ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

Αλεξάντερ Παούνοφ, Πρώτος Γραμματέας της ΚΕ

            Συγκεντρωθήκαμε και πάλι σήμερα σε αυτό το φόρουμ, που έχει γίνει πια παράδοση, χάρη στις προσπάθειες των Ελλήνων συντρόφων μας.

            Η ανταλλαγή γνωμών μας δίνει πολλά, όσον αφορά τη διαμόρφωση μιας ορθής γραμμής στη δουλιά των κομμάτων μας.

            Το θέμα που συζητάμε σήμερα αποτελεί φυσική συνέχεια του ζητήματος που συζητήσαμε στην προηγούμενη συνάντηση, δηλαδή του ζητήματος «Παγκοσμιοποίηση και σύγχρονος κόσμος».

            Τα γεγονότα μετά της 11η Σεπτέμβρη του περσινού χρόνου επιβεβαιώνουν, με κάθε μέρα που περνάει, τις βασικές τάσεις ανάπτυξης του σύγχρονου κόσμου.

            Θα ήθελα καταρχήν να διατυπώσω μια εκτίμηση για το ίδιο το γεγονός.

            Εμείς οι Βούλγαροι κομμουνιστές καταδικάζουμε κατηγορηματικά αυτή την τρομοκρατική πράξη και απορρίπτουμε αυτό το στυλ και αυτές τις μεθόδους λύσης των συγκρουσιακών προβλημάτων. Καταδικάζουμε και τους αυτουργούς αυτών των ενεργειών (που προς το παρόν είναι άγνωστοι). Ωστόσο οι συνέπειες αυτής της πράξης έλυσαν τα χέρια του διεθνούς ιμπεριαλισμού να πραγματοποιήσει τις προθέσεις του που συναρτώνται με τα συμφέροντά του, στον κόσμο.

            Γι’ αυτό θα ήθελα να σταθώ, πρώτα απ’ όλα, σε αυτές τις πραγματικές μεταβολές που γίνονται στην εποχή μας κάτω από την πίεση των ΗΠΑ και των δορυφόρων τους. Ο «ψυχρός πόλεμος», ο οποίος όλο και συχνότερα εκτιμάται από αμερόληπτους αναλυτές ως «τρίτος παγκόσμιος πόλεμος», τελείωσε με την ολοκληρωτική νίκη των ΗΠΑ και των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ. Αν και ο πόλεμος αυτός ήταν σχετικά «ήπιος» και είχε αναίμακτο χαρακτήρα, για τα νικημένα κράτη υπήρξε ανυπολόγιστα καταστροφικότερος από ό,τι οι προηγούμενοι «θερμοί» παγκόσμιοι πόλεμοι. Ο κύριος αντίπαλος των ΗΠΑ -η ΕΣΣΔ- συντρίφτηκε ολοκληρωτικά ως κοινωνία και τα συντρίμμια και ο πληθυσμός της αποσυνδέθηκαν μεταξύ τους και εξασθένισαν. Οι χώρες του σοσιαλιστικού στρατοπέδου μετατράπηκαν σε οικονομικά και πολιτικά εξαρτήματα των νικητών.

            Με αυτό τον τρόπο, ανεξάρτητα από την απάνθρωπη σχέση προς κάποιους ανθρώπους, τα μέσα διεξαγωγής του «ψυχρού» πολέμου απέδειξαν την ποιοτικά μεγάλη αποτελεσματικότητά τους, δηλαδή τη σκληρότητα σε σχέση με την κοινωνία. Η αιτία γι’ αυτό είναι η μεταφορά του κέντρου βάρους από τη φυσική εξόντωση του αντιπάλου στη μεταβολή της συνείδησής του, στην ιδεολογική και ψυχολογική του εξόντωση.

            Οι ενέργειες των ΗΠΑ και των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ, που για πρώτη φορά χρησιμοποίησαν πλατιά και αποφασιστικά τις νέες δυνατότητές τους, δείχνουν στην παγκόσμια κοινωνία νέους κανόνες ζωής. Αυτοί οι κανόνες θεμελιώνονται στην απόλυτη οικονομική, τεχνολογική, πληροφοριακή, διοικητική και στρατιωτική όχι απλώς πρωτοκαθεδρία, αλλά φανερή κυριαρχία των ΗΠΑ.

            Αυτή η κυριαρχία εξασφαλίζει για τις ΗΠΑ την πολιτική κυριαρχία και τους επιτρέπει όχι μόνο να μην επισημαίνουν τους διεθνείς κανόνες, αλλά ακόμη και να μην τους τηρούν ως τέτιους. Για παράδειγμα: η απαγόρευση ανάληψης στρατιωτικής δράσης εναντίον κυρίαρχων κρατών, δίχως την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν κλπ.).

            Αυτός ο συσχετισμός δυνάμεων κατ’ αρχήν αποδυναμώνει τη διπλωματία και το ίδιο το διεθνές δίκαιο σαν τέτιο. Με αυτό τον τρόπο παραβιάζονται θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα στη ζωή.

            Ντε φάκτο κυρίαρχο στοιχείο στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ αποτελούν τα στενά εθνικά συμφέροντα που κατευθύνονται από τα οικονομικά συμφέροντα του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος.

            Με αυτό τον τρόπο σήμερα όχι μόνο τα ζητήματα παγκόσμιας πολιτικής, αλλά ακόμα και η εσωτερική πολιτική πολλών χωρών του κόσμου αποφασίζεται σε συνάρτηση από το συσχετισμό δυνάμεων στην εσωτερική πολιτική ζωή των ΗΠΑ. Αυτή η ανάλυση συχνά είναι απροσπέλαστη για έναν εξωτερικό παρατηρητή, ο οποίος λαμβάνει απλά γνώση του γεγονότος ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ προώθησαν με την απαραίτητη πειστικότητα και με τη δύναμη της στρατιωτικής και προπαγανδιστικής ισχύος τους το δικαίωμα και την πρόθεσή τους να επιλέγουν και να καταστρέφουν χώρες, οι κυβερνήσεις των οποίων, κατά τη γνώμη τους, παραβιάζουν τα δικαιώματα των πολιτών τους. Μάλιστα, οι επιτιθέμενοι δε θέτουν καν σαν θέμα αρχής το ζήτημα για τη δυνατότητα και το απαραίτητο να μάθουν τη γνώμη του «προστατευόμενου» πληθυσμού σε σχέση με τη δικαιολόγηση, το θεμιτό και την καταλληλότητα της τέτιας «ειρηνοποίησης».

            Σήμερα, κανείς στον κόσμο δεν είναι ασφαλής. Είναι αξιοσημείωτο επίσης ότι η κυριαρχία των ΗΠΑ στο σύγχρονο κόσμο πρακτικά ανεβάζει την πολιτική αξία της ζωής του Αμερικανού αμέτρητα υψηλότερα από την αξία της ζωής χιλιάδων πολιτών άλλων χωρών. Μια τέτια προσέγγιση επαναφέρει στη ζωή τον ξεχασμένο στις αναπτυγμένες χώρες διαχωρισμό των ανθρώπων - όχι πια, είναι αλήθεια, με βάση το χρώμα του δέρματος, αλλά με βάση τη βαθμίδα οικονομικής και πολιτικής δύναμης των χωρών τους από τη μια πλευρά και της νομιμοφροσύνης των κυβερνήσεών τους στην ηγεσία των ΗΠΑ, από την άλλη.

            Οι Αμερικανοί είναι οι άνθρωποι πρώτης κατηγορίας. Η αξία τους είναι απόλυτη, αφού οι τύχες τους επιδρούν άμεσα στις εσωτερικές πολιτικές διαδικασίες στη χώρα-κλειδί του κόσμου.

            Ο φόνος των «πρώτης τάξης» Αμερικανών πολιτών μπορεί να σταθεί αφορμή για πολεμικές ενέργειες στο έδαφος οποιουδήποτε κράτους.

            Οι άνθρωποι της δεύτερης κατηγορίας είναι οι πολίτες των αναπτυγμένων χωρών, των μελών του ΝΑΤΟ. Η ζωή τους έχει ουσιαστική αξία, αλλά γενικά δεν είναι αρκετή για να επιδράσει στις αποφάσεις των Αμερικανών πολιτικών.

            Οι υπόλοιποι πολίτες, στα μάτια των Αμερικανών πολιτικών, αντικειμενικά αποτελούν πολίτες τρίτης κατηγορίας.

            Αυτή η ομοιότητα κοσμοθεώρησης με το φασισμό πρακτικά σοκάρει την παγκόσμια κοινή γνώμη.

            Διασφαλίζοντας για τους εαυτούς τους μια άνετη ζωή, με βάση τους αμερικάνικους κανόνες και κριτήρια, μετατρέπουν στην πράξη τις υπόλοιπες χώρες σε ανταγωνιστές και εχθρούς.

            Η ανθρωπότητα σήμερα βρίσκεται ενώπιον της κατανόησης του βάθους της αλλαγής που συνέβη: η συνεπής και ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της «δημοκρατίας» στις ΗΠΑ τις μετέτρεψε σε ένα συνηθισμένο ολοκληρωτικό κράτος, το οποίο ισχυρίζεται ότι κατέχει την ανώτατη αλήθεια και επιβάλλει στον κόσμο τη γνώμη του με τη δύναμη.

            Η απειλή προς την ανθρωπότητα που προέρχεται στη σημερινή περίοδο από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είναι εξαιρετικά μεγάλη, επιτρέποντας να διαπράττονται ατιμωρητί πρακτικά οποιαδήποτε εγκλήματα.

            Στην πράξη, τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη στάθηκαν αφορμή για τις ΗΠΑ να υλοποιήσουν την παγκόσμια στρατηγική τους για τα χτυπήματα ενάντια στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στον κόσμο, ανακηρύσσοντάς τα «τρομοκρατικά». Υπόδειγμα αποτέλεσε ο αποκαλούμενος από τον πρόεδρο Μπους «άξονας του κακού» και ιδιαίτερα το Ιράκ, η Λιβύη και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας.

            Ο Μπους επέτρεψε στον εαυτό του να διακηρύξει ότι οι ΗΠΑ μπορούν να καταφέρουν πυρηνικά πλήγματα όχι μόνο ενάντια στις πιο πάνω αναφερόμενες χώρες, αλλά ακόμα και στη Ρωσία και την Κίνα.

            Αυτή η ιμπεριαλιστική πολιτική αποτελεί απειλή για την ύπαρξη ολόκληρου του κόσμου.

            Η απουσία μιας δύναμης που να είναι εξισορροπητική προς τους επιτιθεμένους, θα διατηρήσει αυτή την κατάσταση όσο το υπόλοιπο τμήμα της ανθρωπότητας δεν δημιουργήσει ένα πειστικό αντίβαρο, στο πρόσωπο μιας νέας σοσιαλιστικής δημοκρατικής κοινωνίας.

            Μια τέτια κοινωνία μπορούμε να τη δημιουργήσουμε μόνο εμείς, οι συνεχιστές του μαρξισμού, λαμβάνοντας σωστά υπόψη μας τα μαθήματα του παρελθόντος.

            Η ιστορία της ανθρωπότητας κάνει και πάλι στροφή και μας δίνει τη δυνατότητα για την πραγματοποίηση της αποστολής μας.

            Θα μπορέσουμε άραγε; Ολα αυτά εξαρτώνται από όλους εμάς που συγκεντρωθήκαμε σε αυτή τη διάσκεψη.