Η ίδρυση και η δράση της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ)

 Η ίδρυση και η δράση της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ)

Στις 28 του Νοέμβρη 1922 συνήλθαν στη Θεσσαλονίκη, σε συνέδριο, οι αντιπρόσωποι των σοσιαλιστικών νεολαιών και ομίλων νέων από την Αθήνα, τον Πειραιά, το Βόλο, τη Χαλκίδα, τη Δράμα, την Πάτρα, την Καβάλα και τη Θεσσαλονίκη, ιδρύοντας την Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας, την ηρωική ΟΚΝΕ. Από τα σπλάχνα της βγήκαν χιλιάδες μέλη και στελέχη, που πιστά στη μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία ρίχτηκαν στον αγώνα με αυταπάρνηση. Θυσίασαν ακόμη και τη ζωή τους, για την υπόθεση του σοσιαλισμού, της κοινωνικής προόδου. Οι ηρωικοί της αγώνες, σε όλα τα επίπεδα, έδωσαν πνοή στη νεολαία, γράφοντας μερικές από τις πιο χρυσές σελίδες της ιστορίας της.

Το Κόμμα από το ιδρυτικό του ακόμη Συνέδριο ασχολήθηκε με τα ζητήματα της νεολαίας και πρώτ' απ' όλα μ' αυτό της εκπαίδευσης. Στο πρώτο Πρόγραμμα του Κόμματος, στο κεφάλαιο Α «Απαιτήσεις Πολιτικαί», αναφέρεται στο σημείο 16: «Εκλαΐκευσις της εκπαιδεύσεως. Αυστηρά εφαρμογή της υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως. Παροχή τροφής και των μέσων διδασκαλίας εις τα παιδιά, υπό των δήμων και κοινοτήτων. Ανώτατος αριθμός δι' έκαστον διδάσκαλον 25 μαθηταί και τάξεων εις ας διδάσκει δύο. Εκδημοκράτησις της διοικήσεως της εκπαιδεύσεως. Κατάργησις του άρθρου του Συντάγματος περί γλώσσης και εισαγωγή της δημοτικής γλώσσης εις όλην την εκπαίδευσιν. Εισαγωγή εις τα σχολεία της γλώσσης των διαφόρων εθνικοτήτων διά τους εκ τούτων μαθητάς». Και στο σημείο 17 «Ανοικοδόμησις σχολικών κτιρίων και πολλαπλασιασμός των σχολείων». Στο δε κεφάλαιο Β «Απαιτήσεις υπέρ των εργατών», αναφέρει στο σημείο ιβ: «Την μεταρρύθμισιν του νόμου 4029 περί ανηλίκων, ούτως ώστε οι κάτω των 16 ετών να μην επιτρέπεται να εργασθούν», ενώ στο σημείο ιγ, αναφέρει: «Τη διά νόμου απαγόρευσιν της νυκτερινής εργασίας διά παιδιά... ». 

Βεβαίως στο 1ο ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ δεν υπάρχει καμιά αναφορά για μορφή συγκρότησης οργανώσεων νεολαίας. Αυτό εμφανίζεται στο Καταστατικό του Κόμματος, που ψηφίστηκε στο 2ο Συνέδριο του ΣΕΚΕ (Απρίλης 1920), στο κεφάλαιο Θ με τίτλο «Ομιλοι νέων και γυναικών». Στο άρθρο 39 αναφέρει ότι: «Διά την ευκολίαν της προπαγάνδας του Κόμματος και διά την σοσιαλιστικήν μόρφωσιν των νέων δύναται να οργανωθούν εντός των τμημάτων όμιλοι νεολαίας. Εις τους ομίλους τούτους ανήκουν όλοι οι νέοι, οι οποίοι δεν έχουν τα προσόντα να γίνουν μέλη του Κόμματος. Οι όμιλοι ούτοι παρακολουθούνται και εξελέγχονται παρ' αντιπροσώπου του τμήματος οριζομένου υπό της τοπικής επιτροπής». Στο ίδιο κεφάλαιο στο άρθρο 40 αναφέρει: «Οι όμιλοι ούτοι με την συγκατάθεσιν της ΚΕ δύνανται να ενώνωνται εις κεντρικήν οργάνωσιν, η δικαιοδοσία και ο ρόλος της οποίας κανονίζεται από την ΚΕ του Κόμματος. Η κεντρική οργάνωσις της νεολαίας παρακολουθείται παρ' αντιπροσώπου του Κόμματος, εκλεγομένου κατ' έτος υπό του συνεδρίου και εξελεγχομένου από την ΚΕ». Ουσιαστικά στο 2ο Συνέδριο αποφασίζεται η ίδρυση οργάνωσης της νεολαίας του Κόμματος και καθορίζεται το πλαίσιο οργάνωσής της και η σχέση της με το Κόμμα. Στο Εκτακτο Εκλογικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ (Κ), (Σεπτέμβρης 1920), παίρνει μέρος για πρώτη φορά η Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών Εργατικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΣΕΝΕ), που την αντιπροσώπευε ο Ζακ Βεντούρα, και η οποία μόλις είχε ιδρυθεί. Η οργάνωση δεν πήρε μέρος στη συζήτηση, σύμφωνα με δήλωση στο Συνέδριο του Ζακ Βεντούρα γιατί:

«1) Αι νεολαίαι, συμφώνως προς τα καταστατικά του Κόμματος, οφείλουν να υποβοηθούν την πολιτικήν δράσιν του Κόμματος.

2) Η επιτροπή της Ομοσπονδίας των σοσιαλιστικών εργατικών νεολαιών δεν δύναται ποτέ να γνωρίζει τας γνώμας των νέων επί ενός ζητήματος τοιούτου ως το εκλογικόν, διότι δεν είναι ζήτημα επί του οποίου αι νεολαίαι ν' αποφανθούν εις γενικάς συνελεύσεις, καθώς κάμνουν τούτο τα τμήματα του Κόμματος.

Διά τας ως άνω αιτίας, αντί να υποστηρίξη εδώ μίαν γνώμην, η οποία δεν θα είναι παρά μόνον η γνώμη των Κεντρικών Επιτροπών της Ομοσπονδίας των νεολαιών, προτιμά να αφήση εις τα τμήματα του Κόμματος την φροντίδα να αποφασίσουν μόνα των επί των εκλογών, αλλά η Ομοσπονδία των νεολαιών δηλώνει εκ νέου ότι οποιαιδήποτε και αν είναι αι αποφάσεις που θα ληφθούν, συμμετοχή ή αποχή με δράσιν η Ομοσπονδία των σοσιαλιστικών εργατικών νεολαιών θα βοηθήση με όλας της τας δυνάμεις την δράσιν του Κόμματος, την οποίαν τούτο θα διεξάγη εναντίον των εχθρών της τάξεως» («Εργατικός Αγών», 29 του Σεπτέμβρη 1920).

Η Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών Εργατικών Νεολαιών Ελλάδας είχε ιδρύσει ως τμήμα της την Ενωση Σοσιαλιστών Φοιτητών και Σπουδαστών Ελλάδας, για την ανάπτυξη της δράσης του Κόμματος στη σπουδάζουσα νεολαία. Η Ομοσπονδία λειτούργησε και έδρασε για δύο χρόνια, έως το Νοέμβρη του 1922, που με πρωτοβουλία του ΣΕΚΕ (Κ) ιδρύθηκε η Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας, η ηρωική ΟΚΝΕ.

Ακόμη, όμως, και στο σύντομο αυτό διάστημα ανέπτυξε δράση, εκδίδοντας για λίγους μήνες το δεκαπενθήμερο περιοδικό «Νέα Ζωή» και από την 1η του Αυγούστου 1922 τη «Νεολαία», ως δεκαπενθήμερο περιοδικό των νέων, που λίγους μήνες αργότερα (1 του Φλεβάρη 1923) έγινε όργανο της ΟΚΝΕ.

Πριν ακόμη την ίδρυση του ΣΕΚΕ, από τα τέλη του 19ου αιώνα, σε διάφορα αστικά κέντρα της χώρας ιδρύονται διάφορες οργανώσεις νέων με τη μορφή των Μορφωτικών Ομίλων Νέων, με πολιτικό - μορφωτικό, κυρίως, περιεχόμενο. Σταδιακά, αρχίζουν να διαδίδονται στα μέλη τους και οι σοσιαλιστικές ιδέες. Στις αρχές του 20ού αιώνα, και συγκεκριμένα γύρω στα 1910, οι μορφωτικοί αυτοί όμιλοι αρχίζουν να μετονομάζονται σε Σοσιαλιστικούς Ομίλους Νέων ή Σοσιαλιστικές Νεολαίες.

Το 1911, στην Αθήνα, ιδρύεται από νέους εργάτες ο «Σοσιαλιστικός Ομιλος της Ελληνικής Νεολαίας» και από το Μάη του 1912 άρχισε να εκδίδει το 15ήμερο περιοδικό «Ανάστασις». Σκοπός του ομίλου, όπως φαίνεται από το περιοδικό του, ήταν «να ενώσει όλην την νεολαίαν της Ελλάδος εις έναν πανελλαδικόν όμιλον των νέων και να προετοιμάσει κατηχητάς διά τον σοσιαλιστικόν αγώνα» (τεύχος 8, 19/8/1912). Ο όμιλος αυτός συνδέθηκε με τη Διεθνή Σοσιαλιστική Νεολαία (της Β' Διεθνούς).

Το 1916, όμως, ιδρύεται στην Αθήνα η «Σοσιαλιστική Νεολαία», ως πολιτική οργάνωση. Την πρωτοβουλία πήρε ο τότε φοιτητής Δημοσθένης Λιγδόπουλος, μαζί με τους συμφοιτητές του Σπύρο Κομιώτη, Φρ. Τζουλάτη και τους αδελφούς Δούμα. Η οργάνωση είχε αξιόλογη δράση, δίνοντας μάλιστα έμφαση στις αρχές του επιστημονικού σοσιαλισμού και στην ανάγκη διαφώτισης και οργάνωσης της εργατικής και εργαζόμενης νεολαίας.

Οι όμιλοι σοσιαλιστικών νεολαιών αντιπροσωπεύονται στο 1ο ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ. Συγκεκριμένα, αντιπροσωπεύονται οι Σοσιαλιστικές Νεολαίες της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και του Βόλου. Αλλά αντιπροσωπεύονται και παίρνουν μέρος στις εργασίες του, όπως και οι άλλες σοσιαλιστικές οργανώσεις, για την ίδρυση του Κόμματος.

Οπως αναφέραμε πιο πάνω, στο 2ο Συνέδριο του Κόμματος αποφασίζεται η ίδρυση οργάνωσης της νεολαίας και καθορίζεται το οργανωτικό πλαίσιο και η σχέση της με το Κόμμα. Ετσι συγκροτήθηκε η «Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών Εργατικών Νεολαιών Ελλάδας» (ΟΣΕΝΕ), ενώ στις 28 Νοέμβρη 1922 ιδρύθηκε η ΟΚΝΕ. Η ΟΚΝΕ προσχώρησε αμέσως στην Κομμουνιστική Διεθνή Νέων, η οποία είχε ιδρυθεί το Νοέμβρη του 1919 και αποτελούσε τμήμα της Γ' Διεθνούς. Το συνέδριο της ΟΚΝΕ εξέλεξε Κεντρική Επιτροπή και αποφάσισε η εφημερίδα «Νεολαία» να είναι δημοσιογραφικό της όργανο. Στην ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε μετά το συνέδριο, η ΚΕ της ΟΚΝΕ τόνιζε ότι σκοπός των καθηκόντων που χάραξε το ιδρυτικό της συνέδριο είναι "να προσελκύσουμε εις τας τάξεις μας όλην την Εργατική και Αγροτικήν Νεολαίαν της χώρας μας». Εκτίμησε δε ότι «εφ' όσον η Ομοσπονδία μας δεν καταστεί μία οργάνωσις μαζών, δεν θα μπορέσουμε να συντείνουμε διόλου εις την επικράτησιν του αγώνα που η εργατική τάξις διεξάγει εναντίον της κρατούσης τάξεως. Και ως εκ τούτου, υιοθέτησε το σύνθημα του Γ' Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς "ΕΜΠΡΟΣ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΜΑΖΑΣ". Ετσι μονάχα η Ομοσπονδία μας θα γίνει ένας σπουδαίος παράγων εις τον αγώναν που το Κόμμα μας, ως αντιπροσωπεύον τας εργαζόμενας μάζας, διεξάγει αδιακόπως, για την απελευθέρωσίν των από τον εγχώριον και ξένον καπιταλιστικόν ζυγό». Η ΟΚΝΕ σύμφωνα με απόφαση του Συνεδρίου της αποτελούσε τμήμα του Κόμματος, δρούσε μέσα στα πλαίσια του προγράμματος και της πολιτικής του, είχε όμως εσωτερική αυτονομία. Η ίδρυση της ΟΚΝΕ αποτέλεσε σημαντικό γεγονός στην ιστορία του επαναστατικού κινήματος της νεολαίας της Ελλάδας.

Η ίδρυση της ΟΚΝΕ, αποτελούσε σημαντικό σταθμό στην ιστορία του επαναστατικού νεολαιίστικου κινήματος της Ελλάδας και τον καλύτερο βοηθό του Κόμματος για τη δουλειά του στη νεολαία. Η εξασφάλιση της διάδοσης της επιστημονικής κοσμοθεωρίας του μαρξισμού - λενινισμού στη νέα γενιά, αλλά και η πρωτοπόρα οργάνωση που μπορούσε να συσπειρώσει και να καθοδηγήσει το κίνημα της νεολαίας για τις δικές του διεκδικήσεις στο πλευρό του εργατικού κινήματος, εύρισκαν την πραγμάτωσή τους με τη δράση της ΟΚΝΕ.

Την πρώτη της μεγάλη «μάχη», η ΟΚΝΕ την έδωσε τον Αύγουστο του 1923, στη μεγάλη γενική απεργία. Η συμμετοχή των Νεολαιών Θεσσαλονίκης, Αθήνας, Πειραιά, Βόλου, Καβάλας, Δράμας και Πάτρας ήταν σοβαρή και έδειξαν εξαιρετική μαχητικότητα. Στη διάρκεια της απεργίας εκείνης, πιάστηκε στην Καβάλα, επικεφαλής των απεργών, ο γραμματέας της ΟΚΝΕ Καβάλας Νίκος Σγουρίδης, που παραπέμφθηκε στο Στρατοδικείο Δράμας και πέθανε από τα βασανιστήρια στις φυλακές της. Η ΟΚΝΕ φρόντιζε συστηματικά μέσα από την καθημερινή της δράση να διαπαιδαγωγεί τα μέλη της στο πνεύμα του πατριωτισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, για το ανέβασμα του πολιτικού - ιδεολογικού επιπέδου των μελών της. Από το 1922 ήδη κυκλοφορούσε η «Νεολαία», το κεντρικό όργανο της ΟΚΝΕ. Επίσης, κυκλοφόρησε και το περιοδικό «Νέος Λενινιστής». Η Αύρα Παρτσαλίδου, μιλώντας για το «Νέο Λενινιστή», γράφει: «Δίπλα στο θεωρητικό περιοδικό του Κόμματος "Κομμουνιστική Επιθεώρηση", έβγαινε το θεωρητικό περιοδικό της ΟΚΝΕ "Νέος Λενινιστής". Πόσες φορές δεν είχαμε σκύψει πάνω στα θεωρητικά ζητήματα και τα οργανωτικά. Τον τοποθετούσαμε κι αυτόν προσεχτικά στη στοίβα, δίπλα στο "Ριζοσπάστη" και τη "Νεολαία" για μελλοντικό επιμελέστερο διάβασμα».

Η πορεία της ΟΚΝΕ ήταν συνυφασμένη με την πορεία του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος. Το Κόμμα στάθηκε πάντα δίπλα της σαν η δύναμη που καθοδηγούσε ιδεολογικά - πολιτικά την ΟΚΝΕ, διαπαιδαγωγούσε τα στελέχη και τα μέλη της στο πνεύμα της κατάκτησης της πρωτοπόρας δράσης, ανοίγοντας δρόμους για την πιο αποτελεσματική δουλειά της οργάνωσης στη νέα γενιά. Ετσι εξασφάλιζε ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες, τη διαμόρφωση της μελλοντικής γενιάς, της συνειδητής πολιτικά και ιδεολογικά πρωτοπορίας της εργατικής τάξης και, ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για ένα γερό επαναστατικό κίνημα της νεολαίας στο πλευρό του εργατικού κινήματος. Η φροντίδα αυτή ήταν για το Κόμμα μόνιμη και σταθερή και φαίνεται απ' όλα τα ντοκουμέντα του.

Το 3ο έκτακτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ (Κ) τον Οκτώβρη του 1924, μετονόμασε το κόμμα σε Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας - Ελληνικό τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς και αποφάσισε την «μπολσεβικοποίηση» του Κόμματος, την αναδιοργάνωσή του με βάση τους πυρήνες, την ανάπτυξη της μαζικής του δράσης. Το Συνέδριο πρόσεξε ιδιαίτερα την ανάπτυξη της δουλειάς μέσα στους νέους και τη στερέωση της ΟΚΝΕ. Την περίοδο αυτή, ουσιαστικά, η ΟΚΝΕ άρχισε να διαμορφώνεται πολιτικά και οργανωτικά. Δε λείπει από κανέναν κοινωνικό και πολιτικό αγώνα, παίζοντας όλο και πιο αποφασιστικό και καθοριστικό ρόλο στο γενικότερο κίνημα της προοδευτικής νεολαίας. Στέκεται πιστή στο πλευρό του ΚΚΕ, δυναμώνοντας καθημερινά την ενότητα των γραμμών της και τη μαχητικότητά της.

Η ΟΚΝΕ δρούσε σε όλα τα μέτωπα πάλης της νέας γενιάς, σε όλους τους χώρους που δραστηριοποιούνταν οι νέοι. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε και στη στρατευμένη νεολαία, καλλιεργώντας στους φαντάρους την ιδέα της πάλης για την ειρήνη, πολεμώντας το σοβινισμό και τη φιλοπόλεμη προπαγάνδα. Η στρατευμένη νεολαία, με την καθοδήγηση της ΟΚΝΕ, έπαιρνε ενεργό μέρος στις αντιπολεμικές εκδηλώσεις του λαού και της νεολαίας που γίνονταν κάθε χρόνο την 1η Αυγούστου - μέρα κήρυξης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Στα 1925 κυκλοφόρησε πολυγραφημένος «Ο φαντάρος» και από τις αρχές του 1928 άρχισαν να κυκλοφορούν έντυπα για τη στρατευμένη νεολαία, όπως η «Στρατώνα», η «Τσιμινιέρα», ο «Τηλεγραφητής», ο «Σκαπανέας», «Ο Κόκκινος Ναύτης», «Ο Κόκκινος Σκαπανέας» κ.ά.

Το 1927 ήταν χρονιά που ξέσπασαν μεγάλες απεργίες και άλλες λαϊκές κινητοποιήσεις, με διεκδικήσεις για βελτίωση της θέσης και της ζωής των λαϊκών μαζών, αλλά και ενάντια στην τρομοκρατία και στις διώξεις των πρωτοπόρων συνδικαλιστών και των κομμουνιστών. Οι περισσότερες χτυπήθηκαν από τη χωροφυλακή και το στρατό, όπως οι πανελλαδικές απεργίες καπνεργατών το Φλεβάρη και το Μάη, αλλά και το συλλαλητήριο των ΕΒΕ στην Αθήνα το Μάρτη. Το Νοέμβρη του ίδιου χρόνου οργανώνεται γενική απεργία από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Η κυβέρνηση πήρε έκτακτα μέτρα για την αντιμετώπισή της. Ο στρατός κατέλαβε το Πανεπιστήμιο, αλλά και την περιοχή γύρω απ' αυτό και έστησε παντού πολυβόλα. Η ΟΚΝΕ συμβάλλει για την επιτυχία αυτών των κινητοποιήσεων.

Το Μάρτη του 1927 συνήλθε το 3ο Τακτικό Συνέδριο του ΚΚΕ. Στις εκτιμήσεις του, αλλά και στις αποφάσεις του στέκεται ιδιαίτερα στο κίνημα της νέας γενιάς. Από το «Ριζοσπάστη», 6 Απρίλη 1927, που παρουσίασε αναλυτικό ρεπορτάζ από το Συνέδριο και τις αποφάσεις του, έχουμε την εκτίμηση και απόφαση του Συνεδρίου με τίτλο «Επί του κινήματος των νέων», όπου ανάμεσα σ' άλλα αναφέρει: «Το Συνέδριο διαπιστώνει μια σοβαρή ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος των νέων. Η Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών μ' όλα τα χτυπήματα της τελευταίας παρανομίας, (σ.σ. δικτατορία Πάγκαλου), βρίσκεται σήμερα σε μια οργανωτική στερέωση και ανάπτυξη σημαντική. Ο αριθμός των μελών της μετά την πτώση του Παγκάλου έχει πενταπλασιαστεί, η εσωτερική συνοχή και πειθαρχία (μετά την κρίση του Κόμματος) έμεινε ανέπαφη. Η επιρροή της αυξήθηκε κατά πολύ, αυτό αποδείχνεται απ' την κυκλοφορία των οργάνων της και τα τελευταία συνέδρια ζύμωσης που έχουν σοβαρή επιτυχία. Η ΟΚΝΕ αρχίζει να μπαίνει στους καθημερινούς αγώνες της προλεταριακής νεολαίας. Επίσης άρχισε συστηματική μορφωτική εργασία...». Στην ίδια απόφαση, το Συνέδριο αντιμετωπίζει την προσαρμογή των αποφάσεων του Γ' Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νέων και της Κομμουνιστικής Διεθνούς, στη δική του λειτουργία και δράση και πιο ειδικά στη σχέση Κόμματος με την ΟΚΝΕ.

Ετσι ανάμεσα στ' άλλα επιβεβαιώνει την αρχή που διέπει τις σχέσεις τους ως εξής: «Η Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών της Ελλάδος αποτελεί τμήμα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδος και ως τέτοιο υποτάσσεται στην πολιτική κατεύθυνση του Κόμματος του οποίου δέχεται το πρόγραμμα και μέσα στα όρια της πολιτικής του γραμμής δρα... Η Ομοσπονδία έχει εσωτερική αυτονομία (απέναντι του Κόμματος) που της επιτρέπει να έχει τη δική της συγκεντρωμένη οργάνωση... Σύμφωνα μ' αυτά η Ομοσπονδία κάνει τα δικά της συνέδρια, συνδιασκέψεις και έχει τα δικά της διευθυντικά όργανα».

Σε ό,τι αφορά την καθοδηγητική - διαπαιδαγωγητική δουλειά του Κόμματος στην ΟΚΝΕ, ανάμεσα στ' άλλα πήρε και την εξής απόφαση: «Επίσης πρέπει τα δραστήρια μέλη της Νεολαίας να τραβηχτούν στο Κόμμα γενόμενα μέλη του Κόμματος. Τα μέλη αυτά θα εξακολουθούν να εργάζονται όπως και πριν μέσα στη Νεολαία, υποχρεωτικά όμως θα παρακολουθούν τη δουλειά του Κόμματος. Με τον τρόπο αυτό θα μεγαλώνει η επιρροή του Κόμματος στη Νεολαία, ενώ απ' τ' άλλο μέρος η υποστήριξη της νεολαίας απ' το Κόμμα θα γίνει πιο ζωηρή».

Οι αποφάσεις του 3ου Τακτικού Συνεδρίου του Κόμματος ενίσχυσαν τη δουλειά του Κόμματος στην ΟΚΝΕ, αλλά συνέβαλαν επίσης και στην πιο αποτελεσματική δράση της Οργάνωσης στο κίνημα της νεολαίας.

Στις 9 Ιούνη 1929, για πρώτη φορά στην Ελλάδα γίνονται εκδηλώσεις προς τιμήν της Διεθνούς Εβδομάδας του Παιδιού. Με την πρωτοβουλία της ΟΚΝΕ, οργανώνεται στην Αθήνα συγκέντρωση των εργαζόμενων παιδιών και μαθητών. Στη συγκέντρωση παρουσιάστηκε καλλιτεχνικό πρόγραμμα και κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της παιδικής εφημερίδας «Εργατόπουλο».

Η συγκεκριμένη χρονική περίοδος ήταν παραμονές του ξεσπάσματος της μεγάλης οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού 1929 - 1933 που οδήγησε στη συνέχεια στην άνοδο του φασισμού και στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Απ' αυτό δεν ξέφυγε ούτε η Ελλάδα. Στη συγκεκριμένη περίοδο, τόσο το Κόμμα όσο και η ΟΚΝΕ με την καθοδήγηση του Κόμματος και στα πλαίσια των αποφάσεων της Διεθνούς μπαίνουν επικεφαλής της πάλης κατά του φασισμού.

Το ΚΚΕ από το 1935, με το 6ο Συνέδριο, επισήμανε τον κίνδυνο του φασισμού και του πολέμου και έβαζε μπροστά στην ΟΚΝΕ επιτακτικά το πρόβλημα της προσαρμογής της δράσης της στις αποφάσεις του 6ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νέων. Στην απόφαση του Συνεδρίου τόνιζε, όσον αφορά τη νεολαία, ότι: «Ο φασισμός με τη δημαγωγία του προσπαθεί να κερδίσει τη νεολαία για τους σκοπούς του. Οι κομμουνιστές έχουν χρέος να δουλέψουν για την αποτυχία των προσπαθειών αυτών. Η νέα γενιά ανήκει στο λαό και πρέπει να κερδηθεί με το μέρος των δυνάμεων της δημοκρατίας και της λευτεριάς».

Οι αποφάσεις του 6ου Συνεδρίου του ΚΚΕ εξοπλίζουν και την ΟΚΝΕ στην πάλη για την ενότητα δράσης όλων των δυνάμεων της νεολαίας ενάντια στο φασισμό και τον πόλεμο. Στις αρχές του 1936, οι προσπάθειες της ΟΚΝΕ σημειώνουν πρόοδο, αφού δημιουργήθηκε η Φιλειρηνική Ενωση Οργανώσεων Νέων (ΦΕΟΝ). Σκοπός της ήταν το τράβηγμα όσο το δυνατόν ευρύτερων τμημάτων της ελληνικής νεολαίας στην πάλη κατά του πολέμου, η απειλή του οποίου καθημερινά γινόταν και πιο φανερή. Ομως, το λαϊκό κίνημα δεν κατάφερε να αποτρέψει την επιβολή της φασιστικής δικτατορίας στην Ελλάδα. Πράγματι, στις 4 Αυγούστου 1936, εγκαθιδρύεται η δικτατορία του Μεταξά. Το ΚΚΕ και η ΟΚΝΕ αγωνίζονται για την ενότητα δράσης των αντιφασιστικών - αντιδικτατορικών δυνάμεων, στη βάση των αποφάσεων του 6ου Συνεδρίου του Κόμματος και σε συνθήκες παρανομίας.

Οι Οργανώσεις της ΟΚΝΕ, με τον παράνομο Τύπο τους και με τη γεμάτη ηρωισμό και αυτοθυσία δράση τους, συνέβαλαν αποφασιστικά στη διαφώτιση του λαού και των νέων. Ξεσκέπαζαν καθημερινά τη δημαγωγία της δικτατορίας και έδειχναν στους νέους το δρόμο της αγωνιστικής συσπείρωσης και πάλης. Η ΟΚΝΕ πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Αντιδικτατορικού Μετώπου και στην πάλη ενάντια στη φασιστική ΕΟΝ.

Χάρη στην ακούραστη δουλειά των νέων κομμουνιστών και των άλλων δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων, συγκροτήθηκε στις αρχές του 1937 το Αντιδικτατορικό Μέτωπο Νέων. Το Αντιδικτατορικό Μέτωπο Νέων κυκλοφόρησε δακτυλογραφημένη εφημερίδα, την «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», κι αργότερα έντυπη, τη «ΦΛΟΓΑ», που τυπωνόταν στο παράνομο τυπογραφείο της ΟΚΝΕ και εκδιδόταν ως τα μέσα του 1938.

Δημιουργήθηκε η Ομοσπονδία Ποδοσφαιρικών Αθλητικών Σωματείων Αθήνας (ΟΠΑΣΑ) με τη συμμετοχή 150 σωματείων. Η ΟΠΑΣΑ οργάνωσε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις με δημοκρατικό και αντιφασιστικό πνεύμα και πήρε μέρος στο Αντιδικτατορικό Μέτωπο Νέων και στους αγώνες του.

Το Μάρτη του 1937 διοργανώθηκαν στην Αθήνα εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των φοιτητών ενάντια στην απόλυση των προοδευτικών καθηγητών του Πανεπιστημίου, Νίκου Βέη, Παναγή Λορεντζάτου και Κωνσταντίνου Αμάντου, οι οποίοι αντικαταστάθηκαν με ευνοούμενους της δικτατορίας. Παρόμοιες εκδηλώσεις γίνονται και σε άλλες σχολές της Αθήνας και στη Θεσσαλονίκη. Αλλά από τις μεγαλύτερες αντιδικτατορικές κινητοποιήσεις είναι αυτή που έγινε με την άφιξη στην Αθήνα του Γάλλου υπουργού Παιδείας της κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου Ζαν Ζε, ο οποίος ήρθε στην Αθήνα για την επέτειο των 100 χρόνων του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Οι αντιδικτατορικές κινητοποιήσεις οργανώθηκαν από την ΚΕ της ΟΚΝΕ και κράτησαν μια βδομάδα. Συμμετείχαν σ' αυτές φοιτητές, σπουδαστές, αλλά και η εργατική νεολαία. Στις 15 Απρίλη του 1937, μέρα άφιξης του Ζαν Ζε στο σταθμό Λαρίσης, τον υποδέχτηκαν οι χιλιάδες νεολαίοι με αντιδικτατορικά συνθήματα και οργάνωσαν διαδήλωση από το σταθμό ως τη «Μεγάλη Βρετάνια», όπου και θα έμενε ο Γάλλος υπουργός. Η νέα γενιά αξιοποίησε το γεγονός της επετείου των εκατό χρόνων του Πανεπιστημίου για την ανάπτυξη αντιδικτατορικών εκδηλώσεων. Ετσι αποδοκίμασαν τον εκπρόσωπο της χιτλερικής Γερμανίας, ενώ στην εκδήλωση της Ελληνογαλλικής Ενωσης Νέων στον «Παρνασσό» έγινε φοιτητική διαδήλωση που χτυπήθηκε από την Ασφάλεια. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών αθλητικών αγώνων για την ίδια επέτειο στο Στάδιο, το Αντιδικτατορικό Μέτωπο Νέων σκόρπισε προκηρύξεις ενάντια στο καθεστώς του Μεταξά, ενώ η αναχώρηση του Ζαν Ζε συνοδεύτηκε με διαδηλώσεις φοιτητών, σπουδαστών και νέων εργατών.

Η ΟΚΝΕ της Πάτρας, επίσης, οργάνωσε αντιφασιστικές αντιδικτατορικές εκδηλώσεις, με αφορμή την 1η Μάη. Στις 30 Απρίλη 1937, τη νύχτα, η οργάνωση, με επικεφαλής τον γραμματέα της Κ. Κατσιμπέρη, γέμισε τους δρόμους της Πάτρας με αντιδικτατορικές προκηρύξεις, ενώ κρέμασε την κόκκινη σημαία στο άγαλμα του μητροπολίτη Γερμανού, στα Ψηλά Αλώνια.

Ολες οι Οργανώσεις της ΟΚΝΕ ανέπτυξαν πλούσια αντιδικτατορική δράση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο παράνομος «Τύπος» των νέων αριθμούσε πολλά έντυπα. Εκδόθηκαν στην Αθήνα η «Φλόγα», από την Αντιδικτατορική Οργάνωση Νέων, η «Φωνή του Στρατεύματος» από την Κομμουνιστική Στρατιωτική Οργάνωση, η «Λευτεριά» της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Φοιτητών Θεσσαλονίκης και το «Εμπρός» του Αντιδικτατορικού Μετώπου Νέων της πόλης, η «Μαθητική Φωνή», από τη μαθητική ομάδα της ΟΚΝΕ, η «Σπίθα» του Αντιδικτατορικού Μετώπου Νέων στην Πύλο κ.ά. Το Μάρτη του 1938 η ΟΚΝΕ μαζί με άλλες αντιδικτατορικές οργανώσεις πραγματοποίησε στην Αθήνα μεγάλη αντιδικτατορική συγκέντρωση, η οποία και χτυπήθηκε από την Ασφάλεια. Η συμβολή της ΟΚΝΕ στο αντιδικτατορικό κίνημα ολοένα και μεγάλωνε, γινόταν πιο αποφασιστική, συμβάλλοντας στον αντιδικτατορικό αγώνα του ελληνικού λαού. Το Κόμμα φρόντιζε, επίσης, να συμβάλλει με την πιο αποτελεσματική βοήθεια στην ΟΚΝΕ για το πλάτεμα της αντιδικτατορικής - αντιφασιστικής δράσης της στη νέα γενιά.

Στην απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ της 12 Μάρτη 1939, για την κατάσταση της νέας γενιάς και τα καθήκοντα του ΚΚΕ, αναφέρεται: «Στην πάλη κατά του βίαιου παιδομαζώματος και εκφασισμού των νέων, στην πάλη για το τράβηγμα της νέας γενιάς στον αντιδικτατορικό αγώνα του λαού, κέντρο και βάση της όλης δουλειάς πρέπει να είναι η δημιουργία ενός μετώπου της νέας γενιάς.

Μονάχα με τη φαρδιά λαϊκομετωπική πολιτική, με την οργάνωση μαζικής αντίστασης, με τη δραστήρια υπεράσπιση των ιδιαίτερων ζητημάτων της νεολαίας, θα μπορέσουμε να ματαιώσουμε το γενιτσαρικό έργο της δικτατορίας και να κάνουμε τη νέα γενιά ισχυρό μαχητικό προπύργιο του αντιδικτατορικού αγώνα. Θα την κάνουμε στήριγμα της απελευθερωτικής πάλης του λαού μας για την ανατροπή της λαομίσητης δικτατορίας, που λερώνει τη λαοκρατική ιστορία της χώρας, την καταστρέφει οικονομικά, την ατιμάζει εθνικά και τη μεταβάλλει σε προτεκτοράτο του άξονα Βερολίνου - Ρώμης».

Στο σκληρό, αλλά δίκαιο αγώνα για την ανατροπή της φασιστικής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, η ΟΚΝΕ έδωσε δείγματα υψηλού πατριωτισμού και αμέτρητες θυσίες, με πρώτους απ' όλους τον ήρωα και μάρτυρα γραμματέα της ΚΕ της, Χρήστο Μαλτέζο, ο οποίος εξοντώθηκε από το καθεστώς του Μεταξά στις φυλακές της Κέρκυρας μετά από φρικτά βασανιστήρια.

Ο Χρ. Μαλτέζος γεννήθηκε στα 1908 στα Μέθανα. Στο επαναστατικό κίνημα μπήκε πολύ νωρίς, όταν ήταν ακόμη φοιτητής της Νομικής. Συνδέθηκε με την ΟΚΝΕ από το 1925, εντάχθηκε στις γραμμές της το 1928 και πολύ γρήγορα αναδείχτηκε σε στέλεχος. Δούλεψε στις οργανώσεις της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, του Βόλου και αλλού. Για αρκετό χρονικό διάστημα καθοδηγούσε την έκδοση της εφημερίδας της ΟΚΝΕ «ΝΕΟΛΑΙΑ», που έβγαινε τακτικά, μέσα όμως σε συνθήκες αφάνταστα δύσκολες και είχε μεγάλη κυκλοφορία στα εργοστάσια, στις συνοικίες, στο στρατό, αλλά και στην επαρχία, στα χωριά. Ο Κώστας Μπόσης στο περιοδικό «Νέος Κόσμος», τεύχος 2/1967, δίνει μια ενδιαφέρουσα περιγραφή των συνθηκών μέσα στις οποίες έβγαινε η «Νεολαία», όταν ήταν υπεύθυνος για την έκδοσή της ο Μαλτέζος, την οποία αξίζει να την παρακολουθήσουμε. «Την έβγαζαν με το τίποτα σχεδόν. Επρεπε να κυκλοφορεί οπωσδήποτε, να βλέπει η Ασφάλεια πως τα λυσσασμένα μέτρα της δεν μπορούν να λυγίσουν τη θέληση των αγωνιστών, να καταλαβαίνουν οι νεολαίοι πως η οργάνωση ζει και δουλεύει και να παίρνουν κουράγιο. Λεφτά δεν είχαν να νοικιάσουν έστω και μια τρύπα. Ενα φύλλο το έγραψαν σε μια σοφίτα. Πήγαν πριν φέξει κι όταν έφυγε για τη δουλειά του ο εργάτης τους κλείδωσε απόξω ως το βράδυ. Δεν έπρεπε να κάνουν θόρυβο, μην ακούσει η σπιτονοικοκυρά, και δεν μπορούσαν να βγουν ούτε για το νερό τους... Το δεύτερο φύλλο σ' ένα πλυσταριό. Το τρίτο... Ομως κάποτε έφτασαν στο "αμήν". Ολες οι προσπάθειες απέτυχαν. Εδειχνε πως δεν εκπλήρωσαν το αγωνιστικό τους καθήκον. Τέλος το αποφάσισαν. Εμειναν ένα εικοσιτετράωρο νηστικοί, τις πενταροδεκάρες που μάζεψαν απ' τη Συνταχτική Επιτροπή τις έδωσαν σ' ένα θυρωρό και τους άφησε να δουλέψουν σ' ένα υπόγειο... Κι η εφημερίδα έβγαινε κανονικά».

Με την επιβολή της μεταξικής δικτατορίας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου ο Χρ. Μαλτέζος, όπως και ολόκληρο το Κόμμα και η ΟΚΝΕ, πέρασε στην παρανομία. Οι συνθήκες σκληρές, το κυνηγητό από τα όργανα της δικτατορίας ανελέητο. Ολα αυτά, οι συνεχείς κακουχίες, η λιγοστή και πάντα κακή τροφή, κλόνιζαν σοβαρά την υγεία του. Εγινε φυματικός. Ομως συνέχισε αμείωτα την επαναστατική του δράση. Διάβαζε αδιάκοπα για να συμπληρώνει τη μόρφωσή του και να τελειοποιεί τη θεωρητική του κατάρτιση και παράλληλα δούλευε ακούραστα στις παράνομες οργανώσεις.

Το Οκτώβρη του 1937 ο Χρ. Μαλτέζος αναδείχτηκε στη θέση του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής της ΟΚΝΕ. Λίγους μήνες αργότερα, την Ανοιξη του 1938, πιάστηκε στην Αθήνα από τα όργανα της Ασφάλειας.

Ο Χρ. Μαλτέζος βασανίστηκε άγρια από τα αστυνομικά όργανα για να προβεί σε αποκαλύψεις, αλλά δεν υπέκυψε. Ετσι παραπέμφθηκε σε δίκη όπου καταδικάστηκε σε 4 1/2 χρόνια φυλάκιση και δύο χρόνια εκτόπιση στην Ακροναυπλία. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα όπου υπέστη τα πάνδεινα για να υπογράψει δήλωση μετανοίας. Συγκεκριμένα, τον έριξαν στην Αχτίνα Θ' όπου κρατούνταν ο Ν. Ζαχαριάδης και άλλα στελέχη του Κόμματος. Του έκαναν φάλαγγα, τον έκαιγαν με καυτό λάδι, αποπειράθηκαν να του καρφώσουν πέταλα στα πόδια. Αναγκάστηκε να κηρύξει απεργία πείνας παραμένοντας αλύγιστος. Εν τω μεταξύ, τα βασανιστήρια συνεχίζονταν χωρίς όμως αποτέλεσμα. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 22/11/1938, τον δολοφόνησαν πετώντας τον από το παράθυρο.

Είναι η περίοδος που τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν. Η κατάληψη της Αυστρίας από τη ναζιστική Γερμανία και αργότερα της Τσεχοσλοβακίας είναι τα προμηνύματα. Την 1η Σεπτέμβρη 1939, ο Χίτλερ επιτίθεται και καταλαμβάνει την Πολωνία. Είναι η επίσημη πλέον έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στην Ελλάδα, το καθεστώς Μεταξά με πρωτεργάτες τον Μανιαδάκη και τον Νικολούδη έχουν εξαπολύσει τεράστιο διωγμό ενάντια στις αντιδικτατορικές οργανώσεις, με στόχο βασικά την εξόντωση των κομμουνιστών και την εξαφάνιση του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ. Γνώριζαν καλά ότι το καθεστώς τους κινδυνεύει από το λαϊκό κίνημα. Αλλά γνώριζαν εξίσου καλά ότι ο νους και η ψυχή του ήταν το ΚΚΕ και η ΟΚΝΕ.

Ετσι γεμίζουν οι φυλακές και οι τόποι εξορίας από στελέχη και μέλη του Κόμματος και της ΟΚΝΕ, ελπίζοντας ότι με το ξέσπασμα του πολέμου, θα είχαν συντρίψει τον ταξικό - πολιτικό αντίπαλο της άρχουσας τάξης, αλλά μάταια. Η επίθεση των Ιταλών φασιστών στην Ελλάδα, παρά τη διάθεση του καθεστώτος να μην αντισταθεί, έδειξε ότι ο λαός και η νεολαία είχαν διαφορετικά σχέδια.

Το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 βρήκε τις οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ αποδεκατισμένες. Τα εκατοντάδες μέλη και στελέχη τους, όπου και αν βρίσκονταν -τα περισσότερα στις φυλακές και στις εξορίες- αλλά και ο ελληνικός λαός δεν ξαφνιάστηκαν από την απρόκλητη φασιστική επίθεση των ιταλικών στρατευμάτων στη χώρα μας. Το ΚΚΕ, από πολύ νωρίς και έγκαιρα - με την απόβαση των Ιταλών στην Αλβανία (7 Απρίλη 1939), τον τορπιλισμό της «Ελλης» (15.8.1940) - είχε αποκαλύψει τις προθέσεις της φασιστικής Ιταλίας, είχε καταγγείλει την πολιτική της δικτατορίας του Μεταξά, που ευνοούσε αντικειμενικά τις επιδιώξεις του φασιστικού άξονα. Οι κομμουνιστές από τις εξορίες και τις φυλακές ζήτησαν να σταλούν και να πολεμήσουν στην πρώτη γραμμή. Η μεταξική δικτατορία προτίμησε να τους αφήσει στις φυλακές και να τους παραδώσει στον κατακτητή. Βεβαίως, πολλοί οργάνωσαν αποδράσεις από την εξορία και συνέβαλαν στην ανασυγκρότηση του ΚΚΕ που μπήκε στην πρωτοπορία του αγώνα για την απελευθέρωση και για μια Ελλάδα του λαού της.

Οταν την ίδια στιγμή η αστική τάξη και τα κόμματά της έβαλαν τα δικά της συμφέροντα πάνω και από την ιμπεριαλιστική κατοχή. Γιατί μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα ένα τμήμα της άρχουσας τάξης που είχε οικονομικοπολιτικές σχέσεις με τους Αγγλους ιμπεριαλιστές έφυγε από την Ελλάδα για τη Μέση Ανατολή. Το δε τμήμα της που είχε ανάλογες σχέσεις με τους Γερμανούς έμεινε στην Ελλάδα για να εγκαθιδρύσει το κατοχικό καθεστώς των δωσιλόγων και των κουίσλιγκς.

Το ιστορικό γράμμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη και το κάλεσμα για εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ήταν η αρχή για το μεγάλο έπος της Εθνικής Αντίστασης, στο οποίο η νεολαία έγραψε τη δική της ιστορία.

Με πρωτοβουλία της ΟΚΝΕ, ιδρύθηκε στις 5 Φλεβάρη 1942 στην Αθήνα το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Νέων (ΕΑΜΝ), στο οποίο συμμετείχαν εκτός από την ΟΚΝΕ, η «Φιλική Εταιρεία Νέων», η «Λεύτερη Νέα», η «Σοσιαλιστική Επαναστατική Πρωτοπορία Ελλάδας» και η «Δημοκρατική Ενωση Νέων». Στις 14 Γενάρη 1943 συνήλθε η Ολομέλεια της ΚΕ του ΕΑΜ Νέων και αποφάσισε την ίδρυση της ενιαίας οργάνωσης της νέας γενιάς. Στις 23 Φλεβάρη 1943, σε ένα σπίτι, στην οδό Δουκίσσης Πλακεντίας 3, στους Αμπελόκηπους, με πρόταση της ΟΚΝΕ και με τη συμμετοχή εκπροσώπων όλων των οργανώσεων νέων που συμμετείχαν στο ΕΑΜΝ, καθώς και άλλων ενιαίων οργανώσεων, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη που κατέληξε στην απόφαση ίδρυσης της ΕΠΟΝ, με την αυτοδιάλυση όλων των οργανώσεων νεολαίας. Ετσι με την ίδρυση της ΕΠΟΝ η ΟΚΝΕ αυτοδιαλύεται με τη σύμφωνη γνώμη και του ΚΚΕ.

Οι νεολαίοι κομμουνιστές έδρασαν πρωτοπόρα μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, συμβάλλοντας πολύμορφα στη συμμετοχή της νεολαίας στην απελευθερωτική πάλη. Και συνέχισαν και μετά την απελευθέρωση μέχρι το 1947 που το αντιδραστικό καθεστώς στην Ελλάδα έθεσε εκτός νόμου την ΕΠΟΝ. Που συνέχισε τη δράση της και στις πόλεις αλλά και στην ένοπλη πάλη από τις γραμμές του ΔΣΕ, με δικά της ένοπλα τμήματα και την ονομασία Δημοκρατική Νεολαία. Ενώ συνέχισε τη δράση της, και μετά την ήττα του ΔΣΕ το 1949, στην πολιτική προσφυγιά για κάποια χρόνια. Βεβαίως, μετά την αυτοδιάλυση της ΟΚΝΕ δεν ξανασυγκροτήθηκε Κομμουνιστική Οργάνωση Νεολαίας, ως τον Αύγουστο του 1968, που με απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ιδρύεται η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας - ΚΝΕ.

ΠΗΓΕΣ:

1. «Το ΚΚΕ, Επίσημα Κείμενα 1934-1940», τόμος 4ος.

2. «Σαράντα Χρόνια του ΚΚΕ, Επιλογή Ντοκουμέντων».

3. «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ» - Α' Τόμος.

4. Αύρα Παρτσαλίδου «Αναμνήσεις απ'την ΟΚΝΕ»

Ριζοσπάστης 

Κομοτηνή: Α.Κ εναντίον ΣΥΡΙΖΑ για συναγελασμό με Χ.Α

 Κομοτηνή: Α.Κ εναντίον ΣΥΡΙΖΑ για συναγελασμό με Χ.Α

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΑΝΟΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Ως Αντιεξουσιαστική Κίνηση θεωρούμε σκόπιμο, προτού προβούμε σε παράθεση των σημερινών γεγονότων, να ξεκαθαρίσουμε ότι αντιμετωπίζουμε την απεργία ως έναν τρόπο συμμετοχής στον δρόμο, απεύθυνσης στην κοινωνία και διάχυσης του λόγου μας. Επιπλέον θεωρούμε πως απεργίες πυροτεχνήματα που έχουν υποκινηθεί από τις κυρίαρχες συνδικαλιστικές- γραφειοκρατικές δομές όχι μόνο δεν επιτυγχάνουν τίποτα, αντιθέτως καλλιεργούν την λογική της ανάθεσης, χειραγωγούν την κοινωνία και καπηλεύονται τους αγώνες της.

Συγκεκριμένα, σήμερα στη καθορισμένη απεργιακή κινητοποίηση κρίναμε σκόπιμο να παρέμβουμε στη προσυγκέντρωση στο εργατικό κέντρο για να ξεμπροστιάσουμε στελέχη της τοπικής οργάνωσης Συριζα Ροδόπης για κοινή συμμετοχή σε κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις με στελέχη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής.  Αναλυτικότερα, στις 2 Οκτωβρίου ο Θ.Μαργαρίτης και ο Γ.Μάτζιαρης στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκαν για να "μιλήσουν" (ως μέλη του κτηνοτροφικού συλλόγου Ροδόπης) με τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Α.Ματθαιόπουλο. Ωστόσο αυτού του τύπου οι επαφές δεν φάνηκαν αρκετές για τα τοπικά στελέχη του Συριζα… Την Τρίτη 18 Νοεμβρίου στο πλαίσιο της κινητοποίησης των κτηνοτρόφων διαδήλωναν χεράκι χεράκι ο Κουτάβας και ο Χαρίτος του Συριζα Ροδόπης με τα φασιστοειδή Αλατζά και Τσουμαρέλη της τοπικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Επιπλέον, στη σημερινή μας παρέμβαση ορισμένα μέλη του Συριζα έσπευσαν να υπερασπιστούν και να συγκαλύψουν τις εμετικές ενέργειες των προαναφερθέντων μελών και αποφεύγοντας την παροχή οποιασδήποτε εξήγησης έφτασαν στο σημείο να μας αποκαλέσουν και φασίστες! Τέλος, και αντίθετα με όσα ψευδώς αναπαρήχθησαν, δεν υπήρξε καμιά επίθεση στα παρευρισκόμενα μέλη του Συριζα. Πάντως σε ενδεχόμενες αντίστοιχες μελλοντικές συμπεριφορές η ηλικία ορισμένων - υπερασπιστών των ακροδεξιών ανοιγμάτων - δεν θα αποτελέσει τροχοπέδη για πιο δυναμική απάντηση.

Ως Αντιεξουσιαστική Κίνηση Κομοτηνής συνεπέστατα έχουμε αποδείξει ότι δεν αφήνουμε εκατοστό δημόσιου χώρου σε φασίστες. Ανάλογα θα δράσουμε και έναντι όσων επιλέγουν να συμμαχούν με αυτούς. Έμπρακτα, πλέον, αποδεικνύεται ότι ο Συριζα αποτελεί ένα αστικό κόμμα στελεχωμένο με εξουσιολάγνους τυχοδιώκτες που στο κυνήγι της εξουσίας δεν διστάζουν να παίξουν κομματικά παιχνίδια και να συμμαχήσουν με το διάβολο. Οι αναθετικές ψευδαισθήσεις περί καλής και αριστερής ενδεχόμενης διαχείρισης από τον Συριζα αναστέλλουν την χειραφέτηση της κοινωνίας. Η κρατική δομή είναι σύμφυτη με τον ολοκληρωτισμό και όσοι την αναπαράγουν ( είτε δεξιοί είτε αριστεροί ) θα μας βρουν μπροστά τους.

..Τα ακροδεξιά ανοίγματα του ΣΥΡΙΖΑ Ροδόπης

Την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου επισκέφθηκε την Ξάνθη ο γνωστός νεοναζί βουλευτής της χρυσής αυγής, Ματθαιόπουλος, επικεφαλής σε πολλά πογκρόμ εναντίον μεταναστών και στην επίθεση κατά του ελεύθερου κοινωνικού χώρου Adelante το Καλοκαίρι του 2012. Μεταξύ των κολαούζων, γλυφτών που τον προσέγγισαν πληροφορηθήκαμε πως βρισκόταν και ο Μαργαρίτης Θεολόγου πρόεδρος των κτηνοτρόφων στην Ροδόπη και μέλος του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στις προηγούμενες εκλογές.

Γνωρίζαμε ανέκαθεν ότι ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια ομάδα καιροσκόπων, αντικινηματικών βλαχοδημάρχων. Κινήσεις σαν και αυτή, αλλά και η ελλιπέστατη ανακοίνωση, ουσιαστικής συγκάλυψης του γεγονότος και άφεσης αμαρτιών, τους καθιστά πλέον επικίνδυνους και τους φέρνει απέναντί μας στον κοινωνικό πόλεμο. Η διαχείριση της μιζέριας που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει μέσα από συμμαχίες με το διάβολο. Κομοτηνή και Ξάνθη αποτελούν πόλεις αντιφασιστικές. Η νομιμοποίηση,που παρέχεται με κινήσεις σαν αυτήν, στους ναζί, αποδεικνύει ότι ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται τη χρυσή αυγή σαν έναν απλό ανταγωνιστή στην μάχη για το ποιος θα πρωτορίξει την κυβέρνηση και όχι σαν έναν εχθρό της κοινωνίας και κάθε αγωνιζόμενου ανθρώπου.

Να γνωρίζετε πλέον ότι η παρουσία στελεχών του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ στις αντιφασιστικές πορείες της πόλης είναι ανεπιθύμητη και θα αντιμετωπίζεται ανάλογα.

Για προβοκάτσια κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ Ροδόπης, την Αντιεξουσιαστική Κίνηση Κομοτηνής

Λεκτική επίθεση που προκάλεσε ένταση, για την εκτόνωση της οποίας χρειάστηκε η παρέμβαση των ψυχραιμότερων, δέχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ Ροδόπης κατά τη χθεσινή ημέρα της γενικής απεργίας, από την Αντιεξουσιαστική Κίνηση Κομοτηνής, μέλη της οποίας κατηγόρησαν τοπικά στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι συνυπήρξαν με εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής στο πρόσφατο συλλαλητήριο των κτηνοτρόφων στην Κομοτηνή.

Σε ανακοίνωσή της η νομαρχιακή επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για προβοκατόρικη ενέργεια, αναφέροντας:

«Την ημέρα της μεγάλης παλλαϊκής κινητοποίησης για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών που έχουν οδηγήσει σε απόγνωση μεγάλα τμήματα της κοινωνίας!

Σε μια στιγμή που μεγάλα τμήματα του λαού στρέφουν το βλέμμα και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ!

Αυτήν ακριβώς την ημέρα επέλεξαν προβοκατόρικα στοιχεία για να επιτεθούν στο ΣΥΡΙΖΑ, στοχοποιώντας στελέχη του στην περιοχή.

Αφήνουμε στην κρίση της κοινωνίας το ποια συμφέροντα και ποιους σκοπούς υπηρετούν τελικά αυτού του είδους οι πρακτικές».

Αναγκαίο αντιΚΚΕ παραλήρημα...

 Αναγκαίο αντιΚΚΕ παραλήρημα...

Καταθέτοντας τα πιο «αξιόπιστα» σε αυτές τις περιπτώσεις διαπιστευτήρια, που δεν είναι άλλα από τον αντικομμουνισμό και την αντιΚΚΕ λάσπη, η βουλευτής  Θεοδώρα Τζάκρη, που εκλέχτηκε με το ΠΑΣΟΚ, κάνει θεαματικό μπάσιμο στην παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, σηματοδοτώντας τη νέα μετα-ΠΑΣΟΚ εποχή της με ένα ―αναγκαίο για τα καλορίζικα― αντιΚΚΕ παραλήρημα.

Και η «ΑΥΓΗ» ανοίγει διάπλατα τις αγκάλες της και την υποδέχεται μετά βαΐων και κλάδων γιατί  ―τι να σου κάνει ο έρμος―  πόση αντιΚΚΕ λάσπη να προλάβει να φτιαρίσει ένας Καρτερός… Όχι, η κυρία Τζάκρη δεν αρθρογράφησε αυτή τη φορά στην «ΑΥΓΗ». Προτίμησε η «δουλειά» να γίνει στην τηλεόραση. Εξάλλου πόσοι «αριστεροί» ψηφοφόροι θα τη διάβαζαν στην "εφημερίδα της Αριστεράς"; Μπροστά στο «γυαλί» συνωστίζεται η πελατεία… 

Το βίντεο με το παραλήρημα της Τζάκρη ανέβηκε από το κανάλι της «ΑΥΓΗΣ» στο Youtube, επιβεβαιώνοντας και στον πιο «ρομαντικό» ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ τη στάση και τις «διαθέσεις» του  κόμματος αυτού απέναντι στο ΚΚΕ. Παραθέτουμε το βίντεο, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα σχόλια για τις δηλώσεις της κυρίας Τζάκρη... (στο κανάλι της «ΑΥΓΗΣ», ακριβώς κάτω από το βίντεο):

Πάει πολύ να κουνάνε το δάχτυλο στο ΚΚΕ και τους κομμουνιστές για τη σχέση τους με το λαό οι υπηρέτες της τάξης των κηφήνων, απόγονοι χρεοκοπημένων πολιτικών σχηματισμών, κληρονόμοι της βλαχογκλαμουριάς  του ΄81 και φορείς της πιο μολυσματικής πασοκίλας, που η μόνη δική τους σχέση με το λαό ορίζεται από το  πόσοι κατώτατοι μισθοί αντιστοιχούν στην αξία των «επώνυμων» ρούχων και «αξεσουάρ» τους.

Πάει πολύ ο ΣΥΡΙΖΑ και η εφημερίδα του να εγκαλούν  το ΚΚΕ για τη σχέση του με το λαό. Αυτοί που σήμερα γλύφουν εκεί που μέχρι χτες έφτυναν, που εισπράττουν τα εύσημα των «διεθνών funds», των αγορών και των επιτελείων της ΕΕ, αυτοί που συναγωνίζονται σε αντιΚΚΕ «επιχειρήματα» ακόμα και τη Χρυσή Αυγή, που ορκίζονται μεταμέλεια και πίστη στους αστούς για να κερδίσουν το δαχτυλίδι της διαχείρισης της εξουσίας.

Οι σημαίες των κομμουνιστών έχουν τις ρίζες τους βαθιά μέσα στο λαό, βάφτηκαν κόκκινες από το αίμα του και δεν υποστέλλονται. Δεν μπορούν να τις αγγίξουν, όσο και αν προσπαθούν, τα ξεφτίδια της σοσιαλ-πασοκο-δημοκρατίας που αγωνιούν για το πολιτικό τους μέλλον, ούτε οι καιροσκόποι του οπορτουνισμού. 

Πέμπτη 27 Νοέμβρη 2014. 

Προσθήκη στην αρχική ανάρτηση:
Ώρα 18:35

Λίγη ώρα μετά την ανάρτησή μας, η «ΑΥΓΗ» απέσυρε το βίντεο από το Youtube! Τυχαίο;...

Επειδή όμως αυτό, εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν το κάνουν δα και για πρώτη φορά, ιδού τα καθόλου κολακευτικά σχόλια για τη νέα μεταγραφή του ΣΥΡΙΖΑ κάτω από βίντεο της «ΑΥΓΗΣ», τα οποία το ιστολόγιο προνόησε να απαθανατίσει προτού τα φάει η μαρμάγκα… 

Καλές γιορτές

 Καλές γιορτές

-Κι αν δε σε ξαναδώ, καλές γιορτές! Ή καλές εκλογές, που λέει και το λαϊκό στρώμα.

Δεν υπάρχει ίσως κάτι χειρότερο απ’ όσα μπορεί να συναντήσει κανείς σε μια πορεία, πχ του πολυτεχνείου, από τα μαγαζιά και τα πολυκαταστήματα που προσπαθούν τεχνητά να δημιουργήσουν χριστουγεννιάτικο, καταναλωτικό κλίμα ήδη από τις αρχές νοέμβρη. Με τον χαρούμενο καταναλωτή να φαντασιώνεται χιονοστόλιστα σπίτια και κρεμασμένες κάλτσες στο τζάκι, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει καλά-καλά λεφτά για ένα μαγκάλι και κάτι θερμοφόρες της κακιάς ώρας, που περισσότερο σε φωτίζουν παρά σε ζεσταίνουν. Κι ευτυχώς για την τσέπη μας, σπανίως έχουμε μονοψήφιες θερμοκρασίες στην ελλάδα, τέτοιο καιρό. Στα χανιά πχ οι κρητικοί σύντροφοι φοράνε βαριά ρούχα απλώς για να τα (επι)δείξουν, χωρίς να τους είναι απολύτως απαραίτητα –σαν τον τύπο που φορούσε από άποψη μες στο πόλις το κασκόλ του*. Ενώ στη θεσσαλονίκη πχ απλώνουμε τις πλυμένες κάλτσες όχι πάνω από το τζάκι, αλλά στο καλοριφέρ, για να στεγνώσουν, γιατί με τόση υγρασία έξω ακόμα μούσκεμα θα ‘ταν.

Αλλά αν θες σώνει και καλά χριστουγεννιάτικο κλίμα, μπορείς να το βρεις και στις πορείες, στους μικρούς τυμπανιστές του συλλόγου μουσικών (στο σύ-νταγ-μα κι οι ψε-κα-σμέ-νοι του ε-παμ, ραπαπάμ-παμ, ραπαπάμ-παμ) και τα κόκκινα μπαλόνια της ΟΥΤΕ ΓΟΥΛΙΑ κόκα-κόλα. Που πέρα από την πλάκα, είναι πολύ βολικά για να δώσεις ραντεβού και να βρεθείς εύκολα με τους δικούς σου σε μια μεγάλη συγκέντρωση –πχ, είμαι στην αρχή της αθηνάς κάτω από τα δύο μπαλόνια που προεξέχουν. Αλλά κάποιοι σφοι έχουν μπουχτίσει να τα βλέπουν στην κυριολεξία παντού και θέλουν να τα τρυπήσουν όλα, ένα προς ένα –όπως εμείς αυτά με τη ντόρα την εξερευνήτρια.

Είναι βλέπεις και το σκεπτικό του μποϊκοτάζ και τα συνθήματά του (όχι στη βουλγάρικη κόκα-κόλα) που μπάζουν λίγο πολιτικά, όπως ίσως και διάφορα άλλα σημεία στο λόγο και το κριτήριο που έχουν τα τροφιμοποτά. Έχουν όμως παράλληλα τρομερή οργάνωση, ταξικό πείσμα κι αγωνιστικό φρόνημα που αντισταθμίζουν κάθε άλλη αδυναμία. Είχα διαβάσει πχ πως η ομοσπονδία τους είχε αποφασίσει να δίνουν τα μέλη της τέσσερα μεροκάματα το μήνα για να στηρίξουν οικονομικά τους εργάτες του εργοστασίου που έκλεισε. Κι αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά τους από το πλαίσιο και τη στάση κάθε σωματείου με πλειοψηφία που πρόσκειται στην (ούτε καν) ρεφορμιστική, γραφειοκρατική συνδικαλιστική ηγεσία.

Οι δύο πορείες ήταν πολύ μεγάλες για τα δεδομένα της τελευταίας διετίας, σχεδόν διπλάσιες από του πολυτεχνείου, με κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς. Στη δική μας, που έκανε ελιγμό από την πανεπιστημίου για να παρακάμψει την κλαυθμώνος, ξεχώριζε ο παλμός κι ο όγκος των μαθητών, των φοιτητών και του σετηπ, με τις ιδιαίτερες σημαίες του. Αυτό που άγγιξε όμως τις δικές μου ιδιαίτερες χορδές και με συγκίνησε (το άγρυπνο το δάκρυ αυτό δεν είναι απ’ τα δακρυγόνα) ήταν η πρωτοβουλία μας στους πενταμηνίτες (σαν ‘απάντηση’ στην κίνηση v for voucherάδες) με την ιστοσελίδα 5mina.gr και τα αιτήματα «μηνιαία καταβολή μισθού» κι «επίδομα ανεργίας μετά το πέρας του προγράμματος» -γιατί εκεί μας έχουν φτάσει. Υποθέτω βέβαια πως τα μπλοκ μας θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο μαζικά, αν δεν ακουγόταν συνεχώς το σεχταριστικό σύνθημα «χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά», που τρόμαζε, εξόργιζε κι έδιωχνε πολλούς απλούς εργαζόμενους, που ήθελαν να παλέψουν μόνο για οικονομικά αιτήματα κι απομακρύνονταν τρέχοντας.

Το πραγματικά καινούριο στοιχείο ωστόσο ήταν η προσυγκέντρωση του ΜΕΤΑ στα χαυτεία, δίπλα ακριβώς από τη συγκέντρωση στην ομόνοια, λες και επιχειρούσαν κάποιον ιδιότυπο εισοδισμό ή να βγάλουν αδιάψευστα φωτογραφικά ντοκουμέντα από την κατάλληλη γωνία, όπου να φαίνονται αυτοί μπροστά κι όλο το πλήθος πίσω τους, σα να ‘τανε δικό τους.

Η γσεε πάντως έκοψε τις συγκεντρώσεις μπροστά από το κτίριό της στο πεδίο του άρεως και μετακόμισε στην κλαυθμώνος, που ταιριάζει γάντι, ως ιστορικό πλαίσιο πίσω από την ονομασία της πλατείας, με τους κλαυθμούς της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας για επιστροφή στα προκρισιακά δεδομένα. Αυτό ανάγκασε ένα μεγάλο μέρος του αντάριζα που το έπαιζε σε διπλό ταμπλό, μεταξύ μουσείου και πεδίου του άρεως, να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Και να πάει δηλ στην κλαυθμώνος, όπου –για τα δικά τους δεδομένα τουλάχιστον- δεν ήταν κακή η προσέλευση κόσμου, όπως έμοιαζε όταν περάσαμε εμείς από το ύψος της δικής τους συγκέντρωσης. Το μουσείο αντίθετα, μπορεί να είχε αρκετούς φοιτητικούς συλλόγους (σε εγρήγορση μήπως έχουμε νέο κρίκο στην αλυσίδα με το φορτσάκη και την κατάληψη της πρυτανείας) αλλά σχετικά μικρό όγκο, καθώς οι περισσότεροι διάλεξαν να κάνουν τον χειροκροτητή του αλέξη, πιστοποιώντας έτσι το βάλτωμα της ανταρσυα (στην παρούσα μορφή της τουλάχιστον).

Στο φαντασιακό της νεολαίας σύριζα πάντως μπορεί να συμβολίζει κάτι σαν το μοχάμεντ άλι της πολιτικής σκηνής, όπως φαίνεται από την απεργιακή της αφίσα. Γιατί προφανώς ο αντίπαλος θα βγει νοκ άουτ απλώς με ένα αριστερό κυβερνητικό κροσέ. Ενώ ο σύριζα θα μείνει όρθιος και αλώβητος, σα ρόκι μπαλμπόα, από το σφυροκόπημα και την πίεση της εε και του δντ, και θα καταφέρει να τους μεταστρέψει υπέρ του, όπως το μοσχοβίτικο κοινό στον αγώνα με τον ιβάν ντράγκο, φωνάζοντας με το ένα μάτι βουλωμένο κάτι σαν «Άντριααα, we did it». Που εννοεί βασικά τον ανδρέα παπανδρέου και την αλλαγή του. Γιατί όπως λέει στο τέλος κι ο ρόκι: αν εγώ μπορώ να αλλάξω κι εσείς μπορείτε να αλλάξετε (if I can change, then you can change) και ζήτω οι άνεμοι της αλλαγής (winds of change των scorpions).

Τι άλλο έπιασαν οι κεραίες της κε του μπλοκ;

Τα τρικάκια της ομάδας αγώνα στρατιωτικών, λιμενικών, πυροσβεστών: αυτήν είναι η «ανάπτυξη» που σου τάζουν. Το πλακάτ της κίνησης «νέα πορεία» με σύνθημα «να ξανασηκώσουμε την ελλάδα ψηλά» και υπότιτλο κάποιες βασικές αξίες όπως «δημοκρατία, χαμόγελο…» και κάτι άλλα που δεν είχαν πια καμία σημασία –αρκεί να μην χάνουμε το χαμόγελό μας. Κι έναν ηλικιωμένο που πέτυχε την κεφαλή της πορείας λίγο μετά το ύψος της βουλής, ρώτησε τους μπροστινούς αν είναι το παμε και μετά τους έδωσε την ευχή του: «γαμήστε τους».

Και τώρα τι μέλλει γενέσθαι;

-Αν δε σε δω, καλές γιορτές. Ή καλές εκλογές, όπως λέει και το λαϊκό στρώμα, που κολλάει και με τους συριζαίους.

Αλλά όχι σύντροφε· να ξαναβρεθούμε. Να βρεθούμε ξανά και ξανά στους δρόμους πολλές φορές πριν τα χριστούγεννα και να διαψεύσουμε όσους προβλέπουν πως το κίνημα έχει φύγει για πρόωρες διακοπές και τώρα τα λέμε πάλι από το 15’. Κι όποιος θέλει αγιοβασίληδες και χριστουγεννιάτικο κλίμα, ας βολευτεί με τους μικρούς τυμπανιστές μουσικούς και τα κόκκινα μπαλόνια της κόκα-κόλα.

ΟΥΤΕ ΓΟΥΛΙΑ, λέμε...

Υστερόγραφο

*στο πόλις, όπου παρουσιάστηκε χτες σε μια πολύ όμορφη και ζεστή εκδήλωση, η ποιητική συλλογή της μαριάννας γιαννουράκου «γιατί η ποίηση δεν είναι νανούρισμα, η ποίηση είναι σάλπισμα» -που αγκαλιάστηκε από το κόμμα και την κε με.. «ιδεολογικούς και οικονομικούς όρους». Με τον ηρακλή κακαβάνη να λέει πολύ εύστοχα πως η τέχνη μπορεί να μην αλλάζει από μόνη της τον κόσμο, μπορεί όμως να αλλάξει αυτούς που θα αλλάξουν τον κόσμο. Και τον αλέκο πούλο που προηγήθηκε, να «απολογείται» γιατί θα είχε προετοιμάσει μια πολύ διαφορετική ομιλία αν ήξερε πως θα έβλεπε τόση νεολαία στο κοινό –οι περισσότεροι δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα τον όρο με τη διασταλτική του ερμηνεία, γιατί μάλλον τους συνέφερε- θα είχε ετοιμάσει μια πολύ διαφορετική ομιλία. Όπως κι εγώ θα σκεφτόμουν κάτι πολύ διαφορετικό απ’ το «καββαδίας των φτωχών», με το οποίο τον παρουσίασα στην ανάρτηση της τρίτης, γιατί λέει η πραγματική γνώμη των ναυτεργατών για τον καββαδία είναι...

Αλλά αυτό απαιτεί μάλλον ειδική εξέταση σε ξεχωριστό κείμενο.

ΚΕΡΚΥΡΑ-Ξεπουλημα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ Τ.Ε. ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Η Τ.Ε. Κέρκυρας καταγγέλλει την ιδιωτικοποίηση των 14 πιο κερδοφόρων περιφερειακών

αεροδρομίων της χώρας συμπεριλαμβανομένου και της Κέρκυρας, στην κοινοπραξία Fraport AG -

Slentel Ltd στην οποία συμμετέχει και ο όμιλος Κοπελούζου.

Η απελευθέρωση των αερομεταφορών και οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται στα πλαίσια

υλοποίησης της πολιτικής της Ε.Ε. και των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, με στόχο την όλο

και μεγαλύτερη κερδοφορία τους. Η πολιτική αυτή υλοποιούνταν τα τελευταία χρόνια από τις

προηγούμενες κυβερνήσεις της χώρας μας και συνεχίζει να υλοποιείται από τη συγκυβέρνηση

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιώντας σαν αφορμή την καπιταλιστική κρίση

Η πολιτική αυτή δεν άφησε απ ́ έξω και την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (Υ.Π.Α) αφού αυτή

τη δημόσια υπηρεσία που είναι αρμόδια για την ίδρυση, τη λειτουργία και την εκμετάλλευση

των αεροδρομίων ουσιαστικά την διέλυσε. Επιπλέον, εντάσσει τον εναέριο χώρο της χώρας

μας στον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Ουρανό (Ε.Ε.Ο.) με ότι αυτό συνεπάγεται στα ζητήματα εθνικής

κυριαρχίας της χώρας μας και της ασφάλειας των πτήσεων.

Η ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου της Κέρκυρας θα έχει αρνητικές συνέπειες:

• Στους εργαζόμενους στο αεροδρόμιο αφού θα υπάρξουν απολύσεις

• Στο επιβατικό κοινό, το οποίο θα κληθεί να πληρώσει την αύξηση των τελών

των αεροδρομίων που θα επιβάλουν οι ιδιώτες «επενδυτές»

• Στους μικρούς επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους του νησιού μας

και ιδιαίτερα της πόλης της Κέρκυρας, καθώς δίνεται η δυνατότητα στους “επενδυτές” να

δημιουργήσουν εμπορικά κέντρα, «Τοπικούς Πόλους Ανάπτυξης» στο χώρο του αεροδρομίου.

Η Τ.Ε. Κέρκυρας καλεί τους εργαζόμενους να καταδικάσουν την ιδιωτικοποίηση του

αεροδρομίου.

Οι αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις πρέπει να είναι βασικό μέτωπο πάλης εργατικού και

λαϊκού κινήματος και απαιτεί ρήξη και σύγκρουση με την Ε.Ε., την Ελληνική αστική τάξη και τα

κόμματά τους.

Πρέπει να αγωνιστούν μέσα από το εργατικό λαϊκό κίνημα ώστε οι δημόσιες υποδομές

(αεροδρόμιο – λιμάνι), τα δημόσια κτήρια και οι δημόσιες εκτάσεις να γίνουν λαϊκή περιουσία.

Δεν πρέπει να δείξουν καμία εμπιστοσύνη στη διγλωσσία και τον καιροσκοπισμό του ΣΥΡΙΖΑ,

αφού ουσιαστικά είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, σύμφωνα με τις δηλώσεις του αρχηγού του

κ. Τσίπρα στη ΔΕΘ: «Τις ιδιωτικοποιήσεις θα τις επανεξετάσει η βουλή και όποια δεν είναι εντάξει

θα πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα». Επιπλέον αρνείται να αναφέρει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις

είναι στρατηγική της Ε.Ε. και της Ελληνικής αστικής τάξης. Ο αγώνας για κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ

αποπροσανατολίζει από την αιτία του προβλήματος αφού το ΤΑΙΠΕΔ δεν είναι τίποτα άλλο

από ένα γραφειοκρατικό όργανο το οποίο φτιάχτηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να

προωθήσει τις ιδιωτικοποιήσεις.

26-11-2014 

Κίνητρα εξασφάλισης στο κεφάλαιο δίνει ο Γιούνκερ

Κίνητρα εξασφάλισης στο κεφάλαιο δίνει ο Γιούνκερ

Ο Φιλίπ Μέισταντ, τέως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), σε συνέντευξή του στο κοινοτικό δελτίο «Agence Europe» λέει σχετικά με το επενδυτικό πρόγραμμα της Κομισιόν, σύμφωνα με το ΑΠΕ:
«Χρειαζόμαστε ώθηση από το δημόσιο τομέα και αυτός είναι ο στόχος του σχεδίου Γιούνκερ». Είπε ακόμη ότι χρειάζεται ένα «κανονιστικό πλαίσιο», σύμφωνο με τους κανόνες της αγοράς, για να έλθουν επενδύσεις ιδιωτικών κεφαλαίων.
Αυτή η συνέντευξη του πρώην προέδρου της ΕΤΕπ είναι ενδεικτική για το πώς οι αστικοί θεσμοί κρατικοί και διακρατικοί (όπως στην περίπτωση του σχεδίου Γιούνκερ) εργάζονται για την ολόπλευρη στήριξη των επενδύσεων των μονοπωλίων για την εξασφάλιση ότι οι επενδύσεις αυτές θα είναι αποδοτικές, όσον αφορά την κερδοφορία τους. Αλλωστε, ο νυν πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων Βέρνερ Χόγιερ δήλωσε κατά την παρουσίαση του σχεδίου: «Πρέπει να αναλάβουμε μεγαλύτερο κίνδυνο, ώστε να ενθαρρύνουμε τους φορείς υλοποίησης έργων να πραγματοποιήσουν τις επενδύσεις τους. Το νέο Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων θα εξασφαλίσει στοχευμένη και καταλυτική ικανότητα ανάληψης κινδύνων για οικονομικά βιώσιμες επενδύσεις».

***

Ολα τα παραπάνω σημαίνουν σίγουρη εξασφάλιση των επιχειρηματικών ομίλων που θα ρίξουν κεφάλαια για επενδύσεις όπως φαίνεται και από την παρουσίαση που έκανε ο Ζ. Κ. Γιούνκερ.
Να τι γράφει η «Καθημερινή» 25 και 26/11/2014.
«Το πακέτο αυτό θα αποτελείται αρχικά από 16 δισεκατομμύρια από τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και 5 δισ. από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ). Στη συνέχεια αυτά τα 21 δισ. θα δημιουργήσουν το Ευρωπαϊκό Ταμείο για Στρατηγικές Επενδύσεις (EFSI). Με μία συντηρητική πρόβλεψη της ΕΕ τα 21 δισ. μπορούν να γίνουν μέσω μόχλευσης 315 δισ. μέχρι το 2017. Το EFSI θα διαχειρίζεται από την ΕΤΕπ και θα χρηματοδοτεί στρατηγικά σχέδια στους τομείς κυρίως των υποδομών, ενέργειας, εκπαίδευσης, έρευνας αλλά και ένα μεγάλο μέρος θα πάει στη χρηματοδότηση μικρομεσαίων και μεσαίων επιχειρήσεων...
Ομως, η ΕΤΕπ δεν επιθυμεί να διακινδυνεύσει την υψηλή επενδυτική βαθμολογία της. Εξετάζεται, ως εκ τούτου, η δημιουργία επενδυτικού Οχήματος Ειδικού Σκοπού (SPV), όπου θα περιλαμβάνονται τα κεφάλαια αυτά και θα λειτουργούν ως εγγυήσεις στην έκδοση ομολόγων, στην παροχή δανείων ή την έκδοση μετοχών όπου θα συμμετέχουν, θεωρητικά, και ιδιωτικά κεφάλαια...
Ενα θετικό στοιχείο είναι ότι, επειδή τα ευρωπαϊκά ή δημόσια κεφάλαια θα λειτουργούν ως εγγυήσεις, θα επωμίζονται πρώτα τις όποιες ζημίες από το εκάστοτε αναπτυξιακό έργο. Στην ίδια λογική, προτεραιότητα στην κατανομή κερδών θα έχουν οι ιδιώτες επενδυτές, μια πρόβλεψη που αυξάνει τα κίνητρα συμμετοχής. Τα επιμέρους επενδυτικά κεφάλαια για τη χρηματοδότηση έργων υποδομής, τεχνολογίας και ενέργειας θα διατίθενται με συγκεκριμένο προφίλ κινδύνου. Μαζί με την παροχή χρηματοδότησης θα προσφέρεται τεχνική υποστήριξη, ώστε να μπορέσουν οι υποψήφιες χώρες να προσελκύσουν ιδιώτες επενδυτές. Θα παρέχεται, επίσης, η απαραίτητη τεχνογνωσία ως οδικός χάρτης, όπου θα προσδιορίζονται «αρνητικοί» κανόνες που στο παρελθόν στάθηκαν εμπόδιο για την αποπεράτωση ανάλογων επενδύσεων».
Εξασφάλιση, επομένως, στους ιδιώτες επενδυτές δηλαδή στους καπιταλιστές με το να μεταφέρονται όλοι οι κίνδυνοι στα διακρατικά - ευρωενωσιακά κεφάλαια. Τα διακρατικά κεφάλαια, λοιπόν, θα εγγυώνται τις ζημιές, έτσι ώστε να εξασφαλίζονται στα κεφάλαια των μονοπωλιακών ομίλων τα κέρδη. Δίνεται έτσι κίνητρο για καπιταλιστικές επενδύσεις σε συνθήκες στασιμότητας της καπιταλιστικής οικονομίας της ΕΕ και των κρατών - μελών της.

***

Βεβαίως, καπιταλιστικές επενδύσεις γίνονται για το κέρδος και όχι για την αντιμετώπιση της ανεργίας όπως λένε και η Κομισιόν και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών. Η κρατική χρηματοδότηση και η διακρατική (ο προϋπολογισμός της ΕΕ συγκροτείται με τις εισφορές των κρατών - μελών) οι εγγυήσεις για τη στήριξη των καπιταλιστικών επενδύσεων, αποτελούν κεφάλαια των κρατών και της ΕΕ που προέρχονται και από τη φορολογία των λαών. Εκτός, λοιπόν, από την εκμετάλλευση των εργαζομένων στην παραγωγική διαδικασία, τόσο οι εργαζόμενοι όσο βεβαίως και τα άλλα λαϊκά στρώματα πληρώνουν τη στήριξη των καπιταλιστικών επενδύσεων. Ενα, λοιπόν, το κρατούμενο για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Ταυτόχρονα, αποκαλύπτεται ανάγλυφα ότι χωρίς κρατική ή διακρατική, δηλαδή ευρωενωσιακή χρηματοδότηση των καπιταλιστικών επενδύσεων, οι μονοπωλιακοί όμιλοι δεν προχωρούν σε επενδύσεις. Αυτό να το συνειδητοποιήσουν βαθιά οι άνθρωποι του μόχθου, γιατί την ίδια ώρα, εκτός από τη βαριά φοροληστεία τους, έχουν γίνει και συνεχίζονται οι μεγαλύτερες από ποτέ περικοπές δαπανών από τους κρατικούς προϋπολογισμούς για τομείς που αφορούν άμεσα τη ζωή της εργατικής, λαϊκής οικογένειας όπως Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, Ασφάλισης, άλλων αναγκών κάνοντάς τους τη ζωή κόλαση. Αυτή η επιλογή κρατικής ενίσχυσης της καπιταλιστικής κερδοφορίας δεν αποτελεί κουσούρι ενός συγκεκριμένου μείγματος διαχείρισης αλλά γνώρισμα συνολικά του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Αλλωστε, βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών του επεκτατικού μείγματος και της κριτικής προς τη σημερινή ασκούμενη διαχείριση είναι ότι δε διοχετεύονται πόροι στην «πραγματική οικονομία»...

***

Δεν ξέρουμε αν θα ευοδωθεί ή όχι το εγχείρημα Γιούνκερ, επειδή σε συνθήκες σαν τις σημερινές με στασιμότητα στην οικονομία δεν επενδύουν οι καπιταλιστές. Αλλά είτε ευοδωθεί είτε όχι έχει σημασία να συνειδητοποιηθεί από τους εργαζόμενους ότι είναι άλλο ένα εγχείρημα για την ενίσχυση του κεφαλαίου, ενώ στους ίδιους έχουν τσακίσει μισθούς και όλα τα εργασιακά δικαιώματα, για να είναι φτηνοί για το κεφάλαιο. Χρειάζεται ακόμη να συνειδητοποιήσουν οι λαϊκοί άνθρωποι ότι τέτοια εγχειρήματα στηρίζει αναφανδόν ο ΣΥΡΙΖΑ. Βρίσκονται στον πυρήνα της στρατηγικής του. Δημόσιες επενδύσεις και ενίσχυση των επιχειρηματιών για ανάπτυξη λέει. Ο Δ. Παπαδημούλης είπε ότι το πακέτο της Κομισιόν «είναι μόνο λόγια...16 δισ. ευρώ από τον προϋπολογισμό της ΕΕ και 5 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Δεν υπάρχει ούτε ένα ευρώ από νέα κεφάλαια, και είχατε υποσχεθεί ότι θα δημιουργήσετε κάποιου είδους μόχλευση που θα πολλαπλασίαζε τα κεφάλαια επί 15». Δηλαδή, θεωρεί αδύναμο το πακέτο Γιούνκερ, ζητώντας προφανώς περισσότερα ευρωενωσιακά κεφάλαια για επενδύσεις και ως κίνητρο για ιδιωτικές επενδύσεις (Πηγή: www.capital.gr).
Αλλά απ' όλα αυτά δε θα κερδίσουν η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, που, διεκδικώντας ικανοποίηση των αναγκών τους μόνο με αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη, μπορούν να βάζουν εμπόδια στο κεφάλαιο και την πολιτική του, να αποσπάσουν ορισμένες νίκες σε κατεύθυνση ανατροπής της εξουσίας του, αποδέσμευσης από την ΕΕ, κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων.

Ι.