Πέρι εκλογών κοινοβουλίου και συνεργασίας της αριστεράς…

Πέρι εκλογών κοινοβουλίου και συνεργασίας της αριστεράς…

πηγή e-globbing

Όλοι οι αριστεροί μαζί μπορούμε! Δεν θα προλαβαίνουμε να μαζεύουμε έδρες!

Διαβάζω και ακούω διάφορα εδώ και καμπόσο καιρό, και συγκεκριμένα από όταν άρχισαν να γίνονται οι πολιτικές συζητήσεις ξανά της μόδας, δηλαδή την μεταμνημονιακή εποχή. Από τα πολλά που ακούω περισσότερη εντύπωση μου έχει κάνει όλη αυτή η εκλογολογία που μονοπωλεί τις περισσότερες από τις συζητήσεις των τελευταίων μηνών. Στα πλαίσια αυτής της εκλογολογίας λοιπόν γίνεται κουβέντα για συνεργασία της αριστεράς, για αντιμνημονιακό μέτωπο και άλλα τέτοια, για να διώξουμε την ΤΡΟΙΚΑ και να σωθεί η χώρα.
Να πάτε λέει όλοι οι αντιμνημονιακοί μαζί να πάρετε 40% στις εκλογές να σας δώσουν τις 50 έδρες και να τους κατεβάσετε τα σώβρακα στη βουλή…
Όχι, δεν θα κάτσω να αναλύσω γιατί δεν «παίζουν» καν οι 50 έδρες, γιατί το μνημόνιο και η ΤΡΟΙΚΑ είναι μόνο η κορυφή ενός τεράστιου παγόβουνου, γιατί η «αριστερά» δεν μπορεί να ενωθεί και γιατί αυτά τα περί ένωσης αποτελούν απλά κουτοπόνηρα τεχνάσματα.

Αυτό που εμένα με προβληματίζει είναι ότι ο λαός δεν μπορεί να σταματήσει να σκέφτεται έξω από την πεπατημένη, να ξεπεράσει τον αστικού τύπου κοινοβουλευτισμό, να καταλάβει ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν από νομοθετικά σώματα, νομοθετήματα, κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες κλπ…
Δυστυχώς ο πολύς ο κόσμος συνεχίζει να σκέφτεται με όρους ολυμπιακός-παναθηναικός, κομματάρα ομαδάρα, να βγούμε πρώτοι να τα αλλάξουμε όλα, στις 18 σοσιαλισμός και τα ρέστα.
Ξεχνάει ο κόσμος ή δεν ξέρει ότι κόμματα σε στυλ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όταν εκλεγόταν για να κυβερνήσουν απλά διαχειριζόταν τις υποθέσεις ενός υπάρχοντος συστήματος, του καπιταλιστικού. Επίσης δεν ξέρω κατά πόσο ο κόσμος έχει καταλάβει ότι όσο αυτό το σύστημα δεν ανατρέπεται, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στην ζωή του προς το καλύτερο.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι θέλουμε την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, όσοι την θέλουμε, πως θα γίνει αυτό;
Με εκλογές;
Μέσα από την βουλή;
Όχι φυσικά
Ο μόνος τρόπος να γίνει κάτι τέτοιο είναι με συνεχείς λαϊκούς αγώνες και δράσεις, με σύγκρουση, με οργάνωση, με επαγρύπνηση.
Δηλαδή το «ψηφίζω μια συμμαχία της αριστεράς για να την βγάλω κυβέρνηση και την πέφτω για ύπνο» δεν παίζει.
Και δεν παίζει όχι μόνο επειδή ένα κόμμα η ένας συνασπισμός κομμάτων δεν μπορεί να κάνει ούτε 

 

βήμα για την ανατροπή χωρίς την συνεχή συμμετοχή του λαού. Αλλά και επειδή ένας αχταρμάς από διάφορα κόμματα και αποκόμματα της αριστεράς ακόμα και αν έχουν καλό σκοπό(που δεν έχουν) δεν μπορεί να καθοδηγήσει ούτε τον εαυτό του, πόσο μάλλον τον λαό(εργατική τάξη).
Αυτό λοιπόν που θα πρέπει να μας απασχολεί στις κουβέντες και στην καθημερινότητα μας είναι όχι η στείρα εκλογολογία, το να πάει αυτός με εκείνον για να κερδίσουμε, αλλά το πώς εμείς οι ίδιοι θα κινηθούμε για να ενταχθούμε στον αγώνα, δηλαδή στα σωματεία, στις λαϊκές επιτροπές, στις κλαδικές οργανώσεις, στους δρόμους κλπ. Όλα αυτά όχι επειδή τα λέει το ΚΚΕ(καλά και για αυτό:)  αλλά επειδή άλλος τρόπος για να έρθουν τα πάνω κάτω δεν υπάρχει.
Και θα πει κάποιος διαβάζοντας όλα τα παραπάνω
Αν είναι έτσι γιατί το ΚΚΕ δεν φεύγει από το κοινοβούλιο;
Ας παραθέσουμε μερικούς λόγους:
-        Με το να μένει το ΚΚΕ στο κοινοβούλιο αναγκάζει ως ένα βαθμό το σύστημα να μην το πετάξει στο περιθώριο επικοινωνιακά.
-        Μέρος της ταξικής πάλης διεξάγεται και στο κοινοβούλιο, αν το ΚΚΕ δεν είχε παρουσία και εκεί, σε συνδυασμό πάντα με τη δράση του κόσμου του στους δρόμους και τους χώρους δουλειάς, πολλοί από τους νόμους που ψηφίζονται σήμερα θα είχαν ψηφιστεί εδώ και πολλά χρόνια.
-        Το κόμμα στα μάτια του κόσμου που έχει μάθει να σκέφτεται με όρους αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας αποκτά ένα κύρος όσο έχει μια Α κοινοβουλευτική δύναμη, μεγαλώνει δηλαδή η επιρροή του στον λαό.
Πάντως να είστε σίγουροι πως όταν η ταξική πάλη φουντώσει, στο ΚΚΕ δεν θα επιτρέπεται όχι μόνο να συμμετέχει στις εκλογές(αν θα γίνονται εκλογές τότε) αλλά θα κριθεί παράνομο και θα αρχίσουν απίστευτοι διωγμοί εναντίον των στελεχών των μελών και όλων εκείνων που αγωνίζονται στο πλευρό του ή το υποστηρίζουν με τον έναν η τον άλλο τρόπο.
Αν πρέπει κάτι να μας μείνει είναι ότι λαός και κοινωνία που δεν ενδιαφέρεται και δεν παλεύει η ίδια για το αύριο της, αλλά αντ΄ αυτού αναζητά μεσσίες, είναι λαός και κοινωνία που δεν μπορεί να προοδεύσει και είναι καταδικασμένη να βλέπει πάντα τους μεσσίες της να μετατρέπονται σε δυνάστες.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

"Ελληνοφρένεια" για Τσίπρα-Κουβέλη (Βίντεο)

"Ελληνοφρένεια" για Τσίπρα-Κουβέλη (Βίντεο)

Πηγη

Για μετεκλογικό σφαγείο κάνει λόγο το ΚΚΕ

Για μετεκλογικό σφαγείο κάνει λόγο το ΚΚΕ 
Ανακοίνωση του ΚΚΕ, κάνει λόγο για συμφωνία του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας για ένα μετεκλογικό σφαγείο σε μισθούς, συντάξεις και ασφαλιστικά.




 Η συμφωνία αυτή, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ, δεν είναι άσχετη από τις προεκλογικές διαμάχες που έχουν ξεσπάσει, ανάμεσα στα δύο κόμματα.


Η ανακοίνωση του ΚΚΕ είναι η εξής:
 «Την ώρα που ΝΔ - ΠΑΣΟΚ προεκλογικά κοκορομαχούν, μαζί λεηλατούν ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία και σχολές, ενώ ήδη έχουν συμφωνήσει για το νέο μετεκλογικό σφαγείο στους μισθούς, τις συντάξεις, το ασφαλιστικό.
 Ο λαός τώρα πρέπει να συμπορευτεί με το ΚΚΕ 
στους αγώνες και στις εκλογές για να εμποδίσει και να ανατρέψει τη βάρβαρη πολιτική των κομμάτων της ΕΕ και της πλουτοκρατίας»

H τέχνη στα σίδερα της Χούντας

H τέχνη στα σίδερα της Χούντας

Ξεκίνησα να γράφω το άρθρο αυτό έχοντας μόλις διαβάσει μια πικρή δημοσκόπηση για τις επερχόμενες εκλογές στην χώρα μας. Η δημοσκόπηση, προερχόμενη από αστική εφημερίδα αναφέρει μια δεκακομματική Βουλή και μέσα σε αυτήν και το φασιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής. Σκέφθηκα τον παππούλη μου αμέσως, καθώς κι εκείνο το τραγούδι της Δημητριάδη που λέει "ο φασισμός δεν έρχεται απ' το μέλλον". Η ιστορική μνήμη είναι παράξενο πράγμα. Μόλις 40 χρόνια μας χωρίζουν από τότε που 7840 άνθρωποι βρέθηκαν σε εξορίες και φυλακές, άλλοι δολοφονήθηκαν, άλλοι βασανίστηκαν και η Ελλάδα τοποθετήθηκε στον γύψο. Εκείνο τον Απρίλη του 1968, ο παππούλης μου έτρωγε σπίτι του φακές. Το θυμάμαι που το λέει τακτικά ο πατέρας μου: "Ούτε θέλω να θυμάμαι αυτό το φαγητό" Πέρασαν από την αυλή οι χωροφύλακες και του είπαν να ετοιμαστεί για μεταγωγή. Και ενώ η γιαγιά μας έκλαιγε και φώναζε, εκείνος πήρε στωικά την βαλίτσα που είχε και παλιά στα ξερονήσια και τους ακολούθησε αμίλητος. Το φορτηγό του στρατού τους περίμενε στην πλατεία της Αμφιλοχίας κι ενώ πλήθος κόσμου είχε μαζευτεί ένα γύρω μονάχα μια γυναίκα τόλμησε να σηκώσει μια φωνή " Που τον πάτε καλέ τον Νίκο; Τι σας έκανε ο καλύτερος ο άνθρωπος; Σαν δε ντρέπεστε! ". Η γυναίκα που ήταν μανάβισσα του έδωσε σε μια τσάντα πορτοκάλια. Αυτός ήταν ο παππούς μας, ο εθνικός κίνδυνος! Ο κομμουνιστής!

Σήμερα στην Βουλή υπάρχει περίπτωση να βρεθεί ένα κόμμα που πιστεύει στον εθνικοσοσιαλισμό. Δηλαδή στο στρεβλό ιδεολόγημα του Χίτλερ. Παρά το ότι γνωρίζω ότι "η φτώχεια και η οικονομική εξαθλίωση φέρνει το στοιχείο του λούμπεν στο προλεταριάτο" Παρά το ότι διάβασα και πραγματικά πιστεύω ότι " η φτώχεια και η οικονομική εξαθλίωση ευνοεί τον φασισμό", αναρωτιέμαι: Μονάχα μέσα σε 40 χρόνια ξεχάσαμε; Κι ενώ κάπου μέσα μου κάτω από τις ιδέες μου, την αγωνιστικότητά μου και τα όσα πιστεύω, φοβάμαι, σκέπτομαι ότι θύμα μιας νέας Χούντας θα μπορούσα να είμαι κι εγώ. Κάπου εκεί έβαλα κοντά στον φόβο μια φωτογραφία του παππούλη μας. "Να" λέω "κι αυτός τα πέρασε και χώρεσε μέσα στο κελί όλο το φως και την φαντασία που κουβάλαγε στο μυαλό του". Και όχι μόνο αυτός αλλά και τόσοι άλλοι που πίστευαν σε έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς φυλακές και εξορίες, γεμάτο με το φως ενός κατακόκκινου ήλιου.

Θα ξεκινήσω λοιπόν με αυτές τις σκέψεις το αφιέρωμα στην τέχνη των κρατούμενων της Χούντας. Η τέχνη αυτή προέρχεται από την τυραννισμένη ψυχή του προοδευτικού ανθρώπου. Υλικό δημιουργίας της πέρα από την φαντασία, είναι όλα εκείνα τα "ταπεινά" υλικά που οι εξόριστοι και οι φυλακισμένοι μπόρεσαν να έχουν στην διάθεσή τους για να δημιουργήσουν. Η θεματολογία της είναι καθαρά ανθρωποκεντρική. Καλύπτει είτε τον εγκλεισμό ως βίωμα, είτε θέματα λαϊκά και καθημερινά. Αποτελεί πηγαία έκφραση σε κάθε επίπεδο. Το εντυπωσιακό στην τέχνη του εγκλεισμού είναι ότι δεν μοιρολατρεί.  Εκφράζει μια πηγαία αισιοδοξία για το μέλλον και ακόμη και σε ότι αφορά θέματα του εγκλεισμού, απλά εκθέτει χωρίς παράπονο και φόβο. Το στοιχείο της αυτό έχει σαφέστατα να κάνει με το ποιόν των καλλιτεχνών. Υπήρξαν άνθρωποι που βρίσκονταν εκεί εν πλήρη επίγνωση του πώς και του γιατί. Άνθρωποι συνειδητοποιημένοι και πρωτοπόροι που δεν δίστασαν να υπομείνουν τα όσα ο φασισμός τους επιφύλαξε. Ας απολαύσουμε την τέχνη τους.

Έγχρωμη ψάθα από το Παρθένη της Λέρου 20/4/1969

Έγχρωμη ψάθα από το Παρθένη της Λέρου  

Εγχάρακτα ξύλα με παραστάσεις από τον Δωδεκάλογο του Παλαμά  και άποψη του στρατοπέδου στην Γυάρο

Εγχάρακτα καυσόξυλα με σκηνές από ανθρώπους, ζώα και τοπία 

Ακουαρέλα με άποψη του στρατοπέδου στην Γυάρο

Αντώνης Καραγιάννης: Η μάνα του κρατούμενου, χαρακτικό

Ακουαρέλα, Η είσοδος στο Λακκί της Λέρου

Ευχετήρια κάρτα με ξεραμένα λουλούδια από το Παρθένι

Ευχετήρια κάρτα με ξεραμένα λουλούδια από το Παρθένι 

Ευχετήρια κάρτα από τις φυλακές Κορυδαλλού

Χαρακτικό με την Παναγία της Γυάρου και στίχους του Βάρναλη. Μέσα της φυλάχτηκαν παράνομα σημειώματα

Χαρτί και μελάνι, Κυριάκος Τσακίρης, Η Μεταγωγή

Κάρβουνο, Θανάσης Κωνσταντινίδης, Αυτοπροσωπογραφία

Κάρβουνο, Θανάσης Κωνσταντινίδης, ο Γιάννης Ρίτσος

Κάρβουνο, Θανάσης Κωνσταντινίδης,  Χαρίλαος Φλωράκης

Κάρβουνο, Από το κελί της φυλακής

Εγχάρακτο καδράκι με πουλιά από διάφορα στρώματα λάκας

Κάρτα από τις φυλακές Αβέρωφ 

Ακουαρέλα Φυλακές στο Λακκί της Λέρου

Χειροτεχνήματα από ξύλο, σπιρτόκουτα, ταμπακιέρες, κασετίνες και  τα γνωστά κομπολόγια-ψαράκια

Ακουαρέλα, Μέρα Γιορτής

Ένας από τους αετούς του μπάρμπα-Αντρέα

Χαρτί και κάρβουνο, Ο Θάνατος του Παναγιώτη Ελλή,  Κυριάκος Τσακίρης

Μήτρες και σύνεργα ξυλογλυπτικής 

Χαρακτικό με χρώμα, Τα καφεμπρίκια στην Γυάρο, εικονίζεται η μεγάλη κονσέρβα κορνμπίφ που αποτελούσε φαγητό για μέρες στην φυλακή.

Τιμητική φρουρά στο μνήμα του συντρόφου, κάρβουνο, Βασίλης Τσίγγος

Κτίριο της φυλακής στην Γάρο, Φαρσακίδης

Η μπουγάδα στην Γυάρο, Φαρσακίδης

Το πλυντήριο στην Γυάρο, Φαρσακίδης

Για το τέλος αφήσαμε τα καλλιτεχνήματα του δικού μας φίλου κ. Σωτήρη Κράνια 

Μελάνι σε όστρακο. Ο κ. Σωτήρης με την γυναίκα και τα παιδιά του. Γυάρος 1968

Αχιβάδα (τα φτερά της πάπιας) και σκληρό ψωμί. Χειροτέχνημα του κ Σωτήρη στην Γυάρο το 1968

Το «ΒΗΜΑ» Δεν άργησε να ξαναχτυπήσει

Δεν άργησε να ξαναχτυπήσει το «Κυριακάτικο Βήμα», του γνωστού συγκροτήματος, το οποίο σε μια ακόμα προσπάθεια να χτυπήσει το μεγαλειώδη αγώνα των εργαζομένων της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», που έχει συγκλονίσει όλο τον κόσμο, έστησε ρεπορτάζ αξιοποιώντας επίδοξους απεργοσπάστες, που δηλώνουν ότι «όπως υπάρχει το δικαίωμα στην απεργία, υπάρχει και το δικαίωμα στην εργασία». Και όταν μια εφημερίδα των καπιταλιστών πασχίζει με τέτοια επιχειρήματα όπως, π.χ., το «δικαίωμα στην εργασία» κόντρα στο δικαίωμα στην απεργία γιατί αυτό κάνει, γίνεται κατανοητό πως δουλεύει για τον καπιταλιστή ιδιοκτήτη. Δε νοιάζεται για τη δουλειά και τη ζωή των εργατών, αλλά για τον τζίρο και τα κέρδη των καπιταλιστών που χτυπιούνται από την απεργία ως μορφή πάλης για την εξασφάλιση όσο γίνεται στον καπιταλισμό, των στοιχειωδών δικαιωμάτων για μόνιμη και σταθερή δουλειά και μισθούς που να ικανοποιούν τουλάχιστον στοιχειώδεις ανάγκες της εργατικής οικογένειας.

***

Για δικαίωμα στην εργασία κάνει λόγο το «Βήμα». Αυτό ακριβώς υπερασπίζονται και οι απεργοί χαλυβουργοί: το δικαίωμα στην εργασία. Το οποίο ο Μάνεσης ήδη έχει αφαιρέσει από 93 εργαζόμενους και έχει διαμηνύσει ότι η ίδια μοίρα περιμένει 90 ακόμα. Βέβαια, για τους απολυμένους - όπως και τους χιλιάδες εργαζόμενους σε όλη τη χώρα και κάθε κλάδο που είναι με το ένα πόδι στην ανεργία - το «ΒΗΜΑ» δε νοιάζεται. Κάθε φορά που οι εργάτες απεργούν και αντιδρούν στην πολιτική που υπηρετώντας την «ανταγωνιστικότητα» κλείνει και ανοίγει εργοστάσια όποτε και όπως απαιτούν τα κέρδη των μεγαλοβιομηχάνων, το «ΒΗΜΑ» και κάθε αστικό ΜΜΕ, θυμούνται το «δικαίωμα στην εργασία». Δηλαδή, το δικαίωμα στην απεργοσπασία. Το δικαίωμα στην υπονόμευση της εργατικής πάλης και της προστασίας των συμφερόντων της μεγαλοεργοδοσίας. Αν πραγματικά «πόναγαν» τα δικαιώματα των εργαζομένων στην εργασία και τη ζωή, το ελάχιστο που θα έκαναν θα ήταν να μη προσφέρουν αμέτρητες σελίδες και ώρες για ρεπορτάζ κομμένα και ραμμένα στην κατασυκοφάντηση όποιου υψώνει το ανάστημά του στη βαρβαρότητα.

***

Και βέβαια το «ΒΗΜΑ» με μεγάλη προθυμία φιλοξενεί «καταγγελίες» ενάντια στο σωματείο για ψυχολογικές πιέσεις κτλ., βγαλμένες από τα εργοδοτικά χωρίς φυσικά να ασχοληθεί με τους δεκάδες εργαζόμενους που έχουν καταγγείλει ότι εξαπατήθηκαν για να αξιοποιηθεί η υπογραφή τους σε εξώδικα ενάντια στο σωματείο τους. Χωρίς να αναφέρει κουβέντα για την τελευταία Γενική Συνέλευση όπου όχι μόνο διατρανώθηκε η ενότητα κι η αποφασιστικότητα με την οποία συνεχίζουν τον αγώνα οι απεργοί (σε αντίθεση της «διάσπασης» που εντοπίζει το ΒΗΜΑ») αλλά και εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία η κλιμάκωση του απεργιακού αγώνα. Οσο δε για τη «διάσπαση» στην οποία οδηγούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο σωματείο τον αγώνα, είναι άλλη μια χυδαία συκοφαντία, μετά απ' αυτήν ότι τάχα κλείνουν, ή διώχνουν τα εργοστάσια επειδή παλεύουν για να έχουν δουλειά και μισθούς οι εργαζόμενοι κόντρα στην επίθεση της άκρατης εκμετάλλευσης στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, όταν είναι πασίγνωστο πως η εργοδοσία μαζί με το δικό της συνδικαλισμό διασπά και υποτάσσει τους εργαζόμενους. Νομίζουν πως θα πλήξουν το κύρος του ΠΑΜΕ και των κομμουνιστών που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή οργάνωσης των αγώνων και της ενίσχυσης της ταξικής αλληλεγγύης, όπως εκφράζεται και στους απεργούς χαλυβουργούς, που συνεχίζουν με ακατάβλητη δύναμη αυτό τον αγώνα στηριγμένοι ακριβώς στην ενότητά τους, αποτέλεσμα της δράσης του ταξικού τους σωματείου.

Βρώμικη προπαγάνδα

Βρώμικη προπαγάνδα

Γρηγοριάδης Κώστας

Με υλικά τη λάσπη και τη συκοφαντία, το Κυριακάτικο «Εθνος» διεκδικεί κι αυτό τα πρωτεία στην υπεράσπιση των συμφερόντων των εφοπλιστών και το χτύπημα των ναυτεργατικών αγώνων. Στο κυριακάτικο φύλλο, βρήκε δύο ολόκληρες σελίδες να «παρουσιάσει» συνδικαλιστές που δεν έχουν καμιά σχέση με τις τάξεις και τις ανάγκες των ναυτεργατών, τσουβαλιάζοντας και χύνοντας τόνους λάσπης σε βάρος και των Σ. Τσιμπόγλου και Γ. Μανουσογιαννάκη, πρωτοπόρων στελεχών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ. Ετσι λοιπόν, αφήνουν βρώμικα υπονοούμενα ότι παίρνουν χορηγίες από εφοπλιστές και εξαργυρώνουν τη δράση τους στο εργατικό κίνημα για να κάνουν πολιτική καριέρα. Και ότι, ούτε λίγο ούτε πολύ, δεν έχουν δουλέψει, γιατί είναι επαγγελματίες συνδικαλιστές. Φαίνεται πως η ιδιοκτησία του «Εθνους», όπως και κάθε καπιταλιστική ιδιοκτησία κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Νομίζουν πως επειδή ως παράσιτα ζουν από τη δουλειά των εργαζομένων θησαυρίζοντας, όλοι είναι «σαν τα μούτρα τους» που λέει και ο λαός.

Νομίζουν ακόμη τα αστικά ΜΜΕ πως, επειδή ... ανθίζουν ασταμάτητα «συνδικαλιστές» που «παλεύουν» με κάθε τρόπο για την προστασία των εργοδοτικών συμφερόντων, μπορούν με ψέματα και βρώμικη προπαγάνδα να στοχοποιούν και τους τίμιους αγωνιστές. Είναι όμως γελασμένοι και οι «δημοσιογράφοι» και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, αν νομίζουν ότι έτσι εύκολα θα σπιλώσουν τους πρωτοπόρους εργάτες και τους κομμουνιστές: γιατί αυτός είναι ο στόχος τους. Να αμαυρώσουν το κύρος και την ηθική υπόσταση του ΚΚΕ, ανήσυχοι από τη δυναμική που δημιουργούν οι δεσμοί του με όλο και πλατύτερα τμήματα της εργατικής τάξης. Δε θέλουν να αναμετρηθούν μαζί του ιδεολογικοπολιτικά, με επιχειρήματα, γιατί έτσι θα ξεμπροστιαστεί και η «αντικειμενικότητά» τους και η «δημοσιογραφία» τους. Γιατί στα δικά τους ρεπορτάζ και τις δικές τους αναλύσεις, δε θα βρει ποτέ ο αναγνώστης - εργάτης ούτε την αιτία ούτε και τη λύση των προβλημάτων του. Θα βρουν μόνο τους εκβιασμούς και το «εφικτό» της πλουτοκρατίας. Αναμενόμενη λοιπόν και η λάσπη του «Εθνους». Απόλυτα ευθυγραμμισμένη με τις υπηρεσίες που προσφέρει στην τάξη των μεγαλοεκδοτών και των εφοπλιστών.

Ποινικό αδίκημα οι κινητοποιήσεις ενάντια στα διόδια

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Ποινικό αδίκημα οι κινητοποιήσεις ενάντια στα διόδια

Από πρόσφατη κινητοποίηση στα διόδια Αφιδνών

Με ποινή φυλάκισης από 3 έως 6 μήνες κινδυνεύουν όσοι πραγματοποιούν κατάληψη στους σταθμούς διοδίων στους αυτοκινητοδρόμους ή παρεμποδίζουν τη λειτουργία τους, σύμφωνα με διάταξη (άρθρο 143) του πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Υποδομών που συζητείται στη Βουλή.

Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση προσπαθεί να θωρακίσει τα κέρδη των ιδιωτικών ομίλων που εκμεταλλεύονται τους αυτοκινητόδρομους, με τις περιβόητες συμβάσεις που ψήφισαν από κοινού ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., και να αποτρέψει όσους αγωνίζονται ενάντια στα χαράτσια. Χτυπά ευθέως τις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τα χαράτσια και επιχειρεί να τρομοκρατήσει παίρνοντας κατασταλτικά μέτρα.

Ειδικότερα, η κατάληψη σταθμών διοδίων ή η παρεμπόδιση είσπραξης των χαρατσιών χαρακτηρίζεται πλέον ποινικό αδίκημα που τιμωρείται με βάση την παράγραφο 1 του άρθρου 292 του Ποινικού Κώδικα.

Επίσης, με άλλη παράγραφο του ίδιου άρθρου επιβάλλεται και η ποινή της αφαίρεσης πινακίδων σε όσους οδηγούς αρνούνται να πληρώνουν διόδια.

Με άλλη παράγραφο του ίδιου άρθρου δίνεται η δυνατότητα στο Δημόσιο να εφαρμόζει κατά την κατασκευαστική περίοδο την πολιτική διοδίων που εκάστοτε κρίνει πρόσφορη για την αντιμετώπιση προβλημάτων που δημιουργούνται στους χρήστες, είτε σε συμφωνία με τους παραχωρησιούχους είτε ύστερα από μονομερή απόφασή του αλλά με αποζημίωση των παραχωρησιούχων. Μπορεί, δηλαδή, το κράτος να μειώσει τις τιμές, αρκεί να εξασφαλίσει στις κοινοπραξίες ότι δε θα χάσουν ούτε ευρώ! Δεν αποκλείονται όμως και αυξήσεις των τιμών σε περιπτώσεις που υπάρχει ευθύνη του Δημοσίου για την καθυστέρηση των έργων.

ΚΑΝΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ:

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ

ΚΑΝΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ: «Το φάντασμα της ακυβερνησίας πλανάται στο προεκλογικό σκηνικό, καθώς τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων αναδεικνύουν μια πολυκερματισμένη βουλή» (το θέμα στα ΝΕΑ).

ΚΑΝΕΝΑ ΚΕΝΟ: «Ο δικομματισμός λειτούργησε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο ως ένας παράγοντας πολιτικής σταθεροποίησης (...) Η κρίση τ' άλλαξε όλα, καθώς οι ευθύνες του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος είναι κοινές και αδιαίρετες (...) Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει διάλυση του πολιτικού συστήματος, ούτε εξαφάνιση του δικομματισμού. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν μπορεί να συμβεί, αλλά θα ήταν και ένα επικίνδυνο κενό» (από άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΚΟΡΟΪΔΑ: «Η αναπροσαρμογή των στόχων και η αλλαγή της οικονομικής πολιτικής πριν ολοκληρωθεί η διάλυση της πραγματικής οικονομίας είναι ζητήματα που μπορούν να τεθούν στο τραπέζι των συζητήσεων μετά τις εκλογές (...) αυτό που προέχει τώρα είναι (...) να συγκροτήσει μια ισχυρή κυβέρνηση που θα δώσει έμφαση στην ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις και όχι στις οριζόντιες περικοπές» (για τον Σαμαρά το άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ: «Κανείς δεν ξέρει πόσο θα κοστίσει παγκοσμίως η κρίση (...) ως προς το καθαρό μέγεθος της μεγαλύτερης λυπητερής κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει τη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου (...) το κανάλι Bloomberg υπολογίζει ότι το κόστος διάσωσης των τραπεζών θα φτάσει τα 7,76 τρισ. δολάρια, δηλαδή 24.000 δολάρια κατά κεφαλήν για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί που ζουν σήμερα στις ΗΠΑ (...) ο οικονομολόγος Jim Bianco υπολόγισε σε αποπληθωρισμένες τιμές ότι το Σχέδιο Μάρσαλ, συν το Νιου Ντιλ, συν η αγορά της Λουιζιάνας, συν όλες οι διαστημικές δαπάνες της NASA, συν η διάσωση του ασφαλιστικού συστήματος επί Ρήγκαν, συν οι πόλεμοι στην Κορέα, στο Βιετνάμ και στο Ιράκ κόστισαν συνολικά στους Αμερικανούς φορολογουμένους 3,92 τρισ. δολάρια. Για να φτάσει το κόστος διάσωσης πρέπει να προστεθούν και οι δαπάνες του Β' παγκοσμίου πολέμου που σε αποπληθωριστικές τιμές ανήλθαν σε 3,6 τρισ. δολάρια» (το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΜΕΤΑ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ: «Σε διαρκή αναμόρφωση βρίσκεται πλέον το ασφαλιστικό ενώ προ της κατάρρευσης βρίσκονται οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα (...) μετά τις εκλογές αναμένονται νέα επώδυνα μέτρα που θα πλήξουν τόσο τις κύριες συντάξεις όσο και τα εφάπαξ βοηθήματα» (το θέμα στο ΒΗΜΑ).

«Φρίκη δίχως τέλος» ή «φρικτό τέλος»;...

«Φρίκη δίχως τέλος» ή «φρικτό τέλος»;...

Το δίλημμα των εκλογών είναι «Ευρώπη ή χάος» δήλωσε τις προάλλες ο πρόεδρος του ΣΕΒ, κ. Δασκαλόπουλος.

«Ευρώπη ή χάος» ακούστηκε ο αντίλαλος μόλις λίγες μέρες αργότερα - και με τις ίδιες ακριβώς λέξεις - διά στόματος κ. Αρη Σπηλιωτόπουλου της ΝΔ.

«Ευρώπη ή χάος» επαναλαμβάνουν και τα φερέφωνα της ΠΑΣΟΚικής προπαγάνδας.

*

Φυσικά η - λατρεμένη από τους θιασώτες της - «Ευρώπη» τους δεν είναι άλλη από το «χάος» των δεκάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων ανέργων και των εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων φτωχών.

Ενα «χάος» που απλώνεται στην ΕΕ από τον Ατλαντικό και τη Μάγχη μέχρι τη Μεσόγειο και τις βόρειες θάλασσες.

Η «Ευρώπη του χάους» και της κοινωνικής φρίκης,

το «χάος της Ευρώπης τους»

- το οποίο έχουν τόσο θράσος ώστε να συνεχίζουν να μας το εμφανίζουν ως «εθνικά επιβεβλημένη και σωτήρια επιλογή» -

έχει από μνημόνια (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία)

μέχρι αντεργατικές και φοροεισπρακτικές επιδρομές (Ισπανία, Ιταλία, Δανία),

από «δάκρυα και αίμα» (Βρετανία)

μέχρι απηνή λιτότητα (Γερμανία, Γαλλία κ.ο.κ.).

Εχει, επίσης, και βασικό μισθό 150 ευρώ (Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη)...

*

Από τη στιγμή, όμως, που βάλθηκαν να προσδώσουν στη λαϊκή ψήφο τέτοιο «διλημματικό» χαρακτήρα, να που - άθελά τους - αναδεικνύουν κάποια άλλα διλήμματα της εκλογικής αναμέτρησης, που αυτά κι αν έχουν σχέση με το «χάος»...

Με την ψήφο του, λοιπόν, ο καθένας και η καθεμιά στις εκλογές που έρχονται έχει να απαντήσει στα εξής, για παράδειγμα, διλήμματα:

• Ναι ή όχι στο «χάος» των παιδιών που λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία;
• Ναι ή όχι στο «χάος» των αλλεπάλληλων χαρατσιών και της ανελέητης φοροαρπαγής;
• Ναι ή όχι στο «χάος» της αμέτρητης ουράς των απόκληρων πίσω από τα καζάνια των συσσιτίων;
• Ναι ή όχι στο «χάος» των διαλυμένων Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας;
• Ναι ή όχι στο «χάος» των μισθών και των συντάξεων πείνας από τώρα μέχρι το... 2042;
• Ναι ή όχι στο «χάος» των αστέγων;
• Ναι ή όχι στο «χάος» των καθ' εκάστην μνημονίων;
• Ναι ή όχι στο «χάος» των «λουκέτων»;
• Ναι ή όχι στο «χάος» των εκατομμυρίων ανέργων και των «εκ περιτροπής απασχολήσιμων»;

*

Κάθε ψήφος υπέρ τους,

κάθε ψήφος υπέρ των ανερυθρίαστων εκβιαστών που εφόσον ο λαός δεν ψηφίσει τη

«φρίκη δίχως τέλος» που του ετοιμάζουν τότε τον απειλούν ότι θα έχει ένα...

«φρικτό τέλος» (!),

θα είναι ταυτόχρονα και ψήφος επιδοκιμασίας, θα είναι «ναι» σε ό,τι προηγήθηκε και σε ό,τι ετοιμάζεται από τους σφαγιαστές του λαού.

Ολους αυτούς, δηλαδή, που αν ο εκβιασμός τους περάσει, τότε από την επόμενη μέρα των εκλογών, θα επιφέρουν το «χάος» της απόλυτης λαϊκής χρεοκοπίας και της ανείπωτης κοινωνικής συμφοράς.

Ισχυριζόμενοι, μάλιστα, πως το φρικτό έγκλημά τους έτυχε της λαϊκής έγκρισης και νομιμοποίησης...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ανακαλύπτουν σκάνδαλα, όπως οΚολόμβος την Αμερική.

Τα αστικά μέσα ενημέρωσης έπιασαν δουλειά. Οποια πέτρα και να σηκώσουν ανακαλύπτουν σκάνδαλα, όπως ο Κολόμβος την Αμερική. Με περισσή υποκρισία καμώνονται τους έκπληκτους όταν δημοσιεύουν κατηγορίες και καταγγελίες για συντάξεις και επιδόματα «μαϊμού», για γιατρούς που τα «τσεπώνουν» και δίνουν χιλιάδες μέρες αναρρωτικής άδειας, για κυκλώματα που ληστεύουν το ΙΚΑ και άλλα τέτοια. Δε λέμε ότι αυτά δε συμβαίνουν. Ομως, πίσω απ' αυτήν την προπαγάνδα κρύβουν τις αιτίες όλων όσα συμβαίνουν. Μιλάνε για σκάνδαλα χωρίς να λένε ότι οι παροχές - «μαϊμού» και τα κυκλώματα τρέφονται από τις ίδιες τις κυβερνήσεις των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που δίδαξαν τη ρουσφετολογία, κρατώντας σε πολιτική ομηρία χιλιάδες λαϊκών ανθρώπων, προκειμένου να υφαρπάζουν ψήφους, εκμεταλλευόμενοι τα προβλήματα που γεννά η πολιτική τους. Αυτή η πολιτική εξέθρεψε τέτοια φαινόμενα.

Τώρα πάνε να αποπροσανατολίσουν με τους ελέγχους, αφενός για τις αιτίες των δραστικών αντιλαϊκών περικοπών σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, επιδόματα, συντάξεις κ.λπ., αφετέρου να καλλιεργήσουν αυταπάτες ότι το κράτος γίνεται δίκαιο, αφού «καθαρίζουν τη διαφθορά και τους διεφθαρμένους», συγκαλύπτοντας ότι η διαφθορά και τα σκάνδαλα είναι εγγενές χαρακτηριστικό του καπιταλισμού. Συγκαλύπτουν επίσης ότι τα μεγαλύτερα σκάνδαλα δεν είναι τα παράνομα αλλά τα νόμιμα. Γι' αυτά, δε θα δημοσιολογήσουν ποτέ τα αστικά ΜΜΕ. Δε θα βγάλουν μιλιά για το κεφάλαιο που καταληστεύει την εργατική τάξη. Σε κάθε αγώνα ενάντια στα μέτρα απαντούν: Μα το μέτρο είναι νόμιμο! Αλλά είναι νόμιμο ο κεφαλαιοκράτης να εξαθλιώνει τους εργαζόμενους. Πόσο νόμιμο είναι να επιβάλλουν μισθούς 300 ευρώ, διπλά και τριπλά χαράτσια, και την ίδια στιγμή να μειώνουν τη φορολογία του κεφαλαίου, να χαρίζουν δισεκατομμύρια ευρώ στους τραπεζίτες; Δεν είναι σκάνδαλο ότι τα δημόσια σχολεία είναι αναγκασμένα να πληρώνουν ΦΠΑ για το πετρέλαιο και οι εφοπλιστές να το παίρνουν αφορολόγητο;

Αυτά είναι τα μεγάλα σκάνδαλα, «νόμιμα», που συμπληρώνονται με τα σκάνδαλα που τα αστικά μέσα κάνουν πρωτοσέλιδα για να κρύψουν τα πρώτα και την ίδια τη διεφθαρμένη ταξική φύση του καπιταλισμού. Λέγανε πρόσφατα για δεκάδες εκατομμύρια που «έφαγε» ένα κύκλωμα στο ΙΚΑ, αλλά δε λένε τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που φάγανε από τα αποθεματικά των Ταμείων οι κυβερνήσεις και το κεφάλαιο με την εισφοροδιαφυγή, την εισφοροαπαλλαγή, το τζογάρισμα, τα δομημένα ομόλογα και προσφάτως με το «κούρεμα».

Αλλά, γιατί τους έπιασε ο πόνος και μιλάνε τώρα τόσο πολύ για σκάνδαλα. Ακριβώς για να κρύψουν τα μεγάλα, το σκάνδαλο της ταξικής εκμετάλλευσης, να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο. Εκλογές έρχονται... Να τους πείσουν πως όλα αυτά συμβαίνουν γιατί φταίνε κάποιοι επίορκοι και διεφθαρμένοι. Αλλά υπάρχουν και οι «έντιμοι». Που ξέρουν να κυβερνήσουν, να «βάλουν τάξη» και να κάνουν τάχα «ανθρώπινο» τον καπιταλισμό. Να αποπροσανατολίσουν από το γεγονός ότι αντεργατικά μέτρα θα συνεχίσουν να παίρνονται για πάνω από 30 χρόνια αν δεν τους βάλουμε φρένο. Ετσι θέλουν να προετοιμάσουν στις συνειδήσεις νέο χτύπημα των συντάξεων και των παροχών. Να κρύψουν όλα τα παραπάνω και να αποδώσουν την κακή κατάσταση των Ταμείων στα κυκλώματα και με πρόσχημα την αντιμετώπισή τους να πάρουν νέα πιο σκληρά μέτρα. Ας τους δώσουμε την απάντηση που τους πρέπει. Με ταξικούς ανειρήνευτους αγώνες να βάλουμε τέλος σε ό,τι αυτοί «αρχίζουν» και να πατάξουμε το σκάνδαλο της εκμετάλλευσης μια και καλή.

Αποκλείουν ή διαστρεβλώνουν το ΚΚΕ

Αποκλείουν ή διαστρεβλώνουν το ΚΚΕ

Πριν καν ξεκινήσει επίσημα η προεκλογική περίοδος, τα κρατικά και αστικά ΜΜΕ δείχνουν από τώρα τις διαθέσεις τους για τον τρόπο με τον οποίο σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν το ΚΚΕ στο δρόμο για την κάλπη. Οι εκπρόσωποι και οι θέσεις του Κόμματος αποκλείονται συστηματικά από τα δελτία ειδήσεων και τις δημοσιογραφικές εκπομπές, ενώ εκεί που γίνονται αναφορές, είτε είναι λειψές, είτε διαστρεβλώνουν συνειδητά τα όσα λέει το ΚΚΕ. Συμπληρωματικά στα παραπάνω, ολοένα και πληθαίνουν τα κατασκευασμένα ρεπορτάζ, με τα οποία ο αστικός Τύπος επιτίθεται στο Κόμμα, στις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις και τα δικαιώματα, με άθλιες συκοφαντίες και ψέματα, χωρίς τον παραμικρό αντίλογο.

Την ίδια μεταχείριση με το ΚΚΕ έχουν και οι εργατικοί αγώνες. Μεγαλειώδεις μάχες, που μπορούν να παραδειγματίσουν την εργατική τάξη με τη συνέπεια και τον προσανατολισμό τους, αποσιωπούνται και εξαφανίζονται από τα αστικά και κρατικά ΜΜΕ. Πρωτόγνωρες σε μέγεθος συγκεντρώσεις και πορείες του ταξικού εργατικού κινήματος «θάβονται». Στον αντίποδα, αποσπασματικές και ανώδυνες για το σύστημα κινητοποιήσεις κερδίζουν χώρο σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων και άπλετο χρόνο προβολής σε δελτία και εκπομπές. Για παράδειγμα, ο ηρωικός αγώνας των χαλυβουργών δεν υπήρξε ποτέ για την πλειοψηφία των ΜΜΕ, ενώ οι πλατείες του «έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα» και οι μούντζες στη Βουλή εκθειάζονται και προβάλλονται κατά κόρον.

Ο αποκλεισμός του ΚΚΕ και η διαστρέβλωση των θέσεών του είναι ένδειξη της ανησυχίας του αστικού συστήματος για την αυξανόμενη επιρροή του στην εργατική τάξη και το λαό. Είναι ταυτόχρονα δείγμα της αδυναμίας των αστικών κομμάτων να αντιπαρατεθούν επί της ουσίας με το ΚΚΕ, να υπερασπιστούν με επιχειρήματα τη στρατηγική τους απέναντι στην πολιτική πολεμική που τους κάνει το Κόμμα. Δείχνει όμως και τα όρια της αστικής δημοκρατίας και της «πολυφωνίας» που διαφημίζουν. Η δημοκρατία τους φτάνει μέχρι εκεί που δεν απειλείται η σταθερότητα του αστικού συστήματος. Η δήθεν «πολυφωνία» λειτουργεί σαν φερετζές, πίσω από τον οποίο κρύβουν τον αποκλεισμό δυνάμεων όπως το ΚΚΕ, που παλεύει για ταξική οργάνωση και πάλη, που πρωτοστατεί για κίνημα ανατροπής του σάπιου καπιταλισμού, της αστικής εξουσίας και της καπιταλιστικής οικονομίας.

Ο λαός μπορεί και πρέπει να βγάλει συμπεράσματα. Τα ΜΜΕ των αστών και του κράτους τους ούτε είναι ούτε μπορούν να είναι αντικειμενικά, γιατί υπερασπίζονται ταξικά συμφέροντα αντίθετα με αυτά των εργαζομένων και της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Από αυτή την άποψη, ο αποκλεισμός και η διαστρέβλωση του ΚΚΕ στρέφονται πρώτα και κύρια ενάντια σε εκείνους που τα συμφέροντά τους υπερασπίζεται, την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ενάντια στα δικαιώματα και στις σύγχρονες ανάγκες τους. Κανένας εργαζόμενος και άνθρωπος του μόχθου να μη δεχτεί τον αποκλεισμό του ΚΚΕ, τη λειψή και ανισότιμη προβολή των θέσεών του κατά την προεκλογική περίοδο και μετά από αυτή. Καμιά εμπιστοσύνη στα αστικά ΜΜΕ. Καθημερινή ενημέρωση από τον «Ριζοσπάστη» και τον «902», συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

11/3/2012

 -- Κανάλια στυλοβάτες του συστήματος

11/2/2011

 -- Σε διατεταγμένη υπηρεσία ενάντια στο λαό

16/9/2009

 -- Δικομματικό μονοπώλιο

13/1/2008

 -- «Οπλο» χειρα