Θ. Παφίλης: Επίθεση αλήτικου χαρακτήρα! – Δε μασάμε, δε σκύψαμε ποτέ το κεφάλι!

 

Κατιούσα

Δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ, Θανάση Παφίλη, για την αλήτικου χαρακτήρα επίθεση στη διαδήλωση του ΚΚΕ, στο site της Αυγής.

Είναι επίθεση αλήτικου χαρακτήρα, στους διαδηλωτές που δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Ήταν επίθεση στους βουλευτές του κόμματος και σε μένα προσωπικά και σε άλλους. Προσπάθησαν επίσης να απωθήσουν τον Δημήτρη Κουτσούμπα. Αυτή είναι η κατάσταση. Πέρα από τις ευθύνες, το θέμα είναι ποιος δίνει εντολές.

Αν νομίζει η κυβέρνηση ότι θα επιβάλει σιγή νεκροταφείου είναι μακρά νυχτωμένη και γελασμένη. Δε μασάμε! Έχουμε περάσει και χειρότερα. Είναι εκατό χρόνια που παλεύουμε, δε σκύψαμε ποτέ το κεφάλι!

Ν. Καραθανασόπουλος προς την Ελληνική Λύση: Η πολιτική μαλακία και ανοησία έχει και τα όριά της

 

Κατιούσα

Η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου εμφανίστηκε ως βασιλικότερη του βασιλέως ή μάλλον της κυβέρνησης στο ζήτημα της καταστολής, προκαλώντας την πρωτοφανή έκρηξη του βουλευτή του ΚΚΕ, Νίκου Καραθανασόπουλου.

Η πολιτική μαλακία και ανοησία έχει και τα όριά της.

Ήταν η φράση με την οποία ξεκίνησε την τοποθέτησή του. Όταν αντέδρασε ο προεδρεύων της Βουλής, ο Ν. Καραθανασόπουλος επέμεινε και αρνήθηκε να ανακαλέσει τη φράση του.

Δε διαγράφω και δεν αναιρώ τίποτα. Το λέω με αυτόν τον τρόπο και το επαναλαμβάνω.

Μετατραπήκατε δυστυχώς σε δεξιό δεκανίκι της κυβέρνησης, στην εγκληματική επίθεση στη βια και τον αυταρχισμό, τους προπηλακισμούς και τις προσαγωγές.

Φαίνεται, ζηλέψατε τη δόξα της Χρυσής Αυγής που απουσιάζει.

Είχε προηγηθεί η προκλητική τοποθέτηση βουλευτή του μορφώματος του Βελόπουλου (Χήττα), που επέκρινε τον Χρυσοχοΐδη και την κυβέρνηση γιατί άφησαν το ΚΚΕ να διαδηλώσει, χωρίς να γίνουν συλλήψεις… Εκτός τόπου και χρόνου!

Όργιο βίας με άρωμα χούντας! – Χημικά, επίθεση σε βουλευτές και συλλήψεις τύπου Φλόιντ από την ΕΛ.ΑΣ.

 

 (ΦΩΤΟ, ΒΙΝΤΕΟ)

Κατιούσα

Η χούντα μπορεί να τελείωσε το ’74, αλλά το σημερινό όργιο αστυνομικής βίας στο κέντρο της Αθήνας μόνο ως αναπαράσταση εκείνης της εποχής, λόγω της ημέρας, μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Με πρωτοφανή λύσσα και ρεβανσιστική διάθεση, η Ελληνική Αστυνομία άφησε στην άκρη τα προσχήματα και εξαπέλυσε απρόκλητη επίθεση σε μια συμβολική διαδήλωση στην Πανεπιστημίου, όπου οι διαδηλωτές τηρούσαν ευλαβικά τις αποστάσεις και όλα τα μέτρα προστασίας.

Προσπάθησαν να διαλύσουν τη συγκέντρωση με χημικά και κρότου λάμψης.

Έκαναν βίαιες προσαγωγές, κουβάλησαν χειροπόδαρα άοπλους διαδηλωτές που δεν αντιστέκονταν, έριξαν άλλους στο έδαφος παντώντας με το γόνατο στην πλάτη τους, γράπωσαν άλλους από τον λαιμό…

Και δε σταμάτησαν εκεί.

Επιτέθηκαν σε βουλευτές του ΚΚΕ, σκίζοντας ελαφρώς μάλιστα τα ρούχα του Παφίλη.

Απώθησαν με τη βία τον ΓΓ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, και άλλα πολιτικά πρόσωπα, που διαμαρτύρονταν απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση των διαδηλωτών.

Ο φακός των φωτορεπόρτες και των δημοσιογράφων μπορεί να αποτυπώσει μόνο ένα μικρό μέρος της ωμής αστυνομικής βίας.

“Ιστορική προσφορά Μητσοτάκη…” – Ύμνοι αστών κονδυλοφόρων στον κυβερνητικό αυταρχισμό

 

Κατιούσα

Ένας αστικός μύθος λέει πως αν ένας κονδυλοφόρος δε γράψει κάτι αυτές τις μέρες ενάντια στο ΚΚΕ και την πορεία του Πολυτεχνείου, θα χάσει την προαγωγή του.

Το νέο μαργαριτάρι έρχεται από τον Άγγελο Κωβαίο στο ΒΗΜΑ και μας προϊδεάζει ήδη από τον τίτλο τι πρόκειται να διαβάσουμε: Νόμος (δεν) είναι το δίκιο του εργάτη. (Σατανικό λογοπαίγνιο, πού πάνε και τα βρίσκουν οι σατανάδες…)

Θεωρητικά ο αρθρογράφος εκκινεί από την αφετηρία της “κοινής λογικής” και των επιδημιολογικών συνθηκών -sic- που υπαγορεύουν να μη γίνει καμία πορεία, όπως δεν πραγματοποιήθηκαν και παρελάσεις. Τον προδίδουν όμως οι δικές του φράσεις για τις μεγάλες κινητοποιήσεις. Η υποδειγματική περσινή συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς πχ παρουσιάζεται ως “στρατιωτικού τύπου παράταξη” από το σοβιετικό παρελθόν ή τα απομεινάρια του, επιτιμώντας όσους έσπευσαν να εκφράσουν τον θαυμασμό τους. Ενώ η Πορεία του Πολυτεχνείου βαφτίζεται ως κάτι σαν “επαναστατικός Δεκαπενταύγουστος”, με καταχρηστικό και παραπλανητικό σφετερισμό της Ιστορίας -ευθεία παραπομπή σε όσα λέει ο Μητσοτάκης περί “καπήλευσης”…

Μα αν τελικά ο αρθρογράφος έχει αλλεργία στην Πρωτομαγιά και το Πολυτεχνείο -που εξαιρούνται ακόμα και από τον αντιλαϊκό νόμο της κυβέρνησης για τις διαδηλώσεις- έχει πρόβλημα με το περιεχόμενό τους κι όχι γιατί καταπατούν τους περιορισμούς της πανδημίας. Με άλλα λόγια, η αντίθεσή του είναι διαχρονική και όχι συγκυριακή, όπως ακριβώς δηλαδή κι η στάση της κυβέρνησης ενάντια στο Πολυτεχνείο, από τα χρόνια της πρώτης διακυβέρνησης της ΝΔ, με τις πρώτες απαγορεύσεις της πορείας και τη δολοφονία των Κουμή-Κανελλοπούλου.

Κι ασφαλώς ο Α. Κωβαίος δε θα είχε αντίρρηση να μπουν στο γύψο κάποιες συνταγματικές ελευθερίες -για λόγους υγείας πάντα. Το άρθρο γράφτηκε πριν από την αντιδημοκρατική απόφαση για την απαγόρευση των συναθροίσεων. Είναι όμως σαν να την επιθυμεί, αν δε μας την προαναγγέλλει… Γι’ αυτό κάνει λόγο, άλλωστε, για “πρόκληση” και “προσφορά ιστορικών διαστάεων…”, εφόσον εφαρμοστεί στην πράξη το δόγμα “νόμος και τάξη”.

Τα όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης στη Βουλή σημαίνουν ότι δεν θα τους επιτραπεί κάτι τέτοιο. Η σαφής αυτή αναφορά διαμορφώνει μία μεγάλη πρόκληση. Πρέπει να τηρηθούν όσα είπε ο Πρωθυπουργός, ειδάλλως θα βρεθεί εκτεθειμένος ο ίδιος. Το ΚΚΕ και οι συναφείς οργανώσεις, δεν μπορούν να συνεχίσουν να διεκδικούν μία άλλη αντιμετώπιση και να (νομίζουν ότι) έχουν τους δικούς τους νόμους, «το δίκιο του εργάτη», που υπερισχύει των άλλων, των «αστικών».

Εφόσον, δε, τηρηθούν αυτά, θα έχουμε να κάνουμε με μία μεγάλη προσφορά του Πρωθυπουργού, ιστορικών διαστάσεων.

Ο νόμος πάντως, δεν είναι θέσφατο, δεν είναι κάτι γενικό και αόριστο, έξω από την ιστορία και τους ταξικούς συσχετισμούς που την καθορίζουν. Αν η οργανωμένη ανυπακοή και η καταδίκη του αυταρχισμού κερδίσει έδαφος, ο Κωβαίος και η τάξη του θα απογοητευθούν από την κυβέρνηση. Αλλιώς, θα βιώσουν έναν “θρίαμβο” ιστορικών διαστάσεων, ως παρακαταθήκη για όσα σχεδιάζει να φέρει η κυβέρνηση, πιστεύοντας πως δε θα κουνιέται φύλλο.

Προφανώς και δε ζούμε σε μια κοινωνία, όπου “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη”. Κανείς αστικός νόμος δεν μπορεί όμως να απαγορεύσει στη δική μας τάξη να κατέβει στον δρόμο να διεκδικήσει το δίκιο της. Είναι ιστορικά κατακτημένο ή αλλιώς προσφορά “ιστορικών διαστάσεων”, όπως θα έλεγε και ο αρθρογράφος του Βήματος…

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

 

Κι ο πρωθυπουργός, μετά την έκδοση απαγόρευσης συγκέντρωσης περισσότερο των τριών ατόμων τις τέσσερις μέρες πριν και μετά την ημερομηνία που το τανκς έριξε την πύλη του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1973 και τις αντιδράσεις που προκάλεσε, με συγκρίσεις των ενεργειών της κυβέρνησης Μητσοτάκη μ’ εκείνες της χούντας, ανερυθριάστως σε μήνυμά του, χωρίς ν΄ αναφέρεται στην αστυνομική απαγόρευση, προτείνει για έκφραση τιμής στο Πολυτεχνείο, εν είδει θεατρικού δρώμενου, πορεία των πολιτικών αρχηγών που θα περιλαμβάνει λουλούδια και πρωθιέρεια την άλαλη πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Σακελλαροπούλου. 

         Δεκαετίες τώρα το  θέμα του εορτασμού του Πολυτεχνείου έμοιαζε να μένει ανοιχτό, τόσο  σχετικά με τη σημασία των γεγονότων του Νοέμβρη του ’73 όσο και του χαρακτήρα των εκδηλώσεων, αναλόγως των πολιτικών συγκυριών. Φέτος όμως φαίνεται πως η κυβέρνηση αποφάσισε, με πρόσχημα την πανδημία, να περιορίσει τον γιορτασμό  σε μουσειακή, στεφανοσκεπασμένη  εκδήλωση, ως έκφραση ενότητας, όταν ο ίδιος ο τρόπος που τιμάται, κάθε χρόνο με την αντιιμπεριαλιστική πορεία, ταυτίζεται με τη δυναμική του λαϊκού κινήματος και δεν εγκλωβίζεται σε θεσμοποιημένα τελετουργικά.  Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη παραχώρηση που μπορεί η κυβέρνηση να κάνει, γιατί  ακόμα δεν τολμά να εμφανίζεται χωρίς μεταμφίεση ο αυταρχισμός της. Γι’ αυτό  από  τη μια  με απόφαση του αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας απαγορεύονται σε όλη την επικράτεια οι δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις,  ενώ από την άλλη ο πρωθυπουργός εμφανίζεται δήθεν ενωτικός που υπερασπίζεται την ιστορική επέτειο να μη «γίνεται αιτία διχασμού και οι ανθρώπινες ζωές πεδίο κομματικών πειραματισμών».

          Και κάπως έτσι εγκαθίστανται στην καθημερινότητά μας απαγορεύσεις που καταστρατηγούν ακόμα και βασικά δικαιώματα της αστικής δημοκρατίας, όπως αυτό του συναθροίζεσθαι. Μέσα στους τελευταίους οκτώ μήνες που η απειλή της πανδημίας ρημάζει τη ζωή μας, η κυβέρνηση ακάθεκτη νομοθετεί συρρίκνωση εργασιακών δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών. Και πώς λοιπόν  να γίνει πειστική για το ενδιαφέρον της  για τη δημόσια υγεία όταν αδιαφόρησε ολότελα για προληπτικά μέτρα κατά της διασποράς του ιού, για την ενίσχυση του συστήματος υγείας;

          Αυτό που ζούμε, όσο περνά ο καιρός και αποδεικνύεται η ουσιαστική αδιαφορία της κυβέρνησης  για τη δημόσια υγεία, είναι η εγκαθίδρυση ενός αυταρχικού καθεστώτος πολύ πιο κοντά στο φασισμό απ’  όσο ομολογείται. Κι αν στον παραδοσιακό φασισμό ένας ηγέτης  υποσχόταν στη μάζα σωτηρία από όλα τα κακά κι αυτή τον εμπιστευόταν για να την οδηγήσει στον πόλεμο εναντίον εχθρών του έθνους αλλά και στην καταστροφή προς το συμφέρον του κεφαλαίου, καλά κρυμμένου στην προπαγάνδα, τα τελευταία χρόνια  τα καπιταλιστικά κέντρα εξουσίας έχουν ξεκινήσει έναν καλά καμουφλαρισμένο πόλεμο με τη μάζα των εργαζομένων, για να αποδυναμωθούν πλήρως …αμαχητί. Κι αν  ο παραδοσιακός φασισμός συνδύαζε τη μαζική υποστήριξη  και την προπαγάνδα με τον τρόμο  και τα σχέδια εξόντωσης των εχθρών του, τώρα η αυταρχικότητα εκδηλώνεται πολύ πιο διακριτικά και έξυπνα. Όλες οι επιθέσεις της κυρίαρχης εξουσίας γίνονται νομότυπα, ακολουθώντας τις διαδικασίες της αστικής δημοκρατίας, με παρεκκλίσεις ελαφρές τόσο όσο οι συνταγματολόγοι και λοιποί θεσμικοί παράγοντες να διαφωνούν, ενώ οι αμφισβητούμενες αποφάσεις εφαρμόζονται.

            Με την πανδημία του κορωνοϊού φαίνεται πως η κυρίαρχη εξουσία εκμεταλλεύεται τον φόβο και τον πανικό μας, καθώς όπως είμαστε τρομοκρατημένοι η χειραγώγησή μας γίνεται ευκολότερη, για να  επιβάλλει την πολιτική της. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι η εξάπλωση αυτής της σοβαρής κατάστασης υγείας σε ολόκληρο τον πληθυσμό. Βλέπουμε πώς ένας πρωταρχικός φόβος της ασθένειας μετατρέπεται σε μαζικό πανικό. Μοιάζει σχεδόν σκόπιμο. Οι απαγορεύσεις μοιάζει να χρησιμοποιούνται ως μέσο κυριαρχίας των κέντρων εξουσίας, ώστε η κατάσταση έκτακτης ανάγκης να κηρυχθεί μόνιμη κατάσταση ανά πάσα στιγμή. Ακόμα και η υποχρεωτικότητα της μάσκας με τα πρόστιμα, την προβολή των αρνητών της, την αναγόρευση τους σχεδόν σε εχθρούς του κοινωνικού συνόλου εστιάζει περισσότερο στην υπακοή και υποταγή παρά στην πειθώ για το καλό της υγείας. Αντιμετωπίζεται ένας ολόκληρος λαός σαν να ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει και οι ηγέτες του τον συγκρατούν με νύχια και με δόντια. Μόνο που κανένας λαός δεν σκέφτεται να αυτοκτονήσει, αντίθετα τη ζωή του υπερασπίζεται και από την πανδημία αλλά και από την αδηφάγα εξουσία.

             Γι’ αυτό  και τον  δρόμο, τον πιο θεμελιώδη κοινόχρηστο χώρο όπου εκφράζουμε δημόσια τη διαφωνία μας και γίνεται  για την εξουσία εχθρικός, η κυρίαρχη εξουσία χρησιμοποιεί την  πανδημία για  να πάψει να διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στην κοινωνική ζωή των κοινοτήτων.  Ο Μ. Χρυσοχοϊδης όταν δήλωνε πως ««Οι δρόμοι και οι διαδηλώσεις κουβαλάνε ιό και γεννάνε αρρώστια» πολύ παραστατικά, σπέρνοντας τον πανικό αποκαλύπτει το στόχο του.  Οι πόλεις δεν πρέπει να μας ανήκουν κι ας κατοικούμε σ’ αυτές. Κι αν μέχρι τώρα είχαμε σ’ αυτές  περιφραγμένες περιοχές, ιδιωτικοποιημένους δημόσιους χώρους όπου ελέγχονταν η παρουσία του πλήθους, συγχρόνως όμως ακόμα η πόλη λειτουργούσε  ως συλλογικό πολιτικό σώμα με τις διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις, τις κοινωνικές επαφές σε όλο τον ιστό της, που ξεπερνούσαν την απομόνωση και διαμόρφωναν πολιτικά υποκείμενα. Ο δρόμος όμως τώρα έγινε εχθρικός και για τους κατοίκους της πόλης, η αναιτιολόγητη παρουσία πληρώνεται με πρόστιμο, πάντα στο όνομα της δημόσιας υγείας, και η αστυνόμευση την κάνει απαγορευτική. Η αστυνομία στο δρόμο δρα ως αντίρροπη δύναμη, ακόμα και προληπτικά,  κάθε φορά που υπάρχει φόβος πως μπορεί να δείξει η εργατική τάξη τη δύναμή της. Οι δρόμοι γέμισαν πάνοπλους αστυνομικούς με εντολές να υπερασπιστούν το ίδιο το σύστημα από κάθε αμφισβήτηση.

        Αστικά κόμματα, το μέτωπο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, η σφιχταγκαλιασμένη με την εξουσία επιστήμη, μοιάζει να προωθούν τις θέσεις της κυρίαρχης τάξης. Ο πόλεμος με τον αόρατο εχθρό τον κορωνοϊό, όπως αρέσκονται να καλούν την αντιμετώπιση της πανδημίας οι ηγέτες μας, μοιάζει με τους proxy πολέμους που διεξάγουν οι ιμπεριαλιστές ανά τον κόσμο, χωρίς άμεσα να εμπλέκονται οι ίδιοι. Κατ' αναλογία,  όλες τις  συνταγματικές παραβιάσεις, όλες τις καταχρήσεις αστυνομικής εξουσίας είναι ο κορωνοϊός που τις προκαλεί. Και πίσω του στοιχίζονται τα κυρίαρχα συμφέροντα.

          Ποσοστά ασφαλείας σε πλειστηριασμό των υπό κλινική δοκιμή εμβολίων που εκτοξεύουν τις μετοχές των εταιρειών, έργα που εκτελούνται  για λόγους δημόσιας υγείας, όπως ο μεγάλος περίπατος του Κ. Μπακογιάννη στην Αθήνα,  αποφάσεις αστυνομίας  για «αντιμετώπιση σοβαρού κινδύνου δημόσιας υγείας», όπως οι απαγορεύσεις συναθροίσεων, απαγορεύσεις κυκλοφορίας για αποτροπή της διασποράς της πανδημίας μας εγκλωβίζουν στο φόβο μας και στην ανασφάλεια. Θεσμοί υποκρίνονται ουδετερότητα, ώστε να γίνει πειστική η αντικειμενικότητά τους, όπως το ΣτΕ  που απορρίπτει την αίτηση για έκδοση προσωρινής διαταγής  στην απόφαση του  αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας για λόγους δημοσίου συμφέροντος και προστασίας της δημόσιας υγείας.  Επιστήμονες σπεύδουν να κρατήσουν αποστάσεις με πολύ διακριτικότητα, όταν κινδυνεύει να χαθεί η αξιοπιστία τους και επομένως η επιρροή τους, όπως συνέβη στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών για την πανδημία με τον Γκ. Μαγιορκίνη που στο θέμα της απαγόρευσης συγκεντρώσεων σιβυλλικά απάντησε πως αφορά αποφάσεις της πολιτείας. Κι έτσι φτάσαμε να μην ξέρουμε πού σταματά η πραγματική απειλή της πανδημίας και που αρχίζει η εσκεμμένη πολιτική μιας εξουσίας που περιχαρακώνει τα συμφέροντά της.

         Γι’ αυτό και πρέπει το ταξικό κίνημα να είναι οργανωμένο και πειθαρχημένο, για να μπορεί να αντιμετωπίσει τα ύπουλα χτυπήματα μιας εξουσίας ανάλγητης. Γι’ αυτό και είναι ζωτικής σημασίας ζήτημα η μη συμμόρφωση στην απαγόρευση της αστυνομίας, που δεν αναιρεί τη συμμόρφωση με τις  ιατρικές οδηγίες προστασίας.  Γι’ αυτό και η συμπόρευση με το κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ, είναι πια μονόδρομος.

 

Ο τηλεοπτικός «βρυκόλακας» της Χούντας Μαστοράκης ξαναχτυπά…

Από atexnos2019 atexnos2019 στο Νοέ 17, 2020 Επικαιρότητα

Ανήμερα της 17ης Νοέμβρη, επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, επέλεξε να βγει απ’ το χρονοντούλαπο της ιστορίας ο σκηνοθέτης Νίκος Μαστοράκης.

Αβαντάροντας την κυβέρνηση για την απαγόρευση συγκεντρώσεων, ο τηλεοπτικός ανακριτής της Χούντας, αφού τα… έβαλε με την Ένωση Εισαγγελέων για την καταδίκη της απόφασης, έγραψε:

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΣΤΥΧΩΝ!

Με μονιμη βλαβη στον εγκεφαλο, με πληρη απωλεια ηθικης, καθοδηγημενοι απο προστυχες ιδεοληψιες μισους, εκδικησης και καταλυσης του πολιτευματος ομως με τη “μπουρκα” της αριστερας, διαστροφικοι τεως κολλητοι, ξανασμιγουν τωρα για να διεκδικησουν την… πορεια. Και οι δυο προδοτες, καταχραστες της λαϊκης ψηφου, ο ενας ανοητος και ο αλλος βλαξ, μιλησαν μετα απο χρονια εχθρας, μπροστα στον κοινο εχθρο: την κοινωνια που θελουν να διαχασουν και την κυβερνηση που εκπροσωπει την πλειοψηφια που ΔΕΝ τους ψηφισε. Κολαουζος και ο μπαρμπα Κουτσουμπας, του αρχαϊκου ΚΚΕ.

Λυματα του πολιτικου βιου, θα ερθει αραγε η στιγμη που θα ασχοληθει μαζι σας σοβαρα και επιπονα, καθε ειδος ανεξαρτητης δικαιοσυνης που εχει επιβιωσει μετα τη Ρασπουτιν εποχη;

Αθλιότητα, αντικομμουνισμός και μίσος για το Πολυτεχνείο από τον κ. Μαστοράκη.

Καθόλου παράξενο για έναν τύπο που τον Οκτώβρη του 1967 «έγλειφε» τους φασίστες Απριλιανούς, γράφοντας στο περιοδικό «Μοντέρνοι ρυθμοί και Τραγούδια»:

«Μικρή και φτωχή είναι μέχρι στιγμής η τηλεόρασις στην Ελλάδα. Αλλά τώρα πλέον που έχει αναλάβη την διακυβέρνησι της χώρας η Εθνική Κυβέρνησις, είναι βέβαιον ότι, σύντομα θα γίνει μεγάλη…».

Καθόλου παράξενου για έναν τύπο που, επί Χούντας, πραγματοποίησε τηλεοπτική ανάκριση φοιτητών που συμμετείχαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν – ή δεν θυμούνται – ας δουν το παρακάτω βίντεο και θα βγάλουν τα συμπεράσματα του:

 

Τα «πρωτόκολλα»...

Πριν από μερικές μέρες, σε δημοτικό σχολείο της Αττικής, ένας μαθητής φεύγει στο σχόλασμα για το σπίτι του. Λίγη ώρα αργότερα, η μητέρα του ειδοποιεί το σχολείο ότι η ίδια και ο σύζυγός της έκαναν το τεστ για τον κορονοϊό και μόλις τους ενημέρωσαν ότι ήταν και οι δύο θετικοί. Αν και ασυμπτωματικοί, έκαναν το τεστ επειδή ήρθαν σε επαφή με εξακριβωμένο κρούσμα. Ο μικρός μαθητής δεν παρουσίασε κανένα σύμπτωμα τις τελευταίες μέρες, αλλά όπως οι γονείς του, είναι πολύ πιθανό να είναι και αυτός ασυμπτωματικός και να μεταδίδει τον ιό. Σύμφωνα με το «πρωτόκολλο», αν ο μαθητής είχε εκδηλώσει συμπτώματα και εξακριβωνόταν ότι νοσεί, το τμήμα του θα έκλεινε για 14 μέρες και θα γινόταν απολύμανση στην τάξη. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ο μαθητής μένει στο σπίτι του, όπως μένει και η αμφιβολία στην τάξη και σε όλο το σχολείο αν έχει μεταδώσει τον ιό, όντας μέχρι τώρα ασυμπτωματικός.

* * *

Ποιος θα λύσει τον «γόρδιο δεσμό», για να διαπιστωθεί αν υπάρχει κίνδυνος για τους υπόλοιπους μαθητές, τις οικογένειές τους, τους δασκάλους του σχολείου; Πώς θα σπάσει ο κρίκος ώστε να μην υπάρξει παραπέρα διασπορά, αν ο μαθητής είναι θετικός, αλλά ασυμπτωματικός; Την απάντηση θα μπορούσε να δώσει ένα τεστ στον ίδιο τον μαθητή. Το οποίο, όμως, όπως λέει το «πρωτόκολλο», δεν είναι υποχρεωτικό να του γίνει με ευθύνη του κράτους, επειδή ο μαθητής δεν έχει εκδηλώσει συμπτώματα, αν και είναι «άμεση επαφή» με εξακριβωμένο κρούσμα. Αρα, είναι στην ευθύνη της οικογένειας να κάνει ή όχι το τεστ, προφανώς σε ιδιώτη, αφού κανένα Ταμείο δεν αναλαμβάνει το κόστος. Αν πάλι απευθυνθεί σε δημόσια δομή, τα διαθέσιμα ραντεβού ξεπερνούν τη βδομάδα, που σημαίνει «δώρον άδωρον» για το εμπόδισμα της διασποράς στο σχολείο. Η οικογένεια του μαθητή, όμως, έχει ξοδέψει ήδη δύο 80άρια για να διαπιστώσουν η μάνα και ο πατέρας αν είναι οι ίδιοι ασθενείς. Στην οικογένεια υπάρχει κι ένα ακόμα παιδί, που θα πρέπει επίσης να ελεγχθεί. Δηλαδή, άλλα δύο 80άρια. Σύνολο 320 ευρώ με το «καλημέρα», τα οποία φυσικά η οικογένεια δεν διαθέτει και δηλώνει αδυναμία να κάνει το τεστ στα παιδιά, αν και αντιλαμβάνεται πλήρως τη χρησιμότητά του.

* * *

Πώς χειρίζεται το όλο ζήτημα το σχολείο; Επειδή έτσι προβλέπει το «πρωτόκολλο», δεν ενημερώνεται καμιά από τις υπόλοιπες οικογένειες των μαθητών της τάξης, αν και είναι βέβαιο ότι η ενημέρωση θα μπορούσε να βοηθήσει στην πρόληψη: Οι γονείς των υπόλοιπων παιδιών θα μπορούσαν για κάποιες μέρες να πάρουν ορισμένα επιπλέον μέτρα προστασίας, ειδικά αν στο ίδιο σπίτι υπάρχουν ευπαθείς ομάδες ή αν τα παιδιά βλέπουν συχνά γιαγιάδες και παππούδες. Ομως, το σχολείο, ακολουθώντας το «πρωτόκολλο», επιλέγει το «κουκούλωμα». Δεν ενημερώνονται ούτε οι δάσκαλοι! Οταν πλέον το περιστατικό γίνεται γνωστό (παιδί έλειψε από το σχολείο, δεν έλειψε μυρμήγκι...), στην εύλογη απορία των υπόλοιπων γονιών γιατί δεν ενημερώθηκαν, η απάντηση είναι ότι «δεν το προβλέπει το πρωτόκολλο». Καμιά έγνοια από το κράτος για το πώς θα στηριχτεί η οικογένεια του μικρού μαθητή να κάνει το τεστ, ούτε βέβαια από τη διεύθυνση της τοπικής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, η οποία στην ανησυχία των γονιών απαντάει ότι «αυτό είναι το πρωτόκολλο» και ότι η ίδια «δεν διαθέτει κανέναν κουμπαρά» για να κάνει τεστ σε μαθητές που οι οικογένειές τους δεν έχουν τη δυνατότητα. Οπως ενημέρωνε μάλιστα, τέτοιες περιπτώσεις πολλαπλασιάζονται το τελευταίο διάστημα και δεν μπορεί κανείς να ασχολείται με την καθεμιά ξεχωριστά, πέρα και έξω από το «πρωτόκολλο».

* * *

Με αυτά τα «πρωτόκολλα» λειτουργούσαν λοιπόν τα σχολεία μέχρι να κλείσουν χτες Δευτέρα. Και είναι φανερό ότι μιλάμε για πρωτόκολλα κουκουλώματος της πραγματικής έκτασης της πανδημίας στα σχολεία, αλλά και πρωτόκολλα ...διασποράς, αφού και στο συγκεκριμένο παράδειγμα, το αν θα μπει φραγμός στην εξάπλωση του ιού επαφίεται στην ατομική και την οικογενειακή ευθύνη, αφαιρώντας κάθε ευθύνη από το κράτος να μεριμνήσει και να διαπιστώσει το πιθανό κρούσμα, προστατεύοντας ταυτόχρονα και τους υπόλοιπους μαθητές, τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς. Αυτά τα «πρωτόκολλα» επικαλείται η κυβέρνηση, όταν μιλάει για «μικρής έκτασης» διασπορά του ιού στα σχολεία, ενώ δεν γίνονται συχνά και επαρκή τεστ, δεν υπάρχει ιχνηλάτηση (ακόμα και με διαπιστωμένο κρούσμα στην τάξη!), δεν υπάρχει ουσιαστική υγειονομική στήριξη των σχολείων και όλα αφήνονται στην τύχη τους. Με 25άρια τμήματα και με μοναδικό μέσο προστασίας τη μάσκα. Αλλωστε, και μόνο το γεγονός ότι τα σχολεία έκλεισαν, πέρα από τις προφάσεις και τις δικαιολογίες του υπουργείου Παιδείας, δείχνει ότι το πρόβλημα ήταν πολύ μεγαλύτερο απ' όσο το παρουσιάζει η κυβέρνηση.

* * *

Το ζήτημα είναι όμως ότι θα ξανανοίξουν με τα ίδια αδιέξοδα πρωτόκολλα, που μετατρέπουν τους γονείς σε γιατρούς, ψυχολόγους, ακόμα και σε ...μέντιουμ, για να προβλέψουν αν το παιδί τους νοσεί ή όχι, από πού κινδυνεύει και πώς. Που φορτώνουν στην κάθε οικογένεια την ευθύνη για την υγεία του παιδιού της και των συμμαθητών του. Που δεν δίνουν την παραμικρή στήριξη στις οικογένειες για να αντεπεξέλθουν σε αυτήν τη δύσκολη καθημερινή δοκιμασία. Αυτά τα πρωτόκολλα, παράλληλα με το αδιέξοδο της κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας, επιβεβαιώνουν και το δίκαιο των διεκδικήσεων που πρόβαλλαν όλο το προηγούμενο διάστημα οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί, το γονεϊκό κίνημα, τις οποίες η κυβέρνηση απέρριπτε συστηματικά. Γι' αυτά τα αιτήματα λοιπόν πρέπει να δυναμώσουν η διεκδίκηση και ο αγώνας. Γιατί η κυβέρνηση παίζει στα ζάρια την υγεία μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών και αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψει κανείς!

Επίταξη ΚΤΕΛ και τουριστικών λεωφορείων για την αποσυμφόρηση των ΜΜΜ

Ηδη από το ξέσπασμα της πανδημίας τον περασμένο Μάρτη στη χώρα μας, ήταν φανερός ο κρίσιμος ρόλος που θα είχε στην εξέλιξή της ο τομέας της μεταφοράς επιβατών. Οι ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στα μεταφορικά μέσα, ιδίως τις ώρες αιχμής, απαιτούσαν τη λήψη έκτακτων μέτρων ώστε να αποφορτιστεί το σύστημα και να αποφευχθεί ο επικίνδυνος συνωστισμός. Από την πρώτη στιγμή σωματεία και φορείς του κλάδου έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου στην κυβέρνηση, απαιτώντας μεταξύ άλλων:

-- Να αυξηθούν τα δρομολόγια στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ), ιδίως τις ώρες αιχμής.

-- Να γίνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με πλήρη δικαιώματα.

-- Επισκευή και ανανέωση του στόλου των αστικών λεωφορείων με αγορά οχημάτων για να καλύψουν τις ανάγκες σε όλη τη χώρα.

-- Επίταξη των ΚΤΕΛ και άλλων ιδιωτικών μέσων για την ικανοποίηση έκτακτων αναγκών στη μεταφορά.

Από τότε, η κυβέρνηση είχε όλο το χρόνο μπροστά της για να θωρακίσει το σύστημα των ΜΜΜ. Αντί όμως να λάβει ουσιαστικά μέτρα προστασίας του λαού και σε αυτό το χώρο, πιστή στην πολιτική που υπηρετεί θέλει τον δημόσιο χαρακτήρα των ΜΜΜ υποβαθμισμένο, έτσι ώστε να αφήνει ένα ακόμα πεδίο ανοιχτό για πολλά κέρδη στις μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι όποιες σπασμωδικές κινήσεις έγιναν όλο αυτό το διάστημα προς βελτίωση της κατάστασης ήταν προς όφελος συγκεκριμένων εταιρειών του κλάδου των μεταφορών (βλ. μίσθωση λεωφορείων με leasing, αγορά υπηρεσιών από τις ΚΤΕΛ ΑΕ), που στη δύσκολη συγκυρία τούς δίνεται η δυνατότητα να θησαυρίσουν σε βάρος του λαού. Παράλληλα, ενώ η έκτακτη κατάσταση θα μπορούσε να αποφέρει μόνιμα οφέλη στην ανανέωση και εκσυγχρονισμό του στόλου και των υπηρεσιών προς το λαό, οι κινήσεις της κυβέρνησης έχουν συγκυριακό χαρακτήρα.

Η συνεχής επίκληση από την κυβέρνηση και κάθε είδους παπαγαλάκια της στην ατομική ευθύνη γίνεται μόνο και μόνο για να κρύψουν τις αποκλειστικά δικές τους ευθύνες για τη δραματική κατάσταση όπου οδηγούν το λαό.

Αλήθεια, εναπόκειται στην ατομική ευθύνη η μετακίνηση χιλιάδων εργαζόμενων στη δουλειά τους όταν δεν έχουν την πολυτέλεια της ατομικής μετακίνησης; Είναι ατομική ευθύνη των χιλιάδων μαθητών η μετακίνηση από και προς το σχολείο τους; Φυσικά και όχι, και η σημερινή κρίσιμη κατάσταση δείχνει με εκκωφαντικό τρόπο την ανάγκη ύπαρξης ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αντιμετώπισης των αναγκών και των δικαιωμάτων του λαού, στην υγεία πρώτα και κύρια.

Εδώ και τώρα απαιτούνται έκτακτα και δραστικά μέτρα. Η κυβέρνηση, εκτός όλων των άλλων μέτρων, πρέπει να αξιοποιήσει για την αποσυμφόρηση των ΜΜΜ τον τεράστιο στόλο των ΚΤΕΛ και των τουριστικών λεωφορείων. Ειδικά τα τελευταία, μιας και εξαιτίας του αντικειμένου δουλειάς τους βρίσκονται πρακτικά σε ακινησία και σκουριάζουν από τον προηγούμενο Μάρτη. Πρόκειται κυρίως για εργαλεία δουλειάς αυτοαπασχολούμενων στην πλειοψηφία τους, που το ένα ή τα δύο λεωφορεία είναι το μοναδικό περιουσιακό τους στοιχείο και με αυτό έβγαζαν τα προς το ζην. Η πανδημία σταμάτησε κάθε οικονομική δραστηριότητα στο χώρο. Το πολυδιαφημισμένο άνοιγμα του Τουρισμού ουδέποτε τους άγγιξε, καθώς αφορούσε μόνο τις μεγάλες πολυεθνικές του Τουρισμού. Εκτοτε έχουν αφεθεί στη μοίρα τους, με τα έξοδα και τις ανάγκες διαβίωσης να τρέχουν καθημερινά.

Η κυβέρνηση σήμερα θα πρέπει να επιτάξει εκτός των άλλων και τουριστικά λεωφορεία, και να τα συμπεριλάβει στον σχεδιασμό αποσυμφόρησης των ΜΜΜ και των υπόλοιπων μεταφορικών αναγκών. Να αναλάβει το κράτος τα έξοδά τους και τη διαχείρισή τους και όχι να τα χρυσοπληρώσει, όπως η κυβέρνηση συνηθίζει να κάνει σε άλλες περιπτώσεις (βλ. ιδιωτικές κλίνες ΜΕΘ, πανάκριβη μίσθωση αστικών λεωφορείων κ.ά.).

Φορείς και σωματεία του χώρου έχουμε έγκαιρα εκδηλώσει την διάθεσή μας να συνεισφέρουμε:

-- Στην αποσυμφόρηση των αστικών συγκοινωνιών.

-- Στη μεταφορά εργαζομένων στους μαζικούς χώρους δουλειάς.

-- Στη μεταφορά μαθητών προς τα σχολεία τους, καθώς η κυβέρνηση, καταπατώντας κάθε υγειονομικό πρωτόκολλο, στοιβάζει τα παιδιά για να μειώσει το κόστος.

-- Σε οποιαδήποτε ανάγκη προκύψει για ασφαλή μεταφορά του εργαζόμενου λαού.

Η μη αξιοποίησή τους στη σημερινή κατάσταση δείχνει τα όρια και τις αδυναμίες του συστήματος και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που βάζει πάνω από την ασφάλεια και την υγεία του λαού τα κέρδη λίγων μονοπωλίων.

Αλέξης ΤΣΑΟΥΣΑΚΗΣ
Πρόεδρος του Σωματείου Ιδιοκτητών Τουριστικών Λεωφορείων Ηλείας

Ευρύτερη στόχευση

Η σημερινή επέτειος για τα 47 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου βρίσκει τον λαό σε πραγματικά πρωτόγνωρες συνθήκες, λόγω της πανδημίας και των τραγικών αδιεξόδων που προκαλεί η διαχείρισή της από την κυβέρνηση.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η απαγόρευση των αγωνιστικών εκδηλώσεων και της πορείας στην αμερικάνικη πρεσβεία επιβεβαιώνει ότι υπάρχει ευρύτερη στόχευση και σχεδιασμός. Οτι το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι η δημόσια υγεία και ο συγχρωτισμός, ούτε μόνο το σύγχρονο μήνυμα του Πολυτεχνείου. Και ότι, αντίθετα, η πανδημία αξιοποιείται ως πρόσχημα για συνολικότερες αντιδραστικές «τομές» σε βάρος των αγώνων και των διεκδικήσεων του λαού.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει τις απαγορεύσεις ως «αναγκαίες» τάχα για την υγεία, «για να μη μετράμε πτώματα», όπως χυδαία λένε οι υπουργοί της. Τα Συνδικάτα όμως και οι φορείς έχουν αποδείξει πολλές φορές μέχρι τώρα ότι ξέρουν να διαδηλώνουν και να διεκδικούν τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας της υγείας, ατομικά και συλλογικά, σε αντίθεση με την κυβέρνηση, που έχει την πρώτη και μεγαλύτερη ευθύνη για την έξαρση της πανδημίας, για το φόρτωμα των συνεπειών της στο λαό.

Η κυβέρνηση είναι αυτή που εδώ και 8 μήνες απορρίπτει κάθε δίκαιο αίτημα, όπως η ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, η επίταξη του ιδιωτικού τομέα, οι έλεγχοι σε χώρους δουλειάς, η πύκνωση δρομολογίων στα ΜΜΜ, η αραίωση των μαθητών ανά τάξη με προσλήψεις εκπαιδευτικών κ.ά. Και την ίδια ώρα ψηφίζει σωρηδόν μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, επιβεβαιώνοντας ότι η οικονομία «αντέχει» μόνο όταν πρόκειται για τα κέρδη τους, όχι όμως για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι όσοι προπαγανδίζουν υπέρ της απαγόρευσης των αγωνιστικών εκδηλώσεων και της πορείας ανήμερα του Πολυτεχνείου, είναι οι ίδιοι που «απαλλάσσουν» την κυβέρνηση και το κράτος από κάθε ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση με την πανδημία, που στηρίζουν όλα τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα στο όνομα της διαχείρισής της, που επιτίθενται με λύσσα στις διεκδικήσεις των υγειονομικών, των εργαζομένων, των μαθητών και όποιου άλλου διεκδικεί ουσιαστικά μέτρα προστασίας. Είναι οι ίδιοι που στηρίζουν την επικίνδυνη ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας και την ίδια ώρα φωνάζουν ότι πρέπει «να τελειώνουμε με το Πολυτεχνείο» και το σύγχρονο αντιιμπεριαλιστικό του μήνυμα.

Η κυβέρνηση λοιπόν επιβάλλει τη συγκεκριμένη απαγόρευση σε μια περίοδο που, σε συνέχεια του νόμου για τις διαδηλώσεις, τη γενίκευση των πλειστηριασμών κ.λπ., έχει στα σκαριά βάρβαρα αντεργατικά μέτρα, όπως το νομοσχέδιο που γενικεύει τη δουλειά - λάστιχο και την επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, ενώ προωθούνται και οι επικίνδυνες ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις στο Αιγαίο.

Μέσω του χτυπήματος του αγωνιστικού εορτασμού του Πολυτεχνείου, στόχος είναι να καθιερωθεί σαν «κανονικότητα» ότι το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να παίρνει την «άδεια» από τις κρατικές υπηρεσίες για να διαδηλώσει τις δίκαιες διεκδικήσεις του.

Οι αντιδραστικές παραινέσεις, όπως ότι «δεν είναι τώρα ώρα για πολιτικές αντιπαραθέσεις και καταλογισμό ευθυνών, τώρα πρέπει όλοι μαζί να ξεπεράσουμε την υγειονομική κρίση», πάνε μαζί με απαγορεύσεις όπως αυτή για το Πολυτεχνείο, προσπαθώντας να χειραγωγήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια που μεγαλώνει στο έδαφος της πανδημίας και της κρίσης, να βάλουν τους αγώνες στο γύψο. Η συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ είναι και εδώ μεγάλη, αφού συμμετέχει ενεργά στην καλλιέργεια κλίματος συναίνεσης στο όνομα της αντιμετώπισης της πανδημίας, προτείνοντας ακόμα και «κοινή συναινέσει» υπουργό Υγείας.

Οι αγώνες όμως ούτε αναβάλλονται, ούτε απαγορεύονται. Το σύγχρονο μήνυμα του Πολυτεχνείου βρίσκει έκφραση στην πάλη για την Υγεία, τη ζωή, τα δικαιώματα του λαού και μ' αυτό το περιεχόμενο θα τιμηθεί και η φετινή επέτειος από Συνδικάτα και φορείς, διαφορετικά αλλά αγωνιστικά. Οι χιλιάδες υπογραφές στο κείμενο καταδίκης του κυβερνητικού αυταρχισμού, η πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών και άλλων πρωτοπόρων αγωνιστών δίνουν απάντηση και στέλνουν μήνυμα ανάτασης και αγώνα!