Τ α ξ ι κ ο I N F E R N O

Οι εικόνες είν’ απ’ αυτές που σε κατεβάζουν στην κόλαση, αρκεί να διανύσεις όλη την πολιτισμική απόσταση που σε περιορίζει ως δυτικό άνθρωπο μόνο στο Δάντη. Εργατικές πολυκατοικίες στην καρδιά του Λονδίνου, μια ανθρωπιστική τάχαμου πολιτική στέγασης φτωχότερων οικογενειών, που πρέπει να ευγνωμονούν το ύψος απ’ το οποίο μπορούν ν’ αντικρίζουν τη βασίλισσα, το παλάτι, “”σπολάτη Δέσποινα””… Οι απολίτικες, αποϊδεολογικοποιημένες συλλογικότητες, στημένες ad hoc ανά πρόβλημα, δε σώζουν τον πύργο των φτωχών που λαμπάδιασε σαν κολασμένο σπιρτόξυλο μέσα σ’ ένα τέταρτο. Σιγά μην πεθάνουν από τύψεις οι αστοί κι οι οικογενειακοί τιτλούχοι, οι σερ κι οι κόντηδες, οι φον και βον και λαίδες, με την επιστολή και τη διαμαρτυρία των ενοίκων του πύργου Grenfell, με πάνω από πεντακόσιους ενοίκους. Θα πεθάνουμε, θα καούμε ζωντανοί, είχαν προειδοποιήσει το δήμο, τους… διαχειριστές, αρμοδίως και γραπτώς. Πακτωμένα, καρβουνιασμένα πτώματα γυναικόπαιδων και κουρασμένων ανδρών καταμετρώνται ακόμα, ανάμεσα σε ιδιαιτέρως “χρήσιμες” πληροφορίες. Αυτές που με ανεπαίσθητα χυδαίο κίνητρο προεξασφαλίζουν το πού θα ριχτούν οι ευθύνες της “στραβής”. “Ραμαζάνι κι οι μουσουλμάνοι τρώνε νύχτα” , “υπερφόρτωση ηλεκτρικού”, “φτηνά καλώδια στην ανακαίνιση αλλά η οποία κόστισε πάνω από δέκα εκατομμύρια λίρες”… Δεν μπορείς να τα θες όλα! Να σε στεγάζουν φθηνά σε γερή κατασκευή, να τρως όποτε θες, να μη σου φτάνει μία και μόνη έξοδος κινδύνου για να βγεις απ’ την κάθετη στον ουρανό, πολυτελή για τα κυβικά σου φυλακή.

Η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας δεν είναι για όλους αγαθό για να μοιράζεται. Πάει με την ικανότητα κατανάλωσης. Αγοράζεται. Θυμάμαι χρόνια τώρα άπειρες ερωτήσεις-προειδοποιήσεις του κόμματος στη Βουλή και προς τας αρμοδίους υπηρεσίας, αρχάς και πολιτικούς προϊσταμένους, για αντισεισμικά, αντιπλημμυρικά, αντιπυρικά μέτρα. Εδώ κοτζάμ ορυχείο κατάπιε χωράφια, σπίτια, ζωές πραγματικών ανθρώπων, είχε επιστημονικώς διαγνωσθεί και υπολογισθεί η κατολίσθηση, είχε αποφασίσει το δημοτικό συμβούλιο των Αγίων Αναργύρων, ( ως κι οι ίδιοι οι άγιοι είχαν δει το μαχαίρι της εκμετάλλευσης να μπήγεται στα κατά καιρούς περιφερόμενα κι εκτιθέμενα κόκαλά τους κατά το έθιμον ιερού εμπορίου), κι η κόλαση πάλι της γης τους κολασμένους κατάπιε. Ύστερα ήρθε και η Λέσβος με τα ρίχτερ και τα φίδια να σουλατσάρουν απέναντι, φαρμακεροί εξάγγελοι του φριχτού αναπόδραστου της τρεμάμενης φλύδας γης, και θύμισε πως απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, γίνεσαι πρόσφυγας στον τόπο σου, άμα περιφρονήσεις το ταξικό inferno που σου επέβαλαν ως πεπρωμένο. Η γυναίκα η αγρότισσα που πάλεψε τον καρκίνο, πλακώθηκε απ’ το σπίτι της στον ύπνο της, που ποτέ δεν έμαθε ψηφίζοντας, ότι δεν πληρούσε τις επιστημονικές προδιαγραφές που ο κόπος και η γνώση των λαών έτσι κι αλλιώς της παρείχε. Η τάξη της δεν ήταν ικανή να διεκδικήσει ασφάλεια ουρανοξύστη στο Ντουμπάι, να μην πλακωθεί, να μην καεί σαν το ποντίκι, να μην την καταπιεί η ΔΕΗ και η φιλανθρωπία ότι θα γλιτώσει έναν χρόνο ενφια!…

Δεν είναι του Δάντη η κόλαση. Το έγκλημα έχει και αντικειμενική και υποκειμενική ταξική υπόσταση. Καπιτάλες στήνουν κι εκμεταλλεύονται φλεγόμενα σπιρτόκουτα, φορολογούν κεραμίδια υποψήφιων νεκρών κι εξυγιαίνουν το… συνταξιοδοτικό με το επίδομα της ανώτερης αστικής τάξης κρατημένο για πάρτη τους. Του καπιταλισμού είναι η Κόλαση και στην πόλη και στο χωριό. Η πραγματική.

Ζήτησε τα μεροκάματα του (5 μηνών) και τον ξεπλήρωσαν με μια τσάπα στο κεφάλι!!!

Τα ματωμενα καλοκαιρια στο καμπο της Δυτικης Αχαιας, εκει που η αυθαιρεσια παραμενει σα βασικος νομος της ζωης των προσφυγων μεταναστων.

Ζητησε τα μεροκαματα του (5 μηνων) κ τον ξεπληρωσαν με μια τσαπα στο κεφαλι!!! Ειναι πακιστανος, εργατης γης, τον Δεκεμβρη περνα ακροαση για ασυλο.

Μεχρι τοτε, αν ζει, θα υφισταται κ αυτος κ χιλιαδες αλλοι,την αυθαιρεσια, το καθεστως ενος εργασιακου μεσαιωνα,που τρεφεται απο την εγκληματικη κ στα ορια της καλυψης, αδιαφοριας του κρατους!

Τα φαινομενα αυτα θελουν κυριολεκτικα εκστρατεια για να ελεγχθουν ολοι οι ξενοι εργατες,να εφαρμοσθει το εργοσημο παντου. Να σπασουν τα στεγανα που καλυπτουν κ θεριευουν αυτη την ασυδοσια. Το συστημα της εκμεταλευσης διαπλεκεται με καθε εξουσια της περιοχης, ειναι βλεπεις παμφθηνο κ σε αφθονια εργατικο δυναμικο κ μια ιδιοτυπη ομερτα επικρατει που καλυπτει τα παντα.

πηγή: www.kar.org.gr

Βοηθήστε μας

Η ευκολία, για τον περισσότερο κόσμο, συνίσταται στο ότι από το υστέρημα ή από το περίσσευμα μπορεί να δοθεί ένα 5ευρω. Η συμμετοχή είναι σχετικά εύκολη μετά, ενώ σου δίνει και την αίσθηση της συμμετοχής στη λύση ενός προβλήματος σε μια δύσκολη συγκυρία για τη χώρα έστω και στο ελάχιστο.

Κώστας Τσάμης

Ο καλύτερος τρόπος να εξοπλίσεις το νοσοκομείο της Λαμίας με μηχανήματα είναι αυτός που έγινε την περασμένη Κυριακή σε ένα πανέμορφο χωριό, τις Ράχες. Οργανώνεις εσύ ο ιδιώτης με τις ευγενικές χορηγίες περιφέρειας Στερεάς και δήμου Στυλίδας και άλλων ένα τρεχαλητό τεσσάρων χιλιομέτρων με θέμα τον καρκίνο, πουλάς μπλουζάκια κόκκινου χρώματος παρακαλώ, 5 γιούρο το καθένα και περιμένεις να μαζέψεις 12.500 γιούρο προκειμένου να αγοράσεις έναν φορητό υπέρηχο και να εξοπλιστεί κατά ένα ελάχιστο  μέρος το νοσοκομείο του νομού.
Και εγένετο το τρεχαλητό με αρκετές συμμετοχές, δεν μετρήσαμε πόσες, αν και κανονικά θα έπρεπε κάνοντας χρήση της εμπειρίας που διαθέτουμε από τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ (πόσα άτομα ανά σειρά επί τις σειρές και να ο αριθμός).
Εμφανείς οι διαθέσεις για συμμετοχή στο δρώμενο για να ικανοποιηθεί ο αντικειμενικός στόχος.
Έξυπνη η μαζική προθέρμανση με καρεκλάδικη μουσική, drones να ίπτανται, αφετηρία, αφέτης, show στο τέλος πάνω στην εξέδρα με μουσική ανάλογη και πολλά beat.
Όλα όσα θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν την εκδήλωση ως ένα καλό event.
Δεν έλειψε και το ψιλόβροχο τόσο όσο δεν ήταν ικανό να αναβάλει την εκδήλωση.
Εκδηλώσεις τέτοιου είδους δεν είναι καινούργιες.
Είναι η αντίληψη που δείχνει στον ελληνικό λαό πώς πρέπει να γίνεται από δω και πέρα ο εξοπλισμός των νοσοκομείων ή των Κέντρων Υγείας. Είναι η αντίληψη που λέει στον καθένα μας ξηλώσου για νάχεις το ελάχιστο στις δομές υγείας. Το ρεγάλο για σένα θάναι η συμμετοχή και το κόκκινο μπλουζάκι.
Τα νοσοκομεία και ιδίως τα Κέντρα Υγείας απαξιώνονται καθημερινά. Σε αυτό το πλαίσιο επιχειρείται τα τελευταία χρόνια το κενό να καλυφθεί από τους ιδιώτες. Δημιουργούνε έτοιμο χώρο στο ιδιωτικό κεφάλαιο προς εκμετάλλευση. Βρίσκουν πελάτες με μεγάλες ανάγκες και λίγα χρήματα. Όλα προς τα εκεί συντείνουν με επιλεγμένες πολιτικές που περιγράφονται με σαφήνεια στα προγράμματα των κομμάτων που κυβέρνησαν ή κυβερνούν.
Περιγράφονται με σαφήνεια στο 4ο Μνημόνιο που υπέγραψε η νυν κυβέρνηση με την Τρόικα και τους άλλους. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πανάκριβη και απρόσιτο εμπόρευμα για τους πολλούς, τόσο στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα όσο και στον εμπορευματοποιημένο δημόσιο.
Ανοίγουνε χώρο να διαβούν κεφάλαια που είναι μπλοκαρισμένα.
Επιπλέον, είναι εμφανής η προσπάθεια να εμπεδώσουν αντίστοιχη συνείδηση στον ελληνικό λαό. Ενεργή συμμετοχή του λαού – πελάτη.
Η προσπάθεια αυτή βρίσκει έδαφος και δείχνει να έχει αποδοχή από ένα μέρος του ελληνικού λαού.
Έρχεται και εγκαθίσταται στις πραγματικές ανάγκες, στη διάθεση για κοινωνική προσφορά αλλά και στην ευκολία που δίνει το εγχείρημα.
Η ευκολία, για τον περισσότερο κόσμο, συνίσταται στο ότι από το υστέρημα ή από το περίσσευμα μπορεί να δοθεί ένα 5ευρω. Η συμμετοχή είναι σχετικά εύκολη μετά ενώ σου δίνει και την αίσθηση της συμμετοχής στη λύση ενός προβλήματος σε μια δύσκολη συγκυρία για τη χώρα έστω και στο ελάχιστο.
Η δυσκολία βρίσκεται να συνειδητοποιήσει κάποιος το μέγεθος αυτής της παρέμβασης που γίνεται και να παλέψει για δωρεάν καθολική και χωρίς όρους δημόσια υγεία.
Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα για όλους μας.
Τέτοιου είδους εκδηλώσεις υπονομεύουν και έτσι και αλλιώς το δημόσιο σύστημα υγείας το οποίο δεν είναι και από τα καλύτερα.
Δημιουργούν νέα δεδομένα τα οποία όμως αντιστοιχούν στις απόψεις της πολιτικής εξουσίας για το πώς πρέπει να οργανωθεί ο δημόσιος χώρος.
Στο παραπάνω έρχεται να κουμπώσει η διαχρονική απαξίωση που έχει επιβληθεί σε μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού για τους δημόσιους υπαλλήλους οι οποίοι δέχονται, εκόντες άκοντες, την μήνιν των πολιτών για όλα τα στραβά και τα ανάποδα του συστήματος υγείας.
Ενώ μιλάμε για επιλεγμένη πολιτική να απαξιωθεί ο δημόσιος χώρος και στη δημόσια υγεία, τη λέζα την πληρώνουν οι εργαζόμενοι σ’ αυτόν και όχι αυτοί που αποφασίζουν την πολιτική. Στην τελική είναι μια ολοκληρωτική αντίληψη.
Το εν λόγω νοσοκομείο που θα δεχθεί την χορηγία, να σημειώσουμε ότι δυσκολεύεται στη λειτουργία του και αυτό φαίνεται όταν προκύπτουν δύσκολα περιστατικά τα οποία οπωσδήποτε διακομίζονται κυρίως στην Αθήνα ή στο Πανεπιστημιακό της Λάρισας.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα για την περιοχή μας είναι ότι τα τελευταία χρόνια σε μια πόλη πέντε χιλιάδων κατοίκων συν τα παρακείμενα χωριά, όπως είναι η Στυλίδα, τα ιδιωτικά μικροβιολογικά εργαστήρια έχουν γίνει τρία από ένα, ενώ αυτό του Κέντρου Υγείας η δραστηριότητά του βαίνει συνεχώς μειούμενη.
Μα όχι μόνο αυτό, το μικροβιολογικό εργαστήριο το οποίο είναι η ψυχή ενός Κέντρου Υγείας, δουλεύει εδώ και ένα χρόνο χωρίς αντιδραστήρια (εκτός από διάστημα ενός μήνα) με συνέπεια να μην μπορεί να κάνει ούτε την ελάχιστη αιματολογική εξέταση.
Όσοι επιλέγουν να πανε στο ΚΥ Στυλίδας, κυρίως οι ανασφάλιστοι και οι πένητες, οδηγούνται μετά στο νοσοκομείο Λαμίας για τα περαιτέρω.
Τα πράγματα είναι χειρότερα με το ακτινολογικό τμήμα, που δεν μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει τμήμα καθόσον δεν υφίσταται τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Το μηχάνημα είναι σε αχρηστία.
Εννοείται ότι γιατροί ειδικότητας δεν υπάρχουν εκτός του μικροβιολόγου.
Ένα σωρό προβλήματα που δεν έχουν τελειωμό.
Σ’ αυτό το άνυδρο τοπίο έρχεται και κάθεται το promotion των ιδιωτικών εταιρειών – χορηγών οι οποίοι εφαρμόζοντας την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) έχουν μπει στα ζεστά στο χώρο της υγείας επιστρέφοντας έτσι ένα μέρος της κλεμμένης υπεραξίας στο κοινωνικό σύνολο.
Το κείμενο «Ευρωπαϊκή Σύμπραξη για ΕΚΕ» (Μάρτης 2006) αναφέρει ότι «η ΕΚΕ αποτελεί βασική προτεραιότητα στην ΕΕ για αύξηση της ανταγωνιστικότητας» και ότι αυτή «διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση νέων προτύπων επιχειρηματικής λειτουργίας και ανάπτυξης (…) με τα οποία κερδίζει και η επιχείρηση και το κοινωνικό σύνολο», καθώς αποτελούν «εργαλείο επίλυσης μιας σειράς κοινωνικών προβλημάτων και διατήρησης της κοινωνικής συνοχής».
Η ΕΚΕ χαρακτηρίζεται από τους ίδιους τους επιχειρηματικούς ομίλους ως «ένα νέο είδος δημόσιων σχέσεων και marketing, ζωτικής σημασίας για την επιβίωση των επιχειρήσεων σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον (…) πρόκειται για μακροπρόθεσμη επένδυση και όχι περιττή πολυτέλεια (…)». Δηλαδή, εξασφαλίζεται η διαφήμιση της επιχείρησης, η παρουσίαση και προβολή ενός «πιο φιλολαϊκού προφίλ» της, που αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της θέσης της σε σχέση με τους ανταγωνιστές της και την προσέλκυση νέων πελατών.

(Η εικόνα από το φακό του altpress ΦΘΙΩΤΙΔΑ)

Το «σκληρό» και το «μαλακό» Μενίδι!

        

Επειδή έχουν ξεσηκωθεί πολλοί και με ευκολία χαρακτηρίζουν το Μενίδι ως κέντρο διακίνησης ναρκωτικών, στη βάση προφανώς ότι οι τσιγγάνοι του Μενιδίου κατέχουν τα καράβια με τα οποία γίνεται η διακίνηση των ναρκωτικών ή οι τσιγγάνοι του Μενιδίου κι όχι οι Αμερικάνοι έχουν στον έλεγχό τους το Αφγανιστάν απ’ όπου διακινείται το 95% του οπίου παγκοσμίως και δικαιολογούν ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον όλων των τσιγγάνων ως εμπόρων ναρκωτικών θα θέλαμε να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.

Πρώτον. Δεν είναι όλοι οι τσιγγάνοι έμποροι ναρκωτικών και δεν μπορεί να γίνεται φυλετικό τσουβάλιασμα. Η φτώχεια, η ανέχεια και η αντιμετώπιση των τσιγγάνων από την πολιτεία οδηγεί σε τέτοιες συμπεριφορές κάποιους από αυτούς, αλλά και άλλους που δεν είναι τσιγγάνοι! Γιατί σιγά – σιγά θα φτάσουμε να πιστεύουμε με όσα ακούμε ότι το παγκόσμιο εμπόριο των ναρκωτικών ελέγχεται από τους τσιγγάνους και κυρίως από τους τσιγγάνους του Μενιδίου!

Δεύτερον. Ακόμα και οι έμποροι ναρκωτικών δεν μπορεί να τσουβαλιάζονται και να αντιμετωπίζονται το ίδιο! Δεν είναι δηλαδή δυνατόν ο έμπορος που πουλάει «μαλακά» ναρκωτικά για να ψυχαγωγήσει, για να ξαλαφρώσει, για να δώσει χαρά στον κόσμο, να ταυτίζεται με τον έμπορο των «σκληρών» ναρκωτικών που θέλει να σκοτώσει την νεολαία. Να αφήσουμε λοιπόν την ισοπέδωση της ταύτισης των εμπόρων των «μαλακών» και των «σκληρών» ναρκωτικών!

Τρίτον. Οι έμποροι που πουλούν και «μαλακά» και «σκληρά» ναρκωτικά δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες αφού ναι με πουλούν ναρκωτικά που σκοτώνουν τον κόσμο, αλλά την ίδια στιγμή πουλούν και ναρκωτικά που διασκεδάζουν τον κόσμο! Είναι σαν τις χορηγίες! Έχεις δίπλα μια χημική βιομηχανία η οποία ρίχνει τα απόβλητά της στην λίμνη καταστρέφοντας το περιβάλλον και τους ανθρώπους, σκορπώντας μόλυνση και καρκίνο αλλά δίνει χορηγίες για να γίνουν πράγματα τα οποία η καημένη η πολιτεία δεν μπορεί να πληρώσει! Είναι δυνατόν να κατηγορήσουμε μια βιομηχανία που δίνει χορηγίες;! Όχι βέβαια! Έτσι δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε και τον έμπορο των «μαλακών» ναρκωτικών που μπορεί να πουλάει και «σκληρά», αλλά προσφέρει ταυτόχρονα ψυχαγωγία και ίσως χορηγίες!

Τέταρτον. Το Μενίδι αλλά και όλες οι περιοχές της χώρας που έχουν φάμπρικες εμπορίου ναρκωτικών θα πρέπει να χωριστούν στις «μαλακές» και στις «σκληρές» ζώνες! Γιατί δεν είναι δυνατόν να μπουκάρει το κράτος και να μπουζουριάσει και τους καλούς εμπόρους των «μαλακών» ναρκωτικών! Πρέπει να διαχωριστούν πρώτα οι ζώνες που πουλούν «σκληρά» από αυτές που διαθέτουν «μαλακά» ναρκωτικά και μετά να ορμήσει το κράτος!

Πέμπτον. Εάν όλα τα παραπάνω σας φαίνονται περίεργα ρωτήστε τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση, το κόμμα του και όλους όσους θέλουν να ξεχωρίσουν τα «σκληρά» από τα «μαλακά» ναρκωτικά για να νομιμοποιήσουν τα δεύτερα! Κάτι θα ξέρουν όλοι αυτοί!!

Ασημάκης

Τα είδη των φασιστών

Συνήθως όταν σκέφτεσαι τη λέξη «φασίστας» σου έρχεται στο μυαλό η εικόνα ενός γεροδεμένου σκίνχεντ, γύρω στα 30-35. Όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Αυτό είναι μόνο ένα από τα είδη των φασιστών που κυκλοφορούν μαζικά στη χώρα μας. Ας δούμε και τα υπόλοιπα:

2310net

Συνήθως όταν σκέφτεσαι τη λέξη «φασίστας» σου έρχεται στο μυαλό η εικόνα ενός γεροδεμένου σκίνχεντ, γύρω στα 30-35. Φοράει φλάι, έχει χτυπήσει και δυο σβάστικες στα μπράτσα και περπατάει σαν πάπια. Λίγο το στενό, κολλητό παντελόνι, λίγο οι κόθορνοι που φοράνε για παπούτσια, λίγο οι μυικές δυσπλασίες από τα γυμναστήρια, το σώμα τους γίνεται μια περίεργη μάζα κρέατος. Όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Αυτό είναι μόνο ένα από τα είδη των φασιστών που κυκλοφορούν μαζικά στη χώρα μας. Ας δούμε και τα υπόλοιπα:

 Ο βασιλοχουντικός νοικοκυραίος

Τώρα είναι γύρω στα 60. Ως μικρό παιδί επί χούντας γαλουχήθηκε με …τας ιδέας της επαναστάσεως και το μίσος για τους αναρχοκομμουνιστοσυμμορίτες. Από μικρός εργαζόταν, στα καλά χρόνια της μεταπολίτευσης φρόντιζε να κερδίζει από όπου μπορούσε. Έστησε ένα μικρομάγαζο, εκμεταλλεύτηκε την χρυσή περίοδο της οικονομικής ανάπτυξης, ξέχασε να κόβει αποδείξεις, χρησιμοποίησε όποιο παράθυρο βρήκε σε νόμους και έζησε το όνειρό του. Αγόρασε μια Μερτσεντές και την πήγαινε στο χωριό για να την δούνε οι παλιοί γνωστοί και να σκάσουν από τη ζήλια. Όποτε έβλεπε κάτι που δεν του άρεσε μονολογούσε «που ‘σαι ρε Παπαδόπουλε» και ένιωθε ένα δέος κάθε φορά που κάποιο από τα παιδιά του Γλύξμπουργκ παντρευόταν. Τώρα βγήκε από το καβούκι του και άρχισε να φωνάζει δυνατά αυτά που μέχρι πριν λίγα χρόνια ψιθύριζε. Ξέφυγε από την προσκόλλησή του στην ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ και πλέον μπορεί να ψηφίζει Χρυσή Αυγή χωρίς ντροπή.

Ο ψαγμένος ουφολόγος

Από μικρός ένιωθε διαφορετικός. Έβλεπε σημάδια που δεν έβλεπαν οι άλλοι. Πήγαινε σχολείο και όταν ο Λυκειάρχης αρνούνταν να συναινέσει στον καθιερωμένο περίπατο, αυτός μόνο καταλάβαινε πως αυτό είναι δάκτυλος των Εβραίων. Μεγαλώνοντας και όταν απέκτησε δικό του εισόδημα βάλθηκε να το ξοδέψει κάνοντας πλούσιο τον Βελόπουλο, τον Λιακόπουλο και τους υπόλοιπους τηλεπωλητές πατρίδας. Έτσι, έμαθε πως εβραίοι που μας ψεκάζουν, είναι αυτοί που για κάποιον άγνωστο λόγο φοβούνται μήπως το ελληνικό γένος ανυψωθεί και κατακτήσει τον πλανήτη. Έτσι, αρνούνται πεισματικά να ανοίξουν τις πύλες της γης από όπου θα ξεπηδήσουν οι ΕΛ, οι εξωγήινοι πρόγονοι των ελλήνων που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα από υπερσύγχρονους υπερυπολογιστές που διαθέτουν και σχεδιάζουν, μαζί με τον Πούτιν, να σώσουν την Ελλάδα από την κρίση και να απελευθερώσουν την ανθρωπότητα από τον σιωνιστικό ζυγό. Ένας τέτοιος άνθρωπος, μόνο φασίστας θα μπορούσε να είναι και μόνο Χρυσή Αυγή θα μπορούσε να ψηφίζει.

 Ο καυλο-φασίστας

Μικρός σε ηλικία και με προβλήματα κοινωνικοποίησης, ήθελε να ενταχθεί σε μια ομάδα. Αφού με το σχολείο δεν τα πολυκατάφερνε και του φαίνονταν δύσκολα τα μαθήματα, άρχιζε να ζωγραφίζει στο θρανίο του και να περιμένει το διάλειμμα για να ξεμπουκώσει. Γράφτηκε και σε κάποιο σύνδεσμο για να μπορεί να …γαμάει και να δέρνει, αλλά απογοητεύτηκε γιατί μπάλα έχει κάθε Κυριακή και οι καθημερινές δεν παλεύονται χωρίς αδρεναλίνη. Άσε που ακρίβυνε και το εισιτήριο…
Αυτός, λοιπόν, ο εύπλαστος νέος μπορεί να πιστέψει ό,τι του πούνε. Όπως πίστεψε τα παιδιά στο σύνδεσμο όταν του είπαν ότι 5 άτομα έδειραν 500 αντίπαλους οπαδούς, έτσι πίστεψε ότι ο Χίτλερ ήταν φιλέλληνας και αγαπούσε την Ελλάδα και αν δεν ήταν εκείνοι οι ψευτοαντιστασιακοί προδότες, τώρα η Ελλάδα θα ήταν υπερδύναμη. Αυτό το παιδάκι έγινε φασιστάκι εύκολα και θα το βρίσκουμε μπροστά μας τα επόμενα χρόνια.

 Το εκκλησιαζόμενο πρόβατο

Ανήκει στο ποίμνιο της εκκλησίας. Προσπαθεί από μικρός να ακολουθήσει έναν χριστιανικό τρόπο ζωής γι’ αυτό και το σεξ ακούγεται για αυτόν/αυτήν σαν αμαρτία. Η κοιλιά μεγαλώνει, τα γυαλιά πατομπούκαλα, η αραίωση στα μαλλιά έρχεται από νεαρή ηλικία. Ένας άκακος άνθρωπος που κρύβει μέσα του την αγάπη του χριστιανικού λόγου και την αγαθή τιμιότητα. Με την άνοδο όμως του φασισμού αρχίζει και βρίσκει συμπαθητικές τις κινήσεις των φουσκωτών παιδιών. Ίσως επηρεάστηκε περισσότερο από τον Γαϊτάνο ή κάποιον τραγόπαπα που εκθειάζει τους νεοναζί. Όμως, όπως και να ‘χει, τέρμα τα καλά παιδιά. Τώρα ξύπνησε ο αδικημένος φασίστας μέσα του.

 Ο κατά λάθος φασίστας

Επηρεάστηκε πολύ από τα βιβλία της ιστορίας του δημοτικού. Ένιωσε περήφανος που οι αρχαίο του πρόγονοι ανακάλυψαν τα πάντα και ήταν καλύτεροι από τους άλλους. Μεγαλώνοντας ήρθε σε επαφή με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και άρχισε να διαβάζει με μανία ό,τι είχε σχέση με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Πάντα επιβεβαίωνε ότι τα πάντα είχαν ανακαλυφθεί από την Ελλάδα. Με κάποιο περίεργο τρόπο, και μετά από πολλά άλματα σκέψης, στο μυαλό του αυτό μεταφραζόταν ως εξής: αφού ο Αριστοτέλης είναι κορυφαίος φιλόσοφος πρέπει να φύγουν από εδώ οι Πακιστανοί. Ή, αφού ο Σωκράτης ήταν Έλληνας, πρέπει να ψοφήσουν οι Εβραίοι. Αυτό το είδος φασίστα είναι κρίμα, γιατί πέρασε μια αιωνιότητα να διαβάζει βιβλία που δεν καταλάβαινε, ενώ είχε όλη την καλή διάθεση.

 Η γριά φασίστω

Το αγαπημένο μου είδος. Ένα κράμα εκκλησίας, βασιλικού παρελθόντος και δύσκολων παιδικών χρόνων, δημιούργησαν μια υστερική μπάμπω που μπορεί να μην έχει διαβάσει ποτέ τίποτα παραπάνω από συνταγή μαγειρικής, όμως με βεβαιότητα γνωρίζει πως η Ελλάδα είναι πρώτη παντού, οι αρχαίοι Έλληνες ήταν κορυφαίοι, ο Χριστός ήταν Έλληνας και οι ξένοι κακοί. Επίσης γνωρίζει πως οι Αριστεροί και τα κουμμούνια είναι εχθροί της πατρίδος και έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να την ξεκοιλιάσουν ένα βράδυ που θα κοιμάται. Τέτοιες παρουσίες βρίσκει κανείς εύκολα στη λαϊκή και κυρίως στα ΜΜΜ, όταν με πολύ μεγάλη άνεση το ελαφρώς σκισμένο κάθισμα γίνεται αφορμή για ένα πρωινό παραλήρημα μίσους. Αυτό είναι το μόνο είδος φασίστα που θα στεναχωρηθώ αν εκλείψει γιατί, σε αντίθεση με τα άλλα, είναι περισσότερο αστείο από επικίνδυνο.

 Ο φασίστας της διπλανής πόρτας

Μένει δίπλα σου, τον συναντάς στο σούπερ μάρκετ, στο λεωφορείο, στο μετρό, στη δουλειά. Είναι αυτός που δεν μιλάει ποτέ. Μόνο ακούει. Είναι αδιάφορο πως, αλλά έχει σχηματίσει ήδη την άποψη του, και δεν του την αλλάζει κανείς. Τόσα χρόνια κρυβόταν στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ. Μάλλον έτρεχε πίσω από όποιον του πετούσε ένα κόκκαλο. Τις πολιτικές συζητήσεις τις θεωρεί χαμένο χρόνο, αν και νομίζει πως για κάποιο περίεργο λόγο, συμφωνούν όλοι μαζί του πως πρέπει να ρίξουμε ποντικοφάρμακο στους 300. Κάθεται στον καναπέ και ξεφυσάει, απειλεί πως ο λαός θα βγει στους δρόμους και θα συντρίψει τους κλέφτες και τελικά καταλήγει πως στη χούντα τα πράγματα ήταν καλύτερα. Όταν μείνει άνεργος εκνευρίζεται με τους ξένους που του πήραν τη δουλειά και τα βάζει με αυτούς και όχι με το αφεντικό του, το οποίο σέβεται και αγαπά. Αυτό το είδος φασίστα είναι το πιο μαζικό και το πιο επικίνδυνο. Είναι αυτοί που απαντούν στο ερώτημα: από πού ξεφύτρωσαν τόσοι φασίστες στην Ελλάδα.

Αν είσαι ανοιχτό μυαλό ανέχεσαι και σφαγείς δικαιωμάτων και κατακτήσεων!

        

Οι αγωνιστές για την σεξουαλική απελευθέρωση απέδειξαν για μία ακόμα φορά ότι είναι ανοιχτά μυαλά και ότι βρίσκονται πολύ πιο μπροστά από την υπόλοιπη κοινωνία. Οι αγωνιστές για την σεξουαλική απελευθέρωση έδωσαν μαθήματα ήθους και συμπεριφοράς!

Έτσι οι σφαγείς του λαού που καθημερινά φροντίζουν να μην αφήσουν πέτρα πάνω στην πέτρα, αυτοί που την Παρασκευή για μια ακόμα φορά ψήφισαν την σφαγή κι άλλων λαϊκών δικαιωμάτων, περπάτησαν το Σάββατο στην πορεία για το δικαίωμα στον σεξουαλικό αυτοπροσδιορισμό. Οι τύποι που δεν θα μπορούσαν να περπατήσουν σε καμία πορεία, περπάτησαν μετά βαΐων και κλάδων στην πορεία για την σεξουαλική απελευθέρωση!

Σεβασμό αισθανθήκαμε για τους αγωνιστές της σεξουαλικής απελευθέρωσης οι οποίοι σεβάστηκαν και άφησαν να διαδηλώσουν μαζί τους οι τύποι που καθημερινά αγωνίζονται για τον εξανδραποδισμό των ανθρώπων! Σίγουρα, σκεφτήκαμε, ότι θα ήθελαν να τους λιθοβολήσουν για τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλουν την κοινωνία, αλλά φέρονται με ανωτερότητα. Μετά είδαμε τους αγωνιστές της σεξουαλικής απελευθέρωσης να επιτίθενται με σφοδρότητα εναντίον αστυνομικών που εντοπίστηκαν να βαδίζουν μαζί τους! Δηλαδή επιτέθηκαν στα όργανα, αλλά όχι στους πολιτικούς προϊσταμένους των οργάνων!

Να γελάσεις ή να κλάψεις με αυτούς που αγωνίζονται για να απελευθερωθεί η κοινωνία σεξουαλικά, αλλά συμπορεύονται και υποθάλπουν αυτούς που προσπαθούν να ξανακάνουν τον άνθρωπο ζώο ρίχνοντάς τον στα τέσσερα σε λίγες ημέρες, ενώ έκανε εκατομμύρια χρόνια να σηκωθεί στα δύο;!

Σ. Σηρούς

ΣΥΡΙΑ Σε κινήσεις που οξύνουν τη σύγκρουση προχωρούν οι ΗΠΑ

Αμερικανοί ανέπτυξαν φορητούς εκτοξευτήρες ρουκετών μεγάλου βεληνεκούς σε στρατηγική περιοχή της Νότιας Συρίας, κοντά στα σύνορα με Ιορδανία και Ιράκ...

Σύστημα τύπου HIMARS, όπως αυτά που αναπτύσσει η Ουάσιγκτον στη Νότια Συρία

ΔΑΜΑΣΚΟΣ.--
Επικίνδυνη κινητικότητα στη μεθόριο Συρίας - Ιορδανίας - Ιράκ αναπτύσσουν τα τελευταία 24ωρα οι ΗΠΑ, κοντά στη στρατηγική περιοχή αλ Τανφ, αυξάνοντας τις κόντρες με τη Ρωσία, σε μία ιδιαιτέρως στρατηγική περιοχή, που αφορά μεταξύ άλλων και τον ανεφοδιασμό ιρανικών και ιρακινών σιιτικών πολιτοφυλακών που πολεμούν στο πλευρό του συριακού στρατού απέναντι σε τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» και της «Αλ Κάιντα».
Χτες οι Αμερικανοί εγκατέστησαν φορτηγά με εκτοξευτήρα ρουκετών μεγάλου βεληνεκούς (τύπου HIMARS) κοντά στην παράνομη στρατιωτική βάση που έχουν φτιάξει στο συριακό έδαφος κοντά στη μεθόριο με την Ιορδανία και το Ιράκ, σε μια προσπάθεια να ελέγξουν τις κινήσεις στρατευμάτων που στηρίζουν τον συριακό στρατό και τους συμμάχους τους, που δεν είναι μόνο ιρανικές δυνάμεις, σιιτικές πολιτοφυλακές, αλλά και ειδικές δυνάμεις του ρωσικού στρατού που επιχειρούν στην ευρύτερη περιοχή από το Σεπτέμβρη του 2015, οπότε ξεκίνησε η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία.
Σύμφωνα με το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN, η ανάπτυξη εκτοξευτήρων ρουκετών μεγάλου βεληνεκούς γίνεται σε μία περιοχή όπου οι ΗΠΑ έχουν βομβαρδίσει τουλάχιστον τρεις φορές τους τελευταίους μήνες δυνάμεις του συριακού στρατού, για να τους αναγκάσουν να απομακρυνθούν από τη στρατηγική περιοχή. Ωστόσο, την περασμένη Κυριακή, η γενική διοίκηση του συριακού στρατού ανακοίνωσε ότι κατάφερε να στήσει φυλάκιο ελέγχου, προκαλώντας χτες την «απάντηση» των αμερικανικών δυνάμεων. Αμερικανοί στρατιωτικοί αξιωματούχοι παραδέχθηκαν ότι για πρώτη φορά αναπτύσσουν στη νότια Συρία τέτοιους εκτοξευτήρες, σημειώνοντας ότι τους χρησιμοποίησαν νωρίτερα, αφενός στη Βόρεια Συρία προκειμένου να ενισχύσουν τη θέση Κούρδων και Αράβων μαχητών των λεγόμενων «Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων» και αφετέρου στο Ιράκ κατά των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους».
Οι κινήσεις των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Νότια Συρία, όπως και οι πρόσφατες επιδρομές των ΗΠΑ κατά δυνάμεων του συριακού στρατού στην περιοχή, προκαλούν την έντονη αντίδραση της Ρωσίας. Το Σάββατο, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, χαρακτήρισε «απαράδεκτες» τις επιδρομές των ΗΠΑ και των συμμάχων τους κατά του συριακού στρατού, τονίζοντας ότι συνιστούν «κατάφωρη παραβίαση των συριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων» και του «διεθνούς δικαίου». Κάλεσε μάλιστα τον ομόλογό του, Ρεξ Τίλερσον, να λάβει «συγκεκριμένα μέτρα» ώστε να αποτραπούν «παρόμοια συμβάντα στο μέλλον».

Καταγγελίες για τον όλεθρο των αμερικανικών επιδρομών

Στο μεταξύ, χτες ο πρόεδρος της ανεξάρτητης «Διεθνούς Επιτροπής Ερευνών για τη Συρία», Πάουλο Πινέιρο, που έχει συγκροτήσει από τον Αύγουστο του 2011 το «Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» του ΟΗΕ, κατήγγειλε στη Γενεύη πως οι «εντατικές» αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη Ράκα της Βόρειας Συρίας προκαλούν «συγκλονιστικό αριθμό θυμάτων μεταξύ αμάχων»!
Τόνισε ότι πέρα από τους πολλούς νεκρούς μεταξύ αμάχων, έχουν ξεσπιτωθεί μέσα στην πρώτη βδομάδα από την έναρξη της επιχείρησης ανακατάληψης της πόλης από Κούρδους μαχητές των δυνάμεων SDF τουλάχιστον 160.000 άμαχοι. «Η επιτακτική ανάγκη καταπολέμησης της τρομοκρατίας δεν πρέπει να γίνεται σε βάρος των αμάχων που βρίσκονται, δίχως τη θέλησή τους, σε περιοχές που ελέγχει το "Ισλαμικό Κράτος"», τόνισε ο Πινέιρο.
Παράλληλα, χτες, η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», με έδρα τη Ν. Υόρκη, κατήγγειλε τη χρήση βομβών φωσφόρου σε πυκνοκατοικημένες περιοχές της Ράκα, αλλά και της Μοσούλης του Βορείου Ιράκ από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Τη χρήση των βομβών φωσφόρου, που προκαλούν μεγάλες πυρκαγιές και καθολικά εγκαύματα σε ανθρώπους, παραδέχθηκε την περασμένη βδομάδα εκπρόσωπος του Πενταγώνου, με τον απαράδεκτο ισχυρισμό πως γίνεται «νόμιμη χρήση»...

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ ΡΟΔΟΥ Αντεργατικό «ψηφιδωτό» πίσω από την πολυτελή βιτρίνα

Ανακοίνωση - παρέμβαση του Σωματείου Εργαζομένων στα ξενοδοχεία «Amilia Mare & Paradise Village» του ομίλου «Aldemar»

Από παλιότερη κινητοποίηση ξενοδοχοϋπαλλήλων της Ρόδου

Στις συνθήκες που δουλεύουν οι εργαζόμενοι, πίσω από τη βιτρίνα των πολυτελών ξενοδοχείων και των ρεκόρ που καταγράφουν τα κέρδη των επιχειρηματιών του κλάδου, αναφέρεται το Σωματείο Εργαζομένων στα ξενοδοχεία της Ρόδου «Amilia Mare & Paradise Village» του ομίλου «Aldemar». Το Σωματείο απαντά στους ισχυρισμούς της εταιρείας, που σε κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνει ότι εφαρμόζει την κλαδική Συλλογική Σύμβαση. «Για πόσους άραγε από τους πάνω από 400 εργαζομένους της στη Ρόδο;», αναρωτιέται και δίνει μια εικόνα για το «ψηφιδωτό» των εργασιακών σχέσεων μέσα στον ίδιο χώρο δουλειάς.
Αν και το ξενοδοχείο άνοιξε στις 2 Απρίλη, όπως σημειώνει, το προσωπικό των προηγούμενων σεζόν έπιασε δουλειά στις 25 Μάη, όταν δηλαδή έφτασε η καταληκτική ημερομηνία για τις επαναπροσλήψεις. «Η επιχείρηση έβγαλε τη δουλειά γεμίζοντας τα πόστα με νέα παιδιά κάτω των 25 χρόνων, που πότε τα βαφτίζει "μαθητές" και πότε "εργαζόμενους", ανάλογα τι βολεύει», αναφέρει το Σωματείο.
Υπογραμμίζει, επίσης, ότι στους κοινόχρηστους χώρους, τα δωμάτια και την κουζίνα του ξενοδοχείου, απασχολούνται εργαζόμενοι μέσα από εργολαβικά συνεργεία δύο εταιρειών. «Οι συνθήκες δουλειάς των συναδέλφων αυτών είναι τραγικές. Ο μισθός τους είναι 700 ευρώ με ένα ρεπό τη βδομάδα. Προσλαμβάνονται για μια ειδικότητα, αλλά μπορεί να καταλήξουν τη μια μέρα να δουλεύουν στα δωμάτια και την άλλη στη λάντζα!», σημειώνει στην ανακοίνωσή του. Αν και το Σωματείο έχει εγγράφως αιτηθεί να γίνει έλεγχος από την Επιθεώρηση ιδιαίτερα στα εργολαβικά συνεργεία, για τις συνθήκες δουλειάς των συναδέλφων, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα.
Η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων συνοδεύεται από την επίθεση στη συνδικαλιστική τους οργάνωση. «Εδώ ο κατάλογος έχει απ' όλα», αναφέρει το Σωματείο και συνοψίζει: «Από γραπτές επιπλήξεις στον πρόεδρο και τη γραμματέα με ψεύτικες κατηγορίες, κυνηγητό στα μέλη του ΔΣ, απόπειρες εκφοβισμού των μελών και παρότρυνσής τους να διαγραφούν. Τελευταίο κρούσμα η αποστολή με δικαστικό κλητήρα "δηλώσεων παραίτησης" μελών του Σωματείου, οι οποίες έχουν το ίδιο ακριβώς κείμενο, την ίδια ημερομηνία, αρκετές τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα, μέχρι και τα ίδια ...ορθογραφικά λάθη».
Τέλος, το Σωματείο επισημαίνει πως η παραπάνω εικόνα είναι κοινή στις επιχειρήσεις του κλάδου. «Αν ένα συμπέρασμα πρέπει να βγάλουν όλοι οι συνάδελφοι, είναι ότι ούτε ο φόβος και η υποχώρηση, ούτε η ατομική αγανάκτηση μπορούν να δώσουν λύση στα προβλήματα. Μόνο η οργανωμένη δράση, η συσπείρωση στο Σωματείο, η σύγκρουση με το στόχο της εργοδοσίας να μας μετατρέψει σε σκλάβους, για να απογειώσει τα κέρδη της, μπορεί να φέρει αποτελέσματα», καταλήγει.

Ανάπτυξη για ποιον;

Με αφορμή την παρουσίαση χτες από την κυβέρνηση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την ανάπτυξη του τομέα της εφοδιαστικής αλυσίδας («logistics») και το συνέδριο που οργάνωσε πριν από λίγες μέρες το υπουργείο Μεταφορών για το στρατηγικό σχεδιασμό στις υποδομές, επανέρχεται το κεντρικό ερώτημα που προκύπτει από τις διακηρύξεις της κυβέρνησης: Ανάπτυξη για ποιον; Ο στρατηγικός σχεδιασμός στις υποδομές και στα «logistics» υπηρετεί το στόχο ανάδειξης της χώρας σε κόμβο συνδυασμένων μεταφορών. Σ' αυτήν την κατεύθυνση προβλέπονται μια σειρά μεγάλα έργα, όπως βελτίωση του οδικού δικτύου και χάραξη νέων δρόμων, αναβάθμιση των σιδηροδρόμων, παρεμβάσεις σε λιμενικές εγκαταστάσεις, κατασκευή εμπορευματικών κέντρων και άλλα. Κεντρικό στοιχείο αυτού του σχεδιασμού είναι η παραπέρα ιδιωτικοποίηση και «απελευθέρωση» τομέων της οικονομίας που σχετίζονται με τις Μεταφορές, αλλά και με την Ενέργεια, που αποτελεί το άλλο σκέλος της «αναπτυξιακής στρατηγικής» του κεφαλαίου και της κυβέρνησης. Θυμίζουμε ότι έχουν ήδη πωληθεί σε μονοπωλιακούς ομίλους ο ΟΛΠ και ο ΟΛΘ, ενώ αντίστοιχοι σχεδιασμοί υπάρχουν και για τα άλλα λιμάνια. Εχουν, επίσης, πωληθεί 13 περιφερειακά αεροδρόμια, που τα διαχειριζόταν το κράτος.

***

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα μπορούν σήμερα από την πείρα τους να κρίνουν για λογαριασμό ποιου και σε βάρος ποιων προωθείται ο αναπτυξιακός σχεδιασμός που υπηρετεί η κυβέρνηση. Ειδικά στο κομμάτι των Μεταφορών, η πείρα από το λιμάνι του Πειραιά είναι αποκαλυπτική και αξίζει να αναδειχτεί, με αφορμή και το μνημόνιο συνεργασίας που υπογράφτηκε τη Δευτέρα μεταξύ ΟΛΠ, COSCO (που κατέχει πλέον το 51% των μετοχών του ΟΛΠ) και λιμενικού οργανισμού της Σαγκάης (SIPG), με στόχο την αύξηση της διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων ανάμεσα στα δυο λιμάνια. Οπως ειπώθηκε στη διάρκεια της εκδήλωσης για την υπογραφή του μνημονίου, στόχος είναι το λιμάνι του Πειραιά να κατακτήσει το 2019 την πρώτη θέση στη διακίνηση εμπορευματοκιβωτίων στη Μεσόγειο, καθώς ήδη οι εκτιμήσεις για το 2017 κάνουν λόγο για περισσότερα από 4 εκατ. teu (μονάδα μέτρησης ίση με ένα εμπορευματοκιβώτιο), κατατάσσοντας τον Πειραιά στην τρίτη θέση. Επιπλέον, ο ΟΛΠ έχει ήδη εξασφαλίσει φορτία της λεγόμενης «συμμαχίας» («The Alliance»), που αποτελείται από τις ναυτιλιακές εταιρείες τακτικών γραμμών «NYK Line», «MOL», «K» Line, Hapag - Lloyd, Yang Ming Line και United Arab Shipping Co.

***

Ολα αυτά μεταφράζονται σε τεράστια κέρδη, και μάλιστα αφορολόγητα, αφού για λογαριασμό των μονοπωλίων οι προβλήτες εμπορευματοκιβωτίων έχουν χαρακτηριστεί «ελεύθερη ζώνη καθεστώτος ΦΠΑ», που σημαίνει ότι γίνεται αφορολόγητος εκτελωνισμός εμπορευμάτων για τις χώρες της ΕΕ. Ακούγοντας την κυβέρνηση, θα περίμενε κανείς ότι μέσα απ' αυτόν τον αναπτυξιακό «οργασμό» κάτι θα άλλαζε προς όφελος των εργαζομένων, τουλάχιστον γι' αυτούς που απασχολούνται στον κλάδο. Κι όμως. Οπως έχει ήδη κάνει γνωστό η εργοδοσία, ένας από τους πιο επείγοντες στόχους που θέτει είναι «να ρίξει το εργατικό κόστος από το 55% περίπου του τζίρου που είναι σήμερα, να αλλάξει τον κανονισμό εργασίας, προκειμένου να εξασφαλίσει μεγαλύτερες αποδόσεις» και «να έχει εργασιακή ειρήνη»! Που σημαίνει ότι, πλάι σε όσα έχασαν έως τώρα οι εργαζόμενοι, θα βρεθούν σύντομα αντιμέτωποι μ' έναν ακόμα γύρο της επίθεσης σε μισθούς και δικαιώματα, με την προκλητική μάλιστα στήριξη της κυβέρνησης, η οποία νομοθέτησε τον περασμένο Φλεβάρη την εξαίρεση από το Εθνικό Μητρώο Φορτοεκφορτωτών Λιμένος και Ξηράς των εργαζομένων στα λιμάνια (χειριστές φορτοεκφορτωτικών μηχανημάτων, λιμενεργάτες κ.ά.) και στα διαμετακομιστικά κέντρα («logistics»), όπως το Θριάσιο. Με τον τρόπο αυτό, η εργοδοσία θα μπορεί να μην καθορίζει με ΣΣΕ τους κανονισμούς διεξαγωγής φορτοεκφορτωτικών εργασιών, οι εργαζόμενοι δεν θα εντάσσονται πλέον στα ΒΑΕ κ.ά.

***

Παράλληλα, βρίσκεται σε εξέλιξη η μετατροπή του λιμανιού και ολόκληρης της λιμενικής λεκάνης της Αττικής σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, που σημαίνει πέρα από πλήρη φορολογική ασυλία και εργασιακό γκέτο. Αυτά τα μέτρα θα ισχύσουν αργά ή γρήγορα και για τα άλλα λιμάνια που περνούν στα χέρια μονοπωλίων, όπως ο ΟΛΘ, για τον οποίο προβλέπεται στο επόμενο πεντάμηνο να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες πώλησης στην κοινοπραξία γερμανο-γαλλικών μονοπωλίων, όπου συμμετέχει και ο όμιλος του Ιβ. Σαββίδη. Είναι σαφές ότι η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων που επενδύουν στον τομέα των συνδυασμένων μεταφορών αυξάνει από το βάθεμα της εκμετάλλευσης των εκατοντάδων εργαζομένων, δείχνοντας ότι είναι αδύνατον να συνυπάρξουν η καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες. Λύση δεν είναι, βέβαια, να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός την επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, στο κρατικό μονοπώλιο ή στο μετοχικό «Οργανισμό Λιμένος», που λειτουργούσε κι αυτός με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σε συνθήκες οξυμένου καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Γνωρίζουν καλά οι εργαζόμενοι το μέγεθος των απωλειών που είχαν τα τελευταία μόνο χρόνια σε μισθούς και δικαιώματα, όπως και την εντατικοποίηση της δουλειάς.

***

Ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και του λαού μπορεί να υπάρξει μόνο με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, μονομερή διαγραφή του χρέους. Απαιτείται οργάνωση της παραγωγής και της κατανομής με κεντρικό σχεδιασμό και έλεγχο από το κράτος της εργατικής εξουσίας, με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές και όχι το καπιταλιστικό κέρδος, όπως γίνεται σήμερα. Χρειάζεται, δηλαδή, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα να πάρουν τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας στα χέρια τους, να ανατρέψουν την εξουσία του κεφαλαίου. Εκεί πρέπει να κατατείνει ο οργανωμένος αγώνας σήμερα, η προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και συγκρότησης της Κοινωνικής Συμμαχίας, στην πάλη ενάντια στις νέες αντεργατικές μεθοδεύσεις, για την ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα στα χρόνια της κρίσης, για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων και διευρυμένων αναγκών τους.

Αντισεισμική προστασία

Εχουν περάσει ελάχιστες μέρες από το μεγάλο σεισμό στη Λέσβο και ο τελικός τραγικός απολογισμός δεν έχει ολοκληρωθεί. Η νεκρή γυναίκα, οι δεκάδες τραυματίες, οι ανυπολόγιστες καταστροφές σε σπίτια, σχολεία, κτίσματα και υποδομές συνθέτουν μία εικόνα που - δυστυχώς - μόνο πρωτόγνωρη δεν είναι. Είναι μία εικόνα συχνή, αφού είναι γνωστό ότι στη χώρα μας γίνεται ένας αρκετά ισχυρός σεισμός κάθε ενάμιση χρόνο, ενώ εκλύεται το 50% της σεισμικής ενέργειας της Ευρώπης.
Οσα έγιναν στη Λέσβο, φέρνουν και πάλι στο προσκήνιο το ζήτημα της αντισεισμικής προστασίας και θωράκισης. Είναι φανερό ότι έργα που αφορούν την προστασία του λαού από φυσικές καταστροφές δεν είναι πρώτα στη λίστα των κυβερνήσεων, των περιφερειακών και δημοτικών διοικήσεων, επειδή δεν αποφέρουν κέρδη στους μονοπωλιακούς ομίλους.
Τα έργα υποδομών και η πολιτική γι' αυτά υπαγορεύονται από την καπιταλιστική ανάπτυξη, τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι έργα αντισεισμικής θωράκισης και αντιπλημμυρικής προστασίας, σε πολύ μεγάλο ποσοστό, δεν κρίνονται επιλέξιμα και δεν εντάσσονται στα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά προγράμματα, όπως τα ΚΠΣ και το ΕΣΠΑ.
Οσο φυσιολογικό είναι να γίνει ένας μεγάλος καταστροφικός σεισμός στη χώρα μας, άλλο τόσο φυσιολογικό είναι για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και τις αστικές κυβερνήσεις να μην προγραμματίζουν την κατασκευή τους, αφού δεν θεωρείται επένδυση με κέρδος... Κι ας είναι πρωταρχικής σημασίας για την ίδια τη ζωή των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
Η ουσιαστική και ολοκληρωμένη αντισεισμική προστασία είναι αναγκαιότητα, τόσο στο χώρο εργασίας, στην κατοικία, όσο και στους χώρους αναψυχής της νεολαίας. Υπάρχει σήμερα τέτοια προστασία; Σαφώς και όχι. Για παράδειγμα, από τις περίπου 14.500 σχολικές μονάδες σ' όλη τη χώρα, οι 4.440 έχουν χτιστεί πριν από το 1959 και οι 3.880 έχουν χτιστεί πριν από το 1985. Δηλαδή πάνω από τα μισά σχολεία είναι «γερασμένα», αφού έχουν χτιστεί χωρίς ή με ελάχιστες αντισεισμικές προδιαγραφές.
Αλλο παράδειγμα: Το 50% των νοσοκομειακών κτιρίων, δηλαδή κάπου 300 ανεξάρτητα από στατικής πλευράς κτίρια, χρειάζονται λεπτομερέστερο έλεγχο ή και παρέμβαση. Ακόμα χειρότερη μπορεί να χαρακτηριστεί η κατάσταση στους χώρους δουλειάς, ποιος δεν θυμάται τις περιπτώσεις της «Ρικομέξ», της «Φαράν» κ.ά. στο σεισμό της Αθήνας το 1999. Σε κάθε περίπτωση, το 80% των 4.000.000 κτιρίων της χώρας έχουν χτιστεί πριν το 1985, δηλαδή πριν τεθεί σε εφαρμογή ο σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός, και επομένως χρήζουν ελέγχων και ενισχύσεων.
Γιατί λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια δεν «πέφτουν» χρήματα για τον έλεγχο και τη θωράκιση αυτών των κτιρίων, ενώ την ίδια στιγμή τα «δωράκια» σε ομίλους για έργα που θα τους αποφέρουν κέρδη δίνονται «με το τσουβάλι»;
Η αντισεισμική, αλλά και γενικότερα η θωράκιση από φυσικές καταστροφές, η ελαχιστοποίηση του σεισμικού κινδύνου, είναι υπόθεση λαϊκής πάλης. Αλλά πρέπει να είναι καθαρό ότι μόνο η εξουσία που δεν θα αντιμετωπίζει τη γη ως εμπόρευμα, αλλά ως κοινωνικό αγαθό που ανήκει σε όλο το λαό, που θα υλοποιεί προγράμματα λαϊκής στέγης, παρέχοντας στους εργάτες και τις οικογένειές τους ασφαλείς χώρους κατοικίας, εργασίας, άθλησης, ψυχαγωγίας, με κεντρικό σχεδιασμό, μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Υποδομές δηλαδή στηριγμένες στην κοινωνική ιδιοκτησία και ενταγμένες στον Κεντρικό Σχεδιασμό. Μια πολιτική εξουσία και οικονομία που θα λειτουργούν με αποκλειστικό κριτήριο την κάλυψη των αναγκών και την προστασία όλης της κοινωνίας.