Μεθοδολογικές προϋποθέσεις μιας μη αναγωγικής κοινωνικής ιστορίας της λογοτεχνίας

Παναγιώτης Μανιάτης

Σε ένα δοκίμιο του 1910 με τον τίτλο «Για τη θεωρία της ιστορίας της λογοτεχνίας»⁶ ο Λούκατς αναστοχαζόταν με αυτοκριτικό πνεύμα τα εννοιολογικά μέσα που είχε χρησιμοποιήσει στο βιβλίο του για το μοντέρνο δράμα.⁷ Οι διευκρινίσεις του στηρίζονται σε κεντρικές έννοιες της φιλοσοφίας της ζωής -όπως «μορφή», «βίωμα» και «ζωή»-, με ρητές αναφορές στον Ζίμελ και στον Μπερξόν. Στόχος αυτού του μεθοδολογικού δοκιμίου είναι να παρουσιάσει τις βασικές έννοιες και τα προβλήματα της ιστορίας της λογοτεχνίας ως μιας «νέας, οργανικής ενότητας», μιας «ένωσης της κοινωνιολογίας και της αισθητικής».⁸ Σύμφωνα με τον Λούκατς, όλες οι έννοιες της ιστορίας της λογοτεχνίας παρουσιάζουν έναν τέτοιο συνθετικό χαρακτήρα, αφού έχουν μία αισθητικοφιλοσοφική και, συνάμα, μία κοινωνιολογική διάσταση.

Αυτό ισχύει, κατ’ αρχάς, για τη βασική έννοια της ιστορίας της λογοτεχνίας, την έννοια της μορφής. Όπως ο Ζίμελ, ο Λούκατς επεξηγεί την καλλιτεχνική μορή ψυχολογιστικά ως μία «ψυχική πραγματικότητα»,⁹ η οποία αντιπροσωπεύει την άχρονη αισθητική αξία του έργου τέχνης.¹⁰ Βεβαίως, η μορφή έχει, συγχρόνως, μία κοινωνική διάσταση, η οποία συνδέεται με το γεγονός ότι η λογοτεχνία αποτελεί επίσης πάντα μία επικοινωνιακή κοινοποίηση «ορισμένων συναισθημάτων, σκέψεων, αξιολογήσεων κ.ο.κ.», με άλλα λόγια: «ορισμένων βιωμάτων».¹¹ Η μορφή είναι, λοιπόν, ένα «διαμεσολαβητικό στοιχείο»¹² μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, μεταξύ ψυχής και «ζωής», αλλά και μεταξύ των ίδιων των υποκειμένων σε εκείνο το πεδίο του ανθρώπινου πολιτισμού που εκπροσωπεί η τέχνη.
Για τον Λουκατς, η μορφοποιητική δύναμη της μορφής περιορίζεται από την εξάρτησή της από το υλικό της «ζωής», το οποίο μορφοποιεί.¹³ Με αυτή την έννοια, το «πλαίσιο εισέρχεται στη μορφή και γίνεται μέρος της ίδιας της διαδικασίας μορφοποίησης».¹⁴ Το πρότυπο του Λουκατς στην Εξελικτική ιστορία, προκειμένου να συλλάβει αυτή την εξάρτηση της λογοτεχνικής μορφής από το ιστορικό-κοινωνικό της πλαίσιο, ήταν το έργο του Βίλχελμ Ντιλτάυ Το βίωμα και η ποίηση (1905).¹⁵ Σε αυτό, ο Ντιλτάυ εξέταζε τα ουσιώδη στοιχεία μιας εποχής και την επίδρασή τους στο βίωμα του καλλιτέχνη και, συνακόλουθα, στις καλλιτεχνικές του μορφές.¹⁶ Σύμφωνα με την αναδιατύπωση αυτής της προσέγγισης από τον Λουκατς, η ζωή αποτελεί ένα μη αναγώγιμο στις μορφές γενικό πλαίσιο, από το οποίο αντλείται το περιεχόμενο της τέχνης. Εντός αυτού του πλαισίου μία ορισμένη κοσμοθεώρηση (Weltanschauung) μπορεί να εκφραστεί μέσω μιας καλλιτεχνικής μορφής, με τρόπο ώστε να επιδράσει πάνω σε ένα κοινό, ικανό να κατανοήσει το νόημά της. Όπως εξηγεί ο Λουκατς, η ψυχική ζωή εξαρτάται από την «ατμόσφαιρα μιας εποχής» και την «ιδεολογία» της,¹⁷ δηλαδή από τις κοσμοθεωρήσεις που είναι δυνατές σε έναν ορισμένο κοινωνικό κόσμο. Εντέλει, οι μορφές είναι «στα βαθύτερα θεμέλιά τους πάντα κοσμοθεωρήσεις»,¹⁸ γι’ αυτό και κάθε συγκεκριμένη πραγματοποίησή τους εξαρτάται από κοινωνικές συνθήκες που θα πρέπει να αποσαφηνιστούν κοινωνιολογικά.¹⁹
Το κρίσιμο σημείο αυτής της προσέγγισης είναι ακριβώς ότι η εξάρτηση της καλλιτεχνικής μορφής από τις κοινωνικές συνθήκες μεσολαβείται από την κοσμοθεώρηση ή την «ιδεολογία».²⁰ Για τον Λουκατς, αυτό έχει ως συνέπεια το ότι «η επίδραση των οικονομικών συνθηκών στο έργο τέχνης είναι μόνο έμμεση»,²¹ αφού «οι ίδιες οι οικονομικές συνθήκες παίζουν μόνο έναν υποδεέστερο ρόλο ως θεμελιώδες γεγονός».²² Και εφόσον, κατά τον Λουκατς, «η κοινωνιολογία της λογοτεχνίας δεν μπορεί να ασχοληθεί με το τι είναι αυτό που παράγει αυτές τις αντιλήψεις για τη ζωή, αυτές τις κοσμοθεωρήσεις»,²³ μία stricto sensu αιτιώδης εξήγηση της τέχνης με βάση κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες είναι απλώς αδύνατη.
Αυτή η προσέγγιση επιδιώκει παρόμοιους σκοπούς με εκείνους της Φιλοσοφίας του χρήματος (1900) του Ζίμελ. Γιατί με το βιβλίο του αυτό ο Ζίμελ θέλησε να προσφέρει επιχειρήματα ενάντια σε μία «μονοδιάστατη» ή «μηχανιστική» οικονομική εξήγηση των πολιτισμικών φαινομένων. Περιγράφοντας «από μεθοδική πλευρά» τη «βασική πρόθεση» του έργου, ο Ζίμελ σημείωνε ότι αυτή συνίσταται «στην οικοδόμηση ενός ορόφου κάτω από τον ιστορικό υλισμό, με τρόπο ώστε να γίνεται αντιληπτή η εξηγητική αξία της συμπερίληψης της οικονομικής ζωής στις αιτίες του πνευματικού πολιτισμού, αλλά ακριβώς οι ίδιες εκείνες οικονομικές μορφές να αναγνωρίζονται ως αποτέλεσμα βαθύτερων αξιολογήσεων και ρευμάτων, ψυχολογικών, ακόμη και μεταφυσικών προϋποθέσεων».²⁴ Στη Φιλοσοφία του χρήματος, ο Ζίμελ επιχειρεί να συνδέσει τα «αποσπασματικά περιεχόμενα της θετικής γνώσης» που παράγουν οι επιμέρους επιστήμες με την «ολότητα της ζωής».²⁵
Ο προσανατολισμός του έργου είναι, λοιπόν, ολιστικός· φιλοδοξεί «από την επιφάνεια του οικονομικού γίγνεσθαι να τραβήξει μία κατευθυντήρια γραμμή μέχρι τις έσχατες αξίες και σημασιακότητες καθετί του ανθρώπινου», να «βρει σε κάθε λεπτομέρεια της ζωής την ολότητα του νοήματος της»,²⁶ Mε αυτή τη μέθοδο ο Ζίμελ προσέβλεπε στην υπέρβαση του κοινωνιολογικού θετικισμού και της μονόπλευρης οικονομικής εξήγησης των κοινωνικών φαινομένων. Τα επιμέρους φαινόμενα, ακόμη και τα φαινομενικά πλέον ασήμαντα, συνδέονται με το πλαίσιο ενός περιεκτικού νοήματος της «ζωής» και με τον αντίστοιχο πολιτισμό. Σε αυτό τον προσανατολισμό διαβλέπει κανείς μία τάση του Ζίμελ προς τον ανιστορικό εντοπισμό των «μεταφυσικών προϋποθέσεων» των οικονομικών μορφών, των «βαθύτερων και ουσιωδέστερων κινήσεων» της «ζωής»,²⁷ των «ουσιωδών μορφών κίνησης» του «πνευματικού κόσμου».²⁸
Ακολουθώντας τον αντιθετικιστικό και αντιοικονομιστικό μεθοδολογικό προσανατολισμό του Ζίμελ, ο Λούκατς απορρίπτει κάθε κοινωνιολογία που τρέφει τη «φιλοδοξία να αναδείξει τις οικονομικές συνθήκες μιας εποχής ως την έσχατη και βαθύτερη αιτία των καλλιτεχνικών φαινομένων».²⁹ Μάλιστα, στο μεθοδολογικό του δοκίμιο ασκεί ρητά κριτική στους «συνεπείς μαρξιστές» που επιχειρούν να αναγάγουν το περιεχόμενο της λογοτεχνίας στις οικονομικές συνθήκες, παραβλέποντας τον διαμεσολαβητικό ρόλο της μορφής.³⁰ Σε αυτήν τη φάση, η κριτική του Λούκατς εντάσσεται στο πλαίσιο των συζητήσεων εκείνης της εποχής γύρω από την «αρχή της ατομικότητας» στην ερμηνευτική της ιστορίας και, με αυτή την έννοια, αποτελεί μέρος της προσπάθειας να θεμελιωθεί η αστική κοινωνιολογία, ενάντια στις θέσεις του ιστορικού υλισμού, πάνω στη βάση της ανεξαρτησίας του πολιτισμού από το οικονομικό του υπόβαθρο.³¹ Δεν θα ήταν, όμως, παράλογο να εντοπίσουμε εδώ τη ρίζα της γενικότερης αντίθεσης του Λούκατς στον οικονομισμό και της προτίμησής του για ολιστικές προσεγγίσεις της κοινωνίας, ακόμη και μετά τη στροφή του στον μαρξισμό στα τέλη του 1918.³²
Παραπομπές αριθμημένες σύμφωνα με τη δομή του βιβλίου
6. Georg Lukacs, «Zur Theorie der Literaturgeschichte». Text und Kritik, 39/40(1973): 24-51
7. Βλ. τις σχετικές παρατηρήσεις του Λούκατς στις αναμνήσεις του από εκείνη την εποχή στο: Eva Fekete, Eva Karädi (επιμ.), Georg Lukacs. Sein Leben in Bildern, Selbstzeugnissen und Dokumen Corvina Kiado: Βουδαπέστη 1981, σ. 30.
8. Lukacs, «Zur Theorie der Literaturgeschichte», σ. 24.
9. Lukacs, Entwicklungsgeschichte des modernen Dramas, σ. 12.
10. Βλ. Lukacs, «Zur Theorie der Literaturgeschichte», σ. 27.
11. Ό.π., σ. 28· βλ. επίσης: Lukäcs, Entwicklungsgeschichte des modernen Dramas, σσ. 10-11.
12. Lukäcs, «Zur Theorie der Literaturgeschichte», σ. 31.
13. Βλ. Lukacs, Entwicklungsgeschichte des modernen Dramas, σ. 12.
14. Judith Butler, «Introduction», στο: Georg Lukacs, Soul and Form, επιμ. John T. Sanders και Katie Terezakis, μτφρ. Anna Bostock, Columbia University Press: Νέα Υόρκη 2010, σ. 7. Βλέπουμε ότι ο Λουκατς αναζητούσε από πολύ νωρίς τον δρόμο προς μία διαλεκτική θεώρηση της σχέσης μεταξύ μορφής και περιεχομένου, πριν ακόμη έλθει σε επαφή με τους πειραματισμούς του Λασκ, ή πριν στραφεί προς τη δυνατότητα μιας ιστορικής διαλεκτικής – τάση που δεν διαφεύγει της Μπάτλερ (βλ. ό.π., σσ. 4-7).
15. Η επίδραση του Ντιλτάυ και ειδικότερα του συγκεκριμένου βιβλίου του στο νεανικό του έργο επισημαίνεται από τον ίδιο τον Λουκατς στον πρόλογο στην επανέκδοση της θεωρίας του μυθιστορήματος του 1963 (βλ. TR, σ. 7). Για την επίδραση του Ντιλτάυ και του Ζίμελ στην εννοιολογική συγκρότηση της Εξελικτικής ιστορίας, βλ. Weisser, Georg Lukäcs’ Heidelberger Kunstphilosophie, σσ. 12-15.
16. Βλ. Wilhelm Dilthey, Das Erlebnis und die Dichtung (1905), Vandenhoeck & Ruprecht: Γκαίτινγκεν 1985, σσ. 7-17, 141. Για την επίδραση του Ντιλτάυ στον νεαρό Λουκατς, βλ. επίσης: Werner Jung, «Georg Lukäcs als Schüler Wilhelm Diltheys». Dilthey fahrbuch für Philosophie und Geschichte der Geisteswissenschaften, 5(1988): 240-257.
17. Lukäcs, «Zur Theorie der Literaturgeschichte», σ. 32.
18. Ό.π., σ. 32.
19. Βλ. Lukäcs, Entwicklungsgeschichte des modernen Dramas, σ. 13.
20. Ό.π., σ. 13.
21. Ό.π., σ. 12.
22. Ό.π., σ. 13.
23. Ό.π., σ. 12.
24. Όλα τα αποσπάσματα από το: Georg Simmel, Philosophie des Geldes (Gesamtausgabe, τόμ. 6), Suhrkamp: Φρανκφούρτη 1989, o. 13.
25. Ό.π., o. 9.
26. Ό.π., o. 12. Γι’ αυτή την «αισθητική»-ολιστική μέθοδο του Ζίμελ, βλ. Frisby, «Introduction», σσ. 7-8.
27. Ό.π., σ. 13.
28. Ό.π., σ. 12.
29. Lukács, Entwicklungsgeschichte des modernen Dramas, σ. 10.
30. Βλ. Lukács, «Zur Theorie der Literaturgeschichte», σσ. 25, 34.
31. Βλ. Beiersdörfer, Weber und Lukács, σσ. 30-31.
32.Ο Φέχερ έχει δίκιο όταν παρατηρεί πως η αντίθεση του Λούκατς στον μηχανιστικό οικονομισμό της Β’ Διεθνούς είχε ήδη διαμορφωθεί στα πρώτα χρόνια της διανοητικής του πορείας (βλ. τις σημ. 7 και 10, στο: Ferenc Fehér, «Die Geschichtsphilosophie des Dramas», σσ. 49-50). Σε μία συνέντευξή του, ο ίδιος ο Λούκατς δήλωνε χαρακτηριστικά ότι ποτέ δεν μετάνιωσε για το γεγονός πως έλαβε τα πρώτα του μαθήματα κοινωνικών επιστημών από τον Ζίμελ και τον Βέμπερ και όχι από τον Κάουτσκι (αναφέρεται στο Frisby, «Introduction», σ. 45, σημ. 78).
Πηγή: Ιστορία και πράξη, Η φιλοσοφία της πράξης του Γκέοργκ Λούκατς, Κωνσταντίνος Καβουλάκος, εκδ. Τόπος, σελ. 128-131.
Επιμέλεια: Παναγιώτης Μανιάτης

Νέο εργοδοτικό έγκλημα στη Λάρισα

Κατιούσα

Μια πραγματικότητα πέρα από την πιο νοσηρή φαντασία βιώνουν οι εργαζόμενοι, πληρώνοντας την εργοδοτική ασυδοσία και την έλλειψη  ασφαλείας και σχετικών κρατικών ελέγχων.
Τελευταίο θύμα ένας 59χρονος οδηγός συνεργείου στη Λάρισα, που γύρω στις 11 το βράδυ παρασύρθηκε από όχημα στο δρόμο Λάρισας –  Συκουρίου, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ο ίδιος και να τραυματιστεί σοβαρά ο οδηγός.
Δεν ήταν η κακιά η ώρα, αλλά αποτέλεσμα των συνθηκών εργασίας. Όπως καταγγέλλει το ΕΚ Λάρισας, είναι απαράδεκτο που δουλεύανε ως εκείνη την ώρα, χωρίς μάλιστα τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας. Ολόκληρη η ανακοίνωση αναφέρει τα εξής:
«Κανείς δεν μπορεί να μιλά για ατύχημα και κακιά στιγμή. Πρόκειται για ένα ακόμα εργοδοτικό έγκλημα, στην πλειάδα άλλων που συμβαίνουν καθημερινά στους τόπους δουλειάς, στο κυνήγι του μέγιστου δυνατού κέρδους των επιχειρήσεων, που δεν λογαριάζει την σωματική ακεραιότητα και τη ζωή των εργαζομένων.
Η έλλειψη μέτρων προστασίας, όπως και στη συγκεκριμένη περίπτωση η εντατικοποίηση της δουλειάς, έχουν εξαπλωθεί σημαντικά και οδηγούν σε τραγικές καταστάσεις με θύματα τους εργαζόμενους που αγωνίζονται για το μεροκάματο της επιβίωσης.
Αυτή είναι η σύγχρονη Ελλάδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που διατυμπανίζει η κυβέρνηση, όπου κάθε 15 λεπτά της ώρας έχουμε ένα εργατικό “ατύχημα” και κάθε 3 ημέρες ένα θανατηφόρο “δυστύχημα”. Αυτό είναι το καθημερινό σκηνικό της ταξικής επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς.
Η διοίκηση του ΕΚΝΛ εκφράζει τη συμπαράστασή της στην οικογένεια του συναδέλφου που χάθηκε.
Καλεί τους εργαζόμενους να μην κάνουν πίσω, μπροστά στην ανάγκη για το μεροκάματο από τη διεκδίκηση μέτρων προστασίας της ζωής και της υγείας τους, ώστε να γυρίζουν στα σπίτια τους αρτιμελείς και ζωντανοί. Συσπειρωμένοι στα σωματεία τους να διεκδικήσουν μαζί με το ΕΚΝΛ:
• Να ληφθούν άμεσα όλα εκείνα τα μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας των εργαζομένων στην εν λόγω εταιρεία και σε όλους τους χώρους δουλειάς.
• Να σταματήσει η εντατικοποίηση της εργασίας, να μη χρησιμοποιούνται σε καμία θέση ειδικευμένων εργαζομένων ανειδίκευτοι εργάτες – εργάτριες. Να τηρούνται τα ωράρια εργασίας και όλα όσα προβλέπονται από τις ΣΣΕ».

Συκιές Θεσσαλονίκης: Επίθεση φασιστοειδούς σε μέλη του ΚΚΕ και γονείς έξω από σχολείο Από nikos

Την επίθεση φασιστοειδούς σε μέλη του ΚΚΕ καταγγέλλει με ανακοίνωση της η ΚΟΒ Συκεών του ΚΚΕ, τονίζοντας ότι στις Συκιές, που έχουν ποτιστεί με το αίμα τόσων αγωνιστών που πάλεψαν ενάντια στο φασισμό, δεν πρέπει να βρίσκουν τόπο να σταθούν οι φασίστες. Η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Την Τετάρτη 27 Μάρτη, έξω από το 6ο Δημοτικό Σχολείο Συκεών, μέλη του ΚΚΕ που είναι γονείς μαθητών του σχολείου, ανάμεσά τους και η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων, την ώρα που μοίραζαν ανακοινώσεις που καλούσαν σε προγραμματισμένη εκδήλωση του Κόμματος για τα 20 χρόνια από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, με ομιλητή το ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρη Κουτσούμπα, δέχτηκαν επίθεση από γνωστό φασιστοειδές της περιοχής.
Τα μέλη του ΚΚΕ μοίραζαν στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς του σχολείου ανακοινώσεις με αντι-ΝΑΤΟικό και αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, κάτι το οποίο όπως φαίνεται εξόργισε το φασίστα, ο οποίος τους επιτέθηκε, σπρώχνοντας και προπηλακίζοντας ακόμα και γυναίκες!
Το γνωστό φασιστοειδές της περιοχής Πάνος Μπέκας (ο οποίος μάλιστα, τη μέρα εκείνη φορούσε μπλούζα με το λογότυπο του “Ιερού Λόχου” μπήκε μαινόμενος στο προαύλιο του σχολείου, άρπαξε το μικρόφωνο που είχε στηθεί για την προσευχή και εξύβρισε το διευθυντή μπροστά στα μάτια των μικρών παιδιών, επειδή “αφήνει τα κουμμούνια να μοιράζουν φυλλάδια έξω από το σχολείο”. Παράλληλα, κάλεσε και την Αστυνομία για να απομακρύνει τους κομμουνιστές, η οποία έσπευσε να πάρει τα στοιχεία των μελών του ΚΚΕ και να τους ζητήσει να απομακρυνθούν.
Στην προσπάθεια παρεμπόδισης των κομμουνιστών έσπευσαν την ώρα εκείνη να συνδράμουν και 2-3 γονείς, οι οποίοι το προηγούμενο διάστημα είχαν προσπαθήσει να διαγράψουν μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων. Αφορμή για αυτό αποτέλεσε το γεγονός ότι δεν συμφωνούσαν με δράσεις που ανέπτυσσε το ΔΣ και αφορούσαν σε αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, στους απεργούς της “Κόκα Κόλα” κ.α. Βέβαια, οι γονείς αυτοί έχουν ήδη πάρει την απάντησή τους, αφού η προσπάθειά τους να διαγράψουν τη συγκεκριμένη μητέρα έπεσε στο κενό, με αποτέλεσμα οι ίδιοι να αναγκαστούν να παραιτηθούν από το ΔΣ, κάτω από τη γενική κατακραυγή των γονέων και του λαού της περιοχής.
Οι τακτικές αυτές των φασιστών δείχνουν ότι τους ενοχλεί η δράση της ΚKE που αποτελεί φάρο ελπίδας για κάθε νέο, γιατί βάζει εμπόδια στην προσπάθειά τους να σπείρουν το ναζιστικό τους δηλητήριο. Είναι οι ίδιοι που δεν βγάζουν κουβέντα για τις τεράστιες ελλείψεις στα σχολεία, για το νέο νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση και κάνει το σχολείο ατελείωτο εξεταστικό κέντρο, ενώ την ίδια στιγμή κόβει τον όποιο μορφωτικό χαρακτήρα είχε.
Αυτό που πραγματικά τους ενόχλησε είναι η πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ και τις επεμβάσεις του. Δεν περιμέναμε τίποτα άλλο από τους φασίστες που κλίνουν σε όλες τις πτώσεις τη λέξη πατρίδα, αλλά για το ξεπούλημά της στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς φονιάδες όχι μόνο δεν βγάζουν άχνα, αλλά επιτίθενται και σε όποιον παλεύει ενάντια σε αυτό.
Δεν θα τους περάσει!
Οι αγωνιστές δεν σκύβουν το κεφάλι!
Καλούμε τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς και όλο το λαό της περιοχής να πάρει θέση και να τους απομονώσει. Να μην αφήσει να πιάσει τόπο το φασιστικό δηλητήριο στα σχολεία και τις γειτονιές μας. Στις Συκιές, που έχουν ποτιστεί με το αίμα τόσων αγωνιστών που πάλεψαν ενάντια στο φασισμό, δεν πρέπει να βρίσκουν τόπο να σταθούν οι φασίστες.

Γιατί “όποιος συνηθίζει τη μορφή του τέρατος, γίνεται ίδιος με αυτό”».

Απαγορεύονται το σφυροδρέπανο, ο Λένιν και ο Μαρξ, τιμώνται οι ναζί, στην Ευρωπαϊκη΄Ένωση Από iraklis3

Tον αντικομμουνισμό σε επίσημη πολιτική και ιδεολογία έχει ανακηρύξει η κατά τ’ άλλα «δημοκρατική» ΕΕ των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», σε μια προσπάθεια να σβηστεί από τον «ορίζοντα» της λαϊκής πάλης στην Ευρώπη μια κοινωνία όπου καταργούνται η εκμετάλλευση και η καπιταλιστική ιδιοκτησία, κοινωνικοποιούνται τα μονοπώλια και όλος ο παραγόμενος πλούτος. «Εργαλείο» σε αυτή την προσπάθεια είναι η «εξίσωση» του κομμουνισμού με τον φασισμό, που στην πραγματικότητα αθωώνει και δείχνει ανοχή στον φασισμό. Ετσι, σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες απαγορεύονται Κομμουνιστικά Κόμματα και σύμβολα, ξηλώνονται αντιφασιστικά μνημεία και ανεγείρονται μνημεία των ναζιστικών «Waffen SS» (Ες-Ες), ενώ η Ιστορία ξαναγράφεται όπως βολεύει τους καπιταλιστές, τους βασικούς «αιμοδότες» του φασισμού ανά την Ιστορία και ανά τον κόσμο.
Την ίδια στιγμή, διάφορα αστικά κόμματα σε χώρες της ΕΕ, όπως και στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, καλούν σε στήριξη της «φιλοευρωπαϊκής, προοδευτικής» πολιτικής στις ευρωεκλογές, για να μπει «φρένο» στην άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού! Η υποκρισία τους ξεχειλίζει. Τα παραδείγματα στήριξης, εφαρμογής ή ανοχής από την ΕΕ των αντικομμουνιστικών διώξεων και ταυτόχρονα της εξύμνησης των ναζί και των συνεργατών τους είναι άφθονα.
Μεταξύ άλλων, οργή και πολλά ερωτήματα προκάλεσε η αποκάλυψη ότι το γερμανικό κράτος εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να δίνει συντάξεις σε «τραυματίες πολέμου», μεταξύ των οποίων και πολλά πρώην μέλη των Ες-Ες, διαφόρων εθνικοτήτων σε πολλές χώρες του κόσμου.

Η Ιστορία ξαναγράφεται από τους ιμπεριαλιστές

Η νίκη των ευρωπαϊκών λαών κατά του φασισμού, με μπροστάρηδες τον σοβιετικό λαό, κομμουνιστές και αντιστασιακούς σε διάφορες χώρες, επιχειρείται να υποβαθμιστεί ή και να διαγραφεί, ώστε να μην αποτελεί πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων. Ετσι, η ΕΕ βάφτισε «μέρα της Ευρώπης» την 9η Μάη, τη μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης, που οι λαοί, με εμπροσθοφυλακή τον Κόκκινο Στρατό, σήκωναν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ, σηματοδοτώντας τη συντριβή του φασισμού.
Ακόμη, ξεχωρίζει το ψήφισμα που εγκρίθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο στις 2/4/2009, ανακηρύσσοντας την 23η Αυγούστου πανευρωπαϊκή Μέρα Μνήμης «για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων», όπου χαρακτηρίζεται ο κομμουνισμός «ολοκληρωτικό καθεστώς» και κατηγορούνται τα πρώην σοσιαλιστικά κράτη για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Μάλιστα, υποστηρίζεται ότι «η ναζιστική τυραννία οδήγησε στο Ολοκαύτωμα», αλλά και «στην επιβολή ολοκληρωτικών και αντιδημοκρατικών κομμουνιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη»!
Το επόμενο βήμα έγινε στο Ευρωκοινοβούλιο, με τη σύσταση, στις 21/4/2010, μιας «άτυπης» ομάδας ευρωβουλευτών με τον τίτλο «Συμφιλίωση των Ευρωπαϊκών Ιστοριών», με στόχο: «Να αναπτύξουμε μια κοινή προσέγγιση σχετικά με τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, μεταξύ άλλων του κομμουνιστικού καθεστώτος της ΕΣΣΔ, για να διασφαλιστούν η συνέχεια της διαδικασίας της αξιολόγησης των ολοκληρωτικών εγκλημάτων και η ίση μεταχείριση και μη διάκριση των θυμάτων ολοκληρωτικών καθεστώτων».
Ακολούθησαν κείμενα, όπως έκθεση της Κομισιόν με θέμα «Η μνήμη των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα στην Ευρώπη» (δημοσιεύτηκε στις 22/12/2010). Στην έκθεση η Κομισιόν καταγράφει τα βήματα που έχουν γίνει σε επίπεδο ΕΕ και κρατών – μελών στην προώθηση της αντικομμουνιστικής εκστρατείας. Μάλιστα, καλεί τα κράτη – μέλη να προχωρήσουν ενιαία σε αυτήν την κατεύθυνση, σημειώνοντας καθυστερήσεις και καταγράφοντας «θετικά» βήματα που έχουν κάνει ορισμένα κράτη – μέλη στον τομέα αυτό (π.χ. θεσμική απαγόρευση κομμουνιστικών συμβόλων, καθιέρωση ως ποινικού αδικήματος της άρνησης των εγκλημάτων των σοσιαλιστικών καθεστώτων κ.λπ.).

Απαγορεύονται το σφυροδρέπανο, ο Λένιν και ο Μαρξ…

Ετσι, φτάσαμε σε χώρες της ΕΕ να απαγορεύονται τα κομμουνιστικά σύμβολα, να αποθεώνονται οι συνεργάτες των ναζί. Στην Ουγγαρία, να απαγορεύεται η χρήση κομμουνιστικών συμβόλων, το Κοινοβούλιο να ψηφίζει τροπολογίες στον Ποινικό Κώδικα, βάσει των οποίων τα «εγκλήματα του κομμουνισμού» ταυτίζονται με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Οποιος δημόσια αρνηθεί ότι υπήρξαν «εγκλήματα του κομμουνισμού», θα πρέπει να φυλακίζεται. Στην Τσεχία να επιβάλλονται απαγορεύσεις στη δράση της Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας. Στην Πολωνία να διώκεται καθηγητής Πανεπιστημίου με την «κατηγορία» ότι διοργάνωσε σεμινάριο για τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Μαρξ, αλλά και διαδηλωτής που φορούσε μπλουζάκι με σκίτσο του Λένιν!
Αλλωστε, στην Πολωνία διώχθηκαν στελέχη του ΚΚ Πολωνίας και της εφημερίδας του «Μπρζασκ», για «δημόσια προώθηση του ολοκληρωτισμού». Μπορεί τον περασμένο Γενάρη να κατέρρευσε στο δικαστήριο αυτή η απαράδεκτη κατηγορία και τα στελέχη του ΚΚ να αθωώθηκαν, ωστόσο στα πάνω από 2,5 χρόνια που διήρκεσε η δίκη, δικαστικοί επιμελητές πραγματοποίησαν ακόμη κι έρευνες στα σπίτια μελών και στελεχών του ΚΚ Πολωνίας, διεξάγοντας ανακριτικού τύπου «συνεντεύξεις», ακόμα και σε γείτονές τους, με προφανή στόχο τον εκφοβισμό. Εξάλλου, στην Πολωνία βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία διερεύνησης της νομιμότητας του ΚΚ Πολωνίας με βάση τις αντικομμουνιστικές διατάξεις του Συντάγματος της χώρας, που εξισώνουν τον κομμουνισμό με το τέρας του φασισμού και του ναζισμού, που είναι γέννημα – θρέμμα του καπιταλισμού.
Ποια ήταν η απάντηση της Ευρωπαίας επιτρόπου για θέματα Δικαιοσύνης, Βιέρα Γιούροβα, σε Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για όλο αυτό το αντικομμουνιστικό «κυνήγι μαγισσών» της πολωνικής κυβέρνησης; Το απέδωσε «στην προσέγγιση της Ιστορίας από το κάθε κράτος – μέλος με τον δικό του τρόπο»!
Στο πλαίσιο αυτής της …θεώρησης της Ιστορίας, «ήρωες» δεν είναι όσοι πολέμησαν το φασισμό/ναζισμό, αλλά όσοι τον στήριξαν. Ετσι και στην Πολωνία (και αλλού) ξηλώνονται μνημεία του Κόκκινου Στρατού, ενώ αφαιρέθηκε ακόμη και η τιμητική πλακέτα που συνόδευε το μνημείο των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στο Τσίβνουβ (περιοχή κοντά στο Στετίνο), όπου νοσηλεύτηκαν και τελικά απεβίωσαν στο στρατιωτικό νοσοκομείο «250». Η πολωνική κυβέρνηση και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας ισχυρίστηκαν ότι η εν λόγω πλακέτα προωθεί τα «ολοκληρωτικά καθεστώτα», γιατί σε αυτήν αναγράφεται η φράση «Στους αγωνιστές για μια δημοκρατική Ελλάδα», ενώ «στόχος του ΚΚΕ και του ΔΣΕ ήταν να δημιουργήσουν κομμουνιστικό κράτος, υπό την επιρροή της ΕΣΣΔ»!
Την ίδια στιγμή, βέβαια, η πολωνική κυβέρνηση προωθεί νόμους που «βγάζουν λάδι» τους Πολωνούς συνεργάτες των Γερμανών ναζί, μετατρέποντας σε ποινικό αδίκημα τη χρήση της φράσης «πολωνικά στρατόπεδα θανάτου». Επίσης, στο όνομα της «προστασίας του έθνους», ποινικοποιείται κάθε δημόσια εκφορά της άποψης ότι «το πολωνικό έθνος ή το πολωνικό κράτος» συνεργάστηκαν με τους ναζί στα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο κατεχόμενο πολωνικό έδαφος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

…τιμώνται οι συνεργάτες των ναζί και τα Ες-Ες!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η Εσθονία, μια χώρα όπου 275.000 Σοβιετικοί στρατιώτες και παρτιζάνοι έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωσή της από το ναζιστικό ζυγό και τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται μεγάλη προσπάθεια να κατοχυρωθεί η ηρωοποίηση όσων πολέμησαν στο πλευρό των ναζί. Ετσι, το εσθονικό Κοινοβούλιο τον Φλεβάρη του 2012 ενέκρινε απόφαση για αναγνώριση από το κράτος των Εσθονών ναζί και μελών των Ες-Ες ως «αγωνιστών της ελευθερίας»…
Και στη χώρα αυτή ξηλώνονται αντιφασιστικά μνημεία, όπως συνέβη τον Απρίλη του 2007 με το μνημείο του μπρούντζινου στρατιώτη «Αλιόσα» από την κεντρική πλατεία του Ταλίν, για την αποκαθήλωση του οποίου η αστυνομία αιματοκύλησε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, με έναν νεκρό.
Ταυτόχρονα, στήνονται μνημεία για όσους Εσθονούς συμμετείχαν στα «Waffen SS» και προς τιμήν των χιτλερικών στρατευμάτων που βρίσκονταν στη χώρα έως το 1944. Το ΚΚ και τα κομμουνιστικά σύμβολα έχουν απαγορευτεί, ενώ η περίοδος που η σοσιαλιστική Εσθονία βρισκόταν στη σύνθεση της ΕΣΣΔ θεωρείται «κατοχή». Επίσης, εδώ και μια δεκαετία, η 22η Σεπτέμβρη, μέρα που απελευθερώθηκε η πρωτεύουσα από τον φασισμό, έχει καθιερωθεί ως «μέρα πένθους», για να εμπεδωθεί από τη νέα γενιά πως η μέρα κατά την οποία ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε τη χώρα, σήμανε δήθεν την «κατοχή» της.
Τέλος, στην Ουκρανία, η οποία βρίσκεται σε διαδικασία μελλοντικής ένταξης στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ο φιλοναζιστικός κυβερνητικός συνασπισμός είναι στενός «σύμμαχος» των ευρωπαϊκών κρατών – μελών και των ΗΠΑ, στην αντιπαράθεσή τους και με τη Ρωσία. Κυβερνητικά στελέχη προχωρούν σε δηλώσεις όπως (του προέδρου της Βουλής, Αντρέι Παρούμπι) ότι ο Χίτλερ ήταν «ο μεγαλύτερος προωθητής της άμεσης δημοκρατίας» και συμμετέχουν σε «διαδηλώσεις» νεοναζιστικών ομάδων.
Η κυβέρνηση του Πέτρο Ποροσένκο (συνομιλητής και εταίρος της Μέρκελ, του Μακρόν και άλλων Ευρωπαίων «προοδευτικών» κατά της «απειλής της ακροδεξιάς») καθιέρωσε πρόσφατα την 1η Γενάρη – μέρα γέννησης του διαβόητου εγκληματία συνεργάτη των ναζί, Στέπαν Μπαντέρα – ως επίσημη εθνική αργία προς τιμήν του! Ο Στ. Μπαντέρα, ηγέτης της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών, μαζί με τους Γερμανούς ναζί αιματοκύλησαν τον ουκρανικό λαό και άλλες εθνικότητες που ζούσαν στην περιοχή, εξοντώνοντας χιλιάδες άμαχους, ενώ πολέμησαν ενάντια στον Κόκκινο Στρατό.
Ταυτόχρονα, στην Ουκρανία ισχύει ο νόμος της αποκομμουνιστικοποίησης, που ποινικοποιεί την πάλη για τον σοσιαλισμό, σύμβολα όπως το σφυροδρέπανο και κάθε θετική αναφορά στον κομμουνισμό. Σύμφωνα με αυτόν το νόμο αποκλείστηκε από τις προεδρικές εκλογές (31 Μάρτη) ο υποψήφιος του ΚΚ Ουκρανίας, Πέτρο Σιμονένκο.
Ο «προοδευτισμός» της ΕΕ σε όλο του το μεγαλείο! Με αστικές κυβερνήσεις, σοσιαλδημοκρατικές και νεοφιλελεύθερες, με συνεργασίες και με την ακροδεξιά, πολιτικές δυνάμεις δηλαδή που τις ενώνει η κοινή …φρούδα ελπίδα ότι οι λαοί δεν θα ξανασηκώσουν κεφάλι στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, που υπηρετούν, στήνοντας τα διάφορα ψευδεπίγραφα δίπολά τους.
Πηγή: Ριζοσπάστης

Κοκομπλόκο Αρβανίτη από ερώτηση υποψήφιου του ΚΚΕ – “Από ποια μαρξιστική σκοπιά συνομιλεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Τραμπ και το Νετανιάχου;”

 (VIDEO)

Συζήτηση υποψήφιων ενόψει των ευρωεκλογών χθες στην ΕΡΤ, με τον Κώστα Αρβανίτη να κάνει μια από τις πρώτες εμφανίσεις του με τη νέα του ιδιότητα ως μέλος του ευρωψηφοδελτίου του Σύριζα. Στην αρχή της συζήτησης τοποθετήθηκε μάλιστα και για τη διαβόητη πια ζωντανή του αποχώρηση από το στούντιο, όταν ανακοινώθηκε το όνομά του μεταξύ των υποψηφίων. Ούτε λίγο – ούτε πολύ, το απέδωσε σε “καθυστέρηση” της πολιτικής γραμματείας του Σύριζα, προσπαθώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τη φαιδρή σκηνοθεσία που είδαμε στον αέρα πριν λίγες μέρες.
Παρά τις προσπάθειές του να επικεντρωθεί η συζήτηση σε μια βολική για τον ίδιο και το κόμμα του κοκορομαχία με τον Κυμπουρόπουλο της ΝΔ και την Εύα Καΐλή του ΚΙΝΑΛ, o Aρβανίτης κυριολεκτικά τα χρειάστηκε στη στιχομυθία του με Λευτέρη Νικολάου – Αλαβάνου εκ μέρους του ΚΚΕ. Ο Αρβανίτης ξεκίνησε με το γνώριμο “ενωτικό” αριστερό του ύφος, επικαλούμενος Χαρίλαο Φλωράκη, ενιαίο Συνασπισμό κλπ., για να μιλήσει από  για τις “συμμαχίες” του Σύριζα, δηλαδή την ολοκληρωτική του μετάλλαξη σε παλιάς κοπής σοσιαλδημοκρατία, μαζεύοντας μάλιστα και σε επίπεδο προσώπων διάφορα ρετάλια της τελευταίας. Κι όλα αυτά γιατί από “μαρξιστική οπτική” “οι κοινωνίες κινούνται”. Απευθυνόμενος στο Νικολάου, δήλωσε πως η μόνη κριτική που θα είχε νόημα στον Τσίπρα (και σε οποιονδήποτε άλλο πρωθυπουργό), είναι αν πήγαινε σε συνέδριο μη δημοκρατικού αστικού κόμματος κι αυτό γιατί εκπροσωπεί τη χώρα, όχι το κόμμα. Στην ερώτηση του Νικολάου, “Από ποια μαρξιστική σκοπιά συνομιλεί ο Σύριζα με τον Τραμπ και το Νετανιάχου”, ο Αρβανίτης επιχείρησε να συνεχίσει το ίδιο βιολί, βγάζοντας μάλιστα και τον εαυτό του απέξω αφού “πάντα κατήγγειλε το Νετανιάχου και την εγκληματική πολιτική του Ισραήλ”, επαναλαμβάνοντας πως ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός κι ως εκ τούτου οφείλει να μιλάει “και με τον Τραμπ, και με τον Πούτιν, και με το Νετανιάχου”.
Επακολούθησε πληρωμένη απάντηση υπό τη μορφή ερώτησης, αφού ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ του αντιγύρισε το ίδιο του το επιχείρημα, αναδεικνύοντας την απόλυτη υποκρισία της κυβέρνησης: “Γιατί λοιπόν ο Τσίπρας με το θεσμικό του ρόλο δεν προχωράει στην υλοποίηση της απόφασης που έχει πάρει η ελληνική βουλή για αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης;”.
Ένα πλάνο αρκεί όσο χίλιες λέξεις, καθώς ο υποψήφιος του Σύριζα έμεινε κυριολεκτικά παγωτό, καταφέρνοντας ίσα – ίσα να βγάλει ένα συγκαταβατικό “μμμ”,  ενώ στη συνέχεια ανέλαβε να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση ο παρουσιαστής, αλλάζοντας το θέμα της συζήτησης, χωρίς να μάθουμε τελικά ποτέ ποια θα ήταν η απάντηση του Αρβανίτη όταν θα κατόρθωνε να ξαναβρεί τον παλιό, πολιτικάντικο εαυτό του.

Η μόνη απορία που μένει να λυθεί αυτή την προεκλογική περίοδο είναι αν ο Αρβανίτης ήταν καλύτερος συριζοφρουρός ως υποψήφιος ή ως δημοσιογράφος.

Τέρμα στην παραφιλολογία

 

 Η οδηγία για το Copyright στο διαδίκτυο και η στάση του ΚΚΕ στις ψηφοφορίες

    Υπερψήφιστηκε τελικά με σημαντική πλειοψηφία στο ευρωκοινοβούλιο η οδηγία Copyright στο διαδίκτυο, ανάμεσά τους και τα διαβόητα άρθρα 11 και 13, που εισάγουν νέους περιορισμούς στο ίντερνετ και έχουν ξεσηκώσει εδώ και μήνες σημαντικές αντιδράσεις. 

 

 
Με τη γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων ξεκίνησε στα ΜΚΔ μια παραφιλολογία σχετικά με τη στάση της ευρωκοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ στο ζήτημα. Η συζήτηση εστιάστηκε γύρω από την απουσία του Σωτήρη Ζαριανόπουλου, ενός εκ των δύο βουλευτών του κόμματος, λες και το ΚΚΕ έχει διαφορετική γραμμή ανάλογα με τα πρόσωπα, λες και δεν έχει δώσει δείγματα γραφής εδώ και δεκαετίες για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί. Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να πουν σχεδόν πως αν κι ο Ζαριανόπουλος είχε δώσει την ψήφο του υπέρ των τροποποιήσεων στα άρθρα 11 και 13, αυτό θα μπορούσε να περάσει, καθώς έλειπαν μόνο 5 ψήφοι για να γίνει η σχετική συζήτηση. Κάπως έτσι ξεκινάνε οι θρύλοι, και σε 100 χρόνια από τώρα θα ακούγεται πως για μια ψήφο κομμουνιστή δε διασφαλίστηκε το ελεύθερο ίντερνετ. Άλλοι προσπαθούν να αφήσουν υπονοούμενα για το λευκό που ψήφισε επί του συνόλου του νομοσχεδίου ο Κώστας Παπαδάκης (μάλιστα κάποιοι διαστρέβλωσαν ωμά την πραγματικότητα, μιλώντας για αποχή του), ότι δήθεν δηλώνει κάποια θετική στάση του ΚΚΕ για την οδηγία. Το σκεπτικό της ψήφου του ΚΚΕ, που είναι φυσικά ενιαία και όχι προσωπική υπόθεση των ευρωβουλευτών του, αναλύεται ιδιαίτερα εμπεριστατωμένα στο δελτίο τύπου που εξέδωσε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος, αναλύοντας για μια ακόμα φορά την ουσία του ζητήματος που είναι πως “η πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία δεν μπορεί να αποτελεί εμπόρευμα”:
«Το ΚΚΕ αγωνίζεται για την ελευθερία έκφρασης και την ελεύθερη διάδοση των ιδεών και όλων των έργων της ανθρώπινης δημιουργίας παντού, ασφαλώς και στο Διαδίκτυο. Η πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία δεν μπορεί να αποτελεί εμπόρευμα, στο οποίο την μετατρέπει το εκμεταλλευτικό σύστημα. Οι καλλιτέχνες, οι εκτελεστές, οι πνευματικοί δημιουργοί δεν μπορεί να αφήνονται έρμαιο και απροστάτευτοι απέναντι στους ομίλους που εκμεταλλεύονται το έργο τους. Είναι αναγκαίο να διασφαλίζεται η δίκαιη αμοιβή τους. Όμως, η οδηγία ”για τα πνευματικά δικαιώματα στην ενιαία ψηφιακή αγορά” της ΕΕ, που υπερψηφίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο, όπως διαμορφώθηκε σε συνεργασία με το Συμβούλιο -τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ- δεν ανταποκρίνεται ούτε στις ανάγκες προστασίας των δημιουργών ούτε των χρηστών του Διαδικτύου. Στόχος της σε κάθε περίπτωση είναι να διαμορφώσει ευνοϊκότερους όρους κερδοφορίας για τα ευρωπαϊκά μονοπώλια στους τομείς των οπτικοακουστικών έργων, των εκδόσεων και του έντυπου Τύπου. Η οδηγία αποτέλεσε πεδίο σφοδρής αντιπαράθεσής τους με τα μονοπώλια που ελέγχουν τη λειτουργία του Διαδικτύου, κατά κανόνα αμερικανικά.

Η Ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ τοποθετήθηκε με “Λευκό” γιατί δεν στοιχίζεται με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων ούτε του Διαδικτύου ούτε της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, των εκδοτικών ομίλων, που μοναδικό κριτήριο έχουν τα κέρδη τους. Τάχθηκε ενάντια στην εισαγωγή στο Διαδίκτυο φίλτρων αυτόματης παρεμπόδισης ή αποκλεισμού περιεχομένου που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα. Τονίζει ότι τα μέτρα για την προστασία των δημιουργών δεν πρέπει να θίγουν το δικαίωμα πολιτιστικής δημιουργίας και απόλαυσης, ούτε την ελευθερία έκφρασης και να μη συνιστούν πρακτικές ψηφιακής λογοκρισίας. Οι συμφωνίες παραχώρησης άδειας εκμετάλλευσης πρέπει να προβλέπουν δίκαιη αμοιβή και να προστατεύουν τους συγγραφείς, δημιουργούς, καλλιτέχνες, ερμηνευτές ή εκτελεστές και τους χρήστες, επιβαρύνοντας τους μεγάλους ομίλους που κερδίζουν αστρονομικά κέρδη από την αξία των έργων των δημιουργών, μέσω της διάθεσης και αναφόρτωσης τους στο Διαδίκτυο. Γι’ αυτό το λόγο και τάχθηκε υπέρ σχετικών τροπολογιών που κατατέθηκαν, οι οποίες όμως δεν τέθηκαν καν σε ψηφοφορία, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά τον αντιδραστικό και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του Ευρωκοινοβουλίου και των αστικών κομμάτων.

Η συζήτηση γύρω από τη συγκεκριμένη οδηγία μπορεί να οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα κάθε άνθρωπο καλής θέλησης. Την ελευθερία έκφρασης στο Διαδίκτυο την καταργούν τα μονοπώλια της ψηφιακής αγοράς που ελέγχουν το περιεχόμενο και τις δυνατότητες πρόσβασης των χρηστών ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Αντίστοιχα τα μονοπώλια της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, οι μεγαλοεκδότες και οι επιχειρηματικοί όμιλοι του Τύπου είναι αυτοί που λεηλατούν το έργο και τα δικαιώματα των δημιουργών με ”δικαιώματα αποκλειστικής εκμετάλλευσης”, συμβάσεις παραχώρησης ”αντί πινακίου φακής”.

Για να μπορεί ο λαός να απολαμβάνει ελεύθερα την πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία, διαδικτυακά και με κάθε μορφή, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των δημιουργών και υψηλής ποιότητας συνθήκες δημιουργίας πρέπει να βγουν από τη μέση τα μονοπώλια και η εξουσία τους, οι κυβερνήσεις και οι ενώσεις που τα υπηρετούν. Να γίνει ο εργαζόμενος λαός ιδιοκτήτης του υλικού και πνευματικού πλούτου που παράγει και του ανήκει»



Τελειώνει το ίντερνετ που ξέραμε; Άρθρο 17 και πνευματικά δικαιώματα

 
Αναρτήθηκε από Γκαγκάριν

O καπιταλισμός τρελαίνει – Διπλασιασμός των αναρρωτικών αδειών για ψυχικά νοσήματα στη Γερμανία

Κατιούσα

Μπορεί η Γερμανία να αναδείχθηκε σε μεγάλη κερδισμένη της κρίσης της ευρωζώνης, με τους αριθμούς να εξακολουθούν να ευημερούν ως σήμερα, η ζωή των εργαζομένων της όμως κάθε άλλο παρά βελτιώθηκε. Αυτό αποδεικνύουν τα στοιχεία ασφαλιστικών ταμείων και του του Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Προστασίας Εργασίας και Εργασιακής Ιατρικής για το διάστημα 2007 – 2017, ενώ εκκρεμεί η δημοσιοποίηση των στοιχείων για το 2018.
Μέσα σε αυτή τη δεκαετία, ο αριθμός ημερών των αναρρωτικών αδειών για λόγους ψυχικής ηγείας υπερδιπλασιάστηκε, καθώς από 48 εκατομμύρια μέρες το 2007 ανήλθε σε 107 εκ. το 2017. Τα στοιχεία αυτά δημοσιεύτηκαν στο γερμανικό τύπο μετά από απάντηση του Υπουργείου Εργασίας σε ερώτηση βουλητή του κόμματος “Die Linke”. To οικονομικό κόστος κατά το ίδιο διάστημα σχεδόν τριπλασιάστηκε από 12,4 δις σε 33,9 δις ευρώ.
Μεγάλα θύματα της ψυχικής πίεσης στο χώρο εργασίας φαίνεται να είναι οι άνδρες, που παίρνουν αισθητά περισσότερες μέρες αναρρωτικής άδειας για ψυχικούς λόγους. Οι εργαζόμενοι μεγάλης ηλικίας επίσης είναι πιο ευάλωτοι στα ψυχικά νοσήματα, στοιχείο ιδιαίτερα ενδιαφέρον με δεδομένη την πανευρωπαϊκή τάση αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης. Οι άνδρες μεταξύ 60 και 65 ετών λοιπόν απουσιάζουν συχνότερα με άδεια από την εργασία τους για ψυχικούς λόγους, ενώ πιο “ανθεκτικές” εμφανίζονται οι νεαρές γυναίκες μεταξύ 15 και 20 ετών.
Αυξητική τάση παρουσιάζουν μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα και οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις λόγω περιορισμένης δυνατότητας εξεύρεσης εργασίας οφειλόμενης σε ψυχικές ασθένειες, από 53.900 σε 71.300. Το φαινόμενο επιτείνει η έλλειψη νομοθετικού πλαισίου κατά του εργασιακού έγχους και οι περιορισμένοι έλεγχοι των αρμόδιων υπηρεσιών σε χώρους δουλειάς.
Με πληροφορίες από tagesspiegel.de

Οι εργαζόμενοι της μειονότητας, αλλά και της πλειονότητας, έχουμε τον ίδιο αντίπαλο: Την ΕΕ, το μεγάλο κεφάλαιο, το ΝΑΤΟ και τις κυβερνήσεις τους

Στην ομιλία του στη χτεσινή συγκέντρωση στην Κομοτηνή (αναλυτικά αποσπάσματα θα δημοσιεύσει ο «Ριζοσπάστης» στο φύλλο του Σαββατοκύριακου), ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, απηύθυνε κάλεσμα συμπόρευσης με τους κομμουνιστές στις καθημερινές μάχες και στις εκλογικές αναμετρήσεις που έχουμε μπροστά μας, ώστε περισσότεροι εργάτες, άνεργοι, φτωχοί αγρότες και επαγγελματίες, νέα παιδιά να φτάσουν στην κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, της «Λαϊκής Συσπείρωσης».
Αντιστρέφοντας το ερώτημα που θέτουν τα επιτελεία του συστήματος στο λαό, ότι το ζητούμενο είναι ποια κυβέρνηση - του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ - θα σχηματιστεί την επόμενη μέρα, τόνισε πως όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει στις βουλευτικές εκλογές, θα πιάσει το «νήμα» της αντιλαϊκής πολιτικής από εκεί που το άφησε η προηγούμενη, και πως το ερώτημα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι ποιος θα είναι αντιπολίτευση απέναντι σε τέτοιου είδους αστικές κυβερνήσεις.
«Απέναντι σ' αυτή την κυβέρνηση και σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, αντιπολίτευση ήταν, είναι και θα είναι μόνο το ΚΚΕ», τόνισε. «Αποφασισμένο, μαχητικό, για να υπερασπιστεί τα λαϊκά συμφέροντα, αφού αυτή τη στιγμή, με όλους αυτούς, δεν έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις μιας πραγματικά φιλολαϊκής διακυβέρνησης, για να έρθει η εργατική τάξη, ο λαός στην εξουσία. Γι' αυτό χρειάζεται ένα ισχυρό ΚΚΕ στη Βουλή και στο λαό. Γι' αυτό χρειάζεται επίσης ισχυρό ΚΚΕ απέναντι στην ΕΕ, με μια ισχυρή παρουσία στο Ευρωκοινοβούλιο».

Στη συνέχεια ο Δ. Κουτσούμπας αναφέρθηκε στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να πλασάρει την κάλπικη διαχωριστική γραμμή «πρόοδος ή συντήρηση», προκειμένου να παγιδεύσει όλους όσους απογοήτευσε, ιδιαίτερα ανθρώπους που νιώθουν προοδευτικοί, αριστεροί, και αναφέρθηκε αναλυτικά στα «έργα και τις ημέρες» του ΣΥΡΙΖΑ, που υπηρέτησε με συνέπεια τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Ολοι αυτοί, σημείωσε, μαζί και ο ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκονται στην ίδια μεριά, αυτή της υπεράσπισης των κερδών των μονοπωλίων και της επίθεσης στους λαούς, όπως και η ΝΔ που απαντάει με το δικό της, επίσης κάλπικο δίλημμα «Λαϊκισμός ή υπευθυνότητα».

Η ανάπτυξή τους ούτε θέλει ούτε μπορεί να υπηρετήσει τις ανάγκες των εργαζομένων, των αγροτών, του λαού

Στη συνέχεια της ομιλίας του, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:
«Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Στους μήνες, στις μέρες που απομένουν μέχρι να στηθούν οι κάλπες, ξέρουμε πως θα περισσέψουν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.
Θα ενταθεί η αντιπαράθεση ανάμεσα στους δύο πόλους του αστικού πολιτικού συστήματος, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.
Σικέ αντιπαράθεση, για το ποιος από τους δύο είναι πιο ικανός να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Τσακωμός για το ποιος θα ηγηθεί της "επόμενης μέρας" της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Ομως αυτή η επόμενη μέρα, για την εργατική τάξη, το λαό, θα είναι δυστυχώς ίδια με την προηγούμενη.
Γιατί η επόμενη μέρα αυτής της ίδιας, της καπιταλιστικής ανάπτυξης, απαιτεί να παραμένει σε ισχύ όλο το μνημονιακό αντεργατικό - αντιλαϊκό οικοδόμημα.
Να διατηρηθεί η εργασιακή ζούγκλα.
Να δοθούν μεγαλύτερα προνόμια στο κεφάλαιο.
Κι αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει, είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με τη ΝΔ.
Γιατί και η "δίκαιη ανάπτυξη" - κατά τον ΣΥΡΙΖΑ - και η "βιώσιμη ανάπτυξη" - κατά τη ΝΔ - έχουν κοινό παρονομαστή: Την εκμετάλλευση για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Τι πρόκειται να αλλάξει για τους εργάτες της Κομοτηνής, της Ροδόπης, που έχασαν τη δουλειά τους, μεγάλο μέρος από το μισθό τους, τα δικαιώματά τους;
Στη Βιομηχανική Περιοχή παραμένουν κλειστά τα εργοστάσια του Λαναρά στην κλωστοϋφαντουργία και σε άλλους κλάδους, όπως κατασκευής οικοδομικών προϊόντων.
Οι περίπου 2.000 θέσεις εργασίας που χάθηκαν εδώ στη Βιομηχανική Περιοχή της Κομοτηνής, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, δεν αναπληρώθηκαν, παρά την επέκταση κάποιων βιομηχανικών μονάδων και με τη χρήση των "αναπτυξιακών" νόμων και των προγραμμάτων ΕΣΠΑ.
Ενώ την ίδια ώρα αυξάνεται η εντατικοποίηση της εργασίας, τα χαμηλά μεροκάματα και οι άθλιοι μισθοί είναι ο κανόνας για τους βιομηχανικούς εργάτες, ειδικά στις αναπτυσσόμενες βιομηχανικές μονάδες του νομού.
Ποιος από τους δύο, ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ, υπόσχεται ότι οι εργάτες της Ροδόπης θα πάρουν πίσω τη δουλειά που είχαν, με το μισθό και τα δικαιώματα που είχαν; Κανείς τους.
Ούτε ο δήθεν προοδευτικός ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η δήθεν υπεύθυνη ΝΔ.
Γιατί πολύ απλά και οι δύο το μόνο που μπορούν να εγγυηθούν είναι κέρδη για τις μεγάλες επιχειρήσεις, και αυτό σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Στους επενδυτές, δηλαδή στους καπιταλιστές, που τους καλούν να επενδύσουν στην περιοχή, υπόσχονται πως η εργασιακή ζούγκλα και οι μισθοί πείνας θα παγιωθούν.
Ενώ τα προνόμια και οι ενισχύσεις με ζεστό κρατικό χρήμα θα αυξηθούν.
Τι πρόκειται να αλλάξει για τους φτωχούς αγρότες και εδώ στη Ροδόπη, όπου λόγω των ζημιών στην καπνοπαραγωγή από τη νεκρωτική ίωση - η οποία μάλιστα δεν αποζημιώνεται από τον ΕΛΓΑ - βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται;
Εισόδημα βέβαια που έχει ήδη δεχτεί μεγάλο πλήγμα, λόγω και της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ - ΚΑΠ για τον καπνό, η οποία έχει οδηγήσει στο ξεκλήρισμα των μικροπαραγωγών, ιδιαίτερα σε περιοχές που είναι μονοκαλλιέργεια.
Αυτή ακριβώς είναι και η αιτία που μικρομεσαίοι αγρότες μεταναστεύουν για 4-5 μήνες στο εξωτερικό ως βιομηχανικοί εργάτες.
Τι θα αλλάξει για τους φτωχούς αγρότες και κτηνοτρόφους, που εξακολουθούν να πληρώνονται με χαμηλές τιμές για τα κτηνοτροφικά προϊόντα τους, το γάλα, το κρέας;
Και την ίδια ώρα που εκείνοι παλεύουν για να τα βγάλουν πέρα, οι μεγάλες μονάδες ενισχύονται σε ζωικό κεφάλαιο, κάνουν επιχειρηματικές συνεργασίες για τη μεταποίηση γάλακτος κ.λπ.
Αποτέλεσμα; Η επιτάχυνση της συγκέντρωσης σε μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες.
Τι πρόκειται να αλλάξει για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες της Κομοτηνής, της Ροδόπης, που ιδιαίτερα φέτος δυσκολεύτηκαν να βγάλουν τον βαρύ χειμώνα, ξεπάγιασαν, αφού δεν μπόρεσαν να καλύψουν τις ανάγκες για θέρμανση;
Και αυτό συμβαίνει σε μια περιοχή από όπου θα περάσει ο πολυδιαφημιζόμενος από όλες τις αστικές κυβερνήσεις αγωγός ΤΑΠ, ενώ το οικιακό δίκτυο φυσικού αερίου θα καθυστερήσει.
Αγωγοί Ενέργειας για να κερδίζουν τα μονοπώλια των χωρών που εμπλέκονται, ενώ η ενεργειακή φτώχεια για το λαό θα μεγαλώνει.
Αυτή είναι η ανάπτυξή τους. Μια ανάπτυξη που ούτε θέλει ούτε μπορεί να έχει στις προτεραιότητές της την προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Γι' αυτό και εδώ, όπως και σε όλη την Ελλάδα, οι πλημμύρες, όπως αυτές σε διάφορες περιοχές του νομού σας, αναδεικνύουν την έλλειψη ολοκληρωμένου αντιπλημμυρικού σχεδιασμού.
Είναι δηλαδή μια ανάπτυξη που ούτε θέλει ούτε μπορεί να θέσει σε προτεραιότητα υποδομές που έχουν ανάγκη οι κάτοικοι για να μετακινηθούν.
Οπως άλλωστε αποδεικνύει η εγκατάλειψη της επαρχιακής οδοποιίας, που δημιουργεί προβλήματα στις μετακινήσεις. Αλλά και η κατάρρευση τμήματος της γέφυρας του Ιάσμου, στην επαρχιακή οδό Κομοτηνής - Ιάσμου.
Μια ανάπτυξη που ούτε θέλει ούτε μπορεί να θέσει σε προτεραιότητα τις ανάγκες του λαού για δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και Περίθαλψη.
Απόδειξη, οι ελλείψεις στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, οι ελλείψεις στα σχολεία για τα παιδιά μας.

Οι εργαζόμενοι της μειονότητας, αλλά και της πλειονότητας, μπορούν να δουν ποιος είναι μαζί τους και ποιος απέναντί τους

Εμείς, όταν αναφερόμαστε στα προβλήματα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, αναφερόμαστε και στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει, τόσο στο νομό Ροδόπης όσο και στο νομό Ξάνθης, η μουσουλμανική μειονότητα, οι συνάδελφοί μας και συμπατριώτες μας εργάτες, αγρότες, επιστήμονες, τα παιδιά της μειονότητας.
Αλλωστε, η μουσουλμανική μειονότητα αγγίζει το 50% του πληθυσμού στο νομό Ροδόπης. Και εδώ, σ' αυτό το κομμάτι του λαού της περιοχής, η παρέμβαση των αστικών παραγόντων, τόσο από το εσωτερικό της χώρας όσο και από το εξωτερικό, εξακολουθεί να είναι μεγάλη.
Οι εργαζόμενοι της μειονότητας, αλλά και της πλειονότητας, έχουν την πείρα και μπορούν να δουν ποιος είναι μαζί τους και ποιος είναι απέναντί τους, εχθρός της ζωής και των δικαιωμάτων τους.
Γι' αυτό ακριβώς πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στα κόμματα που στόχο έχουν να διαιρούν τους εργαζόμενους, να τους δηλητηριάζουν με το φαρμάκι της έχθρας, τη στιγμή που στην περιοχή μας οι μειονότητες μπορούν και πρέπει να αποτελούν γέφυρα φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς όλων των γειτονικών χωρών.
Πρέπει επίσης να γυρίσουν όλοι αυτοί την πλάτη και σε εκείνους που στο όνομα της φιλίας και της αλληλεγγύης μάς εμπλέκουν όλους στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.
Υπαρκτά ζητήματα της μειονότητας, τα οποία αφορούν στην εκλογή μουφτή, στην Εκπαίδευση, στα βακούφια κ.ά., προσπαθούν οι αστικές και άλλες εθνικιστικές δυνάμεις να τα εντάξουν στις ενδοαστικές - ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών.
Δηλητηριάζοντας τη συνείδηση των εργαζομένων της μειονότητας.
Συνειδητά προσπαθούν να αποκόψουν τους εργάτες, τους άνεργους από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας, τα ταξικά συνδικάτα, τις άλλες αγωνιστικές συσπειρώσεις, τις λαϊκές επιτροπές και την αλληλεγγύη που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από θρησκεία και εθνικότητα. Αφού όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Αυτό της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Ολοι έχουμε τον ίδιο αντίπαλο: Την ΕΕ, το μεγάλο κεφάλαιο, το ΝΑΤΟ και τις κυβερνήσεις τους.
Τα νέα παιδιά της μειονότητας αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με τα υπόλοιπα νέα παιδιά της Ροδόπης, όλης της Θράκης, όλης της χώρας. Μόνο που εδώ δεν θα ήμασταν έξω από τα πράγματα αν λέγαμε ότι είναι πολύ πιο οξυμένα.
Για παράδειγμα η Εκπαίδευση, κυρίως η Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, δεν αντιμετωπίζει με το κατάλληλο επιστημονικό περιεχόμενο τα αντικειμενικά προβλήματα που αφορούν τη γλωσσική και την πολιτισμική ιδιαιτερότητα της μειονότητας, επηρεάζοντας εν τέλει συνολικά το μορφωτικό επίπεδο.
Τα σχολεία που πριν χρόνια έκλεισαν στις ορεινές και ημιορεινές περιοχές δεν ξανάνοιξαν, οξύνοντας παραπέρα το πρόβλημα.
Ενώ, ιδιαίτερα στα χωριά των ορεινών περιοχών, δεν υπάρχει Προσχολική Αγωγή.
Κρίσιμο λοιπόν ζήτημα αποτελούν τα αναγκαία μέτρα που πρέπει να πάρει το κράτος για την ουσιαστική βελτίωση της Εκπαίδευσης και για τα παιδιά της μειονότητας.
Οι νομοί Ξάνθης και Ροδόπης είναι πρωταθλητές στη μαθητική διαρροή, κάτι που απορρέει από την αντιμετώπιση της Παιδείας - από την πλευρά όλων των αστικών κομμάτων - ως κόστους.
Η διεκδίκηση της μείωσης των μαθητών ανά τμήμα σε μειονοτικά και δημόσια σχολεία...
...της πλήρους - σταθερής εργασίας, με μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών όλων των ειδικοτήτων...
...της κάλυψης των σύγχρονων αναγκών σε υλικοτεχνική υποδομή στα δημόσια και μειονοτικά σχολεία της περιοχής...
...της ουσιαστικής περιοδικής επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα...
...της ουσιαστικής λειτουργίας των υποστηρικτικών δομών (ενισχυτική διδασκαλία, πρόσθετη διδακτική στήριξη)...
...αν χρειάζονται μια φορά στην υπόλοιπη χώρα, εδώ χρειάζονται δέκα.
Και όλα αυτά πρέπει να τεθούν στο επίκεντρο της λαϊκής διεκδίκησης.
Μαζί θα βρεθούμε και στους αγώνες, για να εμποδίσουμε, να κερδίσουμε, να ανοίξουμε επιτέλους το δικό μας δρόμο, το δρόμο της ικανοποίησης των αναγκών του λαού».

Μια αποκαλυπτική επιστολή

Εργαζόμενος σε μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ (τα στοιχεία του ίδιου και της εταιρείας είναι στη διάθεση της εφημερίδας) μας κοινοποίησε επιστολή με την οποία απευθύνεται στους συναδέλφους του, μετά τη διαπίστωση ότι «κατά τη μισθοδοσία τους, πληρώθηκαν λιγότερα, αφού η εταιρεία μείωσε σημαντικά τα επιδόματα των υπαλλήλων, με πρόφαση την υποτιθέμενη αύξηση του βασικού μισθού, που υποτίθεται ότι έδωσε η κυβέρνηση, αυξάνοντας ταυτόχρονα φόρους και κρατήσεις». Απευθυνόμενος στους συναδέλφους του, πέρα από το γεγονός ότι αποκαλύπτει τις εργοδοτικές μεθοδεύσεις, για να παραμένουν καθηλωμένοι οι μισθοί, παρά την «αναπροσαρμογή» του κατώτερου που διαφημίζει η κυβέρνηση, ο εργαζόμενος θέτει εφτά ερωτήσεις στην εργοδοσία, «όσοι και οι λόγοι που έθεσε η εταιρεία στους υπαλλήλους για να χαμογελάνε», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. Τα όσα αναφέρει, μάλιστα, στην επιστολή του, δείχνουν ότι το κρούσμα με την διευθύντρια που απειλούσε τους εργαζόμενους για να χαμογελάνε, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου στην εργασιακή ζούγκλα του χώρου των σούπερ μάρκετ ...και όχι μόνο.

* * *

Αναφέρει μεταξύ άλλων στην επιστολή του: «Δεν γνωρίζει η εταιρεία ότι οι υπάλληλοι δεν αμείβονται υπερωρίες και ότι υπάρχουν περιπτώσεις που δουλεύουν με τα ρούχα εκτός δουλειάς, για τυχόν επίσκεψη εσωτερικού ελέγχου της εταιρείας, γιατί την Επιθεώρηση Εργασίας μάλλον δεν την υπολογίζουν; Δεν γνωρίζει η εταιρεία ότι στην αξιολόγηση του προσωπικού και συγκεκριμένα στην ενότητα "Αφοσίωση στην εταιρεία" αξιολογείται ο υπάλληλος με το αν εργάζεται δωρεάν πέραν του ωραρίου του; Δεν γνωρίζει η εταιρεία ότι δεν τηρείται το κυλιόμενο ωράριο, ότι δηλώνονται στις αργίες ρεπό ή ότι τις Κυριακές δουλεύουμε το μισό του ωραρίου για να μη δικαιούμαστε το ρεπό της Κυριακής που μας κλέβουν; Δεν γνωρίζει η εταιρεία ότι ζητείται συγκεκριμένη ενδυμασία, της οποίας τα έξοδα τα καλύπτουν οι υπάλληλοι και όχι η εταιρεία, όπως είναι υποχρεωμένη; (...) Δεν γνωρίζει η εταιρεία ότι η εγγραφή στο σωματείο που φτιάξανε, το οποίο είναι άφαντο με έδρα τον Πειραιά (!), έγινε με μορφή τρομοκρατίας και χωρίς ενημέρωση και ότι κάλεσαν τους υπαλλήλους σε εκλογές για να ψηφίσουν αυτό που θα τους πει η εταιρεία; Και τελευταίο και πιο βασικό: Δεν γνωρίζει η εταιρεία ότι έχει υπαλλήλους που αμείβονται με 300 ευρώ;».

* * *

Οπως ο ίδιος σημειώνει, «φυσικά και δεν περιμένουμε απάντηση (...) και φυσικά αυτά τα προβλήματα δεν ανήκουν μόνο στη συγκεκριμένη εταιρεία, αλλά σε όλες και ειδικά αυτού του χώρου. Στις πολυεθνικές που δεν ενοχλεί η Επιθεώρηση Εργασίας, το ΙΚΑ και άλλοι κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί, αφού η κυβέρνηση είναι συνέταιρός τους». Και η επιστολή καταλήγει: «Συνάδελφοι, είμαστε πολλοί. Εμείς δουλεύουμε, εμείς παράγουμε και αυτοί πλουτίζουν στις πλάτες μας με τις πλάτες μας. Ο εργασιακός μεσαίωνας που νομίζουμε ότι ζούμε δεν είναι τίποτα, παρά προπομπός σε αυτό που θέλουν να έρθει. Συνάδελφοι, τα προβλήματα είναι κοινά και πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε από κοινού. Η δύναμη που έχουμε όλοι μαζί ενωμένοι είναι κάτι που πρέπει να καταλάβουμε και να το νιώσουμε και είναι κάτι που τρέμουν και φοβούνται. Συνάδελφοι, δυναμώνουμε τη φωνή μας, δυναμώνουμε τα σωματεία, δυναμώνουμε εμείς!».

Δολοφονικός μηχανισμός

Εναν ακόμα μηχανισμό ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων ενέκρινε την περασμένη Τετάρτη το Ευρωκοινοβούλιο, βάζοντας ένα επιπλέον λιθαράκι στην παραπέρα στρατιωτικοποίηση και την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας της ΕΕ.
Πρόκειται για τον μηχανισμό που οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές βάφτισαν, ξεπερνώντας κάθε πρόκληση, «Ευρωπαϊκό Μηχανισμό για την Ειρήνη» (ΕΜΕ) και προβλέπει... το ακριβώς αντίθετο, αφού έχει ως αποστολή την απευθείας και χωρίς καθυστερήσεις χρηματοδότηση των στρατιωτικών Σωμάτων για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ. Ο εν λόγω μηχανισμός αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην πορεία παραπέρα στρατιωτικοποίησης της ιμπεριαλιστικής ένωσης, πορεία που - εν μέσω ανταγωνισμών στο εσωτερικό της - ολοένα και επιταχύνεται τα τελευταία χρόνια και που βεβαίως λειτουργεί συμπληρωματικά στις ΝΑΤΟικές δομές.
Ανάμεσα στα άλλα, η σχετική απόφαση προβλέπει τον διπλασιασμό των στρατιωτικών δαπανών (στο 1,5 δισ. ευρώ ετησίως), με στόχο, όπως λέγεται στο κείμενο, «ιδίως να χρηματοδοτεί τις στρατιωτικές αποστολές της Ενωσης, να ενισχύει τις στρατιωτικές και αμυντικές ικανότητες τρίτων κρατών, περιφερειακών και διεθνών οργανισμών και να συμβάλλει στη χρηματοδότηση επιχειρήσεων υποστήριξης της ειρήνης υπό την ηγεσία περιφερειακών ή διεθνών οργανισμών (σ.σ. ΝΑΤΟ) ή τρίτων κρατών», για επεμβάσεις δηλαδή όπου διακυβεύονται τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Στόχος είναι η ανάπτυξη «αυτοτελών» στρατιωτικών δυνατοτήτων της ιμπεριαλιστικής ένωσης, ώστε αυτή να μπορεί να υπερασπίζεται αυτοτελώς τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Εξάλλου, όπως αποτυπώνεται και στην απόφαση, ο νέος μηχανισμός έρχεται να απαντήσει στο ζήτημα ότι «απαιτούνται πρόσθετα μέσα και εργαλεία για να εξασφαλιστεί ότι η ΕΕ μπορεί να διαδραματίσει το ρόλο της ως παγκόσμιου παράγοντα στον τομέα της ασφάλειας» και μάλιστα με επικίνδυνο υπόβαθρο τη στρατηγική της ΕΕ ότι «η εσωτερική και η εξωτερική ασφάλεια είναι όλο και πιο αλληλένδετες» και ότι «η εξελισσόμενη πραγματικότητα που προκαλεί ανησυχία απαιτεί (...)να μην παραμείνει η ΕΕ αποκλειστικά "πολιτική δύναμη", αλλά να αναπτύξει και να ενισχύσει τις στρατιωτικές της ικανότητες».
Πρόκειται για όλα τα αντιδραστικά στοιχεία που βρίσκονται στον πυρήνα της «Συνολικής Στρατηγικής για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας της ΕΕ», την αντιδραστική δηλαδή «παγκόσμια στρατηγική» της ΕΕ, που εγκαινιάστηκε το 2016, και σηματοδοτεί νέους μεγάλους κινδύνους για τους λαούς.
Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, η ΕΕ προχωράει σειρά σχεδίων πολεμικής προπαρασκευής, με «εμβληματικότερη» τέτοια περίπτωση τον «Μηχανισμό Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας» (PESCO), με τον οποίο μία ομάδα κρατών - μελών μπορεί να συνιστά μόνιμη ομάδα στρατιωτικών δυνάμεων ταχείας αντίδρασης, έτοιμη να επέμβει παντού, αλλά και για την εξέλιξη νέων όπλων και άλλων μέσων.
Παράλληλα, προχωράει η λεγόμενη «Συντονισμένη Αμυντική Αναθεώρηση» - ένα είδος στρατιωτικού «ευρωπαϊκού εξαμήνου» - όπου θα καθορίζονται οι στόχοι και θα ελέγχεται η υλοποίησή τους σε εθνικό επίπεδο, εξελίσσεται το λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας», που θα τροφοδοτήσει με επιπλέον ζεστό χρήμα την πολεμική βιομηχανία της ΕΕ, ενώ με βάση αυτές τις αποφάσεις, μόνο τα τελευταία 8 χρόνια, η ΕΕ έχει πραγματοποιήσει 24 στρατιωτικές επεμβάσεις σε 3 ηπείρους με τη συμμετοχή 80.000 στρατιωτών και αυτήν την περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη 16 επιχειρήσεις της ανά τον κόσμο, για την... εμπέδωση της ειρήνης και της ασφάλειας. Στις επικίνδυνες αυτές αποφάσεις, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το συμπέρασμα είναι ότι η ΕΕ δεν μπορεί να αποτελέσει δύναμη ασφάλειας και σταθερότητας για τους λαούς όπως υποστηρίζουν οι πολύχρωμοι θιασώτες της. Αντίθετα, αποτελεί δύναμη στρατιωτικών επεμβάσεων και πολέμων μαζί με τον πόλεμο που διεξάγει στο εσωτερικό των κρατών - μελών της απέναντι στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Αυτές οι εξελίξεις πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για τον λαό για την ΕΕ, τον ρόλο της και πρέπει να αξιοποιηθούν στη μάχη των ευρωεκλογών του Μάη. Η εμβάθυνση και ενίσχυση της ΕΕ αφορούν και στην ενίσχυση του ιμπεριαλιστικού, επιθετικού της χαρακτήρα. Είναι, λοιπόν, αναγκαίο να εκφραστεί ένα μεγάλο ΟΧΙ στην ΕΕ του κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων με ένα μεγάλο ΝΑΙ στο ΚΚΕ, στέλνοντας μήνυμα με ευρύτερη ευρωπαϊκή σημασία με την ενίσχυσή του.