ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑΣ

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑΣ

Τέρτου Αχόκας, Μέλος του ΠΓ

Οι πιο αντιδραστικοί ιμπεριαλιστές πάντα χρησιμοποιούσαν διάφορους τρόπους για να εξασφαλίσουν την εξουσία τους. Οι μέθοδοί τους ποίκιλλαν από την πειθώ μέχρι την απροκάλυπτη χρήση βίας. Οι δεξιές δυνάμεις επίσης έχουν συχνά εκμεταλλευτεί τυφλούς παράγοντες, καθώς και διάφορους εξτρεμιστές για να προωθήσουν τους αντιδραστικούς στόχους των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Τα τραγικά γεγονότα του Σεπτέμβρη πρόσφεραν μια κατάλληλη δικαιολογία για τους στόχους της ηγεσίας των ΗΠΑ να ενισχύσουν η θέση τους στην περιοχή της Κασπίας. Αυτό περιλαμβάνει και τις κερδοφόρες πηγές πετρελαίου και αερίου της περιοχής, αλλά και τη στρατηγική της σημασία. Οι νέες βάσεις των ΗΠΑ εκεί, η στρατιωτική εκπαίδευση για τα στρατεύματά τους, αλλά και για κάποιες τρομοκρατικές ομάδες, αποτελούν όλα μαζί απόδειξη των στόχων τους. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε συνομιλίες με την κυβέρνηση των Ταλιμπάν πριν από αυτό, γιατί ήθελε να εξασφαλίσει τα μονοπώλια στις βιομηχανίες πετρελαίου και αερίου. Ομως, χωρίς αποτελέσματα.

Ο κόσμος μετά από την 11^η Σεπτέμβρη είναι ένας κόσμος ιμπεριαλιστικός και

προπαντός ένας κόσμος που κυριαρχείται από τις φιλοδοξίες των ΗΠΑ για την ηγεμονία. Ενας κόσμος στον οποίο ο υπαρκτός σοσιαλισμός έχει λίγο πολύ εξαφανιστεί. Ενας κόσμος στον οποίο ο νικητής ξαναγράφει την ιστορία και υπερεθνικοί καπιταλιστές υπαγορεύουν τη θέλησή τους στους λαούς μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Οι αντιδραστικοί κύκλοι των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων αντιπροσωπεύονται καλά στα μέσα ενημέρωσης και στην επιστήμη, κάτι το οποίο χρησιμοποιούν για να καταπιέσουν αντιφρονούσες και αντίθετες δυνάμεις.

Το ΝΑΤΟ, το όπλο που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στην πάλη ενάντια στη λεγόμενη τρομοκρατία και τα «τρομοκράτη», είναι κύριος παράγοντας στην καταστολή της αυξανόμενης διεθνούς αντίστασης. Η Αμερική παίζει τον ηγετικό ρόλο με βλέψεις για την παγκόσμια υπεροχή στη θάλασσα και στον αέρα, καθώς και για την κυριαρχία στην ξηρά, στο διάστημα και στα μέσα ενημέρωσης (Κυριαρχία Πλήρους Φάσματος). Οι ΗΠΑ πολεμούν την τρομοκρατία στη βάση της εξής αρχής: είσαι μαζί μας ή εναντίον μας («με τον πολιτισμό ή με την τρομοκρατία»). Αυτό το τελεσίγραφο ισχύει για όλους, ακόμα και για ένα αδέσμευτο έθνος σαν τη Φινλανδία. Οι ΗΠΑ παίρνουν την ελευθερία να κρίνουν οι ίδιες πού και πώς να παλέψουν την τρομοκρατία, αψηφώντας και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, αλλά και τις αρχές του διεθνούς δικαίου. Η Αμερική χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του Υπουργείου Εσωτερικών για να ξεριζώσει την τρομοκρατία στο εσωτερικό της χώρας και να κάνει βήματα για το σφίξιμο των ελέγχων στους μετανάστες.

Οι ΗΠΑ έχουν τραβήξει και την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) και τη Ρωσία σε αυτό το λεγόμενο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Η ΕΕ με το δημοκρατικό της έλλειμμα ενέκρινε τους τρομονόμους που εμπεριέχουν θολούς προσδιορισμούς και μπορούν, στην ανάγκη, να εφαρμοστούν ενάντια σε δράσεις πολιτών και στη διεθνή συνεργασία οργανώσεων πολιτών. Και πριν από αυτά είχαμε δει, ήδη, βία και προβοκάτσια της αστυνομίας στη διάρκεια των διεθνών διαδηλώσεων ενάντια στην παγκοσμιοποίηση στην Ευρώπη, αλλά και στην Αμερική. Καταρτίστηκε στην ΕΕ ένας κατάλογος τρομοκρατικών οργανώσεων με υποδείξεις εκ μέρους των κρατών-μελών και μιας χώρας που θέλει να γίνει μέλος, της Τουρκίας.

Η Ρωσία θέλει τις εμπειρίες της στη Τσετσενία να εφαρμοστούν στην πάλη ενάντια στην τρομοκρατία. Αντιπρόσωποι από την ΚΑΚ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, κάποιες ασιατικές χώρες, τη CIA, το FBI και την αγγλική Μ5 συναντήθηκαν πρόσφατα  στην Πετρούπολη για να συζητήσουν για τη συνεργασία τους στην αντιτρομοκρατική δράση. Η Ρωσία εξετάζει ξανά ένα σχέδιο νόμου για την απαγόρευση των λεγόμενων εξτρεμιστικών δραστηριοτήτων. Οι θολοί προσδιορισμοί στο νόμο αυτό  των εξτρεμιστικών δραστηριοτήτων μπορεί να εφαρμοστούν άνετα σε προσπάθειες αλλαγής των υπαρκτών συνθηκών. Στην ΕΕ έχουν δημιουργηθεί κανονισμοί ενάντια στην αλλαγή των υπαρκτών κοινωνικών συνθηκών βασισμένοι στη Συνθήκη της Νίκαιας. Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας διεξάγεται εν ονόματι της υπεράσπισης των «κοινών δυτικών αξιών» και στηρίζεται με αντιτρομοκρατικούς νόμους που έγιναν πρόσφατα δεκτοί στην ΕΕ. Επίσης σχεδιάζονται δραστηριότητες των υπηρεσιών πληροφοριών  στην ΕΕ συνδεδεμένων με τη Σύμβαση του Σένγκεν για να δημιουργηθεί μια παγκόσμια τράπεζα δεδομένων με πληροφορίες για τη γνώμη που έχει εκφράσει κάποιος. Αυτό θα καθιστούσε δυνατή τη συλλογή πληροφοριών για «ύποπτους» διαδηλωτές που μετά θα μπορούσε να  εμποδιστεί η είσοδός τους σε κάποια χώρα. Από το 1995 λειτουργεί μια τράπεζα δεδομένων του Σένγκεν, όπου αποθηκεύονται πληροφορίες για πολίτες της ΕΕ συμπεριλαμβανομένων φορολογικών λεπτομερειών, οι πεποιθήσεις τους, ο τρόπος ζωής τους, καθώς και ο κύκλος των φίλων και γνωριμιών τους. Πρόκειται για έναν «πόλεμο» ενάντια στους ίδιους τους πολίτες των κρατών-μελών. Ο μιλιταρισμός και η όλο και ευρύτερη ερμηνεία της τρομοκρατίας είναι ένας επικίνδυνος συνδυασμός που μπορεί επίσης να έχει στόχο τα υπαρκτά δημοκρατικά δικαιώματα σε μια Ευρώπη όπου η μισαλλοδοξία και η ξενοφοβία κερδίζουν έδαφος.

Γίνονται προετοιμασίες για την ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, παρ’ όλο που η φινλανδική κυβέρνηση δηλώνει επίσημα ότι η χώρα μας είναι αδέσμευτη κάτω από τις σημερινές συνθήκες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα των υποστηρικτών της εισόδου μας στο ΝΑΤΟ είναι το γεγονός ότι σχεδόν το 80% του πληθυσμού τίθεται εναντίον.

Η γενικευμένη αυτή αντινατοϊκή στάση των Φινλανδών είναι ο λόγος, γιατί τα κυβερνητικά κόμματα προσπαθούν να προχωρήσουν τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ χωρίς ανοιχτή συζήτηση. Με αυτή την ατζέντα στο μυαλό τα κυβερνητικά κόμματα από τους Συντηρητικούς μέχρι τους Σοσιαλδημοκράτες και την Αριστερή Συμμαχία είναι ενωμένα  στην απόφασή τους να εξετάσουν μια ενδεχόμενη είσοδο στο ΝΑΤΟ μετά από τις κοινοβουλευτικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν στις αρχές του επόμενου χρόνου και μάλιστα σε μια έκθεση για την πολιτική ασφάλειας, η οποία θα ετοιμαστεί στο 2004. Αντιπρόσωποι της αντιπολίτευσης από το Κόμμα των Κεντρώων και τους Πράσινους έχουν επίσης προσκληθεί να συμμετάσχουν στην προετοιμασία της έκθεσης.

Αν τα Βαλτικά κράτη προσχωρήσουν στο ΝΑΤΟ, τότε η ενδεχόμενη προσχώρηση της Φινλανδίας θα ολοκλήρωνε την αναδιάταξη του χάρτη των βόρειων τμημάτων του ΝΑΤΟ. Τα μακριά κοινά σύνορα της Φινλανδίας και της Ρωσίας θα γίνονταν επίσης τα σύνορα του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία. Το ΝΑΤΟ έχει κάνει ήδη βήματα μέσα στα πλαίσια του προγράμματος του λεγόμενου Συνεταιρισμού για την Ειρήνη για να επιθεωρήσει τα αεροδρόμια της Φινλανδίας, τα λιμάνια και τους σιδηροδρόμους της από άποψη ετοιμότητάς τους για την αποδοχή και τη μεταφορά νατοϊκών στρατευμάτων. Το φινλανδικό Κοινοβούλιο, συμπεριλαμβανομένων ακόμα των μελών της Αριστερής Συμμαχίας και του Πράσινου Συνδέσμου, έχει εγκρίνει ομόφωνα μια έκθεση για την άμυνα, η οποία περιλαμβάνει το πιο εκτεταμένο πρόγραμμα επανοπλισμού της Φινλανδίας από το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο με σκοπό να φέρει τη χώρα στο επίπεδο που απαιτείται από το ΝΑΤΟ.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας τονίζει ότι η Φινλανδία πρέπει να μείνει έξω από το ΝΑΤΟ. Στον κόσμο του σήμερα χρειάζονται αδέσμευτοι στρατιωτικοί διαμεσολαβητές για την ειρήνη. Επίσης είμαστε ενάντια στη στρατιωτική ολοκλήρωση της ΕΕ. Η διαχείριση κρίσεων της ΕΕ έγινε ένας τρόπος για να φέρουν ακόμα και στρατιωτικά αδέσμευτες χώρες στην όλο και στενότερη συνεργασία ανάμεσα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Οπως είπε ο Σουηδός αναλυτής για ζητήματα ειρήνης Ιαν Εμπεργκ (Jan Oeberg), το μοντέλο ασφάλειας της ΕΕ επιτρέπει τη συνεργασία με πολλές οργανώσεις, καθώς και κατά καιρούς συμμαχίες στο όνομα της ενίσχυσης της διαχείρισης κρίσεων και της στρατιωτικής ικανότητας. Ετσι, χώρες σαν τη Φινλανδία που είναι έξω από το ΝΑΤΟ συμμετέχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, τις οποίες καθοδηγεί το ΝΑΤΟ και χώρες έξω από την ΕΕ συμμετέχουν σε επιχειρήσεις τις οποίες καθοδηγεί η ΕΕ. Υπάρχει ακόμα μια άλλη στρατιωτική λειτουργία που ξεπερνάει τη μη στρατιωτική διαχείριση κρίσεων και που συμβάλλει στο να συμμετέχει η Φινλανδία σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Η Φινλανδία είναι εμπλεγμένη στη δημιουργία ενός στρατού για την ΕΕ.

Τα κράτη-μέλη έχουν υποσχεθεί να δόσουν από 60.000 στρατιώτες στον ευρωπαϊκό στρατό. Η διατήρηση της στρατιωτικής ικανότητας σε όλη τη διάρκεια ενός χρόνου θα σήμαινε στην πράξη μια εφεδρεία 200.000 στρατιωτών.

Διακηρύχτηκε ότι η διαχείριση κρίσεων είναι το κύριο καθήκον του ευρωπαϊκού στρατού. Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ αυτό μπορεί να σημαίνει την επιβολή ειρήνης και στην πραγματικότητα πολεμικές δραστηριότητες. Η στρατιωτική ικανότητα του ευρωπαικού στρατού στηρίζεται έντονα στο ΝΑΤΟ και στις στρατιωτικές του οργανώσεις. Το ΝΑΤΟ από την πλευρά του επιβεβαίωσε τις προθέσεις του να επεκτείνει τις στρατιωτικές του δραστηριότητες πολύ πιο πέρα από τα γεωγραφικά του όρια και -αν το επιθυμήσει- να δράσει ακόμα και χωρίς εντολή του ΟΗΕ.

Οι επιχειρήσεις αυτές οι οποίες φουσκώνουν το μιλιταρισμό και είναι πολύ ακριβές, ετοιμάζονται σε μια εποχή στην οποία έχουν θολώσει οι αντιλήψεις περί πολέμου και ειρήνης. Τώρα, μετά από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, γίνεται όλο και περισσότερος λόγος για τη γκρίζα περιοχή ανάμεσα στον πόλεμο και την ειρήνη. Επίσης μιλούν για τη λεγόμενη τέταρτη γενιά πολέμων, στην οποία τα μέσα ενημέρωσης και η ηλεκτρονική επικοινωνία παίζουν όλο και μεγαλύτερο ρόλο.

Ο Φινλανδός αναλυτής Markku Koivusalo έχει παρουσιάσει κάποια άποψη σχετικά με αυτό. Με αφορμή τον πόλεμο στο Αφγανιστάν έχει πει: «Η παγκόσμια διαμάχη για τον έλεγχο απαιτεί ένα νέο μικροεπίπεδο διεξαγωγής πολέμων και μια νέα κατεύθυνση στη στρατιωτική στρατηγική και τεχνική. Παρ’ όλο που η επίθεση στο Αφγανιστάν ξεκίνησε με βαρείς βομβαρδισμούς, τώρα είναι καιρός να χρησιμοποιηθεί η ηλεκτρονική δύναμη κρούσης, οι ηλεκτρονικοί πολεμιστές για τις επιθέσεις ακριβείας. Η ανάπτυξη της διεξαγωγής πολέμου με ηλεκτρονικά μέσα και ειδικές δυνάμεις ήταν μέρος του προγράμματος RMA (Επανάσταση στις Στρατιωτικές Υποθέσεις) του Πενταγώνου, αλλά ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας σημαίνει καθαρά ένα βήμα από τα όπλα μαζικής καταστροφής στον έλεγχο ακριβείας και στα έξυπνα όπλα, από ποσοτικές μεθόδους στον επιμέρους ποιοτικό πόλεμο. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Μπους ήθελε παρά πολύ να επιστρέψει στη μακροστρατηγική του «μεγάλου» εχθρού, αλλά ο καινούργιος εχθρός ζητεί μια μετατόπιση από τον εντοπισμένο μακροπόλεμο στον μη εντοπισμένο και παγκόσμιο μικροπόλεμο. Επίσης, αυτό σημαίνει μια στρατηγική και τεχνική συγχώνευση των αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων, καθώς και μια νέα ανικανότητα να χωρίσει κανείς αυτά τα δύο. Ο παγκόσμιος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, σαν πεδίο, καλύπτει όλο τον πλανήτη, αλλά ταυτόχρονα δεν έχει συγκεκριμένο τόπο μιλώντας με όρους χρόνου και χώρου. Είναι ένας πόλεμος που δεν έχει ούτε τέλος ούτε αρχή, δε διεξάγεται σε συγκεκριμένο τόπο και δεν έχει ούτε καθαρό εχθρό.

Οπως και ο Ψυχρός Πόλεμος, ανακατεύει το χρόνο της ειρήνης και του πολέμου, δε γνωρίζει ξεχωριστό πεδίο μάχης, ούτε χρόνο πολέμου που ξεχωρίζει από την ειρήνη. Είναι ο ατέρμονος πόλεμος στο όνομα της ατέρμονης δικαιοσύνης που, καθώς φαίνεται, συγχέεται με την ιδέα του ατέρμονου ελέγχου».

Η φινλανδική κυβέρνηση, η οποία περιλαμβάνει αντιπροσώπους της δεξιάς πτέρυγας, καθώς και τους Σοσιαλδημοκράτες και την Αριστερή Συμμαχία ακολουθεί ομόφωνα μια νεοφιλελεύθερη πολιτική, φτιαγμένη να προστατεύει τα δικά της συμφέροντα. Αλλά και η αντίσταση ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική εξελίχθηκε στη χώρα μας σε μαζικό κίνημα. Το κίνημα ειρήνης έχει οργανώσει τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίων δέκα ετών. Η ιδιωτικοποίηση και η κατεδάφιση του κράτους ευημερίας από την κυβέρνηση έχουν προκαλέσει κινήματα πολιτών, τα οποία παλεύουν για τη διατήρηση των τοπικών κέντρων υγείας, των βιβλιοθηκών και των κέντρων φύλαξης παιδιών. Στις καμπάνιες με ευρύτερη βάση μετρούν το Φόρουμ των Κριτικών Συνδικάτων, οι Υπηρεσίες των Κοινοτήτων με πρωτοβουλία του συνδικαλιστικού κινήματος του δημόσιου τομέα, περιβαλλοντικά κινήματα και το κίνημα «Υπέρ της Δημοκρατίας» των ανθρώπων, που ανησυχούν για τη μείωση της δημοκρατίας. Εγιναν μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην κατασκευή άλλου ενός σταθμού πυρηνικής ενέργειας. Την περασμένη άνοιξη διοργανώθηκε το Φινλανδικό Κοινωνικό Φόρουμ σε σύνδεση με το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στο Πόρτο Αλέγκρε. Αυτή τη στιγμή έχουν δρομολογηθεί οι προετοιμασίες για τοπικά κοινωνικά φόρουμ, για το δεύτερο Φινλανδικό Κοινωνικό Φόρουμ και το Ευρωπαικό Κοινωνικό Φόρουμ.

Οι κομμουνιστές συμμετέχουν σε αυτές τις δραστηριότητες και επιμένουν στο να συνδυαστούν οι διεθνείς με τις εθνικές. Επίσης δυναμώνει η αντιπολίτευση με την

ενίσχυση του κινήματος ειρήνης και τη ριζοσπαστικοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Εδώ το ΚΚ Φινλανδίας παίζει σημαντικό ρόλο με τις πρωτοβουλίες και τη διοργάνωση των δραστηριοτήτων.

Αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε τη διεθνή συνεργασία των κομμουνιστών, θα είναι ουσιώδες να κάνουμε ένα σχέδιο δράσης κάτω από τις νέες συνθήκες που χαρακτηρίζονται αφενός από την ολοένα και πιο ισχυρή ηγεμονία των ΗΠΑ στη διεθνή κοινότητα και από αυξανόμενη ανάγκη να την περιορίσουμε και, αφετέρου, από την υπεροχή των υπερεθνικών εταιριών και την ανάγκη από περισσότερη δημοκρατία.

Το δεύτερο που απαιτείται, είναι η συνεργασία των αντίθετων στο νεοφιλελευθερισμό και στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση δυνάμεων. Η οικοδόμηση μιας τέτιας συνεργασίας, η ανάπτυξή της και η υπεράσπισή της από κάθε προσπάθεια δολιοφθοράς αποτελεί πρόκληση για τους κομμουνιστές.

Η τρίτη πρόκληση σήμερα είναι η ενίσχυση των ανθρωπίνων αξιών και των πολιτιστικών αντιλήψεων κάτω από συνθήκες πολιτιστικού παραμερισμού και ρατσισμού, με την παρότρυνση των αντιδραστικών δυνάμεων.

Υπάρχουν διαφορές στον τρόπο με τον οποίο πολλά ερωτήματα προσδιορισμού της εποχής μας τίθενται από τα διάφορα πολιτικά ρεύματα. Για παράδειγμα: τι είναι η παγκοσμιοποίηση, ποιο το μέλλον του εθνικού κράτους, τι είναι η δημοκρατία και τι η πρόοδος; Οι δικοί μας κλασικοί, κριτικοί του καπιταλισμού και επαναστάτες αγωνιστές Καρλ Μαρξ, Φρίντριχ Ενγκελς, Βλαντίμιρ Λένιν, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Αντόνιο Γκράμσι και πολλοί άλλοι αντιμετώπιζαν στην εποχή τους τέτια ερωτήματα και έπρεπε να προσδιορίσουν τις απόψεις τους σχετικά με αυτά. Τώρα πρέπει να επεξεργαστούμε τις νέες μορφές και τα νέα φαινόμενα, όπου ξεπροβάλλουν μπροστά μας αυτά τα ζητήματα, αυτές οι αντιθέσεις και αυτές οι δυνάμεις της αλλαγής.

Οφείλεται στις συνθήκες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης το ότι οι σημερινοί άνθρωποι του μόχθου παραμένουν τόσο καταπατημένοι από τη στέρηση και την ένδεια, που «δε συγκινούνται από τη δημοκρατία», «δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική». Και, όπως ο Λένιν έγραφε στην εργασία του «Κράτος και Επανάσταση», ενώ η κανονική ζωή συνεχίζεται, η πλειοψηφία του πληθυσμού έχει αποκλειστεί από την κοινωνία και την πολιτική. Κι εμείς ξέρουμε ότι οι αυξανόμενες πιέσεις στο χώρο της δουλιάς, οι περισσότερες ώρες εργασίας και η ανεργία εμποδίζουν τους ανθρώπους να συμμετέχουν στις κοινωνικές δραστηριότητες. Ενα νέο φαινόμενο σε αυτή τη διαδικασία της κοινωνικής διάκρισης στη Φινλανδία είναι μια κατάσταση στην οποία το οχτάωρο έχει στην πραγματικότητα καταργηθεί, ιδίως στον τομέα της ψηλής τεχνολογικής ανάπτυξης, όπου μεγάλη μερίδα του εργατικού δυναμικού πλήττεται από βραχυπρόθεσμα συμβόλαια εργασίας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Και δεν έχει και λίγη σημασία το γεγονός ότι τα συνδικάτα με τα περισσότερα μέλη έχουν ως επί το πλείστον αποσυρθεί από τον κοινωνικό αγώνα και ασχολούνται εντατικά με την υποστήριξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της κυβέρνησης.

Οι Φινλανδέζες απόκτησαν πολιτικά δικαιώματα και το δικαίωμα της ψήφου σαν αποτέλεσμα του αγώνα του εργατικού κινήματος στις αρχές του περασμένου αιώνα. Η συμμετοχή μας στην ΕΕ και η δεξιά κυβερνητική πολιτική, όμως, έχουν αποδυναμώσει τη θέση των γυναικών στη φινλανδική κοινωνία. Ο μισθός της γυναίκας εξακολουθεί να είναι το 80% του μισθού των αντρών για την ίδια δουλειά.

Ο σεξισμός μαζί με την κουλτούρα της βίας κάνει τις συμπεριφορές πιο βάναυσες. Το αποτέλεσμα είναι ότι ιδιαίτερα οι γυναίκες και τα κορίτσια υποφέρουν. Οι γυναίκες είναι δραστήριες σε παρά πολλές οργανώσεις πολιτών και επιδιώκουν να επιφέρουν την ισότητα στη διαμόρφωση των κοινωνικών αποφάσεων. Πρόσφατα ιδρύθηκε μια εθνική επιτροπή στη Φινλανδία για να προωθήσει και να υποστηρίξει την επόμενη Συνδιάσκεψη Γυναικών του ΟΗΕ το 2005. Σαν προετοιμασία για τις βουλευτικές εκλογές του 2003 δημιουργήθηκε μια διακομματική ομάδα δράσης με σύνθημα  «φτάνει πια!» για να υποχρεώσει τις γυναίκες υποψήφιους στις εκλογές να δεσμευτούν ότι θα πάρουν συγκεκριμένα μέτρα για την προώθηση της ισότητας.

Υπάρχει ένα πρόγραμμα επιδίωξης αλλαγών αυτή τη στιγμή, που προσδιορίζει τις επιπτώσεις της νομοθεσίας και της λήψης αποφάσεων στα δύο φύλα. Πολλά ζητήματα που αφορούν τη θέση των γυναικών και των οικογενειών είναι από τη φύση τους κοινωνικά και επομένως συσχετίζονται άμεσα με την πολιτική δουλειά των κομμάτων. Επιπλέον, είναι ανάγκη να εισαγάγεις την ιδιαίτερη γυναικεία διάσταση στη συζήτηση. Και πάλι η συνεργασία και η ανταλλαγή απόψεων μέσα στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα είναι σημαντικό πολιτικό ζήτημα.

Η αστική τάξη με το πρόσχημα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, επιδιώκει την τρομοκρατία της παγκόσμιας εξουσίας και δε διστάζει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, ακόμα και τα φασιστικά. Οι διεθνείς αντίθετες δυνάμεις, όμως, έχουν ακόμα την ευκαιρία να αλλάξουν την πορεία αυτού του θανάσιμου προτσές πριν ολοκληρωθούν τα σχέδια, πριν ληφθούν αποφάσεις, πριν περάσουν οι νόμοι, πριν χτιστούν οι φυλακές και ολοκληρωθεί ο επανεξοπλισμός. Πρέπει να αδράξουμε αυτή την ευκαιρία μαζί με όλους, όσοι πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει ένας διαφορετικός, δίκαιος, δημοκρατικός και ειρηνικός κόσμος.