ΑΣΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

 ΑΣΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

Και παραπάνω από τετρακόσια πρόσωπα της Επιστήμης, Πολιτισμού και Τέχνης έβαλαν την υπογραφή τους σε κείμενο στήριξης. του συγκροτήματος του ΔΟΛ, καλώντας «Κυβέρνηση και όλη την Αντιπολίτευση, τις Τράπεζες και τη Δικαιοσύνη να δείξουν την επιβαλλόμενη ευαισθησία απέναντι σε έναν ιστορικό Δημοσιογραφικό Οργανισμό και να στηρίξουν - για όσον χρόνο απαιτεί η ρύθμιση των χρεών και των όποιων εκκρεμοτήτων» τη συνέχιση των εκδόσεων των εφημερίδων και περιοδικών, της λειτουργίας του ραδιοφωνικού σταθμού και των ιστοσελίδων του.

Σύμφωνα πάλι  με ανακοίνωση του ΔΟΛ, ο πρόεδρος του Δ.Σ. της «Αυγής» Βασίλης Μουλόπουλος απεδέχθη πρόταση της διοίκησης «να συμβάλει στην επίλυση των διαρθρωτικών και οικονομικών προβλημάτων» του οργανισμού. Ενώ από τη μεριά της αξιωματικής αντιπολίτευσης  καταγγέλθηκαν οι μεθοδεύσεις εκ μέρους της κυβέρνησης για έλεγχο των ΜΜΕ, γιατί ακριβώς υπερασπίζεται όπως διακηρύττει  τον πλουραλισμό και πολυφωνία της δημοκρατίας.

               Κι όλα αυτά μοιάζουν με προσπάθειες για να προκληθεί κάποια αξιόλογη αναζωπύρωση της προβληματικής για την κρίση του τύπου, ενώ φαίνεται πως οι ανακατατάξεις στο χώρο των ΜΜΕ είναι ο ώριμος καρπός μιας πορείας που ολοκληρώνεται μέσα στην γενική λαϊκή αδιαφορία, σαν συνέπεια των προβλημάτων της κυρίαρχης τάξης  που η κρίση αποκάλυψε. Γιατί  τι άλλο έκαναν τα ΜΜΕ όλα αυτά τα χρόνια  παρά να επωμίζονται ενεργά τη διαμόρφωση μιας ευρείας συναίνεσης αστικής τάξης και διανοουμένων γύρω από στρατηγικούς και τακτικούς στόχους;

               Αν ο τύπος, και στις μέρες μας τα ΜΜΕ, θεωρείται ο τέταρτος πυλώνας της αστικής εξουσίας έχει χάσει προ πολλού όμως την αυτονομία του, αγωνιστικότητα και εγκυρότητα, χαρακτηριστικά που απέκτησε σε περιόδους που ήταν όργανο της αστικής τάξης, όταν  αυτή πάλευε να πάρει την εξουσία. Από  τον ΙΖ αιώνα οι εφημερίδες  στην Ευρώπη είχαν τεθεί στην υπηρεσία του φιλελεύθερου κινήματος που είχε ήδη αρχίσει να αναπτύσσεται και εκείνου του αγώνα για την κατάλυση των απολύτων μοναρχιών και της φεουδαρχίας. Ήταν από  τις εφημερίδες που εξυπηρετήθηκε η πρόδρομος της γαλλικής επανάστασης κίνηση κατά τον ΙΗ αιών κι ήταν οι αγώνες των εφημερίδων για άρση των περιορισμών της ελευθερίας τους που συμβάλανε σε  λαϊκές κατακτήσεις ελευθεριών, παροχής ψήφου κλπ.

Μόνο που πια η αστική τάξη δεν συμμετέχει σε επαναστατικά κινήματα για να κατακτήσει την εξουσία υποσχόμενη διεύρυνση των ελευθεριών στα λαϊκά στρώματα με τη βοήθεια των οποίων κυριαρχεί και πολιτικοκοινωνικά. Όλη της η προσπάθεια πια είναι να διατηρήσει την κυριαρχία της και διαδίδοντας τις αστικές αξίες και πεποιθήσεις  και ο πιο εύκολος τρόπος είναι να αποσπάσει  τη συναίνεση της εργατικής τάξης.

Δεν είναι βέβαια η εφημερίδα  ο μόνος θεσμός  που επωμίζεται κάτι τέτοιο: επιχειρεί όμως να το κάνει μέσα από την παρουσίαση της καθημερινής επιλεγμένης ειδησεογραφίας και σε μεγάλο βαθμό με το σχολιασμό της και χρειάζεται γι’  αυτό, όσο κι αν είναι αστική εφημερίδα,  να διαπερνάται από μια κριτική στάση απέναντι στα όσα συμβαίνουν, για να γίνεται πιο πειστική με τον μεταρρυθμιστικό της προσανατολισμό. Κι έτσι τέτοιες εφημερίδες έχουν κι ενδιαφέρον και εγκυρότητα. Είναι και όργανα της αστικής εξουσίας αλλά και εργαλεία στη διαμόρφωση της αστικής πολιτικής. Αυτόν τον ρόλο για χρόνια είχαν  οι εφημερίδες του συγκροτήματος του ΔΟΛ, με μεγάλη αποτελεσματικότητα.  Κι αν φάνηκε ο ξεκάθαρος ρόλος τους στα χρόνια της κρίσης είναι ακριβώς γιατί οξύνθηκαν οι ταξικοί ανταγωνισμοί αλλά και οι ενδοαστικές έριδες, αφού  το διακύβευμα ήταν οι δανειοδοτήσεις.

Η στενή σύνδεση της δημοσιογραφίας με τις τρέχουσες και βραχυπρόθεσμες πολιτικές σκοπιμότητες της κυρίαρχης εξουσίας και τα συμφέροντα του εργοδότη και η αδυναμία της να κρατήσει έστω κάποιες αποστάσεις, δρομολόγησε στην πραγματικότητα  τη διαδικασία  που οδήγησε στην  οριστική εγκατάλειψη της εγκυρότητας και της διαμόρφωσης ενός πολιτικού λόγου έστω με συνέπεια –κι αυτό έγινε φανερό ήδη από την εποχή της σύλληψης των μελών της  οργάνωσης της 17^ης Νοέμβρη.

 Γι’ αυτό και  αμφισβητήθηκε η εγκυρότητα και των εφημερίδων –στο σύνολό τους- εξίσου με τα ηλεκτρονικά μέσα, γιατί διαπιστώθηκε ακόμη και στα καθημερινά ρεπορτάζ η στενή εμπλοκή με τις σκοπιμότητες της κρατικής διαχείρισης και της διαμόρφωσης των πολιτικών συσχετισμών. Κι ούτε βέβαια τις  τελευταίες  δεκαετίες επειδή  η χρηματοδότηση των εντύπων γίνεται από επιχειρηματίες που είναι άσχετοι  με τον τύπο εξασφαλίζεται η ανεξαρτησία τους, επειδή δήθεν μειώνεται ο παρεμβατικός ρόλος της κρατικής εξουσίας,  εφόσον  η τελευταία συμφέροντα δικά τους  εξυπηρετεί. Απλά   αποδεσμεύεται ένα μεγάλο τμήμα της πληροφόρησης και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης που αποδίδεται κατευθείαν στην κυρίαρχη τάξη χωρίς μεσάζοντες. Κι έτσι και  πιο ανεξάρτητος  δημοσιογράφος πια  είναι συνηθισμένος και αναγκασμένος  να εγκλωβίζεται στη σκοπιμότητα των χειρισμών  του ιδιοκτήτη της εφημερίδας και στα συμφέροντά του.

Δεν είναι καινούργιο: Πρωταρχική σημασία για τα ΜΜΕ είναι η διάσπαση και διαστρέβλωση της ίδιας της αντίληψης των ανθρώπων για την κοινωνία και συνεπώς η έλλειψη   πληροφοριών αλλά  και η επιλεκτική χρησιμοποίησή τους για ιδεολογική κάλυψη πολιτικών αντιπαραθέσεων είναι ένα τεράστιας σημασίας όπλο στα χέρια της εξουσίας που την ασκεί η κυρίαρχη τάξη.

Γι’ αυτό και διαβάζοντας αιτήματα ανθρώπων της διανόησης για σωτηρία των ιστορικών εφημερίδων του συγκροτήματος ΔΟΛ που δεν ξεχνούν να επικαλεστούν και τον κίνδυνο της ανεργίας για τους εργαζόμενους, βλέποντας τις υπογραφές τους σε αντίστοιχα κείμενα αναρωτιέται κανείς για τη σκοπιμότητα της …αποστασιοποίησης τους  όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης από τα αιτήματα ενός εξαθλιωμένου λαού. Γι’ αυτό και ακούγοντας τις κοκορομαχίες κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης σχετικά με τη διαπλοκή και την ανεξαρτησία  των ΜΜΕ αναρωτιέται κανείς μέχρι πότε θα αναζητούμε  τις λύσεις των προβλημάτων στην ηθικοποίηση αυτών, δηλ. της ιδιοκτησίας και του κέρδους,   που τα τροφοδοτούν.

Πλουτίσαμε χάρη στις πουτάνες

 Πλουτίσαμε χάρη στις πουτάνες

Για να φτάσουμε στο ζητούμενο του σημερινού θέματος, πρέπει να πιάσουμε το νήμα από την αρχή. Γυρίστε, λοιπόν, τα ρολόγια σας κάπου είκοσι χρόνια πίσω και... κόκκινη κλωστή δεμένη...

Στο τιμόνι τής χώρας βρίσκεται ο Κώστας Σημίτης, ο οποίος παλεύει να βάλει την Ελλάδα στην ΟΝΕ και όταν λέμε ότι παλεύει, το εννοούμε. Βλέπετε, ανάμεσα στους όρους που έχει βάλει το Μάαστριχτ σε όποιο κράτος θέλει να μπει στην ΟΝΕ είναι και η διατήρηση του ετήσιου ελλείμματός του σε επίπεδα κάτω του 3% του ΑΕΠ του. Δυστυχώς για τον Σημίτη, τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα, αφού όταν έγινε πρωθυπουργός τον Ιανουάριο 1996 βρήκε το έλλειμμα στο 10,6%. Και πάλι καλά, δηλαδή, αφού ο Μητσοτάκης, όταν έπεσε το 1993, παρέδωσε έλλειμμα 13,8%.

Ο Σημίτης προσπαθεί. Κλείνει το 1996 με -7,5% και το 1997 με -4%. Το 1998 φορτσάρει τραβώντας μια υποτίμηση στην δραχμή κατά 14% και καταφέρνει να μαζέψει το έλλειμμα στο 2,5%, βάζοντας τελικά την χώρα στον προθάλαμο της ΟΝΕ. Με προϋπολογισμένο έλλειμμα 1,2% για το 2000, η Ελλάδα γίνεται δεκτή στην Ευρωζώνη μετά πολλών επαίνων. Θα χρειαζόταν να περάσουν μερικά χρόνια για να αποκαλυφθεί ότι αυτά τα ποσοστά είχαν μαγειρευτεί από μια ομάδα αρχιμαγείρων με επί κεφαλής τον Σημίτη και τον τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Λουκά Παπαδήμο. Στην πραγματικότητα, ποτέ το έλλειμμα δεν είχε πέσει κάτω από 3,5% του ΑΕΠ, άρα η χώρα δεν έπρεπε ποτέ να μπει στην ΟΝΕ.

Βρυξέλλες, 10/7/2007: Ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ Λουκάς Παπαδήμος με τους υπουργούς οικονομικών
Κύπρου Μιχάλη Σαρρή και Ελλάδος Γιώργο Αλογοσκούφη στο περιθώριο της συνεδρίασης του EcoFin.

Κουτσά-στραβά, φτάνουμε στο 2004, όπου έρχονται τα πάνω κάτω. Στις εκλογές τής 7ης Μαρτίου το ΠαΣοΚ τού Γιώργου Παπανδρέου συντρίβεται από την Νέα Δημοκρατία τού Κώστα Καραμανλή, ο οποίος τοποθετεί στο υπουργείο οικονομίας και οικονομικών τον Γιώργο Αλογοσκούφη. Πρώτη δουλειά τού νέου υπουργού είναι να κάνει την περίφημη απογραφή. Στον προϋπολογισμό που είχε ετοιμάσει στα τέλη του 2003 ο Νίκος Χριστοδουλάκης, προβλεπόταν έλλειμμα 1,2% αλλά η απογραφή προσδιορίζει το έλλειμμα στο 2,95%. Δυστυχώς, η Eurostat έχει το προηγούμενο του Σημίτη και δεν μασάει. Κάνει τους δικούς της λογαριασμούς και βγάζει το έλλειμμα 7,5%.

Τότε ο Αλογοσκούφης πιάνει την μεγάλη ιδέα: αφού δεν μπορεί να ρίξει το ποσοστό μειώνοντας τον έναν όρο (τα ελλείμματα), θα το κάνει αυξάνοντας τον άλλο (το ΑΕΠ). Έτσι, το 2006 αποφασίζει να αναθεωρήσει τα μακροοικονομικά μεγέθη της χώρας από το 2000 και μετά, υπολογίζοντας εκ νέου την ιδιωτική κατανάλωση, τις επενδύσεις, την απασχόληση, την ανεργία κλπ. Η καινοτομία συνίσταται στο ότι οι καινούργιοι υπολογισμοί λαμβάνουν υπ' όψη τους και την "μαύρη" οικονομία, όπως την πορνεία, τον παράνομο τζόγο, το λαθρεμπόριο, την αδήλωτη εργασία κλπ. Το αποτέλεσμα είναι εκκωφαντικό: οι αναπροσαρμοσμένοι πίνακες του Αλογοσκούφη παρουσιάζουν το ΑΕΠ τής χώρας αυξημένο κατά 25,7%!

Φυσικά, αρχίζουν να γελάνε και οι πέτρες ενώ η φράση "η Ελλάδα πλούτισε χάρη στις πουτάνες" γίνεται ανέκδοτο σε όλον τον κόσμο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επεμβαίνει με τρόπο που θυμίζει σύγχρονο τρολάρισμα: ενημερώνει την ελληνική κυβέρνηση ότι, με βάση το αναπροσαρμοσμένο ΑΕΠ, η χώρα εδικαιούτο 2 δισ. ευρώ λιγώτερες επιδοτήσεις από το Γ' ΚΠΣ και συνεπώς πρέπει να επιστρέψει αυτό το ποσό στα κοινοτικά ταμεία! Τελικά, η Eurostat απορρίπτει το μεγαλύτερο μέρος των αναπροσαρμογών Αλογοσκούφη και δέχεται αύξηση του ΑΕΠ 2000-2006 κατά 9,6%.


Φτάνουμε στο 2010. Η Ευρωπαϊκή Ένωση καθιερώνει το Ευρωπαϊκό Σύστημα Εθνικών και Περιφερειακών Λογαριασμών 2010 (ESA 2010), δηλαδή κάτι σαν ενιαίο λογιστικό σχέδιο που θα χρησιμοποιείται από όλες τις χώρες τής Ε.Ε. στην δημόσια λογιστική τους. Η ιδέα είναι απλή: όλες οι χώρες να χρησιμοποιούν το ίδιο σύστημα, έτσι ώστε και το περιεχόμενο κάθε λογαριασμού να είναι συγκεκριμένο και να διευκολύνονται οι συγκρίσεις κονδυλίων ανάμεσα σε δυο ή περισσότερες χώρες και η ενσωμάτωση των στοιχείων σε μια πανευρωπαϊκή οικονομική κατάσταση να είναι ευκολώτερη.

Και τώρα ας φτάσουμε και στο ζητούμενο της σημερινής μας ιστορίας. Το 2014, η Ε.Ε. αποφάσισε να τροποποιήσει το ESA 2010, εισάγοντας ορισμένες αλλαγές οι οποίες κρίθηκαν απαραίτητες μετά από εισηγήσεις διαφόρων κρατών-μελών. Για παράδειγμα, οι δαπάνες για έρευνα θεωρούνται πλέον ως επενδυτικές δαπάνες. Το ίδιο και οι δαπάνες για οπλικά συστήματα. Όμως, η κορυφαία αλλαγή, το κερασάκι τής ιστορίας μας, θα το αντιγράψω (μεταφρασμένο) από το σημείωμα της Κομμισσιόν "Ερωτήσεις και απαντήσεις: Ευρωπαϊκό Σύστημα Λογαριασμών 2010", το οποίο κυκλοφόρησε στις 17/10/2014. Παρακαλώ, την προσοχή σας:

- Υπάρχουν άλλες αλλαγές που γίνονται την ίδια στιγμή;
        (...) Στο πλαίσιο της διαδικασίας εναρμόνισης της μεθοδολογίας σε όλη την ΕΕ, πολλά κράτη μέλη θέσπισαν βελτιώσεις στον τρόπο με τον οποίο υπολογίζουν ορισμένες παράνομες δραστηριότητες στο ΑΕΠ.

- Γιατί οι παράνομες δραστηριότητες περιλαμβάνονται στον υπολογισμό του ΑΕΠ;
        Πρέπει να τονιστεί ότι αυτό δεν είναι κάτι νέο. Οι παράνομες δραστηριότητες που μπορούν να θεωρηθούν ως συναλλαγές στην αγορά έχει ζητηθεί να προσμετρώνται στον υπολογισμό του ΑΕΠ εδώ και δεκαετίες, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα. Οι αλλαγές σήμερα είναι απλώς μια βελτίωση της μεθοδολογίας για τη μέτρηση αυτών των δραστηριοτήτων. 
        ΑΕΠ σημαίνει μέτρηση κάθε οικονομικής δραστηριότητας. Δηλωμένες και αδήλωτες (οι οποίες περιλαμβάνουν τις παράνομες) δραστηριότητες πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψιν προκειμένου να έχουμε μια πλήρη και ακριβή εικόνα της αξίας παραγωγής/κατανάλωσης σε μια δεδομένη χρονική περίοδο.
        Ωστόσο, έπρεπε να συμφωνήσουμε στα πρότυπα για το πώς να μετράμε παράνομες δραστηριότητες. Έτσι, συμφωνήθηκαν κοινές μεθοδολογικές κατευθυντήριες γραμμές ανάμεσα στην Κομμισσιόν και στα κράτη-μέλη για να διασφαλιστεί η συνοχή στον τρόπο που θα μετρούν τις δραστηριότητες αυτές για στατιστικούς σκοπούς όλα τα κράτη-μέλη. Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές αφορούν την πορνεία, την παραγωγή και την διακίνηση ναρκωτικών και αλκοόλ και το λαθρεμπόριο καπνού.

[Πηγή: Tübingen's Institute for Applied Economic Research - Διάγραμμα: Cogito ergo sum]

Μη τραβάτε τα μαλλιά σας, καλέ! Τα πράγματα είναι απλά. Σου λένε οι άνθρωποι: αφού η περιβόητη ανάπτυξη δεν έρχεται με τίποτε, κάτι πρέπει να κάνουμε για να παραμυθιάσουμε τον κόσμο. Ας προσθέσουμε, λοιπόν, στο ΑΕΠ τα έσοδα (κατ' εκτίμηση πάντα!) από πορνεία, λαθρεμπόριο, όπλα, ναρκωτικά κλπ, έτσι ώστε και το ΑΕΠ να αβγατίσει (νάτη η ανάπτυξη!) και τα ποσοστά χρέους και ελλειμμάτων να μειωθούν. Η ίδια η Κομμισσιόν υπολόγισε ότι, με αυτό το τερτίπι, το δημόσιο χρέος θα εμφανιζόταν μειωμένο κατά 2,3% κατά μέσον όρο. Σημειώστε ότι η εφαρμογή του "νέου" ESA άρχισε υποχρεωτικά για όλες τις χώρες-μέλη στις 22 Σεπτεμβρίου 2014.

Α, ρε Αλογοσκούφη, πόσο μπροστά ήσουν για την εποχή σου! Έπρεπε να περάσουν 18 χρόνια για να καταλάβουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι ότι μπορούν κι αυτοί να πλουτίσουν από τις πουτάνες...

Ξύπνα μαμά»:Ξύπνα μαμά, δεν είναι όμορφοι οι άνθρωποι με τα μάτια κλειστά.

Ξύπνα μαμά. 

Φοβάμαι και κρυώνω μαμά. 

Και βάζει και βροχές και δυναμώνει κι ο αέρας.

Έχω αφήσει πίσω τα ρούχα μου, δεν πρόλαβα να τα φορτώσω μαμά.

Έτριζε το σπίτι μας κι από το μπαλκόνι έβλεπες κύμα καταστροφής να έρχεται. 

Λέγαμε για πολέμους στο σχολείο και τα διάβαζα στα βιβλία και δεν φαινόταν τόσο τρομακτικό. Παίζαμε πόλεμο με τα παιδιά κάθε απόγευμα, στήναμε τα παιχνίδια μας -εκείνα που ξέχασα- και ρίχναμε το ένα πάνω στο άλλο.

 Γελούσαμε. Τότε γελούσαμε. Δεν ήταν παιχνίδια για παιδιά αυτά μαμά. Γιατί δεν μου τράβηξες τα παιχνίδια; 

Δεν είναι παιχνίδι ο πόλεμος και τα παιδιά δεν μπορούν να τον ελέγξουν, τα τρώει.

Τα άφησα πίσω τα παιχνίδια αυτά μαμά. 

Πόλεμος στον πόλεμο κι άφησα πίσω τους δικούς μου μαχητές. Έμειναν εκεί μαζί με τον μπαμπά. Φεύγοντας του είπα «Μπαμπά, σου αφήνω δυνατούς βοηθούς να σε προσέχουν».

 Κι εμένα μου είπε να προσέχω εσένα και την Αλίζ. 

Ξύπνα μαμά, ο μπαμπάς θα γυρίσει και θέλω να δει πως σε πρόσεχα.

Ξύπνα μαμά. Εδώ που ήρθαμε ο κόσμος έχει ηρεμία.

Δεν μοιάζει με τον δικό μας. 

Μπορεί να δυναμώνει το κρύο και να μην έχουμε τοίχους να βάλουμε τα σώματά μας, μπορεί να πεινάμε λίγο παραπάνω αλλά δεν απειλούμαστε τόσο μαμά.

Ξύπνα μαμά κι έχουμε να διασχίσουμε τον σιδηροδρομικό σταθμό και δεν μπορώ να σηκώσω την Αλίζ και τις τσάντες μας, κι ο κόσμος περνάει και δεν σε σηκώνει κανείς. Τους κοιτάω στα μάτια και δεν έρχονται. Βιάζονται. Έχουν δρόμο. 

Έχουμε δρόμο, ξύπνα μαμά.

Όταν έβαζα τις μπλούζες μου στην πορτοκαλί μου τσάντα μου έλεγες πως δεν χάθηκε κι ο κόσμος που φεύγουμε, πως είμαστε δυνατοί, μαχητές και υπερήρωες, όπως αυτοί στα παιδικά. 

Μου έλεγες να μην τα βάλω κάτω κι όποτε κουραστώ να πεισμώσω μαζί μου που κουράστηκα και να παλέψω ακόμη πιο δυνατά. Τα έλεγες και δάκρυζες μαμά κι εγώ σε αγκάλιαζα διαβεβαιώνοντάς σε να μην ανησυχείς.

Ξύπνα μαμά, έχω αφήσει την Αλίζ σε μία κυρία αγκαλιά και φοβάμαι μη μας την πάρει. Ξύπνα μαμά, γιατί δεν έχω τι να της πω. Είναι μωρό και στα μωρά δεν κάνει να μαυρίσουμε τις καρδούλες τους μαμά, έτσι δεν είναι;

Άνοιξε τα μάτια σου μαμά κι έχουμε να ζήσουμε πολλά ακόμη. Τώρα φτάνουμε. Περάσαμε τα δύσκολα. Περπατήσαμε, κολυμπήσαμε, τρέξαμε. Τώρα φτάνουμε μαμά.

Χθες σε ρώτησα πότε φτάνουμε. «Σε λίγο», μου ψιθύριζες και μου χάιδευες το κεφάλι. 

Το ίδιο κάνω κι εγώ τώρα.

Ξύπνα μαμά, σε λίγο φτάνουμε, το υπόσχομαι, μ’ ακούς;»

Άνοιξε τα μάτια σου, έχεις να μας δεις να μεγαλώνουμε.

Άνοιξε τα μάτια σου, έχεις να περιμένεις τον μπαμπά.

Άνοιξε τα μάτια σου, έρχεται η γαλήνη.

Ξύπνα μαμά και πες μου πως έκλεισες τα μάτια για πλάκα.

Δεν είναι αστείο, μα θα σε συγχωρήσω και θα γελάσω.

Ξύπνα μαμά, δεν είναι όμορφοι οι άνθρωποι με τα μάτια κλειστά.

Δημιουργούνε φόβο στους γύρω μη δεν τα ξανανοίξουν.

...

Φοβάμαι μαμά, ξύπνα.

...............................................

With this America I am - For Americans friends

 With this America I am - For Americans friends

Two topical texts on the occasion of the three-day event for the inauguration of Donald Trump, who started today.

With this I am America

wrote that "anti-Americanism" is located in the heart and in the blood of the Greek people and are hard to "uproot" from our country the US embassy and local officials.But I have an explanation: When I say "anti-Americanism", not referring to any political feeling hatred against the American people, but political opposition to the foreign policy of the current US administration. Perhaps more accurate would be to state in imperialist consciousness and action of the Greek people. From this perspective, those who argued that Greeks rejoiced for the evil that he found the American people, because of the known terrorist attack in New York, is foolish, if not speak of evil.

And because our people to hate the American people, when they know that the US were young, who, with their protests stopped the dirty war in Vietnam? When he sees ordinary people who pay the "broken" the terrorist attack - over 100,000 workers thrown into unemployment, without the "tender-hearted" Bush cares - be flaunting today its opposition to an unjust and lasting war, declaring the 'President of the world "against humanity, on the pretext of tackling international terrorism? When one knows that the American people succeeded in a few years running the multiethnic and multicultural state, to offer a lot in all areas of human activity?

In the field of politics, Americans are not only "exterminators" Indians and "Rambo" of wars, and the fighters of the American Independence and the witness Martin Luther King, a symbol of the struggle for the elimination of racial discrimination. In the field of science is the inventors Thomas Edison, Samuel Morse, Charles Francis Richter and modern pioneers scientists. In literature journalists - writers Joseph Pulitzer, John Reed, Ernest Hemingway, the "classic" John Staimpek, Henry Miller, Jack Kerouac, Jack London , Dashiell Hammett. Music by Harry Belafonte, Ella Fitzgerald, the Bom Dylan. In the art of cinema Orson Welles, Woody Allen, Francis Ford Coppola, Marlon Brando, Meryl Streep.

With this America, the struggle for peace and progress, I am. For the "other" America - imperialist interventions, money, racism, social exclusion, drugs, cinema and television subculture - not the American people's fault, as though the held accountable for the way they vote. They blame the governors, dealing with the orders of the military complex and apply imperialist policy aiming to enslave the universe. Currently, the "other" America, hostile Greeks ...

Paul Rizargiotis
(Radical, 10/03/2001)

At American friends

I pay to American friends. Have recourse to the ordinary American worker, the simple American people. Unemployed mousikantides New Orleans, the coachmen of Central Park, the homeless, the garbage collectors and the hunted. Marginalized cowboys in Texas and Arizona. Porters in the New York harbor, the oppressed Negroes Bronx and Harlem. In penniless loitering Las Vegas. Pupils and students from renowned colleges and universities. In the new generation of miners, servers and woodcutters of Alaska.

Intellectual and progressive society of San Francisco and Manhattan. In the new challenge streams, investigation and search.

In the country democratic and militant traditions (before devour the imperialist beast).

In the country of John Reed, of to tragic pair Rozempergk of Sacco and Vanseti, JackLondon , Angela Davis, Gus Hall, the Ernest Hemingway, William Faulkner, of Arthur Miller, of Dashiell Hammett, of Luther King, John Staimpek, Tennessee Williams, Francis Ford Coppola, Woody Allen. In hunted and persecuted artists of McCarthyism! I pay on their hearts and minds and convey the message worldwide outcry against the warmongers. Global uprising for peace, anger and indignation of the peace movement.

Rise and crushed them. Rise up and overwhelm them. The fastest. Tell your stinking rulers, these perverse and sick minds, the mafrokarda contaminants, the terrorists of the world from where they came.

You know how. The same history teaches you how.

A handful of bastards, thieves and murderers are. Brood imperialist ochentras, degenerate saprophytes and koprokrates. Brainless hooligans, who, instead of mind, have bran in the head. Resist. Race, off the streets and put your chest forward. It is cowardly, it's worms and lakisoun. To stop the massacres of civilians in the name of illegal profits in the name of oil. Stop them. On you depends. The years of innocence have passed and you have a responsibility to history, to humanity.

Against your own country. You have a responsibility to the lost children toward killed pigeons.

Do not let your poison with false and distorted news. Do not let that mislead you and paramythiazontan you.

Open your eyes, listen to the breath and pulse of the world in the eye and see the truth.

Workers around the world. The lowly and despised, their mock and despise them. The peoples of the whole world is with you and give you the example.

Claus Liogkaris
( Radical 11/04/2003)

Μ' αυτήν την Αμερική είμαι εγώ - Προς φίλους Αμερικανούς

 Μ' αυτήν την Αμερική είμαι εγώ - Προς φίλους Αμερικανούς

Δυο επίκαιρα κείμενα με αφορμή τις τριήμερες εκδηλώσεις για την ορκομωσία του Ντόναλντ Τραμπ, που ξεκίνησαν σήμερα.

Μ' αυτήν την Αμερική είμαι εγώ

Εγραψα ότι ο «αντιαμερικανισμός» βρίσκεται στην καρδιά και στο αίμα του ελληνικού λαού και είναι δύσκολο να τον «ξεριζώσουν» από τη χώρα μας η αμερικανική πρεσβεία και οι ντόπιοι υπάλληλοί της. Οφείλω, όμως, μιαν εξήγηση: Οταν λέω «αντιαμερικανισμός», δεν αναφέρομαι σε κάποιο συναίσθημα πολιτικού μίσους κατά του αμερικανικού λαού, αλλά για πολιτική εναντίωση προς την εξωτερική πολιτική της εκάστοτε αμερικανικής κυβέρνησης. Ισως ακριβέστερο θα ήταν ν' αναφερόμαστε σε αντιιμπεριαλιστική συνείδηση και δράση του ελληνικού λαού. Απ' αυτήν την άποψη, όσοι υποστήριξαν ότι οι Ελληνες χάρηκαν για το κακό που βρήκε τον αμερικανικό λαό, λόγω της γνωστής τρομοκρατικής επίθεσης στη Νέα Υόρκη, είναι ανόητοι, αν δε μιλούν εκ του πονηρού.

Και γιατί ο λαός μας να μισεί τον αμερικανικό λαό, όταν γνωρίζει ότι οι νέοι των ΗΠΑ ήσαν, που, με τις διαδηλώσεις τους, σταμάτησαν το βρώμικο πόλεμο του Βιετνάμ; Οταν βλέπει τον απλό κόσμο, που πληρώνει τα «σπασμένα» της τρομοκρατικής επίθεσης - πάνω από 100.000 εργαζόμενοι πετιούνται στην ανεργία, χωρίς ο «πονόψυχος» Μπους να νοιάζεται - να διαδηλώνει και σήμερα την αντίθεσή του σ' έναν άδικο και διαρκή πόλεμο, που κήρυξε ο «πλανητάρχης» κατά της ανθρωπότητας, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της διεθνούς τρομοκρατίας; Οταν ξέρει πως ο αμερικανικός λαός κατάφερε, στα λίγα χρόνια που λειτουργεί το πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό κράτος του, να προσφέρει πολλά σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας;

Στο χώρο της πολιτικής, Αμερικανοί δεν είναι μόνον οι «εξολοθρευτές» των Ινδιάνων και οι «ράμπο» των πολέμων, αλλά και οι αγωνιστές της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας και ο μάρτυρας Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, σύμβολο του αγώνα για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. Στο χώρο της επιστήμης είναι οι εφευρέτες Τόμας Εντισον, Σάμιουελ Μορς, Τσαρλς Ρίχτερ και οι σύγχρονοι πρωτοπόροι επιστήμονες. Στο χώρο της λογοτεχνίας οι δημοσιογράφοι - συγγραφείς Τζόζεφ Πούλιτζερ, Τζον Ριντ, Ερνεστ Χεμινγουέι, οι «κλασικοί» Τζον Στάιμπεκ, Χένρι Μίλερ, Τζακ Κέρουακ, Τζακ Λόντον, Ντάσιελ Χάμετ. Στη μουσική ο Χάρι Μπελαφόντε, η Ελα Φιτζέραλντ, ο Μπομ Ντίλαν. Στην κινηματογραφική τέχνη οι Ορσον Ουέλς, Γούντι Αλεν, Φράνσις Φορντ Κόπολα, Μάρλον Μπράντο, Μέριλ Στριπ.

Μ' αυτήν την Αμερική, των αγώνων για την ειρήνη και την πρόοδο, είμαι εγώ. Για την «άλλη» Αμερική - των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, του χρήματος, του ρατσισμού, των κοινωνικών αποκλεισμών, των ναρκωτικών, της κινηματογραφικής και τηλεοπτικής υποκουλτούρας - δε φταίει ο αμερικανικός λαός, όσο κι αν του καταλογιστούν ευθύνες για τον τρόπο που ψηφίζει. Φταίνε οι κυβερνήτες της, που διεκπεραιώνουν τις εντολές του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος και εφαρμόζουν ιμπεριαλιστική πολιτική με στόχο την υποδούλωση της οικουμένης. Αυτήν, την «άλλη» Αμερική, εχθρεύονται οι Ελληνες...

Παύλος Ριζαργιώτης
(Ριζοσπάστης, 3/10/2001)

Προς φίλους Αμερικανούς

Αποτείνομαι στους φίλους Αμερικανούς. Αποτείνομαι στον απλό Αμερικανό εργαζόμενο, στον απλό αμερικανικό λαό. Στους άνεργους μουσικάντηδες της Νέας Ορλεάνης, στους αμαξάδες του Σέντραλ Παρκ, στους άστεγους, στους ρακοσυλλέκτες και τους κυνηγημένους. Στους περιθωριοποιημένους καουμπόηδες του Τέξας και της Αριζόνας. Στους χαμάληδες του λιμανιού της Νέας Υόρκης, στους καταπιεσμένους Νέγρους του Μπρονξ και του Χάρλεμ. Στους άφραγκους χασομέρηδες του Λας Βέγκας. Στους μαθητές και φοιτητές των ξακουσμένων κολεγίων και πανεπιστημίων. Στη νέα γενιά των ανθρακωρύχων, των σερβιτόρων και των ξυλοκόπων της Αλάσκας.

Στην πνευματική και προοδευτική κοινωνία του Σαν Φραντζίσκο και του Μανχάταν. Στα καινούρια ρεύματα αμφισβήτησης, έρευνας και αναζήτησης.

Στη χώρα των δημοκρατικών και αγωνιστικών παραδόσεων (πριν την καταβροχθίσει το ιμπεριαλιστικό θεριό).

Στη χώρα του Τζον Ριντ, του αδικοχαμένου ζεύγους Ρόζεμπεργκ, των Σάκο και Βανσέτι, του Τζακ Λόντον, της Αντζελας Ντέιβις, του Γκας Χολ, του Ερνεστ Χέμινγουεϊ, του Ουίλιαμ Φόκνερ, του Αρθουρ Μίλερ, του Ντάσιελ Χάμετ, του Λούθερ Κινγκ, του Τζον Στάιμπεκ, του Τένεσι Ουίλιαμς, του Φράνσις Φορντ Κόπολα, του Γούντι Αλεν. Στους κυνηγημένους και διωγμένους καλλιτέχνες του Μακαρθισμού! Αποτείνομαι στις καρδιές και τις συνειδήσεις τους και τους μεταφέρω το παγκόσμιο μήνυμα κατακραυγής κατά των πολεμοκάπηλων. Τον παγκόσμιο ξεσηκωμό για την ειρήνη, την οργή και την αγανάκτηση του φιλειρηνικού κινήματος.

Ξεσηκωθείτε και τσακίστε τους. Ξεσηκωθείτε και συντρίψτε τους. Το γρηγορότερο. Στείλτε τους βρωμερούς σας εξουσιαστές, αυτά τα διεστραμμένα και αρρωστημένα μυαλά, τα μαυρόκαρδα μιάσματα, τους τρομοκράτες του κόσμου από κει που ήρθαν.

Ξέρετε εσείς πώς. Η ίδια η Ιστορία σάς διδάσκει τον τρόπο.

Μια δράκα καθαρμάτων, ληστών και δολοφόνων είναι. Γεννήματα της ιμπεριαλιστικής όχεντρας, εκφυλισμένα σαπρόφυτα και κοπροκράτες. Ανεγκέφαλοι χουλιγκάνοι, που, αντί για μυαλό, έχουν πίτουρα στο κεφάλι. Αντισταθείτε. Αγωνιστείτε, κατεβείτε στους δρόμους και βάλτε τα στήθια σας μπροστά. Είναι θρασύδειλοι, είναι σκουλήκια και θα λακίσουν. Να σταματήσουν οι σφαγές αμάχων στο όνομα παράνομων κερδών, στο όνομα του πετρελαίου. Σταματήστε τους. Από σας εξαρτάται. Τα χρόνια της αθωότητας πέρασαν κι έχετε ευθύνη απέναντι στην Ιστορία, απέναντι στην ανθρωπότητα.

Απέναντι στην ίδια σας τη χώρα. Εχετε ευθύνη απέναντι στα χαμένα παιδιά, απέναντι στα σκοτωμένα περιστέρια.

Μην αφήνετε να σας δηλητηριάζουν με ψεύτικες και διαστρεβλωμένες ειδήσεις. Μην αφήνετε να σας παραπληροφορούν και να σας παραμυθιάζουν.

Ανοίξτε τα μάτια σας, αφουγκραστείτε την ανάσα και τον παλμό του κόσμου και δείτε κατάματα την αλήθεια.

Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου. Οι ταπεινοί και καταφρονημένοι, τους χλευάζουν και τους περιφρονούν. Οι λαοί όλου του κόσμου είναι μαζί σας και σας δίνουν το παράδειγμα.

Βασίλης Λιόγκαρης
(Ριζοσπάστης 11/4/2003)

Κοροϊδεύουν (και) τους συμβασιούχους

Κοροϊδεύουν (και) τους συμβασιούχους

Ετοιμη να προχωρήσει στη μονιμοποίηση περίπου 10.000 εργαζομένων, οι οποίοι απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κυρίως στον τομέα καθαριότητας των δήμων, εμφανίζεται η κυβέρνηση, από μερίδα των ΜΜΕ. Από την άλλη, η ΝΔ, που ως κυβέρνηση έφτιαξε το προεδρικό διάταγμα 164/2004 («των αποκλεισμών και των εξαιρέσεων», όπως έμεινε στην ιστορία), σπεύδει να προαναγγείλει την απόλυση συμβασιούχων με δικαστικές αποφάσεις, στην περίπτωση που μονιμοποιηθούν, αν και όταν γίνει κυβέρνηση.
Ο ισχυρισμός ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να μονιμοποιήσει τους χιλιάδες συμβασιούχους των δήμων, αποτελεί ωμή διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Θαμμένο σε λεκτικές φιοριτούρες, το παρακάτω απόσπασμα από πρόσφατη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, Δ. Τζανακόπουλου, είναι αποκαλυπτικό: «Ποτέ δεν είπαμε ότι θα μονιμοποιήσουμε 10.000 ανθρώπους αύριο. Αυτό το οποίο λέμε είναι ότι προοπτικά στόχος της κυβέρνησης είναι να τελειώσει αυτό το καθεστώς των ετερόκλητων σχέσεων εργασίας».
Δηλαδή, διαψεύδει ότι θα μονιμοποιηθούν και ταυτόχρονα αφήνει να «σέρνεται» ότι αυτό μπορεί να γίνει κάποια στιγμή στο μέλλον, καλλιεργώντας τον εφησυχασμό. Τέλος, ο εκπρόσωπος αναγγέλλει μια ακόμα νομοθετική πρωτοβουλία για το τελείωμα «των ετερόκλητων σχέσεων εργασίας», που καμία σχέση δεν έχει με την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματος για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους.

***

Αλλά και η προχτεσινή δήλωση του υπουργού Εσωτερικών, Π. Σκουρλέτη, παρά τη σκόπιμη γενικολογία της, βοηθά να γίνουν καλύτερα αντιληπτές οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης: «Το υπουργείο - τόνισε - με απόλυτο σεβασμό στο Σύνταγμα αλλά και στο ενωσιακό και εθνικό πλαίσιο προστασίας των εργαζομένων από την καταχρηστική εφαρμογή του καθεστώτος εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, αναζητά συνολική, δίκαιη και οριστική λύση στο πρόβλημα της εργασιακής ομηρίας».
Με άλλα λόγια, το υπουργείο σέβεται το Σύνταγμα, το οποίο απαγορεύει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων και το οποίο ψήφισαν μαζί ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ το 2001. Σέβεται, επίσης, την ευρωενωσιακή νομοθεσία, βασική αρχή της οποίας είναι, σύμφωνα με την οδηγία 1999/70, «η αύξηση σε ένταση της απασχόλησης στο πλαίσιο της ανάπτυξης, κυρίως μέσω ελαστικότερης οργάνωσης της εργασίας» και η οποία δεν υποχρεώνει τα κράτη - μέλη «να αλλάξουν τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου», όπως απάντησε το 2007 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε Ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλη.
Τέλος, το υπουργείο σέβεται το «εθνικό πλαίσιο», που δεν είναι τίποτα άλλο παρά προσαρμογή στη συγκεκριμένη ευρωενωσιακή οδηγία, αποκλείοντας τους συμβασιούχους από το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά.

***

Πιο αποκαλυπτική είναι πρόσφατη συνέντευξη του υπουργού Επικρατείας, Χρ. Βερναρδάκη (στο site «αυτοδιοίκηση»). Εστίασε το πρόβλημα κυρίως στην καθαριότητα των δήμων, όπου γίνεται μεγάλη χρήση προσωρινών μορφών εργασίας και σημείωσε ότι η κυβέρνηση θα αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία για την προκήρυξη ενός διαγωνισμού μέσω ΑΣΕΠ, στον οποίο θα συμμετέχουν όσοι συμβασιούχοι εργάζονται σήμερα, που πιθανώς θα μοριοδοτηθούν, αλλά και όποιος άλλος θέλει.
Το βασικότερο από όσα είπε, είναι το εξής: «Με πόσους ανθρώπους μπορεί να λειτουργήσει ο δήμος ως προς τις αρμοδιότητες που έχει και τους πόρους που έχει σήμερα; Είναι πολύ απλή άσκηση. Εγώ απορώ γιατί δε γίνεται». Δηλαδή, ο υπουργός ομολογεί ότι οι θέσεις εργασίας θα χρηματοδοτηθούν από πόρους των δήμων.
Ομως, για να γίνει ο διαγωνισμός θα πρέπει να το ζητήσουν οι δημοτικές αρχές, που με τη σειρά τους θα πρέπει να έχουν τα λεφτά για να καλύψουν τους μισθούς. Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να αυξήσουν τη φορολογία των δημοτών ή τις περικοπές από άλλες δαπάνες στον προϋπολογισμό τους, που αφορούν στην κάλυψη στοιχειωδών λαϊκών αναγκών. Ετσι, το μάρμαρο καλείται να το πληρώσει πάλι ο λαός...
Τα παραπάνω επιβεβαιώνει εγκύκλιος του υπουργείου Εσωτερικών στους δήμους (16 Δεκέμβρη 2016), με την οποία τούς ζητά να αιτηθούν πόσες θέσεις τακτικού προσωπικού χρειάζονται «σε υπηρεσίες ανταποδοτικού χαρακτήρα. Πρόκειται για υπηρεσίες για τις οποίες ο ΟΤΑ (...) εισπράττει ανταποδοτικά τέλη από τους ωφελούμενους κατοίκους και αφορούν ιδίως τον τομέα της καθαριότητας, του ηλεκτροφωτισμού, της ύδρευσης/άρδευσης, της αποχέτευσης, των δημοτικών κοιμητηρίων».

***

Εξίσου αποκαλυπτική για το πώς σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν την εργασιακή ομηρία είναι η εξής φράση του Χ. Βερναρδάκη: «Είναι τόσο δύσκολο δηλαδή ένας δήμος να προβλέψει πόσους οδηγούς απορριμματοφόρων χρειάζεται; (...) να ξέρεις ότι ιδανικά χρειάζομαι 100 άτομα, έχω τους 40. Τους άλλους θα δω πώς θα τους καλύψω, από τους ορισμένου χρόνου...». Εδώ επιβεβαιώνει τη διαιώνιση της εργασιακής ομηρίας.
Τέλος, σχολιάζοντας τη δήλωση του υπουργού ότι η κυβέρνηση τα βάζει με τη στρατηγική των εργολαβιών, που υπηρετούν κάποιες δημοτικές αρχές, φθάνει να πούμε ότι ένας συμβασιούχους μέσω εργολάβου ή απευθείας στο δήμο παραμένει συμβασιούχους, ότι η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών (π.χ. τροφεία, ανταποδοτικά τέλη κ.ά.) συντελείται και από τους ίδιους τους δήμους, χωρίς την εμπλοκή εργολάβων, και πως αν πραγματικά ενδιαφερόταν για την κατάργηση των σκλαβοπάζαρων, δεν θα διευκόλυνε περαιτέρω τη λειτουργία των δουλεμπορικών γραφείων που ενοικιάζουν εργαζόμενους, με τροπολογία που ψήφισε η κυβέρνηση πριν από δύο μήνες...

Χ. Μ.

Συμπλέουν αντιλαϊκά και στο Αγροτικό

Συμπλέουν αντιλαϊκά και στο Αγροτικό

«Μαγική εικόνα» για την κατάσταση που ζουν χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες επιχείρησε να παρουσιάσει ο πρωθυπουργός στην προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή.
Μάλιστα, η προσπάθεια αυτή δεν περιορίστηκε στην προκλητική αντιστροφή της πραγματικότητας που βιώνουν τα αγροτικά νοικοκυριά της υπαίθρου, αλλά επεκτάθηκε και στην καλλιέργεια φρούδων ελπίδων ότι το όραμα της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» με μοχλό τον αγροτικό τομέα θα βελτιώσει σε βάθος χρόνου το εισόδημα και τις συνθήκες ζωής της μικρομεσαίας αγροτιάς.
Ολα αυτά στο πλαίσιο της ΚΑΠ της ΕΕ και του 3ου μνημονίου, που ψήφισαν από κοινού ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και εφαρμόζει απαρέγκλιτα η κυβέρνηση. Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να αποκαλύψει την υποκρισία τους απέναντι στη μικρομεσαία αγροτιά και τον αγώνα που δίνει για να επιβιώσει.
Αλλωστε, όπως απέδειξε και η συζήτηση στη Βουλή, η αντιπαράθεσή τους δεν είναι για την ουσία της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής σε βάρος των αγροτών, αλλά για το κατά πόσο η κυβέρνηση διαθέτει επαρκές σχέδιο για την «ανασυγκρότηση» του αγροτικού τομέα, ενταγμένο στο γενικότερο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Παρακολουθώντας κανείς τον πρωθυπουργό στη συζήτηση, η εντύπωση που σχημάτιζε είναι ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι αγρότες καλύπτονται από την (ανεπαρκή ούτως ή άλλως) έκπτωση φόρου, ότι οι επιδοτήσεις και οι ενισχύσεις «τρέχουν από τα μπατζάκια» τους και ότι τα «εργαλεία» που τους παρέχουν κυβέρνηση και τραπεζίτες, όπως η «κάρτα του αγρότη», διασφαλίζουν την απρόσκοπτη συνέχιση της παραγωγής.
Τα πράγματα, βέβαια, δεν είναι έτσι. Για παράδειγμα, ο Αλ. Τσίπρας υπολόγισε γενναιόδωρα στα 6 δισ. ευρώ τα χρήματα που θα «κινηθούν» από το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2014 - 2020, χωρίς όμως να πει ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των κονδυλίων θα κατευθυνθούν σε μεγάλες επιχειρήσεις του αγροτοδιατροφικού τομέα και μόνο ένα μικρό μέρος θα πάρουν μεσαίοι και μικρότεροι αγρότες. Με τις ίδιες αναλογίες, άλλωστε, μοιράζονται και σήμερα οι διάφορες ενισχύσεις.
Οσο για την «κάρτα του αγρότη», αυτή δίκαια χαρακτηρίζεται από τους ίδιους «κάρτα του τραπεζίτη», καθώς το όριο αγορών ορίζεται αναλογικά προς τη βασική ενίσχυση, που είναι κάτω από 5.000 για το 80% των αγροτών. Επομένως, η ρευστότητα που μπορούν να αντλήσουν οι μικρομεσαίοι αγρότες, δεν επαρκεί για τις άμεσες ανάγκες της παραγωγής, ενώ οι τράπεζες θα έχουν εγγυημένο κέρδος 60 εκατ. ευρώ από τους τόκους.
Από την άλλη πλευρά, ο πρόεδρος της ΝΔ παρουσίασε στη συζήτηση το δικό του σχέδιο, που προβλέπει «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και μετάβαση σε ένα νέο πρότυπο αγροτικής επιχειρηματικότητας», ρίχνοντας κι αυτός το βάρος στην ενίσχυση των αγροτοκαπιταλιστών, με μέτρα που συνθλίβουν τους μικρομεσαίους αγρότες και επιταχύνουν το ξεκλήρισμά τους από την παραγωγή.
Ανάλογες θέσεις παρουσίασαν και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Από τις παρεμβάσεις στη Βουλή, χρειάζεται να σχολιαστεί ξεχωριστά η προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να ξεγελάσει τους μικρομεσαίους αγρότες ότι είναι με το μέρος τους.
Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής ισχυρίστηκαν ότι η «παγκοσμιοποίηση» θέλει να εξοντώσει τους «Ελληνες αγρότες». Στην πραγματικότητα, όμως, από την πολιτική της ΕΕ και του κράτους βγαίνουν κερδισμένες οι μεγάλες επιχειρήσεις του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα και της μεταποίησης, που ενισχύονται γενναιόδωρα σε βάρος της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Επιβεβαιώνεται δηλαδή, για άλλη μια φορά, ο χαρακτήρας του ναζιστικού μορφώματος ως κόμμα που κόπτεται για συμφέροντα μερίδων του κεφαλαίου.
Οι μικρομεσαίοι αγρότες έχουν πλέον την πείρα να ξεχωρίζουν «εχθρούς» και «φίλους» στο δίκαιο αγώνα που δίνουν για την επιβίωσή τους. Και χρειάζεται αυτή η πείρα να αξιοποιηθεί, ιδιαίτερα μπροστά στο νέο γύρο των κινητοποιήσεων που κλιμακώνεται με τα μπλόκα από την ερχόμενη Δευτέρα.