Ντροπή !!!

Η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων εγκαινιάζει Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών στην Κέρκυρα, παρουσία κ. Ν. Δένδια και του Αν.Υπ.Εσ. κ. Χ. Αθανασίου.

Το Συμβουλευτικό Κέντρο  διαφημίζεται ότι θα παρέχει υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής στήριξης στις γυναίκες που υφίστανται βία και πολλαπλές διακρίσεις.

Ντροπή !!!

Έχουν το θράσος οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί του κεφαλαίου που καταργούν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τελευταίο οχυρό των δικαιωμάτων των εργαζομένων και ιδιαιτέρως των γυναικών, που «απελευθερώνουν» τα ωράρια, καταργούν την Κυριακάτικη αργία, κάνοντας την εργαζόμενη γυναίκα λάστιχο, να μιλούν για ψυχοκοινωνική στήριξη των γυναικών !!!

Αυτοί που δίνουν αέρα στους μεγάλους Επιχειρηματικούς Ομίλους να κάνουν μειώσεις μισθών, απολύσεις και ατιμώρητα να χρωστούν δεδουλευμένα στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στα ξενοδοχεία και στις αλυσίδες Σούπερ-Μάρκετ, δεν έχουν το δικαίωμα να παριστάνουν τους κοινωνικά ευαίσθητους!!!

Αυτοί που καταδικάζουν τους γονείς στην ανεργία, τους συνταξιούχους στην πείνα, τους ασθενείς χωρίς φάρμακα, περισσότερα από μισό εκατομμύριο παιδιά σε ζωή κάτω από τα όρια της φτώχειας, 25.000 παιδιά χωρίς εμβολιασμό, χιλιάδες παιδιά στα σχολεία της χώρας  στον υποσιτισμό, δεν έχουν το δικαίωμα να μιλάνε για τα προβλήματα των γυναικών και των οικογενειών τους !!!

Δεν έχουν δικαίωμα να υποκρίνονται αυτοί που καταδικάζουν την μητρότητα, καταργώντας το επίδομα τοκετού, αν η γυναίκα γεννήσει στο Νοσοκομείο, που εμποδίζουν τις προληπτικές γυναικολογικές εξετάσεις (ψηλάφηση, υπέρηχος, μαστογραφία, τεστ ΠΑΠ, καρκινικοί δείκτες, γονιδιακός έλεγχος) στις ανασφάλιστες, με αποτέλεσμα την τελευταία 10ετία να υπάρχει αύξηση του καρκίνου του μαστού και της θνησιμότητας. Μόλις μία στις δύο Ελληνίδες άνω των 50  έχει κάνει μαστογραφία, μόνο το 3% των μαστογράφων βρίσκονται σε δημόσια νοσοκομεία και το 97% βρίσκεται σε ιδιωτικές κλινικές !!!

Αυτοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για μας, θεωρούν ότι η φροντίδα των παιδιών μας είναι κόστος για το Δήμο και το Κράτος, και βάζουν τροφεία στα βρέφη και τα νήπια στους Παιδικούς Σταθμούς, ενώ αφήνουν τα παιδιά μας χωρίς μεταφορές, δασκάλους και βιβλία, μεθοδεύουν απολύσεις εκπαιδευτικών, κλείσιμο σχολείων και απελευθέρωση των ναρκωτικών. Αμόρφωτα και μαστουρωμένα θέλουν τα παιδιά μας, ανίκανα να οργανωθούν, να αγωνιστούν και να ανατρέψουν την πολιτική των μονοπωλίων και της ΕΕ !!!

Αυτοί που στο όνομα της «ισότητας» και της «Ευρώπης των λαών» εξίσωσαν τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών με των ανδρών στα 65, πλάσαραν τη μερική απασχόληση, στο όνομα του συνδυασμού της οικογένειας με την εργασία, έφτασαν την ανεργία σε νούμερα ρεκόρ για τις γυναίκες και έκαναν καθεστώς την ανασφάλιστη, «μαύρη» εργασία, δε μας παραμυθιάζουν !!!

Αυτοί που φαρδιά-πλατιά έβαλαν την σφραγίδα τους, ως νομικοί σύμβουλοι, στις απολύσεις συνδικαλιστών, εν μέσω των εκλογών του σωματείου ξενοδοχοϋπαλλήλων και σήμερα ποινικοποιούν όχι μόνο την απεργία αλλά και τη σκέψη της απεργίας, δεν μπορούν να κοροϊδεύουν το λαό πια !!!

Χιλιάδες γυναίκες θα βρεθούν το επόμενο διάστημα στην ανεργία με τις απολύσεις που δρομολογούνται σε δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Μόνο μια λύση υπάρχει,  ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ.

Καλούμε όλες τις γυναίκες να ενισχύσουν το κίνημα με ταξικό προσανατολισμό το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ. Να συμμετάσχουν στη δράση των Λαϊκών επιτροπών στις γειτονιές.  Χτίζουμε τη δική μας λαϊκή συμμαχία.

     Διεκδικούμε την υπογραφή ΕΓΣΣΕ και κλαδικών ΣΣΕ .
     Σταθερή - μόνιμη δουλειά, σύνταξη στα 55 χρόνια για τις γυναίκες.
     Αύξηση του επιδόματος ανεργίας για όλο το χρόνο ανεργίας.
     Επαναφορά του εποχιακού επιδόματος ανεργίας ξενοδοχοϋπαλλήλων
     Εξόφληση των δεδουλευμένων σε όλους και όλες τις εργαζόμενες. 
     Δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για άνεργους και ανασφάλιστους. 
     Μέτρα ουσιαστικής στήριξης της μητρότητας και των παιδιών. 
     Κατάργηση του ΦΠΑ, των χαρατσιών, των φοροληστρικών νόμων.
     Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, αύξηση συντάξεων.
     Δυναμώνουμε την ταξική αλληλεγγύη. Διακοπές ρεύματος - νερού και πλειστηριασμοί θα παρεμποδιστούν στην πράξη.

Σπάμε τις αλυσίδες του φόβου – Οργανωνόμαστε ταξικά και Ανοίγουμε δρόμο για μια πατρίδα που αξίζει να ζούμε ισότιμα εμείς και οι οικογένειές μας.

Η Γραμματεία Γυναικών του ΠΑΜΕ στην Κέρκυρα               

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα «κόκκινα δάνεια»

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα «κόκκινα δάνεια»

«Εμείς θέλουμε ανακεφαλαιοποιημένο και υγιές τραπεζικό σύστημα υπό κοινωνικό και δημόσιο έλεγχο. Τραπεζικό σύστημα χρηματοδοτικό εργαλείο της ανασυγκρότησης της χώρας. Αλλά, η κυβέρνηση είναι υπόλογη. Γιατί καθυστέρησε την ανακεφαλαιοποίηση. Και γιατί υποσκάπτει την αξιοπιστία της. Γιατί αποσυνδέει την ανακεφαλαιοποίηση από τη βιώσιμη ρύθμιση των κόκκινων δανείων. Τα οποία, με την ύφεση που συνεχίζεται, αυξάνονται και πληθύνονται». Αυτά είπε σχετικά με τις τράπεζες ο Αλ. Τσίπρας στην ομιλία του στον ΣΕΒ, ως συστατικό στοιχείο της στρατηγικής του για την ανάπτυξη. Και βεβαίως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει διαφορετικά το πρόβλημα των τραπεζών ένα κόμμα που ορκίζεται στην καπιταλιστική ανάπτυξη και δίνει εξετάσεις στους αστούς ότι η δική του πολιτική οδηγεί σε έξοδο από την κρίση υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών. Πράγματι, αυτό κάνει η πολιτική του. Αλλωστε, στην ίδια ομιλία του είπε και τα εξής: «Εμείς, ως η επόμενη κυβέρνηση του τόπου, έχουμε στόχο να διευκολύνουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων. Την ιδιωτική πρωτοβουλία όμως που αναλαμβάνει επιχειρηματικό ρίσκο... Σας διαβεβαιώνουμε, λοιπόν, ότι θα σταθούμε αρωγοί στην υγιή επιχειρηματικότητα... Θα προχωρήσουμε σε δημόσιες επενδύσεις ταχείας απόδοσης. Οχι για να εκτοπίσουμε τις ιδιωτικές. Αλλά για να τις ενθαρρύνουμε!»... Δηλαδή, γρήγορο και σίγουρο κρατικό χρήμα στους καπιταλιστές.

***

Γιατί, όμως, τέτοια επιμονή με τις τράπεζες; Ακριβώς γιατί χωρίς ισχυρές τράπεζες δεν μπορούν να γίνουν καπιταλιστικές επενδύσεις. Οι τράπεζες είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Συγκεντρώνουν αδιάθετο χρήμα που είναι κεφάλαιο και δανείζουν για επενδύσεις τους επιχειρηματικούς ομίλους. Και τα λαϊκά νοικοκυριά βεβαίως, αλλά τα μεγάλα δάνεια δίνονται για επενδύσεις και απ' αυτό βγάζουν και τα μεγάλα κέρδη. Ενώ ταυτόχρονα τους δίνει τη δυνατότητα συμμετοχής σε μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους τους οποίους δανείζουν. Γι' αυτό τις έφτιαξαν οι καπιταλιστές. Επομένως για τα «κόκκινα δάνεια» των επιχειρήσεων κάνουν λόγο οι του ΣΥΡΙΖΑ, αυτός είναι ο μεγάλος βραχνάς των τραπεζών, αφού η οικονομική κρίση τα έχει κάνει επισφαλή με μεγάλους κινδύνους να χαθούν. Βεβαίως, χτες, σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή ο Δ. Στρατούλης διέψευδε ότι πρόκειται για δάνεια επιχειρήσεων και ότι ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για τα δάνεια των λαϊκών νοικοκυριών. Επειδή όμως η ανακεφαλαιοποίηση και τα «κόκκινα δάνεια» ως ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν ενιαία, δεν τα βάζει για πρώτη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ, ας αφήσουμε τον ίδιο τον Αλ.Τσίπρα να μιλήσει γι' αυτό (συνέντευξη στην εφημερίδα «6 μέρες», 17/11/2012): «Προφανώς θέλουμε δανεισμό... Βεβαίως χρειάζονται κεφάλαια οι τράπεζες... Να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες, αφού όμως εκκαθαρίσουν τα επισφαλή δάνεια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις και δημιουργηθούν ασφαλείς συνθήκες να είναι υγιείς».

***

Και δεν το είπε μόνο ο Αλ. Τσίπρας. Ο Γ. Σταθάκης σε άρθρο του στην «Αυγή της Κυριακής», στις 18/11/2012, έγραφε: «Το τραπεζικό ζήτημα είναι αυτόνομο αν και συνδέεται με το αναπτυξιακό... Εάν η ανακεφαλαιοποίηση δε συνδυαστεί με την εκκαθάριση του προβληματικού χαρτοφυλακίου, δηλαδή των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων, άμεσα ή σταδιακά, τότε η ανακεφαλαιοποίηση θα ζητήσει επιπρόσθετα χρήματα στο μέλλον και η δανειοδότηση της οικονομίας δεν θα έχει κανένα όφελος. Η απομείωση της τεχνητής αξίας των τραπεζών θα ζημιώσει τους τραπεζίτες, αλλά θα ανακουφίσει τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις και θα φέρει πιο κοντά το σημείο επανεκκίνησης της οικονομίας». Επομένως, μιλούν για εκκαθάριση των τραπεζών από τα «κόκκινα δάνεια των επιχειρήσεων». Προσθέτουν βεβαίως και τα «λαϊκά νοικοκυριά» για να το παίξουν φιλολαϊκοί, αλλά το βασικό είναι τα δάνεια των επιχειρήσεων που είναι τεράστια σε σχέση με αυτά των λαϊκών νοικοκυριών. Ετσι, λένε, «οι τράπεζες θα είναι υγιείς» για να τροφοδοτούν την «πραγματική οικονομία», δηλαδή βιομήχανους, μεγαλέμπορους κ.λπ., ενώ οι επιχειρήσεις θα έχουν ξεφορτωθεί ένα βραχνά, το χρέος προς τις τράπεζες.

***

Ετσι, ο ΣΥΡΙΖΑ είπε στον ΣΕΒ ότι η δική του πολιτική θα τους απαλλάξει από τα δάνεια που χρωστούν και δεν μπορούν να πληρώσουν στις τράπεζες, ενώ θα ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες για να γίνουν ισχυρές. Δηλαδή, θα τους δώσει κρατικό χρήμα. Και βεβαίως μιλούν για «δημόσιο έλεγχο», αυτό το προβλέπει και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά στην πορεία θα τις απαλλάξουν και απ' αυτόν. Ο Γ. Δραγασάκης σε συνέντευξή του (στο «Βήμα», Κυριακή 13/5/2012) είχε πει: «Τα 50 δισ. ευρώ που προβλέπεται να καταβληθούν για την ανακεφαλαιοποίηση και διάσωση του τραπεζικού συστήματος (σ.σ. τόσα ήταν τότε, σήμερα έχουν φτάσει πάνω από 150 δισ. ευρώ) με το έναν ή τον άλλον τρόπο, θα επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος και εξ αντικειμένου τίθεται θέμα για δημόσιο έλεγχο των τραπεζών. Πρέπει να συζητήσουμε τον τρόπο που θα γίνει ο δημόσιος έλεγχος, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα του παρελθόντος. Εμείς προκρίνουμε κάτι κοντά στο σουηδικό μοντέλο, όταν η χώρα κρατικοποίησε τις τράπεζες, τις τροφοδότησε με κεφάλαια, τις εξυγίανε, τις κατέστησε κερδοφόρες και τις πούλησε σε ιδιώτες».

Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι βαθιά ενσωματωμένος στο σύστημα έχοντας στο επίκεντρο της στρατηγικής του τόσο την έξοδο από την κρίση υπέρ του κεφαλαίου, όσο και το κλείσιμο των όποιων ρωγμών έχει το αστικό πολιτικό σύστημα από τις τεράστιες δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης, καθώς και τη σταθεροποίησή του. Στον ΣΕΒ είπε: «Η κοινωνική συναίνεση και η σταθερότητα είναι πράγματι το οξυγόνο της οικονομίας»!Δηλαδή, ολοκληρωτική υποταγή του λαού στα μονοπώλια για να αναπτυχθεί η καπιταλιστική οικονομία. Αυτό τη στιγμή που η εργατική τάξη, οι σύμμαχοί της, το κίνημά τους, πρέπει να οξύνουν ακόμη παραπέρα τις δυσκολίες του αστικού πολιτικού συστήματος ως μέσο για να βάζουν εμπόδια στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Τι λέει ο ΣΕΒ για τα μνημόνια;

Τι λέει ο ΣΕΒ για τα μνημόνια;

-- Στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, ο πρόεδρος των βιομηχάνων κατήγγειλε τα μνημόνια και ζήτησε επαναδιαπραγμάτευση με την ΕΕ. Τι πραγματικά ζητάνε;

Λάβρος ενάντια στο κυρίαρχο μείγμα διαχείρισης της κρίσης, όπως αυτό εκφράζεται με τα μνημόνια, ήταν ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος στη Γενική Συνέλευση των βιομηχάνων που έγινε τη Δευτέρα. Κατήγγειλε ότι το πρόγραμμα απέτυχε, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι η Ελλάδα έχει «δύο βρόχους γύρω από το λαιμό της: Τα αντιαναπτυξιακά μνημόνια και το αναχρονιστικό κράτος». Κατηγόρησε τη Γερμανία ότι έχει επιβάλλει τη δική της πολιτική στα ζητήματα διαχείρισης της κρίσης και ζήτησε επαναδιαπραγμάτευση με τις Βρυξέλλες για ένα νέο, «εθνικό μνημόνιο» και ένα «σύγχρονο κράτος». Συμπληρωματικά στα παραπάνω, αναφώνησε ότι «θα περάσουμε τον κάβο αν εκτελεστεί σωστά ο προϋπολογισμός και εμφανίσουμε ένα έστω και λογιστικό πρωτογενές πλεόνασμα. Γεγονός που αποτελεί προϋπόθεση για την περαιτέρω μείωση του διακρατικού δημόσιου χρέους μας». Μόνο με την τελευταία φράση του, ο «αντιμνημονιακός» πρόεδρος του ΣΕΒ έδειξε ποια είναι η πραγματική θέση των βιομηχάνων απέναντι στο κυρίαρχο μείγμα της διαχείρισης, το οποίο ζητάνε να αλλάξει. Στην πραγματικότητα, οι βιομήχανοι θέλουν να εφαρμοστεί πλήρως όλο το μνημόνιο, αφού αυτό περιέχει κατά βάση καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις προσαρμοσμένες στις ανάγκες των επιχειρήσεων, με αντεργατικές - αντιλαϊκές ανατροπές και ιδιωτικοποιήσεις. Εκεί που διαφωνούν οι μεγαλοεργοδότες είναι η λιτότητα, όχι όμως αυτή που αφορά τις περικοπές και τη φοροαφαίμαξη σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού, αλλά το σκέλος που αφορά τη φειδώ με την οποία το κράτος διοχετεύει κονδύλια προς τις επιχειρήσεις τους για να κάνουν επενδύσεις και την ταχύτητα με την οποία προχωρούν αλλαγές που σχετίζονται με την παραπέρα μείωση της φορολογίας προς το κεφάλαιο.

Αυτό είναι το άλλο μείγμα διαχείρισης που θέλει ο ΣΕΒ: Πλήρης εφαρμογή των αντιδραστικών μέτρων που προβλέπουν τα μνημόνια, δημοσιονομική προσαρμογή, αλλαγή του κράτους, σαν αυτή που συντελείται τώρα με τις απολύσεις χιλιάδων εργαζόμενων και το κλείσιμο εκατοντάδων φορέων και ταυτόχρονα χρήμα με τη σέσουλα για τους ίδιους και τις επιχειρήσεις τους, την ώρα που η λιτότητα θα συνεχίζει να τσακίζει κόκαλα για το λαό. Το περιέγραψε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ, αναλύοντας τα τέσσερα άμεσα αιτήματα των βιομηχάνων προς την κυβέρνηση. Πρώτο, αίτηση προς την ΕΕ για διετή κατάργηση της διαχείρισης του ΕΣΠΑ από το κράτος και διαχείριση των πόρων από ομάδα ελληνικών και ξένων τραπεζών υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Προκειμένου οι μεγαλοεπιχειρηματίες να έχουν άμεση πρόσβαση στα κονδύλια, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι «καίγονται» για τζάμπα χρήμα, προκειμένου να κάνουν επενδύσεις. Δεύτερο, ίδρυση Ταμείου Πληρωμής των Οφειλών του Δημοσίου, πάλι με τη σύμπραξη των τραπεζών. Προκειμένου με την εγγύηση του Δημοσίου να πληρωθούν μέσω των τραπεζών όσα τους χρωστάει το Δημόσιο, ενώ οι ίδιοι οφείλουν σε κράτος και Ταμεία δισ. ευρώ. Τρίτο, μεταφορά αρμοδιοτήτων του κράτους στον ιδιωτικό τομέα μέσω ΤΑΙΠΕΔ. Παράλληλα, να μπορούν οι επιχειρηματίες, με δική τους πρωτοβουλία, να προτείνουν ν' αναλάβουν δραστηριότητες του κράτους - εκτός από αυτές που αφορούν στην εθνική άμυνα και δημόσια ασφάλεια. Ζητάνε, με άλλα λόγια, πλήρη ιδιωτικοποίηση των πάντων, με οποιαδήποτε μορφή (συμπράξεις, «αποκρατικοποιήσεις», εκποίηση), προκειμένου να βάλουν στο χέρι χωρίς καθυστέρηση κερδοφόρες υπηρεσίες και υποδομές, να μεγαλώσει η μονοπώληση όλων των τομέων της οικονομίας.

Τέταρτο, μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων στα κατώτερα ευρωπαϊκά επίπεδα και κατάργηση όλων των γραφειοκρατικών διαδικασιών για την έναρξη και λειτουργία επιχείρησης, με σταθερό φορολογικό καθεστώς «εφ' όρου ζωής» για τις νέες επιχειρήσεις. Δηλαδή, μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους μέσω μείωσης της φορολογίας, όπως άλλωστε έχει υποσχεθεί να κάνει η κυβέρνηση, συμπληρωματικά στην πάμφθηνη εργατική δύναμη που τους παρέχει με τις αντεργατικές - αντιασφαλιστικές ανατροπές. Να λοιπόν το «αντιμνημονιακό» μανιφέστο των βιομηχάνων! Οι οποίοι, συν τοις άλλοις, έδειξαν το πόσο αγωνιούν για τη λιτότητα σε βάρος του λαού, με το να δίνουν αυξήσεις πείνας όλα τα προηγούμενα χρόνια σε συμπαιγνία με τη ΓΣΕΕ και φέτος να μην υπογράφουν ακόμα και αυτή τη Συλλογική Σύμβαση του αίσχους, θέλοντας να απαλλαγούν οριστικά από το «βραχνά» των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Στο μείγμα της διαχείρισης, οι βιομήχανοι συναντιούνται με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μιλάει κι αυτός για «εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας», δηλαδή για ένα άλλο μνημόνιο, που θα περιλαμβάνει όσα και το σημερινό, και επιπλέον χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων και νέο κούρεμα του χρέους, προκειμένου να εξασφαλίσει το κεφάλαιο κρατικό χρήμα για επενδύσεις, μαζί με νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια. Ο Αλ. Τσίπρας φρόντισε να τους «γλυκάνει» μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, υποσχόμενος μείωση του κόστους της ενέργειας για τις επιχειρήσεις τους και ρύθμιση των χρεών τους στις τράπεζες. Για ανταμοιβή, ο Δ. Δασκαλόπουλος αναγόρευσε το ΣΥΡΙΖΑ σε συνομιλητή τους λέγοντας επί λέξει: «Ο ριζοσπαστισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι χρήσιμος. Είναι ευπρόσδεκτος. Περιέχει ένα δυναμικό στοιχείο, απαραίτητο σε μια πραγματικότητα που επιβάλλει έτσι κι αλλιώς ρεαλισμό». Οι βιομήχανοι και τα κόμματα της διαχείρισης, ετοιμάζουν τα χειρότερα για το λαό, ανεξάρτητα από το μείγμα που θα επικρατήσει. Ανοχή του λαού στις απειλές της ΝΔ ή στην κοροϊδία του ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει υπογραφή της καταδίκης του.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ Απροκάλυπτοι ύμνοι στον Χίτλερ

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Απροκάλυπτοι ύμνοι στον Χίτλερ

Προκλητικός εμφανίστηκε για μια ακόμα φορά χτες ο χρυσαυγίτης βουλευτής Χ. Παππάς από το βήμα της Βουλής, σπεύδοντας να δηλώσει περήφανος για τους κατά καιρούς ύμνους που έχει εκτοξεύσει υπέρ του Χίτλερ και του ναζισμού. Οταν βουλευτής του υπενθύμισε ότι στο περιοδικό της «Χρυσής Αυγής» είχε υμνήσει τον Χίτλερ και το ναζισμό έσπευσε απερίφραστα να πει: «Κλείνω, κύριε πρόεδρε. Λέγοντας ότι ευχαριστούμε πάρα πολύ τον κύριο Τατσόπουλο που μας θύμισε από το βήμα αυτό γραπτά της νιότης μας. Σας ευχαριστούμε πολύ. Τι να κάνουμε; Ο εθνικισμός πράγματι είναι η νιότη του κόσμου, στον εθνικισμό, πράγματι ανήκει το μέλλον αυτού του κόσμου».

Ριφιφί!

Ριφιφί!

Η Ελλάδα μετά τον ταλιμπανισμό των μέτρων ενάντια στα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα του λαού, εισάγεται παράλληλα και με γοργούς ρυθμούς στον ολοκληρωτικό φονταμενταλισμό των ιδιωτικοποιήσεων.

Η πολιτική αυτή, που στα σαλόνια βαφτίζεται «αποκρατικοποίηση», ενώ στην πραγματική γλώσσα των πραγματικών ανθρώπων αποκαλείται «ξεπούλημα», δεν οφείλεται, όπως ισχυρίζεται μια ορισμένη «αριστερή» κριτική, στον υποκειμενισμό μιας κάστας πολιτικών «Φρανκενστάιν» που σέρνονται πίσω από την ιδεοληψία του «ιδιωτικού» έναντι του «κοινωνικού». Είναι κάτι πολύ περισσότερο:

Είναι έκφραση της δομικής ανάγκης του κεφαλαίου να απαντήσει στην πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους μέσω της επέκτασής του σε κάθε δραστηριότητα και σε κάθε τομέα όπου το κεφάλαιο «οσμίζεται χρήμα».

Ομως, όσες «επενδυτικές ευκαιρίες» κι αν δημιουργηθούν για το κεφάλαιο μέσα από την κατάλυση του λεγόμενου «δημόσιου τομέα» της οικονομίας, η καπιταλιστική υπερσυσσώρευση είναι τέτοια που και πάλι δεν επιτυγχάνεται κορεσμός στην απληστία του κεφαλαίου για κέρδη.

Το αποτέλεσμα είναι νέα επέλαση του κεφαλαίου ενάντια στο λαό, ο οποίος, ανάλογα με τη φάση του καπιταλιστικού κύκλου, καλείται να επωμιστεί άλλοτε τα βάρη της κρίσης κι άλλοτε τις θυσίες της «ανάπτυξης».

*

Στην Ελλάδα, η πολιτική αυτή, κατά την περίοδο της κρίσης, εκδηλώθηκε με τους πολιτικούς υπηρέτες των καπιταλιστών, σε πρώτη φάση, να βάζουν ενέχυρο τη ζωή του λαού.

Για την έξοδο των μονοπωλίων από την κρίση τους, οι κεφαλαιοκράτες και τα όργανά τους (κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ) στέρησαν από το λαό ακόμα και τα πλέον στοιχειώδη για να επιβιώσει: Του στέρησαν τη δουλειά. Του άρπαξαν το μισθό. Του βούτηξαν τις συντάξεις. Τον υποβάλλουν σε διαδοχικά φορο-Γκουαντανάμο. Του αφαίρεσαν ό,τι είχε απομείνει να θυμίζει κοινωνική παροχή. Τον μετέτρεψαν σε δούλο των εργασιακών Νταχάου, σε επαίτη των συσσιτίων, σε πειραματόζωο που πάνω του εφαρμόζεται κάθε είδος «σωτήριας» πολιτικής: Από χαράτσια μέχρι προληπτικές επιστρατεύσεις!

Τώρα, ήρθε η στιγμή που οι ίδιοι «σωτήρες», υπό τη νέα τους τριφασική σύνθεση, σερφάρουν πάνω στο επόμενο τσουνάμι του καπιταλιστικού τους κανιβαλισμού. Αφού η ταξική τους βαρβαρότητα έθεσε τα έμψυχα θύματά τους υπό το καθεστώς της ανέχειας, τώρα ήρθε η στιγμή να θέσουν τα «άψυχα» θύματά τους υπό το καθεστώς του ξεπουλήματος.

Οι «σωτήρες», συνοδευόμενοι από τους παρακεντέδες τους στα ΜΜΕ, διαλαλούν με «εθνική ευθύνη» (!) την «πραμάτεια». Μόνο που η «πραμάτεια» τους είναι η ίδια η Ελλάδα!

Αφού εξουθένωσαν το λαό, τώρα έβαλαν «πωλητήριο» στην Ελλάδα!

ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ τα πάντα!

Ξεπουλάνε τη ΔΕΗ, από δίκτυα μέχρι φράγματα (!), ξεπουλάνε αεροδρόμια, λιμάνια και σιδηροδρόμους, ξεπουλάνε από το νερό, το φυσικό αέριο και τους αυτοκινητόδρομους, μέχρι τα τουριστικά ακίνητα, ξεπουλάνε από παραλίες μέχρι νησάκια, ξεπουλάνε τη γη, τον ήλιο, τον αέρα και τη θάλασσα!

*

Ξεπουλάνε και... πανηγυρίζουν!

Αλλά για ποιο πράγμα πανηγυρίζουν;

Πανηγυρίζουν, επειδή μετά από ολόκληρες δεκαετίες που εφάρμοσαν την πολιτική της «εκποίησης των ασημικών», τώρα έφτασαν να εφαρμόζουν την πολιτική της εκποίησης ακόμα και των «τούβλων»!

Πανηγυρίζουν, επειδή με αυτήν την πολιτική, με την πολιτική που την εφαρμόζουν από τότε που ξεπουλούσαν την ΑΓΕΤ και τον ΟΤΕ, με αυτή την πολιτική ήταν που οδήγησαν τη χώρα σε κρατικά χρέη. Σε δημόσια ελλείμματα. Σε παραγωγική αποσάθρωση!

Στήνουν ένα αδιανόητο «ριφιφί», ώστε να αποδράσουν από την κρίση τους με τα κέρδη που θα έχουν προκύψει μέσα από τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Μετά το λαό, δηλαδή, βάζουν ενέχυρο, ξεπουλάνε, την ίδια την Ελλάδα.

ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ τα πάντα!

Ξεπουλάνε και τα τελευταία τιμαλφή μιας περιουσίας που χτίστηκε με το αίμα και τον ιδρώτα του λαού, για να τα καρπωθούν οι ίδιοι που τα καρπώνονταν και μέχρι τώρα, αλλά από δω και πέρα χωρίς ενδιάμεσους, χωρίς διαμεσολαβήσεις.

*

Με όποια τιμή κι αν ξεπουλήσουν, ακόμα κι αν επιστρατεύσουν όλη την «ηθική» τους, ώστε να μπορούν να επαίρονται ότι ξεπούλησαν χωρίς... μίζες,

το έγκλημά τους θα ισοδυναμεί με σκάνδαλο των σκανδάλων.

Αλλά ας το λάβουν σοβαρά υπόψη τους:

Η Ελλάδα, εκτός από τους αστούς της, τους καπιταλιστές της, τους κεφαλαιοκράτες της, τα μονοπώλια και τους συμμάχους τους, την πλουτοκρατία της και τα πολιτικά τους ανδρείκελα, διαθέτει και κάτι ακόμα που θα πρέπει να προσμετρήσουν και οι εκποιητές, αλλά και οι επίδοξοι επενδυτές: Διαθέτει και λαό.

Ενα λαό που αντέχει πολλά. Αλλά που κάποια στιγμή φτάνει στο «ως εδώ». Και τότε...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τι φέρνει ο Σαμαράς από την Κίνα;

Τι φέρνει ο Σαμαράς από την Κίνα;

Τι θα μας φέρει ο κ. Σαμαράς από την Κίνα; Θα μας φέρει

«...κινέζικα μεροκάματα, αυτός είναι τώρα ο σκοπός που επιδιώκει το αγγλικό κεφάλαιο»¹

^*

Ποιο είδος «ανάπτυξης» είναι αυτό που προωθεί ο κ. Σαμαράς μαζί με τους Ελληνες επιχειρηματίες που τον συνοδεύουν στο ταξίδι του στην Κίνα; Τι σημαίνει για τους εργαζόμενους η «ανάπτυξη» που υπόσχεται - μέσω Κίνας - ο κ. Σαμαράς; Είναι

«...η ανάπτυξη της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής (που) έριξε τους εργάτες όλου του κόσμου. Δεν πρόκειται πια για το κατέβασμα των αγγλικών μισθών στο επίπεδο των μισθών της ηπειρωτικής Ευρώπης, αλλά για το κατέβασμα στο λίγο - πολύ κοντινό μέλλον των ευρωπαϊκών μισθών στο κινέζικο επίπεδο»²

^*

Οπου στα προηγούμενα υπάρχει η φράση «αγγλικό κεφάλαιο» βάλτε στη θέση της τη φράση «ελληνικό κεφάλαιο». Και όπου υπάρχει η φράση «αγγλικοί» και «ηπειρωτικοί μισθοί» προσθέστε δίπλα και τη φράση «ελληνικοί μισθοί». Και θα είστε μέσα...

^*

1. Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος Α', σελ. 622, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»

2. Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος Α', σελ. 885, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η διέξοδος από την κρίση θα έρθει από το λαό με αγώνα ανατροπής

Η διέξοδος από την κρίση θα έρθει από το λαό με αγώνα ανατροπής

Από τη χτεσινή συγκέντρωση. Στο βήμα ο Δ. Γόντικας

Σε πολιτική συγκέντρωση της Τομεακής Οργάνωση Βόλου του ΚΚΕ, στην παραλία της πόλης, μίλησε χτες βράδυ ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Μεταξύ άλλων, είπε στην ομιλία του:

«Με την εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης καλέσαμε το λαό σε συναγερμό, να αντιμετωπίσει τον πόλεμο που έρχεται. Θέσαμε ευθέως και χωρίς περιστροφές το πραγματικό πρόβλημα. `Η ο λαός θα πτωχεύσει ή η πλουτοκρατία. Λύσεις που να υπηρετούν και τους δύο δεν υπάρχουν. Πόλεμος που δεν αντιμετωπίζεται με τρακατρούκες και πυροτεχνήματα αλλά με οργάνωση και αποφασιστικό αγώνα. Με πόλεμο. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε να απαλλαγεί ο λαός από αυταπάτες, φοβίες και τον εφησυχασμό ότι μπόρα είναι θα περάσει.

Εχουμε πληρώσει ως εργαζόμενοι πολύ ακριβά αυτόν τον εφησυχασμό. Ο πόλεμος συνεχίζεται, κλιμακώνεται και δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν τον σταματήσει ο λαός με πόλεμο, αν δεν αποφασίσει να μπει στον πόλεμο με τα δικά του όπλα, και πάνω απ' όλα για τα δικά του συμφέροντα. Μάτωσε και έφτασε στα όρια της χρεοκοπίας για τη σωτηρία των κερδών του μονοπωλιακού κεφαλαίου και τώρα τον καλούν σε νέες αιματηρές θυσίες για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του. Θυσίες χωρίς τέλος, για να στηριχθεί ένα σύστημα που σαπίζει.

Μέρος αυτού του πολέμου που κλιμακώνεται είναι και η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να επιστρατεύσει και τους καθηγητές. Με το βούρδουλα και το δόγμα "νόμος και τάξη" απαιτούν από όλους τους εργαζόμενους πλήρη υποταγή και παραίτηση από κάθε αγώνα για τη βελτίωση της θέσης τους. Είναι κυνική υποκρισία όταν ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι προστατεύει το κοινωνικό σύνολο.

Τι προστασία προσφέρει στα παιδιά των ανέργων, των βιοπαλαιστών που με χίλιες δυσκολίες αγωνίζονται να μορφώσουν τα παιδιά τους; Τι κοινωνική προστασία προσφέρουν στα χιλιάδες παιδιά των εργαζομένων που μετά από τόσους κόπους και θυσίες αποκτούν ένα πτυχίο και οδηγούνται στην ανεργία και στο σκλαβοπάζαρο των 200 και 400 ευρώ; Τι κοινωνική προστασία προσφέρουν στα νέα παιδιά που δεν τολμούν ούτε να σκεφτούν πως θα κάνουν οικογένεια;

Τι προστασία προσφέρουν όταν σχεδιάζουν να τσακίσουν παραπέρα και τις πενιχρές συντάξεις των παππούδων τους που συντηρούνται με αυτές ολόκληρες οικογένειες; Είναι η φωνή των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων και όλων των μονοπωλιακών ομίλων που απαιτούν θυσίες και αίμα. Που απαιτούν συντριβή κάθε λαϊκής αντίστασης. Είναι η δικτατορία του κεφαλαίου που απλώνει παντού την μπότα της.

Ο πόλεμος απαιτεί οργάνωση και κίνημα

Αυτός ο πόλεμος δεν αντιμετωπίζεται με τυχοδιωκτισμούς, με άσφαιρα πυρά, με αποσπασματικές ενέργειες και με λογικές ο καθένας φυλάει το μαγαζί του. Με αυτήν τη νοοτροπία, κινήθηκαν οι ηγεσίες των καθηγητών με πρωταγωνιστές τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τώρα μπροστά στην επιστράτευση τα διπλώνουν, όπως τα δίπλωσαν πριν λίγο καιρό οι ομογάλακτοί τους στο Μετρό της Αθήνας. Το έβαλαν στα πόδια και παράτησαν τους συναδέλφους τους στο έλεος της εργοδοσίας.

Να γιατί οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αντιτάχθηκαν στην απεργία διαρκείας μπροστά στις εξετάσεις. Αντιτάχθηκαν γιατί η ηγεσία των εκπαιδευτικών κήρυξε έναν αγώνα από τα γραφεία, χωρίς την εξασφάλιση της συμμετοχής των εκπαιδευτικών, των γονιών, των υπόλοιπων εργαζόμενων, της νεολαίας. Και τώρα μπροστά στην επιστράτευση, αντί να μπουν μπροστά, όπως έκαναν οι ναυτεργάτες σε αντίστοιχες περιπτώσεις, έβαλαν την ουρά στα σκέλη.

Θαυμάστε τοποθέτηση ηγετικών στελεχών. Θα γυρίσουμε στα σχολεία, λένε, με ψηλά το κεφάλι. Ναι στην απεργία, αλλά δεν θα απεργήσουμε. Οδήγησαν τον κλάδο σε αδιέξοδο, παράτησαν τους εκπαιδευτικούς στο έλεος του κυβερνητικού αυταρχισμού και μιλάνε για αγωνιστική αξιοπρέπεια. Να, αυτές είναι οι αντιμνημονιακές δυνάμεις που διεκδικούν να κυβερνήσουν. Ολοι πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα.

Ο πόλεμος που έχουν κηρύξει στο λαό απαιτεί οργάνωση και κίνημα αποφασισμένο, με ηγεσίες αφοσιωμένες και ικανές για αγώνα μέχρι τέλους. Απαιτεί κοινωνική συμμαχία και σχέδιο για οργανωμένους αγώνες και με μορφές πάλης που θα προφυλάσσουν το κίνημα από τυχοδιωκτισμούς. Είναι κίνημα που και αν ακόμα δεν καταφέρνει να έχει τα αποτελέσματα που θα μπορούσε, θα τραβάει μπροστά. Θα συγκεντρώνει δυνάμεις, θα δημιουργεί προϋποθέσεις για νίκες στην πορεία.

Συμμαχία ανατροπής από τα κάτω

Σαν σήμερα, ακριβώς, πριν ένα μήνα έκλεισαν οι εργασίες του 19οου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Ανοιξε ταυτόχρονα μια νέα σελίδα στην Ιστορία του ΚΚΕ. Μια νέα σελίδα που θα γραφτεί από την ηρωική, γεμάτη αυταπάρνηση και αυτοθυσία δράση των κομμουνιστών, κομμουνιστριών, από τις νέες γενιές των κομμουνιστών, για την οριστική απαλλαγή του λαού μας από το ζυγό των μονοπωλίων και της ΕΕ, από την αβάσταχτη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης του κεφαλαίου, για να γίνει ο λαός κυρίαρχος της τύχης του, να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.

Με τη σημαία της Λαϊκής Συμμαχίας κλιμακώνουμε τον αγώνα, με στόχο να διεκδικήσει ο εργαζόμενος λαός τη δική του εξουσία. Την εργατική - λαϊκή εξουσία. Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, κάτω από αυτή τη σημαία, να συσπειρωθούν και να ενωθούν σε μια ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, η φτωχή αγροτιά, η νεολαία και οι γυναίκες.

Θα μπούμε μπροστά αποφασιστικά για να διαχωρίσουν αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις, εργοστάσιο το εργοστάσιο, κλάδο τον κλάδο, πόλη την πόλη, χωριό το χωριό, τις ευθύνες τους από τους επάνω, αφεντικά, κόμματα και μηχανισμούς. Με όλους αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή τραγωδία που ζει ο λαός μας.

Ποτέ δε συμβιβάστηκε το ΚΚΕ και δεν πρόκειται ποτέ να συμβιβαστούμε με ιδέες και πρακτικές που θέλουν το λαό να ζει γονατιστός με το φόβο, με την ανασφάλεια, με ψεύτικες ελπίδες, υποσχέσεις και αυταπάτες, αγκαλιά με τη φτώχεια και την εξαθλίωση, να βλέπει τα παιδιά του αδιαμαρτύρητα να οδηγούνται στη σύγχρονη σκλαβιά, αλυσοδεμένα. Αυτό το μήνυμα πρέπει να φτάσει παντού.

Επαναστατική στρατηγική - λαϊκή συμμαχία

Η διέξοδος από την κρίση θα έρθει από το λαό με αγώνα ανατροπής. Με τη δική του συμμαχία. Τη Λαϊκή Συμμαχία. Αυτή η συμμαχία θα σαρώσει μνημόνια και αφεντικά και θα πάρει την εξουσία στα χέρια της. Παλεύουμε για ενότητα του λαού σε αυτήν την προοπτική, με ξεκαθαρισμένα τα μέτωπα πάλης. Εξοδο από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Σε αυτήν τη γραμμή, σε αυτήν την προοπτική αναζητούμε και οικοδομούμε συμμαχίες με τους λαούς της Ευρώπης, με τους γειτονικούς λαούς.

Αυτές οι αλλαγές, που είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους, δεν μπορούν να προέλθουν από τις γνωστές εκλογικές διαδικασίες, αλλά μέσα από συγκρούσεις και ανατροπές. Με επαναστατική στρατηγική. Από τα πάνω τα πράγματα είναι προκαθορισμένα. Η εξουσία του κεφαλαίου έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι. Φτιάχνει νόμους, φτιάχνει κόμματα στα μέτρα της, εκλογικούς νόμους, επιβάλλει κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις.

Η γραμμή του ΚΚΕ είναι η μόνη γνήσια εργατική - λαϊκή πολιτική που αμφισβητεί ευθέως και άμεσα την πηγή των δεινών του λαού. Τα μονοπώλια που έχουν γιγαντωθεί σε κάθε κλάδο, σε κάθε τομέα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Είναι η μόνη πολιτική που μπορεί να σώσει το λαό από την πτώχευση, τη μόνιμη ανεργία, τον πόλεμο.

Η αποθράσυνση των βιομηχάνων έχει να κάνει με ότι έχουν πλέον πειστεί πως δεν κινδυνεύουν από μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως, επίσης, δεν κινδυνεύουν από κόμματα που λένε όχι στο ευρώ, ναι στη δραχμή αλλά μέσα στην ΕΕ. Γι' αυτό και δεν ανησυχούν από τέτοιες φωνές. Από την άλλη μεριά, είναι η πολιτική του ΚΚΕ που θεωρεί ότι τα δικαιώματα του λαού για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο και επαρκείς κοινωνικές παροχές από τη στιγμή που γεννιέται ο άνθρωπος ως τα βαθιά γεράματα, δε συμβιβάζονται πλέον με την καπιταλιστική ιδιοκτησία.

Κανένας μόνος του δεν μπορεί να δώσει λύση

Το ΚΚΕ καλεί σε συναγερμό για την αποτροπή των χειρότερων. Σε αυτόν τον αγώνα έχουν όλοι θέση σε πόλεις και χωριά, ανεξάρτητα από τι έκαναν ή τι πίστευαν χτες. Μπροστά στο πρόβλημα πρέπει να συγκροτηθεί μια πλατιά Λαϊκή Συμμαχία. Εργατοϋπάλληλοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, αγρότες, γυναίκες, νέοι, γιατροί και νοσηλευτές, όλοι μαζί σε ένα ενιαίο μέτωπο πάλης και αγώνα. Κανένας μόνος του δεν μπορεί να δώσει λύση. Είναι θέμα ζωής και θανάτου. Οργάνωση παντού.

Καλούμε τις Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ, τους οπαδούς και φίλους του Κόμματος να αναπτύξουν παντού πρωτοβουλία συσπείρωσης και αγώνα. Ο καπιταλισμός ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε. Εδωσε τα μονοπώλια που κυριαρχούν σε κάθε κλάδο. Δεν μπορεί να δώσει τίποτα άλλο. Στον τομέα της Χαλυβουργίας, για παράδειγμα, η μόνη δυνατότητα που υπάρχει για το μέλλον είναι ο Μάνεσης να συγχωνευτεί με κάποια άλλη Χαλυβουργία. Αλλά αυτό δεν είναι ανάπτυξη. Είναι απλώς προσωρινή σωτηρία του Μάνεση.

Εν τω μεταξύ, οι ανάγκες σε έργα υποδομής και κατοικίας μεγαλώνουν και επομένως χρειάζεται τεράστια ανάπτυξη παραγωγής χάλυβα. Ο Μάνεσης δεν ενδιαφέρεται για τις κοινωνικές ανάγκες και δεν μπορεί να δώσει φτηνά και σε μεγάλες ποσότητες προϊόντα. Οι βιομήχανοι, η μεγάλη εργοδοσία, βρήκαν την ευκαιρία με την κρίση και τη μεγάλη ανεργία και με συμμάχους τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες να πραγματοποιήσουν ένα πάγιο στρατηγικό αίτημά τους. Την κατάργηση των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων και της Εθνική Συλλογικής Σύμβασης. Δε θέλουν σταθερή δουλειά, σταθερό μεροκάματο και συγκροτημένα εργατικά δικαιώματα. Δε θέλουν συνδικάτα.

Μας ξαναγυρίζουν στην εποχή του Σικάγο, τότε που οι εργάτες πάλευαν για 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες μόρφωση - ψυχαγωγία και 8 ώρες ανάπαυση. Μόνο που τώρα ο αγώνας δεν πρέπει να οργανωθεί μόνο για την επαναφορά αυτών των αιτημάτων και των ΣΣΕ, αλλά πρέπει να συνδυαστεί και με την πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία, με την κατάργηση των μονοπωλίων.

Οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις, με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ κάνουν πως δε βλέπουν ότι αυτή η πολιτική είναι βγαλμένη μέσα από τα επιτελεία του κεφαλαίου, από τον ΣΕΒ, από τα επιτελεία της ΕΕ, εδώ και αρκετά χρόνια. Τα φορτώνουν γενικώς στην κακή διαχείριση, στην τρόικα, στην κακιά Μέρκελ. Είναι μια ακόμα απόδειξη ότι όχι μόνο δεν έχουν την παραμικρή διάθεση σύγκρουσης με αυτά τα συμφέροντα αλλά είναι πανέτοιμοι να τα υπηρετήσουν.

Καλούμε σε σκληρό και συντονισμένο αγώνα για την υπεράσπιση των θεμελιακών αυτών δικαιωμάτων μαζί με τον αγώνα για την κοινωνική ασφάλιση και την ανεργία.

Εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη

Το Κόμμα στη Μαγνησία έχει βαθιές ρίζες. Από δω ξεκίνησαν πολλές πρωτοπόρες ιδέες. Στα εργοστάσια του Βόλου, το εργατικό κίνημα άνοιξε φωτεινούς δρόμους. Στηριγμένοι σήμερα στις μεγάλες αυτές παραδόσεις οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες της Μαγνησίας έχουν χρέος να αναδείξουν στις σύγχρονες συνθήκες τις μεγάλες αξίες και τη δύναμη που κρύβει στις γραμμές της η εργατική τάξη.

Να προχωρήσουν πιο θαρρετά και με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη, στην ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, να παλεύουν πιο τολμηρά για την ενότητα των γραμμών της και την οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Να γίνει το εργατικό και λαϊκό κίνημα στο Βόλο και σε όλη τη Μαγνησία το κέντρο πολιτικών εξελίξεων και διεργασιών, φωτεινός φάρος και για άλλες πόλεις.