Ο ‘’ξύλινος’’ λόγος του ΚΚΕ

Γιώργος Δ. Μπίμης

Οι αστοί, με όλα τα μέσα που διαθέτουν (έντυπα και ηλεκτρονικά) φροντίζουν να τροφοδοτούν την άποψη πως για την καθήλωση των ποσοστών του ΚΚΕ στις εκλογικές αναμετρήσεις φταίει τάχα η ‘’ξύλινη’’ γλώσσα που χρησιμοποιεί. Αλλά πόση αλήθεια κρύβει άραγε αυτή η ‘’πολιτική’’ εκτίμηση;
Το  ΚΚΕ, εκφράζοντας την άλλη αντίληψη για τη ζωή και για τον άνθρωπο, δε μπορεί να πει πράγματα που δεν τα πιστεύει μόνο και μόνο για να χαϊδέψει τα αυτιά των ψηφοφόρων. Το ΚΚΕ έχει μια άλλη ιδεολογία ριζικά διαφορετική από αυτή των αστικών κομμάτων κι ως εκ τούτου από τον προορισμό του είναι υποχρεωμένο να μιλά την γλώσσα εκείνη που υπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα των πολλών.
Η Μαρξιστική ιδεολογία του, του παρέχει τη δυνατότητα να αναλύει την πραγματικότητα με άλλους όρους. Οι προβλέψεις που έκαμε κι από την ίδρυσή του ακόμα όσον αφορά την εξέλιξη του καπιταλισμού και τις τραγικές επιπτώσεις στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας επαληθεύτηκαν στο σύνολό τους από την ίδια τη ζωή.
Πριν από μερικές δεκαετίες τοποθετήθηκε πολιτικά για τις συνέπειες που θα προέκυπταν από την ένταξή μας στην Ευρώπη των μονοπωλίων και των πολυεθνικών, για την οικονομική και για την πολιτική υποδούλωση της χώρας, για τις κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος, για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στην ξένη και στην ντόπια ολιγαρχία.
Για την καταστροφή της μεσαίας τάξης, για τη συρρίκνωση του αγροτικού τομέα, για τη φτώχεια και για την ανεργία που μαστίζουν  δεκαετίες τώρα τη χώρα, το λαό και τη νεολαία…
Σήμερα υπεραμύνεται για την υγεία και για το Ασφαλιστικό σύστημα που παραδίδεται στους ιδιώτες από τα κόμματα της αστικής τάξης με τεράστιες επιπτώσεις για τις συντάξεις και για την εξασφάλιση των γηρατειών των επόμενων γενεών.
Το κόμμα της εργατικής τάξης, στέκεται με συνέπεια απέναντι στην προώθηση των κυβερνητικών σχεδιασμών για την πλήρη  ιδιωτικοποίηση της υγείας αλλά και της παιδείας που αν περάσει, θα επιβαρυνθεί σημαντικά ο ήδη ελλιπής προϋπολογισμός των λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας μας.
Αντιμάχεται σθεναρά τον πόλεμο και τη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ που έχει μετατρέψει τον τόπο μας σε ένα ορμητήριο για στρατιωτικές επιθέσεις και επιδρομές.
Που καταπατεί ασύδοτα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, που μας εμπλέκει στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, που κομβικό τους στόχο έχουν την εξυπηρέτηση των Αμερικάνικων και των Ευρωπαϊκών συμφερόντων σ’ όλη την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου κι όχι μόνο.
Όλα αυτά τα ζητήματα αποτελούν κρίσιμες αλήθειες και για το λαό μας αλλά και για τους γειτονικούς λαούς που δεινοπαθούν από την ληστρική και επιθετική πολιτική  του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού.
Ο λαός την καταλαβαίνει πολύ καλά αυτή τη γλώσσα και εμπιστεύεται τους κομμουνιστές τουλάχιστον στο επίπεδο του λαϊκού κινήματος.
Όμως ο λαός παράλληλα έχει ανάγκες ζωτικής σημασίας κι αυτές οι ανάγκες του αξιοποιούνται στο έπακρο από το αισχρό σύστημα της εκμετάλλευσης αφού αυτό ασκεί μόνιμα την εξουσία.
Το πολιτικό προσωπικό, η Δημόσια Διοίκηση, ο στρατός, η αστυνομία, η εκκλησία, η βιομηχανία κι ένα σωρό άλλοι φορείς αποτελούν τους στυλοβάτες του καθεστώτος της αστικής τάξης.
Κι από κει κι ύστερα, το σύστημα που έχει σαφή άποψη για την κρίσιμη θέση που βρίσκεται κάθε φορά το προλεταριάτο, φροντίζει να σκορπά στο δάπεδο τα ψίχουλα από το πλούσιο τραπέζι του στους φτωχούς, στους ανήμπορους και στους αδικημένους.
Κοροϊδία, εξαπάτηση και εμπαιγμός σε μόνιμη βάση, για να μπορούν οι λίγοι να καρπώνονται άκοπα και ανώδυνα την υπεραξία που προκύπτει από τη συλλογική  εργασία κι από τον ιερό  μόχθο των πολλών.
Μεγάλο ποσοστό από τον πληθυσμό της χώρας μας ζει με τα περίφημα επιδόματα της φτώχειας κι άλλοι προσδοκούν να προσληφθούν σε κάποιο εξάμηνο ή οκτάμηνο για να λύσουν, έστω και πρόσκαιρα, το οξυμένο οικονομικό τους πρόβλημα. Κι εδώ βεβαίως παρεμβαίνει το σύστημα για να ορίσει, πάντα με τα δικά του κριτήρια, ποιος και που θα προσληφθεί.
Όμως, η βαθιά ύφεση της οικονομίας που έχει να κάνει με τις ενδογενείς αντιθέσεις του καπιταλισμού αλλάζει άρδην τα δεδομένα, κάθε στιγμή, σ’ όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής.

Είναι γεγονός πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!
Ωστόσο αυτή η κατάσταση όχι μόνο δεν πρόκειται να βελτιωθεί, αλλά αντίθετα, οι απλοί πολίτες στο άμεσο μέλλον έχουν να ζήσουν ακόμα πιο τραγικές καταστάσεις.
Τα χρέη των λαϊκών νοικοκυριών που χτυπήθηκαν αμείλικτα από τη δεκάχρονη  κρίση έχουν εκτοξευτεί στα ύψη κι όταν λήξει ο συναγερμός της πανδημίας  θα αρχίσουν οι μαζικοί πλειστηριασμοί. Ακόμα και  η κατοικία, το τελευταίο αποκούμπι για το φτωχό κόσμο της εργασίας θα αποτελέσει μακρινό όνειρο…
Με τις κάλπικες και με τις δημαγωγικές υποσχέσεις οι υπηρέτες του καπιταλισμού, το πολιτικό προσωπικό κι οι λακέδες των μέσων μαζικής ενημέρωσης, καταφέρνουν να κρατάνε δέσμιο το φτωχό ντουνιά. Όμως η οργή και η κοινωνική δυσφορία που έχει συσσωρευτεί, μοιραία κάποτε ξεσπάσει και θα οδηγήσει τα πράγματα  ως την κοινωνική σύγκρουση. Οι δυνάμεις που θα απελευθερωθούν σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο ασφαλώς θα είναι τεράστιες και ανεξέλεγκτες.
Το ΕΑΜ της Εθνικής αντίστασης, που γιγαντώθηκε στην μάχη του λαού ενάντια στον Ιταλικό  φασισμό και στο Γερμανικό ναζισμό, πριν από την έναρξη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, κανείς δε μπορούσε να το προεικάσει αλλά υπήρξε και αποτέλεσε πραγματικότητα.
Κι αυτό είναι κάτι που μπορεί να επαναληφθεί αν συνεχιστεί τούτος ο αμείλικτος και ο ανάλγητος οικονομικός πόλεμος που έχει εξαπολύσει η παγκόσμια πλουτοκρατία ενάντια στους λαούς και στα λαϊκά συμφέροντα.
Γι’ αυτό οι αστοί ας μη χαίρονται προκαταβολικά για τις πρόσκαιρες νίκες τους.

Αυτή η βαθιά νεοφιλελεύθερη και αντικοινωνική πολική που είναι σε εξέλιξη, που ενισχύει και, που  ενδυναμώνει την ανισότητα, το φασισμό και το ρατσισμό, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Κι είναι γεγονός, πως αυτοί που έχουν τα κεφάλαια και την εξουσία δε θα διστάσουν να ανάψουν τη μεγάλη φωτιά που θα κάψει και θα λεηλατήσει, που θα βάλει σε μεγάλες περιπέτειες τα έθνη και τους λαούς προκειμένου να συντηρηθεί και να διαιωνιστεί τούτο το ανοσιούργημα που ζούμε.
Χρέος όλων των εργαζόμενων της γης είναι να απαντήσουν συλλογικά και αποφασιστικά σε τούτη την άγρια  βεβήλωση και την ιεροσυλία  της ακραίας εκμετάλλευσης που έχει επιβάλει το διεφθαρμένο καπιταλιστικό σύστημα, με τους στείρους ανταγωνισμούς του, με τις αιματηρές αναμετρήσεις του, με τις ανερμάτιστες απαιτήσεις του και με τις αχαλίνωτες φιλοδοξίες του…
Γι’ αυτό, οι άνθρωποι του μόχθου και του κουτσού μεροκάματου πρέπει να αφουγκραστούν και να ενστερνιστούν την άλλη ιδεολογία.
Να στρατευτούν στην άλλη άποψη για να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη ζωή, για να προασπίσουν την ειρήνη, για να διαφυλάξουν την αλληλεγγύη, για να περιφρουρήσουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα.
Η ιστορική μελέτη του παρελθόντος και οι γενικοί νόμοι της ιστορικής εξέλιξης, μας δείχνουν καθαρά το μονόδρομο του ασυμβίβαστου αγώνα.
Κι αυτή την κακοτράχαλη ατραπό που ανοίγεται μπροστά μας, είμαστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να την περπατήσουμε, ενωμένοι, αποφασισμένοι και με υψωμένη πάντα τη γροθιά, γιατί (είναι απόλυτα βέβαιο) η αδέκαστη  ιστορία που έχει ταχθεί  οριστικά και αμετάκλητα με το μέρος των αδικημένων δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη,…

Γεώργιος Κονδύλης – Ένας «αγράμματος καραβανάς» που έγινε δικτάτορας

Κατιούσα

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης σκιαγραφεί το πορτρέτο του δικτάτορα Γεωργίου Κονδύλη, στο βιβλίο του “Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους 1830-1974” (εκδ. Εικοστού Πρώτου):

Ο Ευρυτάνας στρατηγός Γεώργιος Κονδύλης (1879-1936) είναι η πιο παράξενη, η πιο αντιφατική και εντέλει η πιο «ελληνική» πολιτική προσωπικότητα σ’ ολόκληρη τη νεότερη ελληνική ιστορία. Επειδή θα παίξει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στη συνέχεια, ας τον δούμε σε «γκρο πλαν», ανατρέποντας σε μερικά σημεία τη χρονική αλληλουχία.
Σχεδόν εντελώς αγράμματος, κατατάχτηκε εθελοντής στο στρατό και στη διάρκεια της κρητικής επανάστασης (1896) προήχθη επ’ ανδραγαθία σε δεκανέα. Είναι να μη γίνεις δεκανέας και να μη δηλώσεις μονιμότητα στον ελληνικό στρατό, γιατί αν γίνεις δεκανέας και δηλώσεις μονιμότητα, μπορεί να φτάσεις μέχρι και στρατηγός, μέχρι και κυβερνήτης της Ελλάδας, όπως ο Κονδύλης, ένας τυπικός καραβανάς που περνάει όλη τη ζωή του στη στρατώνα.
Ήταν ήδη στρατηγός όταν κατέστειλε, με μια αστραπιαία κίνηση, το φιλοβασιλικό κίνημα των Λεοναρδόπουλου – Γαργαλίδη το 1923. Και τότε είναι που παίρνει το παρατσούκλι «κεραυνός». Φανατικά βενιζελικός, υποστηρίζει με πείσμα τον Βενιζέλο και τους βενιζελογενείς. Μετέχει στο βενιζελικό κίνημα της Θεσσαλονίκης το 1916. Και το 1920, ευρισκόμενος στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τα συμμαχικά στρατεύματα κατοχής, ιδρύει την Εθνική Άμυνα, επιχειρώντας να το παίξει Κεμάλ Ατατούρκ.
Το 1923 εκλέγεται βουλευτής Ροδόπης. Στην κυβέρνηση Παπαναστασίου το 1924 γίνεται υπουργός στρατιωτικών και στην διάδοχο κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου, την ίδια χρονιά, υπουργός εσωτερικών. Το 1926 ανατρέπει την δικτατορία του Πάγκαλου αλλά στις εκλογές που γίνονται στη συνέχεια δεν παίρνει μέρος, για να μη θεωρηθεί πως ανέτρεψε τον δικτάτορα προς ίδιον δικτατορικόν όφελος. Φκιάχνει όμως δικό του κόμμα, που το ονομάζει Εθνικό Ριζοσπαστικό, και το 1928 εκλέγεται βουλευτής Καβάλας, ενώ το 1932 θεωρεί σκόπιμο να εκλεγεί βουλευτής Τρικάλων. Εκλέγεται βουλευτής σ’ όποια γωνιά της επικράτειας θέλει, με απόλυτη άνεση.
Το 1932 μετατοπίζεται απότομα προς τα δεξιά και γίνεται υπουργός των στρατιωτικών στην κυβέρνηση Τσαλδάρη και το 1935 αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, πάλι σε κυβέρνηση Τσαλδάρη.
Τη χρονιά αυτή (1935), αφού καταστείλει ένα απ’ τα συνηθισμένα πλέον στρατιωτικά κινήματα, που έχουν γίνει υπόθεση ρουτίνας, σχηματίζει την 1η Μαρτίου κυβέρνηση και το ίδιο κιόλας βράδυ καταργεί στη Βουλή το πολίτευμα της δημοκρατίας, αυτός ο πρώην φανατικός δημοκράτης. Και επαναφέρει τη βασιλεία, αναθέτοντας στον εαυτό του το αξίωμα του αντιβασιλέως μέχρι να ’ρθει ο βασιλιάς, που τρίβει τα μάτια του με την ταχύτητα δράσης του «κεραυνού».
Την 25η Νοεμβρίου 1935 διενεργεί δημοψήφισμα (τρόπος του λέγειν) για να επικυρώσει την απόφασή του, και ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ επανέρχεται διότι τον θέλει ο λαός. Δηλαδή ο δικτάτορας Κονδύλης. Κατά την προεκλογική εκστρατεία για τις εκλογές (τρόπος του λέγειν) που θα γίνουν την 26η Ιανουάριου 1936, σχίζεται στην κυριολεξία υπέρ της Δεξιάς και πεθαίνει αιφνιδίως την 1η Φεβρουάριου 1936 από υπερκόπωση.
Κατά την άποψή μου, ο Κονδύλης είναι το τέλειο σύμβολο της περίφημης «ελληνικής λεβεντιάς» και της εξίσου περίφημης ελληνικής τσαπατσουλιάς και ιδεολογικής αταξίας. Άνθρωπος καλοπροαίρετος ο Κονδύλης και με αναμφισβήτητα οργανωτικά προσόντα, πιστεύει πως και η δημοκρατική και η μη δημοκρατική Ελλάδα του ανήκει. Και πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι καλό για τη χώρα αυτό που εκείνος νομίζει καλό. Είναι ίδιον των αγραμμάτων αλλά φυσικά προικισμένων ανθρώπων, να καβαλούν το καλάμι και να καταστρέφουν τα πάντα εκεί που νομίζουν πως ανορθώνουν τα πάντα.

Λαϊκή Συσπείρωση Κρήτης: Να μη θυσιαστεί για τα ιδιωτικά συμφέροντα ο ιστορικός τόπος του φαραγγιού της Κανδάνου

Κατιούσα

Να μη θυσιαστεί για τα ιδιωτικά συμφέροντα ο ιστορικός τόπος του φαραγγιού της Κανδάνου, τονίζει σε ανακοίνωση η «Λαϊκή Συσπείρωση» Κρήτης με αφορμή την άρνηση της διοίκησης της Περιφέρειας να συζητηθεί το θέμα στο Περιφερειακό Συμβούλιο.
Αναφέρει:
«Τα καταστροφικά σχέδια της περιφερειακής αρχής σε βάρος του ιστορικού τόπου του φαραγγιού της Κανδάνου, στα Χανιά, κατήγγειλαν οι περιφερειακοί σύμβουλοι με τη “Λαϊκή Συσπείρωση” Κρήτης, στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της 11 Αυγούστου.
Ο σύμβουλος της “Λαϊκής Συσπείρωσης”, Αλέκος Μαρινάκης, απαίτησε να παρθεί πολιτική απόφαση που να δίνει τέλος στα όποια σχέδια επέκτασης και τόνισε ότι το αίτημα των φορέων και κατοίκων της Κανδάνου είναι συγκεκριμένο. Όπως ανέφερε : “Οι κάτοικοι δεν βάζουν ζήτημα να κλείσει το λατομείο, αλλά να μην επεκταθεί. Θα είμαστε υπόλογοι για τις αποφάσεις μας. Είναι συγκεκριμένο το ερώτημα: Λατομείο στα 59 στρ. ή στα 348 στρ.; Αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε”.
Ωστόσο, προκειμένου να προστατευτεί η ιδιωτική επένδυση του λατομείου, η πλειοψηφία του Περιφερειακού Συμβουλίου αρνήθηκε πεισματικά να βάλει στην ημερήσια διάταξη το θέμα. Αρνήθηκε την ψηφοφορία και λήψη απόφασης για το συγκεκριμένο αίτημα των φορέων της Κανδάνου: Να περιοριστεί η έκταση της λατομικής περιοχής -αυστηρά- στα όρια της εκμετάλλευσης των 59,598 στρεμμάτων. Αρνήθηκε, ακόμη και να δώσει τον λόγο σε δημοτικό σύμβουλο του Δήμου Καντάνου – Σελίνου.
Η “Λαϊκή Συσπείρωση” σε ένδειξη διαμαρτυρίας αποχώρησε από τη συζήτηση, που επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά τον ρόλο της περιφερειακής αρχής: Υπεκφυγές, διαστρέβλωση της αλήθειας, ως γνήσιοι θεματοφύλακες των συμφερόντων του επενδυτή. Στην ίδια κατεύθυνση και η παράταξη της ΝΔ , που επικαλέστηκε τη δήθεν “αναρμοδιότητα” του Περιφερειακού Συμβουλίου και την ανάγκη εξέτασης του θέματος “από ειδικούς επιστήμονες”.
Πασιφανές έγινε το πώς αντιλαμβάνεται η διοίκηση της Περιφέρειας και η μείζων αντιπολίτευση τον σεβασμό στο περιβάλλον και την ιστορική μνήμη. Οι σχεδιασμοί τους εξυπηρετούν αποκλειστικά τα επιχειρηματικά συμφέροντα της εκμεταλλεύτριας εταιρείας του λατομείου Κανδάνου και δεν έχουν καμιά σχέση με τις λαϊκές ανάγκες, τις δυνατότητες του τόπου και τη φυσιογνωμία της περιοχής. Εξειδικεύοντας τοπικά το αντιλαϊκό – αντιπεριβαλλοντικό οπλοστάσιο διαχρονικά των κυβερνήσεων, που παραμένει άθικτο και ενισχύεται από την κυβέρνηση της ΝΔ, η πλειοψηφία του Περιφερειακού Συμβουλίου δίνει “γην και ύδωρ” στους επενδυτές.
Αυτή είναι η ανάπτυξή τους κι αυτήν την ανάπτυξη υπηρετούν! ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και οι δυνάμεις τους στην Περιφέρεια και τους δήμους, κόμματα και παρατάξεις στο Περιφερειακό Συμβούλιο που συμφωνούν με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης δεν μπορούν να ξεφύγουν από το πλαίσιο αυτό της αντιλαϊκής πολιτικής. Οι επιμέρους διαφορές τους αφορούν μόνο στη διαχείριση και όχι στην ουσία της πολιτικής που πιστά υπηρετούν. Και η ουσία είναι πως σε αυτό το σύστημα δεν μπορεί να γίνει παραγωγική διαδικασία με άλλα κριτήρια, με κριτήριο την κοινωνική ευημερία, εκτός από το κέρδος των λίγων σε βάρος των δικαιωμάτων των πολλών. Γι’ αυτό παραδίνεται βορά στον επιχειρηματία το φαράγγι της Κανδάνου.
Η “Λαϊκή Συσπείρωση” Κρήτης συμπαραστέκεται στον λαό της Κανδάνου που αντιστέκεται χρόνια τώρα στην επέκταση του λατομείου και παλεύει για προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και της ιστορικής μνήμης της περιοχής. Καλούμε τον κανδανιώτικο λαό να δώσει συνέχεια στους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, στις πολύμορφες κινητοποιήσεις και να εντείνει τη δράση του ενάντια στα εγκληματικά σχέδια για την επέκταση του λατομείου».

Διεργασίες και «προετοιμασία εδάφους» για τα επικίνδυνα σχέδια με τη σφραγίδα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ

Ανεβάζουν ταχύτητες κυβέρνηση και «εταίροι» της ντόπιας αστικής τάξης, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στρώνοντας το τραπέζι του «διαλόγου» για επικίνδυνες διευθετήσεις και σχέδια συνεκμετάλλευσης σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, σχέδια που δίνουν επιπλέον αέρα στα πανιά της επιθετικότητας της τουρκικής αστικής τάξης.
Με το ερευνητικό «Ορούτς Ρέις» και τουρκικά πολεμικά πλοία να κινούνται όλες αυτές τις μέρες εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας και κυπριακής ΑΟΖ, ο Κυρ. Μητσοτάκης έσπευσε την Τετάρτη με διάγγελμά του να στείλει μήνυμα ότι επιδιώκει «με όλους γέφυρες ειρήνης, καλής πίστης και συνεργασίας», όπως βάφτισε το ιμπεριαλιστικό παζάρι που ολοφάνερα είναι σε πλήρη εξέλιξη, στις πλάτες των λαών της περιοχής. Σε αυτό το πλαίσιο, υπερασπίστηκε τις συμφωνίες οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών με Ιταλία και Αίγυπτο, που ανοίγουν διάπλατα την πόρτα στις επικίνδυνες «διευθετήσεις» προβλέποντας μεταξύ άλλων μειωμένη επήρεια των νησιών, τονίζοντας πως «αποδεικνύουν ότι όταν υπάρχει καλή διάθεση και κλίμα εμπιστοσύνης μπορούν τελικά να επιλυθούν πολυετείς διαφορές (...) στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου». Πρόσθεσε ότι «στο ίδιο πλαίσιο νομιμότητας (...) είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε με όλους τους γείτονές μας».
Συνεχίζοντας παράλληλα το «γαϊτανάκι» των αλληλοκατηγοριών με την τουρκική κυβέρνηση για το ποιος με τη στάση του καθυστερεί τις επικίνδυνες διευθετήσεις, σημείωσε ότι «διάλογος με προκλήσεις και σε κλίμα έντασης είναι, προφανώς, άνευ αντικειμένου», κατηγορώντας την Τουρκία ότι με την αντίδρασή της στη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με Αίγυπτο «παραμένει προσκολλημένη στη λογική του εξαναγκασμού και των εκφοβισμών», ταυτόχρονα «αποδεικνύει και τον προσχηματικό χαρακτήρα της δήθεν ετοιμότητάς της για διάλογο. Γιατί, πώς είναι δυνατόν μια καθ' όλα νόμιμη συμφωνία ενός κράτους με ένα άλλο να χρησιμοποιείται από ένα τρίτο κράτος ως πρόσχημα αποχώρησης από τις διερευνητικές επαφές πριν αυτές καν επανεκκινήσουν;», έβαλε ερώτημα, σε άλλη μια απόδειξη ότι είχαν δρομολογημένο εδώ και καιρό «διάλογο», μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς ενημέρωση του λαού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ταυτόχρονα έστειλε ξανά σήμα ότι «προσβλέπουμε να επικρατήσει, επιτέλους, η λογική στη γειτονική μας χώρα. Ωστε να μπορέσει να ξεκινήσει ένας καλόπιστος διάλογος», τον οποίο, όπως αποκαλύπτουν αυτές τις μέρες μια σειρά από παράγοντες, «τρέχουν» εδώ και δυόμισι μήνες, με «πλαίσιο» τα σχέδια συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου της περιοχής και θωράκισης της «ΝΑΤΟικής συνοχής» απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Πρόβα διευθετήσεων...

Την ίδια ώρα, οι εξελίξεις κατέρριπταν και πάλι τα ευρωατλαντικά παραμύθια περί υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, επιβεβαιώνοντας πως αυτά μπαίνουν ξεκάθαρα στο τραπέζι των επικίνδυνων για τους λαούς ιμπεριαλιστικών παζαριών με τον «στρατηγικό εταίρο» Τουρκία.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης είχε, εξάλλου, την Πέμπτη τηλεφωνική επικοινωνία με την καγκελάριο της Γερμανίας, Α. Μέρκελ, η οποία πριν είχε συνομιλήσει με τον Ερντογάν, «ξαναζεσταίνοντας» την υπόθεση του «διαλόγου» και των διερευνητικών επαφών που πριν από τις τελευταίες εξελίξεις προγραμματίζονταν για το τέλος Αυγούστου (πηγές κάνουν λόγο για «συμφωνία αποκλιμάκωσης» με βασικό όρο της την έναρξη κάποιας μορφής διαλόγου σε πρώτη φάση είτε σε επίπεδο γενικών γραμματέων των ΥΠΕΞ είτε στο επίπεδο των συμβούλων Μητσοτάκη και Ερντογάν, Σουρανή - Καλίν).
Εύγλωττες ως προς αυτό οι δηλώσεις του εκπροσώπου του γερμανικού ΥΠΕΞ, Κρ. Μπούργκερ, που απηύθυνε νωρίτερα μέσα στη βδομάδα έκκληση «και προς τις δύο πλευρές να επιλύσουν όλα τα ανοιχτά ζητήματα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να ξεκινήσουν έναν διμερή διάλογο, όπως προγραμματίστηκε, μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας», προσθέτοντας πως ο υπουργός Εξωτερικών, Χάικο Μάας, ήταν τις προηγούμενες μέρες σε επαφή και με τις δύο πλευρές και θα συνεχίσει.
Παράλληλα, ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στ. Ζάιμπερτ, δήλωσε πως η κυβέρνηση της χώρας του παρακολουθεί «πολύ προσεκτικά» τις εξελίξεις, και τόνισε πως «το σημαντικό και το επειγόντως απαραίτητο είναι οι εμπλεκόμενοι, η Ελλάδα και η Τουρκία, να επιδιώξουν την απευθείας συνομιλία μεταξύ τους, να συζητήσουν μεταξύ τους απευθείας - και ελπίζουμε και να λύσουν - τα διαφιλονικούμενα ζητήματα Δικαίου της Θάλασσας», προσθέτοντας πως «η γερμανική κυβέρνηση βρίσκεται σε επαφή και με τις δύο πλευρές και όπου μπορεί να φανεί χρήσιμη θα το κάνει, αλλά το αποφασιστικό είναι η απευθείας συνομιλία».

...σε «πνεύμα συμμαχικής αλληλεγγύης»...

Σε ίδια ρότα και ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμ. Μακρόν - που την ώρα που η κυβέρνηση συνέχιζε τις μεγαλοστομίες, με βάση και την ενίσχυση των στρατιωτικών δυνάμεων της Γαλλίας και την κοινή άσκηση που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη με τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις - έβαζε ανοιχτά στόχο έναν «διάλογο» εντός ΝΑΤΟ για το «ψητό» του κεφαλαίου στην Ενέργεια.
Εγραψε ο Μακρόν σε ανάρτησή του, μετά από την επικοινωνία του με Μητσοτάκη την Τετάρτη: «Οι μονομερείς αποφάσεις της Τουρκίας σε θέματα πετρελαϊκής έρευνας προκαλούν εντάσεις. Αυτές πρέπει να σταματήσουν ώστε να ευοδωθεί ένας ήρεμος διάλογος μεταξύ χωρών γειτονικών και συμμάχων στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ».
Θυμίζουμε, άλλωστε, ότι Γαλλία και ΗΠΑ εποπτεύουν το Φόρουμ για το φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο (East Med Gas Forum), το οποίο λειτουργεί ακριβώς ως πλατφόρμα διευθετήσεων και συμφωνιών με αμερικανοΝΑΤΟική «ομπρέλα», με στόχευση τη συμμετοχή σε κάποια φάση και της Τουρκίας.
Στο ίδιο πλαίσιο η επικοινωνία Μητσοτάκη και με τον γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, ο οποίος σε ανάρτησή του στο διαδίκτυο αμέσως μετά την τηλεφωνική επικοινωνία τους, έγραψε πως «η κατάσταση πρέπει να επιλυθεί σε πνεύμα συμμαχικής αλληλεγγύης και σε συμφωνία με το Διεθνές Δίκαιο», επιβεβαιώνοντας πως ο στόχος της «ΝΑΤΟικής συνοχής» στην περιοχή, απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, δρομολογεί τα επικίνδυνα σχέδια και διευθετήσεις, δίνοντας αέρα στα πανιά της τουρκικής επιθετικότητας.
Τη στήριξη και της κυβέρνησης σε αυτόν ακριβώς τον στόχο επιβεβαίωσαν κυβερνητικές πηγές, που έλεγαν πως ο πρωθυπουργός ενημέρωσε τον Στόλτενμπεργκ για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και για τη συμπεριφορά της Τουρκίας «που υποσκάπτει τη σταθερότητα στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ».

...για τα «διαφιλονικούμενα ύδατα»

Αντίστοιχα σήματα έστειλαν και οι Αμερικανοί κι ενώ την Παρασκευή το απόγευμα αναμενόταν συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και ΗΠΑ, Ν. Δένδια και Μ. Πομπέο, στη Βιέννη.
Δίνοντας το στίγμα, ήδη από τη Δευτέρα, αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην Ουάσιγκτον επανέφερε την αμερικανική θέση περί «διαφιλονικούμενων υδάτων» στην Ανατ. Μεσόγειο, χαρακτηρίζοντας την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την κυπριακή ΑΟΖ, όπου έχουν πλεύσει το «Oruc Reis» και τουρκικά πολεμικά πλοία, περιοχές όπου Ελλάδα και Κύπρος «διεκδικούν δικαιοδοσία»...
Εξίσου χαρακτηριστική είναι και η επιστολή που έστειλε - κατ' εντολή του πολιτικού του προϊσταμένου, Πομπέο - ο Μάθιου Πάλμερ, βοηθός υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ αρμόδιος για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, στην ομογενειακή οργάνωση ΑΧΕΠΑ, απαντώντας σε προηγούμενη επιστολή των Ελληνοαμερικανών όπου εξέφραζαν ανησυχίες για την τουρκική προκλητικότητα.
Εξισώνοντας τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα με τις απαράδεκτες τουρκικές διεκδικήσεις ο Αμερικανός αξιωματούχος έγραψε πως «οι ΗΠΑ ανησυχούν βαθιά για την εκπεφρασμένη πρόθεση της Τουρκίας να ερευνήσει για φυσικούς πόρους σε περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου όπου η Ελλάδα διεκδικεί δικαιοδοσία». Υπογραμμίζοντας ότι «πρέπει να αποφευχθεί μια σύγκρουση μεταξύ δύο συμμάχων του ΝΑΤΟ» και δείχνοντας προς τα σχέδια συνεκμετάλλευσης, σημειώνει ότι «κατά την άποψή μας, η ανάπτυξη πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να προωθήσει τη συνεργασία».
Επαναλαμβάνει δε τη θέση ότι «τα νησιά γενικά (σ.σ. και όχι πάντα, ούτε με πλήρη επήρεια, όπως εννοούν) γεννούν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα στον ίδιο βαθμό με οποιαδήποτε άλλη χερσαία επικράτεια», θέση που αποτέλεσε τη βάση για την αναγνώριση μειωμένης επήρειας στις Συμφωνίες ορισμού θαλάσσιων ζωνών με Ιταλία και Αίγυπτο, ανοίγοντας παραπέρα την πόρτα για τις επικίνδυνες διευθετήσεις σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Ο Πάλμερ τόνιζε, τέλος, ότι «οι ΗΠΑ γενικά δεν λαμβάνουν θέση σχετικά με τις διαφορές στα θαλάσσια σύνορα άλλων κρατών, που είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κατάσταση στην οποία οι ισχυρισμοί επί θαλάσσιων ζωνών δύο ή περισσότερων κρατών αλληλεπικαλύπτονται».
Να καταγραφεί και η επίσκεψη Δένδια, την Πέμπτη, στο Ισραήλ, όπου συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών της χώρας. Στην κυβέρνηση προβάλλουν ως στήριξη, τάχα, των ελληνικών θέσεων ανάρτηση της ισραηλινής πρεσβείας ότι «το Ισραήλ εκφράζει την πλήρη υποστήριξη και αλληλεγγύη του στην Ελλάδα στις θαλάσσιες ζώνες της και στο δικαίωμα καθορισμού της ΑΟΖ της». Αυτό όταν στο εσωτερικό του Ισραήλ δυναμώνουν οι φωνές παραγόντων που καλούν σε βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των κυβερνήσεων Ερντογάν - Νετανιάχου, κι ενώ η ισραηλινή κυβέρνηση, μέσα και από το «σχήμα 3+1» (Ελλάδα, Ισραήλ, Κύπρος συν ΗΠΑ), καλεί σε μια συνολική «διευθέτηση» των θαλάσσιων ζωνών με όλες τις χώρες της περιοχής και αμερικανοΝΑΤΟικό «καπέλο».
Ενδεικτικά, άλλωστε, είναι όσα είπε ο Ισραηλινός πρέσβης, Γ. Αμράνι, σε συνέντευξη που παραχώρησε πρόσφατα («Χανιώτικα Νέα»). Ερωτηθείς πώς βλέπει την αντιπαράθεση Ελλάδας και Τουρκίας, απάντησε μεταξύ άλλων πως «ελπίζουμε ότι οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δύο χώρες θα δημιουργήσουν ένα κανάλι κατανόησης. Ξέρετε, το λέμε σε αυτούς που αναφέρονται στις δικές μας αντιπαραθέσεις, ότι όπως έχετε εσείς τα δίκια σας, το ίδιο πιστεύει και η άλλη πλευρά...», μην αφήνοντας περιθώρια παρερμηνειών.

Δεσμευμένη για την επίλυση των «ανοιχτών ζητημάτων» η ΕΕ

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, την Παρασκευή το απόγευμα, ο Ν. Δένδιας αναμενόταν να συμμετάσχει μέσω τηλεδιάσκεψης στο έκτακτο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων (ΣΕΥ) της ΕΕ, το οποίο γινόταν κατόπιν σχετικού αιτήματος της ελληνικής κυβέρνησης.
Το περιεχόμενο της συζήτησης αποτυπωνόταν ήδη στην επιστολή Δένδια προς τον Ζ. Μπορέλ, με την οποία ζήτησε τη σύγκληση του Συμβουλίου. Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, στηλίτευε το γεγονός ότι «η υπαναχώρηση της Τουρκίας από το διάλογο με την Ελλάδα, τον οποίο διευκόλυνε η Γερμανία, έγινε υπό το πρόσχημα της σύναψης της ελληνο-αιγυπτιακής συμφωνίας, μιας καθ' όλα νόμιμης συμφωνίας», και σημείωνε ότι «η συμφωνία με την Αίγυπτο με τον τρόπο που συνήφθη, αφήνει σκοπίμως χώρο για ανάλογες διαπραγματεύσεις και συμφωνίες στο μέλλον και με άλλες χώρες της περιοχής», στην πρεμούρα τους να πάνε επιτέλους σε αυτό το τραπέζι ευρωατλαντικών διευθετήσεων.
Αλλωστε, νωρίτερα, την περασμένη Κυριακή, ο Μπορέλ, με δήλωσή του, φανέρωνε την αποφασιστικότητα της ΕΕ να προχωρήσουν οι επικίνδυνες διευθετήσεις με τον «στρατηγικό εταίρο» Τουρκία. Οπως έλεγε, «η ΕΕ έχει δεσμευτεί να βοηθήσει στην επίλυση τέτοιων διαφορών και διαφωνιών σε αυτόν τον τομέα ζωτικού ενδιαφέροντος για την ασφάλεια. Ως ύπατος εκπρόσωπος για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας της ΕΕ, θα καταβάλω όλες τις προσπάθειες που απαιτούνται για την αποκατάσταση ενός τέτοιου διαλόγου και για τη διευκόλυνση της επανασύνδεσης».
Στο ίδιο τέμπο, την Τρίτη, ο εκπρόσωπός του, Πίτερ Στάνο, τόνιζε πως «αυτό που πρέπει να γίνει είναι να υπάρξει δέσμευση για την επίλυση όλων των ανοιχτών ζητημάτων». Σχετικά δε με το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία, επικαλέστηκε το ...ευχολόγιο των αποφάσεων του Συμβουλίου της 13/7 «να προετοιμάσει επιλογές κατάλληλων μέτρων που θα μπορούσαν να ληφθούν σε απάντηση των προκλήσεων της Τουρκίας προς τα κράτη - μέλη».