ΝΕΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ

ΝΕΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ

Μπράνκο Κιτάνοβιτς, Γενικός Γραμματέας

Η κατάσταση στον κόσμο μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη του 2001, κατά την άποψή μου, είναι αποτέλεσμα του νέου σταδίου επέκτασης και επίθεσης του ΝΑΤΟ, πρώτα απ’ όλα των ΗΠΑ και της διασπασμένης αντίστασης των πατριωτικών και προοδευτικών κινημάτων στον πλανήτη.

Είναι ουσιωδώς σημαντικό να εξηγηθούν τρία ερωτήματα:

1. Ποιος ήταν ο εμπνευστής και οργανωτής της επίθεσης στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου στη Νέα Υόρκη;

2. Ποια είναι τα περαιτέρω οικουμενικά και συγκεκριμένα σχέδια και στόχοι των ιμπεριαλιστικών κρατών και των πολυεθνικών επιχειρήσεών τους στην προσπάθειά τους να μετατρέψουν τον πλανήτη σε δικό τους προτεκτοράτο;

3. Είναι δυνατόν και με ποιον τρόπο να αναχαιτιστεί η πολιτική της παγκοσμιοποίησης, του εκβιασμού, της κατάληψης ξένων εδαφών, της λεηλασίας και της επίθεσης; Και, το πιο σημαντικό σε αυτό το ερώτημα, ποιο ρόλο σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να παίξει το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα; Ή, όπως νομίζουν κάποιοι,  η μοίρα των κομμουνιστών είναι να γίνουν μόνο χρονικογράφοι γεγονότων, που συμβαίνουν ανεξάρτητα από αυτούς και στα οποία αυτοί δεν μπορούν καθόλου ή δεν μπορούν σοβαρά να επιδράσουν.

Πολλά γεγονότα υποδεικνύουν, ότι οι ηγέτες των ΗΠΑ και οι μυστικές τους υπηρεσίες άμεσα ή έμμεσα ήταν ενήμεροι για την προετοιμασία της επίθεσης στο Εμπορικό Κέντρο και, πιθανόν, παρακινούσαν και κατεύθυναν τα σχέδια και τις ενέργειες των τρομοκρατών.

Είτε είναι έτσι είτε αλλιώς, όμως από μόνο του βγαίνει ένα κατηγορηματικό συμπέρασμα: για τους ιθύνοντες των ΗΠΑ και των πολυεθνικών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα για εκείνους, που ανήκουν στο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα, η τραγωδία στη Νέα Υόρκη αποδείχτηκε δώρο εξ ουρανού, ατού για την νομιμοποίηση και τη μετατροπή σε επίσημο κανόνα συμπεριφοράς της κρατικής τρομοκρατίας και της εξαπόλυσης τοπικών και περιφερειακών πολέμων. Φυσικά, σύμφωνα με τις δικές τους επιλογές και αποφάσεις. Είναι απαραίτητο να υπενθυμίσω, ότι με το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου οι ΗΠΑ έγιναν το κέντρο της διεθνούς τρομοκρατίας, της κατασκοπίας, των συνωμοσιών και της επίθεσης ενάντια στα σοσιαλιστικά και τα άλλα ανεξάρτητα και προοδευτικά κράτη. Για αυτούς τους στόχους ξοδεύουν εκατοντάδες εκατομμύρια και δισεκατομμύρια δολάρια.

Οι ΗΠΑ και τα τσιράκια τους από το ΝΑΤΟ ήταν και παρέμειναν οι κύριοι οργανωτές και χρηματοδότες των τρομοκρατών και αποσχιστών στην Τσετσενία και τις άλλες Καυκασιανές δημοκρατίες, στην Εγγύς Ανατολή, τη Ζιμπάμπουε, την Αγκόλα, τις χώρες της Νότιας και λατινικής Αμερικής, το Κόσσοβο, τη Βοσνία, τη Μακεδονία κ.ο.κ. Αυτοί δημιούργησαν τον Μπιν Λάντεν και έστειλαν τους τρομοκράτες τους υπό την καθοδήγησή του στο Αφγανιστάν, στο Κόσσοβο και τη Βοσνία, καλλιέργησαν δήμιους του τύπου Χαττάμπ, που τον έστειλαν στην Τσετσενία, το Χίλμι Τάτσι και χιλιάδες άλλους δολοφόνους και εγκληματίες.

Μερικές φορές μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κρατών, των ξεχωριστών τρομοκρατικών και αποσχιστικών ρευμάτων εμφανίζονται αντιθέσεις για ορισμένα ζητήματα και τότε οι δυτικές μυστικές και στρατιωτικές υπηρεσίες αναγορεύουν αυτά τα ρεύματα εχθρούς της ειρήνης και της δημοκρατίας και τους κηρύσσουν τον πόλεμο.

Ομως, δεν ήταν η καταστροφή της Αλ Κάιντα και του Μπιν Λάντεν ο κύριος στόχος της επίθεσης των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, αλλά η κατάληψή του με στόχο τη μετατροπή αυτής της χώρας σε προγεφύρωμα για την επιδρομή του ΝΑΤΟ στη Μέση Ασία και την εγκατάσταση στρατιωτικών του βάσεων στο έδαφος των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών της Μέσης Ασίας και του Καυκάσου. Εκτός αυτού, η εισβολή των ΗΠΑ στη Μέση Ασία αποτελεί ένα ιδιόμορφο μπήξιμο σφήνας στο σημείο όπου συναντώνται οι τρεις μεγαλύτερες χώρες του κόσμου: η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία. Αυτή τη σφήνα θα αποτελέσει η εγκατάσταση αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων και η δημιουργία προοπτικής για ιδιοποίηση των τεράστιων φυσικών πόρων αυτής της περιοχής, πρώτα απ’ όλα των πηγών αερίου και πετρελαίου, για τον έλεγχο των στρατηγικών επικοινωνιών.

Φυσικά, αυτή η κατάσταση σηματοδοτεί μια σοβαρή στρατηγική, πολεμική και οικονομική απειλή για τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία και άλλες ασιατικές χώρες. Δε με εντυπωσιάζει η μυωπική θέση συνθηκολόγησης του Πούτιν, που αφορά τη διείσδυση των ΗΠΑ στη Μέση Ασία και είναι εντελώς ακατανόητη η μαλακή και αρκετά ανεκτική θέση της Κίνας, στα δυτικά σύνορα της οποίας εμφανίζεται ένας νέος γείτονας διψασμένος για αίμα. Σημαντικοί συνέταιροι των ΗΠΑ στην πραγματοποίηση των επιθετικών σχεδίων τους σε αυτές τις περιοχές είναι επιπλέον και το Πακιστάν, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ.

Τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη οι ΗΠΑ τα αξιοποίησαν και για μια απίθανη μεγέθυνση της στρατιωτικής τους ισχύος. Το Κογκρέσο και η Γερουσία ενέκριναν τον μεγαλύτερο στην ιστορία της Αμερικής προϋπολογισμό για την ενίσχυση του στρατιωτικού δυναμικού, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα, ότι, δήθεν, τελείωσε ο «ψυχρός πόλεμος». Αρνήθηκαν τη συμφωνία με τη Ρωσία, ως συνεχιστή της ΕΣΣΔ, για τη μείωση και καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους των αντιβαλλιστικών πυραύλων, ταυτόχρονα άρχισε η υλοποίηση του συστήματος «πόλεμος των άστρων» και η παραγωγή νεότατων όπλων και πολεμικής τεχνικής.

Μετά την 11η Σεπτέμβρη το ΝΑΤΟ υλοποίησε σειρά μέτρων για την ενίσχυση του ρόλου του στον κόσμο και τη μετατροπή του ΟΗΕ σε δικό του όργανο. Ολο και συχνότερα σε δημόσιες εκδηλώσεις το ΝΑΤΟ εμφανίζεται ως η «διεθνής κοινότητα». Μετά τα γεγονότα στη Νέα Υόρκη μεγάλωσε η επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Τώρα, ήδη τέσσερις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες από την Ευρώπη χτυπούν την πόρτα του Ρόμπερτσον και του Σολάνα. Στα νέα μέλη του ΝΑΤΟ και του πρώτου του σκαλοπατιού της «συνεργασίας για την ειρήνη» επιβάλλεται μια τεράστια οικονομική εισφορά με τη μορφή της αγοράς όπλων και πολεμικής τεχνικής από τις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη. Η Ρωσία εντάσσεται σε διάφορες δομές του ΝΑΤΟ, σταδιακά ουδετεροποιείται η στρατιωτική της ισχύς και ανεξαρτησία, η Ρωσική Ομοσπονδία αναλαμβάνει μονίμως όλο και νέες υποχρεώσεις προς βλάβη των ζωτικών της συμφερόντων.

Μετά την 11η Σεπτέμβρη οι ΗΠΑ ανοιχτά ανακήρυξαν το κάθε σημείο στη γήινη σφαίρα «ζώνη συμφερόντων τους». Τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ αξιοποίησαν πολύ πονηρά το λάθος της σοβιετικής διπλωματίας, που έγινε το 1975 κατά τη διάρκεια της συνδιάσκεψης του Ελσίνκι, όταν στην τελική διακήρυξη συμπεριλήφθηκε η έννοια «υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Η Δύση μονομερώς ανακήρυξε τον εαυτό της «υπερασπιστή» αυτών των δικαιωμάτων σε όλον τον κόσμο και κριτή σε αυτόν τον τομέα. Εκτός αυτού, οι χώρες του ΝΑΤΟ αναθεώρησαν την έννοια «κρατική κυριαρχία», που εντάχθηκε στη θεωρία για το κράτος από τον Γάλλο δικαστή Σ. Μποντέν από τον 16ο αιώνα. Αυτή σηματοδοτεί τη βασική ουσία κάθε ανεξάρτητου κράτους και εμπεριέχεται στο καταστατικό του ΟΗΕ. Η έννοια της κρατικής κυριαρχίας σημαίνει την ανώτατη εξουσία του ανεξάρτητου κράτους στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική του.

Υπό το πρόσχημα της «υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και του «κινδύνου για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και των χωρών του ΝΑΤΟ» η Δύση αυτόκλητα ιδιοποιήθηκε το δικαίωμα επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών και ακόμα το δικαίωμα της στρατιωτικής επέμβασης. Με αυτά τα ατού το ΝΑΤΟ πραγματοποίησε τη στρατιωτική επίθεση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, κατέλαβε το Κόσσοβο και τη Βοσνία, ξεκίνησε τον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ και απειλεί σειρά χωρών της Ασίας, της Αφρικής και τις χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Υπό τη σκέπη του ΝΑΤΟ στον κόσμο δημιουργήθηκαν, χρηματοδοτούνται και πολιτεύονται πολύ επιθετικά εκατοντάδες λεγόμενες μη κυβερνητικές οργανώσεις: διάφορες επιτροπές «του Ελσίνκι», «ανθρωπιστικές», «νομικές», «αντιπολεμικές», οι «ανοιχτές λέσχες» του Σόρος, «υπερασπιστές των δικαιωμάτων του ανθρώπου» κ.ο.κ., ο αριθμός των οποίων μεγάλωσε σημαντικά μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη. Μόνο στη Γιουγκοσλαβία σήμερα λειτουργούν περίπου 200 τέτιες οργανώσεις. Αποτελούν μοχλούς και ιμάντες μετάδοσης κατά την υλοποίηση της πολιτικής της παγκοσμιοποίησης.

Οι υποτελείς κυβερνήσεις που άρπαξαν και κρατούν την εξουσία με τη βοήθεια των νατοϊκών αφεντικών, εκτελούν ό,τι τους ζητάνε οι ξένοι μέντορες, συμπεριλαμβανομένης εδώ και της ανοιχτής προδοσίας του λαού και του κράτους τους. Πέρασε ενάμισης χρόνος από τότε που η Δύση τοποθέτησε στην εξουσία στη Γιουγκοσλαβία το συνασπισμό των αντιδραστικών κομμάτων DOS. Σε αυτό το διάστημα το DOS εφάρμοσε εκατοντάδες μέτρα, τα οποία μετέτρεψαν ήδη τη Γιουγκοσλαβία σε μια νέα αποικία. Ενα από αυτά τα μέτρα που συντονίζονται από το ΝΑΤΟ, προβλέπει ακόμα και τη διάλυση σε τρία χρόνια της υπάρχουσας ήδη μειωμένης Γιουγκοσλαβίας. Το DOS ψήφισε το λεγόμενο «Νόμο για τη συνεργασία με τη Χάγη» και για την παράδοση στο εγκληματικό «στρατοδικείο της Χάγης» των ηρώων της γιουγκοσλαβικής αντίστασης στην επίθεση του ΝΑΤΟ. Τώρα οι δήμιοι δικάζουν τα θύματά τους.

Τους φορείς της παγκοσμιοποίησης δεν τους ενοχλεί καθόλου το γεγονός ότι ο εγκάθετός τους πρωθυπουργός της Σερβίας Ζόραν Ντζίνζιτς αποφάσισε πριν μερικές ημέρες να πετάξει από το κοινοβούλιο 21 αντιπροσώπους από άλλο πολιτικό κόμμα, με την πρόφαση ότι αυτοί, δήθεν, δεν εκτελούν τα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα. Και στη θέση τους τοποθέτησε με διάταγμα δικούς του αντιπροσώπους.

Ενα παρόμοιο πράγμα συνέβη και στο ιδιόμορφο πραξικόπημα στα κοινοβούλια της Ρωσίας και της Ουκρανίας, όπου απομακρύνθηκαν από όλα τα καθήκοντα οι κομμουνιστές αντιπρόσωποι. Αυτό, φυσικά, επίσης δεν ενοχλεί τους «δημοκράτες» από το ΝΑΤΟ.

Οι φορείς της παγκοσμιοποίησης και η Πέμπτη τους φάλαγγα τον τελευταίο χρόνο ενίσχυσαν πολύ τη δραστηριότητά τους στην προσπάθεια διάλυσης των κομμουνιστικών και άλλων προοδευτικών και πατριωτικών κομμάτων. Αξιοποιούνται συνομωσίες, δολιοφθορές, διαστρεβλώσεις, εξαγορές και δοσίματα, νομικές πλεκτάνες, εκβιασμοί και πιέσεις, προπαγάνδα στα ΜΜΕ. Με λεφτά της Δύσης και με την υποστήριξη μυστικών υπηρεσιών δημιουργούνται διάφορες αιρετικές ομαδούλες και κόμματα με στόχο να διασπάσουν το βασικό κόμμα. Τέτιες διαδικασίες λαμβάνουν χώρα συνεχώς στη Ρωσία, Ουκρανία, Γεωργία, Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία και σε άλλες χώρες, ιδιαίτερα στην Ανατολική Ευρώπη. Τη δεδομένη στιγμή στη Γιουγκοσλαβία είναι πολύ επίκαιρη η πολιτική των εγκάθετων των ΗΠΑ να διαλύσουν το Σοσιαλιστικό κόμμα Σερβίας, επικεφαλής του οποίου είναι ο έγκλειστος της Χάγης και ήρωας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Μια διωγμένη από το κόμμα μικρή ομάδα πρώην στελεχών, με την υποστήριξη του DOS, επιμένει να πάρει το δικαίωμα να αρπάξει το Κόμμα και να αλλάξει την πολιτική του από τα θεμέλια.

Το πρόβλημα του πώς να αναχαιτιστεί και πώς τελικά να ανατραπεί η επέκταση της παγκοσμιοποίησης είναι πολύ σύνθετο, όμως σε ιστορικό επίπεδο απολύτως εφικτό. Δυστυχώς, είναι αδύνατο να προβλεφτεί ο χρονικός ορίζοντας. Ομως θεωρώ ότι τη δεδομένη στιγμή οι κομμουνιστές και οι υπόλοιπες προοδευτικές δυνάμεις είναι σε θέση να επιβραδύνουν ουσιαστικά και κατόπιν να αποκρούσουν την εισβολή του ΝΑΤΟ και την πολιτική της παγκοσμιοποίησης. Το διεθνές κεφάλαιο επιτίθεται ενωμένα, σαν να ακολουθεί το σύνθημα: αστοί όλου του κόσμου, ενωθείτε!

Φαίνεται ότι οι κομμουνιστές του κόσμου, ιδιαίτερα οι κομμουνιστές των μεγάλων κομμάτων και μερικών σοσιαλιστικών χωρών ξέχασαν το προλεταριακό τους σύνθημα και το περιεχόμενο και την εντολή του. Πολλοί συμβουλεύουν ότι τη δεδομένη στιγμή δεν πρέπει να ερεθίζουμε τους ιμπεριαλιστές, ότι δεν πρέπει να τραβάμε την τίγρη από την ουρά. Ομως η τίγρη είναι πιασμένη από την ουρά εδώ και ενάμιση αιώνα και είναι ασύγκριτα πιο απειλητική εάν την αφήσουμε ή σταδιακά χαλαρώσουμε το πιάσιμο.

Είναι αφελές να θεωρούμε ανεκτικό σε σχέση με το κομμουνιστικό κίνημα τον ιμπεριαλισμό. Για τους ιμπεριαλιστές καλός κομμουνιστής είναι μόνο αυτός που μετατρέπεται σε σοσιαλδημοκράτη ή προδότη.

Ομως η ένωση υπονοεί το συντονισμό των ενεργειών, την αλληλεγγύη, όχι μόνο τη φραστική και τη διακηρυχτική. Η ένωση υπονοεί τη θεσμοθέτηση, έστω και στα πιο μικρά πλαίσια.

Η εναλλακτική προς αυτό θέση είναι μόνο μια κενή διαπίστωση γεγονότων για την ασυγκράτητη επέκταση της παγκοσμιοποίησης και του ΝΑΤΟ και παράπονα για τη μοίρα του Κομμουνιστικού Κινήματος. Αλλά η ουσία της κομμουνιστικής ιδεολογίας ήταν πάντα ο αγώνας και όχι τα παράπονα. Είμαι σίγουρος ότι έτσι και θα είναι στους αιώνες των αιώνων. Πάλη και νίκη!