Έξι Τούρκοι αστυνομικοί έχουν αυτοκτονήσει από τότε που ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις στην χώρα!

Έξι Τούρκοι αστυνομικοί έχουν αυτοκτονήσει από τότε που ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις στην χώρα!

Διαβάζω στην Hurriyet:  έξι Τούρκοι αστυνομικοί έχουν αυτοκτονήσει από τότε που ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις στην χώρα!!!
   
Αυτό φέρεται να δήλωσε στην εφημερίδα ο επικεφαλής της Ένωσης Αστυνομικών Φαρούκ Σεζέρ. Όπως υπογράμμισε ο Σεζέρ οι αστυνομικοί έχουν δεχθεί σκληρή κριτική για το πώς αντιμετώπισαν τους διαδηλωτές, ενώ από την άλλη πιέζονται να εργαστούν κάτω από δύσκολες συνθήκες.

...τα πουλάκια μου...

http://www.hurriyet.com.tr/gundem/23466549.asp

ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

Απορία "Οικοδόμου":  Πριν ή μετά το "έργο" τους;...

Στην Πόλη τα αδέρφια μας χτυπάνε

Στην Πόλη τα αδέρφια μας χτυπάνε    

Με χημικά χτύπησαν τις διαδηλώσεις

στην πολιτεία των θρύλων 

στο σταυροδρόμι των θεών και των λαών.

 

Εκεί που το ηφαίστειο ξύπνησε

και λάβα χύθηκε καυτή στους δρόμους η οργή

των κακοπληρωμένων, των φτωχών και των ανέργων.

 

Νέοι αποφασισμένοι,

να προστατέψουνε τα δέντρα της πλατείας

ή μήπως της ζωής τους, την ελπίδα.

 

Πάτησαν πόδι.

Στην απληστία τους κέρδους

δε θυσιάζουμε άλλο τη ζωή μας.

 

Τους είχαμε μαστουρωμένους.

Πως ξυπνήσαν,

απόρησαν στην Πύλη και στου Στρατού τα επιτελεία.

 

Κι είχαμε τα μέτρα όλα πάρει

τους ποιητές εξορίσαμε

και στα λευκά κελιά κλείσαμε όσους την ποίηση να κάνουν πράξη θέλουν.

 

Τώρα σαστισμένοι τρέχουν

με μάνικες τη φλόγα  για να σβήσουν

και χημικά και δακρυγόνα ρίχνουν.

 

Μα η φλόγα απλώνεται και σ’ άλλες πόλεις.

Και ‘μεις, στην άλλη όχθη του Αιγαίου

τα ταξικά αδέρφια μας γρικάμε.

 

Καταστολή στην Άγκυρα και εδώθε,

τα μονοπώλια να μην ενοχληθούνε.

Υπάρχει πολύς πλούτος στο Αιγαίο.

 

Κι ο ίδρος και το αίμα του εργάτη

χρήσιμα είναι για τα μονοπώλια

με πόλεμο κι ειρήνη, να μαζεύουν χρήμα.

 

Μόνο που υπάκουοι πρέπει να ‘ναι οι εργάτες.

Κι από τις δυο τις όχθες του Αιγαίου,

γι’ αυτό στην Πόλη τα αδέρφια μας χτυπάνε.

 

Αλληλεγγύη στο λαό τον Τούρκο

του Έλληνα του εργάτη ο αγώνας,

για το ψωμί, για τη δουλειά, για την ειρήνη.

Σκέμπρη Τζένη 

Ξενοδοχοϋπάλληλος

DANMARK: København- Προσπάθεια νομιμοποίησης της χρήσης χασίς!

DANMARK: København- Προσπάθεια νομιμοποίησης της χρήσης χασίς!

Για τρίτη φορά με πρωτοβουλία του δημάρχου κοινωνικών υπηρεσιών της Κοπεγχάγης, Μίκελ Βάρμινγκ, πού είναι και ηγετικό μέλος της «Πρασινοκόκκινης Συμμαχίας» (αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ), και παρά τις αντιδράσεις μιας σειράς ειδικών αλλά και μαζικών φορέων, θα γίνει προσπάθεια να περάσει πρόταση για μια δοκιμαστική περίοδο, κατά την οποία στο δήμο της Κοπεγχάγης θα πωλείται ελεύθερα το χασίς, ή σε 25 με 30 πρατήρια που θα βρίσκονται υπό την εποπτεία του ή σε ιδιωτικά καταστήματα όπως σούπερ μάρκετ και φαρμακεία, όπου οι δημοτικές αρχές θα έχουν τον έλεγχο για την ποιότητα των προϊόντων.

Κατά την άποψη του δήμαρχου, η πρωτοβουλία αυτή θα περιορίσει από τη μια την εγκληματικότητα, όπου οι δημοτικές αρχές θα έχουν τον έλεγχο για την ποιότητα των προϊόντων, καθώς και τη δυνατότητα που έχουν σήμερα οι παράνομες συμμορίες ναρκοεμπόρων να κερδίζουν εκατομμύρια πωλώντας τα ναρκωτικά, και από την άλλη θα περιορίσει τον κίνδυνο να έρχονται οι νέοι σε επαφή με αυτές τις συμμορίες, που παράλληλα με το χασίς προωθούν και τα σκληρά ναρκωτικά.

Η πρόταση αυτή έχει προς το παρόν απορριφθεί από το σοσιαλδημοκράτη υπουργό Δικαιοσύνης, αλλά στηρίζεται θερμά από το σοσιαλδημοκράτη δήμαρχο της Κοπεγχάγης, Φράνκ Γιένσεν. «Πρέπει να επιμείνουμε», τονίζει ο Μ. Βάρμινγκ, που είναι υπέρ του διαχωρισμού των ναρκωτικών σε σκληρά και μαλακά.

Σύμφωνα με στατιστική έρευνα, 24% των νέων μεταξύ 16 και 20 χρόνων έχουν καπνίσει χασίς μέσα στον τελευταίο χρόνο.

Ο Δήμαρχος Φράνκ Γιένσεν βλέπει πιο μακριά: «Αν περάσει αυτή η πρόταση θα φέρει και τεράστια έσοδα στο δήμο μας, τα οποία θα μπορούμε να διαθέσουμε για ενημέρωση καθώς και για προγράμματα αποτοξίνωσης. Ο σκοπός μας είναι λιγότεροι χρήστες. Τα χρήματα πρέπει να έρθουν στα ταμεία του δήμου και όχι στις τσέπες των παράνομων συμμοριών».

Κατά τους ειδικούς, η νομιμοποίηση της πώλησης του χασίς θα προκαλέσει και αύξηση των χρηστών. Αυτό επιβεβαιώνεται και από άλλες χώρες όπου έχουν γίνει παρόμοιες προσπάθειες. Τα ναρκωτικά δεν είναι επικίνδυνα επειδή απαγορεύονται, αλλά απαγορεύονται γιατί είναι επικίνδυνα.

Αντιδράσεις έχουν προκληθεί και από μια σειρά δήμους που συνορεύουν με το δήμο Κοπεγχάγης. 19 δήμοι γύρω από την Κοπεγχάγη και τη νότια Σουηδία έχουν υπογράψει ανακοίνωση ενάντια στη νομιμοποίηση της πώλησης του χασίς.

Η παραπάνω πρόταση έχει ανοίξει και τις ορέξεις διαφόρων μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στην αγορά τροφίμων και καλλυντικών για το ποιος θα πάρει τα δικαιώματα της πώλησης, αφού αυτά κατά το δήμαρχο θα είναι φτηνότερα και πιο εύκολο να δοθούν σε ιδιωτικές εταιρείες, όπου οι δημοτικές αρχές θα έχουν τον έλεγχο για την ποιότητα των προϊόντων, παρά σε δημοτικά πρατήρια.

902gr 

 

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Για τις λεγόμενες «αντιρατσιστικές» προτάσεις νόμων

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Για τις λεγόμενες «αντιρατσιστικές» προτάσεις νόμων

Το ΚΚΕ, από την ίδρυσή του, υπερασπίζεται με συνέπεια τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, εθνικότητα και θρησκεία. Αποτελεί τον πιο συνεπή και αδιάλλακτο αντίπαλο του ρατσισμού και του ναζισμού, ακριβώς γιατί παλεύει για την ανατροπή του καπιταλιστικού κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που γεννά και αναπαράγει αυτές τις αντιδραστικές ιδεολογίες και τις αντίστοιχες πολιτικές πρακτικές. Η κοινωνική τους βάση βρίσκεται στην ίδια την καπιταλιστική σχέση ιδιοκτησίας. Ως πολιτικό ρεύμα εντάσσεται και εξυπηρετεί την κυρίαρχη ιδεολογία. Ενισχύεται από τον αντικομμουνισμό, την ανιστόρητη - αντιδραστική εξομοίωση φασισμού - κομμουνισμού, τη θεωρία των «άκρων», την απέχθεια προς το εργατικό κίνημα, την εχθρική στάση απέναντι σε άλλες φυλές ή εθνότητες και στους μετανάστες.

Γι' αυτό και η ρατσιστική, ναζιστική προπαγάνδα και δράση, όπως και η οργανωμένη έκφρασή τους που είναι κυρίως η Χρυσή Αυγή, δεν αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με νόμους και τυπικές απαγορεύσεις μέσα στον καπιταλισμό και το αστικό πολιτικό σύστημα.

Η θέση αυτή επιβεβαιώνεται από την εμπειρία μιας σειράς χωρών, όπου οι απαγορεύσεις δεν έχουν εμποδίσει τη λειτουργία και εγκληματική δράση πληθώρας ρατσιστικών και νεοναζιστικών οργανώσεων.

Επιβεβαιώνεται και από την εμπειρία της χώρας μας, όπου σχεδόν ποτέ δεν εφαρμόστηκε η ισχύουσα ειδική αντιρατσιστική νομοθεσία ούτε και οι γενικές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, παρ' όλη την επικίνδυνη αύξηση των εγκλημάτων με ρατσιστικό κίνητρο. Αυτό δεν οφείλεται σε νομική ή διοικητική ανεπάρκεια, αλλά στην πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.

Το εργατικό κίνημα, η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή συμμαχία, που έρχεται σε σύγκρουση με το σύστημα που γεννά το ρατσισμό και το φασισμό, όχι μόνο δε συμβιβάζονται με τη ρατσιστική και νεοναζιστική προπαγάνδα και δράση στο σημερινό σύστημα, αλλά παλεύει με κάθε μέσο, για να συντριβούν από τον ίδιο το λαό οι ρατσιστικές και νεοναζιστικές θεωρίες και πρακτικές. Υπάρχει εμπειρία αποφασιστικής αντιμετώπισης και απομόνωσης της Χρυσής Αυγής και άλλων ρατσιστικών, ναζιστικών οργανώσεων μέσα στους χώρους δουλειάς και τις λαϊκές γειτονιές από τα εργατικά σωματεία και άλλους φορείς του κινήματος, που μπορεί και πρέπει να εμπλουτισθεί και να γενικευτεί. Το Κόμμα μας θα συνεχίσει να δίνει όλες του τις δυνάμεις σε αυτήν την κατεύθυνση.

Δεν είμαστε αντίθετοι με την ύπαρξη νομικού πλαισίου, που θα τιμωρεί την παρότρυνση σε ρατσιστικές συμπεριφορές και, ακόμη περισσότερο, τις ίδιες τις ρατσιστικές πράξεις και εγκλήματα, όχι γιατί πιστεύουμε ότι θα εξαλειφθούν αυτά τα φαινόμενα μέσω της νομοθεσίας, αλλά για να μπορεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα να αξιοποιεί ακόμη και την παραμικρή δυνατότητα για την υπεράσπιση των πιο ευάλωτων τμημάτων της εργατικής τάξης, όπως οι μετανάστες, για την υπεράσπιση της ίδιας της ενότητας της εργατικής τάξης.

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, όλα τα αστικά κόμματα, που τώρα διαγκωνίζονται για το ποιος θα φανεί καλύτερος «αντιρατσιστής», έχουν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, υπερασπιστεί, εφαρμόσει ή ανεχτεί θεωρίες και πρακτικές που ενισχύουν ρατσιστικές συμπεριφορές. Είναι βαθιές και γνωστές οι σχέσεις που έχουν οι ρατσιστικές - ναζιστικές οργανώσεις με τμήματα του κεφαλαίου και με το ίδιο το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του και αυτό έχει αποδειχτεί πάμπολλες φορές.

Εξ άλλου, τα κόμματα που δεν αμφισβητούν την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, ακόμη κι αν αυτοπροσδιορίζονται ως «αριστερά», έχει ιστορικά αποδειχθεί ότι συμβάλλουν στο άνοιγμα του δρόμου για τα ρατσιστικά, ναζιστικά κόμματα, ανεξάρτητα από την αντιφασιστική - αντιρατσιστική τους ρητορική.

Οι αντιπαραθέσεις, οι παλινωδίες, με αφορμή το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, αντανακλούν τις δυσκολίες της αστικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, υπαρκτές αντιθέσεις γύρω από το αστικό δίπολο «εθνικισμός - κοσμοπολιτισμός», αντιθέσεις τμημάτων της άρχουσας τάξης σχετικά με τις διεθνείς τους συμμαχίες. Εξυπηρετούν, συγχρόνως, σκοπιμότητες μικροκομματικές - εκλογικές, αποπροσανατολισμού του λαού και αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού.

Σε ό,τι αφορά την παρέλαση «αντιρατσιστικών» νομοσχεδίων και προτάσεων, το Κόμμα μας από την αρχή αποκάλυψε ότι δεν πρόκειται για καθόλου αθώα υπόθεση ούτε αποτέλεσμα απλώς πρωτοβουλίας της ελληνικής κυβέρνησης και των κομμάτων για την αντιμετώπιση της αύξησης των ρατσιστικών φαινομένων.

Συντάχθηκαν, ενσωματώνοντας στο εθνικό Δίκαιο της Ελλάδας συγκεκριμένη απόφαση - πλαίσιο της ΕΕ του 2008 που, με προκάλυμμα το ρατσισμό και την ξενοφοβία, ανοίγει το δρόμο για διώξεις σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος και ριζοσπαστικών μαζικών οργανώσεων, ποινικοποιεί την ιστορική άποψη που είναι αντίθετη με την κυρίαρχη αστική, τις ιδέες και τη δράση που αμφισβητούν την κυρίαρχη ιδεολογία, πρώτ' απ' όλα την ιδεολογία και δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων.

Η συγκεκριμένη απόφαση της ΕΕ αποτελεί ένα σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα της ανιστόρητης και άθλιας επιχείρησης για εξομοίωση του ναζισμού με τον κομμουνισμό, που προσβάλλει τη μνήμη των 20 εκατομμυρίων νεκρών στρατιωτών και λαού της Σοβιετικής Ενωσης, των χιλιάδων νεκρών αγωνιστών σε μια σειρά χώρες που πήραν μέρος στον αγώνα κατά του ναζισμού - φασισμού, μεταξύ των οποίων και Ελλήνων.

Η εμπειρία από την εφαρμογή αυτής της απόφασης σε διάφορα κράτη - μέλη της ΕΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπου η ηρωική, απελευθερωτική δράση του Κόκκινου Στρατού θεωρείται «γενοκτονία» και όπου έχουν απαγορευθεί η κομμουνιστική ιδεολογία, τα Κομμουνιστικά Κόμματα και σύμβολα, αποδεικνύει τις βαθύτερες στοχεύσεις αυτής της πρωτοβουλίας.

Τόσο το αρχικό νομοσχέδιο Ρουπακιώτη όσο και οι προτάσεις νόμου που κατατέθηκαν από ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ και ΝΔ, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, εφαρμόζουν την ίδια στρατηγική, υλοποιούν την αντιδραστική νομοθεσία και προπαγάνδα της ΕΕ και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, που κόβουν στα μέτρα τους την έννοια των «εγκλημάτων πολέμου» και των «γενοκτονιών», αξιοποιώντας και τη νομολογία των διεθνών δικαστηρίων σκοπιμότητας που έχουν δημιουργήσει.

Σχετικά με τις επιμέρους διαφορές τους, η πρόταση ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ αποτελεί την πιο συνεπή μεταφορά στο ελληνικό Δίκαιο της αντιδραστικής απόφασης της ΕΕ, ενώ η πρόταση της ΝΔ παρέχει προκλητική ασυλία σε κάθε αστυνομικό, εκπαιδευτικό, ιερέα να παρακινεί ελεύθερα σε ρατσιστικές συμπεριφορές και εγκλήματα. Γι' αυτό και το ΚΚΕ δεν πρόκειται να τις ψηφίσει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι τώρα έχει αλλάξει τουλάχιστον τρεις φορές θέση για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό», κατέληξε σε δική του πρόταση, στην οποία αποτυπώνεται η πάγια τακτική του. Συγκεκριμένα, στην αιτιολογική του έκθεση αθωώνει το εκμεταλλευτικό σύστημα και τις κυβερνήσεις που το διαχειρίζονται, δημιουργεί αυταπάτες στο λαό, θεωρώντας ως αιτίες της αύξησης των ρατσιστικών κρουσμάτων την ανεπάρκεια του νομικού πλαισίου και τις κακές διοικητικές πρακτικές.

Δεν καταδικάζει την απόφαση - πλαίσιο της ΕΕ, αντίθετα την εξωραΐζει, αποδίδοντας τη μέχρι τώρα αποτυχία ενσωμάτωσής της σε λαθεμένη δήθεν κατανόηση από την κυβέρνηση του πραγματικού της στόχου. Επικαλείται τον επίτροπο του Συμβουλίου της Ευρώπης Ν. Μούιζνιεκς και το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας που εντάσσουν στην ίδια κατηγορία το ρατσισμό με τα «εγκλήματα μίσους» και τις ρατσιστικές οργανώσεις με τις «εξτρεμιστικές» ομάδες.

Η Χρυσή Αυγή, με τη δική της πρόταση, δείχνει άλλη μια φορά το ρατσιστικό της μένος, αναμασώντας μάλιστα τις θεωρίες των ΗΠΑ και της ΕΕ, ότι η μετανάστευση ξεριζωμένων λαών από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις πολύπλευρες επεμβάσεις αποτελεί «ασύμμετρη απειλή».

Τέλος, με αφορμή και τη συζήτηση που άνοιξε για τα όρια της «ελευθερίας του λόγου», το ΚΚΕ δηλώνει ότι, όχι μόνο δεν πρόκειται να αποδεχτεί καμία προσπάθεια περιορισμού, αντίθετα θα συνεχίσει να υπερασπίζεται την αναγκαιότητα διάδοσης της αντίληψης και της δράσης για ανατροπή του καπιταλισμού. Για να γίνουν οι ιδέες υλική δύναμη στα χέρια της εργατικής τάξης, για την εκπλήρωση του ιστορικού της ρόλου, για την απαλλαγή της κοινωνίας από την εκμετάλλευση, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Αθήνα 7/6/2013

ΤΟΥΡΚΙΑ Συσσωρευμένη λαϊκή οργή εκφράζουν οι μαζικές διαδηλώσεις

ΤΟΥΡΚΙΑ

Συσσωρευμένη λαϊκή οργή εκφράζουν οι μαζικές διαδηλώσεις

Παρά την κρατική καταστολή από την κυβέρνηση Ερντογάν συνεχίζονται μαχητικά οι κινητοποιήσεις

Από τις διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη

Με σύνθημα «Δε σκύβουμε το κεφάλι», οι διαδηλώσεις που ξεκίνησαν από την πλατεία Ταξίμ απλώθηκαν σε όλη την Τουρκία και συνεχίζονται από την Παρασκευή 31 Μάη. Μερικές μέρες πριν διαδηλωτές που ήταν αντίθετοι στα σχέδια της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) για τη λεγόμενη «ανάπλαση» της πλατείας Ταξίμ, που προέβλεπε καταστροφή του πάρκου Γκεζί - ενός από τους τελευταίους πνεύμονες της πόλης των 17 εκατομμυρίων κατοίκων - για την ανέγερση εμπορικού κέντρου και οθωμανικού μνημείου, είχαν κατασκηνώσει στην περιοχή, εμποδίζοντας τις μπουλντόζες να προχωρήσουν. Την Παρασκευή, στις 5 το πρωί, οι δυνάμεις καταστολής επενέβησαν για να διαλύσουν τους διαδηλωτές, με εξαιρετική αγριότητα. Η βίαιη επέμβαση κατά των διαδηλωτών άναψε τη «σπίθα» μίας γενικευμένης αντίδρασης απέναντι στην πολιτική του Τούρκου πρωθυπουργού, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η οποία συνεχίζεται επί σειρά ημερών, με μαζικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα. Κινητοποιήσεις που εκφράζουν τη συσσωρευμένη λαϊκή οργή απέναντι στον αυταρχισμό, στην κρατική βία, στην προσπάθεια ισλαμοποίησης της κοινωνικής ζωής με στόχο τη χειραγώγηση του λαού, μέσω της θρησκείας, και στην ακόμα μεγαλύτερη περιστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών και ταυτόχρονα στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα που συνοδεύουν την καπιταλιστική ανάπτυξη.

«Μωσαϊκό» διαδηλωτών

Εκατομμύρια άνθρωποι, νέοι, εργαζόμενοι, δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση Ερντογάν, βρέθηκαν στους δρόμους 67 τουρκικών πόλεων για να καταγγείλουν την κυβερνητική πολιτική, παρά την αγριότητα της κρατικής καταστολής. Καταστολή η οποία είχε ως αποτέλεσμα τρεις άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και περισσότεροι από 4.000 να τραυματιστούν, εκ των οποίων αρκετοί σοβαρά, με τραύματα στο κεφάλι, φέροντας σοβαρά κατάγματα από δακρυγόνα, ρόπαλα, αντλίες νερού, πλαστικές σφαίρες και χειροβομβίδες κρότου - λάμψης, ενώ 10 άνθρωποι έχουν τυφλωθεί. Δυνάμεις καταστολής, ένστολοι και μη, αλλά και, σύμφωνα με καταγγελίες, αντικαθεστωτικοί που δρουν στη Συρία και έχουν περάσει τα σύνορα, κινήθηκαν εναντίον των διαδηλωτών με κάθε μέσο, ακόμα και με αληθινά πυρά.

Η μαζικότητα και η διάρκεια των διαδηλώσεων - ανεξάρτητα το πού θα οδηγήσουν τελικά - άλλαξαν το τοπίο στην Τουρκία, δίνοντας ένα «χτύπημα» στο φόβο που κυριαρχούσε.

Ο Ερντογάν, οι ΗΠΑ και η ΕΕ

Ο Ρ. Ερντογάν από την πρώτη μέρα μίλησε για «εξτρεμιστικά στοιχεία», ακόμα και «τρομοκράτες από το εξωτερικό» που υποκινούν τις κινητοποιήσεις, λέγοντας ότι η κυβέρνησή του πασχίζει για την «ανάπτυξη» και την «ενίσχυση της δύναμης και του ρόλου της Τουρκίας», δηλώνοντας ανυποχώρητος στα σχέδιά του για την πλατεία Ταξίμ, ενώ ανακοίνωσε την πρόθεσή του να κατεδαφίσει το πολιτιστικό κέντρο «Κεμάλ Ατατούρκ» στην περιοχή, για την οικοδόμηση μιας «μοντέρνας όπερας». Ο Τούρκος πρωθυπουργός επέμεινε στις θέσεις του και μετά την περιοδεία του στη Βόρεια Αφρική, λέγοντας ότι οι διαδηλώσεις «πρέπει να σταματήσουν», ενώ μιλώντας στη Διάσκεψη της Κωνσταντινούπολης, την Παρασκευή, επέπληξε την ΕΕ και τις ΗΠΑ γιατί δεν είχαν την ίδια αντίδραση στις κινητοποιήσεις για το «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ», όπου έχασαν τη ζωή τους 17 άνθρωποι, ή αντίστοιχα περιστατικά στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Παράλληλα «είδε» στις κινητοποιήσεις προσπάθεια υπονόμευσης και της ειρηνευτικής διαδικασίας στο Κουρδικό, ενώ έστρεψε τα πυρά του ενάντια σε όσους δε θέλουν την «ισχυροποίηση» της Τουρκίας.

Πιο συγκαταβατικοί εμφανίστηκαν στις δηλώσεις τους ο Τούρκος Πρόεδρος, Αμπντουλάχ Γκιουλ, και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Μπουλέντ Αρίντς, με προσπάθεια να διαχωρίσουν τους «εξτρεμιστές» από τους «ειρηνικούς διαδηλωτές», εκφράζοντας και τις αντιθέσεις στο εσωτερικό του ΑΚΡ.

Η αστική τάξη της Τουρκίας επιδιώκει να διαδραματίσει αναβαθμισμένο ρόλο στον τομέα της Ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο και στους δρόμους μεταφοράς με τα δίκτυα αγωγών, που ξεκινάνε από την Ασία και φτάνουν στην ΕΕ, και στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπου συμμετέχει ενεργά στη στήριξη των αντικαθεστωτικών στη Συρία. Παράλληλα επιχειρεί παρέμβαση στο Παλαιστινιακό.

Δεδομένων των ανταγωνισμών και των ισορροπιών των ιμπεριαλιστικών κέντρων όπου συμμετέχει και η Τουρκία, οι διαδηλώσεις στην Τουρκία προκάλεσαν την αντίδραση τόσο από τις ΗΠΑ, όσο και από την ΕΕ, που καταδίκασαν υποκριτικά την «υπέρμετρη αστυνομική βία», εκφράζοντας στην πραγματικότητα την ανησυχία τους για ενδεχόμενη αμφισβήτηση των σχεδίων, με το λαό να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Γι' αυτό και διαφαίνεται η τάση να θέλουν να περιορίσουν τον Ερντογάν. Αλλωστε, πάντα αξιοποιούν τις ενδοαστικές κόντρες που είναι φανερές στις εξελίξεις στην Τουρκία. Αυτές εκφράστηκαν με την αντίθεση «ισλαμιστές - κεμαλιστές», που είναι έντονη στις αναλύσεις που γίνονται από διάφορα κέντρα για το λαϊκό ξέσπασμα στην Τουρκία. Αλλωστε, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης συμμετέχουν στις διαδηλώσεις. Επομένως, υπάρχει έντονη κόντρα στο αστικό πολιτικό σύστημα της Τουρκίας.

Πολλά ανοιχτά μέτωπα στο εσωτερικό

Στο εσωτερικό τα ανοιχτά μέτωπα του Ρ. Ερντογάν είναι πολλά. Το αστικό πολιτικό σύστημα στην Τουρκία διαχειρίζεται την καπιταλιστική οικονομία με την οποία ο τουρκικός στρατός έχει άμεση σχέση αφού μεγάλο κομμάτι καπιταλιστικής ιδιοκτησίας ανήκει σ' αυτόν. Αυτό επηρεάζει αντικειμενικά τις εξελίξεις στην οικονομία, αλλά και τις επιλογές για την ανάπτυξή της, τις συμμαχίες της, τον προσανατολισμό της κ.λπ. Τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση Ερντογάν είχε αρκετές παρεμβάσεις στο στρατό, που ταυτίζεται ιστορικά με τον «κεμαλισμό». Ηρθε σε αντίθεση με τμήματα του στρατού με την υπόθεση «Εργκένεγκον», που εμφανίστηκε ως «σύσταση παραστρατιωτικής οργάνωσης με στόχο τη δημιουργία εντάσεων και την πραξικοπηματική ανατροπή του ΑΚΡ». Η ηγεσία του στρατού αντικαταστάθηκε πλήρως. Παράλληλα, το ρήγμα στην τουρκική αστική τάξη ενισχύεται και από την προσπάθεια δίωξης των αστών του λεγόμενου «κεμαλικού καθεστώτος». Υπήρξαν αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις με πολιτικούς αντιπάλους του Τούρκου πρωθυπουργού, από το Δικαστικό Σώμα, την πανεπιστημιακή κοινότητα, με κάποια ΜΜΕ και όποιον ασκούσε κριτική στην κυβερνητική πολιτική.

Η αντίδραση της μερίδας της αστικής τάξης που βρέθηκε να χάνει από τους ευνοούμενους επιχειρηματίες που στηρίζουν τον Ερντογάν ήταν αναμενόμενη και φαίνεται ότι εκφράζεται σε ένα βαθμό και με την προσπάθεια χειραγώγησης των κινητοποιήσεων. Σε αυτό το πλαίσιο εκδηλώνεται η προσπάθεια του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), που εκπροσωπεί τους παραδοσιακούς «κεμαλιστές», κόμμα σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, και άλλων αστικών πολιτικών δυνάμεων να «κεφαλαιοποιήσουν» τη λαϊκή οργή απέναντι στην κυβερνητική πολιτική προς όφελός τους. Σε αυτό το πλαίσιο είναι αξιοσημείωτη η είδηση ότι «υποστηρικτές» των διαδηλώσεων της πλατείας Ταξίμ συγκέντρωσαν 100.000 δολάρια, μέσα σε πέντε μέρες, μέσω διαδικτύου, προκειμένου να πληρώσουν καταχώριση στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» στην οποία επιχειρούν να «εξηγήσουν» τι συμβαίνει στην Τουρκία, υπογράφοντας ως «Δημοκρατικό Κίνημα του Γκεζί».

Οι διαδηλώσεις, παρότι η διάρκεια και η μαζικότητά τους αιφνιδίασαν, δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Ο δανεισμός λαϊκών νοικοκυριών και η δυσκολία αποπληρωμής δανείων, η επίθεση σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, οι εξελίξεις στη Συρία και οι επιθέσεις στο Ρέιχανλι, που είχαν ως αποτέλεσμα περισσότερους από 100 νεκρούς, αλλά και ζητήματα δημοκρατικών ελευθεριών, ζητήματα σημαντικά, αλλά που αξιοποιούνται ως αιχμή της πάλης μικροαστικών στρωμάτων, τμημάτων της σπουδάζουσας νεολαίας, κ.λπ., φαίνεται πως κυριάρχησαν στην αντιπαράθεση με την πολιτική της κυβέρνησης Ερντογάν. Επίσης αντιδράσεις προκαλούν τα σχέδια για τα «μεγάλα έργα», της τρίτης γέφυρας του Βοσπόρου, του τρίτου αεροδρομίου, αλλά και του καναλιού, που είχε ανακοινώσει ο Ερντογάν, που θα ενώσει το Βόσπορο με τη Μαύρη Θάλασσα με τραγικές συνέπειες στο περιβάλλον, δίνοντας πακτωλό χρημάτων στο κεφάλαιο.

Πρέπει να συνυπολογίσουμε επίσης το ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή, στα πλαίσια της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ και στο σχέδιο Μεγάλη Μέση Ανατολή που έχει άμεση σχέση με τη Συρία και βεβαίως τις αντιδράσεις των ισχυρών συμμάχων της. Η Τουρκία είναι μεγάλη καπιταλιστική δύναμη. Με γεωστρατηγική σημασία. Που συνυπολογίζει στις συμμαχίες της αυτή της τη δύναμη. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν άφησε το πέρασμα των Αμερικανών από την Αλεξανδρέττα κατά την επέμβασή τους στο Ιράκ, αναγκάζοντάς τους να κάνουν τον περίπλου από το Σουέζ. Επίσης, οι σχέσεις της με το Ισραήλ είναι σχέσεις ανταγωνισμών - συμβιβασμών, που ενίοτε δυσκολεύουν και τα σχέδια των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Αλλωστε, τέτοιες διαφορές, π.χ., με τις ΗΠΑ, εκφράστηκαν δημόσια και στο πρόσφατο ταξίδι του Ερντογάν στις ΗΠΑ, σχετικά με το ταξίδι του στη Γάζα, ή με τους ιμπεριαλιστικούς χειρισμούς στη Συρία. Αλλά και οι δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων των ΗΠΑ για τις εξελίξεις στην Τουρκία δεν ήταν καθόλου κολακευτικές για την κυβέρνηση Ερντογάν, το αντίθετο ήταν επικριτικές.

Τη δική της σημασία έχει και η απόφαση του ΡΚΚ και του κουρδικού στοιχείου να ανακοινώσει τελικά τη στήριξή του στις διαδηλώσεις, παρά την αρχική στάση «ουδετερότητας» που κρατούσε.

Με αυτά τα δεδομένα η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ρευστή για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Το ΚΚ Τουρκίας, που συμμετέχει ενεργά στις κινητοποιήσεις, καλεί σε κλιμάκωση της πάλης και σημειώνει ότι προετοιμάζεται για πεισματικό και μακρόχρονο αγώνα που απαιτεί οργάνωση, πειθαρχία, αποφυγή των παγίδων που θα στηθούν, ενώ σημειώνει ότι θα συμβάλει στην αποκάλυψη της προσπάθειας να εξαπατηθούν οι εργαζόμενες μάζες με δήθεν λύσεις «σχηματισμού εθνικής κυβέρνησης».

Αν υπήρχε «εξωγήινη» ζωή στη Γη

Αν υπήρχε «εξωγήινη» ζωή στη Γη

Η έρημος Ατακάμα της Χιλής θα μπορούσε να ήταν κατοικία μη συμβατικών μικροβίων, που προσαρμόστηκαν στο ακραίο περιβάλλον της

Αν πάρει κανείς ένα κύτταρο από οποιονδήποτε οργανισμό - ένα φύκι, μια γιγαντιαία σεκόγια ή έναν άνθρωπο - και δει το διαφανές κυτταρόπλασμα στο εσωτερικό της κυτταρικής μεμβράνης, θα διαπιστώσει ότι όλα τα είδη ζωής που γνωρίζουμε μοιράζονται τα ίδια δομικά υλικά. Γνωστά αμινοξέα και πρωτεΐνες πυροδοτούν και επιταχύνουν τις ίδιες χημικές αντιδράσεις με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, σε όλους τους οργανισμούς. Και όλα τα γνωστά είδη ζωής χρησιμοποιούν το νερό ως βάση. Γι' αυτό η βιολογική επιστήμη έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν έναν κοινό πρόγονο: ένα μικρόβιο που έζησε πριν από 3,5 - 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια, αναπαράχθηκε και εξελίχθηκε σε όλα τα σύγχρονα είδη ζωής που βλέπουμε γύρω μας (ή δεν βλέπουμε χωρίς μικροσκόπιο). Πρόκειται για το λεγόμενο τελευταίο παγκόσμιο κοινό πρόγονο.

Ομως τι θα είχε συμβεί, αν στα περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια ύπαρξης της Γης είχε πραγματοποιηθεί και μια δεύτερη ανεξάρτητη εμφάνιση ζωής; Αν υπήρξε μια στιγμή όπου μια ομάδα συγκεκριμένων μορίων οδήγησε σε έναν άλλο ζωντανό οργανισμό, που δεν χρησιμοποιεί τα δομικά υλικά της ζωής που γνωρίζουμε. Το ερώτημα δεν αφορά μόνο τον κλάδο της επιστημονικής φαντασίας. Οι ερευνητές που εργάζονται στον νέο τομέα της συνθετικής βιολογίας μπορούν να προτείνουν διαφορετικά δομικά υλικά: Διαφορετικές πρωτεΐνες, αμινοξέα (τα βασικά υλικά από τα οποία αποτελούνται οι πρωτεΐνες), αλλά και μεταβολικά συστήματα που θα λειτουργούσαν το ίδιο καλά, αν όχι καλύτερα από εκείνα που γνωρίζουμε. Αν ένας τέτοιος οργανισμός κατάφερνε να αναπαραχτεί, να επιβιώσει μέχρι σήμερα, τότε θα είναι μια ξένη, μια «εξωγήινη» μορφή ζωής πάνω στη Γη, ένα «παράξενο» είδος ζωής, όπως το αποκαλούν οι επιστήμονες.

Η παραξενιά ενός τέτοιου είδους ζωής μπορεί να έχει πολλές μορφές. Ισως έχει ως βάση του γενετικού του κώδικα ένα μόριο διαφορετικό από το DNA, ίσως ακόμα και να χρησιμοποιεί διαφορετικό διαλύτη στο κυτταρόπλασμα, π.χ. αμμωνία ή υγρό μεθάνιο αντί για νερό. Το 2010 οι αστροβιολόγοι νόμιζαν ότι είχαν ανακαλύψει ελαφρώς «παράξενη» ζωή, όταν βρήκαν ένα βακτήριο στη λίμνη Μόνο της Καλιφόρνια, που υποπτεύονταν ότι αντί για φωσφόρο χρησιμοποιεί αρσενικό στο μόριο DNA του και στις πρωτεΐνες που παράγονται με αυτό ως οδηγό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αποδείχτηκε ότι επρόκειτο για λαθεμένη ανάλυση λόγω της υψηλής περιεκτικότητας της λίμνης σε αρσενικό.

Η «παράξενη» ζωή μπορεί να επιβίωσε - ιδίως όταν εξαπλώθηκε σε όλο τον πλανήτη η ζωή όπως την γνωρίζουμε - μετακινούμενη σε μέρη που αποφεύγουν ακόμα και τα ακραιόφιλα (οργανισμοί που ζουν σε αφιλόξενα περιβάλλοντα). Ενα τέτοιο μέρος είναι η κεντρική περιοχή της ερήμου Ατακάμα στη Χιλή, το πιο ξηρό μέρος στον κόσμο. Εξαιρετικά αφιλόξενα είναι και τα παγοκαλύμματα στη Γροιλανδία, αλλά και οι υδροθερμικές πηγές στα βάθη των ωκεανών, όπου η τοπική θερμοκρασία φτάνει τους 400 βαθμούς Κελσίου. Προς το παρόν στις περιοχές αυτές δεν έχει βρεθεί κάποια μορφή ζωής που να ξεφεύγει από τη συνήθη.

Υπάρχει και η περίπτωση «παράξενα» και συνήθη μικρόβια να ζουν σε μια συμβιωτική σχέση, που εξυπηρετεί και τα μεν και τα δε, ανταλλάσσοντας χημικές ενώσεις, ένζυμα, ακόμα και γονίδια. Μερικοί επιστήμονες θεωρούν ότι τα μιτοχόνδρια, αυτά τα μικροσκοπικά οργανίδια που παράγουν ενέργεια μέσα σε κάθε κύτταρο, ίσως πριν από 3 δισεκατομμύρια χρόνια να ήταν ανεξάρτητα βακτήρια, που βρήκαν καταφύγιο στο ήπιο περιβάλλον του κυτταροπλάσματος κάποιων κυττάρων, καταλήγοντας να γίνουν μόνιμοι κάτοικοι. Η συμβίωση των δύο, σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, έφτασε σε τέτοιο σημείο οργανικότητας, που σήμερα οποιοδήποτε κύτταρο θα πεθάνει αν του αφαιρεθούν τα μιτοχόνδρια.

Εδώ και δεκαετίες, οι αστροβιολόγοι ελπίζουν να βρουν ζωή σε άλλους πλανήτες. Η προοπτική αυτή τούς συναρπάζει για δύο λόγους. Πρώτα, επειδή έχοντας διαθέσιμα δύο διαφορετικά πρότυπα ζωντανής ύλης - ένα οικείο και ένα ξένο - θα μπορούσαν να εντοπίσουν τις διαφορές, αλλά και τις ομοιότητες. Θα ήξεραν, για παράδειγμα, αν κάθε είδος ζωής απαιτεί ένα μακρύ μόριο, όπως το DNA, εάν χρειάζεται κύτταρα και κάποιο υγρό μέσο. Θα μπορούσαν να αρχίσουν να ανακαλύπτουν παγκόσμιους νόμους της βιολογίας, όπως κάνουν οι φυσικοί μετά τη διατύπωση των παγκόσμιων νόμων του Νεύτωνα. Η βιολογία ως επιστήμη θα είχε ωριμάσει πλήρως. Δεύτερο και πιο σημαντικό, η ανακάλυψη τέτοιας ζωής θα ήταν ισχυρή ένδειξη ότι η ζωή είναι παγκόσμια και μπορεί να αναπτυχθεί αυθόρμητα οπουδήποτε υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες. Μια τέτοια ανακάλυψη στο Διάστημα, ή στην πίσω αυλή μας, θα είχε σημαντικές επιπτώσεις σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης αντίληψης.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Discover»

    

Μαθήματα από τη φύση

Συχνά οι επιστήμονες εμπνέονται για τις εφευρέσεις τους από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί η φύση για να πετύχει τον ίδιο σκοπό. Η χημικός Τζ. Αϊζενμπεργκ θεώρησε χρήσιμο να μελετήσει τα εξαιρετικά γλιστερά φύλλα ενός σαρκοφάγου φυτού και μετά να βελτιώσει την τεχνική της φύσης για να δημιουργήσει μόνιμα αντικολλητικές επιφάνειες. Αν αυτές οι επιφάνειες χρησιμοποιηθούν σε τοίχους εμποδίζουν την ανάπτυξη αποικιών εντόμων πάνω τους, στα φτερά των αεροπλάνων εμποδίζουν την προσκόλληση πάγου και στις ιατρικές συσκευές που είναι σε συνεχή επαφή με σωματικά υγρά αποτρέπουν την ανάπτυξη βακτηρίων.

Τα φύλλα στο σαρκοφάγο φυτό που έχει σχήμα κανάτας παρουσιάζουν σχεδόν μηδενική τριβή, όταν είναι υγρά. Τα έντομα γλιστράνε πάνω στην επιφάνειά τους και καταλήγουν στο εσωτερικό, όπου το φυτό τα χωνεύει αργά. Η τεχνική λειτουργεί στη φύση, επειδή η τροπική βροχή ανανεώνει συχνά την υγρασία που απαιτείται για να διατηρηθεί η επιφάνεια των φύλλων γλιστερή. Ομως, ένα τεχνητό υλικό που πρέπει να φρεσκάρεται με ψέκασμα νερού, ώστε να παραμένει σχεδόν χωρίς τριβή, θα είχε περιορισμένη αξία. Ετσι, η Αϊζενμπεργκ έψαξε να βρει τρόπο ώστε το λιπαντικό να είναι μόνιμα στη θέση του.

Δοκίμασε διάφορα υλικά και τελικά επέλεξε δύο: Ενα είδος τεφλόν και μια εποξική ρητίνη, και τα δύο πολύ πορώδη. Στη συνέχεια έβρεξε φύλλα από τα δύο υλικά με διάφορα υγρά που έμπαιναν στους πόρους, αφήνοντας μια καμπύλη προεξοχή του υγρού στην επιφάνεια κάθε πόρου. Οπως αποδείχτηκε, τόσο η επιλογή του υποστρώματος, όσο και η επιλογή του υγρού δεν επηρέαζε το αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση, το αίμα, η βρωμιά, το λάδι και ο πάγος γλιστρούσαν πάνω στην επιφάνεια, χωρίς να εκτοπίζουν την παραμικρή ποσότητα από το υγρό. Επιπλέον, οι επιφάνειες έδειξαν ικανότητα να αυτοεπιδιορθώνονται. Οταν ανοιγόταν μια τρύπα στο κέντρο, το υγρό έρεε και γέμιζε τα κενά.

ΠΑΛΗ Αλλαγές για χάρη του κέρδους

ΠΑΛΗ

Αλλαγές για χάρη του κέρδους

Ζοφερό το μέλλον του αθλήματος μετά την επιχείρηση εμπορευματοποίησής του σε διεθνές επίπεδο. Παρατημένο στη μοίρα του στην Ελλάδα

Στο... ταπί ρίχνουν την πάλη τα συμφέροντα που επιδιώκουν την εμπορευματοποίηση του αθλήματος χάριν του κέρδους

Eurokinissi

Στην πρόσφατη συνεδρίαση του ΔΣ της FILA (Παγκόσμια Ομοσπονδία Πάλης) αποφασίστηκαν μια σειρά από αλλαγές στους ισχύοντες κανονισμούς του αθλήματος, οι οποίες και ισχύσουν από τις διοργανώσεις που θα γίνουν από τις 19 Μάη 2013. Πιο συγκεκριμένα οι αλλαγές ξεκινάνε από τη δομή του αγώνα, ο οποίος από 3 γύρους των 2 λεπτών μετατρέπεται σε δυο (2) γύρους των 3 λεπτών. Η άθροιση του σκορ γίνεται για όλον τον αγώνα και όχι όπως ήταν μέχρι τώρα για κάθε γύρο. Υπάρχει μια αλλαγή στη βαθμολόγηση τεχνικών που πριμοδοτούνται παραπάνω. Βέβαια στις πιο σημαντικές αλλαγές συμπεριλαμβάνεται το γεγονός ότι οι κριτές θα καθορίζουν τoν «ενεργητικό» παλαιστή και εκείνον που δεν παλεύει («παθητικός») τον οποίο και θα υποχρεώνουν μέσα σε διάστημα 30 δευτερολέπτων να πάρει κάποιο τεχνικό σημείο (πόντο) αλλιώς θα χάνει ένα σημείο. Ενώ στο στυλ της ελληνορωμαϊκής ο κριτής μετά από δυο λεκτικές συστάσεις στην τρίτη θα καταλογίζει ένα σημείο (πόντο) για τον αντίπαλο. Οπως και το γεγονός ότι εξετάζεται, οι αθλητές που σε προηγούμενες διοργανώσεις είχαν κερδίσει κάποιο από τα μετάλλια να έχουν πιο ευνοϊκή κλήρωση σε επόμενο πρωτάθλημα.

Οι αλλαγές στους κανονισμούς από τη FILA στην ερασιτεχνική πάλη είναι κάτι το συνηθισμένο για τους ανθρώπους του χώρου, καθώς τα τελευταία 10 χρόνια έχουν αλλάξει τρεις φορές τη δομή του αγώνα (διάρκεια), σε ό,τι αφορά τον καταλογισμό τεχνικών σημείων, όπως και των κανονισμών που ορίζουν ποιος παλαιστής πρέπει να παρατηρείται ως «παθητικός» και να χάνει σημεία. Ολα αυτά βέβαια δεν έγιναν για να εξελιχθεί το άθλημα και να δώσει νέα σύγχρονα χαρακτηριστικά σε αναλογία με τη βελτίωση της ανθρώπινης απόδοσης όπως και της αθλητικής επιστήμης. Εγιναν για να προσαρμοστεί το άθλημα στα κελεύσματα των «εμπόρων του αθλητισμού» και της «βιομηχανίας» τους, που θέλει τα σπορ «εύπεπτα», να μη διαρκούν πάρα πολύ «τρώγοντας» τηλεοπτικό χρόνο και φυσικά να «χωράνε» κατά τη διάρκειά τους τις διαφημίσεις και να υποτάσσονται στις απαιτήσεις των χορηγών και των νέων αγορών.

Η προηγούμενη ηγεσία Μαρτινέτι (Ελβετός) της FILA, πλήρως υποταγμένη σ' αυτό το δόγμα, έκανε τα πάντα για να «πουλήσει» το άθλημα και βρέθηκε ξαφνικά στα «κρύα του λουτρού» από τα άλλα «κοράκια» της ΔΟΕ που φυσικά υπερασπίζονται το «προϊόν» τους που λέγεται Ολυμπιακοί Αγώνες. Οταν οι ισολογισμοί τους έδειξαν ότι η πάλη δεν «πουλούσε» όσο θέλανε, την πετάξανε εκτός προγράμματος Ολυμπιακών Αγώνων. Ομως έτσι είναι αυτά, στο υπάρχον κοινωνικοοικονομικό σύστημα (καπιταλισμός) επικρατεί το δίκαιο των κερδών και όχι των αναγκών. Ετσι η FILA που τόσα έκανε για να προσαρμοστεί στην «αγορά» δεν καταφέρνει τελικά να υπερισχύσει έναντι άλλων αθλημάτων που έχουν ισχυρότερους χορηγούς από πίσω τους.

Ετσι λοιπόν και η σημερινή ηγεσία Λάλοβιτς (Σέρβος) με τις τελευταίες αλλαγές στους κανονισμούς του αθλήματος δεν εξυπηρετεί τη σύγχρονη ανάπτυξη της ερασιτεχνικής πάλης, αλλά την ύστατη προσπάθεια της FILA να επαναφέρει το άθλημα στις «αγορές», δηλαδή στους Ολυμπιακούς Αγώνες μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη όπου και θα τεθεί σε ψηφοφορία, μαζί με το σκουός και το μπέιζμπολ, στην Ολομέλεια της ΔΟΕ.

Οι νέες αλλαγές στην πάλη πέρα από την εξόφθαλμη προσπάθεια να δοθεί στους κριτές η ευκαιρία να μπορούν να αλλάξουν την έκβαση ενός αγώνα, δεν έχει ούτε επιστημονικά ορθή σκέψη και φυσικά για την άποψη των αθλητών, ούτε λόγος...

Με τους νέους κανόνες ο κριτής έχει τη δυνατότητα να επεμβαίνει στην επιβάρυνση (αερόβια ή αναερόβια) πλέον του αθλητή διατάσσοντάς τον να ενεργήσει σε σημείο που καθορίζει αυτός και όχι η εξέλιξη του αγώνα και ο αντίπαλός του. Γιατί μπορεί ένας κριτής να καθορίζει πάντα τον έναν από τους δυο ως «παθητικό» (άραγε με ποιο κριτήριο;) και να τον εξουθενώσει ώστε να επωφεληθεί ο αντίπαλός του. Ας μιλήσουμε καθαρά, η απόφαση αυτή αποτελεί το «εργαλείο» της FILA που πάντα θέλει να ελέγχει και τη διασπορά των μεταλλίων κάνοντας δημόσιες σχέσεις με τις Εθνικές Ομοσπονδίες. Αλλά και η νέα δομή του αγώνα (2 γύροι των 3 λεπτών) είναι προσαρμοσμένη στον τηλεοπτικό χρόνο και στις απαιτήσεις των τηλεοπτικών δικαιωμάτων που πουλά η FILA. Από προπονητικής άποψης τα έξι καθαρά αγωνιστικά λεπτά είναι πολλά και καταπονούν τον παλαιστή όταν έχει να κάνει τέσσερις και πέντε αγώνες σε 8 ώρες. Οταν σήμερα η κυρίαρχη γνώμη αθλητών υψηλού επιπέδου και μεγάλης μερίδας των προπονητών είναι ότι η δομή του αγώνα πρέπει να περιλαμβάνει ένα 4λεπτο ενιαίο δίχως διάλειμμα. Μέσα σ' αυτό το χρόνο ο παλαιστής μπορεί να αναδείξει την υπεροχή του στο κομμάτι της τεχνικής, την τακτική του και φυσικά τα ψυχικά και σωματικά του προσόντα. Ομως αυτή η δομή του αγώνα είναι «αντιπαραγωγική» για το τηλεοπτικό «προϊόν» και επομένως δεν προκρίνεται από την ηγεσία της FILA για όλους τους παραπάνω λόγους που αναφέρθηκαν. Μπορεί ο νυν πρόεδρος της FILA σε δηλώσεις του μετά τη συνεδρίαση της ΕΕ της ΔΟΕ να ανέφερε ότι πρόκειται για μια διεθνή πρώτη νίκη των ομοσπονδιών της πάλης, αλλά με βάση και τα παραπάνω ποιος κέρδισε πραγματικά;

Οι εξελίξεις στην Ελλάδα

Στη χώρα μας το άθλημα στηρίζεται μόνο στο φιλότιμο των προπονητών και λίγων «ρομαντικών» που συνεχίζουν ακόμη να βάζουν το χέρι στην τσέπη για να συμμετέχει το σωματείο τους σε αγώνες. Εδώ και πέντε χρόνια η ΕΟΦΠ λόγω της «κουτσουρεμένης» τακτικής επιχορήγησης από τη ΓΓΑ δεν καλύπτει τα έξοδα μετακίνησης - διατροφής - διαμονής των ομάδων, ενώ αυτό το κόστος στις τελικές φάσεις των πρωταθλημάτων «σπρώχνεται» στα χέρια κάθε ιδιώτη χορηγού ή μετακυλίεται στην τοπική διοίκηση και σε δήμους που αναλαμβάνουν τη διοργάνωση των αγώνων. Η ακολουθούμενη πολιτική της συγκυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) μετατρέπει την αθλητική δραστηριότητα των ομοσπονδιών και των αθλητικών κέντρων σε επιχειρηματική δραστηριότητα, προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα αθλητικού προγραμματισμού. Οδηγούνται σε απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και γενικά σε εργασιακό μεσαίωνα εκατοντάδες εργαζόμενοι σε ομοσπονδίες, αθλητικά κέντρα, σωματεία κλπ. Οι εθνικές ομάδες στην ουσία δεν υφίστανται. Κάθε παλαιστής που προετοιμάζεται για διεθνείς αγώνες το κάνει με δική του ευθύνη και φυσικά πληρώνοντας τα έξοδα της προετοιμασίας του. Η ΕΟΦΠ καλύπτει τη συμμετοχή ενός περιορισμένου αριθμού αθλητών σε διεθνείς διοργανώσεις, ενώ όσοι δεν είναι στη λίστα, αν θέλουν να συμμετέχουν πρέπει να πληρώσουν από την τσέπη τους τα έξοδα συμμετοχής. Η πλειοψηφία των προπονητών είτε είναι απλήρωτοι, είτε ανασφάλιστοι, ενώ όλο και περισσότερα σωματεία στρέφονται προς την τσέπη της λαϊκής οικογένειας για να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.

Ο φετινός προϋπολογισμός της ΓΓΑ που εμπεριέχει μειώσεις από 55% - 80% για τις αθλητικές ομοσπονδίες μόνο ως καλαμπούρι θα μπορούσε να ληφθεί αν δεν ήταν η τραγική πραγματικότητα και η ταφόπλακα για το αθλητικό σωματείο και το δικαίωμα του λαού στον αθλητισμό. Η ΕΟΦΠ από 1,2 εκατ. ευρώ πέρυσι, φέτος υπολογίζεται να επιχορηγηθεί με 500 χιλ. ευρώ. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι μέλλει γενέσθαι φέτος όταν τις προηγούμενες χρονιές με μεγαλύτερα ποσά δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει, και φυσικά στην περίπτωση που βγει εκτός ολυμπιακών αθλημάτων και πέσει κατηγορία...

Οι άνθρωποι της πάλης (προπονητές, αθλητές, παράγοντες, διαιτητές, εργαζόμενοι) χρειάζεται να αντιπαλέψουν αυτήν την πολιτική που ισοπεδώνει το δικαίωμα του λαού και της νεολαίας στον αθλητισμό. Απαιτείται ενιαίος συντονισμός και με τις άλλες ομοσπονδίες σε κοινό μέτωπο πάλης με τα λαϊκά στρώματα, σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής με την κυρίαρχη πολιτική. Τι πρέπει να διεκδικήσουν:

Αμεσοι στόχοι πάλης

• Να απαιτήσουν από το κράτος να εξασφαλίσει όλες τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του αθλητισμού και το έργο του αθλητικού σωματείου. Να καλύπτονται τα έξοδά του και των ομοσπονδιών με θεσμοθετημένο κονδύλι που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες. Να κοπούν οι δεσμοί με τους χορηγούς.
• Αύξηση των τακτικών επιχορηγήσεων των αθλητικών ομοσπονδιών, με βάση τις πραγματικές ανάγκες για την ανάπτυξη του κάθε αθλήματος.
• Κατάργηση της κατηγοριοποίησης που προωθεί η ΓΓΑ.
• Αύξηση των τακτικών επιχορηγήσεων των αθλητικών σωματείων με τη σταθερή και άμεση καταβολή τους κάθε έτος.
• Αμεση τακτοποίηση των οικονομικών εκκρεμοτήτων από παρελθόντα έτη με ευθύνη της ΓΓΑ.
• Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των αθλητών - μαθητών με ανά 3μηνο ιατρικές εξετάσεις.
• Κατάργηση της ανταποδοτικότητας για τη χρήση των αθλητικών εγκαταστάσεων που επιβάλλεται από τις διοικήσεις των ΕΑΚ και Δήμους. Να απαλλαγούν οι δημόσιες αθλητικές υποδομές (ΕΑΚ, Δήμοι) από τους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ (ηλεκτρικό, αέριο, ύδρευση).
• Να καθιερωθεί η απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα σε όλη την κλίμακα των αθλητικών φορέων.

ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ ... στη φωτιά της μεγάλης οργής μας και της αγίας ελπίδας μας

ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ

... στη φωτιά της μεγάλης οργής μας και της αγίας ελπίδας μας

Μέλπω Αξιώτη και Ναζίμ Χικμέτ, το 1951 στο Βερολίνο

«Απερίγραπτη λένε, η φτώχεια της Ισταμπούλ. Η πείνα θερίζει τους ανθρώπους. Βουλιάζουν λένε στο χτικιό. Κι οι κοπελίτσες, έτσι λένε. Στα θεωρεία του σινεμά και στα χαλάσματα. Ασχημα τα νέα για τη μακρινή μου πολιτεία. Την πολιτεία των τίμιων των εργατικών. Και των πτωχών ανθρώπων. Για την αληθινή μου Ισταμπούλ. Την πολιτεία που μένεις πολυαγαπημένη μου. Την πολιτεία που κουβαλάω. Πάνω στους ώμους μου. Μες στο σακί μου. Από εξορία σε εξορία. Από φυλακή σε φυλακή»... (Ναζίμ Χικμέτ)

Πενήντα χρόνια συμπληρώθηκαν (3/6/1963) από το θάνατο του μεγάλου Τούρκου, κομμουνιστή επαναστάτη ποιητή, Ναζίμ Χικμέτ. Οι «κληρονόμοι» του αγώνα του, το σημερινό λαϊκό κίνημα της χώρας του, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, με την αντίστασή τους στη βία που ασκεί καθημερινά πάνω τους το καθεστώς της Τουρκίας με τις «ευλογίες» του αμερικανικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, συνεχίζουν τον αγώνα. Το έργο του ποιητή, πάντα σύγχρονο ακόμη και στη μορφή του, εξακολουθεί να εμπνέει τους αγώνες όχι μόνο του δικού του λαού, αλλά και όλων των λαών του κόσμου. Στο πρόσωπο του Χικμέτ τιμάμε τον διαχρονικό επαναστάτη διανοούμενο.

Ο Ναζίμ Χικμέτ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 15 Γενάρη 1902. Ο πατέρας του υπηρετούσε στο υπουργείο Εξωτερικών, έκανε μάλιστα για λίγο και Πρόξενος στο Αμβούργο κι όταν απολύθηκε έκανε τον διαχειριστή σε κινηματογραφικές αίθουσες. Η μητέρα του, Αϊσέ Τζελιέ Χανούμ, ήτανε ζωγράφος. Ολοκλήρωσε τη στοιχειώδη εκπαίδευση στην Κωνσταντινούπολη κι ύστερα γράφτηκε στη Ναυτική Σχολή Χάλκης, το 1918, κάτω από τη διοίκηση του Κεμάλ Πασά. Οταν αποφοίτησε μπήκε στο πολεμικό σκάφος Hamidiye ως εκπαιδευόμενος αξιωματικός καταστρώματος. Ωστόσο, η σταδιοδρομία του στο Ναυτικό σταμάτησε απότομα, γιατί αρρώστησε από πλευρίτη στη διάρκεια μιας νυχτερινής βάρδιας (1919) και δεδομένου ότι δεν μπόρεσε ν' ανακτήσει την υγεία του, απαλλάχτηκε σαν άτομο με ειδικές ανάγκες (1920). Ανέλαβε καθηγητής στην Ανατολία, στο γυμνάσιο Bolu, για σύντομο διάστημα (1921). Επηρεάστηκε από τη ρωσική επανάσταση, πήγε στη Μόσχα και σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών της Μόσχας (1922 - 1924). Εκτός, όμως, από την ακαδημαϊκή μόρφωση, ο Χικμέτ είχε την ευκαιρία να εμβαθύνει στη μαρξιστική φιλοσοφία και ιδεολογία, αλλά και να γνωρίσει προσωπικά τον, κατά έξι χρόνια μεγαλύτερό του, μεγάλο ποιητή του Οχτώβρη, Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι.

Λογική συνέχεια της μέχρι τότε πορείας του νεαρού ποιητή και επαναστάτη ήταν η στράτευσή του, το 1923, στο παράνομο Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας. Ενα χρόνο αργότερα, επιστρέφει στην Τουρκία και αρχίζει να γίνεται γνωστός. Στη γνωριμία του έργου του ποιητή με το ευρύ κοινό βοηθά και η ιδιόμορφη κοινωνικοπολιτική κατάσταση της Τουρκίας εκείνη την εποχή, η οποία, αν και έχει το Τούρκικο ΚΚ στην παρανομία, ωστόσο, η αστική κεμαλική δημοκρατία δεν έχει περάσει ακόμη στην πλήρη αντιδραστική της φάση. Ετσι, ο Χικμέτ γράφει ελεύθερος τα έργα του, τα απαγγέλλει στο ραδιόφωνο της Κωνσταντινούπολης, ηχογραφούνται και κυκλοφορούν παντού. Παράλληλα, εργάζεται σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες που φιλοξενούν και ποιήματά του. Συγχρόνως, ο ποιητής γνωρίζει από κοντά την ανυπόφορη ζωή και την εξαθλίωση της εργατικής τάξης της χώρας του, για την οποία δεν έχει αλλάξει τίποτα, ουσιαστικά, από την εποχή των πασάδων.

Η περίοδος, όμως, της αλογόκριτης «ευφορίας» πέρασε πολύ γρήγορα για την Τουρκία του μεσοπολέμου και φυσικά και για τον ποιητή. Αρχίζει η περίοδος που ο Χικμέτ θα αρχίσει να αισθάνεται την πολύπλευρη πίεση του καθεστώτος, ενώ θα δει και τον φίλο του Νουρετίν να προσχωρεί στις εθνικιστικές απόψεις του «τουρκισμού» και στην αντίδραση. Ηδη έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί στα άρθρα του στις εφημερίδες ψευδώνυμο (Ορχάν Σελίμ). Το 1925 ο Χικμέτ ξαναπάει στην ΕΣΣΔ και επιστρέφει το 1928. Ενώ βρίσκεται σε δημιουργική έξαρση και γράφει ασταμάτητα όλα τα είδη του λόγου με την ποίηση να βρίσκεται σε πρώτη προτεραιότητα, το καθεστώς αρχίζει να τον κυνηγά: Σχεδόν μετά από κάθε έκδοση έργου του, ακολουθεί δίκη. Η καταστολή όμως δεν μπορεί να σταματήσει την αυξανόμενη απήχησή του στο λαό. Συλλαμβάνεται και καταδικάζεται για τα επαναστατικά του φρονήματα. Μπαίνει στη φυλακή για 3 μήνες (1928). Επειτα, εγκαθίσταται στην Κωνσταντινούπολη κι εργάζεται σε διάφορα περιοδικά, εφημερίδες και σε κινηματογραφικά στούντιο. Εκδίδει τα πρώτα βιβλία ποίησης και γράφει συνεχώς (1928 - 1932). Συλλαμβάνεται ξανά το 1931, αλλά στο δικαστήριο, από κατηγορούμενος, γίνεται κατήγορος κι αναγκάζονται να τον αθωώσουν. Την επόμενη χρονιά, τον ξαναπιάνουν και καταδικάζεται σε 40 χρόνια φυλακή. Οι διανοούμενοι ξεκινούν μεγάλη εκστρατεία, ζητώντας την αμνηστία του. Κάτω από την πίεση της παγκόσμιας κατακραυγής, το καθεστώς αναγκάζεται να απελευθερώσει τον ποιητή, ο οποίος είχε ξεκινήσει απεργία πείνας, το 1950, μετά από 13 χρόνια φυλακής. Την ίδια χρονιά τιμάται με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης. Ωστόσο, παρακολουθείται συνεχώς. Αρχίζει και πάλι να εργάζεται ως σεναριογράφος αλλά οι πιέσεις συνεχίζονται. Το 1951, 49 χρόνων πια, άρρωστος και σε τρομερά δύσκολη θέση, φοβούμενος απόπειρα κατά της ζωής του, αποδέχεται τη συμβουλή του γνωστού, σύγχρονου, θεατρικού συγγραφέα και δημοσιογράφου Refik Erduran κι αυτοεξορίζεται. Με ρουμάνικο σκάφος διαπλέει τη Μαύρη Θάλασσα και περνά στη Ρωσία και πιο συγκεκριμένα στη Μόσχα. Από κει πηγαίνει στο Βερολίνο, όπου μέσα σε μια κατάμεστη αίθουσα με πάνω από 500 άτομα, δίνει ένα αγωνιστικό ρεσιτάλ και καταχειροκροτείται σαν ελεύθερος πλέον αγωνιστής ποιητής. Ταξιδεύει σε πολλές χώρες και το 1952 εκλέγεται μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Χωρίς να σταματήσει να γράφει, περνά την υπόλοιπη ζωή του στη Μόσχα. Τα ξημερώματα της 3ης Ιούνη 1963, η μεγάλη καρδιά, που χώρεσε όλον τον κόσμο, έπαψε να χτυπά. Ο ποιητής θα ανακτήσει την τουρκική υπηκοότητα που του είχε αφαιρεθεί το 1951, σχεδόν μισό αιώνα μετά το θάνατό του.

Πολλά από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν από το γνωστό Τούρκο συνθέτη Ζουλφού Λιβανελί, ενώ αρκετά σε μετάφραση - απόδοση Γιάννη Ρίτσου, μελοποιήθηκαν από τον Μάνο Λοΐζο, αλλά και από τον Θάνο Μικρούτσικο.

«Χλιαροί και παλλόμενοι σαν το αίμα που πηδάει από μια φλέβα/ αρχίσαν να φυσάν οι άνεμοι/. Ακούω τους ανέμους/Αργοπορεί ο σφυγμός/ Στις κορφές του Ουλουντζά θα χιονίσει/ Και κει ψηλά οι αρκούδες/ Μεγαλόπρεπες κι εξαίσιες θα κοιμούνται/ Πάνου στα κόκκινα φύλλα των καστανιών/. Στην πεδιάδα γυμνώνουνται οι λεύκες/. Οπου να `ναι θα κλειστούνε τα μεταξοσκούληκα/ Οπου να `ναι θα τελειώσει το χινόπωρο/ Οπου να `ναι κι η γη θα ξαναμπεί μέσα στου τοκετού τον ύπνο/. Κι εμείς θα περάσουμε ακόμη ένα χειμώνα/ Ζεσταίνοντας τα χέρια μας στη φωτιά της μεγάλης οργής μας/ Και της αγίας ελπίδας μας».

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ

    

«Αδέλφια μου Ελληνες»

Ο Ναζίμ Χικμέτ στο βήμα του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης

Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Βαρσοβίας στις 19/8/1952 μετέδωσε γράμμα που απηύθυνε ο μεγάλος Τούρκος ποιητής και μέλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης Ναζίμ Χικμέτ προς τον ελληνικό λαό. Στο γράμμα του ο Ναζίμ Χικμέτ ανάμεσα στ' άλλα λέει:

«Αδέλφια Ελληνες,

Υπάρχουν δύο Τουρκίες και δύο Ελλάδες. Η αληθινή και η ψεύτικη. Η ανεξάρτητη και η δουλική. Η μια είναι η Ελλάδα του Μπελογιάννη και των χιλιάδων Ελλήνων πατριωτών που υποφέρουν στις φυλακές. Η πατρίδα του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η γνήσια Ελλάδα. Είναι η Τουρκία με τους χιλιάδες Τούρκους πατριώτες, που σαπίζουν στα μπουντρούμια. Η Τουρκία του τούρκικου λαού. Αυτή είναι η γνήσια Τουρκία.

Υπάρχουν και η Τουρκία και η Ελλάδα του Μεντερές και του Πλαστήρα. Είναι οι επίσημες, όχι οι πραγματικές. Είναι αυτές που με τους ελάχιστους υποστηριχτές τους, ξεπούλησαν και τις δύο χώρες στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Τώρα τελευταία, κάτω απ' τις αμερικάνικες ευλογίες, ο Μεντερές και ο Πλαστήρας έσφιξαν τα χέρια στην Αθήνα. Τα ματωβαμμένα χέρια τους, που στέλνουν Τούρκους και Ελληνες στρατιώτες στην Κορέα. Τα ματωβαμμένα χέρια τους που ετοιμάζουν νέο πόλεμο. Εβγαλαν και επίσημο ανακοινωθέν και μίλησαν για ελληνοτουρκική φιλία. Τη φιλία αυτή την καταλαβαίνουμε όλοι.

Να χτυπούν μαζί τους αγωνιστές του τούρκικου και ελληνικού λαού, που παλεύουν για την ανεξαρτησία, ειρήνη και ελευθερία. Να αλέσουν στον ίδιο αμερικάνικο κρεατόμυλο, παιδιά του ελληνικού και του τούρκικου λαού. Να υποχρεώσουν το λαό της Τουρκίας και της Ελλάδας, να σκύβει το κεφάλι και να προσκυνάει τα αφεντικά τους και τα αφεντικά των αφεντικών τους.

Ομως οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας, δίνουν πέρα για πέρα διαφορετικό νόημα στην ελληνο-τουρκική φιλία. Γι' αυτούς η φιλία σημαίνει κοινό αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας τους. Για την εθνική ανεξαρτησία, για την ευτυχία, για να μπορούν να γεύονται πλάι πλάι στο αδελφικό τραπέζι της φιλίας το ψωμί και τις ελιές του τόπου τους.

Ο τούρκικος και ο ελληνικός λαός, θέλει να στείλει στο διάβολο τους ξένους καταχτητές. Τους εμπειρογνώμονες για τα βασανιστήρια, και τους εμπειρογνώμονες για την οικονομική καταστροφή.

Στις καρδιές του τούρκικου και του ελληνικού λαού, υπάρχουν τα ίδια αισθήματα. Αγάπη στις πατρίδες τους, αγάπη στη ΣΕ, τις Λ. Δημοκρατίες, τη Μεγάλη Λαϊκή Κίνα. Κάθε εξαρτημένο και μισοεξαρτημένο λαό, που αγωνίζεται για την εθνική ανεξαρτησία. Αγάπη για τον κορεάτικο λαό. Αγάπη για τους τίμιους Αμερικανούς. Αυτή τη σημασία έχει η φιλία ανάμεσα στον τούρκικο και τον ελληνικό λαό.

Φίλοι μου Ελληνες.

Πρέπει ν' αγωνιστούμε μαζί, χέρι με χέρι για την εθνική ανεξαρτησία των χωρών μας, για τη δημοκρατία ενάντια σε κάθε εκδήλωση φασισμού, ενάντια στους ιμπεριαλιστές. Ετσι η φιλία μας θα γίνεται μέρα με τη μέρα πιο ισχυρή.

Σαν εκπρόσωπος του λαού μου, μπορώ να σας πω, ότι ο τούρκικος λαός αγαπάει τον ελληνικό λαό και νιώθει θαυμασμό, για τα ηρωικά του κατορθώματα. Μπορώ να σας πω, ότι οι Τούρκοι αγωνιστές μάθαιναν ακόμα και μέσα στη φυλακή, τα νέα από τους απελευθερωτικούς αγώνες του λαού και του λαϊκού σας στρατού. Μπορώ να σας πω, ότι παρακολουθούσαν τα γεγονότα στην Ελλάδα με δάκρυα στα μάτια. Ο τούρκικος λαός ήταν στο πλευρό του ελληνικού λαού, στις τραγικές και ηρωικές αυτές μέρες και θα είναι και στο μέλλον πάντα στο πλευρό του.

Αδέλφια μου Ελληνες.

Εδώ και δέκα μέρες βρίσκομαι στην Ουγγαρία. Η Ουγγαρία είναι μια απ' αυτές τις θαυμάσιες χώρες που μεσ' τη λεύτερη και ειρηνική ζωή χτίζουν την ευτυχία τους. Σ' αυτό το ανεξάρτητο και αυτοκυβερνούμενο κράτος, κανείς δεν κάνει προπαγάνδα για πόλεμο.

Επισκέφθηκα μια θαυμάσια κατασκήνωση πιονέρων στη Βουδαπέστη, όπου βρήκα επίσης και Ελληνόπουλα. Ολα ήταν ροδοκόκκινα σαν τα μήλα της πατρίδας μας. Παίζαν, τρέχαν, τραγουδούσαν και μάθαιναν μαζί με τα αδελφάκια τους τα Ουγγαρεζόπουλα. Οταν περνούσαμε από μπροστά τους ένα μικρό κοριτσάκι ρίχτηκε στο λαιμό μου, και φώναξε ζωηρά: "Να φτιάσετε τέτοιες κατασκηνώσεις, όσο μπορείτε γρήγορα και για τα αδέλφια μας στην Ελλάδα και την Τουρκία". Δάκρυσα και της έδωσα την υπόσχεση ότι οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας, θα γίνουν γρήγορα ανεξάρτητοι και ελεύθεροι.

Φίλοι μου

Σας μιλώ σαν ένας τίμιος άνθρωπος, σαν φίλος, σαν ποιητής του λαού μου, σαν ένας πατέρας, και σας λέω, ότι τα παιδιά που ζούνε εδώ στην Ουγγαρία, ζούνε κάτω από τις καλύτερες συνθήκες. Είναι όλα γερά. Δεν κόβουν τους δεσμούς τους με το λαό τους. Μιλούν όλα θαυμάσια ελληνικά. Ο λαός της Ουγγαρίας τους παραστέκεται στοργικά. Ολα αυτά ζητούν από σας, να λευτερώσετε την Ελλάδα από τα νύχια των ιμπεριαλιστών και φασιστών. Να φτιάσετε μια ανεξάρτητη, λεύτερη, ευτυχισμένη Ελλάδα. Ετσι τα παιδιά του λαού θάχουν δικαίωμα στο γέλιο και στη χαρά».

    

Αυτοβιογραφία...

...«Τριών χρονών, εγγονός του Πασά, βρισκόμουν / στη Δαμασκό, / στα δεκαεννιά μου φοιτητής στη Μόσχα, / στα σαράντα εννιά πάλι στη Μόσχα / κι από τα δεκατέσσερά μου γράφω στίχους.

Αλλος ξέρει τα χόρτα ένα προς ένα, / άλλος ξέρει τα είδη όλων των ψαριών, / εγώ έμαθα κάθε είδος χωρισμού. / Αλλος γνωρίζει απ' έξω όλα τα ονόματα των άστρων, /

Εγώ έμαθα όλα τα ονόματα των πόθων / κι όχι μόνο τα ονόματα.

Κοιμήθηκα σε φυλακές και σε ξενοδοχεία μεγάλα, / πείνασα, στη φυλακή έκαμα απεργία πείνας / και, θαρρώ, δεν υπάρχει φαγητό / που να μην το 'χω δοκιμάσει.

Στα τριάντα μου θέλησαν να με κρεμάσουν, / στα σαράντα οχτώ μου μού 'δωσαν το Βραβείο Ειρήνης, / στα τριάντα έξι μου πέρασα έξι μήνες / σ' ένα κελί από μπετόν τεσσάρων μέτρων. / Στα πενήντα εννιά μου πέταξα σε δεκαοχτώ ώρες / από την Πράγα στην Αβάνα.

Τον Λένιν, όχι, δεν τον είδα, / μα στα 1924 / στάθηκα φρουρός πλάι στο φέρετρό του / κ' η επίσκεψή μου, στα 1961, / στο Μαυσωλείο του, / γράφτηκε στα βιβλία...

Σε τριάντα μπορεί και σε σαράντα γλώσσες / τυπώθηκαν όσα έγραψα, μα στην Τουρκία, / στη μητρική μου γλώσσα, / απαγορεύονται»...

(Ανατολικό Βερολίνο, 11 Σεπτέμβρη 1962).