Ένα κάρο αθλιότητες εκτόξευσε χθες το
ΚΚΕ μέσω της εφημερίδας του, του «Ριζοσπάστη», σε βάρος της μόνης
δύναμης που αντιμάχεται το σύστημα, της Χρυσής Αυγής! Ο «Ριζοσπάστης»
έγραψε ότι προκαλεί ενδιαφέρον η μουγκαμάρα των Χρυσαυγιτών για τα
τελευταία επεισόδια των επιχειρηματικών παιχνιδιών με την αγορά μετοχών
του “Mega” από τον Ιβάν Σαββίδη! Η εφημερίδα του ΚΚΕ πηγαίνει το πράγμα
ένα βήμα παραπέρα γράφοντας ότι “ πέρσι τέτοιες μέρες, η φασιστική
οργάνωση, με τοποθέτησή της στη Βουλή, καλούσε το κράτος να «ανοίξει
στοργική αγκαλιά» σε «επενδυτές» από τη Ρωσία και, μάλιστα, «να λάβει
σοβαρά υπόψη τις ιδέες και τις προτάσεις του κ. Ιβάν Σαββίδη». Οι
«ιδέες» του μεγιστάνα, που είχαν κατατεθεί τότε στη Βουλή από τον ίδιο
και έκαναν να τρέχουν τα σάλια των φασιστοειδών, ήταν αρκετά
συγκεκριμένες: Φορολογικά κίνητρα στους επιχειρηματίες, επιχορηγήσεις
επιτοκίων, κρατικές εγγυήσεις προς επενδυτές, περιορισμό των «ογκωδών
συνδικαλιστικών δικαιωμάτων» κ.λπ. Προφανώς, ό,τι είχαν να πουν, το
είπαν εγκαίρως οι φασίστες, οπότε ίσως έτσι να εξηγείται η αφωνία τους
για τις τελευταίες εξελίξεις…”
Οι ανυπόστατες αυτές αθλιότητες του ΚΚΕ
σε βάρος της Χρυσής Αυγής δεν χωρούν σε καμία λογική καθώς η Χρυσή Αυγή
ποτέ δεν έκρυψε ότι είναι εναντίον του συστήματος με βάση τί η ίδια κάθε
φορά βαφτίζει σύστημα! Είναι δηλαδή κάτι σαν τον Τραμπ! Πώς είναι
αντισυστημικός ο Τραμπ, έτσι είναι αντισυστημική και η Χρυσή Αυγή!
Άλλωστε η Χρυσή Αυγή έχει αποδείξει και στο παρελθόν ότι δεν είναι
συνολικά εναντίον του συστήματος αλλά αβαντάρει συγκεκριμένους
νοικοκυραίους πλουτοκράτες που τους θεωρεί πιο νοικοκυραίους από άλλους
πλουτοκράτες! Δεν είναι τυχαίες οι αμέτρητες ερωτήσεις που έχει κάνει
στη Βουλή υπέρ των εφοπλιστών. Η Χρυσή Αυγή ναι μεν είναι αντισυστημική
αλλά με ρόπαλα και λοστούς επιτίθεται στα σωματεία της «ζώνης» που
θέλουν να χαλάσουν τα κέρδη των εφοπλιστών και την τάξη του Θεού,
ζητώντας καλύτερους μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς! Η Χρυσή
Αυγή ναι μεν είναι αντισυστημική αλλά δεν ανέχεται τους αλλοδαπούς που
σηκώνουν κεφάλι στους τίμιους «φραουλάδες» ζητώντας αξιοπρεπείς μισθούς
και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας! Παλιοτόμαρα που βρωμούν τα χνώτα τους
ψωμί και διεκδικούν και καλύτερους μισθούς!
Τέλος όσον αφορά την «στοργική αγκαλιά»
της Χρυσής Αυγής σε Ρώσους επενδυτές, το ΚΚΕ βουτηγμένο στην αθεΐα του
ξεχνάει τις προφητείες σύγχρονων προφητών και τηλεπωλητών βιβλίων
προφητειών που λένε για εκείνην την υπόγεια στοά που συνδέει την
Κωνσταντινούπολη με την Μόσχα και μέσω αυτής θα καταφθάσει στην
Κωνσταντινούπολη η Ρωσική φυλή για να απελευθερώσει την Κωνσταντινούπολη
και να την δώσει στους Έλληνες! Οι προφητείες προς το παρόν δεν λένε αν
μαζί με την Κωνσταντινούπολη οι Ρώσοι μας δώσουν και την Μόσχα ως
ένδειξη ευγνωμοσύνης στην Χρυσή Αυγή για το άνοιγμα της αγκαλιάς της
στους Ρώσους επενδυτές!
Με βάση το ότι η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ
γράφει για «δυναμική είσοδο», «φρέσκο χρήμα» και αλλαγή συσχετισμών στην
τηλεοπτική αγορά, σχολιάζοντας την είσοδο του Ι. Σαββίδη στον
τηλεοπτικό σταθμό «MEGA», αφήνοντας να διαφανεί η ευαρέσκεια της
κυβέρνησης γι’ αυτήν την «επιχειρηματική» κατά τ’ άλλα κίνηση, το μόνο
που δεν γράφει ο «Ριζοσπάστης» είναι ότι αυτοί που χοροπηδάνε από την
χαρά τους για την αγορά μετοχών του “Mega” από τον Σαββίδη είναι οι
Συριζαίοι και οι Χρυσαυγίτες! Όχι ότι δεν είναι αλήθεια ότι χοροπηδούν
Συριζαίοι και Χρυσαυγίτες, αλλά τα χοροπηδήγματά τους δεν είναι για την
αγορά μετοχών του “Mega” από τον Ιβάν, αλλά γιατί θυμήθηκαν τα παλιά,
τότε που χοροπηδούσαν μαζί στις πλατείες κράζοντας «έξω τα κόμματα και
τα χρώματα»!
Το
σύγχρονο παιδομάζωμα είναι δυτικό, κρατικό και επιδοτούμενο. Γίνεται
σε σκανδιναβικά κράτη και αλλού. Καταλήγει σε βίαιη διάλυση της
οικογένειας και στην παιδική κακοποίηση. Τα παιδιά ανήκουν στο κράτος,
το οποίο δεν ανήκει στους πολίτες του. Υπουργός παιδείας δηλώνει ότι
θέλει να κάνει ομοφυλόφιλα όλα τα παιδιά. Η παιδεία προωθεί την ιδέα
επιλογής φύλου, την πρώιμη σεξουαλικότητα και την αποβλάκωση. Οι
αντιδρώντες διώκονται ανηλεώς, σύμφωνα με το νόμο. Καλώς ορίσατε στην
δημοκρατική κόλαση του 21ου αιώνα.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Όταν πρωτοδιάβασα τη συνέντευξη μιας Ρωσίδας μάνας [Irina Bergseth]
που ζούσε στη Νορβηγία δεν πίστευα στα μάτια μου. Κάθε φράση της, κάθε
λέξη της ήταν μια δυνατή γροθιά στο στομάχι! Όμως αξίζει να τη δούμε
για να αντιληφθούμε πώς θέλουν κάποιοι την Ευρώπη των Εσχάτων. Όταν
μάλιστα το μέλλον αυτής της «σύγχρονης κοινωνίας», καθοδηγείται προς
διαμόρφωση με τον πιο ύπουλο, τον πιο βρώμικο τρόπο πάνω στις ψυχές των
παιδιών και αυτός ο εφιάλτης, βρίσκεται προ των πυλών και για την δική
μας Πατρίδα, νομίζω πως επιβάλλεται με κάθε τρόπο να το αποτρέψουμε.
Το κείμενο από το οποίο σταχυολογούμε τα βασικά του σημεία, είναι από
συνέντευξη της 9ης Μαΐου 2013 μιας μάνας που η “τύχη” την έριξε στην
“προηγμένη”, πλούσια και “προοδευτική” αυτή χώρα του Βορρά.
Δημοσιογράφος ήταν ο Andrew Fefelov της Ρωσικής Εφημερίδας “ΑΥΡΙΟ”.
Η
Ιρίνα παντρεύτηκε το 2005 στην Μόσχα με πολίτη της Νορβηγίας, έχοντάς
ήδη έναν γιο τότε 7 ετών. Εγκαταστάθηκαν στη Νορβηγία, στο χωριό
Άουρσκογκ του Χιόκλαντ. Εν συνεχεία περιγράφει τη νορβηγική κοινωνία που
αποδομείται ηθικά ταχύτατα, αντιγράφοντας αμερικανικές νοοτροπίες.
Κατά τη ρωσίδα αυτή μητέρα παρά τον πλούτο της χώρας που οφείλεται στην
εξόρυξη πετρελαίου η Νορβηγία δεν έχει αναπτύξει τις επιστήμες, παρά
εκμεταλλεύτηκε την ξένη επιστημονική και τεχνολογική συνδρομή. Η Ιρίνα
κατόρθωσε να διοριστεί δασκάλα σε μια γειτονική κοινότητα. Αμέσως μετά
στη συνέντευξή της η Ιρίνα περιγράφει τις βασικές δομές του νορβηγικού
σχολείου που το χαρακτηρίζει: “φτιαγμένο για διανοητικά
καθυστερημένους”. Έτσι, σύμφωνα με τη Ρωσίδα αυτή δασκάλα, το έργο του
κρατικού σχολικού προγράμματος για το δημοτικό σχολείο συμπεριλαμβάνει
οι δάσκαλοι να διδάξουν στα παιδιά το αλφάβητο, έως 13 ετών να μάθουν
να μετράνε και να διαβάζουν τις ετικέτες των τιμών στα καταστήματα. Το
διάβασμα μεγαλόφωνα στην τάξη δεν επιτρέπεται, επειδή το παιδί
αισθάνεται «ντροπή» [εδώ να δείτε προσοχή στη “διαφορετικότητα”!].
Μάλιστα ειδικός δάσκαλος βγάζει το παιδί στον διάδρομο και μόνο εκεί
ακούει το παιδί να διαβάζει, έτσι ώστε να μην ντροπιάσει το «μικρό»!
Ακόμη, ο δάσκαλος έχει το δικαίωμα να κάνει στα παιδιά μέσα στην ημέρα
δύο ασκήσεις μαθηματικών! Αν τα παιδιά δεν μάθουν το μάθημα, τρεις
ημέρες αργότερα, πάλι προσπαθεί να τους εξηγήσει την ύλη του περασμένου
μαθήματος. Εργασία για το σπίτι για την εβδομάδα το πολύ 5-8 λέξεις
στα αγγλικά, κατά την διακριτική ευχέρεια του παιδιού! Ουσιαστικά το
διαφημιζόμενο από πολλούς εγχωρίους “παιδαγωγούς” ως κορυφαίο, είναι
απλώς παράδειγμα της πλήρους υποβάθμισης της εκπαίδευσης. Άλλωστε, δεν
υπάρχουν μαθήματα λογοτεχνίας, ιστορίας, φυσικής, χημείας, φυσικής
επιστήμης. Υπάρχει μόνο μια μορφή “μελέτης περιβάλλοντος”, που
ονομάζεται «αναθεώρηση», όπου τα παιδιά μαθαίνουν τον κόσμο σε γενικές
γραμμές. Ξέρουν απλώς ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε. Όλα τα
άλλα στοιχεία, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, είναι «κακοποίηση του
παιδιού και της ψυχής του»! Μάλιστα, η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο δεν
ταΐζει τα παιδιά στα σχολεία και στα νηπιαγωγεία. Μόνο τρέφουν τα
παιδιά, άπαξ εβδομαδιαίως, με κάποια «αηδιαστική σούπα», που ονομάζεται
«ντοματόσουπα» από έτοιμη συσκευασία!
Ο
μεγαλύτερος γιος της Ιρίνας, έχοντας κάνει μαθήματα για δύο χρόνια σε
ρωσικό σχολείο της Νορβηγίας ήταν σαν ένα παιδί θαύμα. Έως την 7η τάξη,
δε διάβαζε τίποτα, μιας και δεν υπήρχε καμία ανάγκη για να διδαχτεί.
Στους τοίχους των σχολείων, άλλωστε υπάρχουν κατατοπιστικές απίστευτες
ανακοινώσεις, όπως: “Εάν οι γονείς σας επιβάλουν να κάνετε τα μαθήματα,
καλέστε στο [τάδε] τηλέφωνο. Εμείς θα σας βοηθήσουμε να ελευθερωθείτε
από τέτοιους γονείς.»!!! Για την Ιρίνα μόνος τρόπος ασκήσεως της μνήμης
του γιου της ήταν το πιάνο. Μάλιστα του έλεγε συχνά: “Μην τολμήσεις
και πεις κάπου ότι έχεις μια τέτοια απαιτητική μητέρα.» Μετά από έξι
χρόνια παραμονής της Ιρίνα στη Νορβηγία ήρθε η ώρα να μάθει για το
περιβόητο σύστημα παιδικής πρόνοιας “Barnevernet”. Πριν γνωρίσει όμως
αυτό το “σύστημα”, η Ιρίνα μετά τη γέννηση του δεύτερού της παιδιού,
χώρισε από τον άνδρα της. Τότε, πήρε δάνειο, αγόρασε διαμέρισμα και
είχε μια φυσιολογική ζωή, χωρίς ποτέ να απασχολήσει τις αρχές του
κράτους. Τα παιδιά έμειναν μαζί της, δεδομένου ότι ο μπαμπάς
στεναχωρούσε τον γιο της (από τον πρώτο γάμο), και έθεσε θέμα να μην
υπάρξουν συναντήσεις με αυτόν τουλάχιστον τον γιο. Η Ιρίνα προσπάθησε
τουλάχιστον ώστε ο πατέρας του παιδιού να μην μείνει μαζί του το βράδυ,
διότι υπήρχε απειλή ξυλοδαρμού. Το νηπιαγωγείο κι άλλες κρατικές
υπηρεσίες την πίεζαν να δίνει το παιδί στον πατέρα του. Έτσι ο μικρός
γιος παρέμεινε με τον πατέρα του στην αρχή από δύο ώρες το Σάββατο ή
την Κυριακή. Αλλά την τελευταία φορά, όταν έκλεισε τα τέσσερα του
χρόνια, πέρασε με τον πατέρα του σχεδόν μια εβδομάδα. Στις 7/3/2011 η
Ιρίνα πήγε στην αστυνομία του χωριού «Bjorlelangen», επειδή το μικρό
αγόρι της είπε, ότι η θεία και ο θείος του, συγγενείς του πατέρα του,
τον πόνεσαν στο στόμα και στον ποπό! Της μίλησε για πράγματα, που
εκείνη δεν μπορούσε στην αρχή να τα πιστέψει. Τότε αναλογίστηκε στα
σοβαρά μια νορβηγική λαϊκή παράδοση, συνδεδεμένη με το να σχετίζονται
οι συγγενείς εξ αίματος στενά με παιδιά: αγόρια και κορίτσια! Αρχικά, η
Ρωσίδα μητέρα δεν μπορούσε να πιστέψει σ΄ αυτή την τρέλα ή ανοησία ή
κόλαση. Πάντως, πήγε στην αστυνομία και έκανε καταγγελία. Την 8η Μαρτίου
κλήθηκα στην υπηρεσία της επιμέλειας των παιδιών «Barnevernet». Η
ανάκριση διήρκεσε έξι ώρες. Εκεί ήταν μόνο η Ιρίνα και τα παιδιά της.
Υποτίθεται ότι στη Νορβηγία υπάρχει ένα «υποδειγματικό» σύστημα
προστασίας των παιδιών, που δημιουργήθηκε «για τα μάτια του κόσμου», ότι
δήθεν αγωνίζονται και πολεμάνε την αιμομιξία. Αργότερα η Ιρίνα
συνειδητοποίησε, κάτι που νωρίτερα είχαν καταγγείλει και άλλοι γονείς,
ότι τα κέντρα «Barnevernet», που υπάρχουν σε κάθε χωριό[!], σκοπό έχουν
να εντοπίσουν την δήθεν «ομολογία» του παιδιού περί μη «καλής» μητέρας
(ή πατέρα), να απομονώσει τα παιδιά αυτά από τους γονείς τους και να
τους «τιμωρήσει» (παιδιά και γονείς ταυτόχρονα)! Εκείνη την εποχή οι
εφημερίδες στη χώρα έγραψαν ότι ένα κορίτσι 8 ετών, καταδικάστηκε σε
καταβολή των δικαστικών εξόδων και καταβολή αποζημιώσεων στον βιαστή
της για την παραμονή του στη φυλακή!
Τότε
κατάλαβε και η Ιρίνα πλήρως ότι στη Νορβηγία, όλα είναι από την
«ανάποδη». Ουσιαστικά αντιλήφθηκε ότι η παιδεραστία, ουσιαστικά, δεν
θεωρείται έγκλημα [κάτι που συμβαίνει και σε άλλες “προηγμένες”
ευρωπαϊκές χώρες, όπως την Ολλανδία]. Πάντως στις 8/3/2011 ήταν η πρώτη
φορά που κατασχέθηκαν και τα δύο παιδιά της Ιρίνα! Η κατάσχεση γίνεται
ως εξής: το παιδί δεν επιστρέφει από το νηπιαγωγείο ή το σχολείο,
δηλαδή ουσιαστικά το κλέβουν από τους γονείς, εξαφανίζεται! Αυτό
συμβαίνει επειδή το παιδί «το απομακρύνουν» για το … καλό του, από τους
γονείς σε μυστική διεύθυνση. Οι υπεύθυνοι της είπαν αφοπλιστικά: «Καταλάβετε
την κατάσταση, εσείς μιλάτε για παιδική κακοποίηση. Πρέπει να
εξεταστείτε από γιατρό και κριθείτε ότι είστε υγιείς.» Έτσι η Ιρίνα
έσπευσε στην κοντινή πολυκλινική [δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο]. Στο
αυτοκίνητο την έβαλε η υπάλληλος της «Barnevernet», λέγοντας: “Εμείς θα
σας βοηθήσουμε, θα παίξουμε με τα παιδιά σας, θα είναι στην υπηρεσία
της προστασίας των παιδιών”. Όταν η Ιρίνα με τη συνοδεία της υπαλλήλου
έφτασε στην κλινική, ο μεγαλύτερος της γιος [13 τότε ετών], της
τηλεφώνησε και την πληροφόρησε ότι βρίσκονταν ήδη σε ανάδοχη οικογένεια
σε μυστική διεύθυνση! Η Ιρίνα προσπάθησε να συγκρατήσει τα δάκρυά της,
γιατί ακόμη και το κλάμα θεωρείται ψυχική ασθένεια, και σε αυτή την
περίπτωση η «Barnevernet» θα εφάρμοζε καταναγκαστική ψυχιατρική!
Τελικά
αποδεικνύεται ότι στη Νορβηγία υπάρχει ένα κρατικό πρόγραμμα,
ποσόστωσης για την απομάκρυνση των παιδιών από τους γονείς τους. Τα
όργανα «προστασίας παιδιών» ανταγωνίζονται για την υλοποίησή του.
Δημοσιεύονται μάλιστα ανά τρίμηνο πίνακες και διαγράμματα με τον αριθμό
των «κατασχεμένων «παιδιών ανά επιλεγμένη περιοχή! Τέτοια σχετικά
έγγραφα είναι διαθέσιμα και σε περιπτώσεις απομάκρυνσης παιδιών από
οικογένειες και στη Σουηδία. Μια τέτοια έκθεση αναφέρει, ότι στη Σουηδία
κατασχέθηκαν 300.000 παιδιά! Πρόκειται για μια ολόκληρη γενιά που
κλάπηκε από τους βιολογικούς γονείς! Στη Σκανδιναβία συνεπώς οι
παραδοσιακές οικογένειες βιώνουν ένα πογκρόμ! Μάλιστα, κάθε ανάδοχη
οικογένεια εισπράττει 10 χιλιάδες Κορόνες [1100 ευρώ] Νορβηγίας/μήνα για
κάθε ένα θετό παιδί. Ακόμη, κάθε υπάλληλος της Barnevernet λαμβάνει
από τον κρατικό προϋπολογισμό ένα μεγάλο μπόνους γι’ αυτή τη “δουλειά”,
δηλαδή για την καταστροφή της «οικογενειακής φωλιάς», και την κλοπή
των απογόνων. Μάλιστα ο ανάδοχος γονέας μπορεί να επιλέξει το παιδί
«της αρεσκείας του», όπως στα σκλαβοπάζαρα. Για παράδειγμα, λέει η
Ιρίνα: “σας άρεσε εκείνο το γαλανομάτικο κοριτσάκι ρωσικής καταγωγής
και θέλετε να το πάρετε για αναδοχή, τότε καλέσετε τη Barnevernet και
να πείτε: «είμαι έτοιμος, έχω ένα μικρό δωμάτιο για το παιδί …»
αναφέροντας το όνομα του παιδιού. Και θα σας το παραδώσουν αμέσως”.
Συνεπώς, πρώτα βρίσκεται η ανάδοχη οικογένεια, και στη συνέχεια
αποσύρεται από τους βιολογικούς γονείς «κατόπιν παραγγελίας» το παιδί!
Μάταια κάποιοι ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων μάχονται μ’ αυτό το
παντοδύναμο σύστημα της Barnevernet». Μάλιστα, οικογένειες που υπέφεραν
από το σύστημα Barnevernet στις 3 Μαΐου 2013 διοργάνωσαν διαδήλωση
διαμαρτυρίας κατά του βίαιου διαχωρισμού γονέων και παιδιών στη
Νορβηγία. Πάντως η χώρα αυτή, όσον αφορά την κλοπή των παιδιών από τους
γονείς τους, είναι μπροστά από τα υπόλοιπα κράτη, κι αυτό γιατί
φαίνεται πως ο διαχωρισμός των παιδιών από τους γονείς τους αποτελεί
εθνικό σχέδιο. Νορβηγική εφημερίδα με πηχιαίο πρωτοσέλιδο έγραφε
πέρυσι: “Το ένα πέμπτο των παιδιών στη Νορβηγία έχει “διασωθεί” από
τους γονείς τους”. Συνεπώς περί τα 150 χιλιάδες παιδιά, “σωσμένα”, ζουν
πλέον όχι στο σπίτι με τη μητέρα τους, αλλά σε μοντέρνα άσυλα, δηλαδή
φυλακές οικογενειακού τύπου. Πολλοί ανάδοχοι στη Νορβηγία δείχνουν
προτίμηση σε παιδιά με αναπηρία [μήπως άραγε τα κάνουν ανάπηρα;] γιατί
μπορούν να πάρουν μεγαλύτερες επιδοτήσεις. Όσο μεγαλύτερο είναι το
τραύμα του παιδιού, τόσο περισσότερο κέρδος για τον “ανάδοχο”! Σύμφωνα
με τις επίσημες στατιστικές, από δέκα νεογέννητα μόνο τα δύο
γεννιούνται από Νορβηγούς γονείς και τα οκτώ από τα δέκα είναι παιδιά
των μεταναστών. Οι μετανάστες παρέχουν υγιές πληθυσμό στη χώρα, αφού
στους μετανάστες δεν συνηθίζονται στενές σχέσεις μεταξύ συγγενών
[αιμομιξίες], όπως αντίθετα συνηθίζονται στους Νορβηγούς. Αξίζει να
σημειωθεί πως τα περισσότερα παιδιά που γεννήθηκαν στη Νορβηγία και
έπεσαν στα νύχια του συστήματος Barnevernet είναι παιδιά ρωσικής
καταγωγής. Σχεδόν όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν από ένα ή δύο Ρώσους
γονείς είναι εγγεγραμμένα στις λίστες του «Barnevernet» κι αποτελούν την
ομάδα «υψηλού κινδύνου» για “σωτηρια”, δηλαδή αρπαγή. Άμεσο
αποτέλεσμα: Κάθε μήνα στη Νορβηγία αυτοκτονεί μια ρωσίδα γυναίκα!
Αιτίες
που μπορεί η Barnevernet να επέμβει; Πολλές και ποικίλες: αναγκάζετε
το παιδί σας να πλένει τα χέρια του με το ζόρι η μαμά κουτσαίνει ή
κλαίει, το παιδί σας τρώει με τα χέρια [συνέβη σε οικογένεια Ινδών
μεταναστών]… ε, τότε… “είστε μια κακή μητέρα, το παιδί σας θα
παρακρατηθεί!”. Το σύστημα “προστασίας” των παιδιών στη Νορβηγία
βασίζεται σε “τεκμήριο ενοχής” των γονέων. Άλλη αιτία, συχνή μάλιστα,
που επεμβαίνει η “προστασία παιδιών” μπορεί να είναι η φράση που συχνά
λένε οι γονείς στα παιδιά τους, και στην Ελλάδα: “θα σε σκοτώσω βρε!”
Τότε η Barnevernet λέει: “Θέλετε να σκοτώσετε τα παιδιά σας”! Σε
ανάλογες ανακρίσεις γονέων από τους εντεταλμένους της Barnevernet,
αναγκάζουν τους γονείς με τον τρόπο τους να βρίσκονται μόνιμα σε θέση
να πρέπει να δικαιολογούνται συνεχώς. Κάποτε οι δύστυχοι γονείς
αντιλαμβάνονται πως από κάποια στιγμή και μετά είναι αδύνατον να
δικαιολογηθούν. Ας αναλογιστούμε μόνο πως η νορβηγική κρατική μηχανή,
δίνει μυθικά βραβεία και μπόνους σε δικηγόρους, σε υπαλλήλους της
επιτροπείας, σε δικαστές, σε ψυχολόγους, σε ψυχιάτρους, σε ανάδοχους
γονείς, σε εμπειρογνώμονες. για κάθε “κατασχεθέν” γαλανομάτικο μωρό.
Τότε οι πραγματικοί γονείς δεν έχουν καμία πιθανότητα να διασώσουν το
παιδί τους από το νορβηγικό «άσυλο». Στη συνέντευξή της η Ιρίνα
τονίζει: Οι δικηγόροι του «Barnevernet» μεταφράζανε και χρησιμοποίησαν
εναντίον μου όλο το υλικό του ρωσικού τύπου, που ανέφερε τα παιδιά μου.
Είπαν στο δικαστήριο: «Είναι τρελή, προστατεύει τα παιδιά της στον τύπο!»
Στη Δύση δεν υπάρχει ελευθερία του τύπου σε σχέση με τα παιδιά. Είναι
αδύνατον να κάνει κανείς έκκληση προς την κοινωνία”. Άλλωστε, ισχύει ο
Νόμος της ιδιωτικής ζωής (Νόμος περί προστασίας προσωπικών δεδομένων),
ένας νόμος που φαίνεται πως είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της
Barnevernet.
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ
ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ: Το υπουργείο που έχει σχέση με παιδιά στην Νορβηγία
ονομάζεται “Βασιλικό Υπουργείο Παιδιών και Ισότητας κάθε μορφής
σεξουαλικής διαφορετικότητας”. Οι σεξουαλικές μειονότητες στη Νορβηγία
δεν είναι πλέον μειονότητες, οι κανονικοί φυσικοί (natural) άνθρωποι
είναι σήμερα μειονότητα. Οι κοινωνιολόγοι έχοντας στην διάθεσή τους
κάποια στοιχεία, διαπιστώνουν: το 2050 η Νορβηγία θα είναι πάνω από 70%
homo-χώρα. Τι σημαίνει «homo», είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς.
Άλλωστε, η Νορβηγία μα και άλλες δυτικές χώρες, νομιμοποίησε
τουλάχιστον τριάντα είδη μη παραδοσιακού γάμου. Από την άποψη αυτή, η
πιο «προχωρημένη» χώρα είναι η Νορβηγία, όπου «άνδρας» και «γυναίκα»
είναι μάλλον έννοιες παρωχημένες. Δεν είναι τυχαίο, ότι στη Νορβηγία
ένα παιδί που γεννιέται σε μια φυσιολογική οικογένεια δεν μπορεί να
προστατευτεί. Την τελευταία δεκαετία σε όλη την Ευρώπη εισήχθησαν
κάποια σεξουαλικά πρότυπα που διέπουν την εκπαίδευση των παιδιών με ένα
ορισμένο τρόπο (http://yadi.sk/d/oa3PNRtG3MysZ).
Οι κανονισμοί αυτοί είναι δεσμευτικοί προς όλα τα κράτη που υπογράφουν
την σύμβαση (convention), την έγκριση της οποίας ενεργά «προωθούν τα
λόμπι» σήμερα στην Ελλάδα και τη Ρωσία. Ένα ειδικό τμήμα αυτού του
«πανευρωπαϊκού σεξ στάνταρτ» αναφέρει πως πρέπει το προσωπικό των
νηπιαγωγείων(!) κι οι γονείς, να εξασκήσουν τα παιδιά στον «αυνανισμό»
έως τεσσάρων ετών (!) και όχι αργότερα. Στο κείμενο αυτής της σύμβασης
λέγεται ξεκάθαρα, ότι οι γονείς μαζί με γιατρούς και νηπιαγωγούς
καλούνται να διδάξουν τα παιδάκια «έρωτα διαφορετικών ειδών». Στη
σελίδα 46 του εν λόγω εγγράφου αναφέρεται, ότι ένα νεογέννητο πρέπει να
συνειδητοποιήσει την ταυτότητα φύλου του (gender identification). Ο
επιβεβλημένος “σεξουαλικός διαφωτισμός” θεωρεί, ότι την ώρα της
γέννησης του παιδιού σας, είναι απαραίτητο να καθοριστεί τι είναι: γκέι,
λεσβία, τραβεστί ή τρανσέξουαλ (!!). Αν το παιδί σας και πάλι δεν θα
επιλέξει «φύλο» (gender), θα βοηθήσει σ’ αυτή την περίπτωση η πανίσχυρη
νορβηγική «Barnevernet» ή η φινλανδική «Lastensuoelu» ή γερμανική
«Yugendamt» κ.ο.κ. Η Νορβηγία είναι από τις πρώτες χώρες παγκοσμίως, η
οποία δημιούργησε Ινστιτούτο Επιστημονικών Ερευνών [Πανεπιστημίου Όσλο],
στο οποίο μελετούν αυτοκτονίες παιδιών από 0 μέχρι 7 ετών! Αλλά πώς
ένα νεογέννητο παιδί μπορεί να αυτοκτονήσει; Μα τα κακόμοιρα παιδιά
μετά από τις σαδιστικές επιθέσεις καταλήξουν να πεθάνουν τότε επισήμως
αποδίδεται ως αυτοκτονία!
Η
Ιρίνα στη συνέχεια της συνέντευξής της διηγείται πως στις 30-5-2011
δύο ένοπλοι αστυνομικοί και δύο υπάλληλοι του «Barnevernet» της πήραν
και πάλι τα παιδιά. Εκείνη κάλεσε το δικηγόρο της στο τηλέφωνο, κι
εκείνος της είπε επί λέξει: “Σύμφωνα με τους νόμους της Νορβηγίας,
είστε υποχρεωμένη να δώσετε τα παιδιά. Αν αντισταθείτε, τα παιδιά θα τα
πάρουν έτσι κ’ αλλιώς, αλλά εσείς δεν θα τα δείτε ποτέ. Θα πρέπει να
δώσετε τα παιδιά σας, και αύριο θα σας εξηγήσουν τι συμβαίνει!”. Τα
παιδιά τα απομάκρυναν αμέσως, χωρίς να δείξουν κάποιο επίσημο έγγραφο
στη μητέρα τους. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως οι νορβηγικές εφημερίδες
έγραψαν πως ένα αγόρι, το οποίο το πήραν από τη μητέρα του ως παιδί,
βιάστηκε σε όλα τα «άσυλα». Μόλις έγινε 18 ετών, αγόρασε ένα όπλο,
μπήκε στο «σπίτι» και πυροβόλησε τους αναδόχους γονείς. Σε άλλη
περίπτωση, ένα αγόρι από τη Νορβηγία έκλαιγε όταν το πήραν, επειδή
ήθελε την μητέρα του. Οι γιατροί είπαν, ότι το να κλαίει έτσι – είναι
παράνοια!! Από τα φάρμακά που του χορηγούσαν με τη βία, έγινε φυτό.
Μετά τις φωνές του Τύπου, στάλθηκε πάλι στη μητέρα του αλλά σε
αναπηρική καρέκλα! Δεν μπορούσε να μιλήσει, έχασε 15 κιλά και είχε
πάθει δυστροφία, με μη αναστρέψιμες διαδικασίες. Μετά από ένα και
μοναδικό ραντεβού της Ιρίνας με το μεγαλύτερό της γιο, έμαθε, ότι εκείνο
έγραψε επιστολή στο Ρωσικό Προξενείο. «Θα πεθάνω, αλλά θα αποδράσω από τη Νορβηγία. Εγώ δεν θα ζήσω σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.” Και
μόνος του, κατάφερε να οργανώσει την απόδρασή του. Στο Διαδίκτυο ήρθε
σε επαφή με τον Πολωνό Krzysztof Rutkowski, ο οποίος έχει ήδη καταφέρει
να σώσει μια κοπέλα πολωνικής καταγωγής από το νορβηγικό «άσυλο». Ο
Πολωνός τηλεφώνησε στην Ιρίνα ότι όταν όλα ήταν προετοιμασμένα και της
είπε: «Αν θα πάρω τον γιο σας χωρίς εσάς, θα θεωρηθεί ότι κλέβω το
παιδί κάποιου άλλου, αλλά αν είμαι μαζί σας, τότε θα θεωρηθεί, ότι
βοηθώ την οικογένεια». Η Ιρίνα δυσκολεύτηκε να αποφασίσει. Η
επιλογή ήταν δίκοπο μαχαίρι: και οι τρεις να πεθάνουν στη Νορβηγία ή
τουλάχιστον να σώσει τον εαυτό της και τον μεγαλύτερο γιο. Καθώς όμως η
Ιρίνα πέρασε τα σύνορα της Πολωνίας, οι συνοριοφύλακες τους σταμάτησαν
με το αίτημα της δήθεν «άλλης» επίσημης νορβηγικής μητέρας. Η αίτηση
ανέφερε, ότι κάποια «θεία», η Ιρίνα δηλαδή, έκλεψε ένα παιδί από το
έδαφος της Νορβηγίας. Στη συνέχεια η Πολωνία, έδωσε το παιδί της σε μία
πολωνή θετή μητέρα. Και για να μεταφέρει η Ιρίνα το παιδί από την
Πολωνία στην Ρωσία, έκανε ανταλλαγή μεταξύ της Πολωνής και της Ρωσίδας
θετής μητέρας, που ήταν η γιαγιά του παιδιού και μητέρα της Ιρίνα.
Απ΄ότι αντιλαμβανόμαστε στην Ευρώπη μία βιολογική μητέρα δεν μετράει.
Κι αν αυτά συμβαίνουν στη Νορβηγία, που ακόμη και ιερείς, γυναίκες κι
άνδρες, δηλώνουν ανοικτά για τον “αντισυμβατικό” τους προσανατολισμό, τα
ίδια συμβαίνουν και σε άλλες χώρες της Εσπερίας. Για παράδειγμα μια
άλλη Ρωσίδα, η Ιρίνα Σ. 18 χρόνια ζούσε στην Αγγλία. Είχε εκεί ένα φίλο
με τον οποίο απέκτησε μια κόρη. Κάποια στιγμή ανακάλυψε τυχαία, ότι ο
φίλος της είναι μέλος ενός “σαδομαζοχιστικού κλαμπ”!!. Το κοριτσάκι της,
βλέποντας τηλεόραση που έδειχναν έναν ντόπιο δρομέα, φώναξε: “Μαμά,
αυτός ο θείος ήρθε σε μένα, για να παίξουμε το γιατρό. Ω! Και η κυρία
για να παίξει μαζί μου στο μπάνιο!” Η Ιρίνα Σ. Τότε πήγε σε έναν βρετανό
παιδοψυχολόγο, ο οποίος της είπε “Αγαπητή μου είστε το
«κατακάθισμα» της «χτεσινής ημέρας». Αυτά που μου είπατε δεν είναι
διαστροφή, μα δημιουργικό σεξ για την ελίτ”!! Η κοπέλα δεν είπε
τίποτε και χωρίς τυμπανοκρουσίες, πολύ σοφά, άρχισε να μαζεύει τα
πράγματα και να προετοιμάζει την αποχώρησή τους για την Ρωσία.
Συνεπώς,
εάν εμείς, οι παραδοσιακοί γονείς, καθόμαστε και περιμένουμε, όπως τα
φυτά τις «εξελίξεις», τότε θα χάσουμε αυτή την μάχη με τους
ομοφυλόφιλους (ή το κάθε είδος gender-ιστών) για την υπεράσπιση των
παιδιών μας. Οι «πειραματικές» περιοχές σήμερα είναι η Βόρεια Ευρώπη, οι
ΗΠΑ, η Γερμανία, αλλά και οι πρώην βρετανικές αποικίες: Καναδάς,
Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία. Όλες αυτές οι περιοχές είναι τα “hot points”
από όπου έρχονται «SOS» από ρωσίδες μητέρες στην οργάνωση “Ρωσίδες
Μητέρες”. Αυτά τα σήματα λάμψεις του πολέμου που ξεκίνησε ήδη για την
ιερή εικόνα της παραδοσιακής χριστιανικής οικογένειας. Ουσιαστικά στις
“προηγμένες” δυτικές κοινωνίες τα τελευταία 30 χρόνια τα λόμπυ του
ενδιαφέροντος για την πώληση των παιδιών και της ανακατανομής των μαζών
του πληθυσμού, θέσπισαν νόμους που πρεσβεύουν ότι το παιδί δεν είναι
ένα με τον γονιό. Τα παιδιά ανήκουν σε κάποια αφηρημένη κοινωνία ή το
κράτος. Επιπλέον, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Χάγης περί κλοπής παιδιών
[1980], που υπέγραψαν έως το 2011 σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, τα
παιδιά ανήκουν στην επικράτεια, στην οποία έζησαν τους τελευταίους τρεις
μήνες!
ΤΟ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ» ΣΤΗ ΝΟΡΒΗΓΙΑ: Η φιλοσοφία αυτών των
[υπ]ανθρώπων αποκαλύπτεται από το πρόγραμμα του κυβερνώντος Εργατικού
Κόμματος Νορβηγίας, για το οποίο μόλις πρόσφατα αναφέρθηκαν τα
νορβηγικά μέσα ενημέρωσης. Ο «κ». Lisbakken, Υπουργός Παιδείας μη
διστάζοντας, και με μεγάλη δόση υπερηφάνειας, δήλωσε: “Εγώ είμαι ομοφυλόφιλος. Θέλω όλα τα παιδιά της χώρας να είναι το ίδιο όπως είμαι εγώ”.
Δική του, αλλά και άλλων ομοϊδεατών του, ιδέα ήταν η προώθηση του
κρατικού πειραματικού προγράμματος που υλοποιήθηκε με τα εξής μέτρα:
1.Κατασχέθηκε από τα νηπιαγωγεία όλη η γνωστή παιδική λογοτεχνία, όπως
«η Σταχτοπούτα» και όλα τα παραμύθια των Αδελφών Γκριμ. 2.Αντί αυτών των
κλασσικών βιβλίων προσφέρονται άλλα βιβλία, «σεξιστικά»
[schёnliteratyur], τύπου «βασιλιάς και βασιλιάς» ή «ομοφυλόφιλα παιδιά».
Εκεί, για παράδειγμα, υπάρχει ο πρίγκιπας που ερωτεύεται τον βασιλιά ή
πρίγκιπα[!], η δεσποινίς-πριγκίπισσα ονειρεύεται να παντρευτεί την
βασίλισσα, κ.ο.κ.. 3.Τα παιδιά ήδη από τα Νηπιαγωγεία, πρέπει να ακούν
τις ιστορίες, με την επίδειξη εικόνων από τα καινούργια βιβλία
«schёnliteratyur», που θα τους διαβάζουν οι νηπιαγωγοί.
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
ΚΑΙ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ – Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΠΡΕΪΒΙΚ: Ένα παράδειγμα, και πάλι από
καταγγελία στη ρωσική Οργάνωση, δείχνει την παγκόσμια επέκταση του
νεοταξικού αυτού φαινομένου. Ρώσοι τουρίστες ταξίδεψαν στη Νέα Ζηλανδία
με βίζα 7 ημερών, η μητέρα, ο πατέρας και το παιδί. Κάποτε ο γονέας
φώναξε στο παιδί, ενώ το παιδί έκλαιγε δυνατά. Αμέσως από μια καφετέρια
ή ξενοδοχείο καλέσανε την Υπηρεσία Προστασίας παιδιού! Ήρθε ομάδα
«σωτήρων» και πήραν το παιδί, «σώζοντάς το» από τους κακούς γονείς!
Ρώσοι διπλωμάτες αγωνίστηκαν πάνω από ένα χρόνο, για να συναντηθεί το
παιδί με τους βιολογικούς του γονείς! Ας σκεφτεί κανείς ότι ακόμη και
καταδικασμένοι σε θανατική ποινή σε όλο τον κόσμο έχουν το δικαίωμα της
αλληλογραφίας και της επικοινωνίας δια τηλεφώνου και εδώ μια βιολογική
μητέρα δεν είναι σε θέση ούτε να μιλήσει με το παιδί της! Ακόμη, με
την ευκαιρία, ο Μπρέιβικ «έσωζε» τη Νορβηγία από το Κυβερνόν Εργατικό
Κόμμα «Arbeit party». Στα ΜΜΕ δηλώσαν, ότι μισεί τους μουσουλμάνους. Η
πραγματική ιστορία του όμως είναι με δυο λόγια η εξής: Ο Μπρέϊβικ
βιάστηκε για τέσσερα χρόνια από τη Νορβηγίδα μητέρα του. Το
«Barnevernet» τον πήρε και «συνέχισε την πορεία του», ως συνηθίζεται. Η
κάθε ανάδοχη οικογένεια με την σειρά τον συμπεριφέρθηκε ανάλογα! Στη
συνέχεια, το αγόρι, από 9 ετών, ετοίμαζε την δράση του. Απομονωμένος,
πλέον, του είπαν να σιωπά για το θέμα αυτό! Αυτή η πτυχή της υπόθεσης
σταδιακά αναδύεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι Σουηδοί δημοσιογράφοι
έφεραν στο φως την ιστορία.
Ανά
πενταετία το «Barnevernet» κάνει έκθεση σχετικά με τους μετανάστες,
των οποίων τα περισσότερα παιδιά είναι στο «Barnevernet». Σε αυτόν τον
κατάλογο είναι επικεφαλής είναι το Αφγανιστάν, μετά η Ερυθραία και το
Ιράκ. Από τα λευκά παιδιά η Ρωσία είναι στην πρώτη θέση και στο γενικό
κατάλογο των χωρών είναι στην τέταρτη. Οι βιολογικοί γονείς λαμβάνουν
από το κράτος άδεια να επισκεφθούν τα κλεμμένα παιδιά τους για δύο ώρες
μία φορά το εξάμηνο! Ο μεγαλύτερος γιος της Ιρίνα, ο οποίος διέφυγε
στην Ρωσία, πρακτικά είναι υποχρεωμένος να είναι στο «άσυλο» τους, ως
«περιουσιακό στοιχείο» της χώρας (Norwegian bifolkning) μέχρι τα 23 του
χρόνια. Ακόμη, στη Νορβηγία και μόνο, 19.000 ΜΚΟ επικεντρώθηκαν στο
θέμα μετάλλαξης των παιδιών, δηλαδή της αλλαγής του γενετικού τους
προφίλ (mutated) από τα «παρωχημένα» είδη άνδρας, γυναίκα σε άλλα είδη,
μη παραδοσιακά. Αναγκαστικά τα παιδιά αναπτύσσονται σε ορισμένες μη
παραδοσιακές κατηγορίες των genders. Μια ολόκληρη γενιά γονέων σήμερα
είναι υποχρεωμένοι να ζουν με αυτή τη φρίκη. Στη σύγχρονη Ευρώπη όλα
αυτά παρουσιάζονται ως «ανοχή προς τη διαφορετικότητα». Τα παιδιά
υποτίθεται στη Νέα Τάξη Πραγμάτων ότι έχουν το δικαίωμα στη σεξουαλική
προτίμηση από μηδέν ετών[!], δηλαδή έχουν δικαίωμα να επιλέξουν από μια
«ποικιλία σεξ και φύλων». Εναντίον των γονέων και των παιδιών,
λειτουργεί ένα καλά οργανωμένο εγκληματικό δίκτυο ανά τον κόσμο.
Ουσιαστικά, πίσω από τη μάσκα της λεγόμενης «juvenile justice»
(δικαιοσύνης ανηλίκων), η οποία παρουσιάζεται με το πρόσχημα της δήθεν
«σωτηρίας των παιδιών από βίαιους ή αλκοολικούς γονείς», διενεργείται
ένα παγκόσμιο πείραμα μετάλλαξης του φύλου των παιδιών. Ένα τερατώδες
πείραμα που εδώ και τριάντα χρόνια εξελίσσεται σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Σε Ευρώπη, Καναδά, ΗΠΑ, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, η πατρότητα και η
μητρότητα συνθλίβονται και διαχωρίζονται με πλάνο σχέδιο. Οι αριθμοί
των παιδιών που «σώζονται» με αυτό το πρόγραμμα είναι: 200.000 στη
Νορβηγία, 300.000 στη Σουηδία, 250.000 στη Φινλανδία, χιλιάδες στη
Γερμανία, το Ισραήλ, κ.ο.κ. Κλεμμένες γενιές, κλεμμένες ζωές!
ΤΙ
ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ – Ο ΤΥΠΟΣ: Τα νηπιαγωγεία
και σχολεία στην Ευρώπη μπορούν να απαγορεύσουν τα παιδικά βιβλία και
παραμύθια που απεικονίζουν την παραδοσιακή οικογένεια. Αυτό είναι ένα
αίτημα της επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα Δικαιώματα της
Γυναίκας. Σύμφωνα με την επιτροπή, τα παραμύθια θα πρέπει να μιλάνε για
τη σεξουαλική διαφορετικότητα. Μάλιστα, Νορβηγοί ειδικοί πιστεύουν ότι
τα παιδιά επωφελούνται βλέποντας πορνό. Οι συντάκτες της έκθεσης
συνιστούν επειγόντως νομοθετικά μέτρα στον τομέα της παιδικής
λογοτεχνίας. Συγκεκριμένα, προτείνουν την εισαγωγή μιας πολιτικής της
«ισότητας όλων των κοινωνικών τομέων». Ένα παράδειγμα αυτής της
εναλλακτικής λογοτεχνίας για τα παιδιά είναι ένα βιβλίο με τίτλο «Ο
Βασιλιάς και ο Βασιλιάς» με εξώφυλλο δυο άνδρες να φιλιούνται. Σύμφωνα
με την έκθεση, αυτό θα βοηθήσει τα παιδιά να μάθουν για την «πραγματική
σεξουαλική διαφορετικότητα της κοινωνίας». Στην πραγματικότητα, τα εν
λόγω μέτρα έχουν ήδη ληφθεί σε ορισμένες χώρες, ιδιαίτερα στις
σκανδιναβικές από αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους ως την
«εμπροσθοφυλακή της Δυτικής δημοκρατίας” [sic]. Σε νηπιαγωγεία της
Νορβηγίας, μάλιστα, το 2010 εισήχθη ένα πρόγραμμα υποχρεωτικής
εκπαίδευσης, με επίκεντρο το «φύλο των σεξουαλικών μειονοτήτων”. Για
τους «νυχτωμένους» γονείς οι οποίοι δεν είναι ενήμεροι για τις
τελευταίες «τάσεις» στον τομέα της εκπαίδευσης σχετικά με το φύλο στη
σύγχρονη κοινωνία, η μεγαλύτερη εφημερίδα της Νορβηγίας VG Nett,
δημοσίευσε πρόσφατα μια γνώμη των ψυχολόγων και σεξο-θεραπευτών οι
οποίοι είπαν ότι ήταν ευεργετικό για τα παιδιά να παρακολουθούν πορνό
στο διαδίκτυο. Μετά από αυτό, θα πρέπει να μας εκπλήσσει ότι ο αριθμός
των περιπτώσεων παιδοφιλίας αυξάνεται στη Νορβηγία; Οι περισσότερες από
αυτές συμβαίνουν μέσα στην οικογένεια! Συχνά οι εφημερίδες γράφουν για
τέτοιες «οικογενειακές» περιπτώσεις.
ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ:
Ας ξυπνήσουμε, να σταματήσει η «πανούκλα” της τρίτης χιλιετίας. Ας
απομονώσουμε την «ανοχή της διαστροφής», τουλάχιστον από ψυχές των αθώων
παιδιών. Ας αντιληφθούμε γιατί γράφονται οι κατ΄ επίφασιν
αντιρατσιστικοί νόμοι και πού αποσκοπούν!
«Οι
τρομοκράτες, η απαίσια ιδεολογία τους και όσοι τους δίνουν βοήθεια
πρέπει να εξαλειφθούν τελείως από την κοινωνία.(…) Τόσοι πολλοί νέοι,
ωραίοι αθώοι άνθρωποι που ζούσαν και χαίρονταν τη ζωή τους δολοφονήθηκαν
από άθλιους lοsers.
(…) Η κοινωνία μας δεν μπορεί να δείξει ανοχή στη συνέχιση της
αιματοχυσίας. Δεν μπορούμε να ανεχθούμε ούτε για μια στιγμή ακόμα τη
σφαγή αθώων ανθρώπων».
Με αυτά τα λόγια αποφάσισε να σχολιάσει ο Ντόναλντ Τραμπ την προχθεσινή πολύνεκρη επίθεση στο ManchesterArena.
Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που πριν μερικές μέρες, στην παρθενική
του εμφάνιση ως Προέδρου των ΗΠΑ στο εξωτερικό, σύναψε συμβόλαια για την
πώληση στρατιωτικού εξοπλισμού στη Σαουδική Αραβία ύψους $110 δισ. Οι
συμφωνίες αυτές προβλέπουν την πώληση του αντιπυραυλικού συστήματος THAAD, των καθοδηγούμενων βομβών υψηλής ακρίβειας, την παροχή στο σαουδαραβικό Πολεμικό Ναυτικό πολλών πολεμικών πλοίων της LockheedMartinκ.ά.
Όπως
έχουμε ξαναγράψει, η Σαουδική Αραβία, αυτός ο «φιλελεύθερος»
διαχρονικός, στρατηγικός συνεργάτης της Δύσης, έπαιξε καταλυτικό ρόλο
στην προσπάθεια των Αμερικανών αφενός να «στραγγαλίσουν» τη διεθνή αγορά
πετρελαίου, προκειμένου να ρίξουν τις τιμές, βάλλοντας έτσι τη Ρωσία,
αφετέρου να εκμεταλλευτούν την «αστάθεια» που επέφερε η λεγόμενη Αραβική
Άνοιξη για την εγκαθίδρυση φιλικότερων προς αυτούς καθεστώτων
ενισχύοντας έτσι, ακόμη περισσότερο, την παρουσία τους στην περιοχή.
Να
υπενθυμίσουμε σ’ αυτό το σημείο τις δηλώσεις προ τριετίας του πρώην
Αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, o οποίος έλεγε χαρακτηριστικά : «Η
συνεχής αγωνία μου, (…) το μεγαλύτερο πρόβλημά μας, ήταν οι σύμμαχοί
μας. (…) Οι Σαουδάραβες, τι κάνουν; (…) Έριξαν εκατομμύρια δολάρια,
δεκάδες χιλιάδες όπλα σε όποιον πολεμήσει εναντίον του Άσαντ, μερικοί
εξ αυτών ήταν της Αλ- Νούσρα και της Αλ-Κάιντα και τα εξτρεμιστικά
στοιχεία τους, οι τζιχαντιστές, που προέρχονται από άλλα μέρη του
κόσμου».
Δεν
χρειάζεται, νομίζουμε, πριαπική φαντασία για να αντιληφθεί κάποιος
το κέρδος από την εμπλοκή των Σαουδαράβων σ’ αυτήν την υπόθεση.
Τα εξηγούσε άλλωστε, ο Ζenab Ahmed, συντάκτης της ιστοσελίδας “Souciant.com” , στο ανεξάρτητο δίκτυο The Real News Network:«Νομίζω
ότι ένα μέρος της απάντησης είναι αρκετά προφανές. Έχετε μια υπερδύναμη
που χρειάζεται πραγματικά συμμάχους στην περιοχή, οι οποίοι είναι
πρόθυμοι να προωθήσουν τα συμφέροντά της, (…)να εξασφαλίσουν τη ροή του
πετρελαίου -και-τη γεωπολιτική σταθερότητα μέσα και γύρω από τις
χώρες πετρελαιοπαραγωγούς. Η Σαουδική Αραβία έχει ένα μερίδιο στην
ενδυνάμωση ακροδεξιών ισλαμιστικών δυνάμεων. Ο λόγος είναι επειδή
προσπαθούν να ανατρέψουν τις φιλελεύθερες καθώς και τις πιο
(δημοκρατικά) ριζοσπαστικές δυνάμεις, από το να αποκτήσουν εξουσία(…)
στην Αίγυπτο, στην Υεμένη, στη Συρία· (…) σχηματίζοντας εναλλακτικές
μορφές διακυβέρνησης, πέρα του μοναρχικού καθεστώτος. (…) Ως εκ τούτου,
έχουν υπάρξει επιθετικές κινήσεις για να διαμορφώσουν τα γεγονότα επί
του εδάφους, προκειμένου να εμποδίσουν κάτι τέτοιο να συμβεί, με μια
ποικιλία των κινδύνων που παρουσιάζονται σε μοναρχίες, όπως αυτή της
Σαουδικής Αραβίας».
Έτσι
λοιπόν, οι δηλώσεις του μεγιστάνα, αντισυστημικού πλανητάρχη, με το
αίμα των θυμάτων της βομβιστικής επίθεσης να καίει ακόμη, αποτελούν την
επιτομή του χυδαίου φαρισαϊσμού των πολιτικών ανδρείκελων που
διαφεντεύουν τις ζωές μας, καθώς, από τη μία σφίγγουν το χέρι στους
εκφραστές της πιο σκοταδιστικής, μισάνθρωπης εκδοχής του Ισλάμ και από
την άλλη χύνουν τα κροκοδείλια δάκρυά τους, όταν οι «Φρανκενστάιν» τους
θερίζουν κόσμο στις δυτικές μητροπόλεις.
Είναι
πολιτική αγυρτεία και ηθικός εξανδραποδισμός, εκείνοι που γέννησαν,
εξέθρεψαν και γιγάντωσαν το φίδι του ισλαμικού φονταμενταλισμού, σήμερα,
να εμφανίζονται ως υπερασπιστές της δημοκρατίας και των ανθρώπινων
δικαιωμάτων. Αποτελεί απροκάλυπτη επίθεση απέναντι στη λογική, εκείνοι
που συναγελάζονται με μία χώρα στην οποία τα βασανιστήρια αποτελούν
θεσμοθετημένη μορφή της ανακριτικής διαδικασίας, εκείνοι, οι οποίοι
άνδρωσαν πολιτικά και στρατιωτικά τον αρχηγό του φερόμενου «Ι.Κ.», στο
όνομα των δικών μας νεκρών, να υψώνουν εκ νέου τα ιμπεριαλιστικά τους
λάβαρα, ποτίζοντας με νέο αίμα το έρεβος του πολέμου.
Όμως, ας μην αφήσουμε το συναίσθημα να μας παρασύρει. Ας επανέλθουμε στα πραγματικά δεδομένα.
Η
Σ. Αραβία, όπως προείπαμε, αποτελεί πιστό συνεργάτη όλων των δυτικών
χωρών, κυρίως, όμως, των ΗΠΑ, οι οποίες μάλιστα, τώρα, πιέζουν το Ριάντ
να αναλάβει πιο ενεργό στρατιωτικό ρόλο στην περιοχή, πρωτίστως,
απέναντι στο Ιράν.
Και
πώς να μην αποτελούν στρατηγικούς εταίρους οι μοναρχικοί Σαουδάραβες
όταν «τα όργανα του βασανισμού -χειροπέδες, αλυσίδες, ράβδοι για
ηλεκτροσόκ- είναι όλα δυτικής προέλευσης (χειροπέδες της αγγλικής
εταιρείας «Hiatts», της αμερικανικής «Smith & Wesson» κ.λπ.)»* ή,
όταν, πέραν των πρόσφατων συμβολαίων που σύναψε ο Tραμπ, μόλις τον
περασμένο Αύγουστο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενέκρινε την πώληση
στρατιωτικού εξοπλισμού, συνολικής αξίας 1,15 δισεκατομμυρίου δολαρίων;
Πού
καταλήγουν αυτά τα όπλα; Μερικά εξ αυτών έρχονται στα χέρια του Αμπού
Μπακρ αλ Μπαγκντάντι και των πρωτοπαλίκαρών του. Ο Ιρακινός αρχηγός του
λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους» είχε συλληφθεί, αρχικά, από τις δυνάμεις
κατοχής των ΗΠΑ για «αντίσταση» και είχε οδηγηθεί στο κολαστήριο του
Αμπού Γκράιμπ. Στην πορεία, όμως, ο τότε «αντάρτης» Αμπού Μπακρ αλ
Μπαγκντάντι στρατολογήθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τις μυστικές
υπηρεσίες των ΗΠΑ και άλλων αραβικών χωρών (Σ. Αραβία, Κατάρ, κ.ά.),
ενώ ως μέλος του ευρύτερου συνασπισμού της συριακής αντιπολίτευσης,
εκπαιδεύτηκε από τη γαλλική Λεγεώνα των Ξένων και αξιοποιήθηκε
παντοιοτρόπως στον συριακό εμφύλιο.
Πρόκειται για κάτι νέο; Μάλλον, όχι.
Όταν
στην δεκαετία του ’80 ο κομμουνιστής πρόεδρος του Αφγανιστάν Μοχάμεντ
Νατζιμπουλάχ, προέτρεπε τους Αμερικανούς να ενθαρρύνουν την συγκρότηση
μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας που θα αποτελείται από μετριοπαθείς
ισλαμιστές και κοσμικούς πολιτικούς, εκείνοι προτίμησαν να συνεχίσουν να
εξοπλίζουν τους μουτζαχεντίν, αρχηγός των οποίων ήταν ο μετέπειτα
νούμερο ένα εχθρός των ΗΠΑ, Οσάμα Μπιν Λάντεν. «Αν ο ισλαμικός φονταμενταλισμός έρθει στο Αφγανιστάν», έλεγε ο Νατζιμπουλάχ, «ο πόλεμος θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια και το Αφγανιστάν θα μετατραπεί σε άντρο τρομοκρατών».
Όπως κι έγινε. Μετά την κατάληψη της Καμπούλ απ’ τους μουτζαχεντίν,
επικράτησε στην περιοχή η τυφλή βία, οι λεηλασίες, οι καταστροφές και οι
μαζικές δολοφονίες αμάχων.
Ο
δημοσιογράφος Αμέντ Ρασίντ, σε μελέτη του για τους Ταλιμπάν, στην οποία
καταρρίπτονται πολλές από τις απλουστεύσεις που συνοδεύουν συνήθως τις
στερεοτυπικές αναγνώσεις του ταλιμπανικού φαινομένου στη Δύση, αναφέρει
ότι χιλιάδες μουσουλμάνοι, όλοι τους ριζοσπαστικών φρονημάτων, υπό την
καθοδήγηση της CIA, των πακιστανικών μυστικών υπηρεσιών (ISI) και της
βρετανικής ΜΙ6, στρατολογήθηκαν κατά των Σοβιετικών.(Ιός, Ελευθεροτυπία,
16/9/2001). Την παραπάνω άποψη επιβεβαιώνει τόσο ο αναλυτής σε θέματα
Μ. Ανατολής, Χαζίρ Τεϊμουριάν, όσο και ο βετεράνος της CIA και πρώην
υπεύθυνος οργανωτής του αφγανικού μετώπου, Μιλτ Μπέρντεν, μιας και,
σύμφωνα με δηλώσεις του, «ο Μπιν Λάντεν έκανε πράγματι ορισμένα πολύ καλά πράγματα. Έβαλε πολλά χρήματα εκεί που έπρεπε στο Αφγανιστάν».
Τότε, πώς αυτός ο… σύμμαχος μετατράπηκε
στον «πλέον καταζητούμενο άνθρωπο στον κόσμο», θα αναρωτηθεί κάποιος
εύλογα. «Έπρεπε κάποιον να κοπανήσουμε στον τοίχο», θα του απαντούσε,
όπως κι έκανε σε μια αποστροφή του λόγου του, ένας Αμερικανός
νεοσυντηρητικός σχολιαστής. Μόνο έτσι θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μια
πολεμική επιχείρηση στο Αφγανιστάν. («Ομπάμα, «Πώς γκρεμίστηκαν οι
αυταπάτες», Γιάννης Λούλης, Καστανιώτης). Πώς θα μπορούσαν να
εξαργυρώσουν το φόβο χωρίς την ύπαρξη ενός εκτατού-ορατού εχθρού οι
εταιρείες της βιομηχανίας όπλων, όπως η RAYTHON, η κατασκευάστρια των
πυραύλων «Τόμαχοκ», που είδε αμέσως μετά την 11/9 τη μετοχή της στο
χρηματιστήριο να ανεβαίνει κατά 42%;
***
Εκείνο
που θέλει να τονίσει το παρόν άρθρο είναι ότι δεν μπορεί λύση του
προβλήματος να αποτελούν οι ενέργειες όσων συντέλεσαν και συντελούν στη
δημιουργία του. Μόνη λύση, έπειτα από τόση αιματοχυσία, αποτελεί η
ενδυνάμωση του αντιπολεμικού κινήματος. Οι λαοί πληρώνουν βαρύ φόρο
αίματος για τις «δουλίτσες» των πολυεθνικών και των πολιτικών τους
εκπροσώπων. Είναι η ώρα να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να
διεκδικήσουμε έναν κόσμο χωρίς πολέμους, χωρίς τρομοκράτες- μαριονέτες,
χωρίς, εν τέλει, φόβο. Μόνο εμείς μπορούμε να σώσουμε την παρτίδα.
ΥΓ:
Ο στρατός βγήκε στους δρόμους της Μ. Βρετανίας. Το πόσο αποτελεσματική
είναι αυτή η κίνηση αναφορικά με την πρόληψη και την έγκαιρη επέμβαση
κατά των τρομοκρατών, αφήνουμε έναν πιο ειδικό να το κρίνει. Σύμφωνα με
τον πρόεδρο της διερευνητικής επιτροπής του γαλλικού κοινοβουλίου για
τις μαζικές δολοφονίες του 2015 στο Παρίσι, «τα δρακόντεια μέτρα
ασφαλείας- που καταλύουν κάθε έννοια ατομικής ελευθερίας και
δικαιωμάτων- δεν είναι ικανά να σταματήσουν τους φανατικούς που είναι
έτοιμοι να ζωστούν με εκρηκτικά και να πεθάνουν».
Τώρα,
γιατί νέοι, κυρίως, άνθρωποι υιοθετούν τέτοιες φασιστικές, απάνθρωπες
απόψεις και πρακτικές είναι ένα ερώτημα, το οποίο θα αφήσουμε και πάλι
να το απαντήσουν κάποιοι πιο ειδικοί: «Για να αντιμετωπίσουμε – την τρομοκρατία- , θα πρέπει (…) να προωθήσουμε (…) τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία,(…)την
εκπαίδευση και την οικονομική ευημερία και να ενεργοποιηθούμε για την
επίλυση συγκρούσεων. Επίσης, πρέπει να στοχεύουμε στην αντιμετώπιση των
ανισοτήτων και των διακρίσεων εκεί όπου αυτές υπάρχουν»(Συμβούλιο της ΕΕ, 30/11/2005, Αριθμ. Πρωτ. 14469/4/05, σελ.9).
Να μη μένεις στην έκρηξη οργής και στο θέαμα που παράγει μια φωτιά
στη μητρόπολη αλλά να έχεις συγκεκριμένο σχέδιο να νικήσεις, οι
συγκρούσεις να μην είναι μόνο με τις δυνάμεις καταστολής αλλά με το
αστικό κράτος στο σύνολό του.
Μιας και πρόσφατα η Γαλλία μας απασχόλησε για άλλη
μια φορά με το θέμα της ανόδου της ακροδεξιάς και την τάχα νίκη εναντίον
της μέσω της εκλογής ενός “δημοκράτη” τραπεζίτη για πρόεδρο, νομίζω
είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε μια σελίδα της ιστορίας της χώρας
από κάποιες άλλες εποχές που αξίζει να θυμόμαστε αν θέλουμε να κρατάμε
μια καλή εικόνα για το από που προέρχεται αυτή η κοινωνία. Και αυτό δεν
είναι άλλο από την εξέγερση στα παρισινά γκέτο το 2005.
Εδώ τα σήματα καπνού προς πάσα κατεύθυνση δεν είναι απλά
σχήμα λόγου. Είναι η ωμή πραγματικότητα που έλαβε χώρα πριν 12 χρόνια
στην καρδιά της Ευρώπης. Και ήταν κάτι που άφησε το σημάδι της για πολύ
καιρό. Μιλάμε προφανώς για την εξέγερση στα παρισινά προάστια το 2005.
Το κείμενο δεν έχει σε καμία περίπτωση την φιλοδοξία
να αναλύσει σε βάθος το ιστορικό γεγονός του τότε, παρά μόνο να αποδώσει
την εντύπωση που μου έχει αποτυπωθεί μέσα από την αρθρογραφία που έχω
διαβάσει για αυτό όπως και μέσα από τις συζητήσεις που έχω κάνει με
άτομα που ήταν ενεργά μέρος του.
Τα γεγονότα αυτά ήταν ένα από τα κεντρικά θέματα προς
συζήτηση κατά τη διάρκεια της προσωρινής συμβίωσης (τρεις μέρες, όσο
μείναν Ελλάδα) μου με την Keny Arkana και την παρέα της όταν είχαν έρθει στην Ελλάδα (είχαμε και να μοιραστούμε τη συγκίνηση για τη διασκευή που είχαμε κάνει με τα Μεθυσμένα Ξωτικά στο La Rage– που την ήξερε ήδη και τη λάτρεψε). Μια rapper γέννημα θρέμμα των παρισινών προαστίων, η οποία με το μπολιασμένο με ανησυχίες καταγγελτικό της rap, έχει
γίνει μια από τις φωνές αυτών που δεν έχουν φωνή στη γαλλική κοινωνία.
Των φτωχών μεταναστών δεύτερης γενιάς, οι οποίοι ζώντας χωρίς χαρτιά
είναι αιχμάλωτοι της κρατικής και κεφαλαιοκρατικής τρομοκρατίας χωρίς
την πραγματική νομική υπόσταση. Και μου εξήγησε αρκετά πράγματα για το
πώς είναι τα πράγματα εκεί. Πώς είναι να ζεις σε τεράστια μονομπλόκ
εργατικών κατοικιών που ζουν ως και 2.000 άνθρωποι στοιβαγμένοι. Πώς
είναι να σε θεωρεί παράσιτο το κράτος με το οποίο η πρωταρχική σου σχέση
ήταν ότι ο τόπος καταγωγής σου ήταν αποικία του. Πώς είναι να μην έχεις
την παραμικρή δυνατότητα να βρεις το δίκιο σου απέναντι σε μια στρατιά
από κρατικά προστατευμένους κανίβαλους μπάτσους που σε βλέπουν πιο πολύ
σαν παιχνίδι για να ικανοποιήσουν τα σαδιστικά τους γούστα παρά σαν
άνθρωπο. Πώς είναι ο ίδιος ο πολιτικός ηγέτης της χώρας (Σαρκοζί) να
αναφέρεται σε σένα με τον όρο “απόβλητα”. Ακόμα και πως είναι να είσαι σκουρόχρωμος οπαδός της Μαρσέιγ σε περιοχές που “παίζει μπάλα” η Παρί.
Η εξέγερση σαν διαδικασία τότε ήταν μια εξ αρχής χαμένη
υπόθεση. Πολλή ζημιά, πολύ αίμα, πολλές συλλήψεις, πολλές φωτιές- όλα
χωρίς την παραμικρή προοπτική. Το εξεγερτικό υποκείμενο δεν είχε καμία
ιδέα για το πού θέλει να πάει και πολύ περισσότερο πώς θα φτάσει εκεί,
και έμενε σε μια σκέτη έκφραση της κοινωνικής του δυσφορίας. Η φωτιά και
το σπάσιμο δεν ήταν πλέον μέσο αλλά αυτοσκοπός. Και οι στόχοι δεν είχαν
καν μια τυπική αντιπλουτοκρατική ή αντικρατική ή έστω αντιμπατσική
στόχευση: οτιδήποτε στον περιβάλλοντα χώρο γινόταν στόχος. Σε κάποια
φάση μάλιστα η κατάσταση είχε εκφυλιστεί τόσο που μετατράπηκε σε ένα
διαγωνισμό μεταξύ γειτονιών του ποιος θα κάψει τα πιο πολλά αμάξια.
Παρόλες τις αδυναμίες όμως, η εξέγερση ήταν δίκαιη και άφησε ένα σημάδι
στο πρόσωπο του σύγχρονου καπιταλισμού που δε θα φύγει εύκολα όσο και να
το μασκαρέψει.
Όλο αυτό ήταν μια από τις κοινωνικές εκρήξεις της εποχής
της ήττας του κομμουνιστικού κινήματος που λειτουργούσαν χωρίς
αιτήματα, χωρίς πολιτική ατζέντα, χωρίς συγκεκριμένη αίσθηση του τι
πρέπει να κατακτηθεί και να αλλάξει. Μόνο οργή (La rage) και
μίσος προς έναν κόσμο που είναι τόσο μεγάλος και όμως δε σε χωράει.
Ταξική σύνθεση και ένστικτα αλλά όχι στρατηγική και συνείδηση.
Παρόλα αυτά, το σινιάλο που έστειλαν από τη καρδιά της
Ευρώπης, είναι η εδώ υποχρέωση μας να το λάβουμε, να το μελετήσουμε και
να φροντίσουμε να πάμε ένα βήμα πιο πέρα όταν έρθει η ώρα των δικών μας
εξεγέρσεων. Να μην υπάρξει ποτέ ξανά κενό μεταξύ των καταπιεσμένων και
υποτιμημένων κοινωνικών ομάδων και της πολιτικής πρωτοπορίας. Να μη
μένεις στην έκρηξη οργής και στο θέαμα που παράγει μια φωτιά στη
μητρόπολη αλλά να έχεις συγκεκριμένο σχέδιο να νικήσεις, οι συγκρούσεις
να μην είναι μόνο με τις δυνάμεις καταστολής αλλά με το αστικό κράτος
στο σύνολό του.
Για αυτό το λόγο το κομμάτι που συνοδεύει το κείμενο αυτή τη φορά δεν είναι κάτι από τα παρισινά γκέτο (όπως το La Rage της KA), αλλά το κομμάτι των RC που δένει διαλεκτικά το “εκεί” με το “εδώ” ερχόμενο στα παραπλήσια συμπεράσματα με αυτά του κειμένου.
Ανήμερα της απεργίας του κλάδου του, μιλήσαμε με έναν διανομέα για τις δυσκολίες της δουλειάς
Η σχέση που έχουμε όλοι μας με τους ντελιβεράδες, είναι λίγο πολύ η
ίδια. Κάθε φορά που παραγγέλνουμε πίτσα, σουβλάκια ή κάποιο άλλο φαγητό
σπίτι μας, τους περιμένουμε γρήγορα στην πόρτα μας με τις σακούλες, για
να τους πληρώσουμε, να τους πούμε ίσως και ένα αστειάκι και να
συνεχίσουμε τις ζωές μας. Εμείς τρώγοντας κι εκείνοι πηγαίνοντας τις
υπόλοιπες παραγγελίες.
Όταν μάλιστα αργούν, γινόμαστε έξαλλοι,
παίρνουμε τηλέφωνο στο κατάστημα, μας λένε ΠΑΝΤΑ ότι το παιδί έχει φύγει
για να ηρεμήσουμε κι όταν τελικά έρθουν ξεσπάμε σε εκείνους, είτε με
αγένεια, είτε στερώντας τους το φιλοδώρημα.
Η εικόνα που
έχουμε για έναν ντελιβερά, είναι πολύ απλοϊκή: στο μυαλό μας απλά
πηγαινοφέρνει παραγγελίες πάνω σε ένα μηχανάκι, κάτι που σε αρκετούς δεν
φαίνεται και τόσο δύσκολο. Γι’ αυτό, η είδηση ότι σήμερα ο κλάδος των
ντελιβεράδων αποφάσισε να απεργήσει προξένησε εντύπωση.
Πόσο
δύσκολη μπορεί να είναι δηλαδή η δουλειά τους και τι ζητάνε; Εμείς,
αποφασίσαμε να μιλήσουμε με έναν εργαζόμενο στη διανομή φαγητού
προκειμένου να μας μιλήσει για την καθημερινότητα της δουλειάς του, για
τα αιτήματα του κλάδου του αλλά και για μερικές αστείες και παράξενες
ιστορίες που του έχουν συμβεί όσο καιρό κάνει τη συγκεκριμένη δουλειά.
-Πόσες ώρες δουλεύει ένας ντελιβεράς και για πόσα χρήματα;
Τον ‘Base’ όπως τον φωνάζουν οι φίλοι και οι γνωστοί του (ναι, σωστά
κατάλαβες, από τη βάση των καφέδων βγαίνει το παρατσούκλι του), τον
γνωρίσαμε εδώ στο γραφείο τους τελευταίους μήνες, αφού σε καθημερινή
βάση μας φέρνει χαμογελαστός καφέδες και φαγητό από το Coffix. Εργάζεται
ως ντελιβεράς τα τελευταία 4 χρόνια και μεταξύ άλλων έχει δουλέψει σε
πιτσαρία, σουβλατζίδικο, καφετέρια και κινέζικο. Με λίγα λόγια, τα έχει
γυρίσει όλα.
Η πρώτη ερώτηση προς τον ‘Base’ είναι και μια απ’ τις πιο βασικές.
Πόσες ώρες δουλεύει ένας ντελιβεράς και πόσες παραγγελίες παραδίδει σε μία συνηθισμένη ημέρα; “Το
delivery δεν έχει συγκεκριμένο ωράριο, μπορεί να αρχίσεις στις 8 το
πρωί και τελειώσεις στις 10 το βράδυ, αν έχει πελατεία και δεν έχει
άτομα είσαι αναγκασμένος να δουλέψεις. Εξαρτάται από το μαγαζί. Σε
μια μέρα μπορεί να πας και 64 παραγγελίες, μου έχει τύχει να ξεκινήσω να
δουλεύω 1 το μεσημέρι και να κλείσω 2 το βράδυ και να πάω συνολικά 70
παραγγελίες, κάνοντας 400 ευρώ ταμείο”. Ο πανικός των ημερών του
Champions League και των άλλων αγώνων είναι τόσο τρομερός όσο νομίζουμε;
“Όταν δούλευα στο σουβλατζίδικο το λέγαμε από νωρίς, ‘σήμερα
έχει αγώνα’ και όντως, μισή-μία ώρα πριν γινόταν της τρελής.
Τσικνοπέμπτη επίσης, δεν μπορείς να φανταστείς δουλειά, σε μία ώρα 30
παραγγελίες, της τρελής. Μέχρι και Παραμονή Πρωτοχρονιάς έχω δουλέψει
και σχόλασα 23.30, λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος. Λέει ο κόσμος ότι δεν
έχει λεφτά, αλλά σε γιορτές και αγώνες όλο παραγγέλνει. Δεν υπάρχει
άνθρωπος που δεν παραγγέλνει, αν βγεις στο δρόμο μόνο ντελιβεράδες
βλέπεις”. Κι όλα αυτά για πόσα λεφτά; Παίρνεις 3-4 ευρώ την ώρα περίπου, ανεξάρτητα με το πόσες παραγγελίες θα πας. Όταν δεν έχει πολλή δουλειά σου λένε όμως να φύγεις λίγο νωρίτερα
Από
τη πρώτη στιγμή που ζήτησα από τον ‘Base’ να μου πει δυο λόγια για τη
δουλειά του και για την απεργία, πριν καν ξεκινήσω τις ερωτήσεις, σχολίασε ότι πρόκειται για ένα παρεξηγημένο επάγγελμα. Του ζητάω να μου εξηγήσει γιατί:
“Είναι αδικημένο και παρεξηγημένο επάγγελμα, γιατί όλοι νομίζουν ότι απλά παίρνουμε τις παραγγελίες, τις πάμε και γυρνάμε. Είναι πολλά στη μέση. Αρχικά, όσο
είναι στο μαγαζί, ο ντελιβεράς θα κάνει και κουτάκια, θα κάνει κάβα,
μέχρι και πατάτες και κοτόπουλα έχω κόψει όσο περίμενα κάποια
παραγγελία. Πολλές φορές μας στέλνουν και στο σούπερ μάρκετ. Αν εμένα με
στείλεις 3-4 φορές στο σούπερ μάρκετ ποιος θα πληρώσει τη βενζίνη μου; Μόνοι μας την πληρώνουμε την βενζίνη, σήμερα μόνο έχω χαλάσει 5 ευρώ, αυτό σημαίνει ότι το μήνα χαλάω κοντά στα 300. Αν παίρνω 600 μου μένουν τα μισά”. Είναι λοιπόν το εταιρικό μηχανάκι ένα από τα βασικά αιτήματα της απεργίας τους;
“Ένα από τα πιο βασικά αιτήματα είναι να μας κολλάνε βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, αυτό είναι το πρώτο και κυριότερο. Μετά είναι και το εταιρικό μηχανάκι, όταν
ο εργοδότης μου δίνει το μηχανάκι του, θα κάνει αυτός τα σέρβις, θα
βάλει τις βενζίνες, αν πάθει κάτι θα είναι πρόβλημα της εταιρείας, όχι
δικό μου. Δεν μου φτάνουν τα λεφτά να πάω να φτιάξω τα φρένα, αναγκαστικά θα πάω την άλλη εβδομάδα. Αν πάθω κάτι μέχρι τότε τι γίνεται”; Τα ατυχήματα στο δρόμο με τους ντελιβεράδες είναι καθημερινά. Ο ίδιος έχει τρακάρει ποτέ;
“Στο δρόμο γίνεται της τρελής. Σήμερα μόνο έχω πάει να τρακάρω τρεις φορές. Ευτυχώς δεν έχω τρακάρει ποτέ πάνω στη δουλειά, προσέχω πάρα πολύ. Μερικά αφεντικά σου λένε να πηγαίνεις λίγο πιο γρήγορα, αλλά όχι, δεν θα σκοτωθώ, εγώ πηγαίνω με αυτή την ταχύτητα, αν δεν θες βρες κάποιον άλλον. Δεν γίνεται να σπας το κεφάλι σου για 3 ευρώ”. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί κατηγορούν τους ντελιβεράδες ότι εκείνοι είναι που οδηγούν επικίνδυνα και κάνουν παρανομίες. “Για
να φέρω τις παραγγελίες εδώ αναγκάζομαι να μπω ανάποδα, γιατί αλλιώς
πρέπει να κάνω τεράστιο κύκλο και οι καφέδες θα κρυώσουν. Αν με δουν αστυνομικοί όμως εγώ τι να τους πω;”
“Με
τους ταξιτζήδες τσακώνομαι συνέχεια, είναι οι χειρότεροι οδηγοί. Οδηγεί
ο άλλος και μιλάει στο κινητό, με βλέπει που κρατάω 10 καφέδες και δεν
με αφήνει να περάσω. Πριν μια εβδομάδα πάλι, καθόμουν σε ένα πάρκινγκ,
μόλις είχα αφήσει το μηχανάκι και άρχισε ένας να μου κορνάρει απ’ το
αυτοκίνητό του. Του είπα ‘μισό λεπτό να πάω την παραγγελία’ και βγήκε
έξω κι άρχισε να με βρίζει και να με σπρώχνει. Τις παίξαμε στη μέση του
δρόμου και στο αμάξι του είχε γυναίκα και παιδί. Δεν πάει καλά ο
κόσμος”. Εκτός από τους κινδύνους του δρόμου όμως, σημαντική είναι και
η ψυχολογική πίεση.
“Έχω το άγχος η παραγγελία να φτάσει σωστά,
το άγχος του δρόμου, όπου καθημερινά γίνεται χαμός, την πίεση να φτάσει
γρήγορα, να μην κάνω λάθος στα ρέστα γιατί μετά θα πρέπει να το καλύψω
εγώ. Πιο πολύ κουράζομαι ψυχολογικά, παρά σωματικά. Σήμερα δουλεύω 11
ώρες, έχω πιει έξι καφέδες για να αντέξω, μου έχει φύγει το κεφάλι. 10
ώρες είμαι πάνω στο μηχανάκι, αν πέσω τι θα γίνει; Δεν οδηγώ μόνο 40 λεπτά - 1 ώρα απλά για να γυρίσω σπίτι μου από τη δουλειά, όλη μέρα οδηγώ”.
Καθημερινές ιστορίες τρέλας:
Φυσικά, δεν θα γινόταν να μην ζητήσουμε από τον ‘Base’ να μοιραστεί μαζί
μας μερικές από τις πιο παράξενες ιστορίες που του έχουν τύχει όσο
καιρό βρίσκεται πάνω στο μηχανάκι, ξεκινώντας από τις παραξενιές των
ίδιων των αφεντικών. Πριν μερικούς μήνες, τις ημέρες που χιόνιζε
στο κέντρο και το είχε στρώσει, δούλευα σε ένα μαγαζί στον Νέο Κόσμο.
Με πήρε το αφεντικό μου και μου είπε να πάω να δουλέψω, κανονικά.
Αρνήθηκα φυσικά κι εκείνος νευρίασε
Σε όλους όσους
παραγγέλνουν ακόμη και τις ημέρες που έχει κατακλυσμό, τι έχει να πει;
“Όταν βρέχει, είναι πολλοί που σε βλέπουν λούτσα και σε ρωτάνε ‘α
βρέχει;’ μόλις πας την παραγγελία. Είσαι στο σπίτι, όμορφα κι ωραία, με
την κοπέλα ή τους φίλους σου και θες να παραγγείλεις. Λογικό, το
καταλαβαίνω. Δεν γίνεται όμως το μαγαζί να είναι στην Καλλιθέα κι εσύ να
παραγγέλνεις από Φάληρο. Παράγγειλε τουλάχιστον από την περιοχή σου, να
σου έρθει και πιο σύντομα. Όταν βρέχει, δεν υπάρχει περίπτωση να πάω με
περισσότερα από 40 χιλιόμετρα. Σε μερικούς αυτό δεν φαίνεται λογικό.
Σήμερα πήγα έναν ελληνικό στο Νέο Κόσμο. Αυτός περιμένει ότι ο καφές θα
φτάσει ζεστός”;
Και τώρα, η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου. Η
μόνιμη επωδός “το παιδί έχει φύγει” όταν η παραγγελία έχει αργήσει, κατά
πόσο ισχύει; “Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχει φύγει ποτέ, να το
ξέρεις αυτό. Δεν φταίει ποτέ ο ντελιβεράς. Όταν δίνεις αυτή την
απάντηση, εσύ σαν αφεντικό με προδίδεις, γιατί αν η παραγγελία πρέπει ας
πούμε να πάει στο Φάληρο, εγώ θέλω 10-15 λεπτά για να φτάσω. Μου έχει
τύχει να μην μου δώσουν πουρμπουάρ, ενώ μου λένε πως ξέρουν ότι φταίει
το μαγαζί. Ποιον τιμωρούν έτσι;”. Και μετά τις παραξενιές των αφεντικών, παραξενιές πελατών:
“Μια φορά θυμάμαι δούλευα στην Καλλιθέα και με έχουν στείλει στο εμπορικό στον Άγιο Δημήτριο για να παραδώσω μια μερίδα. Επειδή η μερίδα αυτή δεν είχε όσο λάχανο-καρότο ήθελε ο πελάτης, με έστειλαν πίσω στο μαγαζί. Επίτηδες
τότε του στείλαμε δώρο ολόκληρη σαλάτα”. Το κλασικό σκηνικό που έχουμε
όλοι στο μυαλό μας με την σέξι γυναίκα να ανοίγει για να υποδεχτεί την
παραγγελία, συμβαίνει τελικά ποτέ;
“Ένα βράδυ μου είχαν ανοίξει
την πόρτα κι ήταν εκεί 10 κορίτσια και μου έκαναν χαβαλέ. Πιάσαμε την
κουβέντα, πλάκα είχε. Δεν έχω μπει ποτέ σε σπίτι πελάτη όμως, δεν πρέπει
να ξεπερνάμε τα όρια, αν παρεξηγηθεί ο άλλος κάνεις ζημιά και σε σένα
και στο μαγαζί. Πρέπει να είσαι τυπικός, αν δεν σου δώσει ο άλλος αφορμή
δεν ανοίγεις καν κουβέντα, λες απλά καλησπέρα και ευχαριστώ”.
“Μια άλλη φορά μου έχει τύχει να παραδίδω μια παραγγελία κανονικά
στην ώρα μου και όταν φτάνω εκεί ο άλλος να μην μου ανοίγει για μισή ώρα
επειδή έκανε μπάνιο. Μου άνοιξε με το μπουρνούζι και μου είπε
‘συγγνώμη ξεχάστηκα’. Άντε τώρα να το δικαιολογήσεις αυτό στο αφεντικό
σου. Δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα και μετά όλοι νομίζουν ότι το
επάγγελμα είναι απλό”. Άλλοι στο e-food δεν γράφουν το όνομα του κουδουνιού
κι όταν τους παίρνεις τηλέφωνο λένε ‘το ξέχασα’ κι εσύ κάθεσαι και
περιμένεις. Έχω πάει και σε σπίτι που δεν είχε ασανσέρ και ανέβηκα πέντε
ορόφους με τα πόδια
“Έχω πάει μια παραγγελία 6 ευρώ και μου
ανοίγει μια κυρία η οποία βγάζει μια σακούλα με ψιλά, δίλεπτα,
πεντάλεπτα και δεκάλεπτα και μου λέει ‘εντάξει είμαστε, τα έχω
μετρήσει’. Τι να τα κάνω εγώ αυτά;” Η νοοτροπία των Ελλήνων στο θέμα του
πουρμπουάρ ποια είναι αλήθεια; Δίνουμε, ή είμαστε και λίγο
τσιγκούνηδες;
“Δεν μπορείς να περιμένεις πάντα πουρμπουάρ. Αν
θέλει ο άλλος θα σου αφήσει, και για ένα στενό και με τα πόδια να πας.
Αλλά δεν γίνεται να κάνεις παραγγελία φαγητού 20 ευρώ, να χαλάς δηλαδή
για τον εαυτό σου 20 ευρώ και να μην αφήνεις 50 λεπτά, 1 ευρώ. Είναι
ξεφτίλα αυτό. Μου έχει τύχει παραγγελία να κάνει 18,90, να μου δίνουν
εικοσάευρο και να μου λένε ‘κράτα 19’. Δεν τα δέχτηκα καν, τα έδωσα
πίσω, μου το είπε και με ύφος κι ήταν παιδί στην ηλικία μου, που πίστευα
ότι θα με καταλάβει λίγο καλύτερα. Δεν ζητιανεύω στο δρόμο, δουλεύω”.
Τα
βασικά αιτήματα της σημερινής απεργίας των διανομέων, εκτός από τα
βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα και το εταιρικό μηχανάκι, αφορούν την παροχή
μέσων ατομικής προστασίας πάνω στο μηχανάκι καθώς και ενιαίας
ειδικότητας με τον τίτλο ‘Οδηγός δικύκλου-Μεταφορέας’ και συλλογικής
σύμβασης εργασίας.
