Ένστολοι τρομοκράτες – Εκτεταμένο δίκτυο νεοναζί στο γερμανικό στρατό ετοίμαζε δολοφονικές επιθέσεις

Κατιούσα

Ένα εκτεταμένο δίκτυο νεοναζί στις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις αποκαλύπτει η έρευνα του περιοδικού Focus. Το δίκτυο αυτό προετοιμαζόταν για τη «Μέρα Χ», κατά την οποία θα εξοντώνονταν ανεπιθύμητοι πολιτικοί, με πρώτον στη λίστα των επικεφαλής της ΚΟ της Die Linke Ντίτμαρ Μπαρτς.
Η ομάδα είχε στενούς δεσμούς με συλλόγους στρατιωτών, αξιωματικών και αστυνομικών με την ονομασία «Uniter e.V». Πολλά μέλη της ηγεσίας της “Uniter” είναι δικτυωμένα με ιδιωτικές υπηρεσίες ασφαλείας. Ο σύλλογος αυτός, που παρουσιάζεται ως «κοινωφελής οργάνωση» προσφέρει στρατιωτική εκπαίδευση στα μέλη της και ο μη κατανομαζόμενος αρχηγός της φέρεται να διηύθυνε την ομάδα τσατ των συνωμοτών της «Μέρας Χ».
Το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται μετά τις κατηγορίες περί «διαρροής κρατικών μυστικών» σε βάρος αξιωματικού του γερμανικού στρατού, στην εκδίκαση της υπόθεσης του νεοναζί αξιωματικού των Ενόπλων Δυνάμεων Φράνκο Άλμπρεχτ. Ο τελευταίος είχε συλληφθεί το 2017 με την κατηγορία πως σχεδίαζε επιθέσεις σε πολιτικούς και κοινωνικούς αγωνιστές. Παρότι ήταν γνωστό ότι από την εποχή που φοιτούσε σε γαλλική στρατιωτική ακαδημία πως είχε ρατσιστικές και εθνικιστικές θέσεις, ο ίδιος όχι μόνο δεν απολύθηκε από την υπηρεσία του, αλλά τον Ιούνη του 2018 αθωώθηκε από κάθε κατηγορία προπαρασκευής τρομοκρατικής ενέργειας.
Όταν είχε δημοσιοποιηθεί εκείνη περίπτωση, υπήρχαν ήδη ενδείξεις ότι ο Άλμπρεχτ δεν ήταν μοναχικός λύκος, αλλά μέλος ολόκληρου δικτύου υποστηρικτών. Έρευνες σε Γερμανία, Αυστρία και Γαλλία έδειξαν μεταξύ άλλων πως ο στρατιώτης Μαξιμίλιαν Τ., σήμερα υπάλληλος του βουλευτή του AfD Γιάν Νόλτε, είχε σχέση με αυτό το ακροδεξιό δίκτυο, μέλη του οποίου είχαν ολόκληρο οπλοστάσιο στα σπίτια τους.
Είναι σαφές πως παρότι οι αρχές της χώρας, όπως και ο στρατός, γνώριζαν για την εμπλοκή καλά εκπαιδευμένων αξιωματικών και στρατιωτών σε συνωμοτικές δραστηριότητες σεσημασμένων νεοναζί, επέλεξαν τη σιωπή κι ως εκ τούτου την ανοχή, μην ενημερώνοντας καν τους πολιτικούς που βρίσκονταν στη λίστα θανάτου.
Με πληροφορίες από jungewelt.de

“Εμφύλιος” εργατοπατέρων στο ΕΚ Ηρακλείου – Επέμβαση της αστυνομίας

Κατιούσα

Βγήκαν τα μαχαίρια στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου, το οποίο χρόνια λυμαίνονται οι εργατοπατέρες, με αφορμή το ξεκίνημα της εκλογικής διαδικασίας, μετά από ένα συνέδριο στο οποίο “νικητές” αναδείχθηκαν για μια ακόμα φορά ο εκφυλισμός και η νοθεία. Πιο συγκεκριμένα όταν ο Γραμματέας του ΕΚΗ, Γιάννης Βρέντζος επιχείρησε να μπει στο γραφείο του, το οποίο σύμφωνα με τη διαδικασία σφραγίζεται για την εφορευτική επιτροπή. Τότε ο πρόεδρος της τελευταίας, Γιάννης Δουκιαντζάκης είχε έντονο καβγά, ενώ φέρεται να υπήρξε και χειροδικία. Στη διαμάχη παρενέβη ο πρόεδρος του ΕΚΗ, Στέλιος Βοργιάς, που ήρθε κι εκείνος σε αντιπαράθεση με το γραμματέα, ενώ λέγεται πως ακούστηκαν μέχρι και απειλές για οπλοχρηστία.
Εν τέλει οι τρεις πρωταγωνιστές του επεισοδίου οδηγήθηκαν στο Αστυνομικό Μέγαρο Ηρακλείου, με το Βοργιά να αρνείται δηλώσεις στους δημοσιογράφους: “Καμία δήλωση, ασχολούμαστε με τα προβλήματα των εργαζομένων”, τα οποία είναι προφανώς οι προσωπικές αντιπαραθέσεις για τα κουκιά. Αξίζει να σημειωθεί ότι Βοργιάς και Βρέντζος ανήκαν ως πρόσφατα αμφότεροι στην ΠΑΣΚΕ, προσπαθώντας βέβαια πάντα να φιλοτεχνούν το προφίλ του “αδέσμευτου” συνδικαλιστή, ενώ ο απερχόμενος γραμματέας στο παρελθόν έχει ορισμένες προβεί και σε ανοιχτή επιδοκιμασία του Σύριζα. Ενδεικτική είναι πάντως η κάλυψη των γεγονότων από το ρ/σ του Σύριζα Στο Κόκκινο Κρήτης, που έμεινε στην ειδησεογραφική αναπαραγωγή του συμβάντος, αποφεύγοντας να πάρει οποιαδήποτε θέση και να καταδικάσει αυτά τα απαράδεκτα φαινόμενα, που ντροπιάζουν και απαξιώνουν κάθε έννοια συνδικαλισμού, καλλιεργώντας παράλληλα τη λογική του “όλοι του ίδιο είναι”, που βολεύει φυσικά αφάνταστα την εργοδοσία.
Αντιθέτως, η “Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία” καταδίκασε απερίφραστα τα αίσχη στο ΕΚΗ, καλώντας τους αντιπροσώπους να βγάλουν συμπεράσματα από την κατάσταση και να κάνουν το βήμα ώστε το ΕΚΗ να φανεί αντάξιο της ιστορίας του και να αρχίσει και πάλι να εκπροσωπεί τους εργαζόμενους κι όχι τους εκλεκτούς της μεγαλοεργοδοσίας.
 «Τα σημερινά επεισόδια στο ΕΚΗ δεν τιμούν την ιστορία του. Ερχονται να επιβεβαιώσουν με τον πιο γλαφυρό τρόπο τις καταγγελίες της ΔΑΣ μπροστά στο Συνέδριο και τις αρχαιρεσίες του Εργατικού Κέντρου. Η δυσωδία του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού πλέον δεν μπορεί να κρυφτεί. Η μάχη της καρέκλας στην οποία επιδίδονται δεν έχει καμία σχέση με τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων. Τσακώνονται για το ποιος θα απολαμβάνει τα προνόμια της προάσπισης των συμφερόντων της μεγαλοεργοδοσίας.
Η ΔΑΣ καλεί τους αντιπροσώπους να διαισθανθούν την ευθύνη που έχουν για να καθαρίσει το ΕΚΗ από αυτήν την κατάσταση, να συμπορευτούν με τη μόνη συγκροτημένη και συμπαγή δύναμη που προασπίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων και μπορεί να διασφαλίσει τον αγωνιστικό προσανατολισμό του Εργατικού Κέντρου, κόντρα σε κάθε κυβέρνηση, τη μεγαλοεργοδοσία και τους ανθρώπους της στο εργατικό κίνημα. Τώρα είναι η ώρα ο καθένας να αναμετρηθεί με το μπόι των εργαζομένων που εκπροσωπεί, να βάλει το συμφέρον της εργατικής τάξης πάνω από όλα. Τώρα να πάρει την απόφαση και να στηρίξει τη ΔΑΣ».

Τι θα κάνουν κάποιοι εργατοπατέρες την ημέρα της απεργίας;!

        

Τι θα κάνουν κάποιοι εργατοπατέρες την ημέρα της απεργίας;! Μήπως θα πάνε σε εργοτάξια ή σε άλλους χώρους δουλειάς για να περιφρουρήσουν την απεργία;! Μήπως θα πάνε στο χώρο της συγκέντρωσης για να στήσουν την εξέδρα;! Μήπως θα πάνε στο χώρο της συγκέντρωσης να μοιράσουν προκήρυξη που θα καλεί τον κόσμο σε συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση;! Μήπως θα οργανώσουν καμιά συμβολική κατάληψη για να ενημερώσουν τον κόσμο για την απεργία;!

Όχι! Οι συγκεκριμένοι εργατοπατέρες την ημέρα της απεργίας κανόνισαν άλλη δουλειά! Όχι τη συνηθισμένη με τους καφέδες, τα κρασιά και τα τσίπουρα! Σ’ αυτά θα πάνε μετά! Στη συγκεκριμένη απεργία οι συγκεκριμένοι εργατοπατέρες κανόνισαν να πάνε σε συμβολαιογράφο για να λασπώσουν ενόρκως για μία ακόμα φορά αγωνιστές συναδέλφους τους! Είναι οι ίδιοι συνδικαλιστές που δηλώνουν ότι αγωνίζονται για να ανατραπούν οι αντεργατικοί νόμοι, αλλά μέχρι να ανατραπούν θα τους υπερασπίζονται με μεγαλύτερο σθένος από αυτό που τους υπερασπίζονται οι ασφαλίτες και τα ΜΑΤ! Είναι δηλαδή εργατοπατέρες ασφαλίτες Ματατζήδες!!

Θεόφραστος Ασκλήπης

Δήμητρα Καραμολέγκου – Οι αλυκές

11-11-2018

Τώρα όμως έχουν περάσει δυόμιση μήνες από τότε που διοργάνωσε για πρώτη φορά το τραπέζωμα αυτό της γειτονιάς – δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να το αποκαλέσει συσσίτιο, γιατί έβρισκε τη λέξη αυτή στεγνή και δεν μπορούσε να την καταπιεί

Κατιούσα

Το έλεγε «Βιβλίο Εσόδων Εξόδων», αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα χιλιοτσαλακωμένο μπλε τετράδιο που, αφού είχε σκίσει τις λιγοστές χρησιμοποιημένες σελίδες, το χώρισε στη μέση τσακίζοντας μια σελίδα. Με σταθερά κεφαλαία γράμματα είχε γράψει τις λέξεις «ΕΣΟΔΑ» στην πρώτη σελίδα και «ΕΞΟΔΑ» στη μεσαία. Και στη συνέχεια έπιασε να γράφει τα έξοδα εκείνης της ημέρας, όλα όσα είχε ξοδέψει για να ετοιμάσει τις 63 μερίδες μακαρονάκι κοφτό με κοτόπουλο. Ήταν αρκετά τα έξοδα αυτά, ειδικά σε σχέση με το ποσό που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει από φίλους, γνωστούς και αγνώστους στο internet που πρόθυμα δώριζαν όσα μπορούσε ο καθένας. Έπειτα γύρισε στην πρώτη σελίδα κι άρχισε να σημειώνει σε λίγες σειρές: Δωρεές 93€, 8 κιλά μακαρόνια, 2 κιλά πελτές. Κι έκλεισε το βιβλίο χαμογελώντας.

Τώρα όμως έχουν περάσει δυόμιση μήνες από τότε που διοργάνωσε για πρώτη φορά το τραπέζωμα αυτό της γειτονιάς – δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να το αποκαλέσει συσσίτιο, γιατί έβρισκε τη λέξη αυτή στεγνή και δεν μπορούσε να την καταπιεί και να τα χρήματα είχαν σχεδόν εξαφανιστεί κι έτσι τώρα κάθε μέρα, κλείνοντας την κουζίνα του, έφερνε βόλτα πρώτα τη γειτονιά του κι αργότερα ολόκληρη τη συνοικία, ζητώντας από εμπόρους να προσφέρει ο καθένας ό,τι μπορούσε, γιατί μόνος του πια κάποιοι αρχικά του έδωσαν προμήθειες, κανείς όμως από αυτούς δεν πέρασε μια μέρα από την κουζίνα του να δώσει ένα πακέτο φακές, μια γλυκιά κουβέντα ή έστω πάντα εκείνος έπρεπε να βγαίνει στο δρόμο και να ζητά την κι αυτό τον εξαντλούσε τόσο ώστε τον έκανε να νιώθει μόνος αντιμέτωπος με τη γιγάντια πρόκληση της ανθρωπιάς που μόνος ανάμεσα σε φίλους ανθρώπων που δεν ήθελαν όμως καμία εγγύτητα προς τους άλλους τους.

Τετάρτη σήμερα και έχει προγραμματίσει να μαγειρέψει μπριάμ. Πηγαίνει στον φούρνο και φορτώνει το αυτοκίνητό του με φρατζόλες ψωμί. Επιστρέφει στην κουζίνα βιαστικός, γιατί πρέπει να πάει και στον μανάβη. Έξω από την πόρτα όμως μένει για λίγο ακίνητος, σαστισμένος. Η Εύη και η Χαναάν τον περιμένουν με πέντε σακούλες κολοκυθάκια ακουμπισμένες στα πόδια τους. «Αφήσαμε τα παιδιά στο σχολείο και είπαμε να έρθουμε να σου δώσουμε ένα χεράκι» του λέει η Εύη χαμογελώντας. Κάνει να ανοίξει την αγκαλιά του, μα ντρέπεται. Ανοίγει την πόρτα και τις καλωσορίζει: «Ελάτε! Ελάτε! Θα σας φτιάξω καφέ!» Ο μανάβης μπορεί να περιμένει. Τώρα έχει ανάγκη να καταγράψει τη χαρά του. Ενώ οι γυναίκες τακτοποιούνται στην κουζίνα, εκείνος πιάνει το βιβλίο. Στα Έσοδα γράφει «Αλάτι».

ΗΠΑ, είναι πιο εύκολο να αγοράσεις όπλο παρά σιρόπι για τον βήχα

ΗΠΑ, είναι πιο εύκολο νααγοράσεις όπλο παρά σιρόπι για τον βήχα 

Από Panos στο Νοέ 11, 2018 Διεθνή

 

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //

«Πάσχει από μια περίοδο συναισθηματικής αστάθειας», “ψυχιατρικά προβλήματα, βίαιο ιστορικό”, «εμφανίζεται σε φωτογραφίες να φέρει μαχαίρια, καραμπίνες και πιστόλια»,«προβληματικό παιδί», «ένας «περιθωριακός» και «τρελός για τα όπλα».

Αυτά διαβάζουμε εκ των υστέρων για τους δράστες των μαζικών δολοφονιών με αφορμή το τελευταίο περιστατικό με την μαζική δολοφονία σε μπαρ στην Καλιφόρνια όπου 12 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, περιστατικά που γίνονται παντού, στην συναγωγή, στο μπαρ, στην γιόγκα, στα σχολεία..

Ο Πρόεδρος Donald Trump που είχε  προεκλογική υποστήριξη από την Εθνική Ένωση υπέρ της Οπλοφορίας, NRA, αποφεύγει οποιαδήποτε νομοθεσία περιορισμού αγοράς όπλων που θα μπορούσε να βλάψει αυτή την κερδοφόρα επιχείρηση, παρά τις συνεχείς επιθέσεις που σημειώνονται υπό τη διοίκησή του.

Μεταξύ 2014 και 2017 56,755 άνθρωποι σκοτώθηκαν από πυροβόλα όπλα, από τα οποία τα 2,710 ήταν παιδιά κάτω των 12 ετών.

Μόνο το 2018 υπήρξαν περισσότερες από 30 μαζικές δολοφονίες απίστευτο γεγονός που συμβαίνει σε μια χώρα που δεν έχει πόλεμο στη δική της επικράτεια.

Η εφημερίδα Granma σε παλιότερο της δημοσίευμα, που δημοσιεύσαμε στο Ατέχνως, έγραφε:

«Από την δεκαετία του 1970, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχει κλείσει την πλειοψηφία των ψυχιατρικών νοσοκομείων, μεταφέροντας το πρόβλημα στις φυλακές. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι υποφέρουν από ψυχική ασθένεια χωρίς την απαραίτητη εξειδικευμένη φροντίδα, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν καλύπτεται από την κοινωνική ασφάλιση».

Σύμφωνα με το γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τα ναρκωτικά και το έγκλημα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ποσοστό ανθρωποκτονιών 4,88 ανά 100.000 άτομα, πολύ υψηλότερο από εκείνο των άλλων «πλούσιων» χωρών όπως η Αυστρία (0,51) ή τις Κάτω Χώρες (0,61) και επίσης υψηλότερο από φτωχότερες χώρες όπως η Αλβανία (2.28), Μπαγκλαντές (2.51) και τη Χιλή (3.59).

Τα όπλα των ΗΠΑ δεν επηρεάζουν την ένοπλη βία μόνο στη δική τους χώρα, αλλά περίπου 2.000 όπλα την ημέρα καταλήγουν στα χέρια των εγκληματικών οργανώσεων στο Μεξικό, και ενισχύουν τις θανατηφόρες δυνατοτήτες τους, δηλώνει στο telesur ο Επίτροπος Eθνικής Aσφαλεiας του Μεξικού Renato Sales.

Η αυξανόμενη διαθεσιμότητα των όπλων στο Μεξικό που προέρχονται από τις ΗΠΑ είναι ένας από τους παράγοντες που συμβάλλει σε βίαιους θανάτους, ανακοίνωσε ο Renato Sales στην διάρκεια διάσκεψης για την ένοπλη βία που οργάνωσε το Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού στις 6-11.

-Το 2006, το έτος που άρχισε ο λεγόμενος «πόλεμος εναντίον των ναρκωτικών», τρεις από τις δέκα ανθρωποκτονίες προερχόταν από πυροβόλα όπλα. Σήμερα είναι επτά στις δέκα, δηλώνει και συνεχίζει.

«Στις ΗΠΑ υπάρχουν τα περισσότερα ιδιωτικά πυροβόλα όπλα στον κόσμο. Έχει περισσότερα όπλα από τους κατοίκους της, πάνω από 300 εκατομμύρια όπλα».

Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ αντιστέκεται ακόμη περισσότερο σε περιορισμούς ή πιό αυστηρές απαιτήσεις για την κατοχή όπλων.

«Όπλα, παράνομο χρήμα, ανθρώπινη διακίνηση για πορνεία όπως και ναρκωτικά χρησιμοποιούν τα ίδια σημεία διέλευσης των συνόρων χωρίς ουσιαστικό έλεγχο. Η ΗΠΑ ζητά εμείς να τους υποστηρίξουμε στην πολιτική τους για τη μετανάστευση και εμείς ζητάμε από αυτούς την υποστήριξη τους για την δική μας πολιτική για τα όπλα», δήλωσε ο Renato Sales. «Είναι ειρωνικό, αλλά είναι πολύ πιο εύκολο να πάει και να αγοράσει κανείς ένα όπλο μεγάλου διαμετρήματος από ότι σιρόπι για το βήχα: για να αγοράσει το σιρόπι χρειάζεστε ιατρική συνταγή και για ένα όπλο, τίποτα»

Ο συνδιασμός τρελών που κυκλοφορούν ελεύθεροι χωρίς περίθαλψη και η ευκολία απόκτησης όπλου έχει αυτά τα αποτελέσματα στην καθημερινότητα.

Δεν είναι ανεξήγητο. Τα ίδια κάνει και η κυβέρνηση τους. Σκοτώνει κάθε μέρα αθώους σε όλες τις γωνιές της γης. Στηρίζει δολοφόνους κυβερνήτες, δικτάτορες, πρίγκηπες και βασιλιάδες. Ιδιαίτερα με τον σημερινό Πρόεδρο που θέλει να σκοτώνει δημοσιογράφους, μετανάστες, όλους όσους αντιδρούν. Όσοι διαφωνούν στα σχέδια θέλουν σκότωμα! Και αφού δεν υπάρχει αντίπαλος σκοτώνονται μεταξύ τους.

“Θα σε βρούμε όπου κι αν είσαι”: Τάγμα Εφόδου της ΧΑ στο σταθμό Μοναστηράκι απείλησε επιβάτες (VIDEO)

Κατιούσα

Μετά την μοτοπορεία επί της Αλεξάνδρας πριν ένα μήνα περίπου, η ΧΑ, που μετά τις δικαστικές διώξεις της ηγεσίας της τηρούσε ένα συγκριτικά χαμηλό προφίλ στους δρόμους, περιοριζόμενη στα σκοτεινά λημέρια όπου είναι το “φυσικό” της περιβάλλον, φαίνεται πως διεκδικεί και πάλι δυναμικά τη δημόσια παρουσία της, υποβοηθούμενη και από το κλίμα μαζικής εθνικιστικής παράκρουσης που ζούμε ειδικά τον τελευταίο χρόνο, πρώτα με το Μακεδονικό και τελευταία μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου Κατσίφα.
Έτσι λοιπόν σήμερα στις 2 περίπου το μεσημέρι σύμφωνα με μαρτυρίες, ομάδα δεκάδων ατόμων με μπλουζάκια ΧΑ, κοντάρια και σημαίες της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης μπούκαρε στις αποβάθρες του μετρό στο Μοναστηράκι, πετώντας τρικάκια και φωνάζοντας το γνωστό σύνθημα της οργάνωσης, αλλά και “Κατσίφα ζεις, εσύ μας οδηγείς”.

Οι χρυσαυγίτες δεν έμειναν εκεί, αλλά απείλησαν και επιβάτες που βιντεοσκοπούσαν με τα κινητά τους το “ντου” των φασιστών. Όπως αναφέρει αυτόπτης, δέχτηκε επί λέξει την απειλή: «Σβήστο γιατί θα σε βρούμε όπου κι αν είσαι», ενώ στράφηκαν και κατά άλλων επιβατών, ακόμα κι όταν απλά θέλησαν να μαζέψουν τα βρωμερά από κάθε άποψη τρικάκια τους από τους χώρους του σταθμού.

Η διαφαινόμενη αποθράσυνση της ΧΑ σαφώς και πρέπει να σημάνει καμπανάκι κινδύνου, σε μια εποχή μάλιστα που υπάρχει τέτοια πλειοδοσία εθνικισμού από αστικά κόμματα και ΜΜΕ, η οποία κάνει το λόγο -αν όχι και τα έργα – των φασιστών να ακούγονται πια σχεδόν μέινστριμ σε ολοένα και μεγαλύτερα ακροατήρια.
Πληροφορίες και video από Εφ.Συν

ΓΙΑ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ

Η βουλή  τήρησε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Κ. Κατσίφα, μετά από πρόταση του αντιπροέδρου της Ν. Κακλαμάνη, βουλευτή της ΝΔ, για τον οποίο επισημάνθηκε πως δεν τήρησε τη συνηθισμένη διαδικασία που προβλέπεται. 

Η τήρηση ενός λεπτού σιγής δεν είναι απλώς μια απλή τελετουργία σεβασμού και μνήμης, αλλά και μια τελετουργία που προτίθεται να δημιουργήσει και μια στιγμή αλληλεγγύης ανάμεσα στους συμμετέχοντες σ’ αυτήν. Γιατί  ακόμα κι αν μια στιγμή σιωπής έχει γίνει υποκατάστατο, και όχι μόνο για το κοινοβούλιο, και δικαιολογία για δράση ή αδράνεια, όμως κάθε τελετουργία, ακόμα και αν μοιάζει παρωχημένη ή κενή περιεχομένου, όσο συνεχίζει να διατηρεί  το συμβολισμό της συνεχίζει να τιμά το γεγονός ή το πρόσωπο για το οποίο γίνεται. Γιατί η σιωπή  περιέχει δηλώσεις (του Ν. Κακλαμάνη που την πρότεινε για «τη χωρίς κανένα άλλοθι καταδίκη της δολοφονίας») και παραδοχές (για τις ενέργειες του Κ. Κατσίφα) και συνενώνει σ’ αυτό το τελετουργικό διαφορετικούς ως προς τις πεποιθήσεις ανθρώπους δίνοντας την εντύπωση της δέσμευσής τους.

Ο θάνατος του ομογενούς στην Αλβανία, που οι συγκεκριμένες  συνθήκες του δεν έχουν διευκρινιστεί, συνδέθηκε εξαρχής με αλυτρωτικές δράσεις, πατριωτικές ή φασιστικές,  στη Β. Ήπειρο ή Ν. Αλβανία, αναλόγως οπτικής.

 Κι ενώ ο θάνατος αυτός δεν δείχνει τίποτε άλλο παρά την ευκολία με την οποία μπορεί να πυροδοτηθούν επεισόδια σε μειονότητες στα Βαλκάνια ή και τον απροσχημάτιστο τρόπο με τον οποίο μπορεί να γίνει εκμετάλλευσή τους, η επιμονή στην προσωπικότητα του θανόντα περισσότερο μεταθέτει το πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν είναι άλλο παρά η εκτροπή της λαϊκής οργής και απελπισίας προς εθνικιστικό μίσος, που δημιουργεί δυνατότητες για πρωτοβουλίες στους φασίστες προς εξυπηρέτηση πολιτικών των κυρίαρχων κέντρων εξουσίας. Κι αν ο αποθανών ήταν φασίστας, το γεγονός πως προκάλεσε, όπως φαίνεται, το θάνατό του δείχνει πόσο επικίνδυνος γίνεται ο φασισμός, όταν, για να διευρύνει το  ακροατήριό του,  μεταμφιέζεται σε πατριωτισμό.

Σ’ αυτά τα μικρά, φτωχά, βαλκανικά κράτη η ενίσχυση  της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας των παγκόσμιων καπιταλιστικών κέντρων ευνοεί την ανάπτυξη  του τοπικισμού και του εθνικισμού, που οφείλεται στην ανάγκη για ασφάλεια και σταθερότητα. Κι αυτό το καταφύγιο, ιδιαίτερα των λαϊκών τάξεων, είναι επιδεικτικό χειραγώγησης από κυβερνήσεις και …επιχειρήσεις, ώστε να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα, ακόμα κι όταν δεν εμπλέκονται άμεσα σε καταστάσεις έκρυθμες ή συγκρουσιακές. Σε ένα τέτοιο λοιπόν περιβάλλον, όταν πρωτίστως έχουν εξασφαλιστεί τα συμφέροντα των κυρίαρχων καπιταλιστικών κρατών, μοιάζει βολικό να μιλά κανείς για παγκοσμιοποίηση, κι αν λάχει επί το προοδευτικότερον για διεθνισμό, παραβιάζοντας ανοιχτές θύρες.

Και  όπως η ασήμαντη φράση μιας νοικοκυράς μπορεί να αποτελεί δείγμα μιας πλατιάς αγανάκτησης που μπορεί να γίνει δύναμη ανατροπής μιας υπάρχουσας πολιτικής, έτσι και ο θάνατος του Κ. Κατσίφα μπορεί να είναι μια ένδειξη για την κατεύθυνση που ίσως παίρνουν οι σχέσεις των βαλκανικών χωρών και με την οποία μοιάζει να μην αποκλίνει το ελληνικό κοινοβούλιο, έστω και μέσω παλινωδιών.

Γι’ αυτό και η συμμετοχή βουλευτών του ΚΚΕ στην τήρηση ενός λεπτού σιγής από τη Βουλή  για το θάνατο του Κ. Κατσίφα φαίνεται να χρεώνεται ως λάθος τους. Και όχι τόσο γιατί ο συγκεκριμένος αποθανών χαρακτηρίζεται φασίστας, όσο γιατί δίνεται άλλοθι πατριωτισμού σε φασιστικές επιλογές εναντίον των οποίων το ΚΚΕ, κατά τεκμήριο, αγωνίζεται και  τις συνέπειες των οποίων το ίδιο υφίσταται.

Κι έτσι βρήκαν την ευκαιρία όψιμοι, καθαρόαιμοι, ανυπόμονοι επαναστάτες, που περιμένουν στη γωνία να στηλιτεύσουν για το παραμικρό στραβοπάτημα, ή και όχι, το ΚΚΕ, να  θριαμβολογούν πως δικαιώνεται η κριτική τους για τη σωβινιστική στροφή  του κόμματος, θεωρώντας  το χλευασμό τους  ως εξ αριστερών, με διεθνιστικά γυαλιά, κριτική.

Κανείς δεν μπορεί να έχει την απαίτηση του αλάθητου από το ΚΚΕ στις εκτιμήσεις του ή αποφάσεις του ή και αιφνιδιασμούς του σε ήσσονα μάλιστα ζητήματα,  τη στιγμή που ούτε και το κόμμα ισχυρίστηκε ποτέ κάτι τέτοιο. Κι αν κατηγορείται πως η νομιμότητα των τελευταίων 44 ετών  επηρέασαν ως ένα βαθμό τη φυσιογνωμία του και τη σχέση του με το αστικό κράτος, αυτό δεν θα ήταν δυνατό να μη συμβεί, αφού οι όροι και ο τρόπος λειτουργίας του αλλάζουν.

Όμως, αν η  σταθεροποίηση  της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας από το 1974, διαμόρφωσε  προοδευτικά δυο πεδία συγκρούσεων, από τη μια  τις θεσμοθετημένες  και δημόσιες πολιτικές αντιπαραθέσεις που διεξάγονται εντός ή εκτός  του κοινοβουλίου στο πλαίσιο του  και στη λογική του κομματικού ανταγωνισμού και από την άλλη ένα πλήθος από  επιμέρους  σημαντικές ή ασήμαντες αντιφάσεις,  αντιθέσεις και συγκρούσεις που κατά κανόνα μπορεί να παρέμεναν  πολιτικά λανθάνουσες, είναι το ΚΚΕ που όλα αυτά τα χρόνια τις ανέδυε στην πολιτική σκηνή, τις κατεύθυνε συνδέοντάς τες με ταξικές διαιρέσεις και οργάνωνε κοινωνικούς αγώνες διατηρώντας την προοπτική του κοινωνικού μετασχηματισμού.

Ενώ οι  κοινωνικοταξικές αντιθέσεις οξύνονται και η διαρκής  μονόπλευρη λιτότητα προκαλεί κοινωνική δυσαρέσκεια και πολιτικές κινητικότητες, βλέπει κανείς στο ορίζοντα άλλη πολιτική δύναμη  από το ΚΚΕ που να μπορεί και να θέλει να  οργανώνει και να κινητοποιεί σε αγώνες που να επιτρέψουν νέες αισιόδοξες προβλέψεις για τους συσχετισμούς των ταξικών δυνάμεων;

Επικίνδυνος εθνικιστικός παροξυσμός...

«Εθνικιστικός - αλυτρωτικός παροξυσμός»: Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί το περιεχόμενο των μαραθώνιων τηλεοπτικών μεταδόσεων χτες από κανάλια και εκπομπές για την κηδεία του ομογενούς Κ. Κατσίφα.

Δημοσιογράφοι στημένοι στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και στα μεθοριακά περάσματα να αναμεταδίδουν τα αντιαλβανικά συνθήματα όσων πάνε στην κηδεία. Τηλεφωνικές επικοινωνίες με φασιστοειδή να ξερνούν το δηλητήριό τους. Ατάκες από παρουσιαστές μεσημεριανάδικων, που προκαλούν αναγούλα, όπως για τον «καλό εθνικισμό», για το ότι «όποιος είναι Έλληνας είναι καλός και δημοκράτης», για τους Έλληνες που φέρθηκαν ...«μεγαλόκαρδα στους Αλβανούς μετανάστες», για την «Αλβανία, που δεν αξίζει να μπει στην ΕΕ» και άλλα παρόμοια.

Στις μεταδόσεις δεν έλειψαν ανατριχιαστικές δηλώσεις, όπως για τα «σύνορα της καρδιάς μας, που φτάνουν μέχρι την Κορυτσά», εθνικιστικοί σκοποί που ακούγονται σε παραστρατιωτικές συνάξεις, συνθήματα όπως «Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει» κ.ο.κ. Κι από κοντά, τα διάφορα αντικομμουνιστικά σχόλια, με τους «δημοκράτες αναλυτές» να προσάπτουν στο «κομμουνιστικό παρελθόν» της Αλβανίας το ...«έλλειμμα δημοκρατίας» της γειτονικής χώρας...

Όλο αυτό το φασιστομάνι, που βρήκε ξανά βήμα για να ξεδιπλώσει τη μισαλλόδοξη ρητορική του, είναι μια ζωντανή απόδειξη του πώς αξιοποιείται ο θάνατος του ομογενούς για να διαδοθεί το δηλητήριο του αλυτρωτισμού. Και μάλιστα, σε μια περίοδο που εξυφαίνονται ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στα Βαλκάνια, με τη σφραγίδα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που περιλαμβάνουν αλλαγές συνόρων (π.χ. Αλβανία - Κόσσοβο) και άλλες διευθετήσεις (π.χ. Συμφωνία Πρεσπών) στις οποίες πρωτοστατεί η ελληνική κυβέρνηση.

Σχεδιασμοί που έχουν τη δική τους δυναμική και που για να επιταχυνθούν έχουν ανάγκη και αλυτρωτικά ξεσπάσματα, όπως και προβοκάτσιες, από τους κάθε λογής «πρόθυμους». Οι συνήθεις ύποπτοι για τέτοιες αποστολές, που για μια ακόμα φορά αποδείχθηκαν «απελπιστικά διαθέσιμοι», βρέθηκαν: Από τη μία τα διάφορα φασιστοειδή, με τις στολές παραλλαγής, κρατώντας δυο - τρεις σημαίες ο καθένας, από γαλανόλευκες μέχρι δικέφαλους αετούς, φωνάζοντας συνθήματα για τις «αλύτρωτες πατρίδες», όπως τη Μακεδονία και τη Β. Ηπειρο...

Και, από την άλλη, τα αστικά ΜΜΕ που τους έδωσαν κάλυψη, δημιουργώντας το ανάλογο κλίμα, σαν να επιζητούσαν την προβοκάτσια. Και βέβαια, όπως είναι γνωστό, οι αλυτρωτισμοί και το εθνικιστικό μίσος είναι αλληλοτροφοδοτούμενα και εύκολα αξιοποιήσιμα. Και, μάλιστα, σε συνθήκες που ανεβαίνει ο αλβανικός εθνικισμός στην περιοχή, δυναμώνουν οι ιδέες για «Μεγάλη Αλβανία» στο φόντο των εξελίξεων στο Κόσσοβο και γενικά αναζωπυρώνεται η συζήτηση για αλλαγή (ξανά) συνόρων στα Βαλκάνια.

Τέτοιες εξελίξεις σηματοδοτούν την ανάγκη να είναι σε επαγρύπνηση ο λαός. Είναι η άλλη όψη του νομίσματος της βαθύτερης εμπλοκής με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Απάντηση σε αυτό το κλίμα είναι να δυναμώνουν η κοινή πάλη και η αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς της περιοχής, ενάντια στον κοινό αντίπαλο: Τις αστικές κυβερνήσεις, το κεφάλαιο και τις ενώσεις του, όπως το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ενάντια στους εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς, να αναπτύσσεται ο αγώνας ενάντια σε σχεδιασμούς που μυρίζουν μπαρούτι, όπως τις αλλαγές συνόρων, που οι λαοί και στο παρελθόν έχουν πληρώσει πολύ ακριβά. Γιατί εχθροί δεν είναι οι γειτονικοί λαοί, αλλά οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί, οι αστικές τάξεις, που είτε με αλυτρωτισμούς είτε με συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς σε όλες τις χώρες προωθούν το «διαίρει και βασίλευε».

Αναδημοσιεύεται από τον «Ριζοσπάστη» της Παρασκευής 9 Νοέμβρη 2018. 

Επέτειος - σταθμός, να εκφράσει την ισχυροποίηση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στην εκδήλωση στο Βερολίνο για τα 100 χρόνια του Κόμματος, στο κτίριο όπου έγινε το 9ο Συνέδριο (Δεκέμβρης 1973)

Το κτίριο όπου πραγματοποιήθηκε το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ φιλοξένησε την εκδήλωση του Κόμματος

Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η φετινή χρονιά είναι μια ξεχωριστή χρονιά για όλους μας. Είναι μια ξεχωριστή χρονιά για την εργατική τάξη, το λαό, το εργατικό κίνημα. Γιατί το Κόμμα μας γιορτάζει τα 100 χρόνια ζωής και δράσης του.
Ξεχωριστά χαιρετίζουμε την αντιπροσωπεία του αδελφού Κόμματος στη χώρα που μας φιλοξενεί, του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Στέλνουμε διεθνιστικό χαιρετισμό στα μέλη και τους φίλους του DKP και της SDAJ. Εκτιμούμε την πολύχρονη κοινή δράση ανάμεσα στα Κόμματά μας και τις Κομμουνιστικές Νεολαίες και θα εργαστούμε για την ενίσχυσή της το επόμενο διάστημα.
Χαιρετίζουμε τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που έζησαν και ζουν στη Γερμανία, σε άλλες χώρες του εξωτερικού είτε παλιότερα ως πολιτικοί πρόσφυγες είτε ως μετανάστες εργάτες, επιστήμονες είτε ως φοιτητές. Ολοι σας είχατε και έχετε τη δική σας ξεχωριστή συμβολή σε αυτήν την ηρωική 100χρονη Ιστορία του Κόμματός μας.

Είμαστε περήφανοι για κάθε στιγμή της ηρωικής δράσης μας

Οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης έγραψαν τις δικές τους ηρωικές σελίδες. Υποδεχόμαστε τον νέο αιώνα έχοντας βαθιά στο μυαλό και την καρδιά μας όχι μόνο την Ιστορία, το ηρωικό παρελθόν, αλλά κυρίως την αυριανή Ελλάδα της εργατικής εξουσίας. Τη νέα κοινωνία του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Αυτήν τη θέληση, την αισιοδοξία, την αντλούμε από τις ρίζες μας, από τις κόκκινες σημαίες μας. Την αντλούμε από τις σύγχρονες εκρηκτικές αντιθέσεις που δεν χωράνε στον παλιό κόσμο της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Δεν ωραιοποιούμε τα πράγματα ούτε υποτιμάμε τις δυσκολίες που έχουμε μπροστά μας. Είμαστε περήφανοι γιατί το Κόμμα μας αναμετρήθηκε με τα δύσκολα, πέρασε από φωτιά και από σίδερο, άντεξε, στάθηκε όρθιο. Είμαστε περήφανοι για κάθε στιγμή της ηρωικής δράσης μας.
Και πιστεύουμε πως κάθε εργαζόμενος, κάθε αγωνιστής, κάθε αριστερός, προοδευτικός άνθρωπος, που προβληματίζεται για το παρόν και το μέλλον, έχει πολλά να διδαχθεί και να εμπνευστεί από αυτήν την ηρωική δράση, από τη συναρπαστική Ιστορία του ΚΚΕ, του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης στην Ελλάδα.

Το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ και η συμβολή του

Το 9ο Συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο, σε αυτό το κτίριο που βρισκόμαστε σήμερα, το Δεκέμβρη του 1973. Πήραν μέρος 86 αντιπρόσωποι. Με συμβουλευτική ψήφο συμμετείχαν 23 αντιπρόσωποι, σύνολο δηλαδή 119. Από τους αντιπροσώπους έφθασαν με δυσκολία, παράνομα από την Ελλάδα, 33 αντιπρόσωποι. Οι υπόλοιποι ήταν από τις Οργανώσεις των πολιτικών προσφύγων στις σοσιαλιστικές χώρες και από τις Οργανώσεις των μεταναστών στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης.

Γραμματέας του Κόμματος ήταν ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο οποίος είχε αντικαταστήσει πριν από 1 χρόνο, το 1972, τον Κώστα Κολιγιάννη, που ήταν Γραμματέας της ΚΕ από το 8ο Συνέδριο το 1961, ενώ είχε αναλάβει αυξημένα καθήκοντα στην καθοδήγηση του ΚΚΕ από την 6η πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ το 1956, με Πρόεδρο του Κόμματος τον Απόστολο Γκρόζο.
Το 9οΣυνέδριο συζήτησε την έκθεση δράσης της απερχόμενης ΚΕ και το σχέδιο νέου Προγράμματος του Κόμματος.
Είχε προηγηθεί πλατιά εσωκομματική συζήτηση στις ΚΟ, κυρίως στις χώρες του εξωτερικού, αλλά με μεγάλες δυσκολίες και στις Οργανώσεις που είχαν ανασυγκροτηθεί και δημιουργηθεί μέσα στην Ελλάδα, σε συνθήκες βαριάς παρανομίας.
Το 9ο Συνέδριο εξέτασε μια μεγάλη περίοδο, κυρίως από το 8ο το 1961 έως το 9ο το Δεκέμβρη του 1973. Αντικειμενικά επεκτάθηκε και στην προηγούμενη περίοδο της δεκαετίας του 1950, μετά τη μεγάλη κρίση που ξέσπασε το 1956 με την παρέμβαση των 6 αδελφών Κομμάτων και την αλλαγή ηγεσίας στο ΚΚΕ με την καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη, ενώ ακολούθησε η διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων το 1958 και η ένταξη των κομμουνιστών μέσα στην ΕΔΑ.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια το Κόμμα γνώρισε επίσης μια μεγάλη κρίση, αλλά διασώθηκε η ύπαρξή του από την επέλαση του δεξιού οπορτουνισμού. Η 12ηΟλομέλεια το 1968 αποτελεί σημαντικό σταθμό στην Ιστορία του Κόμματος, γιατί υπερασπίστηκε τις αρχές του μαρξισμού - λενινισμού, άφησε κομμουνιστικά αντανακλαστικά, παρά τις σοβαρές αντιφάσεις που περιείχε η στρατηγική.

Το 9ο Συνέδριο μετά από μια μακρά περίοδο πάλης με τον οπορτουνισμό, με τη δεξιά αναθεωρητική ομάδα, προσέφερε στη διαπάλη, εντοπίζοντας μια σειρά λάθη και παραλείψεις, «γλιστρήματα» του παρελθόντος, όπως:
Αποκατέστησε βασικές καταστατικές αρχές λειτουργίας και δράσης με βάση τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, τον μαρξισμό - λενινισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό. Σωστά κριτίκαρε την προηγούμενη ηγεσία και τις αποφάσεις για διάλυση των ΚΟΒ στην Ελλάδα, σε συνθήκες παρανομίας κ.λπ.
Είναι θετικό ότι δεν συντάχθηκε με τις ευρωκομμουνιστικές απόψεις, με τον αντισοβιετισμό και τον αντικομμουνισμό της «ανανέωσης» της εποχής, τον εθνικό δρόμο για το σοσιαλισμό, ανέδειξε τη δυνατότητα για αξιοποίηση όλων των μορφών πάλης και άλλα.
Το Πρόγραμμα που επεξεργάστηκε το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1973) διατηρεί όμως σοβαρά προβλήματα στρατηγικής, εξαιτίας και των αρνητικών επιπτώσεων στην πορεία του ΚΚΣΕ και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, τη γενικότερη πορεία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Προβλήματα θεωρητικού χαρακτήρα με επιπτώσεις στη στρατηγική

Τα βασικά προβλήματα στη στρατηγική του ΚΚΕ εστιάζονται: Στα δύο στάδια της επαναστατικής διαδικασίας, στην αντίληψη ότι μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού μ' ένα «μεταβατικό πρόγραμμα» μπορεί ν' ανοίξει την επαναστατική διαδικασία, να διαπαιδαγωγήσει επαναστατικά την εργατική τάξη. Στην εκτίμηση για το χαρακτήρα της διαπλοκής και της συνεργασίας του εγχώριου και ξένου κεφαλαίου, για το επίπεδο ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού και τη θέση του στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Αυτά τα προβλήματα θεωρητικού χαρακτήρα, με επιπτώσεις όμως στη χάραξη της στρατηγικής και στη διαμόρφωση του Προγράμματος, έλκουν την καταγωγή τους από την περίοδο πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφορούν το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.
Υπήρχαν μεθοδολογικά προβλήματα κατανόησης της ιστορικής συγκρότησης του αστικού κράτους, αλλά και στην ανάλυση του ελληνικού καπιταλισμού και στις διάφορες φάσεις της, με αφετηρία τις απαρχές συγκρότησης του ελληνικού κράτους, που από τη γέννησή του είχε πολύ περιορισμένη έκταση και κυρίως περιορισμένο πληθυσμό, περιορισμένη εσωτερική αγορά, που ήταν παράγοντας αργού ρυθμού εσωτερικής κεφαλαιακής συσσώρευσης, μέχρι τη Μικρασιατική Εκστρατεία και τις συνέπειές της.
Η λαθεμένη, από την πλευρά του ΚΚΕ, εκτίμηση της ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού επηρεάζεται επίσης από τις μεταπολεμικές ενδοαστικές αντιθέσεις, την αντιπαράθεση τμήματος αστικών πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα με τις ΗΠΑ σε σχέση με το πρόγραμμα εκβιομηχάνισης και την αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των αμερικανικών εισροών, για τη σταθεροποίηση του καπιταλισμού στην Ελλάδα και τη στέρεη ενσωμάτωσή της στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή.
Επίσης, επέδρασαν οι αντιρρήσεις ενός τμήματος των αστικών δυνάμεων για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Πυρήνας της αντιπαράθεσης ήταν αν η Ελλάδα ήταν έτοιμη από την άποψη της οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης να πετύχει «ισότιμη» συμμετοχή σε δικαιώματα και υποχρεώσεις ή θα μετατρεπόταν σε «απλή αποικία».
Εχει διαχρονική σημασία πώς αντανακλώνται οι ενδοαστικές αντιθέσεις στο πολιτικό σύστημα και πώς μπορούν να επηρεάσουν τις επεξεργασίες του Κόμματος, καθώς και σήμερα υπάρχουν αντιθέσεις συμφερόντων στους κόλπους της αστικής τάξης όσον αφορά λ.χ. στο ευρώ ή τη δραχμή, στην περιοριστική ή επεκτατική διαχειριστική συνταγή, στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, στο ποιοι κλάδοι - τομείς της οικονομίας αποτελούν «ατμομηχανή» της παραγωγικής ανάκαμψης.
Διάφορες οπορτουνιστικές, σοσιαλδημοκρατικές, αριστερές δυνάμεις, σήμερα στην Ελλάδα, είτε βρίσκονται και στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είτε κινούνται στον ονομαζόμενο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, κάνοντας ορισμένη κριτική στην κυβερνητική πολιτική, δεν χρησιμοποιούν τις αντιθέσεις αυτές μόνο για λόγους εκλογικής πολιτικής τακτικής, αλλά και ως πολιτική γραμμή εναλλακτικής λύσης. Με τη μια συνταγή διαχείρισης απέναντι στην άλλη και με ταλαντεύσεις, οπωσδήποτε στοιχίζονται, άλλοτε περισσότερο άλλοτε λιγότερο, με τον έναν ιμπεριαλιστικό πόλο σε αντίθεση με τον άλλο και πάει λέγοντας.
Στις αναλύσεις - εκτιμήσεις του Κόμματός μας η συγκριτική καθυστέρηση στην ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού εμφανιζόταν ως ιδιομορφία, αποδιδόταν στους ληστρικούς προσανατολισμούς του ξένου κεφαλαίου, στο πλέγμα των διεθνών σχέσεων της χώρας, ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ.
Υποβαθμιζόταν ταυτόχρονα το γενικό ταξικό κριτήριο στην επιλογή ένταξης στην τότε ΕΟΚ, δηλαδή της ενίσχυσης της συνεργασίας με καπιταλιστικά κράτη. Κατηγορούνταν η αστική τάξη για υποτέλεια, διαχωριζόταν σε εθνική και ξενόδουλη, σε μονοπωλιακή και μη μονοπωλιακή εθνική αστική τάξη.
Επιδιωκόταν η ανάδειξη κυβέρνησης αντιμονοπωλιακών - αντιιμπεριαλιστικών πολιτικών δυνάμεων, η οποία θα μπορούσε να εξασφαλίσει και τη συγκατάθεση ή ανοχή - ουδετερότητα της μη μονοπωλιακής αστικής τάξης.
Ηταν επιδίωξη μια κυβέρνηση που με λαϊκή στήριξη θα προχωρούσε σε αλλαγές θεσμών, που αφορούν στο αστικό κράτος και το αστικό πολιτικό σύστημα, την καπιταλιστική οικονομία, και μέσω αυτής εθεωρείτο ότι μπορούσε να ξετυλιχτεί η επαναστατική διαδικασία των δύο σταδίων.
Το ζήτημα, λοιπόν, της εκτίμησης του χαρακτήρα του κράτους είναι βασικό και δεν μπορεί ν' αντιμετωπίζεται μόνο με πολιτικούς όρους, ως κράτος που ταυτίζεται κάθε φορά με το ποιο κόμμα ή ποιος συνασπισμός κομμάτων κυβερνά ή με ποια μορφή πολιτεύματος, αλλά ως θεσμική, νομική, ιδεολογική, πολιτική οργάνωση της κοινωνίας στη βάση των κύριων οικονομικών της σχέσεων, δηλαδή ως αστικό, καπιταλιστικό κράτος.
Ο λαθεμένος διαχωρισμός της εκάστοτε κυβερνητικής επιδίωξης, από την επιδίωξη ως προς τις κοινωνικές - οικονομικές σχέσεις, γινόταν, παρόλο που και το 9ο και μετά το 10ο Συνέδριο, που ήταν προγραμματικά, δέχονταν - και σωστά - ότι στην Ελλάδα υπήρχε κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός.
Προβληματικός υπήρξε και ο διαχωρισμός στο στόχο κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής διαχωρίζοντάς τα σε μονοπώλια «στρατηγικής σημασίας» ή στο πρώτο στάδιο εθνικοποίησης μονοπωλίων «εθνικής σημασίας».

Το αστικό κράτος δεν μεταρρυθμίζεται

Από αυτά τα θεωρητικά - ιδεολογικά λάθη πηγάζουν και τα πολιτικά που χαρακτηρίζουν φιλομονοπωλιακή ή και πρώτο στάδιο μιας ενιαίας επαναστατικής διαδικασίας την πολιτική μιας κυβέρνησης φιλελεύθερων αστικών κομμάτων ή τη δοκιμασμένη κυβερνητική πολιτική της σοσιαλδημοκρατίας και αντιμονοπωλιακή την πολιτική μιας κυβέρνησης συνεργασίας νέων σοσιαλδημοκρατικών, οπορτουνιστικών και κομμουνιστικών κομμάτων που εκπροσωπούν μικροαστικές και εργατικές δυνάμεις.
Η πρόταξη της «αντιιμπεριαλιστικής - αντιμονοπωλιακής - δημοκρατικής αλλαγής» στηρίχτηκε στην αντίληψη ότι οι υποκειμενικές της προϋποθέσεις μπορούν να ωριμάσουν με γρηγορότερους ρυθμούς από τις υποκειμενικές προϋποθέσεις της σοσιαλιστικής αλλαγής.
Λαθεμένα προσδιοριζόταν ο χαρακτήρας της επανάστασης από τον συσχετισμό δυνάμεων κι όχι από το χαρακτήρα του κοινωνικοοικονομικού συστήματος, την εξέλιξη που προσδιορίζει και τον χαρακτήρα της εποχής.
Απ' αυτό προκύπτει και ο χαρακτήρας της επανάστασης και η επίλυση της αντίθεσης που δίνει το σύνθημα «με τα μονοπώλια ή το λαό».
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, πέραν της οπορτουνιστικής επίδρασης, να διαχωρίζεται η στρατηγική σε στρατηγική για την κατάργηση της ξενοκρατίας και σε στρατηγική για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Ούτε η λογική περί αλληλοδιαπλεκόμενων σταδίων και φάσεων μπορεί να δικαιολογήσει ένα τέτοιο «σχήμα».
Παραγνωρίζονταν η εμφάνιση νέων μεσαίων στρωμάτων δυναμικά αναπτυσσόμενων καθώς και η ισχυροποίηση της εργατικής αριστοκρατίας, η δημιουργία δηλαδή των κοινωνικοοικονομικών όρων για την ανάπτυξη της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και την ισχυροποίηση του ρεφορμισμού - οπορτουνισμού, αφού διευρύνθηκε η κοινωνική του βάση.
Διαχεόταν η αντίληψη, με πολλούς τρόπους, ότι ήταν δυνατόν η πολιτική συμμαχία με την πρόοδο της ταξικής πάλης και της συνεργασίας των κοινωνικών δυνάμεων να οδηγεί - στις συνθήκες κυριαρχίας των καπιταλιστικών σχέσεων - σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα διαφοροποιούσε το αστικό κράτος και την οικονομία, ώστε να γίνει το πέρασμα στο σοσιαλισμό. Πρόκειται για μεταρρυθμιστική αντίληψη που αποσπά το χαρακτήρα της πολιτικής από το χαρακτήρα της οικονομίας.
Οπως έχουμε εκτιμήσει, παρά τα όποια γλιστρήματα που κατά καιρούς είχε το Κόμμα μας με δική του ευθύνη και κάτω και από τις επιδράσεις του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, αφού ήταν αναπόσπαστο τμήμα του, όμως δεν εξελίχτηκε ποτέ σε ένα διαμορφωμένο οπορτουνιστικό κόμμα, δεν έγινε ποτέ ευρωκομμουνιστικό κόμμα, δεν πέρασε σε εχθρικό στρατόπεδο απέναντι στη σοσιαλιστική οικοδόμηση.
Αν είχε αποκρυσταλλωθεί σε οπορτουνιστικό κόμμα, θα είχε χάσει τη δυνατότητα της πάλης με τις νέες, πιο επιθετικές οπορτουνιστικές δυνάμεις κατά την περίοδο 1989 - 1991, τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσει και να αποκαταστήσει το χαρακτήρα του και το Πρόγραμμά του, μετά το 1991.
Σταδιακά συνειδητοποιήσαμε ότι αρκετά βαρίδια παρέμειναν στο Κόμμα μετά από το 1968 και το 1974, όταν το Κόμμα μας κατέκτησε με το σπαθί του τη νομιμότητα.
Βαρίδια που παρέμεναν κι αναπαράγονταν στη συνείδηση, στη μνήμη, στις επιλογές ακόμα και φίλων, οπαδών του Κόμματος, κομμουνιστών για πολλά χρόνια, ακόμα και στις μέρες μας.
Το αστικό κράτος δεν μετασχηματίζεται, δεν μεταρρυθμίζεται για να γίνει σοσιαλιστικό, μόνο ανατρέπεται, τσακίζεται και στη θέση του διαμορφώνεται εξαρχής το εποικοδόμημα του σοσιαλισμού, τα όργανα της εργατικής εξουσίας με βάση την παραγωγική μονάδα, τον κλάδο, την επικράτεια, με άμεση κι έμμεση αντιπροσωπευτική εκλογή από τα κάτω προς τα πάνω, όπως συγκεκριμένα περιλαμβάνει το Πρόγραμμα του Κόμματος που επεξεργάστηκε το 19ο Συνέδριο (Απρίλης 2013).

Το Κόμμα μας μπαίνει στον νέο αιώνα του, πιο έμπειρο, πιο μαχητικό

Το ΚΚΕ, συμπληρώνοντας 100 χρόνια ύπαρξης και δράσης, μπαίνει στο νέο αιώνα του, πιο έμπειρο, πιο μαχητικό, αποφασισμένο.
Στη δεκαετία που προηγήθηκε, το Κόμμα μας είχε σημαντικά ιδεολογικά - πολιτικά επιτεύγματα:

• Την Απόφαση του 18ου Συνεδρίου (Φλεβάρης 2009) «Εκτιμήσεις και Συμπεράσματα από τη Σοσιαλιστική Οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, με επίκεντρο την ΕΣΣΔ. Η αντίληψη του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό».
• Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, όπως διαμορφώθηκε στο 19ο Συνέδριό του (Απρίλης 2013).
• Το εγκεκριμένο από Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (Ιούνης 2018) «Δοκίμιo Ιστορίας του ΚΚΕ, τόμοι Α΄ και Β΄ περιόδου 1918 - 1949».
• Το εγκεκριμένο από Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (Ιούλης 2011) «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τ. Β΄ 1949 - 1968», που σήμερα αναμορφώνεται με βάση τη Συνδιάσκεψη για την πρώτη περίοδο 1918 - 1949.

Η επανεκτίμηση θέσεων και πολιτικών επιλογών, που προκύπτει από την αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας, δεν συνιστά λαθολογία, δεν ανοίγει δρόμο στον αναθεωρητισμό και οπορτουνισμό. Οδηγεί σε επαναστατικού χαρακτήρα διόρθωση λαθών. Μηδενισμό και απογοήτευση παράγει η λαθολογία, δηλαδή η χρησιμοποίηση των λαθών για άρνηση της ηρωικής Ιστορίας της ταξικής πάλης στην Ελλάδα με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, για εγκατάλειψη ιδεολογικών αρχών, για αιτιολόγηση οπορτουνιστικών επιλογών.
Είναι φυσικό ότι η παραπάνω εκτίμηση δεν αφορά μόνο την περίοδο 1949 - 1968, αλλά και την προηγούμενη καθώς και την επόμενη.
Αναμφίβολα, η Ιστορία θα αναδείξει αδυναμίες και ανεπάρκειες και της τελευταίας περιόδου, αυτής που ξεκίνησε το 1991. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα χάσουν την ισχύ τους τα συμπεράσματα που βγήκαν ως καταστάλαγμα της ιστορικής έρευνας και μελέτης προηγούμενων περιόδων, όπως αυτά που αφορούσαν τη στρατηγική του Κόμματός μας, πολλών ΚΚ, της ίδιας της ΚΔ, τη στάση απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία, στο ζήτημα της κυβέρνησης χωρίς επαναστατική ανατροπή της αστικής εξουσίας.

Η διόρθωση των λαθών μας είναι στοιχείο ισχυροποίησης

Εδώ και κάμποσα χρόνια αναπτύχθηκε μία επίθεση, η οποία, ανεξάρτητα από πού προέρχεται, έχει ως στόχο να πετύχει ό,τι δεν κατάφερε ο οπορτουνισμός το 1991: Να μετατραπεί το ΚΚΕ σε συνιστώσα της οπορτουνιστικής και ρεφορμιστικής Αριστεράς, τελικά της σοσιαλδημοκρατίας. Να είναι το Κόμμα που να συμπλέει με την αστική στρατηγική, να αδυνατεί να κινητοποιήσει εργατικές - λαϊκές δυνάμεις σε σύγκρουση με αυτήν, σε όλες τις μορφές και εκδοχές της.
Ετσι, από ένα ευρύ φάσμα οπορτουνιστικών, σοσιαλδημοκρατικών, ρεφορμιστικών δυνάμεων βάλλεται η άρνηση του Κόμματός μας να συμπράξει ή να πρωτοστατήσει στη διαμόρφωση μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για την ανάδειξη μιας ονομαζόμενης κατά περίσταση «αριστερής», «αντιμνημονιακής», «αντιφασιστικής» κυβέρνησης.
Η πορεία και πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι η καλύτερη απόδειξη, παράδειγμα προς αποφυγήν και στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο.
Φυσικά, ιστορικά, υπάρχουν και πολλά άλλα αρνητικά παραδείγματα συμμετοχής ή στήριξης αστικών κυβερνήσεων από ΚΚ από τη δεκαετία ακόμα του '20 , του '40, του '80 μέχρι πρόσφατα, που τελικά αυτή η συμμετοχή λειτούργησε σε βάρος του εργατικού κινήματος στο συσχετισμό της πάλης του με την αστική εξουσία.
Εχει, λοιπόν, σημασία να θυμόμαστε συνεχώς και διαχρονικά την τακτική του οπορτουνισμού, μέσα κι έξω από το Κόμμα, στην πολεμική που άσκησε στο ΚΚΕ, στην πλειοψηφία της ΚΕ σε κρίσιμες στιγμές της διαπάλης, πράγμα που αποδεικνύει τους τυχοδιωκτικούς ελιγμούς που κάνει για να πετύχει τον σταθερό κι απαρέγκλιτο σκοπό του.
Βεβαίως, οι διάφοροι οπορτουνιστές, που πολέμησαν το Κόμμα, ανάμεσά τους μερικοί κρυμμένοι στην ανωνυμία, αλλοίωσαν και αλλοιώνουν συστηματικά το πραγματικό νόημα των θέσεων του ΚΚΕ όλα αυτά τα χρόνια.
Τακτική τους είναι να χρησιμοποιούν ορισμένη ορολογία από την Ιστορία του ΚΚΕ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος για να στηρίξουν ότι μέσα από μεταρρυθμίσεις στο αστικό κράτος και με τη στήριξη του λαϊκού κινήματος μπορεί να υπάρξουν φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, δήθεν «ανατροπή» του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, «μετασχηματισμοί» και πέρασμα στο σοσιαλισμό, ένα σοσιαλισμό που κάθε τάση, ομάδα, τον αντιλαμβάνεται όπως την βολεύει.
Το βασικό πρόβλημα είναι ότι διαχρονικά ο ταξικός αντίπαλος και ο οπορτουνισμός αξιοποίησαν και δικά μας ιδεολογικοπολιτικά προβλήματα και παρεκκλίσεις.
Στοιχείο ισχυροποίησης του Κόμματος στην πάλη του απέναντι στον οπορτουνισμό είναι ο τρόπος διόρθωσης των λαθών του. Δεν αρκεί το Κόμμα ν' αλλάξει μια εκτίμηση ή και ολόκληρο το Πρόγραμμα, πρέπει, έστω μετά από ένα όσο γίνεται πιο σύντομο χρονικό διάστημα, να δίνεται απάντηση γιατί και κάτω από ποιους παράγοντες, υποκειμενικούς κι αντικειμενικούς, εσωτερικούς κι εξωτερικούς έφτασε το Κόμμα σε κρίση.
Τότε μπορούμε να προλαμβάνουμε επανάληψη λαθών σε απότομες στροφές, να έχουμε πρόγνωση, διορατικότητα, αποφασιστικότητα.
Δεν αρκούν τα κομμουνιστικά αντανακλαστικά, δεν αρκεί η αποκατάσταση της φυσιογνωμίας του Κόμματος, δηλαδή του χαρακτήρα του, των αρχών και κανόνων συγκρότησης και λειτουργίας του, η αναγνώριση ως θεωρίας - καθοδήγησης του μαρξισμού - λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού.
Οταν διορθώνονται λαθεμένες θέσεις με αλλαγές στα ντοκουμέντα, όσο σωστές να είναι, όταν δεν δίνεται συγκεκριμένη απάντηση πού βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος, ποιοι αντικειμενικοί και κυρίως υποκειμενικοί παράγοντες οδήγησαν στην παρέκκλιση, τότε τα λάθη δεν συνειδητοποιούνται βαθιά, δεν βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα.
Η αποσαφήνιση του χαρακτήρα της εποχής μας ως εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, η θέση ότι η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική ανεξάρτητα από το συσχετισμό δυνάμεων, ότι δεν υπάρχει ενδιάμεση πολιτική εξουσία ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό, άρα είναι θέμα αρχής η μη συμμετοχή του Κόμματος σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού, είναι θέματα που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην επεξεργασία του Προγράμματος του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Το συνολικό ζήτημα, πώς το Κόμμα αντιπάλεψε τον οπορτουνισμό και τη διαλυτική δουλειά του, πώς αντιμετώπισε την αποκατάσταση του επαναστατικού του χαρακτήρα, θα φωτιστεί συλλογικά κι ολοκληρωμένα με τη μελέτη πλούσιου αρχειακού υλικού, στο πλαίσιο της επεξεργασίας του Δοκιμίου της Ιστορίας του ΚΚΕ της περιόδου 1968 - 1991, που έθεσαν ως καθήκον το 19ο και το 20ό Συνέδριο και η οποία έχει ήδη ξεκινήσει.
Οπωσδήποτε, ουσιαστική απάντηση στα ερωτήματα αυτά έδωσε και η νέα πρόσφατη επεξεργασία των 4 τόμων του Δοκιμίου της περιόδου 1918 - 1949.
Εχουμε πλέον σημαντικά εργαλεία στα χέρια μας ώστε να δώσουμε ώθηση στην κατεύθυνση της μελέτης, στον προβληματισμό, αλλά και κάποιες πρώτες απαντήσεις.
Τέτοια εργαλεία είναι οι Αποφάσεις των πρόσφατων Συνεδρίων μας και των Πανελλαδικών Συνδιασκέψεων, συζητημένα στο Κόμμα, τα οποία επιτρέπουν να προβληματιστούμε και τώρα για τις αντιφάσεις και επιβιώσεις που σημάδεψαν τη μάχη με τον οπορτουνισμό.

Το Κόμμα μας τόλμησε και τολμά!

Το Κόμμα μας τόλμησε και τολμά. Εδώ βρίσκεται η πηγή εξασφάλισης της συνέχειάς του, αλλά και της φρεσκάδας, της νεανικότητάς του.
Το ΚΚΕ συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής, παραμένοντας «το πιο νέο» κόμμα. Πρεσβεύει το νέο, το αναγκαίο, το μοναδικά προοδευτικό μέλλον για την ανθρωπότητα: Την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα της κοινωνικής παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, την ενεργή συμμετοχή του εργαζόμενου στην οργάνωση - διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής, των κοινωνικών υπηρεσιών, δηλαδή πρεσβεύει το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Το πρώτο ιστορικό εγχείρημα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, κατώτερης βαθμίδας του κομμουνισμού, επιβεβαιώνει την αναγκαιότητά του, συνεχίζει να αποτελεί άλμα της κοινωνικής προόδου, παρόλο που δεν απέκτησε την εσωτερική και εξωτερική δύναμη να νικήσει τελεσίδικα τον καπιταλισμό.
Τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματος είναι μια επέτειος - σταθμός, που πρέπει να εκφράσει την ισχυροποίηση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ, την άνοδο της ιδεολογικής και πολιτικής επιρροής, των δεσμών του με την εργατική τάξη, πρωτίστως με τους βιομηχανικούς εργάτες και εργάτριες. Να εμπνεύσει και να αξιοποιήσει περαιτέρω πρωτοπόρους μισθωτούς επιστήμονες και καλλιτέχνες ριζοσπαστικής διάθεσης, ιδιαίτερα από τις νεότερες γενιές τους και κυρίως εκείνους που έχουν τα βιώματα της εργατικής και της λαϊκής καταγωγής, που προσεγγίζουν ή εντάσσονται στην εργατική τάξη. Να διεισδύσει σε πρωτοπόρους αγρότες και αυτοαπασχολούμενους.
Η μέχρι τώρα μελέτη της Ιστορίας του Κόμματός μας και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος δείχνει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η έλλειψη ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής ετοιμότητας ΚΚ σε επαναστατικές συνθήκες, ώστε να κατευθύνουν την εργατική - λαϊκή εξέγερση στην ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας. Η ιστορική πείρα δείχνει ότι η ολόπλευρη προετοιμασία πρέπει να έχει προηγηθεί, δηλαδή να κατακτάται σε μη επαναστατικές συνθήκες. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να μην αποσπάται ο τρέχων οικονομικός και πολιτικός αγώνας, σε συνθήκες ανόδου ή υποχώρησης, από το κύριο επαναστατικό πολιτικό καθήκον, να μην παραμερίζεται ο στόχος της εξουσίας από άλλο στόχο διακυβέρνησης στο καπιταλιστικό έδαφος σε συνθήκες επιδείνωσης της κατάστασης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, βαθιάς και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, ιμπεριαλιστικού πολέμου, ανοιχτής τρομοκρατίας προς το ΚΚ και το εργατικό κίνημα από ναζιστικές-φασιστικές οργανώσεις, έντασης της κρατικής βίας κλπ.
Αν και είναι ζήτημα προς ιστορική διερεύνηση και μελέτη, φαίνεται ότι η ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος σε γραμμή χειραφέτησης από το σοσιαλδημοκρατικό κυβερνητικό συνδικαλισμό προϋποθέτει αναπτυγμένη ιδεολογική-πολιτική πάλη και σταθερή αντιμετώπιση του οπορτουνισμού σε όλες τις συνθήκες της ταξικής πάλης. Η υπεροχή της σοσιαλδημοκρατίας στα συνδικάτα υπήρξε παράγοντας που δυσκόλεψε το κομμουνιστικό κίνημα στην προσπάθειά του να κερδίσει την πλειοψηφία της εργατικής τάξης με την επαναστατική γραμμή πάλης, οδήγησε σε άμβλυνση της πάλης με τον οπορτουνισμό.

Σπλάχνο του καπιταλισμού είναι ο φασισμός

Ταυτόχρονα, η σοσιαλδημοκρατία μαζί με τα φιλελεύθερα κόμματα υπήρξαν φορέας που με την αστική - αντιλαϊκή διαχείρισή τους, ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και αυξημένης δυσαρέσκειας των εργατικών - λαϊκών μαζών, εκκόλαψαν το «αυγό του φιδιού», έστρεψαν με ευθύνη τους μάζες σε ακροδεξιά, φασιστικά κόμματα και ομάδες, παίζοντας το παιχνίδι της τάξης που έχει την εξουσία, η οποία χρησιμοποιεί για τα δικά της συμφέροντα πότε το «καρότο», πότε το «μαστίγιο», πότε τον κοσμοπολιτισμό, πότε τον εθνικισμό του κεφαλαίου.
Σπλάχνο από τα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος είναι και ο φασισμός, ο ρατσισμός. Για την αποτελεσματική και οριστική αντιμετώπισή του, μόνο η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη, η εργατική πάλη με κοινωνική συμμαχία όλων των λαϊκών στρωμάτων μπορεί να τα αντιμετωπίσει και οριστικά εξαλείψει και όχι η συμμαχία και η υποταγή της εργατικής τάξης στην αστική τάξη, στην οποία μας καλεί ο οπορτουνισμός με προπαγανδιστικά συνθήματα που κάποιες φορές απλώς χαϊδεύουν αυτιά για να κρύψουν με αυτά το θανάσιμο αγκάλιασμα που προτείνει στο εργατικό κίνημα.
Αυτόν τον σκόπελο, στο παρελθόν, δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν και κόμματα με ορισμένη μορφή μαχητικής οργανωτικής ετοιμότητας, στο βαθμό που αυτή δεν πάταγε γερά στην οργάνωση στα εργοστάσια και δεν ήταν ξεκάθαρη η απόρριψη συμμετοχής ή στήριξης κυβέρνησης της σοσιαλδημοκρατίας ή άλλων κομμάτων. Αυτό φαίνεται και από την ιστορία όλων των λαών της Ευρώπης.
Διαφωτιστικά είναι τα σχετικά κείμενα του Ερνστ Τέλμαν τα οποία μελετάμε. Αναφέρομαι κυρίως εδώ στα κείμενα του Τέλμαν που δημοσιεύτηκαν στην ΚΟΜΕΠ, με τίτλους:
-- «Στις παραμονές της Γερμανικής Επανάστασης», που γράφτηκε το 1923,
-- «Τα διδάγματα της εξέγερσης του Αμβούργου», που δημοσιεύτηκε το 1925 και
- «Τα 10 χρόνια Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας», που δημοσιεύτηκε το 1928.
Αυτά τα συμπεράσματα αφορούν και σήμερα τα ΚΚ, ανεξαρτήτως χώρας, περιοχής, ηπείρου, γι' αυτό και ακόμα σφραγίζουν την κατάσταση του κομμουνιστικού κινήματος σε κάθε χώρα.

Μεγάλη η σημασία της στρατηγικής ενότητας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος

Οφείλουμε ταυτόχρονα να αναδείξουμε τη μεγάλη σημασία της στρατηγικής ενότητας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, δηλαδή της ανάγκης ενιαίας στρατηγικής απέναντι στον καπιταλισμό, ανεξάρτητα από τις συμμαχίες των κρατών του, τις μορφές διακυβέρνησης. Η ιδεολογική - στρατηγική ενότητα δεν μπορεί να σφυρηλατείται χωρίς οργανωτική έκφραση και ρήξη με τον οπορτουνισμό σε όλα τα επίπεδα και στο οργανωτικό.
Σήμερα, ασπίδα του Κόμματός μας είναι η ίδια η εργατική τάξη, οι πρωτοπόροι νέοι και νέες εργατικής και λαϊκής καταγωγής, οι συνειδητοί επιστήμονες και επιστημόνισσες, γιατί επιστήμη είναι αλήθεια, γιατί αλήθεια για την κοινωνική πρόοδο σημαίνει σοσιαλιστική - κομμουνιστική προοπτική.

Πήραν ... φωτιά το 2018

Από την άσκηση «ΗΝΙΟΧΟΣ 2018»

Η... απογείωση ήρθε τη χρονιά που διανύουμε, το 2018, όπου δεν υπάρχει βδομάδα, αν όχι μέρα, που οι Ενοπλες Δυνάμεις να μη συμμετέχουν σε κάποια τέτοια πρόβα πολέμου.
Σταχυολογώντας απ' ό,τι έχει ήδη γίνει και δημοσιοποιηθεί - καθώς πολύ περισσότερα και ίσως ακόμα πιο επικίνδυνα, τα κρατούν κρυφά - ξεχωρίζουμε:
Στις 14 - 19 Μάρτη έγινε στην Ελλάδα η ΝΑΤΟική άσκηση «RAMSTEIN GUARD 2 18», που συνδυάζει στοιχεία ηλεκτρονικού πολέμου με αεράμυνα.
Στις 20 Μάρτη ολοκληρώθηκε η πολυεθνική άσκηση της Πολεμικής Αεροπορίας, «Ηνίοχος 2018», η οποία με κέντρο την Ανδραβίδα απλώθηκε σε όλο το FIR Αθηνών, με συμμετοχή περίπου 70 μαχητικών αεροσκαφών από Ελλάδα, ΗΠΑ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ισραήλ, Βρετανία και Ιταλία, ενώ συμμετοχή είχαν η Κύπρος με ένα ελικόπτερο και η Αίγυπτος με παρατηρητή.
Στις 23 - 24 Απρίλη, έγινε ταυτόχρονα σε Ελλάδα και Ουγγαρία, η «STEADFAST APPROVAL 18-1» με στοιχεία αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας.
Παραπέρα, στις 30 Απρίλη, ξεκίνησε στο ΚΕΝΑΠ η άσκηση «Phoenix Express 2018». Διοργανώθηκε από τη διοίκηση των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων που σταθμεύουν στην Αφρική, και το μεγαλύτερο μέρος της το έφεραν σε πέρας οι ναυτικές δυνάμεις που ανήκουν στον 6ο Στόλο των ΗΠΑ. Στο πλαίσιο της άσκησης έφτασαν στη Σούδα δυνάμεις και μέσα από 14, συνολικά, κράτη, ανάμεσα στα οποία από Ισπανία, Αλγερία, Μαρόκο, Μαυριτανία, Καναδά κ.ά.
Στο διάστημα 4 - 16 Μάη πραγματοποιήθηκε στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, υπό τον συντονισμό της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ, η διμερής άσκηση «Stolen Cerberus V», με τη συμμετοχή μονάδων ειδικών επιχειρήσεων των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και της 37th Airlift Squadron των ΗΠΑ. Περιλάμβανε ρίψεις αλεξιπτωτιστών στατικού ιμάντα και ελεύθερης πτώσης, ρίψεις φορτίων σε επίγεια και θαλάσσια ζώνη ρίψεως εφοδίων, συνεργασία - πιστοποίηση στελεχών σε αποστολές κατάδειξης στόχων κ.ά.
Κορωνίδα των ΝΑΤΟικών ασκήσεων με επίκεντρο την Ελλάδα αποτέλεσε για το 2018 η «TRIDENT JAGUAR II 18», στις 2 - 12 Ιούνη στη Βόρεια Ελλάδα, με βασικό φορέα υλοποίησης το Γ' Σώμα Στρατού, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, που από 1/7/2018 έως 30/6/2020 έχει καθήκοντα Διακλαδικού Στρατηγείου Δυνάμεων (με πολυεθνικό επιτελείο) του ΝΑΤΟ. Στην προετοιμασία του για να αναλάβει τα τέτοια καθήκοντα, έγινε από 27/11 έως 7/12 στη Βόρεια Ελλάδα η άσκηση «Gordian Knot 2017».

Σε Βαλκάνια και ΝΑ Μεσόγειο

Τις ίδιες μέρες, και συγκεκριμένα στις 6 Ιούνη, ολοκληρώθηκε στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ειδικών Δυνάμεων στη Ν. Πέραμο η πολυεθνική άσκηση «Salamis Storm 2018», που έγινε για πρώτη φορά με πρωτοβουλία της ελληνικής πλευράς. Στην άσκηση συμμετείχε προσωπικό Ειδικών Επιχειρήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων από Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία και Σερβία. Σκοπός να «εξοικειωθούν» με τα αμερικανοΝΑΤΟικά «πρότυπα λειτουργίας», εξ ου και την τελική φάση της άσκησης προσήλθε να επιβλέψει κλιμάκιο υψηλόβαθμων Αμερικανών στρατιωτικών, με επικεφαλής τον ίδιο τον διοικητή της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ (NATO Special Operations Headquarters - NSHQ), αντιναύαρχο C. Kilrain.
Στις 22 Ιούνη ξεκίνησε στα ανοιχτά της Αιγύπτου η «Μέδουσα», άσκηση του Πολεμικού Ναυτικού Ελλάδας και Αιγύπτου. Η άσκηση γίνεται δύο φορές ετησίως, και από πλευράς αρμόδιων επιτελών της ελληνικής πλευράς προβάλλεται ως επιστέγασμα της διμερούς συνεργασίας, με μια χώρα που - όπως λένε - λόγω του μεγέθους και των δυνατοτήτων του Πολεμικού Ναυτικού της αλλά και της επιρροής που ασκεί στον αραβικό κόσμο, επιδιώκεται να αναλάβει αυξημένα καθήκοντα ευρωατλαντικού χωροφύλακα στην Ανατολική Μεσόγειο, στην περίπτωση που «δυσκολέψουν» παραπέρα οι σχέσεις της Τουρκίας με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Μάλιστα, η δεύτερη για φέτος «Μέδουσα» ξεκινά τις αμέσως επόμενες μέρες και θα ολοκληρωθεί στα τέλη Νοέμβρη.
Επιπλέον, τον Ιούλη πραγματοποιήθηκε στην έδρα του Κέντρου Εκπαίδευσης Ειδικών Δυνάμεων (ΚΕΕΔ) στη Ν. Πέραμο συνεκπαίδευση μεταξύ Μονάδων Ειδικών Δυνάμεων Ελλάδας (Ζ' Μοίρα Αμφιβίων Καταδρομών - Ειδικό Τμήμα Αλεξιπτωτιστών) και ΗΠΑ (5/19th Special Forces Group).
Τέλη Ιούλη, εξάλλου, ελληνικά «F-16» συμμετείχαν με αμερικανικά «F-15», και ρωσικής κατασκευής «Mig-29» της βουλγαρικής Πολεμικής Αεροπορίας, στην άσκηση «Thracian Star 2018» στο FIR Σόφιας (το οποίο πιάνει μεγάλο μέρος της Μαύρης Θάλασσας, στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία), όπου ασκήθηκαν σε πολλαπλά σενάρια αντιπαράθεσης με «εχθρικές δυνάμεις».
Το Σεπτέμβρη ολοκληρώθηκε στην Αίγυπτο άλλη μια στρατιωτική άσκηση καθοδηγούμενη από τους Αμερικανούς, η πολυεθνική διακλαδική άσκηση «Bright Star 18». Στην άσκηση συμμετείχαν προσωπικό και μέσα Ενόπλων Δυνάμεων από Ελλάδα, Αίγυπτο, ΗΠΑ, Ιορδανία και Σαουδική Αραβία, επισήμως υπό τον συντονισμό των αιγυπτιακών Ενόπλων Δυνάμεων και της US Central Command. Η Ελλάδα συμμετείχε στην άσκηση με φρεγάτα, μια ομάδα από τη Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών, 4 «F-16», 3 επιθετικά ελικόπτερα, προσωπικό υποστήριξης και επιτελείς.

Με «προβιά» πολιτικής προστασίας

Πριν από μερικές μέρες, στις 2/11, ολοκληρώθηκε στις εγκαταστάσεις της Μονάδας Υποβρυχίων Αποστολών του Λιμενικού στον Αγ. Κοσμά στο Ελληνικό, η άσκηση με την κωδική ονομασία «Jackal Stone 2018», σε συνεργασία με τη διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη (US Special Operations Command Europe - SOCEUR).
Η άσκηση, που είχε ως πρόσχημα αντικείμενα «πολιτικής προστασίας», είχε και ένα πρότερο στάδιο στο ΝΑΤΟικό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής στη Σούδα στο διάστημα 22 - 26 Οκτώβρη.
Ενεπλάκησαν πέρα από τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων και δυνάμεις από τα Σώματα Ασφαλείας, η ΕΚΑΜ και η Μονάδα Υποβρύχιων Αποστολών (ΜΥΑ) του Λιμενικού Σώματος (ΛΣ), ενώ μετά το πέρας της ο Αμερικανός πρέσβης παρέδωσε σκάφη και μέσα στο Λιμενικό. Από τους κόλπους των παραπάνω άλλωστε διακινούνται αιτήματα προς την πολιτική ηγεσία για παρουσία Αμερικανών αξιωματικών ως συμβουλατόρων - καθοδηγητών στις επιχειρήσεις του ΛΣ, ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζει, σε συνεννόηση με τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, σχετικό «μνημόνιο συνεργασίας».
Κατά πληροφορίες μάλιστα αναμένεται νέος κύκλος τέτοιας συνεκπαίδευσης το Δεκέμβρη στην Κρήτη, ενώ από το Μάρτη φέτος έχει γίνει σειρά τέτοιων διμερών συνεκπαιδεύσεων, όπου μετείχαν και τμήματα των Σωμάτων Ασφαλείας, με συμμετοχή και τμημάτων από Βέλγιο, Γαλλία, ΗΠΑ, Ιταλία.

Με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ

Συνεχείς είναι οι συνεκπαιδεύσεις και με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, στο πλαίσιο μάλιστα διμερούς Προγράμματος Αμυντικής Συνεργασίας.
Στην πιο πρόσφατη σχετική περίπτωση, από 23 έως 25 Οκτώβρη, Συγκρότημα Λόχου Ελικοπτέρων της 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού (1ης ΤΑΞΑΣ), αποτελούμενο από 4 επιθετικά ελικόπτερα τύπου «Apache», 2 ελικόπτερα τύπου «CH-47D Chinook», 1 στοιχείο Υγειονομικού Τάγματος Υποστήριξης Αεροδρομίου (ΤΥΑΔ) και 1 στοιχείο Επικοινωνιών Λόχου Διαβιβάσεων, συμμετείχε στην τακτική άσκηση «White and Blue Glory», στο Ισραήλ. «Κατά τη διεξαγωγή των ρεαλιστικών σεναρίων της, τα πληρώματα συνεκπαιδεύτηκαν σε αποστολές Ερευνας και Διάσωσης και αποστολές σε περιβάλλον υψηλής αντιαεροπορικής απειλής», αναφέρεται από πλευράς ΓΕΣ, δείχνοντας επί της ουσίας τα επικίνδυνα σχέδια που καταρτίζουν και αφορούν τον έλεγχο των δρόμων Ενέργειας, αλλά και αποστολές σε βάρος της Συρίας και του Ιράν.
Παράλληλα, από 21 Οκτώβρη έως και 2 Νοέμβρη, πραγματοποιήθηκε στην 110 Πτέρυγα Μάχης, στην αεροπορική βάση Λάρισας, μια ακόμα κοινή άσκηση με την Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ. Ενδεικτικό του μεγέθους της είναι και το γεγονός ότι η ισραηλινή Αεροπορία συμμετείχε με έντεκα (11) αεροσκάφη «F-16», ένα (1) αεροσκάφος - ιπτάμενο ραντάρ G550H και ανάλογο προσωπικό, η συνεκπαίδευση απλώθηκε σε όλη τη χώρα, και οι Ισραηλινοί επιχείρησαν σε συνεργασία με όλες τις Μοίρες της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας!

Γιγαντιαίες «πρόβες πολέμου»

Τέλος, με ενισχυμένη ελληνική συμμετοχή διεξήχθη από 25 Οκτώβρη έως 7 Νοέμβρη, με επίκεντρο την κεντρική και ανατολική Νορβηγία, τις γύρω περιοχές του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού και τη Βαλτική η μεγαλύτερη άσκηση του ΝΑΤΟ από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και μετά, η «Trident Juncture 2018». Επρόκειτο για μια γιγαντιαία «πρόβα πολέμου» με το βλέμμα στη Ρωσία, που τέσταρε τις δυνατότητες του ΝΑΤΟ για διεκπεραίωση δυνάμεών του, διά μέσου Ευρώπης και Ατλαντικού, σε ένα ευρύ μέτωπο αντιπαράθεσης, δοκιμάζοντας - πέρα από τα συνήθη σενάρια μάχης, τις μεταφορές και τα λεγόμενα logistics - στην πράξη και την έννοια του «πολυχωρικού πολέμου».
Η ελληνική συμμετοχή ήταν 4 «F-16» με το αντίστοιχο προσωπικό υποστήριξης εδάφους, συν 3 επιτελείς σε ΝΑΤΟικό επιτελείο, το «Special Operations Coordination Center Response Cell».