H μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα (Vid.)

Ρήξη και "ρήξεις – μαϊμού"

Ρήξη και "ρήξεις – μαϊμού"

    Πέντε χρόνια τώρα έχουμε:

    Αλλεπάλληλες µειώσεις μισθών και συντάξεων. Κατάλυση των συλλογικών συµβάσεων εργασίας και η καταβύθιση του µισθού του εργαζοµένου στα κατώτατα επίπεδα. Διεύρυνση της «ευέλικτης εργασίας» που σε συνδυασµό µε το αντιασφαλιστικό παραλήρηµα οδηγεί σε δουλειά µέχρι το θάνατο και σε συντάξεις πείνας. Καθεστώς εργοδοτικής ασυδοσίας στις απολύσεις. Ξεπούληµα στους ιδιώτες οτιδήποτε είχε αποµείνει ως δηµόσιος τοµέας της οικονοµίας. Εκποίηση των πάντων, από τον αέρα µέχρι το έδαφος και από τη θάλασσα µέχρι το νερό και το υπέδαφος. Διατήρηση της φορολογικής ασυδοσίας του µεγάλου κεφαλαίου σε συνδυασµό µε την επέκταση της καταλήστευσης του λαού µέσω της διεύρυνσης της έµµεσης φορολογίας.

    Τα παραπάνω δεν συνιστούν µια πολιτική «έκτακτη» και «παροδική». Είναι µια πολιτική µόνιµου χαρακτήρα, απροσδιόριστης διάρκειας και αδιόρατου τέλους.

    Η πολιτική αυτή δεν οφείλεται σε «ψυχολογικούς» παράγοντες που έχουν να κάνουν με την «ψυχοσύνθεση» του Σόiμπλε ή με την «ψυχοσύνθεση» της Λαγκάρντ.

    Η πολιτική που όλα αυτά τα χρόνια έχει επιβληθεί στον τόπο στο όνομα της «αντιμετώπισης της κρίσης» και της «σωτηρίας του λαού» έχει στόχο:

    1) Να προστατεύσει τα συµφέροντα των πολυεθνικών και των τραπεζών και να διατηρεί την Ελλάδα σε ρόλο πειραµατόζωου για την εφαρµογή µέτρων προστασίας και απόδρασης των µονοπωλίων του ευρωενωσιακού χρηµατοπιστωτικού συστήµατος από τα κρισιακά φαινόµενα.

    2) Να ρίξει τόσο τα βάρη της κρίσης όσο και αυτά του υπέρογκου δηµόσιου χρέους στα λαϊκά στρώµατα, που δεν έχουν την παραµικρή ευθύνη για το ξέσπασµά της και που φυσικά όπως δεν ωφελήθηκαν στο παραµικρό από τα προηγούµενα «αναπτυξιακά» δάνεια του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους, έτσι δεν πρόκειται να ωφεληθούν και από τα νέα τα «μνημονιακά» δάνεια.

    3) Να δηµιουργηθούν προϋποθέσεις νέας κερδοφορίας του κεφαλαίου, ενίσχυσης της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησής του, όπως και της ανταγωνιστικότητάς του, κάνοντας πολύ φτηνότερη την εργατική δύναµη, διαµορφώνοντας µεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις, παραδίδοντας πολύ περισσότερους τοµείς, δηµόσιες επιχειρήσεις και δηµόσια περιουσία στην άµεση και ληστρική εκµετάλλευση των κεφαλαιοκρατών και παρέχοντας στους τελευταίους πολύ περισσότερες παροχές, διευκολύνσεις, κίνητρα και προνόµια.

    4) Να διαµορφωθούν στην Ελλάδα συνθήκες όπου το µεγάλο κεφάλαιο αφενός θα διέλθει την κρίση µε τις λιγότερες δυνατές ζηµιές για το ίδιο, αφού οι ζηµιές αυτές επιφορτίζονται ως επιπλέον βάρη στις πλάτες του λαού και, αφετέρου, µετά την κρίση, να έχει διαµορφωθεί µια χώρα-«Ελ Ντοράντο», όπου οι κεφαλαιοκράτες θα έχουν ελεύθερο το πεδίο από εργασιακά δικαιώµατα και κοινωνικές κατακτήσεις, ώστε να εξασφαλίσουν µια νέα κερδοφορία, θεµελιωµένη πάνω στο έδαφος της απόλυτης κοινωνικής εξαθλίωσης και της µηδενικής αντίστασης εκ µέρους των εργαζοµένων.

    Ποια πρέπει, εποµένως, να είναι η αντίδραση του λαού σε όσα του προκάλεσαν οι «σωτήρες» και σε όσα ακόµα πιο απάνθρωπα του ετοιµάζουν; Ποιο είναι το «χρέος» του απέναντι στις υποδείξεις να σκύψει, να γονατίσει και να πληρώνει την κρίση τους;  

    Ποια πρέπει να είναι η δική του «κόκκινη γραμμή» και η δική του αδιαπραγμάτευτη… «διαπραγματευτική» τακτική:    

• Η µόνη «πληρωµένη» απάντηση στις προσταγές να πληρώσει ο λαός τα χρέη των κεφαλαιοκρατών, ώστε να διέλθει ο καπιταλισµός την κρίση του, είναι µία και µόνο – και πρέπει να δοθεί µε οργανωµένο και µαζικό τρόπο:

    «Δεν αναγνωρίζουµε το χρέος σας».

• Η μόνη «διαπραγματευτική» τακτική στις προσταγές και στις απειλές να πληρώνει ο λαός από τους κοµµένους µισθούς και τις κοµµένες συντάξεις του για να γυρίζει το γρανάζι της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών είναι µία – και πρέπει να δοθεί µε οργανωµένο και µαζικό τρόπο:

    «Δεν πληρώνουµε».

• Η μόνη «κόκκινη γραμμή» απέναντι στον «πατριωτισμό» και στα κίβδηλα κυρήγματα περί «εθνικής κυριαρχίας» που αποδέχονται τον «μονόδρομο» των επιτηρήσεων, η απάντηση σε όλα τα συναφή µε τα οποία καλούν το λαό να προσκυνήσει είναι µία – και πρέπει να δοθεί µε οργανωµένο και µαζικό τρόπο:

    «Έξω το ΔΝΤ, αποδέσμευση από την ΕΕ, διαγραφή του χρέους, ανυπακοή σε  ντόπιους και ξένους καπιταλιστές που µόνη τους “πατρίδα” είναι το κέρδος».

• Η μόνη «αντιπρόταση» στην πολιτική της μόνιμης λιτότητας που φιλοτεχνεί η τάξη των χορτάτων είναι µία – και πρέπει να δοθεί µε οργανωµένο και µαζικό τρόπο:

    «Ταξική ενότητα και ενιαία πάλη των λαϊκών στρωµάτων για πέρασµα όλου του παραγόµενου πλούτου στα χέρια του λαού».

• Η μόνη «εναλλακτική» θέση στα περί «νέων κινήτρων για επενδύσεις» της πλουτοκρατίας που θα φέρουν τάχα «ευηµερία» είναι µία – και πρέπει να δοθεί µε οργανωµένο και µαζικό τρόπο:

    «Απαλλοτρίωση των παραγωγικών δυνάµεων από τον κεφαλαιοκρατικό ζυγό µε εγκαθίδρυση λαϊκού ελέγχου και κοινωνικό προσανατολισµό».

• Η μονή απάντηση που αφοπλίζει τους εκβιαστές, που ακυρώνει τις απειλές τους, που γελοιοποιεί τα τελεσίγραφα του τύπου «ή αποδέχεστε την  πολιτική μας ή σας στραγγαλίζουμε οικονομικά, παίρνουµε τα κεφάλαιά µας και φεύγουµε από τη χώρα» είναι µία, είναι καθαρή, είναι απλή – και πρέπει να δοθεί µε οργανωµένο και µαζικό τρόπο:

    «Εργοστάσια χωρίς βιομήχανους υπάρχουν, βιοµήχανοι χωρίς εργοστάσια δεν υπάρχουν. Καράβια χωρίς εφοπλιστές υπάρχουν, εφοπλιστές χωρίς καράβια δεν υπάρχουν. Τράπεζες χωρίς τραπεζίτες υπάρχουν, τραπεζίτες χωρίς τράπεζες δεν υπάρχουν».

• Η απάντηση, τελικά, δεν µπορεί παρά να είναι µία – και δεν µπορεί να δοθεί παρά µόνο µε οργανωµένο και µαζικό τρόπο:

    «Κοινωνικοποίηση των µέσων παραγωγής και όλου του παραγόµενου πλούτου».

    Με άλλα λόγια:

    Κατάργηση του ατοµικού, του καπιταλιστικού κέρδους και αντικατάστασή του µε την έννοια του λαϊκού, του συλλογικού, του κοινωνικού οφέλους.

    Πέρασµα από την κεφαλαιοκρατική ιδιοκτησία, από την ιδιοποίηση των κερδών και τη συνακόλουθη «κοινωνικοποίηση» των ζηµιών στην κοινωνικοποίηση των προϊόντων του ανθρώπινου µόχθου και στην έξωση από το προσκήνιο των εκπροσώπων του φιλοτοµαρισµού, των «θεσμών» τους και της εξουσίας τους.

    Αυτή η εξουσία, η εξουσία των κεφαλαιοκρατών, των εγχώριων κοµµάτων τους και των διεθνών παραστατών τους, πρέπει να ανατραπεί από την δημοκτατική και πλειοψηφική βούληση του λαού. Και να αντικατασταθεί από µια λαϊκή εξουσία, µε µια κυβέρνηση βγαλµένη µέσα από τα σπλάχνα του λαού, η οποία σε κάθε βήµα της και ανά πάσα στιγµή θα τελεί υπό διαρκή εργατικό και λαϊκό έλεγχο.

    Συμπερασματικά: Στην Ελλάδα (όπως και σε κάθε άλλη καπιταλιστική χώρα) το ζήτηµα από τη σκοπιά των λαϊκών συµφερόντων δεν µπορεί να επιλυθεί µε όρους µιας «καλύτερης», µιας «βελτιωµένης» διαχείρισης του συστήµατος.

    Δεν μπορεί να επιτευχθεί με «διαπραγματεύσεις», με συμφωνίες και με «έντιμους» συμβιβασμούς με τους εκπροσώπους της ατιμίας, με τους εκβιαστές και με τους δυνάστες.

    Τα γεγονότα βοούν: Ακόµα και αν αναδειχθεί από την πλειοψηφία του λαού μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που στα λόγια θα είναι φιλεργατική, άρα αν αναδειχτεί και αντίστοιχη κυβέρνηση, αυτή δεν θα µπορέσει να ξεπεράσει τα όρια των βασικών νόµων του καπιταλισµού αν δεν επιλύσει το ζήτηµα της κοινωνικοποίησης των βασικών µέσων παραγωγής, την αποδέσµευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τον πανεθνικό σχεδιασµό και τον εργατικό έλεγχο από τα κάτω προς τα επάνω.

    Το ξεπέρασµα, εποµένως, της οικονοµικής κρίσης και της αξιοποίησης της οικονομικής κρίσης από τον ιμπεριαλισμό για το βάθεμα της εκμετάλλευσης λαών και χωρών, είναι κυρίως πολιτικό και όχι οικονοµικό ή δηµοσιονοµικό πρόβληµα.

    Που σημαίνει: Η «Λυδία Λίθος» του προβλήµατος δεν είναι άλλη από το ποιος κατέχει τον πλούτο. Και για την ακρίβεια: το πώς αυτοί που τον παράγουν θα τον πάρουν στα χέρια τους. Εκείνο δηλαδή που εκ των πραγµάτων τίθεται επί τάπητος είναι το ζήτηµα της εξουσίας.

    Εποµένως, η μόνη διέξοδος και ο πραγματικός «µονόδροµος» είναι:   

- Η ανάδειξη του επείγοντος χαρακτήρα των αναγκών του εργαζόµενου λαού.

- Η κατάδειξη - µέσα από την ίδια την πείρα της διεκδίκησης - ότι η ικανοποίηση  ακόµα και των πλέον άµεσων λαικών αναγκών, σηµαίνει αντιπαράθεση με τη συνολική πολιτική του µεγάλου κεφαλαίου.

- Η σύνδεση του µερικού µε το γενικό, µέσα από σχέδιο και επεξεργασία, ώστε να συσπειρώνεται ο λαός, να σφυρηλατεί την ενότητά του, να εδραιώνει την  κοινωνική συµµαχία του και να αποσπάται από την πολιτική και ιδεολογική επιρροή της αστικής τάξης, των κομμάτων της, των εταίρων της.

- Κινήσεις και τακτική που ο ορίζοντάς τους δεν θα τελειώνει στη µέση του δρόµου, αλλά θα φωτίζεται από τη συνολική στρατηγική για το πέρασµα από την προϊστορία της εκµετάλλευσης στην Ιστορία της απελευθέρωσης, που συνεπάγεται ανυποχώρητο µέτωπο απέναντι στις οπορτουνιστικές αντιλήψεις οι οποίες λειτουργούν ως «µαξιλάρι ασφαλείας» της αστικής κυριαρχίας.

    Όλα αυτά προϋποθέτουν την άνοδο της ταξικής πάλης µέσα από την οξυγόνωση του εργατικού κινήµατος. Το κέρδισµα πλατιών εργατικών και λαικών µαζών µέσα από την κάθοδό τους στο στίβο των ταξικών αγώνων.

    Αυτή είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για το ριζικό µετασχηµατισµό της κοινωνίας, αφού χωρίς την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων ο λαός θα παραδέρνει από τον έναν αντιλαϊκό διαχειριστή στον άλλο.

     Οι «νουνεχείς», διαβλέποντας τον κίνδυνο που µπορεί να γεννηθεί µέσα από τέτοια «καινά δαιµόνια», αντιλαμβανόμενοι ότι τα προηγούμενα θα μπορούσαν να συνθέτουν το περιεχόμενο της πραγματικής ρήξης με το σύστημά τους, μια ρήξη που ουδεμία σχέση έχει με τις «ρήξεις – μαιμού» και με τις ψευδοπροφητείες που τις συνοδεύουν, απαντούν:

    «Ναι, µα µπροστά στον καπιταλισµό που ναι µεν είναι απάνθρωπος, αλλά εντούτοις ορθώνεται µπροστά µας ως “απόλυτη βεβαιότητα”, τι νόηµα έχει να συγκρουστούµε µε τους ισχυρούς επισύροντας την µήνιν τους; Τι νόηµα έχει να “ρισκάρουµε” και να “κινδυνεύσουµε”, µόνο και µόνο για την “αβεβαιότητα” ενός “άλλου” κόσµου»;

    Απέναντι σε όλη τούτη τη θλιβερή «ζωντάνια» της µοιρολατρίας, της υποταγής και του ραγιαδισµού η ποίηση σχολιάζει:

    «Αργοπεθαίνει αυτός που δεν ρισκάρει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα/ που κρύβει το κυνήγι των ονείρων του/ εκείνος που δεν επιτρέπει στον εαυτό του/ µια φορά έστω στη ζωή του να πετάξει από πάνω του τις “φιλικές συµβουλές” (...). Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει κάτι πριν καν το αρχίσει».

 Νίκος Μπογιόπουλος

ΚΕΡΚΥΡΑ-Αυλαία στο 10ο Θεατρικό φεστιβάλ του ΕΣΥΝ

(Ε.ΣΥ.Ν) Παράρτημα Κέρκυρας

(Μη κυβερνητική οργάνωση N.G.O.- μέλος του Κοινωνικού τμήματος του Ο.Η.Ε.)

Δελτίο τύπου. 26/6/2015

Αυλαία στο 10ο Θεατρικό φεστιβάλ του ΕΣΥΝ για την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών

Με «Προμηθέα Δεσμώτη» του πατέρα της τραγωδίας Αισχύλου, έπεσε η αυλαία στο 4ημερο

φεστιβάλ ερασιτεχνικών θεατρικών σχημάτων για την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών,

που συνδιοργάνωσε το ΕΣΥΝ Κέρκυρας και ο Σύλλογος γονέων και Φίλων του θεραπευτικού

προγράμματος «Διάπλους». Έργο που γράφτηκε και ανεβάστηκε 2500 χρόνια πριν και που

παρουσιάζει τον ασταμάτητο αγώνα κατά της δύναμης της εξουσίας, από τον ανυπότακτο και

περήφανο επαναστάτη Τιτάνα Προμηθέα ενάντια στην κραταιά εξουσία του Δία.

Μια καταπληκτική ερμηνεία των μαθητών του θεατρικού σχήματος από το 7ο Γυμνάσιο Κέρκυρας

και το 4ο ΓΕΛ, που συνδιάστηκε άψογα με τα σκηνικά, τα κοστούμια και την χορογραφία σε ένα

γεμάτο θέατρο. Ο Προμηθέας, ο Ηφαιστος, ο Δϊας , η Γαία, ο Ερμής,ο χορός των Ωκεανίδων, σε

μια καταπληκτική δομή της κλασσικής τραγωδίας με την κλιμακούμενη ανησυχία, η οποία

καθήλωσε τον νου των θεατών και που οδήγησε στην δραματική κορύφωση.

«Η τέχνη, το θέατρο δεν είναι απλώς ένα σύνολο χρωμάτων, ήχων, δεξιοτήτων. Συνδέεται

άρρηκτα με τη ζωή μας και τη διαμόρφωση της συνείδησης μας. Με τον τρόπο ζωής και

συμπεριφοράς, με την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής μας», ανάφερε στην προσφώνηση

του ο πρόεδρος του τοπικού ΕΣΥΝ κος Πέρρος και συνέχησε: «η τέχνη δεν μπορεί από μόνη

της να αλλάξει τον κόσμο, δημιουργεί όμως ανυπότακτες ή πειθήνιες συνειδήσεις. Μέσας από

τις ανατροπές έρχεται πάντα το νέο»!

Τις καθιερωμένες απονομές βραβείων και μεταλλίων στους μαθητές πραγματοποίησαν οι: ο

Αρχιερατικός πατήρ Θεμιστοκλής Μουρτζιανός, ο κος Κυπριώτης εκ μέρους του ΔΗΠΕΘΕ, το

προεδρείο του Συλλόγου γονέων και Φίλων του θεραπευτικού προγράμματος «Διάπλους» κες

Φαρούγγια Τερέζα, Κοσκινά Ιζαμπέλα, Βλάχου Κορίνα και Μεσχίνη Σοφία. Τιμήθηκαν οι

συντελεστές της παράστασης εκ μέρους του ΕΣΥΝ: η Καρδάμη Μέλπω για την χορογραφία των

χορικών, η Παππαδά Ανδριανή για την μουσική διδασκαλία των χορικών και η Μέκκα Χριστίνα

για την διδασκαλία έργου, τα σκηνικά και τα κοστούμια

Το 10ο Φεστιβάλ κλείνει το Σάββατο 27 Ιούνη με ποδοσφαιρικό τουρνουά παιδικών ομάδων στην

Κάτω Πλατεία της Κέρκυρας. Εκδήλωση που πραγματοποιείται με την συνεργασία της ΕΠΣΚ. 

ΕΕ. Νέο όραμα των μονοπωλίων για ισοπέδωση των λαών μέσω νέας ΟΝΕ

 ΕΕ. Νέο όραμα των μονοπωλίων για ισοπέδωση των λαών μέσω νέας ΟΝΕ

Πνίγονται στην κρίση, συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους ληστείας του πλούτου των λαών, εφορμούν στην ιμπεριαλιστική ανακατανομή των σφαιρών επιρροής της γης και των πηγών ενέργειας, ενισχύουν ανοικτά την αναβίωση του φασισμού ως εναλλακτική λύση – απάντηση στην αδυναμία καθυπόταξης των λαών με αστικοδημοκρατικές αυταρχικές μέθοδες! Κι’ όμως, επιχειρούν να μας πουλήσουν ξαναζεσταμένο το ιμπεριαλιστικό, φιλομονοπωλιακό όραμα ισοπέδωσης λαών και δικαιωμάτων ως νέο όραμα ευημερίας μέσα στην ΟΝΕ, μέσα σε 10 χρόνια!

 

Σε 10 χρόνια θα εξαφανίσουν όλα τα προβλήματα του καπιταλισμού και θα ζουν οι λαοί της ευρωζώνης ευτυχισμένοι, όπως τους υποσχέθηκαν το 1957, το 1961, το 1980, το 1992 και το 2000 με την ΟΝΕ και το ευρώ! Όλα τα προβλήματα εξαφανίζονται και οι λαοί περνάνε αυτομάτως στον Παράδεισο.

Δείτε με λεπτομέρεια τη νέα, παγκοσμίων διαστάσεων, προσπάθεια εξαπάτησης των λαών, σαν αυτές των παραμονών των μεγάλων παγκοσμίων πολέμων που υπόσχονταν, μέσα από τον πόλεμο, το νέο Παράδεισο του κάθε έθνους και λαού που θα συμμετάσχει. Τελικά ο μόνος παράδεισος των λαών ήταν απλώς ο τάφος τους!

 

Και Λευκή Βίβλο!

Για να μη ξεχνιόμαστε μας ενημερώνουν η Επιτροπή – σε διαβούλευση με τους Προέδρους των άλλων θεσμικών οργάνων της ΕΕ — θα παρουσιάσει μια «Λευκή Βίβλο» την άνοιξη του 2017, στην οποία θα αξιολογήσει την πρόοδο που θα σημειωθεί στο στάδιο 1 και θα περιγράφει τα επόμενα βήματα»!!!

Είναι γνωστό ότι τη Λευκή Βίβλο του 1992 και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ δεν τη μετάφρασαν ποτέ – τις μετέφρασε μόνο ο Ριζοσπάστης - για να μη μάθει ο λαός τι τον περιμένει. Αντί γι αυτό, δημοσίευαν επιλεκτικά αποσπάσματα, με σκοπό να μας πείσουν ότι με την εφαρμογή τους «θα τρώμε με χρυσά κουτάλια»!

 

Θαυμάστε τους!

Εν μέσω κρίσης λοιπόν και με άδηλο το άμεσο μέλλον της, οι θεσμικοί ηγέτες της ΕΕ σχεδιάζουν μια νέα ΟΝΕ η οποία θα επιλύσει όλα τα σημερινά προβλήματα και θα επαναφέρει το αρχικό όραμα της δημιουργίας της ΕΕ το 1957, για μια Ευρώπη ενωμένη, ευημερούσα, ενιαία, με ενιαίες πολιτικές και κανόνες  στα βασικά ζητήματα. Όλα αυτά θα επιτευχθούν μέσα σε 10 χρόνια!

Όπως αναφέρουν οι πέντε Πρόεδροι των θεσμικών οργάνων της ΟΝΕ, σχεδιάζουν την αναμόρφωσή της ώστε «το  αργότερο έως το 2025, όταν όλα τα μέτρα τεθούν πλήρως σε εφαρμογή, χάρη στη βαθιά και ουσιαστική ΟΝΕ, θα δημιουργηθεί ένας χώρος σταθερότητας και ευημερίας για όλους τους πολίτες των κρατών μελών της ΕΕ που συμμετέχουν στο ενιαίο νόμισμα, ένας χώρος που θα ελκύει άλλα κράτη μέλη της ΕΕ να προσχωρήσουν, εφόσον είναι έτοιμα να το πράξουν».

Δεν είναι γνωστό πως ξεπερνούν και λύνουν αυτομάτως την καπιταλιστική κρίση και τα τόσα υπαρκτά προβλήματα που έχουν η ΕΕ και η Ευρωζώνη, αλλά έχει αξία να διαβάσουμε τι ακριβώς λέει το κείμενο.

Συνιστώ στους φίλους να διαβάσουν όλο το κείμενο - παγίδα. Θα το βρούμε μπροστά μας. Και την ώρα που οι παραπλανημένοι, από τα μέσα ενημέρωσης του κεφαλαίου, θα αναμένουν το νέο παράδεισο της ΟΝΕ, οι κομμουνιστές και οι ριζοσπάστες αριστεροί οφείλουν να αποκαλύψουν τη νέα  απάτη. Όμως αυτό θέλει από τώρα μελέτη.

 

Ευρωπαϊκή Επιτροπή - Δελτίο Τύπου

Έκθεση των Πέντε Προέδρων: Σχέδιο για την ενίσχυση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης από την 1η Ιουλίου 2015

Βρυξέλλες, 22 Ιούνιος 2015

Οι πέντε Πρόεδροι – ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker, από κοινού με τον Πρόεδρο της Συνόδου Κορυφής για το ευρώ, Donald Tusk, τον Πρόεδρο του Ευρωομάδας, Jeroen Dijsselbloem, τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Mario Draghi, και τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Martin Schulz – έδωσαν, στις 25 Ιουνίου 2015,  στη δημοσιότητα τα φιλόδοξα σχέδιά τους για το πώς θα επιτευχθεί η εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) από την 1η Ιουλίου 2015 και πώς θα ολοκληρωθεί το αργότερο έως το 2025.

Για να κάνουν πραγματικότητα το όραμά τους για το μέλλον της ΟΝΕ, επιστρατεύουν συγκεκριμένα μέτρα που θα εφαρμοστούν σε τρία στάδια.

Ορισμένες από τις δράσεις πρέπει να εφαρμοστούν ήδη κατά τα αμέσως επόμενα έτη, όπως η εισαγωγή ενός ευρωπαϊκού συστήματος εγγύησης των καταθέσεων, ενώ άλλες προχωρούν περισσότερο όσον αφορά τον επιμερισμό της κυριαρχίας των κρατών μελών που έχουν ως νόμισμά τους το ευρώ, όπως η δημιουργία ενός μελλοντικού ταμείου της ζώνης του ευρώ.

Αυτό αποτελεί μέρος του οράματος των Πέντε Προέδρων σύμφωνα με το οποίο, η έμφαση θα πρέπει να μετακινηθεί πέραν των κανόνων προς ένα πλαίσιο θεσμικών οργάνων, ώστε η ΟΝΕ να αποκτήσει μια αρχιτεκτονική που θα χαρακτηρίζεται από απόλυτη σταθερότητα αλλά και διαφάνεια. Η υλοποίηση μιας βαθύτερης και δικαιότερης Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης ήταν μία από τις 10 βασικές προτεραιότητες του Προέδρου Juncker στις πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές του.

Ο Πρόεδρος Juncker προέβη στην ακόλουθη δήλωση: «Το ευρώ είναι το νόμισμα 19 κρατών μελών της ΕΕ και περισσότερων από 330 εκατομμύρια πολιτών. Είναι ένα επίτευγμα για το οποίο αξίζει να είμαστε περήφανοι. Είναι ένα επίτευγμα που προστατεύει την Ευρώπη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα. Η Οικονομική και Νομισματική μας Ένωση παραμένει ελλιπής και κατά την ανάληψη των καθηκόντων μου υποσχέθηκα ότι θα επεδίωκα την παγίωση και τη συμπλήρωση των πρωτόγνωρων μέτρων που λάβαμε κατά τη διάρκεια της κρίσης ώστε να αυξηθεί η κοινωνική δικαιοσύνη και η δημοκρατική νομιμοποίησή τους. Σήμερα, εμείς, οι Πέντε Πρόεδροι, παρουσιάζουμε το κοινό μας όραμα. Ο κόσμος μας παρακολουθεί και θέλει να γνωρίζει προς τα πού βαδίζουμε. Σήμερα, ξεδιπλώνουμε τη νομισματική μας ολοκλήρωση και την οδηγούμε στον τελικό της προορισμό».

Ο Valdis Dombrovskis, αντιπρόεδρος για το Ευρώ και τον Κοινωνικό Διάλογο, δήλωσε: «Η Οικονομική και Νομισματική Ένωση έχει ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια, ιδίως μάλιστα λόγω της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Ωστόσο, παραμένει ελλιπής. Η παρούσα έκθεση δείχνει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να ενισχυθεί περαιτέρω, σε στάδια, κατά τα προσεχή έτη. Είμαστε έτοιμοι να παρουσιάσουμε τις συγκεκριμένες προτάσεις που απαιτούνται για να γίνει πραγματικότητα αυτό το φιλόδοξο αλλά και ρεαλιστικό όραμα. Η πλήρης ΟΝΕ, ωστόσο, δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι ένα μέσο που μπορεί να συντελέσει σε μεγαλύτερη ανάπτυξη, περισσότερες θέσεις εργασίας και περισσότερη ευημερία για όλους τους πολίτες, τώρα και στο μέλλον».

Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια, ιδίως με τη δρομολόγηση της Τραπεζικής Ένωσης, η ΟΝΕ παραμένει ελλιπής. Οι αποκλίσεις που υπάρχουν στη ζώνη του ευρώ είναι σημαντικές και η κρίση των τελευταίων ετών ενέτεινε ακόμη περισσότερο τις αδυναμίες της. Είναι σαφές ότι, με 18 εκατομμύρια ανέργους και πολλά μέλη των κοινωνιών μας εκτεθειμένα στον κίνδυνο του κοινωνικού αποκλεισμού, πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά για την μετατροπή της ζώνης του ευρώ — της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου — σε ένα ατσάλινο αρχιτεκτόνημα. Χρειαζόμαστε μια μόνιμη, δίκαιη και δημοκρατικά νόμιμη βάση για το μέλλον, η οποία θα συμβάλλει σε μεγαλύτερη ανάπτυξη, περισσότερες θέσεις εργασίας και περισσότερη ευημερία για όλους τους πολίτες.

Η έκθεση περιλαμβάνει τρία διαφορετικά στάδια για να γίνει πραγματικότητα το όραμα των Πέντε Προέδρων (βλ. παράρτημα 1):

-         Στάδιο 1ή «εμβάθυνση στην πράξη» (1 Ιουλίου 2015-30 Ιουνίου 2017): Με βάση τα υφιστάμενα μέσα και τις ισχύουσες Συνθήκες, επιδίωξη είναι η τόνωση της ανταγωνιστικότητας και της διαρθρωτικής σύγκλισης, η επίτευξη υπεύθυνων δημοσιονομικών πολιτικών τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και στο επίπεδο της ζώνης του ευρώ, η ολοκλήρωση της Χρηματοοικονομικής Ένωσης και η ενίσχυση της δημοκρατικής λογοδοσίας.

-         Στάδιο 2, ή «Ολοκλήρωση της ΟΝΕ»: Δρομολόγηση πιο μακρόπνοων δράσεων με σκοπό η διαδικασία σύγκλισης να αποκτήσει περισσότερο δεσμευτικό χαρακτήρα μέσω, παραδείγματος χάριν, μιας σειράς από κοινού συμφωνηθέντων στόχων αναφοράς για τη σύγκλιση, οι οποίοι θα μπορούσαν να καταστούν νομικώς δεσμευτικοί, καθώς και του ταμείου της ζώνης του ευρώ.

-         Τελικό στάδιο (το αργότερο έως το 2025): Όταν όλα τα μέτρα τεθούν πλήρως σε εφαρμογή, χάρη στη βαθιά και ουσιαστική ΟΝΕ θα δημιουργηθεί ένας χώρος σταθερότητας και ευημερίας για όλους τους πολίτες των κρατών μελών της ΕΕ που συμμετέχουν στο ενιαίο νόμισμα, ένας χώρος που θα ελκύει άλλα κράτη μέλη της ΕΕ να προσχωρήσουν, εφόσον είναι έτοιμα να το πράξουν.

Για να προετοιμάσει τη μετάβαση από στο στάδιο 1 στο στάδιο 2, την άνοιξη του 2017 η Επιτροπή θα υποβάλει Λευκή Βίβλο, στην οποία θα περιγράφονται τα επόμενα βήματα που απαιτούνται, συμπεριλαμβανομένων των νομικών μέτρων για την ολοκλήρωση της ΟΝΕ στο στάδιο 2. Αυτός ο τρόπος δράσης ακολουθεί το πρότυπο που εφαρμόστηκε από τον Jacques Delors στη Λευκή Βίβλο του 1985, η οποία — με μια σειρά από μέτρα και το αντίστοιχο χρονοδιάγραμμά τους — άνοιξε το δρόμο για την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη, τη νομική βάση του σχεδίου για την υλοποίηση της Ενιαίας Αγοράς. 

Ποιο είναι το συγκεκριμένο περιεχόμενο της Έκθεσης των πέντε Προέδρων;

1. Προς μια Οικονομική Ένωση της σύγκλισης, της ανάπτυξης και της απασχόλησης

Η Ένωση αυτή θα πρέπει να στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες: Στη δημιουργία ενός συστήματος αρχών ανταγωνιστικότητας της ζώνης του ευρώ· στην ενισχυμένη εφαρμογή της διαδικασίας μακροοικονομικών ανισορροπιών· τη μεγαλύτερη έμφαση στην απασχόληση και τις κοινωνικές επιδόσεις· και στον ισχυρότερο συντονισμό των οικονομικών πολιτικών στο πλαίσιο ενός βελτιωμένου Ευρωπαϊκού Εξαμήνου Βλ. παράρτημα 2). Αυτό θα πρέπει να τεθεί σε λειτουργία βραχυπρόθεσμα (στάδιο 1), στη βάση πρακτικών μέτρων και της Κοινοτικής μεθόδου. Μεσοπρόθεσμα (στάδιο 2), η διαδικασία σύγκλισης θα πρέπει να καταστεί περισσότερο δεσμευτική μέσω σειράς κοινών, υψηλού επιπέδου προτύπων τα οποία θα οριστούν στην νομοθεσία της ΕΕ.

Αρχές ανταγωνιστικότητας

Στόχος των αρχών ανταγωνιστικότητας θα πρέπει να είναι η εναρμόνιση πρακτικών και αρμόδιων θεσμών για τον καθορισμό των αμοιβών σε διασυνοριακή κλίμακα. Οι διαδικασίες αυτές διαφέρουν ευρέως εντός της ΕΕ και αντικατοπτρίζουν ορθά εθνικές προτιμήσεις και νομικές παραδόσεις.

Στη βάση ενός κοινού υποδείγματος, κάθε κράτος μέλος θα πρέπει να αποφασίσει την ακριβή μορφή της οικείας αρχής ανταγωνιστικότητας, πλην όμως θα πρέπει να είναι όλες δημοκρατικά υπόλογες και επιχειρησιακά ανεξάρτητες. Οι εθνικοί παράγοντες, όπως κοινωνικοί εταίροι, θα πρέπει να εξακολουθήσουν να διαδραματίζουν τον ρόλο τους σύμφωνα με τις εδραιωμένες πρακτικές σε κάθε κράτος μέλος, πλην όμως θα πρέπει να προσφεύγουν στις γνωμοδοτήσεις των αρχών για καθοδήγηση κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για τις αμοιβές. Ορισμένα κράτη μέλη, όπως οι Κάτω Χώρες και το Βέλγιο, διαθέτουν ήδη τέτοιες αρχές.

2. «Προς μια Χρηματοοικονομική Ένωση»

Πράγματι, η Οικονομική και η Χρηματοοικονομική Ένωση είναι συμπληρωματικές και αμοιβαία ενισχυόμενες. Η πρόοδος στα δύο αυτά μέτωπα πρέπει να αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα στο στάδιο 1.

Δεδομένου ότι η μεγάλη πλειονότητα του χρήματος είναι υπό μορφή τραπεζικών καταθέσεων, το νόμισμα δεν μπορεί να είναι πραγματικά ενιαίο παρά μόνο αν η εμπιστοσύνη στην ασφάλεια των τραπεζικών καταθέσεων είναι η ίδια, ανεξάρτητα από το κράτος μέλος στο οποίο λειτουργεί η τράπεζα.

Αυτό απαιτεί ενιαία εποπτεία των τραπεζών, ενιαίο καθεστώς εξυγίανσης των τραπεζών και ενιαίο σύστημα ασφάλισης των καταθέσεων. Έχουμε ήδη επιτύχει το στόχο σχετικά με την ενιαία τραπεζική εποπτεία. Έχει εγκριθεί ένας Ενιαίος Μηχανισμός Εξυγίανσης με ένα Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (που θα καταστεί επιχειρησιακό την 1η Ιανουαρίου 2016). Ως επόμενο βήμα, οι πέντε Πρόεδροι προτείνουν τη δρομολόγηση ενός Ευρωπαϊκού Συστήματος Εγγύησης Καταθέσεων (EDIS) στο πλαίσιο του σταδίου 1 το οποίο θα μπορούσε να συσταθεί υπό τη μορφή συστήματος αντασφάλισης σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τα εθνικά καθεστώτα εγγύησης των καταθέσεων.

3. Προς μια Δημοσιονομική Ένωση

Οι μη βιώσιμες δημοσιονομικές πολιτικές όχι μόνο θέτουν σε κίνδυνο τη σταθερότητα των τιμών στην Ένωση αλλά βλάπτουν και τη δημοσιονομική σταθερότητα. Βραχυπρόθεσμα (στάδιο 1), οι πέντε Πρόεδροι προτείνουν τη δημιουργία ενός συμβουλευτικού ευρωπαϊκού δημοσιονομικού συμβουλίου το οποίο θα συντονίζει και θα συμπληρώνει τα ήδη υφιστάμενα εθνικά δημοσιονομικά συμβούλια (βλ. παράρτημα 3). Θα παρέχει ανεξάρτητες αναλύσεις, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, της πορείας των προϋπολογισμών σε σχέση με τους οικονομικούς στόχους που έχουν τεθεί στο πλαίσιο δημοσιονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ. Σε πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα (στάδιο 2), θα πρέπει δημιουργηθεί μια κοινή λειτουργία μακροοικονομικής σταθεροποίησης για την καλύτερη διαχείριση κραδασμών που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο σε εθνικό επίπεδο. Με τον τρόπο αυτό, θα βελτιωθεί η απορρόφηση μεγάλων μακροοικονομικών κραδασμών και θα καταστεί πιο ανθεκτική η ΟΝΕ. Μια τέτοια λειτουργία σταθεροποίησης θα μπορούσε να στηριχθεί στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων σε μια πρώτη φάση, με τον εντοπισμό ομάδας πηγών χρηματοδότησης και επενδυτικά έργα ειδικά για τη ζώνη του ευρώ, προς αξιοποίηση.

4. Ενίσχυση της δημοκρατικής λογοδοσίας, της νομιμότητας και των θεσμών: Από τους κανόνες στα θεσμικά όργανα

Μεγαλύτερη ευθύνη και ολοκλήρωση σε επίπεδο ΕΕ και ζώνης του ευρώ σημαίνει μεγαλύτερη αλληλεξάρτηση. Σημαίνει επίσης καλύτερο επιμερισμό των νέων αρμοδιοτήτων και μεγαλύτερη διαφάνεια όσον αφορά το ποιος αποφασίζει τι και πότε. Είναι καιρός να επανεξετάσουμε και να εδραιώσουμε το πολιτικό μας οικοδόμημα: Η έκθεση προτείνει μεγαλύτερη κοινοβουλευτική συμμετοχή και έλεγχο – σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, ιδίως σε ό, τι αφορά τις ειδικές ανά χώρα συστάσεις, τα εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων και την ετήσια επισκόπηση της ανάπτυξης. Βραχυπρόθεσμα (στάδιο 1), η ΟΝΕ χρειάζεται ενιαία εξωτερική εκπροσώπηση — όπως περιγράφεται στις πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές του Προέδρου Juncker. Σήμερα, η ΕΕ και η ζώνη του ευρώ εξακολουθούν να μην διαθέτουν ενιαία εκπροσώπηση στους διεθνείς χρηματοδοτικούς οργανισμούς, κυρίως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Η κατακερματισμένη αυτή παρουσία συνεπάγεται ότι η ΕΕ δεν αξιοποιεί πλήρως την πολιτική και οικονομική της βαρύτητα. Οι πέντε Πρόεδροι προτείνουν επίσης την ενίσχυση του ρόλου της Ευρωομάδας. Βραχυπρόθεσμα, ενδέχεται να καταστεί αναγκαία η ενίσχυση της προεδρίας της και των μέσων που έχει στη διάθεσή της. Μακροπρόθεσμα (στάδιο 2), θα μπορούσε να εξεταστεί το ενδεχόμενο μόνιμης προεδρίας της Ευρωομάδας.

Τέλος, ενώ τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ θα συνεχίσουν να αποφασίζουν σχετικά με τη φορολογία και την κατανομή των δημοσιονομικών δαπανών σύμφωνα με εθνικές πολιτικές επιλογές, ορισμένες αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται ολοένα και περισσότερο συλλογικά με παράλληλη διασφάλιση της δημοκρατικής λογοδοσίας και νομιμότητας. Ένα μελλοντικό ταμείο της ζώνης του ευρώ θα μπορούσε να αποτελεί τον τόπο λήψης τέτοιων συλλογικών αποφάσεων.

5. Η κοινωνική διάσταση της ΟΝΕ

Ένα από τα βασικά διδάγματα που αντλήθηκαν από την κρίση είναι ότι μια «ΟΝΕ με τριπλό A» πρέπει να συνδυάζει ανταγωνιστικές οικονομίες που έχουν την ικανότητα να καινοτομούν και να σημειώνουν επιτυχία μέσα σε έναν όλο και πιο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, με υψηλό επίπεδο κοινωνικής συνοχής. Όπως δήλωσε ο Πρόεδρος Juncker στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά την εκλογή του ως Προέδρου της Επιτροπής: «Θέλω η Ευρώπη να αφιερώσει τις προσπάθειές της στο να καταστεί ένα τριπλό-Α στα κοινωνικά ζητήματα, με τον ίδιο τρόπο που σημαίνει το να είναι τριπλό-Α υπό τη δημοσιονομική και οικονομική έννοια». Τούτο σημαίνει ιδίως ότι οι αγορές εργασίας και τα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας πρέπει να λειτουργούν εύρυθμα και να είναι βιώσιμα σε όλα τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ. Η βελτίωση της αγοράς εργασίας και καλύτερες κοινωνικές επιδόσεις, καθώς και η κοινωνική συνοχή θα πρέπει να αποτελέσουν τον πυρήνα της νέας διαδικασίας «σύγκλισης προς τα άνω» που προτείνεται στην παρούσα έκθεση.

Επόμενα στάδια: Η παρούσα έκθεση προτείνει τα κυριότερα μέτρα που απαιτούνται για την ολοκλήρωση της ΟΝΕ το αργότερο έως το 2025. Οι πρώτες πρωτοβουλίες θα πρέπει να δρομολογηθούν από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ από την 1η Ιουλίου 2015. Για να προετοιμάσει τη μετάβαση μεταξύ των σταδίων 1 και 2, η Επιτροπή – σε διαβούλευση με τους Προέδρους των άλλων θεσμικών οργάνων της ΕΕ — θα παρουσιάσει μια «Λευκή Βίβλο» την άνοιξη του 2017, στην οποία θα αξιολογήσει την πρόοδο που θα σημειωθεί στο στάδιο 1 και θα περιγράφει τα επόμενα βήματα. Θα συζητήσει τις νομικές, οικονομικές και πολιτικές προϋποθέσεις για τα πιο φιλόδοξα μέτρα που απαιτούνται για την ολοκλήρωση της ΟΝΕ στο στάδιο 2, ενώ θα στηρίζεται σε αναλυτικά στοιχεία που θα υποβάλλει μια ομάδα διαβούλευσης εμπειρογνωμόνων. Η μετουσίωση της έκθεσης των πέντε Προέδρων σε νομοθεσία και θεσμούς πρέπει να αρχίσει χωρίς καθυστέρηση.

Ιστορικό

Η σύνοδος κορυφής της ζώνης ευρώ του Οκτωβρίου 2014, τόνισε το γεγονός ότι «ο στενότερος συντονισμός των οικονομικών πολιτικών έχει ουσιώδη σημασία για την εύρυθμη λειτουργία της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης». Ζήτησε να συνεχιστούν οι εργασίες για την «ανάπτυξη συγκεκριμένων μηχανισμών με σκοπό την ενίσχυση του συντονισμού των οικονομικών πολιτικών, της σύγκλισης και της αλληλεγγύης» και «την προετοιμασία των επόμενων μέτρων για τη βελτίωση της οικονομικής διακυβέρνησης στη ζώνη του ευρώ».

Η έκθεση αυτή αποτέλεσε αντικείμενο έντονων συζητήσεων με τα κράτη μέλη και την κοινωνία των πολιτών. Στηρίζεται στην έκθεση «Προς μια ουσιαστική Οικονομική και Νομισματική Ένωση» (την αποκαλούμενη «έκθεση των τεσσάρων Προέδρων») και στο «Σχέδιο στρατηγικής για μια βαθιά και ουσιαστική οικονομική και νομισματική ένωση» της Επιτροπής του 2012, που παραμένουν ουσιαστικές αναφορές για την ολοκλήρωση της ΟΝΕ.

Η έκθεση αντικατοπτρίζει τις προσωπικές διαβουλεύσεις και συζητήσεις των πέντε Προέδρων. Επικεντρώνεται στη ζώνη του ευρώ, δεδομένου ότι οι χώρες που μοιράζονται το κοινό νόμισμα μοιράζονται και συγκεκριμένες κοινές προκλήσεις, συμφέροντα και ευθύνες. Η πορεία προς μια βαθύτερη ΟΝΕ είναι, ωστόσο, ανοικτή σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.

Περισσότερες πληροφορίες:

 http://europa.eu/rapid/press-release_IP-15-5240_el.htm

Περιμένοντας το μνημόνιο

 Περιμένοντας το μνημόνιο

Σε μία πρόσφατη ανατροπή (που δεν είναι εκπομπή –κι η εκπομπή βασικά δε βλέπεται ούτως ή άλλως), έμπαινε δημοσκοπικά το ερώτημα αν έχει νόημα σήμερα η διάκριση των πολιτικών δυνάμεων σε μνημονιακές κι αντιμνημονιακές, με τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου να απαντά αρνητικά. Η πρώτη εύκολη ανάγνωση είναι πως το ακραιφνώς μνημονιακό μέγκα προσπαθεί να αφαιρέσει βάρος και αξία από τον αντιμνημονιακό λόγο και τα επιχειρήματα του σύριζα. Στην πραγματικότητα όμως μπορεί να αξιοποιηθεί κι από το κυβερνητικό επικοινωνιακό επιτελείο για να προετοιμάσει ψυχολογικά το κλίμα για την υπογραφή της συμφωνίας. Γιατί να επιμένουμε, άλλωστε, δογματικά σε παλιά σχήματα που έχουν χάσει τη σημασία τους και δεν ανταποκρίνονται σε στις... προκλήσεις της σημερινής περιόδου;

Γι’ αυτό ακριβώς λοιπόν, όσοι επιμέναμε όλο αυτό το διάστημα να καταδεικνύουμε τον κάλπικο διαχωρισμό σε μηνμονιακές κι αντιμνημονιακές δυνάμεις, σήμερα που οι ψεύτικες, «συνοριακές» γραμμές σβήνουν, όπως οι πατημασιές δίπλα στο κύμα, και που γίνεται σε όλους φανερό πως η σφιχτή θηλιά των δανειστών και της εε ισοδυναμεί με μνημόνιο διαρκείας, πρέπει να συνεχίσουμε να δείχνουμε την πραγματική αντίθεση, ακόμα κι αν κάποιοι δεν μπορούν να την προσλάβουν παρά μόνο μέσα από αυτό το σχήμα. Η γραμμή «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» μπορεί να σταθεί, κάλπικος ήταν ο αυτοπροσδιορισμός κάποιων φλογερών «αντιμνημονιακών» στο από δω στρατόπεδο.

Κι αν σου λέει κάποιος για την ενότητα της αριστεράς; Φίλε μου, δεν υπάρχει καμία βάση συνεργασίας με ένα μνημονιακό κόμμα, σαν το σύριζα. Κι αν βγαίνει κάποιος συριζαίος στο μπλοκ να σχολιάσει πολιτικά; Φίλε, δεν ανοίγω διάλογο με μνημονιακούς.

Νδ-πασόκ-συνασπισμός, ψηφίζουνε μνημόνια, πληρώνει ο λαός.

Η πλάκα είναι πως τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που συζητάμε, δεν είναι αυτά που μας επιβάλλουν οι δανειστές, αλλά η δική «μας» πρόταση, της ελληνικής κυβέρνησης. Και πως πολλοί συριζαίοι σε τηλεοπτικά πάνελ λένε να περιμένουμε πρώτα να δούμε (για να κρίνουμε) την τελική συμφωνία, που μόνο χειρότερη μπορεί να είναι (από τις δικές «μας» προτάσεις), αφού οι «εταίροι» πιέζουν για ακόμα περισσότερα μέτρα. Τόσα, που μέχρι κι ο παλαιομνημονιακός λόχος ξεθαρρεύει και βγαίνει να υπερασπιστεί ανοιχτά το διαβόητο μέιλ χαρδούβελη, ως μια πιο ήπια και ανώδυνη «λύση».

Το ζήτημα είναι τι παιχνίδι παίζεται με τη σκληρή στάση της πάλαι ποτέ τρόικα και των φορέων της που εναλλάσσονται στο ρόλο του καλού και του κακού μπάτσου. Ή που θέλουν να ταπεινώσουν πολιτικά το σύριζα, για να τον ευθυγραμμίσουν πλήρως με τις βουλές τους και να κόψουν το βήχα σε όποιον τυχόν ονειρεύεται την παραμικρή παρέκκλιση από το βασικό τους σχέδιο. (Και ο σύριζα που αποκλείει σε όλες τις πτώσεις τη ρήξη, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να χορέψει, με ζουρνάδες και νταούλια, στο ρυθμό που του κρατάνε). Ή που η κυβέρνηση έχει βρει μια καλή ευκαιρία να πλασάρει τη γνωστή τακτική του βασιλιά χότζα (όχι του εμβέρ), (με το μικρό σπιτικό και τα ζωντανά που, όταν φεύγουν, το κάνουν να μοιάζει μεγαλύτερο), και να μας σερβίρει τη συμφωνία με σως-γαρνίρα εθνικής συγκίνησης, γιατί τάχα αντιστάθηκε και δεν υπέκυψε σε όλες τις ιταμές απαιτήσεις της άλλης πλευράς.

Στον έβδομο ουρανό, όλοι αδέλφια.

Κάποια κυβερνητικά στελέχη μάλιστα υποστρίζουν σε δημόσιες εμφανίσεις τους πως τα μέτρα είναι ταξικά (α γεια σου αρχηγέ κι εμείς αυτό λέμε), γιατί καλούνται για πρώτη φορά να πληρώσουν (και) οι πλούσιοι (γαργάλατο αρχηγέ, δε λέμε το ίδιο). Σα να λέμε δηλ πως έχουμε και λόγους να πανηγυρίζουμε κιόλας για τη συμφωνία. Κορόδια τους πιάσαμε, αδέλφια, τους άλλους (εμείς είμαστε οι άλλοι). Κερδάμε, κερδάμε. Ρίγη απερίγραπτης περηφάνειας.

Αλλά τότε, τι νόημα έχουν τα υπονοούμενα πως η μόνη κόκκινη γραμμή της κυβέρνησης είναι να μην επιβεβαιωθεί το σενάριο της αριστερής παρένθεσης; Αφού όλα τα περάσαμε...

Υπάρχει βέβαια κι η παρηγο-ρήτρα ανάπτυξης για το χρέος, που επιδιώκει να αποσπάσει η ελληνική κυβέρνηση. Μένει βέβαια να αποδείξει με κάποιον ταχυδαχτυλουργικό τρόπο α. πως τα δανεικά ξεπληρώνονται τελικά με άλλα δανεικά και θα αποπληρώσουν μάλιστα και το χρέος σε βάθος χρόνου, και β. πως ο λαγός μπορεί να επιβάλει τους όρους του στο λάκκο των λεόντων –εκτός κι αν λέει απλώς καμιά μουσμουλιά, για να περνάει η ώρα, μέχρι να συναντήσουμε όντως από κοντά το λιοντάρι.

Ένας άλλος «αριστερός αντιπερισπασμός» του κυβερνητικού επιτελείου ήταν το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, όπου οι ανελ καταψήφισαν μεν επί της αρχής, αλλά επιβεβαίωσαν με τη συνολική στάση τους πως θα είναι οι τελευταίοι που θα έριχναν την κυβέρνηση, για να μην ακολουθήσουν τόσο σύντομα την τύχη διάφορων συγκυβερνητικών εταίρων (λαος, δημαρ) στον κάδο με τις στυμμένες λεμονόκουπες.

Όσο για το κυβερνητικό επιτελείο με τα παπαγαλάκια που τιτιβίζουν (σε τουίτερ και λοιπά μκδ), ανέλαβε να φτιάξει αμέσως κλίμα για την αρνητική επί της αρχής ψήφο του κουκουέ, χωρίς να εξετάζει το σκεπτικό, την ψήφο στα επιμέρους άρθρα κι άλλες τέτοιες ενοχλητικές λεπτομέρειες. Ένας συριζαίος τραγουδιστής μάλιστα (δρογώσης), στη συναυλία που έγινε για να πανηγυρίσουν τη νέα επιτυχία της αριστερής κυβέρνησης, άφησε σπόντες για το κόμμα που δε θέλει να δει όλα αυτά τα παιδιά εδώ με ιθαγένεια!

Κι όλα αυτά για ένα νομοσχέδιο που προβλέπει απαράδεκτους περιορισμούς και αξεπέραστους (για πάρα πολλούς μετανάστες) σκόπελους, όπως τα ένσημα, η προϋπόθεση για 10ετή κατοχή πράσινης κάρτας, κτλ. Αλλά δεν έχει νόημα να προσπαθείς να απαντήσεις σοβαρά σε αυτούς. Οι τρολιές μόνο με αντίστοιχα σοβαρό ύφος και τρόπο αξίζει να απαντηθούν. Και θα δανειστώ τα λόγια του σοφού λαϊκού στρώματος που (εξακολουθεί να κοροϊδεύει την κοινωνία με το μπλοκ του και) λέει πως διεκδικούμε ιθαγένεια για όποιον γεννήθηκε κι αναπνέει εδώ από το 1821. Και τέλος πάντων, έχουμε δίκιο.

Και το δίκιο αυτό θα πλημμυρίσει απόψε τους δρόμους στο κέντρο της αθήνας (και όχι μόνο) ενάντια σε παλιούς και νέους μνημονιακούς και τον ευρωμονόδρομο που τόσο πιστά υπηρετούν.

Όλοι απόψε στο σύνταγμα.

Υγ: αύριο περισσότερα από το σημερινό συλλαλητήριο και άλλες σημειώσεις των μνημονιακών ημερών που ζούμε.

   Μνημονιακές σημειώσεις

Από Σφυροδρέπανος 

Γράφει ο Σφυροδρέπανος //

Α. Όσο πιο μεγαλόστομες είναι οι διακηρύξεις ενός αστικού πολιτικού χώρου, τόσο μικρότερο οφείλει να είναι και το καλάθι των προσδοκιών της εκλογικής του πελατείας –άλλο που τελικά δε λειτουργεί έτσι το σχήμα. Πόσο μάλλον που η ειρωνεία της ιστορίας επιφυλάσσει σε πολλούς τον ακριβώς αντίθετο ρόλο από αυτόν που κρατούσαν για τον εαυτό τους και επέλεγαν για τον αυτοπροσδιορισμό τους.
Το ρέκβιεμ της «εθνικόφρονης», στρατιωτικής ηγεσίας της χούντας ήταν ένα στρατιωτικό Βατερλώ και μια εθνική τραγωδία στην Κύπρο. Η αλλαγή του ΠΑΣΟΚ με τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, κράτησε τις βάσεις, εκμαύλισε συνειδήσεις και πρόσδεσε τη χώρα βαθύτερα στο άρμα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Ο ΓΑΠ και το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» έφεραν αντιλαϊκή θύελλα, το μεγαλύτερο πετσόκομμα λαϊκών και εργατικών κατακτήσεων στη νεότερη ιστορία. Και τώρα, ο φλογερός αντιμνηονιακός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ, μας οδηγεί εκ του ασφαλούς και με μαθηματική ακρίβεια στην υπογραφή μιας ακόμα επαχθούς, καθαρά μνημονιακού χαρακτήρα, συμφωνίας που ισοδυναμεί με νέο γύρο θυσιών για τα λαϊκά στρώματα. Ενώ οι δανειστές-«εταίροι», που θα χόρευαν στο ρυθμό που θα τους κρατούσε ο Τσίπρας, με ζουρνάδες και νταούλια, χορεύουν τώρα στο ταψί με τους πιο εξευτελιστικούς όρους την ελληνική κυβέρνηση, ακόμα και στο παρά πέντε της συμφωνίας.
Κι αν όλα αυτά δε μας αφορούσαν άμεσα, θα ήταν απλώς διασκεδαστικά. Καταλήγουν όμως τραγικά, όσο δε διδασκόμαστε από τα λάθη μας κι επιμένουμε να τα επαναλαμβάνουμε.
Β. Η «ενωμένη Ευρώπη» είναι το πιο ευγενές ιδανικό των καιρών μας.
Οι εταίροι είναι φίλοι μας, οι πιο πιστοί μας σύμμαχοι στις δύσκολες στιγμές που περνάμε.
Τα χρόνια εφαρμογής του μνημονίου ήταν (είναι) χρυσή ευκαιρία να διορθώσουμε αγκυλώσεις και παθογένειες χρόνων, η βάση για μελλοντική ευημερία σε μεγάλο βάθος
Η παρούσα ελληνική δημοκρατία είναι η καλύτερη που απόλαυσε ποτέ ο τόπος.
Οι κυβερνήσεις που εκλέξαμε είναι οι πιο υπεύθυνες που είχαμε ποτέ.
Το Μέγκα είναι το πιο δημοκρατικό, πολυφωνικό ενημερωτικό κανάλι.
Και η μάζωξη των φιλελέδων την περασμένη βδομάδα ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση στα χρονικά.
Τάδε έφη Πρετεντέρης, τουλάχιστον. Ε, όσο ισχύει αυτό, ισχύουν και τα προηγούμενα.
Γ. Σε ένα από τα τελευταία βιβλία του ποταμίσιου Μάρκαρη, με τις περιπέτειες του αστυνόμου Χαρίτου και την «τριλογία της κρίσης» που ολοκληρώνεται με το «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», η Ελλάδα βγαίνει θεωρητικά από την ευρωζώνη κι ο τόπος βράζει από οργή και διαδηλώσεις που περιγράφονται σε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Νότιοι εναντίον βόρειων (Ευρωπαίων), δραχμή vs ευρώ, νέοι εναντίον γέρων, όλα τα κλισέ της αστικής δημοσιογραφίας χτυπημένα στο μίξερ και συμπυκνωμένα σε λίγες σελίδες. Οι μεν έχουν πανό με το σύνθημα «αν είναι να ζήσουμε φτωχοί, καλύτερα με τη δραχμή», ενώ οι δε φωνάζουν «με το ευρώ παίρναμε ψίχουλα, με τη δραχμή δε θα παίρνουμε τίποτα. Φέρτε πίσω τα ψίχουλα! Φέρτε το ευρώ!» Και όταν τελικά συναντιούνται, οι μεταξύ τους στιχομυθίες είναι του τύπου «να δω τώρα πώς οι μπαμπάδες σας θα σας παίρνουν αμάξι, όταν περνάτε τις Πανελλαδικές» κι από την άλλη «δουλέψατε, αλλά συνταξιοδοτηθήκατε στα σαράντα σας»!
Αν τα παραπάνω μοιάζουν (και είναι αστεία) γιατί είναι τελείως εκτός πραγματικότητας και μπορούν να σταθούν μόνο στο βούρκο των τηλεοπτικών κλισέ, το πιο τρομακτικό θα είναι να δούμε να προσεγγίζει τελικά η πραγματικότητα το σενάριο του Μάρκαρη, με κάλπικα δίπολα, σαν κι αυτό που πήγε να στηθεί τις τελευταίες μέρες με διάφορες συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα.
Δ. Πρώτα ήταν τα σκοπιανοφάγα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία. Μετά οι συγκεντρώσεις της εκκλησίας για το θέμα των ταυτοτήτων και την αναγραφή του θρησκεύματος. Κι ακολούθησε η άνω πλατεία στο Σύνταγμα με τους «ελληνο-σούπερμαν», που φορούσαν τη σημαία σαν μπέρτα. Κι εκεί που πίστευες πως το είχαν τερματίσει, βάζοντας τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη, ήρθαν οι πρόσφατες συγκεντρώσεις να ξεπεράσουν κάθε προσδοκία και προηγούμενο.
Οι παρδαλές διαδηλώσεις ζήλεψαν την παρέλαση των ομοφυλόφιλων κι εξελίχτηκαν σ’ ένα είδος «μνημονιακής περηφάνιας», ή «memorandum pride», κατά το διεθνώς λεγόμενο, με διάφορες μνημοναικές αποχρώσεις, ανάλογα με την ημέρα της συγκέντρωσης. Κι όπως σχολίαζε σατιρικά ο 2310: ποιος λέει πως οι κινητοποιήσεις δε φέρνουν αποτέλεσμα; Δύο συγκεντρώσεις έκαναν οι φιλελέδες και τα αιτήματά τους (ναι στις προτάσεις Γιούνγκερ) ικανοποιήθηκαν άμεσα. Ορίστε!
Από τη μια οι «μένουμε Ευρώπη» κι από την άλλη οι «παίρνουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας», στηρίζοντας την κυβέρνηση. Βγαλμένο κατευθείαν από τις σελίδες του επόμενου βιβλίου του Μάρκαρη. Όσοι αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε τους εαυτούς μας στο παραπάνω δίπολο, επιβάλλεται να κατέβουμε σήμερα στο Σύνταγμα, στο συλλαλητήριο ενάντια σε παλιά και νέα Μνημόνια. Εκεί βρίσκεται η μόνη διέξοδος.

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ.!! ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!

 ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ.!! ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!

Αντισταθείτε.!!

Γίνεστε συνένοχοι, σε μια μετάλλαξη της Ελλάδας που ονειρευόσαστε. Τσαλακώνουν και πατάνε κάτω το προεκλογικό σας όραμα. Ψηφίστηκε μια κυβέρνηση, σαν διαφορετική, που προεκλογικά έλεγε go back madam Merkel, που τώρα ψηφίζει 10 σελίδες μνημόνιο, ενώ είπε ότι θα το καταργούσε.. που φορολογεί και το αφορολόγητο που η ίδια υποσχέθηκε, που δεν θα επιστρέψει τελικά τη 13η σύνταξη, που δε θα αυξήσει τους μισθούς, που δε θα μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές, που δε θα κυνηγήσει τους γερμανοτσολιάδες, ούτε τους μεγαλοχρεώστες και την ολιγαρχία του κράτους, όπως είχε πει, που δε θα κλείσει τα τσοντοκάναλα, που δεν θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, που συνεχίζει να ιδιωτικοποιεί λιμάνια, και αεροδρόμια, και οτιδήποτε δημόσιο έχει πληρώσει ο λαός, κι ανήκει στο λαό.. (και δεν ανήκει στις κυβερνήσεις)….και άλλα πολλά, γιατί ήταν τζάμπα οι υποσχέσεις..

Ξυπνήστε ρεεεεεεεε….. αντισταθείτε, τουλάχιστον στα ψέματα. Αντισταθείτε στη συνέχιση μιας πολιτικής που έχει αποτύχει και σας ανάγκασε να ψηφίσετε κάτι διαφορετικό. Δείτε καθαρά, ότι εσείς οι ίδιοι σκίζετε το όραμα σας... κι ότι η διαχείριση της Ευρωπαϊκής πολιτικής ακόμη και με «αριστερό ριζοσπαστικό» όνομα, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Παντελής Θαλασσινός

Linkwithin

Μανιαδάκηδες! Χυδαίο φωτομοντάζ του «Εργατικού Αγώνα»

 Μανιαδάκηδες! Χυδαίο φωτομοντάζ του «Εργατικού Αγώνα»

Το γνωρίζουμε κ εμείς το photoshop...

Θέλουν οι αντικομμουνιστές, τα τσιράκια των αστών να κρυφτούν και ο ενθουσιασμός τους δεν τους αφήνει. Είναι τόσο το μένος των Μανιαδάκηδων του «Εργατικού Αγώνα» να χτυπήσουν το ΚΚΕ, που σε πρόσφατο κείμενο στην σελίδα τους έβαλαν πλάϊ-πλάϊ το ΓΓ του ΚΚΕ Δ.Κουτσούμπα με τον Ναζί αρχηγό της Χρυσής Αυγής Μιχαλολιάκο!

Οι χυδαίοι προβοκάτορες του «Εργ. Αγώνα» έφτιαξαν το παραπάνω φωτομοντάζ διαλέγοντας έναν όχι τυχαίο τίτλο. «Ρήξη εδώ και τώρα με ΕΕ-ΔΝΤ», θέλοντας να περάσουν το μήνυμα ότι κανένα κόμμα δεν είναι αντίθετο στην ΕΕ, κανένα δε μιλά για ρήξη με την ΕΕ. Και φυσικά να περάσουν στους αναγνώστες τους ότι, τι ΚΚΕ, τι Χρυσή Αυγή, ένα και το αυτό είναι. Πρόκειται για πρακτικές που θα ζήλευε και ο ίδιος ο αλήστου μνήμης υπουργός του Μεταξά, Μανιαδάκης.

Αφού λοιπόν έφαγαν κράξιμο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το απαράδεκτο, αντικομμουνιστικό, αντιΚΚΕ αυτό φωτομοντάζ, οι σύγχρονοι μανιαδάκηδες... άλλαξαν φωτογραφία! Πρόσθεσαν δε κάτω απ' το (επιεικώς γελοίο) άρθρο τους και «απαραίτητη διευκρίνηση απ' το καλλιτεχνικό τμήμα του Εργατικού Αγώνα»!! Λες και δεν κατάλαβε και η κουτσή Μαρία ποιός ήταν ο σκοπός τους απ' την αρχή. Τέτοιοι κουτοπόνηροι είναι...

Το δε άρθρο που υπογράφει ένας Δημητριάδης στερείται σοβαρότητας για να γίνει αντικείμενο συζήτησης ή κριτικής. Απ' τη μια παραδέχεται ότι «Το ΚΚΕ φυσικά δεν είναι υπέρ της ΕΕ. Έχει τη θέση και ορθά, ότι ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να η οικοδομηθεί εντός της ΕΕ, γι' αυτό και η χώρα πρέπει να αποχωρήσει από την ΕΕ όταν η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της πάρουν την εξουσία» κι' απ' την άλλη... εγκαλεί το ΚΚΕ ότι στην ουσία δεν έχει γραμμή ρήξης με την ΕΕ, όπως τα αστικά κόμματα!! Εκτός και αν πιστεύουν ότι η έξοδος από την ευρωζώνη στην σημερινή συγκυρία, με το εργατικό-λαϊκό κίνημα σε στασιμότητα, θα ήταν το πρώτο βήμα για την σοσιαλιστική επανάσταση.

Θα ήταν παράφρονες εάν δεν ήταν συνειδητοί προβοκάτορες...

Πηγή: Revoloution now!