ΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΕΕ-ΗΠΑ.Η ακροδεξιά κυβέρνηση του Κιέβου βγάζει στην παρανομία το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας

Η ακροδεξιά κυβέρνηση του Κιέβου βγάζει στην παρανομία το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας

• 

Η ουκρανική κυβέρνηση ξεκίνησε σήμερα μια νομική διαδικασία για να απαγορεύσει το Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας, το οποίο κατηγορεί ότι υποστηρίζει τους αυτονομιστές αντάρτες στην ανατολική Ουκρανία, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης Πάβλο Πετρένκο στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα, που έχει υιοθετήσει ανοικτά θέσεις υπέρ των αυτονομιστών, μετρά 23 βουλευτές σε σύνολο 450 στο ουκρανικό κοινοβούλιο. Ήδη από την έναρξη των συγκρούσεων μεταξύ των υποστηρικτών της εθνικής ενότητας και των αυτονομιστών, οι δυνάμεις ασφαλείας κατηγορούν τις τοπικές οργανώσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος ότι συνεργάζονται ενεργά με τους τελευταίους.
«Βασιζόμενος σε πολλές αποδείξεις για τις παράνομες δραστηριότητες του Κομμουνιστικού Κόμματος, έλαβα την απόφαση να απευθύνω στο περιφερειακό διοικητικό δικαστήριο αίτημα για την απαγόρευσή του», δήλωσε ο Πετρένκο. Το αίτημα του υπουργού έχει καταγραφεί, όμως δεν έχει ακόμη καθοριστεί η ημερομηνία εξέτασής του.

Την Αλεξάνδρεια που χάνουμε

 Την Αλεξάνδρεια που χάνουμε

Στο σημερινό σημείωμα θα επιχειρήσω να αναλύσω εκτενέστερα κάποια πράγματα που αναφέρθηκαν ακροθιγώς στο κλείσιμο της προηγούμενης ανάρτησης, παίρνοντας ως αφορμή και ορισμένα σημεία που μου εντυπώθηκαν από μια εκδήλωση-βιβλιοπαρουσίαση της μπροσούρας «κόμμα παντός καιρού» από την αλέκα, που έτυχε να παρακολουθήσω πρόσφατα. (Κι από την οποία, παρενθετικά και παρεμπιπτόντως, το πιο ζουμερό στιγμιότυπο ήταν προς το τέλος οι σπαρταριστές διηγήσεις της τέως γγ από την προσωπική της πείρα στον χώρο δουλειάς της κόβας της και από μια εξόρμηση συνταξιούχων στο καπη του μαραθώνα, που είναι δύσκολη περιοχή, αλλά πήγαινε ανέλπιστα καλά, μέχρι που η αλέκα τόλμησε να πει κάτι ενάντια στο δήμαρχο ψινάκη και... «τι το’ θελα;» Αποδείχτηκε πως όλοι τον είχανε ψηφίσει, «μα συντηρητικοί, μα ξέρω ‘γω...» και το κλίμα γύρισε μπούμερανγκ. «Και δεν το λέω επειδή είναι... Αυτός προσβάλλει τους σοβαρούς ομοφυλόφιλους. Αφού δεν μπορείς να τον πλησιάσεις, μη τυχόν του πέσει το...» κι έριξε δυο μπατσάκια στο μάγουλό της για να δείξει ποιο σημείο εννοεί και σε τι αναφέρεται (λίφτινγκ ή επί το ελληνικότερο ανόρθωση). Κι είπε και για κάποιους εργάτες που ήρθαν στο σπίτι της, στη νέα μάκρη για κάτι επιδιορθώσεις και τη ρώτησαν «τι κάνει ο ηλίας;». Και η αλέκα νόμισε πως λένε για ένα γείτονα και άρχισε να λέει πως «καλά είναι», μέχρι που κατάλαβε ποιον εννοούσαν και.. τους περιέλαβε. Κλείνει η παρένθεση).

Καταρχάς, όταν λέμε παντός καιρού, εννοούμε κατά βάση.. τον κακό μας τον καιρό. Δηλ κακοκαιρία κι αντίξοες συνθήκες. Όχι απαραίτητα τα χιόνια και τον παγετό που είχαν να αντιμετωπίσουν στα βουνά οι αντάρτες, αλλά τον.. ψυχρό λίβα της αλλαγής και της αντεπανάστασης, που τραγουδούσαν οι σκόρπιονς, και τη θύελλα την οποία έβλεπε το κόμμα και για την οποία προειδοποιούσε το λαό πριν από τις εκλογές του 09’. Ούτε ο λαός ούτε πολύ περισσότερο το κομματικό δυναμικό μπορεί σήμερα να επαναπαυτεί και να βαυκαλίζεται πως πρόκειται για μια προσωρινή αντιλαϊκή καταιγίδα, όπου τα χειρότερα έχουν μείνει πίσω μας, αλλά εφεξής θα αρχίσει να ανοίγει σταδιακά ο καιρός, για να ξαναβρεί και το καρυδότσουφλό μας ένα απάνεμο λιμάνι και κάποιες από τις αρχικές μας ισορροπίες. Γιατί το σημείο ισορροπίας, μετά την κατρακύλα του βιοτικού επιπέδου και των κατακτήσεων της εργατικής τάξης, δε θα βρεθεί στους ‘επωφελείς συμβιβασμούς’ του ‘χρυσού κεϊνσιανού’ παρελθόντος, που εξαγόραζαν εργατικές συνειδήσεις, διαμορφώνοντας ένα προνομιούχο στρώμα (εργατική αριστοκρατία) και τις συμμαχίες της αστικής τάξης που έσπασαν με απότομο κι επώδυνο τρόπο για τους μικροαστούς, αφήνοντάς τους μετέωρους. Αλλά σε αυτό το σημείο που θα εξασφαλίζει στους καπιταλιστές φτηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό, χωρίς πολλές απαιτήσεις και δικαιώματα, καθώς και την περιβόητη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, με μεροκάματα και μισθούς που θα προσεγγίζουν και θα ανταγωνίζονται τα δεδομένα του τρίτου κόσμου.

Αυτή η γενική τάση μπορεί ίσως να σταθεροποιηθεί προσωρινά αλλά δεν είναι δυνατόν να μεταστραφεί στο σημερινό πλαίσιο. Αυτό ορίζει παράλληλα ένα πολύ συγκεκριμένο φάσμα για τις δυνατότητες του ελληνικού και του παγκόσμιου καπιταλισμού να ανακάμψει από την κρίση του και να παρακάμψει τους νόμους κίνησης και τα δεδομένα που την καθορίζουν. Και κατ’ επέκταση (ορίζει) την εγκυρότητα της αναπτυξιολογίας, κυβερνητικής ή αντιπολιτευτικής-αντιμνημονιακής απόχρωσης, και των πολιτικών υποσχέσεων για έξοδο από το τούνελ και τα οφέλη που θα προσκομίσουν θεωρητικά τα λαϊκά στρώματα. Όσο ο λαός παραμένει με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν και την αλεξάνδρεια που χάνει, χωρίς να στοχεύει στην ιθάκη και το ταξίδι που απαιτεί για να τη φτάσουμε, θα παραμένει στήλη άλατος, αδρανής κι ακινητοποιημένος· κατ’ ουσίαν πολιτικά ανάπηρος, να περιμένει με ανοιχτό το στόμα την άνωθεν λύση ως μάννα εξ ουρανού και να χάφτει ό,τι δόλωμα του προσφέρουν και κάθε αστικό ιδεολόγημα που του σερβίρουν, για να παραλύουν τις αντιδράσεις του, δηλητηριάζοντας τη συνείδησή του.

Εξίσου καταστροφική θα απέβαινε ωστόσο η ενδόμυχη αυταπάτη, ως ασυνείδητη τάση πολλές φορές, για επιστροφή στις ισορροπίες του πρόσφατου παρελθόντος, με τις σταθερές που συνηθίσαμε και το γνώριμο τρόπο δουλειάς, την οικεία κομματική ρουτίνα με τα κουτάκια, χωρίς εκπλήξεις και σκαμπανεβάσματα. Ο πήχης των απαιτήσεων μπαίνει ψηλότερα, καθιστώντας ανεπαρκείς τις παλιές συμβατικές μεθόδους. Ο στόχος να πολιτικοποιηθούν οι αγώνες και το κίνημα για να ‘χουν ουσία κι αποτέλεσμα οι κινητοποιήσεις που ξεδιπλώθηκαν τα τελευταία χρόνια, περνάει μέσα από την ποιοτική άνοδο στην προσωπική δουλειά κάθε συντρόφου και την προώθηση πρωτοπόρων, ανεβασμένων μορφών. Όπως οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν καμία εκεχειρία στον κοινωνικό ταξικό πόλεμο και την αντιλαϊκή επίθεση, για να επιστρέψουμε στα προκρισιακά δεδομένα, έτσι κι οι κομμουνιστές δεν επτρέπεται να εφησυχάζουν και να μένουν προσκολλημένοι στην πεπατημένη οδό μιας αφηρημένης κανονικότητας, που μπορεί ωστόσο να φέρει αποτελέσματα, αρκεί να τη βαδίσουμε με μεγαλύτερη συνέπεια κι επιμονή.

Παντός καιρού σημαίνει επίσης να προετοιμάζεις τη δική σου πλευρά για ολομέτωπη σύγκρουση, ακόμα και σε συνθήκες φαινομενικής «κοινωνικής ειρήνης» και νηνεμίας, η οποία προμηνύει δια της κάλυψης-απόκρυψης την επερχόμενη καταιγίδα και όπου μοιάζει να μην κουνιέται φύλλο, ή να πηγαίνει το κίνημα όπου φυσάει ο άνεμος, να έχει την ψευδαίσθηση ότι πετάει και να ξαναπέφτει οριστικά μετά από λίγο. Ή σε συνθήκες γενικευμένης απογοήτευσης, όπου θα ‘ρθει ο αριστερόζ ιππότης καβάλα στο πράσινο άλογο της πασοκικής αλαζονείας να χαρίσει ψίχουλα στους ιθαγενείς, που θα του φαίνονται χρυσάφι. Όταν το κόμμα μιλάει για το ενδεχόμενο μιας πρόσκαιρης, αναιμικής ανάκαμψης κι ανάπτυξης της οικονομίας, δεν έρχεται να προσδώσει αξιοπιστία στην κούφια κυβερνητική (και όχι μόνο) αναπτυξιολογία, αλλά να τονίσει ακριβώς τον αναιμικό χαρακτήρα της και το ταξικό της πρόσημο, κρούοντας το καμπανάκι του κινδύνου στις υπνωτισμένες ταξικές συνειδήσεις, που τις νανουρίζουν με ένα φωτάκι στο τούνελ, για να μη φοβούνται το σκοτάδι και τον ερργασιακό μεσαίωνα.

Τα βασικά ζητήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι ταξικές δυνάμεις είναι αυτά που αναφέρονται ονομαστικά και περιληπτικά στην τελευταία παράγραφο του προηγούμενου σημειώματος. Αλλά για να μη στριμώξω τους σχετικούς προβληματισμούς στον επίλογο του κειμένου, ας τους κρατήσουμε κάβα για μια επόμενη συνέχεια.
Αντί επιλόγου λοιπόν, θα περιοριστώ να σημειώσω πως η αλέκα ανήκει σε εκείνα τα μέλη της κετουκε, που έχει συγγραφικό έργο και πλούσια αρθρογραφία, πριν ακόμα γίνει γγ, στα κομματικά όργανα και θα ήταν χρήσιμο κι ενδιαφέρον να τη δούμε να αξιοποιείται το επόμενο διάστημα, πάντα βέβαια στο βαθμό των δυνάμεων και των δυνατοτήτων της,  σε αντίστοιχες εκδηλώσεις-παρουσιάσεις και γενικότερα στη θεωρητική δουλειά του κόμματος.

ΚΕΡΚΥΡΑ-Κινητοποιούνται οι ξενοδοχουπάλληλοι

Κινητοποιούνται οι Κινητοποιούνται οι ξενοδοχουπάλληλοιξενοδοχουπάλληλοι

Σε κινητοποιήσεις που έγιναν « ενάντια στην εντατικοποίηση της εργασίας, την παραβίαση των ωραρίων και των ρεπό στα ξενοδοχεία της Κέρκυρας», αναφέρεται με ανακοίνωσή του το σωματείο ξενοδοχουπαλλήλων.

Όπως αναφέρει :
«Ο αγώνας αυτός θα διεξαχθεί από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο και προς αυτή την κατεύθυνση, κάναμε την αρχή τη Δευτέρα με προκήρυξη στάσης εργασίας και παράσταση διαμαρτυρίας στην είσοδο του ξενοδοχείου KERKYRA GOLF. Είχαμε επίσης δηλώσει ότι αν η εργοδοσία, μέχρι το μεσημέρι της Δευτέρας, άλλαζε έμπρακτα στάση, θα αναστέλλαμε την κινητοποίηση. Η Διεύθυνση του ξενοδοχείου επέλεξε να εφαρμόσει το ωράριο, δεσμεύτηκε ότι δεν πρόκειται να παραβιάσει ξανά τα ωράρια κι ότι θα λάβει όλα τα μέτρα (πρόσληψη προσωπικού) για τον περιορισμό της έντασης της δουλειάς. Μετά από αυτή την επιλογή της συγκεκριμένης εργοδοσίας αναστείλαμε τόσο τη στάση εργασίας όσο και τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που είχαμε οργανώσει με ταξικές δυνάμεις, στην είσοδο του ξενοδοχείου.
Επιφυλασσόμαστε και αναμένουμε την υλοποίηση των δεσμεύσεων της εργοδοσίας και στα τέσσερα ξενοδοχεία που διευθύνει στην Κέρκυρα. Σε κάθε περίπτωση, είμαστε σε αγωνιστική ετοιμότητα στέλνοντας παράλληλα μήνυμα στις άλλες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις ότι αν δεν αλλάξουν στάση στις επόμενες ημέρες, αφού επεξεργαστούμε τις πληροφορίες που μας έρχονται από τους συναδέλφους, θα προχωρήσουμε σε νέες, αντίστοιχες ακόμα και δυναμικότερες, αν χρειαστεί, κινητοποιήσεις.
Τη Δευτέρα, 07/07/2014, ξενοδοχειακή επιχείρηση που είχε μηνυθεί από το Σ.ΕΠ.Ε. για τη μη καταβολή του τοπικού επιδόματος των 150€ (Δ.Α. 6/2012) στους εργαζόμενούς της για το 2012, επέλεξε να προκαλέσει την αναβολή της εκδίκασης. Είμαστε βέβαιοι ότι αυτή η επιλογή έρχεται μετά από συνεννόηση των ξενοδόχων, οι οποίοι, έχουν επιλέξει να μην καταβάλλουν το επίδομα ακολουθώντας το φτηνό “συνδικαλισμό” της Ένωσής τους. Επέλεξαν την αναβολή γιατί γνωρίζουν ότι θα τιμωρηθούν και θα άνοιγε ο δρόμος της καταβολής μέσα στο καλοκαίρι. Να είναι, όμως, βέβαιοι ότι όσες αναβολές κι αν επιδιώξουν, όσα τερτίπια κι αν σκαρφιστούν, δε θα ξεφύγουν από την υποχρέωσή τους να καταβάλλουν το τοπικό επίδομα.
Απαιτούμε από το Σ.ΕΠ.Ε. να μηνύσει όλους τους εργοδότες για τη μη καταβολή του επιδόματος και όχι μόνο ορισμένους ενδεικτικά. Επειδή, όμως, δεν τρέφουμε αυταπάτες για τη λειτουργία των ελεγκτικών μηχανισμών και τις δυνατότητες που τους παρέχει το Υπ. Εργασίας, καλούμε τους εργαζόμενους σε αγωνιστική εγρήγορση, ώστε με το μόνο αναντικατάστατο τρόπο, δηλαδή τον αγώνα των εργαζομένων, να περιορίσουμε ή και να αναχαιτίσουμε οριστικά την εργοδοτική ασυδοσία».

Για το δημοψήφισμα για τη ''μικρή ΔΕΗ''

 Για το δημοψήφισμα για τη ''μικρή ΔΕΗ''

Ή περί διαλεκτικής ενότητας μορφής και περιεχομένου

Σε αυτή την ανάρτηση θα ασχοληθούμε με τη διαλεκτική ενότητα μορφής και περιεχομένου, με αφορμή τη συζήτηση περί δημοψηφίσματος για το νομοσχέδιο της ‘μικρής ΔΕΗ’. Θα ξεκινήσουμε από ένα νομικο-πολιτικό επιχείρημα που αφορά τη δημοκρατική μορφή ώστε να αναδείξουμε την ανάγκη της ταξικής-διαλεκτικής ανάλυσης.

Ένα από τα ιδεολογήματα που χρησιμοποιεί η αστική νομική δογματική για τη νομιμοποίηση των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, και κυρίως των μη εκλεγμένων όπως η Κομισιόν, είναι πως  αποτελούν εγγύηση ενάντια στον απολυταρχισμό της δημοκρατίας. Το επιχείρημα ενάντια στον απολυταρχισμό της δημοκρατίας τίθεται με τη μορφή ερώτησης: ‘Τι θα γίνει αν ο λαός εκλέξει κάποιον ακατάλληλο ή κάποιο λαοπλάνο; Και αν εκλέξει τους Ναζί; Αυτό δεν πρέπει να το αφήσουμε να συμβεί. Θα παραχωρήσουμε τη αρμοδιότητα απόφασης σε μη εκλεγμένα, τεχνοκρατικά θεσμικά όργανα’.

Η αντίφαση αυτή της δημοκρατικής μορφής του πολιτεύματος βρίσκει αντίκρισμα στη σημερινή πραγματικότητα στο ερώτημα αν η Χρυσή Αυγή πρέπει να κατεβαίνει στις εκλογές ή όχι. Και γενικότερα, υπάρχουν ‘ασφαλιστικές δικλείδες’ στη δημοκρατία ή από τη φύση του αυτό το πολίτευμα είναι ‘ανοιχτό’ και διαλλακτικό ακόμα και απέναντι σε όσους εκπροσωπούν θέσεις αντίθετες με αυτό; Οι αντιφάσεις αυτές του δημοκρατικού πολιτεύματος απορρέουν -μεταξύ άλλων- από τον τεμαχισμό της διαλεκτικής ενότητας μεταξύ μορφής και περιεχομένου.

Η φύση και η λειτουργία ενός πολιτεύματος δεν μπορεί να ιδωθεί αποκομμένα από τον τρόπο παραγωγής στον οποίο αυτό αντιστοιχεί, τις σχέσεις παραγωγής τις οποίες εξυπηρετεί και στην αναπαραγωγή των οποίων συμβάλει. Ένας μαρξιστής πρέπει πάντα να αναρωτιέται: ‘δημοκρατία για ποια τάξη’; Η μορφή δεν πρέπει να αποκόπτεται από το περιεχόμενο, ειδάλλως καταλήγουμε σε σχηματική και μονοδιάστατη ανάλυση, παγιδευμένοι στα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις της αστικής σκέψης.

Η μορφή πρέπει να ιδωθεί στη διαλεκτική της ενότητα με το περιεχόμενο. Είναι το περιεχόμενο μιας απόφασης που καθορίζει τη διαλεκτική ενότητα μορφής-περιεχομένου. Μια απόφαση που πάρθηκε με δημοκρατική μορφή δε σημαίνει απαραίτητα πως είναι προς το συμφέρον του λαού (και εδώ χρησιμοποιούμε το λαό με την μαρξιστική-λενινιστική έννοια του όρου, ως συμμαχία των φτωχών και καταπιεσμένων κοινωνικών στρωμάτων γύρω από την εργατική τάξη). Η αμφίεση μιας ρύθμισης που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης με δημοκρατική μορφή δε σημαίνει αυτόματα πως αυτά η ρύθμιση αυτή  μετουσιώνεται σε φιλολαϊκή και προοδευτική.

Σε συνθήκες δικτατορίας της αστικής τάξης η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι απλά μία από τις μορφές που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, των μονοπωλίων, και την αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής/εκμετάλλευσης. Σε περιόδους όπου οι αντιθέσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας οξύνονται, η μορφή αυτή μπορεί κάλλιστα να δώσει τη θέση της σε καθεστώτα διαφορετικής μορφής χωρίς να αλλάζει η ουσία, το περιεχόμενο. Με αυτή την έννοια φασισμός και κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι απλά δύο εναλλασσόμενα προσωπεία του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Σε αυτή τη διαφωτιστική θέση όμως δεν μπορεί να φτάσει ο αστός διανοούμενος καθώς στερείται της διαλεκτικής ανάλυσης καθώς και γιατί πολύ απλά θα κατέληγε ενάντια στα συμφέροντα της τάξης του.

Άλλο ένα παράδειγμα που αξίζει να αναφέρουμε είναι η περίπτωση του δημοψηφίσματος, όπως το δημοψήφισμα Παπανδρέου τον Οκτώβρη του 2011 που δεν έγινε ποτέ, ή το επίκαιρο δημοψήφισμα για τη ‘μικρή ΔΕΗ’. Ακόμα και η απόφαση του λαού σε δημοψήφισμα, δηλαδή με τη δημοκρατική μορφή του δημοψηφίσματος, δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο για ένα μαρξιστή από την αποτύπωση του επιπέδου ταξικής και πολιτικής ωριμότητας του λαού. Η απόφαση του λαού σε συνθήκες δικτατορίας της αστικής τάξης δεν μπορεί παρά να ανακύπτει διαστρεβλωμένη λόγω της δημιουργίας κλίματος φόβου για χρεοκοπία και της τρομοκρατίας μέσω των ιδεολογικών μηχανισμών της αστικής κρατικής εξουσίας (όπως τα ΜΜΕ).

Σε συνθήκες δικτατορίας της αστικής τάξης, το ποιοτικό, πρωτοπόρο καθότι συνειδητοποιημένο, κομμάτι της κοινωνίας δεν έχει ενωθεί ακόμα με το ποσοτικό. Εδώ πρέπει να τονιστεί ο ρόλος των ιδεολογικών μηχανισμών -ένας εκ των οποίων είναι και ο πολιτικός ιδεολογικός μηχανισμός της (κοινοβουλευτικής) δημοκρατίας- που εξυπηρετούν θεμελιώδεις λειτουργίες στη δικτατορία της αστικής τάξης και λειτουργούν ανασταλτικά στην ανάπτυξη ταξικής συνείδησης.

Το ταξικά συνειδητοποιημένο κομμάτι της κοινωνίας μπορεί να μην είναι η πλειοψηφία στη μορφή. Εκφράζει, όμως, την πλειοψηφία στο ουσιαστικό περιεχόμενο της θέασης, και της στόχευσής του, καθώς η ποιότητα της θέσης του ταξικά συνειδητοποιημένου μέρους  της κοινωνίας, η θέση δηλαδή των κομμουνιστών βρίσκεται στο μέρος του καθολικού συμφέροντος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που αποτελούν την πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου. Η κοινωνία ολόκληρη θα επωφεληθεί από ένα κοινωνικό σύστημα παραγωγής δίχως εκμετάλλευση, ανεργία και οικονομικές κρίσεις.

Η δημοκρατική μορφή ενός δημοψηφίσματος, λοιπόν, δεν μπορεί από μόνη της να νομιμοποιήσει μία ρύθμιση αντιδραστικού περιεχομένου, δεν μπορεί να αλλάξει το ουσιαστικό περιεχόμενο μιας ρύθμισης που είναι αντιδραστική. Και σε συνθήκες δικτατορίας της αστικής τάξης μόνο αντιδραστικό μπορεί να είναι το περιεχόμενο τουλάχιστο της συντριπτικής πλειοψηφίας των νομοθετικών ρυθμίσεων -εκτός και αν είναι αποτέλεσμα υφιστάμενης πίεσης από την ταξική πάλη του προλεταριάτου.

Στο πλαίσιο αυτό ας εξετάσουμε την πρόσφατη περίπτωση του δημοψηφίσματος για τη ΔΕΗ, με σκοπό να αναδείξουμε ότι το πώς θα θέσει το δημοψήφισμα η βουλή, το συγκεκριμένο ερώτημα που θα τεθεί είναι κρίσιμο για το χαρακτηρισμό του δημοψηφίσματος ως ουσιαστικού ή αντιδραστικού και παραπλανητικού. Η δημοκρατική μορφή του δημοψηφίσματος δεν αρκεί. Αντίθετα, κρίσιμο  είναι το περιεχόμενο της ερώτησης που τίθεται στο λαό. Ας δούμε τι λέει το ΚΚΕ σχετικά με το δημοψήφισμα για τη ΔΕΗ.

Κατ’ αρχάς πρέπει να τονιστεί πως η πρόταση δημοψηφίσματος του ΣΥΡΙΖΑ αφορά στον τεμαχισμό και την ιδιωτικοποίηση μέρους της ΔΕΗ. Δε λέει κουβέντα για την πολιτική απελευθέρωσης της ενέργειας και τη συνολική ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης ηλεκτρισμού. Ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι υπόλοιπες δυνάμεις ενσωμάτωσης τάχα αντιστρατεύονται την ιδιωτικοποίηση, αλλά αποδέχονται το πλαίσιο της απελευθέρωσης και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των εργαζομένων.

Προς τι η πρόταση δημοψηφίσματος λοιπόν; Η πρόταση είναι, όπως παραδέχθηκε και ο βουλευτής  του ΣΥΡΙΖΑ ‘πρόταση διεξόδου’ από την ένταση των κινητοποιήσεων. Παράλληλα, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αποκρύπτει τακτικισμούς που αποσκοπούν στο να διευκολύνουν κόμματα και ανεξάρτητους βουλευτές να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους για συνεργασία μαζί του, με προοπτική την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κορμό της κυβέρνησης αστικής διαχείρισης που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.

Οι διαφορές κυβέρνησης και αντιπολίτευσης είναι για τον τρόπο που θα προχωρήσει η απελευθέρωση, την οποία όλοι αποδέχονται ως προαπαιτούμενο για τον ανταγωνισμό. Το νομοσχέδιο προβλέπει την απόσπαση απ' τη ΔΕΗ μιας ομάδας σταθμών παραγωγής κάθε τύπου, που συνιστούν σημαντικό τμήμα της παραγωγικής βάσης της ΔΕΗ και τη δημιουργία μιας νέας εταιρείας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, που αποκαλείται ‘μικρή ΔΕΗ’ και στη συνέχεια την πώληση αυτής.

Ποιον εξυπηρετεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο; Αυτή η διάσπαση της ΔΕΗ στα δύο πραγματοποιείται για να ικανοποιηθούν αντίπαλα στρατόπεδα μονοπωλιακών ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέντρων, που επιδιώκουν να αποκτήσουν σημαντικά μερίδια στην εγχώρια αγορά ηλεκτρικής ενέργειας.

Ακόμη, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν μπορεί παρά να ιδωθεί ως κρίκος στην αλυσίδα της απελευθέρωσης της αγοράς και των ιδιωτικοποιήσεων. Η πολιτική της απελευθέρωσης -στον κλάδο της ηλεκτρικής ενέργειας αλλά και γενικότερα- στοχεύει στο να δημιουργηθούν νέα επενδυτικά πεδία εξασφαλισμένης κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους που επενδύουν στον κλάδο της ηλεκτρικής ενέργειας.

Πρόκειται για πολιτική που δεν είναι ‘μνημονιακή’, αλλά προωθείται πάγια από την ΕΕ η οποία έχει κωδικοποιήσει την πολιτική αυτή σε μια σειρά από δέσμες μέτρων, τις οποίες τα κράτη-μέλη πρέπει να εφαρμόζουν υποχρεωτικά. Η ανάγκη των μονοπωλιακών ομίλων, για να προωθηθεί η απελευθέρωση και οι αντίστοιχες δεσμεύσεις της ΕΕ οδήγησαν σε μια απελευθερωμένη αγορά ηλεκτρικής ενέργειας πρακτικά σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Μοναδικοί κερδισμένοι απ' την απελευθέρωση είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι στον κλάδο.

Έχοντας υπ’ όψη το περιεχόμενο της ρύθμισης για τη ‘μικρή ΔΕΗ’, το ότι αποτελεί απλά ένα κρίκο στην πολιτική απελευθέρωσης στον κλάδο της ηλεκτρικής ενέργειας προς όφελος των μονοπωλίων, καθώς και το περιεχόμενο της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο καθόλου δεν αγγίζει την ουσία του ζητήματος, δηλαδή την απελευθέρωση της ενέργειας -και πως θα μπορούσαν άλλωστε οι φιλο-ευρωπαϊστές του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν κάτι τέτοιο- καταλαβαίνουμε γιατί το ΚΚΕ είναι κατηγορηματικά αντίθετο με τη διενέργεια δημοψηφίσματος αποκλειστικά με το περιεχόμενο που θέτει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Όπως είδαμε, η μαρξιστική-λενινιστική θεωρία, η οποία καθοδηγεί τη χάραξη πολιτικής του κομμουνιστικού κόμματος, επιτρέπει στους κομμουνιστές να εμβαθύνουν στην ανάλυσή τους και να εξετάζουν την ενότητα  μορφής και περιεχομένου. Και αυτό όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη. Τι καλύτερο παράδειγμα από την εισήγηση του βουλευτή του ΚΚΕ Ν. Καραθανασόπουλου στη συζήτηση του νομοσχεδίου στη βουλή:

Υπάρχει ένα σημαντικό ερώτημα. Με ποιο ‘όχι’ πρέπει να είμαστε, γιατί υπάρχουν διαφόρων λογιών ‘όχι’. Ακούγοντας τη συζήτηση των φορέων, λέγανε ‘όχι’, αλλά δεν αμφισβητούσαν ότι πρέπει να συνεχίσουν οι ιδιώτες επιχειρηματίες να παράγουν στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, ότι πρέπει να συνεχιστεί η απελευθέρωση της αγοράς. Εμείς λέμε πολύ καθαρά ότι αυτοί που μένουν στο επιφανειακό ‘όχι’ δεν αμφισβητούν την πολιτική που ικανοποιεί τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Τι αμφισβητούν; Με ποιον τρόπο θα ικανοποιηθούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων ή, αν το θέλετε πιο καθαρά, ποιων επιχειρηματικών ομίλων τα συμφέροντα θα υπηρετηθούν περισσότερο: Αυτά που έχουν σήμερα το πάνω χέρι στη ΔΕΗ, αυτά που έχουν σήμερα το πάνω χέρι στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ή τους ανταγωνιστές που πρόκειται να εισέλθουν; Σε αυτό το ‘όχι’ δεν πρόκειται να πάρουμε θέση και θα καλέσουμε το εργατικό λαϊκό κίνημα να μην υποταχθεί κάτω από τα μεν ή τα δε επιχειρηματικά συμφέροντα. Το ‘όχι’ που πρέπει να πει ο λαός πρέπει να απαντάει στην ουσία και την πραγματική αιτία.

Η διαλεκτική ανάλυση της ενότητας μορφής και περιεχομένου οδηγεί την πολιτική στάση των κομμουνιστών πέρα από το επιφανειακό ‘όχι’, πέρα από τη μορφή του δημοψηφίσματος που εξυπηρετεί τακτικισμούς και δοκιμές για νέες συνταγές αστικής διαχείρισης. Η κομμουνιστική ανάλυση εστιάζει στη διαλεκτική ενότητα μορφής και περιεχομένου, όπως αυτή καθορίζεται σε τελευταία ανάλυση από το περιεχόμενο. Γι αυτό και το ΚΚΕ υποστηρίζει ως βασικό περιεχόμενο τόσο του δημοψηφίσματος όσο και της πάλης του λαϊκού κινήματος πρέπει να είναι η κατάργηση όλου τουνομοθετικού πλαισίου της απελευθέρωσης, που έχει ψηφιστεί σύμφωνα με το κοινοτικό πλαίσιο για την απελευθέρωση της Ενέργειας και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, συμπεριλαμβανομένου και αυτού για τη ‘μικρή ΔΕΗ’. Το κομμουνιστικό ‘όχι’ απαντάει στην ουσία και την πραγματική αιτία.

Θράσος κυβερνητικών βουλευτών που προκαλεί…

 Θράσος κυβερνητικών βουλευτών που προκαλεί…

Του Δημήτρη Τσιμούρα

Εκεί που προσπαθείς να ηρεμήσεις και έστω για λίγο να ξεχαστείς, να ξεχαστείς από τα απανωτά προβλήματα που η πολιτική αυτών που την ασκούν συσσωρεύει, εκεί που έστω και για λίγο ξεχνάς το μακρύ χέρι της  Εφορίας, το δάνειο που σου στερούν τη δυνατότητα αποπληρωμής του, τα απανωτά χαράτσια, τα χρέη προς το δημόσιο που προκύπτουν με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»,  τον πλειστηριασμό που, όπου να είναι  έρχεται, το χαρτζιλίκι που δεν έχεις να δώσεις στα άνεργα παιδιά σου, τα οποία μάλιστα  πρέπει και να δικαιολογήσουν το πώς ζουν,  εκεί που προσπαθείς να ξεχάσεις τη ληστεία που έκαναν στα ταμεία, που εσύ πλήρωνες μια ζωή,  για να έχεις γιατρούς,  φάρμακα και μια αξιοπρεπή

σύνταξη, εκεί που προσπαθείς να ξεχάσεις τόσα και τόσα, όπως το χάρισμα των δρόμων και των υποδομών εν γένει –που και εσύ πλήρωσες-  στους Μπόμπολες και τους λοιπούς επιτηδείους,  εκεί που πας να ξεχάσεις τόσα και τόσα,  που πήγαν τη ζωή μας πενήντα και εκατό χρόνια πίσω,  έρχονται αυτοί,  πού το ψέμα το έχουν κάνει επιστήμη, αυτοί που έβαλαν τις υπογραφές τους γι όλα αυτά,  να μας προκαλέσουν για μια ακόμη φορά!

Η… είδηση είναι ότι 28 βουλευτές της ΝΔ έχουν υποβάλει  ερώτηση προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Πρόνοιας σχετικά με την«Αύξηση των μηνιαίων δόσεων σε 100, για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία»!

Η εν λόγω είδηση προκύπτει κυρίως από δελτία τύπου που οι ίδιοι οι βουλευτές εκδίδουν αυτοδιαφημιζόμενοι για το… «ενδιαφέρον» που δείχνουν για τα ασφαλιστικά ταμεία και τους οφειλέτες, ενώ ταυτόχρονα πάνε να καλύψουν τα νώτα τους και να δικαιολογήσουν προκαταβολικά την ψήφο τους για τη μείωση των συντάξεων πού ήδη έχουν στα σκαριά, παρουσιάζοντάς την σαν κάτι το αναγκαίο, αφού τα ταμεία δεν θα έχουν πλέον να πληρώσουν!

Στο ίδιο κείμενο της ερώτησης διαπιστώνουν λες και είναι… παρατηρητέςότι  «τα χρέη ιδιωτών, νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς το Δημόσιο αυξάνονται με ρυθμό γεωμετρικής προόδου, σχεδόν 1 δισ. ευρώ το μήνα στο πρώτο πεντάμηνο του 2014, ενώ οι συνολικές οφειλές προς  Δημόσιο, τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία ανέρχονται στο αστρονομικό ποσό των 159 δισ. ευρώ ή στο 87% του ΑΕΠ»!

Ότι «σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΓΣΕΒΕΕ, από την αρχή της κρίσης, περίπου 250.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν κλείσει και περισσότερες από 700.000 θέσεις εργασίας έχουν χαθεί και σίγουρα η ανεργία δεν θα παταχθεί χωρίς τη συμβολή της μικρομεσαίας επιχείρησης».

Ενώ μάλιστα  διαπιστώνουν ότι«το φαινόμενο της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών, που βαίνει δυστυχώς αυξανόμενο, είναι ταφόπλακα στις επιχειρήσεις και οριστική απώλεια εσόδων για το Δημόσιο».

Αυτοί που μας λένε ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού πιάνουν τόπο, αυτοί  που μας λένεότι μας σώζουν, αυτοί οι ίδιοι κάνουν και τις παραπάνω διαπιστώσεις, χωρίς βέβαια να εξηγούν γιατί συμβαίνει αυτό και χωρίς φυσικά να αναγνωρίζουν τις εγκληματικές τους ευθύνες γι όλα αυτά.   Παρουσιάζονται δηλαδήσαν… παρατηρητές,ενώ, ως φαίνεται, κυβερνούν… φαντάσματα!

Δηλαδή στην ουσία επιδιώκουν να πετύχουν  με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια!   Αφ’ ενός στρώνουν το έδαφος,  για να δικαιολογήσουν την αυριανή τους ψήφο όσον αφορά την επικείμενη  δραματική μείωση των συντάξεων και τον παραπέρα περιορισμό των όποιων κοινωνικών παροχών έχουν απομείνει, και αφετέρου   αυτοδιαφημίζονται, πρώτον για το…«ενδιαφέρον» που δείχνουν απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία και δεύτερον για την πρόταση… «διευκόλυνσης» των οφειλετών προς  αυτά, ώστε αύριο να μπορούν να επιδείξουν… «έργο» και να έχουν «πρόσωπο»,  για να ξαναζητήσουν την ψήφο μας!

Όταν όμως οι ίδιοι ψήφιζαν και  ψηφίζουν τους νόμους που μας οδήγησαν σ’  αυτήν την κατάσταση, τότε κρύβονται.  Δεν το διαλαλούν και κρατούν σιγή ιχθύος!  Προφανώς γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ποιους αυτοί οι νόμοι εξυπηρετούν και ποιους οδηγούν σε αδιέξοδο και μάλιστα αρκετές χιλιάδες και στην αυτοκτονία, όταν τα κόμματά τους με θράσος  προκαλούν λέγοντας ότι πρόκειται για τη…«σωτηρία» μας…!

Γιατί όμως, για παράδειγμα, δεν στέλνουν  δελτίο τύπου,  όταν ψηφίζουν για το ξεπούλημα της ΔΕΗ, για το κούρεμα – ληστεία των ταμείων, για τα εκατομμύρια δις ευρώ  των που έδωσαν  και δίνουν  στους τραπεζίτες, για την απελευθέρωση των κατασχέσεων, για την εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων στους δανειστές, για τα μνημόνια και τους λοιπούς νόμους, που μόνο τραπεζίτες, μεγαλοεργολάβους και κομπιναδόρους εξυπηρετούν, για τους νόμους που επιτρέπουν την άγρια εκμετάλλευση των εργαζόμενων, για τους φόρους που  απαιτούν  ακόμη και από άνεργους, για όλες αυτές  τις πράξεις τους που δεν έχουν τελειωμό;

Η δικαιολογία ότι μας τα επιβάλλει αυτά η Τρόικα προφανώς δεν έχει ισχύ, γιατί αυτοί με την ψήφο τους έφεραν και κρατούν την Τρόικα και επιτέλους,  αφού ισχυρίζονται ότι είναι για το καλό μας,  γιατί δεν βγαίνουν με ανάλογα δελτία τύπου προς διαφήμισή  τους, όπως κάνουν για την περίπτωση της ρύθμισης των δόσεων που προτείνουν;  Γιατί δεν βγαίνουν να διαφημίσουν ότι  για το καλό μας  ξεπουλούν οι ίδιοι την πατρίδα  ή ότι ο πλούτος πρέπει να μαζεύεται σε ελάχιστα χέρια κάτι για το οποίο βοηθούν και αυτοί με την  ψήφο τους;

Έχει και όρια η κοροϊδία! Γιατί στην ουσία δεν  κάνουν τίποτα παραπάνω από το βαμβάκι και το οινόπνευμα που θα ζητούσε ένας ψυχρός εκτελεστής, για να… καθαρίσει τις πληγές του θύματός του που ξεψυχά, βγάζοντας μάλιστα και δελτία τύπου για την… «ανθρωπιά» του!

Όμως, όπου η ντροπή απουσιάζει και ταυτόχρονα  δίνεται χώρος για να αλωνίζουν οι κυβερνητικοί βουλευτές, τότε το θράσος τους περισσεύει!

ΥΓ. Τώρα, αν αυτού του τύπου οι ερωτήσεις γίνονται πράγματι με πρωτοβουλία των ίδιων των βουλευτών, για να δείξουν ένα άλλο πρόσωπο ή γίνονται κεντρικά από τη ΝΔ για αποπροσανατολισμό του κόσμου,  αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Και βέβαια δεν αποκλείεται να έχουν ετοιμάσει κεντρικά και άλλες ανάλογες «παρεμβάσεις»,  προφανώς για να ροκανίζουν το χρόνο και να εξαπατούν τους… αφελείς!

Σάββατο 5/7/14
Πηγή: Δια χειρός Αλιθέρση

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ.Η πληρης ξεφτιλα του ανθρωπινου γενους

Και δεύτερο βίντεο με νεαρές βρετανίδες που κάνουν στοματικό έρωτα για ένα κέρασμα στην Μαγιόρκα (video)

• 
  

  

Άλλο ένα βίντεο φέρνει στο φως της δημοσιότητας η βρετανική Daily Mirror σύμφωνα με το οποίο νεαρά κορίτσια κάνουν στοματικό έρωτα σε αγνώστους σε ένα μπαρ στην Μαγιόρκα αντί κεράσματος. Όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα, δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό αλλά για πρακτική που ακολουθούν τα μπαρ στην Μαγιόρκα.
Το νέο βίντεο δείχνει δεκάδες νεαρά κορίτσια όχι μόνο να καλούνται από τα μεγάφωνα και από τον ίδιο τον DJ να κάνουν στοματικό σεξ μπροστά σε όλους πάνω σε μια σκηνή αλλά και ολοκληρωμένη σεξουαλική πράξη. Σε αντίθετη περίπτωση τις λοιδορούν και τις χλευάζουν μπροστά σε όλο τον κόσμο. Στο συγκλονιστικό βίντεο ο DJ φωνάζει: "Αυτό είναι το Carnage και αυτό κάνουμε εδώ!" και όταν η κοπέλα διστάζει την εξευτελίζει…

 

Μάχη ΗΠΑ-Ρωσίας και για τα Βαλκάνια και το αβέβαιο μέλλον κάποιων χωρών

 Μάχη ΗΠΑ-Ρωσίας και για τα Βαλκάνια και το αβέβαιο μέλλον κάποιων χωρών

  Στην παρούσα ιστορική φάση αποδεικνύεται, για ακόμη μια φορά, η στενή σχέση των γεωπολιτικών υποσυστημάτων της Ευρασίας. Ο «πόλεμος των αγωγών», που στις άκρες του άξονα Ουκρανίας-Μεσοποταμίας έχει μετατραπεί σε κανονικό πόλεμο, διεξάγεται αμείωτος και στην πάντα ασταθή χερσόνησο του Αίμου. Οι ΗΠΑ, παντί τρόπω και χρησιμοποιώντας την χωλαίνουσα Ε.Ε., επιδιώκουν να αποκόψουν κάθε έρεισμα της Ρωσίας στη βαλκανική ενδοχώρα.

Του ΣΩΤΗΡΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ
(Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου & Πτυχιούχος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Κιέβου, http://sotiriosdemopoulos.blogspot.gr/)

Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η τεράστια επιρροή της Ρωσίας στο βαλκανικό χώρο υπέστη πρωτοφανή συρρίκνωση. Ιδιαίτερα έπειτα από τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, αποδείχθηκε, με ταπεινωτικό τρόπο, η τρομακτική απίσχναση της πρώην υπερδύναμης. Αυτήν την περίοδο, η διαδικασία ένταξης των μετασοσιαλιστικών Βαλκανίων στις ευρω-ατλαντικές δομές εμπέδωσε την οικονομική τους εξάρτηση από τη Γερμανία και τη γεωστρατηγική τους από τις ΗΠΑ.
Παράλληλα, αναδύθηκε ενισχυμένο, με σαφή αμερικανική υποστήριξη, το βαλκανικό ισλαμικό τόξο από την Αδριατική έως τη Μαύρη Θάλασσα (τόξο που είχε χρησιμοποιήσει και το Γ’ Ράιχ, 1939-1944), για να συνδεθεί με την επανακάμπτουσα και άκρως επιθετική νέο-οθωμανική Τουρκία.

Η Μόσχα, μετά το 2005, προσπάθησε εκ νέου, να μπει στα Βαλκάνια, με όχημα τους αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου. Η Ουάσιγκτον, όμως, απέτρεψε την πρώτη σοβαρή απόπειρα ανατροπής των συσχετισμών σε Ελλάδα και Βουλγαρία, με τους αγωγούς Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και South Stream.



Η πορεία της Ελλάδας έπειτα από αυτήν την ακύρωση είναι γνωστή – να σημειώσουμε μόνον ότι στο σημερινό νέο-ψυχροπολεμικό τοπίο και με ανύπαρκτη, ουσιαστικά, εθνική κυριαρχία, η παρουσία της Ρωσίας το πιθανότερο είναι να περιοριστεί σε μικρές επενδύσεις και στους Ρώσους τουρίστες.

Η Βουλγαρία, όμως, χειμαζόμενη κι αυτή από την οικονομική δυσανεξία, συνεχίζει να αναζητά τρόπους οικονομικής επιβίωσης και η συνεργασία με τη Μόσχα αποτελεί μια αναγκαία επιλογή. Η Ρωσία αποτελεί το δεύτερο εμπορικό εταίρο της Βουλγαρίας, το μοναδικό εργοστάσιο επεξεργασίας πετρελαίου ανήκει στην ρωσική Lukoil, ο πυρηνικός σταθμό του Κοζλοντούι λειτουργεί με ρωσικό ραδιενεργό υλικό, ενώ και ο νέος πυρηνικός σταθμός Belene θα είναι ρωσικής κατασκευής.

Η σημαντικότερη, όμως, ρωσική επένδυση επί βουλγαρικού εδάφους είναι ο αγωγός South Stream. Το 2009, ο Μπόικο Μπορίσοφ είχε παγώσει τα σχέδια των αγωγών και πριμοδότησε τον «ατυχή» Nabucco. Η παρούσα κυβέρνηση του σοσιαλιστή Πλάμεν Ορεσάρσκι ξεκίνησε πάλι το έργο προκαλώντας «κατακλυσμό» αντιδράσεων. Μετά την κρίση στην Ουκρανία, η Ε.Ε. απαίτησε να σταματήσουν πάραυτα οι εργασίες του αγωγού και προκλήθηκε πολιτική αναστάτωση.



Το αποτέλεσμα είναι η χώρα να πηγαίνει άρον άρον σε εκλογές τον Οκτώβριο. Επιπλέον, εντελώς ξαφνικά, το τραπεζικό σύστημα συγκλονίσθηκε, δεχόμενο περίεργες επιθέσεις που σκόρπισαν τον πανικό στους καταθέτες.

Είχε προηγηθεί άρθρο της «Wall Street», που διατύπωνε τους φόβους της Δύσης, πως η Βουλγαρία μπορεί να αναδειχθεί στον αδύναμο κρίκο της Ε.Ε. στο αντι-ρωσικό μέτωπο. Ο πρέσβης, μάλιστα, της Μεγάλης Βρετανίας στη Σόφια, Jonathan Allen, σε δικό του άρθρο έφθασε στο σημείο να καλέσει τη Βουλγαρία να αποκαθηλώσει το άγαλμα του τσάρου Αλέξανδρου Β’, του ελευθερωτή των Βουλγάρων!

Την ίδια ώρα, η Ρουμανία εξελίσσεται στο σημαντικότερο σύμμαχο των ΗΠΑ στον Εύξεινο Πόντο, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια της Τουρκίας. Ο πρόεδρος Τραϊανός Μπασέσκου προώθησε, ήδη από το 2004, το όραμα της ανάδειξης της Ρουμανίας σε υπο-περιφερειακή δύναμη στην νοτιο-ανατολική Ευρώπη και τη δημιουργία του άξονα Ουάσιγκτον-Λονδίνο-Βουκουρέστι.



Σήμερα, η Ρουμανία και η Πολωνία ηγούνται του αντι-ρωσικού μετώπου, στηρίζοντας καθοριστικά την νέα ουκρανική ηγεσία. Το Βουκουρέστι, το οποίο έχει ενεργειακή αυτάρκεια – το ρουμανικό πετρέλαιο εφοδίασε σε όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τη ναζιστική Γερμανία- κρατά σκληρή αντι-ρωσική στάση και εξαιτίας της επιδίωξής του να ενσωματώσει το μικρό κράτος της Μολδαβίας (όπως είχε συμβεί στις περιόδους 1918-1939 και 1941-1944).

Η γειτονική Ουγγαρία ακολουθεί διαφορετική πολιτική, και μπορεί η χώρα να μην αποτελεί τμήμα των Βαλκανίων, αλλά οι εξελίξεις στη Βουδαπέστη επηρεάζουν και επηρεάζονται άμεσα από τα βαλκανικά πράγματα. Ο πρωθυπουργός Βίκτωρ Ορμπάν προωθεί με μεθοδικότητα τις διμερείς σχέσεις με τη Μόσχα και δεν συμμετέχει στα αντι-ρωσικά μέτρα της Δύσης, λόγω της Ουκρανίας, χωρίς να υπολογίζει τις απειλές της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών.

Να σημειωθεί ότι το κόμμα του FIDESZ σάρωσε στις πρόσφατες εκλογές, με ποσοστό 52,73%, μετά από μια θητεία όπου εθνικοποιήθηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία, επιβλήθηκαν υψηλότεροι φόροι σε τράπεζες και πολυεθνικές και εκδιώχθηκε το ΔΝΤ.

Η Ρωσία, λοιπόν, θα συμμετάσχει στη δημιουργία δύο νέων ενεργειακών μπλοκ στον Ατομικό Σταθμό PAKS, κόστους 18 δισ. δολ., ενώ συμφωνία υπάρχει και για τον South Stream, η οποία προβλέπει να μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο στην Ουγγαρία από τις αρχές του 2017 – ο αγωγός, με συμφωνία της Gazprom και της αυστριακής OMV, στις 25 Ιουνίου στη Βιέννη παρουσία του Πούτιν, θα φθάσει μέχρι την Αυστρία.

Τέλος, η Βουδαπέστη έχει ανακινήσει για τα καλά το ζήτημα της ουγγρικής μειονότητας στις γειτονικές χώρες, κάτι που ανησυχεί πρωτίστως τη Ρουμανία, λόγω των Ούγγρων της Τρανσυλβανίας.

Από το σχεδιασμό της Μόσχας δεν θα μπορούσε, βεβαίως, να λείψει και η εξαιρετικά αδυνατισμένη Σερβία, η οποία την ίδια ώρα επιδιώκει την είσοδό της στην Ε.Ε., κάνοντας οδυνηρές παραχωρήσεις στο ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου.

Η Ρωσία εξακολουθεί να είναι βασικός εμπορικός εταίρος της Σερβίας, η Gazprom Neft έχει αποκτήσει την κρατική εταιρεία πετρελαίου NIS, ενώ το Βελιγράδι συμμετέχει στην κατασκευή του South Stream. Εν τω μεταξύ, το 2013, η Σερβία κατέστη μόνιμος παρατηρητής του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας, του αμυντικού οργανισμού που ελέγχει η Ρωσία.
Κανείς δεν δύναται να προδικάσει το αποτέλεσμα της σκληρής διαμάχης για την επιρροή στα Βαλκάνια, καθώς εξαρτάται από πολλαπλούς παράγοντες σε όλη την Ευρασιατική ήπειρο. Εάν, πάντως, επικρατήσει η αμερικανική στρατηγική και καταρρεύσει ο ρωσικός σχεδιασμός για τους αγωγούς και τις επενδύσεις στην ενέργεια, οι Ρώσοι είναι πιθανόν να εκτοπισθούν ολοκληρωτικά, για πρώτη φορά στην ιστορία τους, από τα Βαλκάνια. Εάν, όμως, η Μόσχα κερδίσει μερίδιο επιρροής, οι ισορροπίες θα αλλάξουν σε όλη την Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Οι 10 πολυεθνικές που ελέγχουν σχεδόν οτιδήποτε τρώμε

 Οι 10 πολυεθνικές που ελέγχουν σχεδόν οτιδήποτε τρώμε

Δεν είναι σχήμα λόγου αλλά η αδυσώπητη πραγματικότητα. Δέκα πολυεθνικές επιχειρήσεις ελέγχουν τη συντριπτική πλειοψηφία των τροφίμων που καταναλώνουμε.


Σύμφωνα με γράφημα που δημιούργησε η οργάνωση Oxfam International και δημοσιεύει το Business Insider, οι 10 εταιρείες που βρίσκονται πίσω σχεδόν από κάθε είδος που βρίσκεται στα ράφια ενός σούπερ μάρκετ είναι οι:


Coca-Cola, PepsiCo, Unilever, Danone, Mars, Mondelez International, Kellogg's, General Mills, Nestle, και η Associated British Foods.

Παράλληλα, σύμφωνα με τις τελευταίες αναφορές της Oxfam, οι 10 αυτές πολυεθνικές ευθύνονται για την εκπομπή 263,7 εκατομμυρίων τόνων αερίων του θερμοκηπίου, μόνο για το 2013.

Αν οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις αποτελούσαν μία χώρα, αυτή θα ήταν 25^ηστη σειρά των χωρών που επιβαρύνουν περισσότερο την ατμόσφαιρα με αέρια του θερμοκηπίου.

Δείτε αναλυτικά το γράφημα πιο πάνω.

πηγή : Το ποντίκι

Τι προβάλλουν για την Ουκρανία

Τι προβάλλουν για την Ουκρανία

Συμπεράσματα χρήσιμα και για τον ταξικό ρόλο των ΜΜΕ προσφέρουν οι εξελίξεις στην Ουκρανία, τα ρεπορτάζ που καθημερινά βρίσκει (ή δε βρίσκει) κανείς στα περισσότερα αστικά ΜΜΕ. Την προηγούμενη εβδομάδα συνεχίστηκε στην ανατολική χώρα η «αντιτρομοκρατική επιχείρηση» που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση Ποροσένκο, στοχοποιώντας το ρωσόφωνο πληθυσμό και ισοπεδώνοντας ολόκληρες κατοικημένες περιοχές. Είναι δεκάδες οι άμαχοι νεκροί, ανάμεσά τους και μικρά παιδιά. Βόμβες καταστρέφουν σπίτια, αλλά και κλινικές, σχολεία. Οι πρόσφυγες αυξάνονται κατά χιλιάδες, από πόλεις όπως το Κραματόρσκ και το Σλαβιάνσκ, όπου εκατοντάδες οικογένειες κλείνονται για ώρες στα καταφύγια και όταν κατορθώσουν να βγουν παίρνουν ό,τι μέσο βρουν μπροστά τους, προσπαθώντας να σώσουν τα παιδιά τους. Κι όμως, τις περισσότερες μέρες τα περισσότερα αστικά ΜΜΕ φιλοξενούσαν μονόστηλες ειδήσεις, κυρίως με δηλώσεις διπλωματών που ασκούσαν πίεση προς Κίεβο ή Μόσχα για εξεύρεση λύσης.

***

Χαρακτηριστικό ήταν το εξής: Την προηγούμενη Τετάρτη 2 Ιούλη, η μοναδική φωτογραφία που κυκλοφορούσαν μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία (όπως το «Ασοσιέιτεντ Πρες», το «Ρόιτερς») σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία ήταν ένα πλάνο με τέσσερις γραβατωμένους διπλωμάτες να χαμογελούν. Ηταν οι υπουργοί Εξωτερικών Ρωσίας, Ουκρανίας, Γαλλίας και Γερμανίας που συναντήθηκαν στο Βερολίνο, σε ένα από τα «παζάρια» που συνεχίζονται καθημερινά στο πλαίσιο των σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και διεργασιών. Την ίδια μέρα, στην Ανατολική Ουκρανία σκοτώθηκε ένα κορίτσι 5-6 χρονών. Στο Κραματόρσκ, συγκεκριμένα, καταστράφηκαν τουλάχιστον 100 σπίτια. Μια αυτοκινητοπομπή με πάνω από 80 πρόσφυγες, ανάμεσά τους και έξι μωρά ενός έτους, δέχτηκε την επίθεση του ουκρανικού στρατού 20 χιλιόμετρα από τη ρωσική μεθόριο και για να μην υπάρξουν θύματα αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω. Από τις επιθέσεις του Κι

έβου προκλήθηκαν προβλήματα στο δίκτυο παροχής ηλεκτρικού ρεύματος του Λουγκάνσκ, ενώ στο Ντονέτσκ σοβαρές ζημιές σημειώθηκαν στο σύστημα ύδρευσης της πόλης.

***

Τα ίδια ΜΜΕ που σήμερα σιωπούν μπροστά στην τραγωδία που ζει ο λαός της Ανατολικής Ουκρανίας, φιλοξενούσαν ολόκληρες σελίδες τον περασμένο χειμώνα για να αναλύσουν και να εγκωμιάσουν την «ειρηνική επανάσταση» που εξελισσόταν στην πλατεία Μεϊντάν του Κιέβου. Στήριζαν και πρόβαλλαν (ένα μόνο) μέρος μιας ολόκληρης επιχείρησης που - όπως αποδείχτηκε και στη συνέχεια - εξυπηρετούσε τα σχέδια της ΕΕ και των ΗΠΑ να επεκτείνουν και να εδραιώσουν την επιρροή τους στην Ανατολική Ευρώπη, σε ανταγωνισμό με την καπιταλιστική Ρωσία. Τότε, τα σουλάτσα Ευρωπαίων και Αμερικανών πολιτικών στο πλευρό των «εξεγερμένων» του Κιέβου προβάλλονταν κατά κόρον και μάλιστα επιδοκιμάζονταν ως στήριξη στην «ελεύθερη επιλογή του ουκρανικού λαού» να συνδεθεί με τις Βρυξέλλες. Αντίστοιχα, το ενδιαφέρον και τα σχέδια επενδυτών να αξιοποιήσουν τη «νέα» σχέση Κιέβου - Βρυξελλών προβάλλονται σήμερα ως κινήσεις που δήθεν θα βελτιώσουν και τη ζωή των Ουκρανών εργαζομένων και όχι ως κίνηση που δημιουργεί νέα δεδομένα για την ουκρανική αγορά, σε σχέση και με την παρουσία των ρωσικών μονοπωλίων σε αυτή.

***

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα πώς θα λήξει η ενδοϊμπεριαλιστική «κόντρα» που συντελείται στις πλάτες του ουκρανικού λαού. Ομως, είναι καθαρό πως οι αλλαγές στο γεωπολιτικό χάρτη της Ανατολικής Ευρώπης συντελούνται και με τον πολύτιμο ρόλο των «αντικειμενικών» ΜΜΕ. Γι' αυτό το λόγο μπορεί, για παράδειγμα, να προβάλλεται «το δικαίωμα στην υπεράσπιση της πατρίδας» που (σύμφωνα και με τα λεγόμενα της εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ) έχει το Κίεβο, αλλά πολύ εύκολα να προσπερνιέται το δικαίωμα στην επιβίωση που έχουν οι χιλιάδες ρωσόφωνοι της χώρας, που ούτε λίγο - ούτε πολύ θεωρούνται παράπλευρη απώλεια σε έναν πόλεμο μονοπωλίων. Για τα αστικά ΜΜΕ, τα βάσανα των λαών προβάλλονται και «υπάρχουν» μόνο όταν και μόνο όπως εξυπηρετεί το κεφάλαιο της χώρας τους. Οι εξελίξεις στην Ουκρανία και το πώς αυτές προβάλλονται / αξιοποιούνται από τα ΜΜΕ της πλουτοκρατίας επιβεβαιώνουν τη σημασία που έχει η μελέτη και διάδοση του «Ριζοσπάστη», ως καθημερινού εργαλείου για την ταξική προσέγγιση της ειδησεογραφίας, την όξυνση του ταξικού κριτηρίου, τη θωράκιση των εργατών απέναντι στα ΜΜΕ μιας τάξης που θέλει να τους πείσει να στρατευτούν πίσω από τις ανάγκες του ενός ή του άλλου μονοπωλίου ή ιμπεριαλιστικού κέντρου.

Α. Μ.

Τζάμπα εργάτες από τα προγράμματα κατάρτισης

Τζάμπα εργάτες από τα προγράμματα κατάρτισης

Μια αποκαλυπτική εικόνα της εκμετάλλευσης που υφίστανται οι άνεργοι που συμμετέχουν σε διάφορα προγράμματα κατάρτισης μέσω ΚΕΚ, δίνει το Εργατικό Κέντρο Λάρισας. Φέρνει σαν παράδειγμα ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης ανέργων, που χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και υλοποιείται αυτό το διάστημα από διάφορα ΚΕΚ, πανελλαδικά και στη Λάρισα, διάρκειας 550 ωρών, με αμοιβή 5 ευρώ μεικτά την ώρα στους εκπαιδευόμενους.
Σύμφωνα με το ΕΚ Λάρισας, το πρόγραμμα περιέχει 100 ώρες προκατάρτισης, 90 ώρες θεωρητικής κατάρτισης και μετά 360 ώρες πρακτικής άσκησης σε επιχειρήσεις, στις οποίες οι εκπαιδευόμενοι δουλεύουν κανονικά, χωρίς καμιά επιβάρυνση του εργοδότη. Ηδη, μια σειρά επιχειρήσεις της περιοχής έχουν σημαντικό αριθμό τέτοιων εργαζομένων, για τους οποίους δεν πληρώνουν απολύτως τίποτα.
Η μόνη δέσμευση από τη συμμετοχή των επιχειρήσεων σ' αυτό το πρόγραμμα, είναι να πάρουν το 15% τουλάχιστον απ' αυτούς για 3 μήνες δουλειάς μετά την ολοκλήρωσή του. Δηλαδή, μια επιχείρηση που έχει 20 «καταρτιζόμενους», υποχρεούται να πάρει μόλις τρεις για 3 μήνες, συνήθως με τον κατώτερο μισθό των 586 ευρώ μεικτά για τους πάνω από 25 ετών και 511 μεικτά για τους κάτω των 25 ετών. Αυτό συνιστά μεγάλη εκμετάλλευση των ανέργων, οι οποίοι από ανάγκη καταφεύγουν σ' αυτά τα προγράμματα.
Το ΕΚΛ σημειώνει ότι «αυτά τα προγράμματα επιδότησης εργοδοτών και κατάρτισης δεν συνιστούν πολιτική αντιμετώπισης της ανεργίας και η 30χρονη περίπου εφαρμογή τους το αποδεικνύει». Καλεί τους άνεργους να παλέψουν για ουσιαστικά μέτρα προστασίας και ενάντια στο σύστημα που γεννά και ανακυκλώνει την ανεργία για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων.

Χωρίς επίδομα οι εννιά στους δέκα άνεργοι

Χωρίς επίδομα οι εννιά στους δέκα άνεργοι

Μόλις το 1,5% των μακροχρόνια ανέργων παίρνει το σχετικό βοήθημα

Από κινητοποίηση με αίτημα την ουσιαστική προστασία των ανέργων

Αποκλεισμένοι από το επίδομα του ΟΑΕΔ είναι 9 στους 10 ανέργους (ποσοστό 90%) ή μόλις 1 στους 10 το λαμβάνει, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ, που δημοσιεύτηκαν χτες στον Τύπο. Σύμφωνα με τα στοιχεία, λιγότερο από το 10% των ανέργων ή 102.026 άτομα λαμβάνουν το επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ.
Υπενθυμίζεται ότι το επίδομα ανεργίας είναι μόλις 360 ευρώ το μήνα, ενώ αν ο δικαιούχος έχει προστατευόμενα μέλη το επίδομα προσαυξάνεται για καθένα από αυτά κατά 10%. Το πρόσθετο επίδομα των 200 ευρώ το μήνα λαμβάνει μόλις το 1,5% του συνόλου των εγγεγραμμένων μακροχρόνια ανέργων. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, αποκλεισμένοι από το επίδομα είναι 1.172.817 εγγεγραμμένοι άνεργοι, λόγω των αυστηρών περιορισμών που θέτει η νομοθεσία (αριθμός ενσήμων κλπ.).
Με δεδομένη αυτή την κατάσταση και με στόχο να ανακυκλώσει τη φτώχεια, στην οποία καταδικάζονται χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, η κυβέρνηση ετοιμάζεται τις επόμενες μέρες να εμφανίσει σαν «μάννα εξ ουρανού» για τους ανέργους το λεγόμενο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που «εγγυάται» επιβίωση με 13,1 ευρώ την ημέρα και ανοίγει το δρόμο για συνολικότερη επίθεση στους μισθούς και τα επιδόματα.
Σύμφωνα με παλιότερες μελέτες, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα απευθύνεται υπό προϋποθέσεις σε μακροχρόνια ανέργους, που δεν καλύπτονται πλέον από το τακτικό επίδομα ανεργίας, επειδή έχουν εξαντλήσει την περίοδο επιδότησης, σε νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, που δεν καλύπτονται από τον ΟΑΕΔ, επειδή δεν έχουν εργαστεί ποτέ.
Επίσης, σε όσους εργάζονται περιστασιακά ή χωρίς ασφάλιση και δεν καταφέρνουν να στοιχειοθετήσουν ασφαλιστικό δικαίωμα, ώστε να το αξιοποιήσουν σε περίπτωση ανεργίας, ασθενείας ή μητρότητας, σε αυτοαπασχολούμενους που κλείνουν τις επιχειρήσεις τους, σε αγρότες χωρίς εισόδημα και σε ορισμένες άλλες κατηγορίες ανθρώπων που είτε βρίσκονται, είτε πλησιάζουν στα όρια της εξαθλίωσης.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Αμείωτη επέλαση του ουκρανικού στρατού

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Αμείωτη επέλαση του ουκρανικού στρατού

Συνεχίστηκαν οι σφοδρές μάχες στην ανατολική Ουκρανία όλο το Σαββατοκύριακο

...και μετά ψωμί

Στοχευμένα συνεχίζεται η «αντιτρομοκρατική» επιχείρηση του Κιέβου στην ανατολική Ουκρανία, όπου η ουκρανική κυβέρνηση πρώτα βομβαρδίζει και ισοπεδώνει κατοικημένες περιοχές κι έπειτα εμφανίζεται ως... προστάτης να μοιράζει στον πληθυσμό τρόφιμα.
Μέσα στο Σαββατοκύριακο, η ουκρανική σημαία σηκώθηκε σε πόλεις όπως το Κραματόρσκ και το Σλαβιάνσκ, από όπου μεταφέρθηκε η έδρα των ένοπλων ρωσόφωνων προς τα ανατολικότερα. Ολόκληρο το Σαββατοκύριακο, ο ουκρανικός στρατός εξαπέλυε σφοδρές επιθέσεις σε μια σειρά πόλεις και χωριά, με τον πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο να σημειώνει: «Η διαταγή μου παραμένει σε ισχύ: πρέπει να ενισχύσουμε την περικύκλωση των τρομοκρατών». Αυτό φυσικά δε σήμαινε τίποτα άλλο από μια αμείωτη σε ένταση επέλαση του στρατού, με τον πληθυσμό της περιοχής να μετρά νέους νεκρούς και πρόσφυγες. Στο Λουγκάνσκ σκοτώθηκε τουλάχιστον ένας άνθρωπος και τέσσερις ακόμα τραυματίστηκαν, στη διάρκεια ανταλλαγής πυρών μεταξύ των δύο πλευρών την Κυριακή.
Μπαίνοντας ο στρατός στις περιοχές που πρώτα βομβάρδιζε καταστρέφοντας ολοσχερώς, οι εκπρόσωποι του Κιέβου ανακοίνωναν ότι σύντομα θα ολοκληρωθεί η «αποκατάσταση των υπηρεσιών» και μοίραζαν ένα πιάτο φαΐ στους ίδιους ανθρώπους που έχουν αφήσει χωρίς σπίτια.
Χτες, το Κίεβο ανακοίνωσε ότι όποιος παρακούει τις εντολές όσων φυλάνε τα ουκρανικά σύνορα στην Αζοφική θάλασσα, θα πυροβολείται.

Πρώτα «μοίρασαν» θάνατο...

Στο μεταξύ, την Κυριακή έγινε στο Κίεβο συνάντηση της «Ομάδας επαφής» με συμμετοχή εκπροσώπων της Ουκρανίας, της Ρωσίας και του ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη), όχι όμως των ρωσόφωνων. «Συζητήθηκε η παρούσα κατάσταση στην ανατολική Ουκρανία... και ο τόπος συνάντησης για περαιτέρω επαφές με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη», σύμφωνα με ανακοίνωση του ΟΑΣΕ, που τονίζει ότι «η επόμενη συνάντηση πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό».

Η Μόσχα ζητά να αντιδράσει η ΕΕ για τους θανάτους αμάχων

Χτες, το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας κάλεσε να υπάρξει «προσήκουσα αντίδραση» από την Ευρωπαϊκή Ενωση για τους θανάτους αμάχων στην ανατολική Ουκρανία, σημειώνοντας: «Ελπίζουμε ως προς αυτό να υπάρξει μια προσήκουσα αντίδραση από τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να αποκηρύξουν την εγκληματική πολιτική των αρχών στο Κίεβο».
Το Σάββατο, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Λοραίν Φαμπιούς ανέφερε μεταξύ άλλων πως «η Ρωσία έχει κάνει ορισμένα βήματα» προς μια μακροπρόθεσμη και επιτηρούμενη από όλα τα μέρη «εκεχειρία».
Από τη μεριά του, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ δήλωσε ότι «ακόμη κι αν η κατάσταση στην ανατολική Ουκρανία εξελίσσεται υπέρ των ουκρανικών υπηρεσιών ασφαλείας, δε θα υπάρξει μια καθαρά στρατιωτική λύση, πολύ περισσότερο τώρα που η πλειονότητα των αυτονομιστών έχουν οχυρωθεί στο Ντονέτσκ» και συμπλήρωσε: «Θα συμβούλευα όλες οι πλευρές να παραμείνουν στο δρόμο της ανακοίνωσης του Βερολίνου της προηγούμενης Τετάρτης (...) κυρίως να εργαστούν προς τον κύριο στόχο: την κήρυξη εκεχειρίας στην ανατολική Ουκρανία», σημείωσε ο Σταϊνμάγερ.
Στο μεταξύ, χτες, τέσσερα άτομα τραυματίσθηκαν σε συγκρούσεις στην κεντρική πλατεία του Κιέβου Μεϊντάν, όπου παραμένουν «διαδηλωτές» οι οποίοι θεωρούνται ότι το «κίνημα» της περασμένης άνοιξης δε δικαιώθηκε. Αλλωστε, δεν είναι σπάνιες και οι ανοιχτές διαδηλώσεις ακροδεξιών ομάδων στην ουκρανική πρωτεύουσα, που μεταξύ άλλων ζητούν από την κυβέρνηση να κηρύξει στρατιωτικό νόμο σε όλη τη χώρα, ενώ διαμαρτύρονταν όταν το Κίεβο είχε δεχτεί προσωρινή εκεχειρία. Πάντως, τα αίτια της χτεσινής επίθεσης δεν έγιναν γνωστά.

Σήμερα η «συντονιστική συνάντηση»

Στο μεταξύ, σήμερα έχει προγραμματιστεί στις Βρυξέλλες «συντονιστική συνάντηση Υψηλού Επιπέδου», για την προετοιμασία της «Διάσκεψης Δωρητών για την Ουκρανία», που θα γίνει το χειμώνα. Η συνάντηση αφορά «στον καθορισμό των προτεραιοτήτων για την Ουκρανία βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα και στο συντονισμό» της οικονομικής υποστήριξης προς το Κίεβο, ώστε να ολοκληρωθεί η «μεταρρύθμιση» της ουκρανικής οικονομίας.
Στη σημερινή συνάντηση θα συμμετάσχει εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης και ο υφυπουργός Εξωτερικών, Κυριάκος Γεροντόπουλος.

• Σε μια παράλληλη εξέλιξη, σύμφωνα με δημοσίευμα της ρωσικής εφημερίδας «Izvestia», στη Μόσχα ετοιμάζεται νομοσχέδιο για τη δημιουργία εταιρειών ιδιωτικού στρατού. Μεταξύ άλλων, θα αναλαμβάνουν θα βοηθούν στην αντιμετώπιση «έκτακτων καταστάσεων», την εγγύηση της ασφάλειας σε κρίσιμα κυβερνητικά κτίρια, τη συνοδεία φορτίων. Θα εποπτεύονται από το υπουργείο Αμυνας και όσοι δουλεύουν σε αυτές θα μπορούν να οπλοφορούν, π.χ. με αυτόματα. Επίσημα, το υπουργείο Αμυνας αρνήθηκε ότι υπάρχει τέτοιο νομοσχέδιο.