπτη εκδήλωση της δυσαρέσκειας της Σοβιετικής Ενωσης στις ενέργειες του Αξονα, όπως είναι: η αποδοκιμασία της Βουλγάρικης κυβέρνησης, η Ρωσσο-Τουρκική δήλωση, το αντι-χιτλερικό σύμφωνο ΕΣΣΔ - Σερβίας, το ξεμασκάρεμα της Ουγγρικής δικαιολογίας για την επίθεσή της και η ενημέρωση των Βαλκανικών Λαών, και του Γερμανικού και το ξεσκέπασμα του Αξονα μπροστά σε αυτούς, δείχνει ότι πλησιάζει η αποφασιστική στιγμή που οι λαοί με επί κεφαλής τη Σοβιετική Ενωση θα λύσουν τους λογαριασμούς των με τους εμπρηστές του πολέμου και της ανθρωπο-καταστροφής.
Αυτήν τη δυσάρεστη τροπή των πραγμάτων ο Αξονας τη διαισθάνεται και γι’ αυτό λογαριάζει να ξοφλήσει όσο το δυνατό πιο γρήγορα και με λιγότερη αντίσταση στα Βαλκάνια και στη Λιβύη, που ως φαίνεται αποτελεί μέρος της Αγγλίας. Η αντίδραση όμως που βλέπουμε του Ελληνικού και Σέρβικου λαού, η στάση της Σοβιετικής Ενωσης καθώς και η νέα της διπλωματική επιτυχία με το Ρωσσο-Ιαπωνικό αποτελούν τις πιο μεγάλες διαψεύσεις των υπολογισμών του Αξονα.
Η συμφωνία Ρωσσίας-Ιαπωνίας αποτελεί γεγονός μεγάλης σημασίας που θα βαρύνει σοβαρά στην παραπέρα διαμόρφωση της πολιτικής κατάστασης προς όφελος των δυνάμεων της Επανάστασης και σε βάρος αμφότερων των αντιμαχομένων ιμπεριαλιστικών μπλοκ. Καταφέρει χτύπημα στον Αξονα με τη σχεδόν διάσπαση του Τριγώνου, εξασφαλίζει την ειρήνη στα ανατολικά της σύνορα και λύνει τα χέρια της Σοβιετικής Ενωσης, από την Απω Ανατολή, σε ενδεχόμενη περίσταση στην Ευρώπη.
Οι ίδιες οι αστικές κρίσεις ομολογούν πως με τη συμφωνία αυτή καταφέρεται χτύπημα στα σχέδια και τους υπολογισμούς και των δύο παρατάξεων και κυρίως της Αγγλίας και της Γερμανίας και από την άλλη μεριά δίνει τη δυνατότητα στη Σοβιετική Ενωση να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τους χιτλερικούς κλπ. στην Ευρώπη και πρώτα απ’ όλα στα Βαλκάνια.
* Το παρόν κείμενο είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Πολιτική Επιθεώρηση», μηνιάτικο όργανο της Ομάδας Συμβίωσης Πολιτικών Εξορίστων Ανάφης, αριθμ. φύλλου 19, 15 Απρίλη 1941, στη στήλη Εξωτερική Επισκόπηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου