9 Οκτ 2012

Γιατί η Εκκλησία ευλογεί τα Τάγματα Εφόδου;


Γιατί η Εκκλησία ευλογεί τα Τάγματα Εφόδου; 




Ένα αίσχος που δεν καταγγέλλεται.

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,

Ο ένας μετά τον άλλον οι μητροπολίτες στέλνουν ιερείς τους να ευλογήσουν τα γραφεία των υμνητών του Εωσφόρου και των νοσταλγών των κατακτητών της Ελλάδας, του Χίτλερ, των ανθρωποφάγων του Νταχάου, των Ες-Ες και των καταδικασμένων σε θάνατο κακούργων στη Νυρεμβέργη, τόσο συχνά που πια χάσαμε το λογαριασμό. Ένα κλασσικό ελληνορθόδοξο αμάρτημα, η σύμπλευση δηλαδή της κρατικής Εκκλησίας με τις φασιστικές δικτατορίες Μεταξά και Παπαδόπουλου και το πολλαπλά εκδηλωμένο φλερτ της με το Χίτλερ, ολοκληρώνεται σήμερα. Ενδεικτικά να θυμίσω πως το επίσημο όργανο της Ι.Συνόδου το περιοδικό «Εκκλησία», δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό της για τον Χίτλερ και για τον Μουσολίνι από τις 18.2.1933.: «Μεταξύ των άρθρων του πολιτικού προγράμματος του νέου Αρχικαγκελαρίου υπάρχουν και τινα τα οποία, διά το οικουμενικόν του χαρακτήρος των, προκαλούν, ιδίως σήμερον, αμέριστον την προσοχήν.Υπισχνείται λοιπόν ο γερμανός αρχηγός μιας μεγίστης μερίδος του γερμανικού λαού, ότι “θα αποκαταστήσωμεν την καθαριότηταν εις την οικογενειακήν και την δημοσίαν ζωήν”, “θα επαναδώσωμεν εις τον γερμανικόν λαόν την πίστιν προς τον Θεόν, την πατρίδα και την οικογένειαν”, και “θα στηρίξωμεν πάλιν επί υγιών βάσεων την εκπαίδευσιν των παιδιών μας”. Τοιουτοτρόπως ο προς ον απευθύνεται το πρόγραμμα εκλέκτωρ λαός ακούει σαφείς και καθαράς τας θέσεις των πολιτικών του ως προς τα θεμελιώδη ιδανικά της ατομικής και της κοινωνικής του ζωής. Και είναι καιρός -και υπάρχουν λόγοι- να ακούση, τέλος πάντων, μίαν φοράν ο ελληνικός λαός εκ στόματος των πολιτικών του επίσης καθαρά……….». Ο Μουσολίνι ανάμεσα στα άλλα επαινείται από το ίδιο έντυπο στις 10.1.1929 για την άρνησή του στο θεσμό του διαζυγίου και στις 18.3.1933 για την κυκλοφορία γραμματόσημου με το Ευαγγέλιο.

Κύριε Ροΐδη,

Πριν λίγες ημέρες καταγγείλαμε μεταξύ άλλων τους ύμνους που το «Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον» απηύθυνε προς τον υμνητή χιτλερικού εγκληματία πολέμου και πιστό του βλασφημούμενου δήθεν θεού Παϊσιου, βουλευτή Παππά της Χ.Α., καυχώμενου μάλιστα πως είναι γιός στενού συνεργάτη του τύραννου Παπαδόπουλου. Το «Εγκόλπιον» μας απάντησε υποδεικνύοντας μας άρθρα του κατά του Ναζισμού αλλά και κατά της θρησκευτικής υποκρισίας της Χ.Α. γεγονός το οποίο δημόσια αναγνωρίζω και για το οποίο το συγχαίρω και το ευγνωμονώ γιατί θα το χρησιμοποιήσω: Δεν μας απάντησε όμως στο ερώτημά μας γιατί παρ’όλα αυτά, υμνεί το βουλευτή της Χ.Α., γιατί δέχεται ως ειλικρινή την προφανέστατα υποκριτική του παρέμβαση για τον Παϊσιο και γιατί δεν καταγγέλλει

Α. την εγκληματική βία κατά αδυνάτων αθώων που ασκεί η Χ.Α. στη χώρα μας
Β.Τις αντιχριστιανικές ρατσιστικές της θέσεις που φτάνουν στην τερατωδία της αιμοδοσίας μόνο για Έλληνες.
Γ.Την ενοικίαση κτιρίου της ευσεβούς βουλευτίνας Μιχαλολιάκου-Ζαρούλια σε (ευκατάστατο;) «Βορειοηπειρώτη», ο οποίος τo λειτουργεί ως ροζ ξενοδοχείο (NewDream).
Δ.Τη συναίνεση της Ιεραρχίας για όλα αυτά και τις ευλογίες της Εκκλησίας προς τη Χ.Α.

Δηλαδή, τουλάχιστον σε δυο κρίσιμα θέματα, την προστασία των «ελαχίστων αδελφών του Χριστού», των ξένων, όπως προστάζει ο ίδιος και στην καταγγελία της αίρεσης που μολύνει και κατακλύζει την ίδια την Εκκλησία, το Εγκόλπιον κάνει το κορόιδο! Δεν φοβάται πως θα δώσει λόγο γι’αυτό στο Φοβερό Βήμα της Κρίσεως;

Για να διευκολύνω το «Εγκόλπιο», που αντί να μετανοήσει ταπεινά και να διορθώσει τη στάση του, μας διέσυρε άδικα(«Η τέχνη της διαστρέβλωσης από τους κοπτοράπτες της (κο)Ροϊδο-παραπληροφόρησης»), να δει την πλάνη του, παραθέτω λίγα στοιχεία για την ευλογία των Ταγμάτων Εφόδου από την Εκκλησία. Οι μητροπόλεις Μεσογαίας, Κορινθίας, Χαλκίδος, Πατρών, Τρικάλων, Τριφυλίας, η Αρχιεπισκοπή Κρήτης, τελευταίο το δεσποτάτο της Κοζάνης και ποιος ξέρει και πόσα επισκοπάτα ακόμη, έσπευσαν να ευλογήσουν αυτούς που κάποτε υμνούσαν τον τραγοπόδαρο Πάνα, τον Εωσφόρο και τον Αντίχριστο. Πρόκειται για μητροπόλεις που στο παρελθόν απασχόλησαν τον Τύπο με σκάνδαλα, δημιουργώντας έτσι το υπόβαθρο για την ηθική διάβρωση των πιστών τους, που είναι έτοιμοι πλέον να ακουμπήσουν την απόγνωση της υποκριτικής τους αγανάκτησης για τη διάλυση του πελατειακού τους ελληνορθόδοξου κράτους στο Χίτλερ ή στους θεομπαίχτες εμπόρους του Παϊσιου ή και στους δυο.

Για να βοηθήσω τη δογματική έρευνα (μη γελάτε, υπάρχει ο σχετικός θεολογικός όρος) του Εγκολπίου να αντιληφθεί τη μακροχρόνια ύπουλη προετοιμασία του Εωσφόρου στους κόλπους της Εκκλησίας, ψάχνω να βρω πως γίνεται οι δεσποτάδες αυτών των επισκοπών να μην φοβούνται καθόλου το Θεό και να μην ντρέπονται καθόλου τους σκεπτόμενους πολίτες, ευλογώντας τα Τάγματα Εφόδου. Μήπως είναι μια μεγάθυμη χριστιανική απάντηση στην εν Θερμοπύλαις πρόκληση του Φύρερ «Aς έρθουν να συντρίψουν τα τάγματα εφόδου» ή μήπως είναι η άνευ όρων παράδοση της Εκκλησίας στο Δαίμονα του Σκότους; Τις εξετάζω μια προς μια αυτές τις ιερές σατραπείες και βρίσκω σημεία και τέρατα, που λες και προανήγγειλαν την άφιξη του Αντίχριστου, για να δικαιώσουν τονποιητή που προειδοποίησε πως «την Αμαρτία την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν», για να δικαιώσουν την «Αποκάλυψη» του Ιωάννη, που λέει πως οι τυφλωμένοι από τις αμαρτίες τους πιστοί θα βλέπουν το βδέλυγμα της ερημώσεως και θα αναφωνούν με θαυμασμό καμαρώνοντας τους άνανδρους που μαχαιρώνουν και ξυλοκοπούν πεινασμένους συνανθρώπους «Τίς όμοιος τώ θηρίω!». Παραφράζοντας τον ιστορικό Σεμπάστιαν Χάφνερ λέω πως τώρα «Δεν χρειάζεται οξυδέρκεια για να δει κανείς πως στην Ελλάδα οι ανόητοι και οι μοχθηροί αυξάνονται ολοένα τόσο που μετατρέπονται σε απειλή».

Περιηγούμενος τις επισκοπές των ναζιστικών αγιασμών, μπαίνω στον πειρασμό να θυμηθώ τον μητροπολίτη Τριφυλίας Τρισμάκαρα Στέφανο, που αν και στολίστηκε δεόντως από την ‘Αυριανή’ (8/2/2005), κηδεύτηκε με μεγάλες τιμές από κλήρο και λαό: «Να ξυρίσουν αμέσως τον τραγόπαπα. Πόρνος και σοδομιστής μέχρι το κόκκαλο, αμετανόητος και ανικανοποίητος διεστραμμένος ως και την δέκατη δεκαετία της ζωής του. Αυτός είναι ο “σεβασμιώτατος” …. το σαρκίο του οποίου παραδίδουμε στην χλεύη του ποιμνίου του σήμερα, με ελάχιστο δείγμα από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα του βδελυρού βίου του και της ανίερης όσο και ψυχοπαθολογικής πολιτείας του υπό τη σκέπη του ράσου». Η γυναίκα ξεκίνησε 12χρονη στην αυλή του δεσπότη, που συνεννοείται με «νταβατζήδες να του στέλνουν πόρνες…αλλοδαπές…σε μοναστήρια», φυλακισμένη και η ίδια σε μονή γίνεται για 30 χρόνια «πάσα σε άλλους ιεράρχες και ανώμαλους», μέχρι που 40άρα πιά με κλονισμένα νεύρα «δραπέτευσε» και αποκάλυψε σε «άνθρωπο του Τύπου» όσα είδαν τα μάτια της».

Από τη μητρόπολη Τριφυλίας, νοερά ταξιδεύω στην Αρχιεπισκοπή Κρήτης για να μνημονεύσω τους μακαριστούς αδελφούς Παπουτσάκη, τον εκεί δηλαδή Αρχιεπίσκοπο Τιμόθεο και τον πρωτοπρεσβύτερο Πέτρο τον Ορφανοτρόφο, που βρέθηκαν ένοχοι ο μεν πρώτος στα νιάτα του για συνέργεια σε φόνο, ο δε δεύτερος για πολλαπλές παιδεραστίες στο Οικοτροφείο του, κακουργώντας ποικιλότροπα πάνω σε ανυπεράσπιστα φτωχά κοριτσάκια, χωρίς η Εκκλησία να τον καθαιρέσει (κανείς πιστός, κανείς γονιός, κανένα κόμμα δεν διαμαρτυρήθηκε) αν και καταδικασμένο σε 20ετή φυλάκιση (εξέτισε, λες και ήταν κουμπάρος του κ.Μεϊμαράκη, την ποινή κατ’οίκον, κρυπτόμενος από το Εφετείο στο οποίο κατέφυγε). Πηγαίνω στην Κορινθία, της οποίας ο Τρισμάκαρ μητροπολίτης Παντελεήμων καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση γιατί «ενεργώντας με πρόθεση,ιδιοποιήθηκε παράνομα και ενσωμάτωσε στην περιουσία του το συνολικό χρηματικό ποσό των 100.938.631 δραχμών, που ισοδυναμεί με 296.225 ευρώ, το οποίο είχε λάβει και κατείχε λόγω της ιδιότητάς του, με αντίστοιχη ζημία της Μητροπόλεως καθώς και των υπαγομένων σε αυτή ιδρυμάτων». …. σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Ναυπλίου, μετήλθε «ιδιαίτερα τεχνάσματα». … «αξιοποίησε» την πλημμύρα του 1997 στην Κόρινθο. Κατηγορείται ότι με έγγραφο που κατήρτισε και στη συνέχεια κατέθεσε στις αρμόδιες αρχές βεβαίωσε ψευδώς ότι η θεομηνία κατέστρεψε βιβλία, έγγραφα και παραστατικά που αφορούσαν τα οικονομικά της Μητρόπολης. Σύμφωνα με τους Εφέτες «από την πλημμύρα της 12.1.1997 ουδεμία καταστροφή υπέστησαν τα φερόμενα ως καταστραφέντα ως άνω βιβλία και στοιχεία. …. Ο Μητροπολίτης φέρεται να τα πακετάρισε σε σακούλες σκουπιδιών και τα πέταξε σε κάδους σκουπιδιών, κατά μήκος της εθνικής οδού Κορίνθου – Αθηνών, με τη βοήθεια της οικονόμου του κ. Λούλας» (ΤΟ ΒΗΜΑ-09/10/2005).

Μεταφέρομαι στα Τρίκαλα: «Σύμφωνα με ένορκη βεβαίωση του πρώην Mητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος Kωνσταντίνου, που έφερε στη δημοσιότητα ο Flash, τον Iανουάριο του 2003, δύο κληρικοί είχαν προσαχθεί στο αστυνομικό τμήμα Tρικάλων ως ύποπτοι για διακίνηση ναρκωτικών. Tους κληρικούς, οι οποίοι -σύμφωνα με τον κ, Kωνσταντίνο- συνελήφθησαν σε νυχτερινό κέντρο, κλήθηκε να αναγνωρίσει ο μητροπολίτης Tρίκκης κ. Aλέξιος. O τελευταίος αντίκρισε τον μητροπολίτη … και τον ….. διευθυντή, μέχρι πρότινος, του γραφείου του Χριστόδουλου αρχιμανδρίτη …». (Τα αποσιωπητικά γιατί και οι δυο θέλουν να επανακάμψουν κι εγώ, ειλικρινά, δεν θέλω να σταθώ εμπόδιο). Στη Μεσογαία πάλι θα δούμε πως ο προηγούμενος δεσπότης ο Τρισμάκαρ Αγαθόνικος, αν και υπηρέτησε το φασισμό ως στρατιωτικός παπάς στο κολαστήρι της Μακρονήσου, έγινε δεσπότης χωρίς να ανοίξει ούτε ένα στόμα για να φωνάξει. Στην Πάτρα θα βρούμε τον αρχιμανδρίτη Κύριλλο Κωστόπουλο να κατηγορεί πρόσφατα χωρίς συνέπειες (η δήθεν «ανάκριση» βάλτωσε) τον Τρισμάκαρα Χουντόδουλο πως είχε το «κουσούρι». Η μητρόπολη Χαλκίδας έδωσε άσυλο στον δεσπότη Κυθήρων τον μακάριο Ιάκωβο, προστάτη του Γιοσάκη, όταν έφυγε κυνηγημένος από το ποίμνιό, του χωμένος μέχρι το λαιμό σε κάθε λογής σκάνδαλα. Πριν να καταλήξω στη Μητρόπολη Κοζάνης, περνώ από την αυλή της Αρχιεπισκοπής που ο επίσκοπός της Ιερώνυμος Β΄ ευλόγησε μέσα στη Βουλή τον Φύρερ, για να θυμηθώ πως κανείς δεν τον ρωτάει για το Βοιωτοπέδιο, τη Βουλιαγμένη, τον Φουρλεμάδη, το Γιοσάκη, το Λαυρεντιάδη, τη Σιβιτανίδειο, τα Φωτοβολταϊκά, ούτε καν για τις ανακρίσεις που εδώ κι ένα χρόνο ανακοίνωσε πως διέταξε για το στενό συνεργάτη του κληρικό που καταγγέλθηκε πως «ψάρευε αγόρια στο Διαδίκτυο». Τελειώνω λοιπόν στη μητρόπολη Κοζάνης, την οποία βόσκει ο αγιότατος Παναγιώτης Παπαλεξίου. Δια τον εν λόγω δεσπότη Παναγιώτη, υποψιάζομαι ότι είναι ιδιαιτέρως ενάρετος και τούτο εικάζω διότι ευρέθη εις το στόχαστρον των εχθρών της Εκκλησίας, οίτινες αποτόμως εγκατέλειψαν την προσπάθειαν, διαγιγνώσκοντες ασφαλώς ότι προσέκρουσαν εις βράχον. Συγκεκριμένως διαβάζω:

Α) ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (05/02/2005)
 «Χθεσινό δημοσίευμα (εφημερίδα «City Press») αναφέρεται σε «νέες κασέτες» που εμπλέκουν τους μητροπολίτες Σύρου Δωρόθεο, Σερρών Θεολόγο και Κοζάνης Παύλο. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το περιεχόμενο των κασετών «έχει να κάνει με δικαστικές παρεμβάσεις, “ροζ” υποθέσεις και αμφιλεγόμενη διαχείριση σημαντικών ποσών».

Β) BΗΜΑ της επομένης:
 «Δύο ακόμη ιεράρχες από τη Βόρεια Ελλάδα και ένας από τη νησιωτική αναμένεται ότι θα εμπλακούν σε σκάνδαλα

Οι «Ιφιγένειες» της Εκκλησίας

Όλοι οι στενοί συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου φοβούνται ότι το επόμενο χρονικό διάστημα θα βγουν νέα στοιχεία τα οποία θα εμπλέκουν και άλλους ιεράρχες σε υποθέσεις σκανδάλων. Δύο μητροπολίτες της Βορείου Ελλάδος και ένας της νησιωτικής χώρας βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.

Καταγγελίες μέχρι στιγμής δεν έχουν γίνει επισήμως εις βάρος τους, οι ίδιοι όμως δεν κρύβουν την ανησυχία τους».

Κύριε Ροϊδη,

είμαι βέβαιος ότι και η παρακάτω υπόθεση της μητροπόλεως Κοζάνης, ανήμερα 21ηΑπριλίου 2009, θα αποδειχθεί δολοπλοκία, που πλέχτηκε για να αμαυρώσει την εθνικήν επέτειον της ελληνοχριστιανικής Επαναστάσεως:

«Προφυλακιστέος κρίθηκε ο 45χρονος αρχιμανδρίτης που κατηγορείται για ασέλγεια σε βάρος ανήλικου αγοριού. Πιο συγκεκριμένα, ο 17χρονος καταγγέλλει ότι το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής μετά την περιφορά του Επιταφίου, ο αρχιμανδρίτης του ζήτησε να τον ακολουθήσει στο υπόγειο του ναού. Όταν κατέβηκαν στο υπόγειο, ο ιερέας σήκωσε τα ράσα του, προέβη σε ασελγείς πράξεις και τον παρενόχλησε σεξουαλικά. Το παιδί όμως κατάφερε να ξεφύγει και έτρεξε στο σπίτι όπου διηγήθηκε το περιστατικό στους γονείς του…».

Πηγή:


 Αναρτήθηκε από  " Ο Τρίτος "

ΑΓΡΙΝΙΟ-Άγνωστοι επιτέθηκαν σε Πακιστανους μετανάστες






Άγνωστοι επιτέθηκαν λίγο μετά τις 11 το βράδυ σε σπίτι όπου διέμεναν Πακιστανοί μετανάστες κοντά στην Αγία Τριάδα Παναιτωλίου του δήμου Αγρινίου.
 Oι μετανάστες ξυλοκοπήθηκαν άγρια και υπάρχει και ένας τραυματίας. Η επίθεση έγινε αργά το βράδυ της Δευτέρας, όταν οι μετανάστες κοιμόντουσαν μέσα στο σπίτι.

Οι άγνωστοι προς το παρόν δράστες, περίπου δέκα άτομα, πέταξαν εντός της οικίας καπνογόνα και ξυλοκόπησαν τους δυο από τους τρεις μετανάστες που διέμεναν εκεί, με αποτέλεσμα ένας να τραυματιστεί και να μεταφερθεί αναίσθητος στο νοσοκομείο του Αγρίνιου.

Αστυνομικοί πραγματοποίησαν στη συνέχεια έρευνες για την ανεύρεση των δραστών.

Αναλυτικότερη ενημέρωση αναμένεται το πρωί της Τρίτης από την Αστυνομία.

http://theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=21664%3Aratsistiki-epithesi-kata-metanaston-sto-agrinio&catid=3%3Asociety&Itemid=41
 Αναρτήθηκε από M.V.M

Ο Αριστερισμός του Λένιν


Ο Αριστερισμός του Λένιν 
μια ανάγνωση κομματιών του έργου υπό το φως της συγκυρίας

Εάν επιχειρήσουμε να τεκμηριώσουμε την επικαιρότητα της μπροσούρας του λένιν αριστερισμός, η παιδική αρρώστια του κομμουνισμού, θα κληθούμε να εξηγήσουμε κάτι φαινομενικά παράδοξο. Πώς είναι ένα δυνατόν ένα έργο που γράφτηκε 90 χρόνια πριν, στα πρώτα βήματα της κομιντέρν και του κομμουνιστικού κινήματος, για τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εποχής, να διατηρεί σήμερα στο ακέραιο τη σημασία του, σε μια εντελώς διαφορετική εποχή, που τα κκ έχουν διανύσει μια πορεία σχεδόν εκατό χρόνων κι έχουν οπλιστεί με την πείρα (θετική κι αρνητική) του εικοστού αιώνα.

Η απάντηση είναι κάπως σύνθετη. Αφενός τα κκ έπρεπε να ξεκινήσουν από το μηδέν, να καθαρίσουν τη δεξιά ρεβιζιονιστική σκουριά της περεστρόικα και των προκατόχων της. Κι όπως είναι κάθε αρχή και δύσκολη, έπρεπε να περάσουν από τις ίδιες επώδυνες φάσεις και τους πόνους του τοκετού ενός νέου ξεκινήματος, να λυγίσουν πολλές φορές το κλαδί από την ανάποδη, από υπερβάλλοντα ζήλο, και να φτάσουν στα ίδια βασικά συμπεράσματα μέσα από τη δική τους πείρα, χωρίς να τα επαναλαμβάνουν μηχανικά.

Αφετέρου πολλοί σύντροφοι, με τη στενή κι ευρύτερη έννοια, «απελευθερωμένοι» από τις σιδερένιες νομοτέλειες που «κατέρρευσαν», ένιωθαν πλέον την ανάγκη να ξεσκάσουν, να παλιμπαιδίσουν, χωρίς σκληρές κομματικές δεσμεύσεις, και τη ρουτίνα της πειθαρχίας, φλερτάροντας με όλες τις ασθένειες της ηλικίας: απόρριψη της πρωτοπορίας, της πειθαρχίας, του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, κτλ. Τάχθηκαν δηλαδή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τη βασική ιδέα του κοκκινο-πράσινου ντάνι, ότι ο αριστερισμός είναι το φάρμακο στη γεροντική ασθένεια του κομμουνισμού.

Αφετρίτου, που λέει κι ένας παλιός αναγνώστης, γιατί οι φορείς της σύγχρονης σκουριάς τσιτάρουν αποσπάσματα από αυτήν τη μπροσούρα κι αναμασάνε δανεικά επιχειρήματα, ξεκομμένα από τα συμφραζόμενα, για να δικαιολογήσουν στο όνομα της τακτικής ευελιξίας τη δική τους οσφυοκαμψία, όπως έλεγε παλιά στο εκμέκ παγωτό ο σπύρος παπαδόπουλος, πριν γίνει ο ίδιος οσφυοκάμπτης.

Πρόκειται για τη γνωστή επιλεκτική κι αφηρημένη επίκληση στο λένιν, προκειμένου να τον φέρουν στα μέτρα τους, αφαιρώντας του κάθε ζωντανό περιεχόμενο. Λένε ότι ο λένιν συνεργάστηκε με τους μενσεβίκους και τους εσέρους, ενώ είναι γνωστό για παράδειγμα ότι οι μπολσεβίκοι ήταν ενάντιοι σε μια αφηρημένη ενότητα των «σοβιετικών κομμάτων» (δηλ των κομμάτων που εκπροσωπούνταν στα σοβιέτ εργατών κι αγροτών) κι αρνήθηκαν να μπουν στη στρούγκα της προσωρινής κυβέρνησης του κερένσκι, τραβώντας μόνοι τους (μαζί με ένα κομμάτι των αριστερών εσέρων) στην επανάσταση του οκτώβρη ενάντια σε αυτήν την κυβέρνηση.

Λένε ότι ο λένιν έκανε επανάσταση με άμεσα συνθήματα για γη, ψωμί κι ειρήνη. Ξεχνάνε όμως ότι ήδη με τις θέσεις του απρίλη είχε ρίξει συνάμα προς ζύμωση στις μάζες το σύνθημα «όλη η εξουσία στα σοβιέτ».
Λένε πως ο λένιν διέθετε τακτική ευελιξία και έκανε τακτικούς συμβιβασμούς. Δε λένε όμως πως ήταν ταυτόχρονα ιδεολογικά αδιάλλακτος προς τους πολιτικούς του αντιπάλους και μόνο σε αυτή τη βάση μπορεί να γίνει πλατιά μετωπική πολιτική με τακτικές συμμαχίες και συμβιβασμούς που υπηρετούν τον τελικό σκοπό των κομμουνιστών.

Το γενικότερο βασικό δίδαγμα του «αριστερισμού» και της πολιτικής του λένιν είναι η συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης. Ούτε «ναι» γενικά στους συμβιβασμούς, ούτε και «όχι» από θέση αρχής. Ούτε φετιχισμός της ενότητας (στην πορεία προς το βάλτο, όπως έλεγε σε ένα άλλο του κείμενο), ούτε σώνει και καλά το αντίθετο. Αυτό παραμένει ανοιχτό, ανάλογα με την ανάλυση των συνθηκών και της συγκυρίας.

Πολλοί μνημονεύουν τον αριστερισμό και τις βασικές θέσεις του για να τις στρέψουν εναντίον του σύγχρονου κουκουέ και της «αριστερίστικης, σεχταριστικής στροφής της ηγεσίας του». Ποιες είναι οι θέσεις αυτές; Ότι οι κομμουνιστές πρέπει να συμμετέχουν στις εκλογές για το αστικό κοινοβούλιο και να δρουν ακόμα και στα πιο αντιδραστικά συνδικάτα, για να πάρουν τις μάζες με το μέρος τους, κάνοντας τους απαραίτητους τακτικούς συμβιβασμούς.

Για το μεν πρώτο δεν έχουν να πούνε πολλά, αλλά είναι εντυπωσιακό ότι η κατά καιρούς κριτική στο κουκουέ μπορεί να συμπεριλάβει τα πάντα: από τις κατηγορίες για κοινοβουλευτικό κρετινισμό και υποταγή στην αστική νομιμότητα, ή για περιφρούρηση της βουλής στις 20 οκτώβρη, μέχρι τη στάση του στο θέμα της αριστερής κυβέρνησης που προτείνει ο σύριζα και του "ειρηνικού, κοινοβουλευτικού δρόμου προς το σοσιαλισμό", ή την αποχή στις εκλογές του 46’.

Σχετικά με το δεύτερο κάποιοι λένε ότι το κουκουέ διασπά το εργατικό κίνημα, και φτιάχνει τα δικά του κόκκινα συνδικάτα με το παμε, ελπίζοντας ότι θα έχουν απέναντί τους λοβοτομημένους συνομιλητές, που θα αγνοούν πλήρως την πραγματικότητα και θα ‘ναι πρόθυμοι να πιστέψουν τα πάντα. Η λογική του παμε είναι να ενισχυθεί το ταξικό ρεύμα και να απομονωθούν οι ξεπουλημένες ηγεσίες, δρώντας μέσα στα συνδικάτα, χωρίς να φτάνει ως τον οργανωτικό διαχωρισμού από τη γσεε.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια η βασική λογική του λένιν και το πνεύμα του αριστερισμού, παραμένει η ευελιξία και η συγκεκριμένη ανάλυση. Και η πείρα των μπολσεβίκων έχει να επιδείξει μια σειρά από τέτοια κι αντίθετα παραδείγματα, όπως η αποχή από τις πρώτες εκλογές της δούμας και η δημιουργία της προφιντέρν, της κόκκινης συνδικαλιστικής διεθνούς.
Αν ήταν να παίρναμε αυτούσιες τις επισημάνσεις του λένιν και τις μεταφέραμε μηχανιστικά σε άλλες περιόδους, μπορεί να βρίσκαμε σωστή πχ την πολιτική ουράς της εδα στην ένωση κέντρου ή μια συνεργασία με το πασοκ, για να κερδίσουμε την εργατική του βάση  –όπως περίπου νομίζει ότι κάνει ένα κομμάτι του σύγχρονου τροτσκισμού στην ελλάδα, όταν παίρνει θέση χειροκροτητή κάτω από την εξέδρα της γσεε στις απεργιακές συγκεντρώσεις.

Όποιος πάντως διαβάσει σήμερα τον αριστερισμό, μπορεί να βρει μερικά πολύ ενδιαφέροντα σημεία που έχουν σχεδόν ξεχαστεί και περιπέσει στο σκοτάδι της επιλεκτικής άγνοιας.

Ήδη στο πρώτο κεφάλαιο πχ ο λένιν λέει πως ενώ αρχικά πίστευαν ότι η προλεταριακή επανάσταση στις προηγμένες δυτικές χώρες θα έμοιαζε ελάχιστα με το νικηφόρο οκτώβρη στην καθυστερημένη ρωσία, η ρωσική επανάσταση έχει βασικά και δευτερεύοντα χαρακτηριστικά με διεθνή σημασία και ιστορική αναγκαιότητα να επαναληφθούν σε διεθνή κλίμακα. Και το πιο βασικό χαρακτηριστικό της ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου, βασισμένη στην απόλυτη συγκεντροποίηση και την αυστηρή πειθαρχία. Αυτά ακριβώς δηλ που ήρθε μισό αιώνα αργότερα να αναιρέσει ο ευρωκομμουνισμός στο όνομα των διαφορετικών συνθηκών στην προηγμένη δύση, των εθνικών ιδιαιτεροτήτων και του «εθνικού δρόμου» κάθε χώρας προς το σοσιαλισμό.

Στο δεύτερο κεφάλαιο ο λένιν λέει ότι η μικρή παραγωγή γεννά αδιάκοπα, αυθόρμητα και σε μαζική κλίμακα τον καπιταλισμό και την αστική τάξη (σε πλήρη αντίθεση με όσα πρεσβεύει ο μικροαστικός σοσιαλισμός του αναρχικού προυντόν κι άλλων δυνάμεων που απεχθάνονται το συγκεντρωτισμό, τον κεντρικό σχεδιασμό και την κολεκτιβοποίηση) και εξηγεί ότι η αντίσταση της αστικής τάξης δεκαπλασιάζεται μετά την ανατροπή της κι ότι η ισχύς της βασίζεται η δύναμη της συνήθειας και της μικρής παραγωγής –κι αυτήν ακριβώς καλείται να αντιμετωπίσει η δικτατορία του προλεταριάτου.

Εδώ έχουμε συμπυκνωμένες μερικές πολύ σημαντικές ιδέες. Καταρχάς ο λένιν υποστηρίζει ότι η αντίσταση της αστικής τάξης πολλαπλασιάζεται μετά την ανατροπή της, δηλ μετά την επανάσταση. Και δεν πρόκειται για τη γνωστή φράση του στάλιν, ότι «η ταξική πάλη οξύνεται στο σοσιαλισμό», που κάνει πολλούς να εξοργίζονται βλέποντας το (μικροαστικά κατά βάση) όνειρό μιας λίγο-πολύ γρήγορης απονέκρωσης να απομακρύνεται, αλλά για την παραδοχή του ίδιου του βλαδίμηρου, του ηγέτη της επανάστασης.

Ο οποίος αμέσως μετά εξηγεί από πού προέρχεται η δύναμη αυτής της αντίστασης. Δε βρίσκεται μόνο στη δύναμη του διεθνούς κεφαλαίου και των διεθνών δεσμών της αστικής τάξης, αλλά και στη δύναμη της συνήθειας και της μικρής παραγωγής (που όπως είδαμε γεννά αδιάκοπα και σε μαζική κλίμακα τον καπιταλισμό). Για αυτούς τους λόγους χρειάζεται επίμονος και μακρόχρονος πόλεμος και καθίσταται αναγκαία η δικτατορία του προλεταριάτου.

Η δικτατορία του προλεταριάτου παύει να είναι αναγκαία μόνο με την κατάργηση των υπολειμμάτων του καπιταλισμού. Τα υπολείμματα αυτά όμως δεν πρέπει να τα προσωποποιούμε μόνο στην αστική τάξη και τους καπιταλιστές ως βιολογική υπόσταση, αλλά να τα εντοπίζουμε στη σφαίρα της παραγωγής, στη συνήθεια, στη μικρή παραγωγή, σε όλα τα στοιχεία που τα αναγεννάν αυθόρμητα κι αδιάκοπα.

Με άλλα λόγια το εργατικό κράτος, δηλ η δικτατορία του προλεταριάτου, συνεχίζει να υπάρχει στο σοσιαλισμό όχι μόνο εξαιτίας της ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης και των δεσμών της ντόπιας αστικής τάξης με το κεφάλαιο διεθνώς, όχι μόνο ως ειδικός μηχανισμός καταπίεσης των υπολειμμάτων των παλιών εκμεταλλευτριών τάξεων, αλλά και για να διευθύνει την παραγωγή, να πολεμήσει τα στοιχεία που αναγεννάν τον καπιταλισμό και να καλλιεργήσει, να βοηθήσει να ωριμάσουν τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά, η μεγάλη συγκεντρωμένη παραγωγή κι ο κοινωνικός χαρακτήρας των παραγωγικών μέσων, που επιτρέπει την ουσιαστική κοινωνικοποίησή τους.
Αυτός ο δρόμος δε θα είναι σύντομος, ούτε στρωμένος με ροδοπέταλα, όπως φαντάζονταν αυτοί που κατέκριναν τη σοβιετική ένωση για το σοβιετικό κράτος που δεν απονεκρωνόταν, αλλά υποχρεωτικά μακρύς και δύσκολος, όπως μας λέει ο βλαδίμηρος.

Στο επόμενο κεφάλαιο μέσα από μια σύντομη επισκόπηση των πιο σημαντικών σταθμών της πορείας και διαμόρφωσης του μπολσεβικισμού ως πολιτικό ρεύμα, ο λένιν καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: ο μπολσεβικισμός αναπτύχθηκε, δυνάμωσε κι ατσαλώθηκε πρώτα και κύρια στην πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό. Αυτός ήταν και παραμένει σήμερα ο κυριότερος εχθρός μες στο εργατικό κίνημα.

Αυτά λοιπόν δεν τα λέει η κομιντέρν της περιόδου του σοσιαλφασισμού, ούτε κάποιος σεχταριστής. Ο λένιν θεωρεί απαραίτητο όρο διαμόρφωσης ενός συνεπούς πολιτικού ρεύματος την πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό και θεωρεί τον τελευταίο τον κυριότερο εχθρό των μπολσεβίκων όχι γενικά αλλά μες στο εργατικό κίνημα. Ενώ σε επόμενο κεφάλαιο χαρακτηρίζει τους ηγέτες του «εντολοδόχους της τάξης των καπιταλιστών» και «πράκτορες της αστικής τάξης μες στο εργατικό κίνημα». Και αυτά σε μια μπροσούρα που έχει βασικό της αντικείμενο τον αριστερισμό, που ο λένιν τον θεωρεί ως ένα είδος τιμωρίας του εργατικού κινήματος για τα οπορτουνιστικά αμαρτήματα του παρελθόντος (και τα δύο αυτά εκτρώματα αλληλοσυμπληρώνονταν).

Η μικροαστική επαναστατικότητα που μοιάζει με τον αναρχισμό ή κάτι δανείστηκε από αυτόν είναι ο άλλος εχθρός του μπολσεβικισμού στο εργατικό κίνημα κι η πάλη εναντίον του συντέλεσε κι αυτή στη διαμόρφωση του ως πολιτικό ρεύμα. Αυτό όμως θα ήταν το θέμα μιας άλλης ανάρτησης.

Αντί επιλόγου σε αυτό το κείμενο, η κε του μπλοκ παραθέτει τρία ακόμα αποσπάσματα από τον «αριστερισμό», που προσφέρονται για ενδιαφέροντες συνειρμούς.

-Τη νικηφόρα πάλη ενάντια στην κοινοβουλευτική (στην πραγματικότητα) αστική δημοκρατία και τους μενσεβίκους, οι μπολσεβίκοι την άρχισαν πολύ προσεκτικά και την προετοίμασαν κατά τρόπο κάθε άλλο παρά απλό. Στην αρχή δεν καλούσαμε τις μάζες να ανατρέψουν την κυβέρνηση (...), δεν κηρύσσαμε την αποχή από το αστικό κοινοβούλιο, αλλά λέγαμε επίσημα εξ ονόματος του κόμματος ότι μια αστική δημοκρατία με συντακτική είναι καλύτερη από μια αστική δημοκρατία χωρίς αυτήν, και η «εργατοαγροτική» σοβιετική δημοκρατία είναι καλύτερη από κάθε αστική, κοινοβουλευτική δημοκρατία. Χωρίς μια τέτοια προσεκτική και μακρόχρονη προετοιμασία δε θα μπορούσαμε να πετύχουμε τη νίκη του οκτώβρη, ούτε να τη διατηρήσουμε.
Κι εγώ με τη σειρά μου θα πρόσθετα ότι αν δε βάζουμε το δεύτερο σκέλος και μένουμε στη λογική του μικρότερου κακού, δεν πρόκειται ποτέ να πλησιάσουμε σε μια τέτοια νίκη, πόσο μάλλον να την πετύχουμε και να τη διατηρήσουμε.

-Ακριβώς εδώ βλέπουμε πως οι «αριστεροί» δε μπορούν να σκεφτούν, δε μπορούν να φερθούν σαν κόμμα της τάξης, σαν κόμμα των μαζών. Έχετε υποχρέωση να μην κατεβαίνετε ως το επίπεδο των μαζών, ως το επίπεδο των καθυστερημένων στρωμάτων της τάξης. Έχετε υποχρέωση να τους λέτε την πικρή αλήθεια. Τις αστικοδημοκρατικές τους προλήψεις να τις λέτε προλήψεις. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Ταυτόχρονα όμως έχετε και την υποχρέωση να παρακολουθείτε νηφάλια την πραγματική κατάσταση συνειδητότητας ακριβώς όλης της τάξης κι όχι της πρωτοπορίας της.
Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.

-Φινάλε με ένα κομμάτι που θα μπορούσε να είναι αυτούσιο η σημερινή περιγραφή κάποιων τάσεων της ελληνικής κοινωνίας.
Για τους μαρξιστές θεωρητικά είναι πέρα για πέρα διαπιστωμένο –κι η πείρα των επαναστάσεων και των κινημάτων το έχει επιβεβαιώσει απόλυτα- ότι ο μικροϊδιοκτήτης, ο μικρονοικοκύρης που στον καπιταλισμό υφίσταται μια μόνιμη καταπίεση και πολύ συχνά δοκιμάζει μια απότομη και γρήγορη χειροτέρευση της ζωής του και καταστροφή, περνά εύκολα σε άκρα επαναστατικότητα, δεν είναι όμως ικανός να δείξει αντοχή, οργανωτικό πνεύμα, πειθαρχία και σταθερότητα. Ο μανιασμένος από τις φρικωδίες του καπιταλισμού μικροαστός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, που όπως κι ο αναρχισμός χαρακτηρίζει όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Η αστάθεια μιας τέτοιας επαναστατικότητας, η στειρότητά της, η ιδιότητά της να μετατρέπεται γρήγορα σε υποταγή, σε απάθεια, σε φαντασιοπληξία, ακόμα και σε μανιασμένο ενθουσιασμό για το ένα ή το άλλο αστικό ρεύμα της «μόδας», όλα αυτά είναι πασίγνωστα.

 Τα υπόλοιπα σε κάποια επόμενη ανάρτηση.
 Καλή δύναμη για αύριο σε όσους βρεθούν στο δρόμο..
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα  

Με στόχο την ενίσχυση των μονοπωλίων


Με στόχο την ενίσχυση των μονοπωλίων
Είναι γεγονός ότι η επίσκεψη της Α. Μέρκελ στην Ελλάδα δεν είναι εθιμοτυπική. Ούτε μπορεί να πιστέψει κανείς ότι ήρθε στην Ελλάδα για να δηλώσει μέσα στην Ελλάδα τη στήριξή της στην κυβέρνηση, τη στήριξη στην παραμονή στην Ευρωζώνη και στο ευρώ και να δείξει στον ελληνικό λαό τα «φιλικά της αισθήματα», σε αντίθεση με την έως τώρα δήθεν επιθετική πολιτική της απέναντι στην ελληνική καπιταλιστική οικονομία. Αυτό μπορούσε να το κάνει και από τη Γερμανία. Σε τελευταία ανάλυση, η επικεφαλής της κυβέρνησης ενός κράτους ηγέτη στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ, που προάγει τα συμφέροντα των μονοπωλίων του συγκεκριμένου κράτους δεν μπορεί να έρχεται στην Ελλάδα για λόγους αβροφροσύνης. Δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί ανάμεσα στα καπιταλιστικά συμφέροντα. Αυτά καθορίζονται και καθορίζουν τους ανταγωνισμούς με βάση και τη δύναμη του κεφαλαίου κάθε κράτους, ανεξάρτητα αν υπάρχει συμμαχία με τη μορφή της Ευρωζώνης ή της ΕΕ, ή συμμαχία χωρίς τη συγκεκριμένη μορφή. Και, βεβαίως, η ανισομετρία παίζει επίσης σημαντικό ρόλο. Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού έχει οξύνει στο έπακρο τους ανταγωνισμούς και εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης, και μεταξύ κρατών - μελών της Ευρωζώνης και άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών (π.χ. έχουν οξυνθεί οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γερμανία), αλλά έχουν οξυνθεί οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου και εντός των κρατών. Είναι γνωστό και έχει δει κατ' επανάληψη το φως της δημοσιότητας πως στη Γερμανία υπάρχουν οξύτατοι ανταγωνισμοί ανάμεσα στο τμήμα του κεφαλαίου που κάνει εξαγωγές και σε άλλα τμήματα του κεφαλαίου. Εχει π.χ. δεχτεί κριτική και η Μέρκελ ότι ενισχύει τις επενδύσεις έξω από τη Γερμανία και όχι εντός της Γερμανίας. Υπάρχει, επίσης, διαπάλη ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου που επιμένουν στην ενίσχυση της ευρωατλαντικής σχέσης, δηλαδή με τις ΗΠΑ και σε άλλα που προσβλέπουν σε άλλες στρατηγικές συμμαχίες όπως π.χ. με Ρωσία - Κίνα. Αυτοί οι ανταγωνισμοί αντανακλώνται και στις σχέσεις των ΗΠΑ και Γερμανίας με την Ελλάδα, αλλά και με τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα.
***
Είναι γνωστό ότι από την αρχή της εκδήλωσης της κρίσης στην Ελλάδα, αλλά και στην ΕΕ, εκτός από τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα υποτίμησης της τιμής της εργατικής δύναμης για να καταναλώνουν οι καπιταλιστές λιγότερο κεφάλαιο για την αγορά της, δηλαδή για πληρωμή μισθών, ασφαλιστικών εισφορών κ.λπ., να έχουν δηλαδή πάμφθηνους εργάτες για να τονωθούν και να έχουν λιγότερες απώλειες από την καταστροφική δύναμη της κρίσης, στη διαχείρισή της εντάχθηκε και ένα τεράστιο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, για να υπάρχει πεδίο επενδύσεων υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων που τώρα είναι «νεκρά» ή καλύτερα «εν υπνώσει». Δεν επενδύονται, δηλαδή, γιατί δεν αποφέρουν κέρδη. Τμήματα του γερμανικού κεφαλαίου ενδιαφέρονται για επενδύσεις στην Ελλάδα. Το ίδιο και των ΗΠΑ. Η Ενέργεια, όπως π.χ. οι ανανεώσιμες πηγές, οι υδρογονάνθρακες, ο λιγνίτης και η ηλεκτρική ενέργεια, οι μεταφορές και οι υποδομές για μεταφορές όπως λιμάνια, αεροδρόμια, φιλέτα γης για τουριστικές και άλλες επιχειρήσεις βρίσκονται στο πεδίο ανταγωνισμού για μοιρασιά. Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για τους υδρογονάνθρακες, η Γερμανία για τις ανανεώσιμες πηγές Ενέργειας, για τις μεταφορές, κ.ά. (βλέπε αναλυτικά σελ. 6 στο σημερινό «Ριζοσπάστη»), αλλά και ο στρατηγικός της σύμμαχος, η Ρωσία, δεν είναι αδιάφορη για τους υδρογονάνθρακες και στην Ελλάδα. Δεν αποκλείεται και η Γερμανία να ενδιαφέρεται για τους υδρογονάνθρακες της Ελλάδας. Και η κυβέρνηση της Ελλάδας μπορεί να παζαρεύει με «προίκα τη μοιρασιά», την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, άρα και γερμανικών.
***
Οι ανταγωνισμοί ΗΠΑ - Γερμανίας διαπλέκονται με την υπόθεση εντός ή εκτός ευρώ η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας. Αλλωστε, ένα πεδίο ανταγωνισμού ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γερμανία είναι ο ανταγωνισμός ευρώ - δολαρίου ως διεθνή νομίσματα. Εξοδος της Ελλάδας από το ευρώ καταστρέφει πολλαπλάσια το κεφάλαιο, λόγω υποτίμησης με το όποιο νέο νόμισμα. Η καταστροφή του κεφαλαίου με την έξοδο από το ευρώ και λόγω κρίσης διαπλέκεται με τους ανταγωνισμούς διαφορετικών μερίδων του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, υπάρχουν οι δυνατότητες αλλαγής ιμπεριαλιστών συμμάχων. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν την υπονόμευση της Ευρωζώνης και της Γερμανίας. Ταυτόχρονα, οι ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι στην Ενέργεια και τη μεταφορά της (π.χ. εφοπλιστές, αγωγοί), συναλλάσσονται με δολάριο. Αλλά και το τμήμα του κεφαλαίου που κάνει εξαγωγές ενδιαφέρεται για πιο φτηνό νόμισμα. Μέσα σε όλ' αυτά πρέπει να δούμε την επίσκεψη της Μέρκελ. Ερχεται για να πάρει μέρος στη μοιρασιά ελληνικών πλουτοπαραγωγικών πηγών, στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ερχεται να εξασφαλίσει και να αυξήσει τις εξαγωγές του γερμανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα. Είτε εμπορευμάτων είτε εξοπλισμών κλπ. Απ'αυτό μόνο οι ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι θα ωφεληθούν, από πιθανές συμπράξεις. Ο λαός δεν έχει τίποτα σε όφελός του να περιμένει. Ο,τι επενδύσεις και αν γίνουν, οι εργασιακές συνθήκες θα είναι οι σημερινές, ίσως και χειρότερες, με μισθούς πείνας και ωράρια - λάστιχο, ενώ δε θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Οι ανεμογεννήτριες, για παράδειγμα, και τα φωτοβολταϊκά δε δημιουργούν. Ενώ οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και στο έδαφος της Ελλάδας, που, σε συνδυασμό με την Ανατολική Μεσόγειο, εγκυμονούν και κινδύνους για το λαό.

Αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ...


Αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΝΑΙ, ΕΝΤΑΞΕΙ, ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ πολύ καλά. Η Α. Μέρκελ έρχεται σήμερα, το ξέρουν και οι πέτρες.
Δικαίως κάθε εργαζόμενος αγανακτεί στην εικόνα ενός ηγετικού στελέχους της ΕΕ ως... «φίλου», «σύμμαχου» και «επισκέπτη». Επίσης, δίκαια εξοργίζεται με τις απαγορεύσεις συναθροίσεων.
Μόνο που όσοι μιλάνε γι' αυτή την επίσκεψη ξεχνάνε μία μικρή λεπτομέρεια και μάλιστα απολύτως σκόπιμα. Το ότι η Α. Μέρκελ δεν προηγείται αλλά ...έπεται των πολιτικών της επιλογών, που είναι οι ίδιες με αυτές ολόκληρης της ΕΕ.
Η πολιτική που εκφράζει, έχει «επισκεφθεί» την Ελλάδα πολύ πριν από την ίδια την καγκελάριο και μάλιστα έχει γίνει ...μόνιμος κάτοικος, με όλα της τα «χαρτιά» εντάξει.
Η καταστροφή των εργατικών κατακτήσεων, η αιώνια λιτότητα και φτώχεια έχουν ήδη αποφασιστεί, ψηφιστεί, θεσμοθετηθεί και εφαρμοστεί. Οπότε η επίσκεψη Μέρκελ απλώς σφραγίζει την όλη ιστορία και τη συνέχειά της.
Κι αυτό ας μην κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν ούτε οι κυβερνώντες, ούτε όσοι μας τάζουν μια «άλλη», «φιλολαϊκή» και «κοινωνικά ευαίσθητη» Ευρωπαϊκή Ενωση.
Οσο για κάτι ανέκδοτα του είδους «η κ. Μέρκελ να αλλάξει στρατηγική», που λέει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, τι να πει κανείς; Μπορεί και τα λιοντάρια να γίνουν ...χορτοφάγα.
Τι να γίνει, όμως, όταν θέλεις να κουκουλώσεις την ουσία των όσων γίνονται, όταν θέλεις να καλύψεις με κάθε τρόπο πως η ΕΕ του κεφαλαίου και των πολυεθνικών μαζί με την ντόπια πλουτοκρατία είναι οι πραγματικοί επιτιθέμενοι, αναγκαστικά θα καταλήξεις στην αστειότητα.
Ας μη θεωρούν, όμως, όλοι τους πως ο κόσμος έχει χάσει κάθε κρίση και λογική. Γιατί θα εκπλαγούν πολύ δυσάρεστα.

Γρηγοριάδης Κώστας


Για την αποτελεσματικότητα των αγώνων
-- Πολλοί λένε ότι άλλο θα είναι να υπάρχει μεγάλη συμμετοχή και κινητοποίηση του κόσμου στις διαμαρτυρίες και τις συγκεντρώσεις, ακόμα και τη μέρα της ψήφισης του νέου πακέτου μέτρων στη Βουλή και άλλο θα είναι η χαμηλή συμμετοχή. Θεωρείτε ότι είναι βαρόμετρο πολιτικών εξελίξεων η συμμετοχή του κόσμου; Διακρίνετε ότι μπορεί να έχουμε εκλογές μέσα από την άρνηση εφαρμογής των μέτρων;
-- Η κινητοποίηση του λαού δεν μπορεί να έχει στόχο τις εκλογές. Αυτό δε σημαίνει ότι όταν γίνουν οι εκλογές δεν πρέπει να παλέψει, να παρέμβει και να μην ψηφίζει ό,τι ψήφιζε έως τώρα, και δεν μιλάω μόνο για την κυβέρνηση, αλλά η κινητοποίηση του λαού πρέπει να υπερβαίνει και αυτό, χωρίς να σημαίνει, ξαναλέω, ότι δεν αξιοποιείς και την εκλογική μάχη.
Γιατί αν ο λαός βάλει σαν στόχο να πέσει η κυβέρνηση, να πέσει η κυβέρνηση, δεν έχουμε καμία αντίρρηση, αλλά εάν στην επόμενη εκλογική μάχη ο λαός δεν εκφράσει με την ψήφο του τη διάθεση ρήξης και αντεπίθεσης και αυτή η εκλογική μάχη θα είναι μία καινούργια απογοήτευση. Μπορεί να αλλάξει η κυβέρνηση, αλλά η ζωή έχει δείξει ότι οι κυβερνήσεις εύκολα ανεβοκατεβαίνουν, με άλλα κόμματα, αλλά η πολιτική παραμένει ουσιαστικά ίδια. Η ίδια μάλιστα σε συνθήκες κρίσης.
Επομένως, βαρόμετρο για μας είναι: Η οργάνωση του λαού στα συνδικάτα, η κινητοποίηση του λαού στους τόπους δουλειάς, στα γραφεία, στη γειτονιά, και βαρόμετρο είναι τα αιτήματα και η κατεύθυνση του αγώνα. Ενας αγώνας που εστιάζεται εναντίον της κυρίας Μέρκελ και εναντίον του κυρίου Σαμαρά, να το πω από τώρα, θα είναι αποτυχημένος, δεν θα φέρει αποτελέσματα, ενώ μπορεί να είναι και πολύ ηρωικός και μπορεί να είναι και πολύ σημαντικός.
Ο λαός πρέπει να βλέπει μπροστά του σταθμούς αγώνα. Οι εκλογές είναι ένας σταθμός. Η απεργία είναι ένας σταθμός. Τα συλλαλητήρια είναι ένας σταθμός. Η κινητοποίηση στη γειτονιά είναι κι αυτός ένας σταθμός. Θα περάσουμε από μία πορεία διαδοχικών αναμετρήσεων, άλλοτε μπορεί να έχουν τη μορφή μεγάλης κινητοποίησης, άλλοτε μπορεί να έχουν και τη μορφή ανασύνταξης για το επόμενο βήμα. Για μας τουλάχιστον δεν μπορεί να αρχίζει και να τελειώνει η μάχη στις εκλογές. Και δεν το λέμε τώρα με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα για το Κόμμα, με βάση το αποτέλεσμα του 2012, αυτό το λέμε από γεννησιμιού μας.
Για να το ξεκαθαρίσουμε. Κάθε μορφή πάλης και οι εκλογές είναι μια μεγάλη πολιτική αναμέτρηση. Ο λαός τι έκανε; Εκανε ένα βήμα μπρος ή ένα βήμα πίσω; Θεωρούμε ότι έκανε ένα βήμα πίσω. Αυτό δεν σημαίνει ότι χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στο λαό. 'Η πάνω απ' όλα ότι θα μειώσουμε την πάλη μας για τα δικαιώματα του λαού. Σε καμία περίπτωση. Και είμαστε υποχρεωμένοι και καταδικασμένοι - και δεν το λέω αρνητικά - να παλεύουμε ούτως ώστε ο λαός να ξεσηκωθεί. Το θέμα δεν είναι να ξεσηκωθεί το ΚΚΕ. Να ξεσηκωθεί ο λαός. Και βεβαίως δίχως ισχυρό ΚΚΕ και ο λαϊκός ξεσηκωμός δεν θα είναι τόσο αποτελεσματικός. Αλλά εν πάση περιπτώσει έχουμε μια πορεία δύσκολη μπροστά μας, με καμπές, και όσοι νομίζουν ότι λύνεται το ζήτημα μέσα από μία εκλογική μάχη μόνο, αυταπατώνται.
Αυτό δε σημαίνει ότι δε βάζουμε ως στόχο να πέσει η κυβέρνηση, ας πέσει και αύριο το πρωί. Αλλά δεν μπορούμε να συμβάλλουμε στην παραπλάνηση του λαού. Να πέσει η κυβέρνηση και να κάνει το λαϊκό κίνημα δέκα βήματα πιο μπροστά. Αλλά αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση είναι νομιμοποιημένη, αν θέλετε, με την ψήφο του λαού. Και η επόμενη επίσης θα είναι νομιμοποιημένη. Δεν έγινε νοθεία. Νοθεύεται η συνείδηση, δεν χρειάζεται να ψηφίζουν και τα δέντρα, όπως έγινε το '61...

ΚΕΡΚΥΡΑ-Λ.Σ .για ερημίτη, τα... 13εκ. και τα ορφανά λιμάνια!


Ο Θ. Γουλής για ερημίτη, τα... 13εκ. και τα ορφανά λιμάνια!





Δηλώσεις για τρία ζητήματα έκανε τη Δευτέρα ο επικεφαλής της ΛΑΣΥ, Θόδωρος Γουλής. Τον Ερημίτη, τα 13 εκ. ευρώ των ημιτελών έργων από το Γ ΚΠΣ, αλλά και τα ορφανά λιμάνια. 

Αποσπασματικά, τα όσα είπε:

ΕΡΗΜΙΤΗΣ

1. Με πρωτοβουλία της Επιτροπής Αγώνα για τη διάσωση του Ερημίτη πραγματοποιήθηκε, την Κυριακή 7/10, σύσκεψη με μαζική συμμετοχή των κατοίκων και των φορέων της περιοχής του πρώην Δήμου Κασσιωπαίων, για να συζητήσει την πορεία του αγώνα τους και την κλιμάκωση του.

Κατέληξαν ομόφωνα σε ένα ψήφισμα που εκφράζει την κατηγορηματική αντίθεσή τους στο ξε-πούλημα του Ερημίτη και στη μεταφορά του φυλακίου του πολεμικού ναυτικού καθώς και σε μια σειρά δραστηριότητες όπως: Την Κυριακή 21/10/12 διοργανώνουν επίσκεψη στο χώρο του Ερημίτη (το ψήφισμα θα το δώσουν στη δημοσιότητα οι ίδιοι).

Εμείς παραβρεθήκαμε αντιπροσωπία του ΚΚΕ και της Λ. Συσπείρωσης της Περιφέρειάς και του Δήμου Κερκυραίων και υπογραμμίσαμε τα εξής:

Ότι η ιδιωτικοποίηση-ξεπούλημα του Ερημίτη όπως του αεροδρομίου και του λιμανιού αλλά και άλλων Δημόσιων υποδομών και εκτάσεων είναι μέρος συνολικής αντιλαϊκής επίθεσης της Ε.Ε, της ελληνικής αστικής τάξης και των κομμάτων της και πρέπει να αντιπαλευτεί στο σύνολό της. Αποκαλύψαμε ότι είναι ψεύτικο και υποκριτικό το ενδιαφέρον της Βουλευτού του ΠΑΣΟΚ γιατί με ερώτηση της βάζει ανοικτά θέμα αξιοποίησης δηλαδή ξεπουλήματος του Ερημίτη και οικοπεδοποίησης του. Η ανάπτυξη που προπαγανδίζουν ορισμένοι ότι θα φέρει το ξεπούλημα του Ερημίτη είναι προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων και εις βάρος των εργαζομένων και των μικρομεσαίων επαγγελματιών του τουριστικού κλάδου. Αυτό αποδεικνύεται από την ε-φαρμογή του all inclusive από τα μεγάλα ξενοδοχεία σε όλες τις τουριστικές περιοχές της Κέρ-κυρας και της Ελλάδας. Αυτή η εφαρμογή συρρικνώνει και κλείνει ενοικιαζόμενα δωμάτια, μι-κρά ξενοδοχεία, εστιατόρια, bar κ.α.

Στην σύσκεψη έγινε ενημέρωση από την Επιτροπή Αγώνα για την προσπάθεια ποινικοποίησης των αγώνων των κασσιωπιτών ενάντια στην εγκατάσταση νέας ιχθυοκαλλιέργειας στο Καπαρέ-λι. Συγκεκριμένα καταγγέλθηκε ότι έχουν επιβληθεί υπέρογκα πρόστιμα από το Λιμεναρχείο σε ψαράδες και άλλους ιδιοκτήτες πλωτών μέσων και από τον ιδιοκτήτη της ιχθυοκαλλιέργειας μηνύσεις εναντίον εκπροσώπων μαζικών φορέων της περιοχής.

Πρόκειται για απαράδεκτες ενέργειες στις οποίες έχει ενεργό ρόλο η διοίκηση κρατικής υπηρε-σίας (Λιμεναρχείο).

Απαιτούμε να ανακληθούν όλα τα πρόστιμα του Λιμεναρχείου και να τεθούν στο αρχείο οι μη-νύσεις που είναι αβάσιμες και σε πολλά σημεία ψευδείς.


Τα... χαμένα χρήματα

2. Την Παρασκευή 5/10, ο Περιφερειάρχης, έδωσε στη δημοσιότητα τον κατάλογο των έργων του ΚΠΣ 2000 – 2006, που απαιτείται η επιστροφή της κοινοτικής συμμετοχής, συνολικού ύψους 13 εκ. ευρώ. Πρόκειται για μεγάλη πρόκληση απέναντι στον κερκυραϊκό λαό από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, από τους Δημάρχους και τους Νομάρχες αυτών των κομμάτων. Μεγάλες ευθύνες έχουν και οι κρατικές υπηρεσίες ελέγχου όλων αυτών των έρ-γων που καθυστέρησαν ή έμειναν ημιτελή ή εξαφανίστηκαν. Σε αρκετές περιπτώσεις πρόκειται για έργα που εμείς έγκυρα είχαμε υπογραμμίσει τις κακοτεχνίες και την εμφανή πα-ραβίαση των μελετών τους, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις Αλύπας στην Παλιοκαστρί-τσα. Ο τότε κρατικός Περιφερειάρχης κ. Σ. Βόσδου μας είχε απειλήσει με μηνύσεις. Δυστυ-χώς για αυτόν ο καιρός απέδειξε την σταθερότητα του έργου αφού διέλυσε τον εξωτερικό μόλος και άλλες εγκαταστάσεις.

Ο κ. Σπύρου πρέπει να απαντήσει ποιος θα πληρώσει τα 13 εκ. ευρώ και να σταματήσει να κάνει τον Πόντιο Πιλάτο. Έχει και ο ίδιος τεράστιες ευθύνες γιατί ενώ ήταν σχεδόν ενάμισι χρόνο Περιφερειάρχης δεν έκανε τίποτα για να ολοκληρωθούν και να ελεγχθούν τα συγκε-κριμένα έργα.


Τα ορφανά λιμάνια

3. Πληροφορηθήκαμε ότι η Περιφέρεια συγκρότησε επιτροπή παραλαβής του έργου του λιμανιού Αυλάκια στου Οθωνούς. Όμως, το συγκεκριμένο έργο είμαι ημιτελές. Συγκεκριμέ-να:

α) Η μελέτη του έργου προβλέπει βάθη 4,10 μέτρων σύμφωνα με μέτρηση της υ-δρογραφικής υπηρεσία του ΠΝ (υπάρχει σχετικός χάρτης). Σε ορισμένα σημεία της έχει βά-θος μόνο 2,80 μ και μάλιστα στην είσοδο του λιμανιού, κάτι το οποίο καθιστά αδύνατη την είσοδο του πλοίου της γραμμής.

β) Δεν έχουν τοποθετηθεί οι σημαντήρες στην είσοδο του λιμανιού αν και υπάρχει η χρηματοδότηση από την περιφέρεια.

γ) Το λιμάνι είναι άχρηστο γιατί δεν έχει προστατευτικό μόλο στην είσοδό του και μπαίνει ζωντανή η θάλασσα μέσα στο λιμάνι, ιδιαίτερα το χειμώνα.

Δεν μπορεί να γίνει λοιπόν καμία παραλαβή ενός ημιτελούς έργου που μάλιστα παραβιάζει εμφανώς τη μελέτη κατασκευής του.

ΚΑΤΩ Η ΔΙΧΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ


Είμαστε όλοι... Γερμανοί!

H Γερμανία είναι η «ατμομηχανή» της ΕΕ. Πράγματι.

Αλλά ας δούμε πώς λειτουργεί αυτή η «ατμομηχανή» πρώτα και κύρια στο εσωτερικό της χώρας.

Ας δούμε, δηλαδή, ποιοι μετατρέπονται σε «κάρβουνο» για να παραχθεί αυτός ο κεφαλαιοκρατικός «ατμός»:

*

1)
 Στη Γερμανία, σήμερα, υπάρχουν 16 εκατομμύρια άνθρωποι - σχεδόν δύο Ελλάδες, δηλαδή - βυθισμένοι στη φτώχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό...


*

2)
 Στη Γερμανία, σήμερα, σύμφωνα με την «Εκθεση Πλούτου και Φτώχειας» που συντάχθηκε από την ίδια τη γερμανική κυβέρνηση, η κοινωνική ανισότητα ξεπερνά κάθε προηγούμενο, καθώς το 10% του εύπορου πληθυσμού της χώρας κατέχει το 53% του συνολικού πλούτου, ενώ την ίδια ώρα το 50% των γερμανικών νοικοκυριών κατέχει μόλις το 1% του πλούτου της Γερμανίας...


*

3)
 Στη Γερμανία, σήμερα, όπως ομολογεί το γερμανικό υπουργείο Εργασίας, «τα ωρομίσθια, που δεν επαρκούν πλέον - ακόμη κι αν κάποιος εργάζεται με πλήρη απασχόληση - για να θρέψουν ένα μονομελές νοικοκυριό, επιτείνουν τους κινδύνους της φτώχειας και υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή»...


*

4)
 Στη Γερμανία, σήμερα, ο αριθμός των εργαζομένων με μηνιαίο εισόδημα που δεν ξεπερνά τα 400 ευρώ ανέρχεται στα 7,5 εκατομμύρια...


*

5)
 Στη Γερμανία, σήμερα, ο εργάτης, στο πλαίσιο των υφιστάμενων εργασιακών σχέσεων που στηρίζονται στους νόμους του «σοσιαλιστή» Σρέντερ περί λειτουργίας δουλεμπορικών γραφείων «ενοικίασης εργαζομένων» δεν λογίζεται ως άνθρωπος, αλλά ως αναλώσιμο υλικό: «...η απασχόληση εκμισθούμενων εργαζομένων ανήλθε από 782 χιλιάδες το 2001 σε 1.200 χιλιάδες εργαζόμενους το 2006. Στο εργοστάσιο της Μερσεντές στο Worth ένας στους δέκα εργαζόμενους είναι εκμισθωμένος. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές άλλες μεγάλες επιχειρήσεις, όπως η Siemens. Η Siemens μάλιστα στον ισολογισμό της καταχωρεί τις δαπάνες για τους εκμισθωμένους εργαζόμενους όχι στις δαπάνες για μισθούς, αλλά στις δαπάνες για υλικά!» (Γιώργος Σταμάτης, «Περί Νεοφιλελευθερισμού», εκδόσεις ΚΨΜ).


*

6)
 Στη Γερμανία, σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ομοσπονδιακού Γραφείου Εργασίας και του Ιδρύματος «Μπέρτελσμαν», τα παιδιά κάτω των 15 ετών, που η επιβίωσή τους εξαρτάται από τα επιδόματα πρόνοιας ξεπερνούν τις 250.000...


*

7)
 Στη Γερμανία, σήμερα, ο αριθμός των «εργαζόμενων φτωχών» συγκριτικά με τον αντίστοιχο αριθμό των «εργαζόμενων φτωχών» το 2006, έχει αυξηθεί κατά 45%...


*

Αυτή είναι η κατάσταση, σήμερα, στη Γερμανία των πλεονασμάτων, των αρνητικών επιτοκίων, των υψηλών εξαγωγών, των πανίσχυρων μονοπωλίων και πολυεθνικών.

Αυτή είναι, δηλαδή, η καπιταλιστική «ανάπτυξη» στη Γερμανία.

Τέτοια είναι, ήταν και θα είναι, παντού, η καπιταλιστική «ανάπτυξη».

Τέτοια είναι, ήταν και θα είναι, πάντα, η επί λαϊκών πτωμάτων «ανάπτυξη» στον καπιταλισμό.

Μια «ανάπτυξη» που δεν είναι λιγότερο απάνθρωπη, λιγότερο βάρβαρη και λιγότερο καταστροφική για τους λαούς από την κρίση,

οικοδομείται πάνω στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης και ταυτόχρονα γεννά τις καπιταλιστικές κρίσεις.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Υπογραψε και εσυ


Υπογράφω, απαιτώ και διεκδικώ
την κατάργηση τ
ων Μνημονίων και των Δανειακών Συμβάσεων
Το ΚΚΕ ανταποκρινόμενο στη δίκαιη απαίτηση του λαού και υλοποιώντας την προεκλογική του δέσμευση, κατέθεσε στις 12 Ιούλη στη Βουλή πρόταση νόμου για την «Κατάργηση των μνημονίων, του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012 – 2015, των εφαρμοστικών τους νόμων, καταγγελία των δανειακών συμβάσεων που έχουν ως προαπαιτούμενο την εφαρμογή των μνημονίων».
Αυτήν την πρόταση νόμου έχει συμφέρον και χρέος να την υποστηρίξει κάθε εργαζόμενος, νέος που θέλει να υψώσει τη φωνή του ενάντια στα νέα ολέθρια μέτρα που φέρνουν κυβέρνηση – ΕΕ και καταδικάζουν εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα μόνιμα στη χρεοκοπία και στην εξαθλίωση.
Η λαϊκή απαίτηση για κατάργηση των μνημονίων, της δανειακής σύμβασης και των εφαρμοστικών νόμων μπορεί να γίνει βήμα λαϊκής χειραφέτησης, να μπει τέλος στις οδυνηρές για το λαό θυσίες.
Γι’ αυτό υπογράφω και απαιτώ και εγώ να ψηφιστεί στη Βουλή, να υποστηριχτεί από το λαό η πρόταση του ΚΚΕ

Νεοναζί πυροβολούν μετανάστες στον Άγιο Βασίλειο Κορίνθου και η ΕΛΑΣ τους καλύπτει


Νεοναζί πυροβολούν μετανάστες στον Άγιο Βασίλειο Κορίνθου και η ΕΛΑΣ τους καλύπτει 




Το Σάββατο 6 Οκτώβρη, ομάδα νεοναζί της Χρυσής Αυγής περιπολούσε με ασημί αυτοκίνητο χωρίς πινακίδες σε περιοχή του Αγίου Βασιλείου Κορινθίας. Σταμάτησαν έξω από το σπίτι όπου διέμενε ο Μομπασέρ Μοχάμεντ, ετών 20. Ένας από αυτούς βγήκε από το αυτοκίνητο και πυροβόλησε με κυνηγετική καραμπίνα τον Πακιστανό μετανάστη, ο οποίος βρίσκονταν στη βεράντα και δεν πρόλαβε να προφυλαχτεί. Στο σπίτι βρίσκονταν και άλλοι έξι μετανάστες. Ο δράστης φορούσε τη γνωστή στολή των νεοναζί της Χρυσής  Αυγής.
Ο Μομπασέρ Μοχάμεντ τραυματίστηκε και διακομίστηκε στο νοσοκομείο. Το αποτύπωμα του μίσους στο χέρι του ήταν δεκαέξι σκάγια.
Η Αστυνομία του Ν.Δένδια για άλλη μια φορά τηρεί πιστά το πρωτόκολλο της συγκάλυψης των εγκληματικών επιθέσεων της Χρυσής Αυγής. Συνέλαβαν το Μομπασέρ Μοχάμεντ από το νοσοκομείο, πριν καν ολοκληρωθεί η θεραπεία του και τον έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Κορίνθου. Σε αυτό το κολαστήριο βρίσκεται τώρα χωρίς  να έχει μαζί του τα αναγκαία φάρμακα και την ιατρική παρακολούθηση. Στο σύγχρονο Νταχάου του Ν.Δένδια στις 27-29 Σεπτέμβρη εκατοντάδες μετανάστες πραγματοποίησαν απεργία πείνας και η απάντηση ήταν το άγριο ξυλοφόρτωμα για να σταματήσουν. 
Άραγε δεν γνωρίζει τίποτα η Αστυνομία για το τι συμβαίνει με τη καθημερινή περιπολία θανάτου που οργανώνουν οι νεοναζί τους τελευταίους ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ καθημερινά;  Έρχονται κάποτε με ρόπαλα, άλλοτε με σπρέι, φοράνε μαύρες κουκούλες αλά Κου Κλούξ Κλάν. Τι είδους έρευνα διεξάγει(;) όταν μόλις χθες, δύο μέρες μετά τη δολοφονική επίθεση, η ίδια περιπολία με το ίδιο αυτοκίνητο έκανε ξανά την εμφάνιση της;
Την ώρα που οι εργαζόμενοι και η νεολαία ετοιμάζονται για δυναμικούς αγώνες για να σταματήσουν τα νέα μέτρα-σφαγείο της συγκυβέρνησης, οι νεοναζί κάνουν πλάτες στο Σαμαρά για να περάσουν τα μέτρα φτώχειας μεταθέτοντας τις ευθύνες στους μετανάστες εργάτες και απαλλάσσοντας έτσι τα αφεντικά. 
Είναι καιρός να μπει τέρμα στην ασυλία των δολοφονικών ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής και να ξηλωθούν τα Αστυνομικά Τμήματα που τους  κάνουν πλάτες.


http://www.antiracismfascism.org
 Αναρτήθηκε από M.V.M  

TOP READ