Σχολιάζει ο Ειρηναίος Μαράκης //
Ενοχλεί τους νεοφιλελεύθερους, ακροδεξιούς δημοσιολόγους (διανοητές δεν είναι ούτε κατά… διάνοια αφού αναπαράγουν ξερά κάθε είδος της αστικής, καθεστωτικής προπαγάνδας) η επικαιρότητα της Ρώσικης Εργατικής και Σοσιαλιστικής Επανάστασης: οι συζητήσεις και οι διαφωνίες, οι πολιτικές διαμάχες μέσα στις δυνάμεις και τους φορείς της Αριστεράς, οι ιστορικές αναλύσεις μέσα στον κόσμο της εργασίας, στους μαθητές και τους φοιτητές, στα κοινωνικά δίκτυα και κινήματα, με αφορμή το ξεμασκάρεμα των καπιταλιστικών μύθων και της αποκάλυψης, για πολλοστή φορά, ότι το αόρατο χέρι της Αγοράς εξυπηρετεί πολύ συγκεκριμένα, υπαρκτά συμφέροντα με όπλα του τον ρατσισμό και τον σεξισμό, την ισλαμοφοβία και την οργανωτική και οικονομική υποστήριξη των φασιστικών/νεοναζιστικών συμμοριών, τα μνημόνια της εξαθλίωσης και της φτώχειας, για να καταστείλει κάθε δυνατότητα γόνιμης κοινωνικής αντίδρασης και για να εξαφανίσει την συζήτηση για την αναγκαία κοινωνική προοπτική που μόνο οι ταξικοί και εργατικοί, αντιφασιστικοί και αντιρατσιστικοί αγώνες μπορούν να προσφέρουν.
Ενοχλεί και φοβίζει η επικαιρότητα της Ρώσικης Εργατικής και Σοσιαλιστικής Επανάστασης, ανησυχεί τα αστικά επιτελεία και τα τσιράκια τους η υπαρκτή ιστορική και κοινωνική απόδειξη ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει, να είναι φιλικός για όλους και όλες, ότι δεν θα υπάρχουν περιορισμοί στα ζητήματα του φύλου, της αξιοπρέπειας, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, της ισότιμης, δημοκρατικής ανάπτυξης, χωρίς ταξικούς φραγμούς, χωρίς την καλλιέργεια του φόβου και του μίσους. Ναι, το βλέπουμε αυτό καθημερινά: από την στοχοποίηση ενός απεργιακού ή οικολογικού αγώνα ως αντιδραστικού, που βάζει εμπόδια στην οικονομική ανάπτυξη, των λίγων φυσικά, μέχρι την εξίσωση του Κομμουνισμού ως θεωρίας και κοινωνικής πρακτικής ταξικής απελευθέρωσης με τον Ναζισμό και το Φασισμό που αποτελούν τα ύστατα όπλα για την παλινόρθωση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης μέσα σε μια περίοδο έντασης κι ανάπτυξης των κοινωνικών αγώνων, αυτός ο φόβος εκφράζεται με κάθε τρόπο.
Αυτό ακριβώς τον φόβο, που επεκτείνεται σ’ ένα ευρύ φάσμα πολιτικών και δημοσιολόγων από τους Άδωνι και Μιχαλολιάκο μέχρι την Φώφη, τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο κι από εκεί μέχρι τους διανοούμενους της συμφοράς, εκφράζει το αφιέρωμα, λέμε τώρα, στην Ρώσικη Επανάσταση που πραγματοποιεί στο καινούργιο τεύχος της η λογοτεχνική και κοινωνική επιθεώρηση The Books’ Journal, και μάλιστα την πιο χυδαία μορφή του, όπου το υπογράφουν γνωστοί εκπρόσωποι του νεοφιλελευθερισμού. Ήδη από το εξώφυλλο καταλαβαίνει κανείς σε ποια ακριβώς κατεύθυνση κινείται το αφιέρωμα… στην κατεύθυνση της απαξίωσης των κοινωνικών διεργασιών που πραγματοποιήθηκαν στην Ρωσία του και της κατασυκοφάντησης κάθε κοινωνικού αγώνα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε να πούμε περισσότερα: αν θέλετε διαβάστε το – είναι χρήσιμο να γνωρίζεις τις θέσεις του Εχθρού, αν θέλετε, προσπεράστε το – θα λέγαμε πως είναι η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση. Να ενημερώσουμε μόνο τους συντάκτες του περιοδικού και τον φιλότιμο δημιουργό του εξωφύλλου της παρούσας έκδοσης πως αφενός Ντίσνεϋλαντ του τρόμου είναι το σύστημα που υπηρετούν και αφετέρου ότι εάν θέλουν να κάνουν αποτελεσματική προπαγάνδα θα πρέπει να αφαιρέσουν την μορφή του Μίκυ Μάους από το εξώφυλλο τους. Βλέπετε, περισσότερο πιθανό είναι να ήταν ο Μίκυ Μάους σπιούνος της Οχράνα, της μυστικής αστυνομίας του Τσάρου, παρά “τρομοκράτης μπολσεβίκος” όπως οι ίδιοι τον οραματίζονται.