Στο παρελθόν, σε άλλα κοινωνικά συστήματα, η ηλικία (που είναι βιολογικό χαρακτηριστικό) είχε κοινωνική σημασία καθώς σημείωνε το όριο από το οποίο ο νέος εθεωρείτο ότι εντάσσεται ως ενήλικας στην κοινωνική ζωή. Οι νέοι όροι εκμετάλλευσης που γέννησε ο καπιταλισμός δημιουργούν νέα δεδομένα για το ρόλο της νεολαίας στη κοινωνία. Το κυρίαρχο στοιχείο είναι η μαζική ένταξη των νέων (μαζί με τις γυναίκες) από πολύ μικρή μάλιστα ηλικία στην καπιταλιστική παραγωγική διαδικασία. Ο Ενγκελς στο έργο του «Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία» αναφέρει: «Εργασία των γυναικών και των παιδιών (…) ήταν η πρώτη λέξη της κεφαλαιοκρατικής χρησιμοποίησης των μηχανών» και αλλού στο ίδιο: «η χειρωνακτική εργασία αντικαταστάθηκε από την κινητήρια δύναμη του ατμού και την ανθρώπινη δραστηριότητα. Με τη βοήθεια της μηχανής ένα οκτάχρονο παιδί έκανε τώρα περισσότερα απ’ ό,τι προηγούμενα είκοσι άντρες...». Ενα λοιπόν σημαντικό κομμάτι της εργατικής τάξης, του βιομηχανικού προλεταριάτου από τα πρώτα στάδια δημιουργίας του, αποτελούν οι νέοι, ακόμα και τα παιδιά.
Στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού, σε αυτό που ζούμε σήμερα, έχουμε συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και της παραγωγής από τα μονοπώλια. Εχουμε πλατιά κοινωνικοποίηση της παραγωγής από τη μία και συγκέντρωση του πλούτου όλο και σε λιγότερα χέρια από την άλλη. Εντείνεται η εκμετάλλευση. Σε αυτές τις συνθήκες ενισχύεται η σύνδεση της κοινωνικής δραστηριότητας των νέων με την παραγωγική διαδικασία. Αυτό δεν αφορά μόνο αυτό το κομμάτι της νεολαίας που μπαίνει από νωρίς στη παραγωγή άμεσα ή στη στρατιά της ανεργίας, ούτε την εκμετάλλευση παιδικής εργασίας που εξακολουθεί να υπάρχει. Αφορά ακόμα και το σχολείο και όλη την εκπαιδευτική διαδικασία.
Η νεολαία δεν αποτελεί τάξη και η μεγάλη της πλειοψηφία βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, όσον αφορά την ένταξή της στη παραγωγή, με προοπτική όμως η μεγάλη πλειοψηφία να ενταχθεί στην εργατική τάξη. Αποτελεί η νεολαία διαταξική κοινωνική κατηγορία, δηλαδή οι νέοι και νέες εντάσσονται ταξικά στις διαφορετικές τάξεις και στρώματα της κοινωνίας, ανάλογα με τη θέση του στην παραγωγή ή την ταξική του καταγωγή.
Η νεολαία που ζει στον καπιταλισμό δέχεται τις συνέπειες των αντιθέσεων και των αντιφάσεων του καπιταλιστικού συστήματος, τα αποτελέσματα της εκμετάλλευσης και τις βιώνει με το δικό της ξεχωριστό τρόπο. Η πλειοψηφία των νέων σαν παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων βιώνουν με ιδιαίτερο τρόπο, στη διαδικασία της ανάπτυξης και της ωρίμανσής τους, τα αποτελέσματα της εκμετάλλευσης των γονιών τους, «κληρονομούν» την ταξική τους καταγωγή που επιδρά καθοριστικά στο μέλλον και τη ζωή τους. Η άσχημη οικονομική κατάσταση, τα προβλήματα που συναντάνε από τα μαθητικά τους χρόνια στη προσπάθεια για κατάκτηση της γνώσης, αντιμέτωποι με τους ταξικούς φραγμούς, την ακόμα βαθύτερη υποταγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο στο μεγάλο κεφάλαιο, η ίδια η λειτουργία και οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, επίσης και στη διαδικασία της ένταξής του στη παραγωγή, σφραγίζουν τους νέους και τις νέες.
Η γρήγορη, άμεση ένταξη της νεολαίας στη κοινωνική δραστηριότητα εντείνει την επίδραση της ταξικής πάλης στη διαμόρφωση της συνείδησής της. Τα ιδιαίτερα βιολογικά, ψυχολογικά κοινωνικά χαρακτηριστικά επιδρούν καθοριστικά στον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνει συνείδηση. Αναζητεί το καινούργιο, αμφισβητεί, αλλά δεν είναι κοινωνικά κατασταλαγμένη. Τα ιδιαίτερα αυτά χαρακτηριστικά επηρεάζουν και την κοινωνική συμπεριφορά της νεολαίας, η μικρή ηλικία συνεπάγεται και μικρή κοινωνική και πολιτική εμπειρία. Οι επιδράσεις της πραγματικότητας στη συνείδηση των νέων είναι αντιφατικές: η διάθεση για αγώνα, η δυσαρέσκεια, η αποστροφή προς την κυρίαρχη πολιτική συχνά συνυπάρχει με την απογοήτευση, τον ατομισμό, την παθητικότητα. Η μεταβατική κατάσταση και οι ιδιομορφίες που επισημάναμε προηγούμενα επηρεάζουν και τη στάση της στα κοινωνικά προβλήματα. Ετσι παρατηρούμε να υπάρχουν πολλές μεταβολές στη γνώμη της.
Η νεολαία, σαν κοινωνική κατηγορία με όλα τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε, αντιμετωπίζει προβλήματα, που βέβαια αφορούν κάθε τμήμα της, με βάση τη ταξική του καταγωγή και την ταξική του προοπτική. Τα προβλήματα αυτά δεν οφείλονται σε τυχαίους παράγοντες. Είναι αποτελέσματα της βασικής αντίθεσης του καπιταλισμού, της αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας, είναι αποτέλεσμα της ίδιας της ανάπτυξης του καπιταλισμού. Η όξυνση και η ένταση των προβλημάτων της νεολαίας είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που εξυπηρετεί το κεφάλαιο. Η φύση των προβλημάτων που συναντά η πλειοψηφία της νεολαίας είναι καθαρά ταξική.
Η αντικειμενική λοιπόν θέση της συντριπτικής πλειοψηφίας της νεολαίας είναι η συμπόρευση με την εργατική τάξη. Αυτό αφορά άμεσα, τόσο τη θέση και τη κατάσταση της νεολαίας σήμερα, όσο και προοπτικά στο μέλλον, την ένταξή της είτε στην εργατική τάξη είτε στα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Η νεολαία έχει συμφέρον άμεσα και προοπτικά από την πάλη για την κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής από την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.
ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
Στο 8ο Συνέδριο της ΚΝΕ διατυπώνονται μια σειρά εκτιμήσεις για την κατάσταση της νεολαίας.
«H αύξηση των μονοπωλιακών κερδών συντελείται στο έδαφος της υπερεκμετάλλευσης, η ανάπτυξη πάνω στην αύξηση της ανεργίας, η συγκέντρωση του κεφαλαίου σε βάρος των συνθηκών ζωής των εργατών, των οικογενειών τους και του περιβάλλοντος. Στην «ισχυρή Eλλάδα της ONE» το 12,3% των παιδιών ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, το 47% δεν έχουν οικονομική δυνατότητα ούτε για μια βδομάδα διακοπές μακριά από το σπίτι τους».
Ταυτόχρονα η όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας επιδεινώνει την κατάσταση.
«Oι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, στην παιδεία, τα συστήματα ασφάλισης και υγείας διαμορφώνουν ένα αποκρουστικό παρόν και μέλλον για τους νέους, ειδικά τους εργαζόμενους. Tο κεφάλαιο δεν ενδιαφέρεται μόνο για τα άμεσα κέρδη, αλλά και για τη διαμόρφωση της αυριανής εργατικής τάξης».
«H ένταξη της νεολαίας στην παραγωγή γίνεται όλο και πιο παρατεταμένη, ασταθής και αβέβαιη. Γενικεύεται το άγχος και η ανασφάλεια για την προοπτική της. H πλειονότητα των ανέργων είναι νέοι, το 29% των οποίων έχει ανώτερη ή ανώτατη μόρφωση. Oι εργαζόμενοι και άνεργοι νέοι αυξάνονται, αποτελούν το 54% της νεολαίας. Αυξάνεται η συμμετοχή των νέων στο σύνολο των μισθωτών. Πολλαπλασιάζεται η περιστασιακή δουλιά, η μερική απασχόληση, η «μαύρη» απασχόληση, η παιδική εργασία».
Η επίθεση στους χώρους της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δημιουργεί νέα δεδομένα:
«Mε την εφαρμογή της αντιμεταρρύθμισης πενταπλασιάστηκε η διαρροή από το Λύκειο σπρώχνοντας από όλο και πιο μικρές ηλικίες μεγάλα τμήματα μαθητών στο δρόμο της αποσπασματικής κατάρτισης. Οι μαθητές στο «ενιαίο λύκειο» ζουν σε εξοντωτικούς ρυθμούς που δεν επιτρέπουν την κριτική αφομοίωση της γνώσης, που συμπιέζουν τον ελεύθερο χρόνο και απαγορεύουν την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Στα TEE οι μαθητές βρίσκονται αντιμέτωποι με την εγκατάλειψη, τις αποσπασματικές γνώσεις, τα αδιέξοδα, δίχως προοπτική. Tα AEI-TEI προσαρμόζονται πιο έντονα στις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου. H απαξίωση των πτυχίων και η υποβάθμιση των σπουδών γίνεται καθεστώς για τη μεγάλη μάζα των φοιτητών και σπουδαστών. Στα βιβλία και τα συγγράμματα κυριαρχούν αντιεπιστημονικές και ανορθολογικές απόψεις, κατατεμαχισμένες και αποσπασματικές γνώσεις. Διαμορφώνεται ένα εκπαιδευτικό σύστημα πολλών ταχυτήτων, που οδηγεί στην κατηγοριοποίηση και τη συνολική μορφωτική υποβάθμιση της πλειονότητας της νεολαίας».
Τα στοιχεία είναι αδιάψευστα: Το 1997, 120.000 μαθητές απέκτησαν απολυτήριο λυκείου, το 2001 στις εξετάσεις της Γ΄ Λυκείου συμμετείχαν μόλις 63.200 μαθητές. Ενας στους τέσσερις αποφοίτους του Γυμνασίου εγκαταλείπει πριν τα 18 του την εκπαίδευση. Το 28,9% των μαθητών εγκαταλείπουν τα Λύκεια-ΤΕΕ. Τα 131.000 παιδιά που γράφτηκαν στην Α΄ Γυμνασίου, το σχολικό έτος 1998-1999 στην Γ΄ βρέθηκαν λιγότερα κατά 19.000.
Το 19ο αιώνα τα παιδιά της εργατικής τάξης βρίσκονταν στο φάσμα του αναλφαβητισμού. Ο 20ός αιώνας φέρνει τα παιδιά της εργατικής τάξης στο σχολείο, όχι γιατί ενδιαφέρθηκε η αστική τάξη ξαφνικά να μορφωθούν, αλλά γιατί η παραγωγή απαιτεί πιο υψηλά ειδικευμένη εργατική τάξη. Ο τρόπος με τον οποίο επεκτάθηκε αυτό το δικαίωμα έχει να κάνει και με τους πολιτικούς συσχετισμούς και τους αγώνες του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Σήμερα βλέπουμε ότι οι νέες ανάγκες ανταγωνισμού ανάμεσα στα μονοπώλια σε εθνικό και διεθνές επίπεδο οδηγούν στην αχρηστία τις ευρύτερες θεωρητικές γνώσεις και το σχολείο στρέφεται προς τη στενή επαγγελματική κατάρτιση. Εμφανίζεται ένα νέο είδος αναλφαβητισμού που μαστίζει τους νέους, ο λεγόμενος λειτουργικός αναλφαβητισμός.
Εχουμε γενίκευση του «καινούργιου» φαινομένου της περιστασιακής εργασίας που αγκαλιάζει φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές, μέσω της οποίας όχι μόνο καλούνται να καλύψουν τα έξοδα των προσωπικών τους αναγκών, αλλά να συνεισφέρουν και στην οικογένεια. Οι στατιστικές δείχνουν ότι σήμερα το 54% των νέων είναι εργαζόμενοι ή άνεργοι, ενώ οι νέοι εργάτες αποτελούν περίπου το 38% της εργατικής τάξης. Μέσα από αυτά γίνεται κατανοητό τόσο το βάρος όσο και η θέση της νεολαίας στη καπιταλιστική κοινωνία.
Ταυτόχρονα χειροτερεύουν και μια σειρά άλλες πλευρές της ζωής της νεολαίας. Η νέοι γίνονται δέκτης των πιο σκληρών αντιδημοκρατικών μέτρων όχι μόνο στο επίπεδο της δίωξης των νέων που συμμετέχουν στους αγώνες αλλά και στην καθημερινή ζωή στο σχολείο, στον εργασιακό χώρο. Από την άλλη αυξάνονται τα φαινόμενα «παραβατικότητας» με πιο χαρακτηριστικό στοιχείο τη χρήση ναρκωτικών.
ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΤΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Η νεολαία, σαν ξεχωριστή κοινωνική κατηγορία που η μεγάλη της πλειοψηφία, με άμεση συμμετοχή ή λόγω οικογένειας ανήκει στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, θα πάρει δραστήρια μέρος στην πάλη της εργατικής τάξης για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Η εκτίμηση αυτή γίνεται στο Πρόγραμμα του Κόμματος και στις αποφάσεις του 15ου και 16ου Συνεδρίου.
Ο ρόλος του νεολαιίστικου κινήματος ως δύναμης του ΑΑΔ Μετώπου πηγάζει από την ταξική αντιμετώπιση των σημερινών προβλημάτων και την κατάσταση της νεολαίας αλλά και της προοπτικής της. Οι νέοι σαν μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι σήμερα, σαν εργαζόμενοι, διανοούμενοι, επιστήμονες, μεσαία στρώματα κλπ. αύριο, από όποια σκοπιά και αν το εξετάσεις έχουν αντικειμενικό συμφέρον -τόσο άμεσο όσο και γενικό συμφέρον- να συμμετέχουν στην πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, στην προοπτική της ανατροπής του καπιταλισμού και της σοσιαλιστικής πορείας για τη χώρα μας.
Η παρέμβαση των κομμουνιστών στη νεολαία για το κέρδισμά της έχει βαθύτερο ιδεολογικοπολιτικό χαρακτήρα. Εμπεριέχει μέσα της το ζήτημα της διαπαιδαγώγησης της νέας γενιάς με τέτια ιδανικά και αξίες, ώστε σήμερα να βρεθεί στο πλευρό της εργατικής τάξης, αύριο σαν εργάτες, αγρότες κλπ., να συνεχίσουν τον αγώνα τους, την πάλη για τη κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Σε όλη την ιστορική πορεία της εξέλιξης της τακτικής και της στρατηγικής του Κόμματος η δουλιά στη νεολαία λάμβανε υπόψη τις ιδιαιτερότητες της νεολαίας. Η ίδρυση της ΚΝΕ, που ήταν ιστορικά αναγκαία, εκφράζει τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο το Κόμμα αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει τη δουλιά για το κέρδισμα της νέας γενιάς.
Η Λαϊκή Εξουσία και Λαϊκή Οικονομία, όπως περιγράφονται στο 16ο Συνέδριο του Κόμματος ως προοπτική της πάλης του Μετώπου, αποτελούν ουσιαστικά τη μοναδική διέξοδο, το μόνο δρόμο για τη νέα γενιά, γιατί βάζοντας στο κέντρο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων απαντούν και στις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας.
Είναι η μοναδική προοπτική που: εξασφαλίζει το δικαίωμα στη δημόσια δωρεάν ολόπλευρη και ολοκληρωμένη μόρφωση από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο, τη δουλιά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την ανεργία στη βάση των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής και του σχεδιασμού της οικονομικής ανάπτυξης, με ενεργητική συμμετοχή των εργαζομένων, τον κοινωνικό και εργατικό έλεγχο, στα πλαίσια των οποίων οι νέοι και νέες μπορούν να παίξουν ουσιαστικό ρόλο. Προωθεί την πολιτιστική, αθλητική δημιουργία. Δίνει ουσιαστικό νόημα στον ελεύθερο χρόνο της νεολαίας. Εξασφαλίζει πραγματικά τα δημοκρατικά δικαιώματα. Παλεύοντας η νεολαία για τέτιους στόχους, κατανοώντας την ανάγκη ριζικών αλλαγών στο επίπεδο της εξουσίας, υιοθετώντας την ιδέα της Λαϊκής Εξουσίας, θα πείθεται από την εμπειρία της, γιατί αυτή η εξουσία θα πρέπει να είναι σοσιαλιστική, να είναι εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
Τη διαπίστωση που κάνει το ΚΚΕ για το ρόλο που έχει η νεολαία, την κάνει πρώτα απ’ όλους η αστική τάξη. Το κέρδισμα λοιπόν της νέας γενιάς είναι πεδίο ταξικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στην εργατική και την αστική τάξη. Η παρέμβαση στη διαμόρφωση των ιδανικών, των αξιών, των οραμάτων της νέας γενιάς είναι επένδυση. Ποια ιδανικά και ποιες αξίες, ποιο δρόμο επιλέγει σήμερα η νεολαία είναι βασικός παράγοντας για τη διαιώνιση ή όχι του καπιταλιστικού συστήματος. Η άρχουσα τάξη σε κάθε έκφραση της κοινωνικής ζωής της νεολαίας από το σχολείο, τη δουλιά, τον τρόπο έκφρασης και διασκέδασης προσπαθεί να διαμορφώσει στη νέα γενιά τέτια συνείδηση που να μην αμφισβητεί την «αιωνιότητα» της εκμετάλλευσης, των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Τα ιδεολογήματα (ανταγωνισμός, επιχειρηματικότητα, «εθελοντισμός»), η ιστορική στρέβλωση, η προβολή του ατομισμού σαν στάση ζωής είναι τρόποι με τους οποίους η άρχουσα τάξη προσπαθεί να χειραγωγήσει τη νέα γενιά. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει πάντα το δεδομένο ότι τα αδιέξοδα, τα προβλήματα που γεννά ο καπιταλισμός και βουλιάζει σε αυτά τη ζωή της συντριπτικής πλειοψηφίας των νέων γεννά αγανάκτηση, δυσαρέσκεια. Δεν είναι τυχαίο ότι οι νέοι αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι του κινήματος αφύπνισης και αμφισβήτησης των επιλογών του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, που αναπτύσσεται και εκφράζεται με διάφορους τρόπους, παρά την αντιπαράθεση που διεξάγεται για τον προσανατολισμό του. Αυτό δεν εκφράζει τίποτα άλλο από τη μικρή ή μεγαλύτερη συμμετοχή της νεολαίας στο κίνημα σε κάθε χώρα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της απέναντι στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, την ένταση των φαινομένων κρίσης του συστήματος, τον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Η άρχουσα τάξη δεν το αγνοεί αυτό και προσπαθεί να παρέμβει και στα πλαίσια του νεολαιίστικου κινήματος. Είτε με φωνές συμβιβασμού και υποταγής είτε με φωνές μικροαστικού τυχοδιωκτισμού είτε με πολιτικές νεολαίες των αστικών πολιτικών δυνάμεων είτε με περιθωριακές ψευτο-επαναστατικές ομάδες είτε με μηχανισμούς έξω και ενάντια στο κίνημα, η άρχουσα τάξη προσπαθεί να διοχετεύσει την όποια αγανάκτηση και αμφισβήτηση σε κανάλια που δε θα επηρεάζουν την διαιώνιση της εξουσίας της.
ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΚΝΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ
ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
Οπως επισημάνθηκε και στο 8ο Συνέδριο της ΚΝΕ το βασικό καθήκον για την ΚΝΕ είναι η συμβολή της στην επιτάχυνση των προσπαθειών για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού Μετώπου.
Το καθήκον αυτό μεταφράζεται στο πώς η ΚΝΕ πιο ικανή, πιο αποτελεσματική θα συμβάλλει, ώστε η νεολαία να κερδηθεί με την προοπτική του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, με την προοπτική του Σοσιαλισμού.
Οι αποφάσεις του 8ου Συνεδρίου φωτίζουν αυτό το δρόμο. Εμείς παλεύουμε, η νεολαία μέσω του κινήματός της, να συμβάλλει στη συγκρότηση του Μετώπου. Το νεολαιίστικο κίνημα να αποτελέσει βασική συνιστώσα του Μετώπου. Για να γίνει αυτό όμως πραγματικότητα απαιτείται σήμερα η δουλιά μας να συγκεντρωθεί σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις:
‡ Την προσπάθεια για ανάπτυξη αγώνων και δραστηριοποίηση της νεολαίας σε όλα τα μέτωπα πάλης σε αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό.
Βασικό ζήτημα είναι η ενίσχυση της συσπείρωσης δυνάμεων της νεολαίας σε όλα τα μέτωπα πάλης γύρω από την πολιτική, τις θέσεις, τη δράση της οργάνωσης, η κοινή δράση δηλαδή με νέους που δε συμφωνούν σε όλα τα ζητήματα μαζί μας. Αυτό το καθήκον είναι δεμένο με την προσπάθεια για ανάπτυξη αγώνων και διεκδικήσεων σε αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό στους χώρους της νεολαίας.
‡ Να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης των νέων, η συσπείρωσή τους και η συμμετοχή τους στις μαθητικές κοινότητες, τους συλλόγους, τα σωματεία, να δημιουργηθούν νέες μορφές οργάνωσης σε χώρους που δεν υπάρχουν. Αυτό απαιτεί την πάλη για την αλλαγή των συσχετισμών στους φορείς της νεολαίας και ιδιαίτερα στους χώρους των ΑΕΙ και των ΤΕΙ την ενίσχυση των συσπειρώσεών μας μέσα σε αυτούς. Απαιτεί τη συγκεκριμένη ενασχόληση με φορείς αλλά και χώρους νεολαίας που μέχρι τώρα είναι έξω από το πεδίο δράσης μας (π.χ. πολιτιστικοί, αθλητικοί σύλλογοι κλπ.). Ταυτόχρονα, χρειάζεται να ενισχυθεί η ενασχόληση των φορέων της νεολαίας σε όλα τα μέτωπα πάλης. Η πολύμορφη και πολυμέτωπη λειτουργία των φορέων που δίνει το στίγμα της συνέχειας στη δράση του κινήματος (π.χ. των μαθητικών κοινοτήτων). Υπό προϋποθέσεις αυτοί οι φορείς μπορεί να μετατραπούν και σε φορείς συσπείρωσης γύρω από την πολιτική μας.
‡ Η οργάνωση νέων εργαζομένων στα σωματεία, η άνοδος της επιρροής του ΠΑΜΕ, του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, η ίδρυση νέων σωματείων σε χώρους που εργάζεται νεολαία είναι στόχοι που συμβάλλουν ώστε οι νέοι εργαζόμενοι να γίνουν δύναμη αναζωογόνησης του εργατικού κινήματος.
‡ Η προσπάθεια για ένταξη στο νεολαιίστικο κίνημα των νέων μεταναστών που είναι ένας πολύ σημαντικός αριθμός στη χώρα μας.
Δύο σημαντικές πλευρές που είναι δεμένες με τους παραπάνω στόχους, αλλά και με ένα ξεχωριστό αυτοτελή τρόπο συμβάλλουν στην προσπάθεια για συμμετοχή της νεολαίας στην οικοδόμηση του Μετώπου.
Η πρώτη είναι η ένταση ιδεολογικο-πολιτικής παρέμβασης στους χώρους της νεολαίας. Σήμερα πρέπει να γίνει κατανοητό από μεγάλα τμήματα της νεολαίας ότι η συνδικαλιστική πάλη, ο συνδικαλιστικός αγώνας είναι αναγκαίος, αλλά από μόνος του δε φτάνει. Χρειάζεται πάλη για πολιτικές αλλαγές, για αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας. Οι ίδιοι οι νέοι έχουν προβληματισμούς που ξεφεύγουν από τα όρια της συνδικαλιστικής πάλης. Η συζήτηση με τη νεολαία φέρνει ευρύτερα ζητήματα και προβληματισμούς γύρω από την αποτελεσματικότητα των αγώνων, από το αν είναι ρεαλιστική ή όχι μια γραμμή σύγκρουσης και ρήξης, για το αν υπάρχει άλλη λύση από τον καπιταλισμό, για τα ζητήματα της εξουσίας.
Η νεολαία χρειάζεται να αγγίξει βαθύτερα την πολιτική και την ιδεολογία του Κόμματος, να εμπνευστεί και να οραματιστεί, να ταυτιστεί με το καινούργιο που φέρνει η σοσιαλιστική προοπτική. Γι’ αυτό απαιτείται πιο μαζική, αποφασιστική προβολή της ρεαλιστικότητας και της αναγκαιότητας της πολιτικής μας, της ανωτερότητας και της επικαιρότητας του σοσιαλισμού, των αξιών και των ιδανικών μας.
Η δεύτερη είναι η σταθερή και ανοδική προσπάθεια για μαζικοποίηση της ΚΝΕ, η συνέχιση της ορμητικής πορείας ανάπτυξης. Η προσπάθεια για μαζική ΚΝΕ, η δημιουργία οργανώσεων και σε άλλους νεολαιίστικους χώρους, πέρα από βασικός δείκτης για την αποτελεσματικότητα της δουλιάς μας στη νεολαία, είναι βασική προϋπόθεση για να μπορέσει η οργάνωση να κατακτήσει την ικανότητα να υλοποιεί τα καθήκοντα της στο μαζικό κίνημα, να προπαγανδίζει και να διαδίδει στη νεολαία την πολιτική του Κόμματος, να μπορεί να μπολιάζει τη νεολαία με τις αξίες και τα ιδανικά μας. Ταυτόχρονα η ίδια η ΚΝΕ λειτουργεί σαν σχολείο διαπαιδαγώγησης και διαμόρφωσης αυριανών μελών του Κόμματος. Από αυτή την άποψη το καθήκον μαζικής ανάπτυξης της ΚΝΕ συμβάλλει στην οργανωτική ισχυροποίηση του Κόμματος που είναι μια σημαντική προϋπόθεση για την υλοποίηση της πολιτικής μας.
Η προσπάθεια για υλοποίηση των αποφάσεων του 8ου Συνεδρίου αξιολογείται καθημερινά. Εκτιμάται καθημερινά κατά πόσο η δράση της οργάνωσής μας είναι σταθερά προσανατολισμένη στο τρίπτυχο:
‡ Συσπείρωση δυνάμεων και σταθερός προσανατολισμός στο κίνημα.
‡ Μαζική πολιτική δουλιά στη νεολαία.
‡ Μαζική ανάπτυξη της οργάνωσης.
Το χρονικό διάστημα μέχρι το επόμενο Συνέδριο, σε αυτά τα βασικά καθήκοντα θα κριθεί η οργάνωση. Τα συμπεράσματα από τη δουλιά μας μερικούς μήνες μετά το 8ο Συνέδριο καταγράφουν μια θετική εμπειρία. Δείχνουν ότι έχουμε μεγάλες δυνατότητες πλάι στις σημαντικές δυσκολίες που πρέπει να ξεπεράσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου