Χρονικό (δεκαετιών) ενός προαναγγελθέντος θανάτου

[Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε τον Γενάρη τού 2009 αλλά είναι εντυπωσιακό το πόσο επίκαιρο παραμένει, παρ' ότι στο "παιχνίδι" έχουν μπει καινούργια δεδομένα (π.χ. η ανακήρυξη των ΑΟΖ τής περιοχής, η εκμετάλλευση υποθαλασσίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων κλπ). Άλλη μια απόδειξη για το πόσο μεγάλη δασκάλα είναι η Ιστορία:]


Το λουτρό αίματος στη Γάζα φαίνεται να είναι και αυτό μέρος του ευρύτερου ιμπεριαλιστικού σχεδίου για την «ευρεία Μέση Ανατολή», για το οποίο διαγκωνίζονται όσοι οψίμως επιδίδονται σε κλαυθμούς για τον παλαιστινιακό λαό, ενώ υποστηρίζουν, πάντα, τον Ισραηλινό «χωροφύλακα» της περιοχής

«Η γη τελειώνει για μας, μας σπρώχνει στο τελευταίο μονοπάτι, και θρυμματίζουμε τα μέλη μας για να χωρέσουμε σε αυτό. Πού θα πάμε μετά τα τελευταία σύνορα; Πού θα πετάξουν τα πουλιά μετά τον τελευταίο ουρανό;»... Με αυτά τα λόγια περιέγραφε ο Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταργουίς την έξοδο των μαχητών της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) από τη Βηρυτό, μετά την εισβολή του ισραηλινού στρατού το 1982. Τα λόγια αυτά θυμήθηκε το 2002 για να περιγράψει την κατάσταση μετά τις ευρείες επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού στη Δυτική Οχθη, που οδήγησαν σε ανακατάληψή της, ο Παλαιστίνιος καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας, Εντουαρντ Σαΐντ. Σήμερα, που και οι δύο δε ζουν πια, τα ίδια λόγια θα μπορούσε κανείς να τ' απευθύνει στον πολύπαθο λαό της Γάζας.

Τώρα είναι η Λωρίδα της Γάζας. Για την ακρίβεια, εδώ και 18 μήνες είναι η Γάζα. Το τωρινό λουτρό αίματος προδιαγραφόταν σχεδόν ως βέβαιο εδώ και αρκετό καιρό. Σαν προμελετημένο έγκλημα. Ενα έγκλημα που μπορεί τα τελευταία 24ωρα να κυριαρχεί στην ειδησεογραφία και στις τηλεοπτικές οθόνες, όμως διαπράττεται σταθερά και μεθοδικά εδώ και δεκαετίες, όχι μόνο στη Γάζα αλλά στο σύνολο των παλαιστινιακών εδαφών.

Τώρα, είναι η ανατροπή της «Χαμάς». Την προηγούμενη φορά ήταν η «εξάλειψη της απειλής των ρουκετών». Την προπροηγούμενη φορά ήταν η «εξάλειψη της απειλής των βομβιστών». Και ούτω καθεξής... Πάντα υπάρχει για τις ισραηλινές κυβερνήσεις μια «απειλή για να εξαλειφθεί». Πάντα υπάρχει το «ισραηλινό δικαίωμα στην αυτοάμυνα». Πάντα η παλαιστινιακή πλευρά καλείται να αποδείξει κάτι απέναντι στο Ισραήλ.

Οπως χαρακτηριστικά υποστήριζε και η Ισραηλινή δημοσιογράφος Τάνια Ράινχαρτ, οι ισραηλινές ηγεσίες και ο ισραηλινός στρατός ουδέποτε αντέδρασαν «εν θερμώ» ή ως «απάντηση» σε κάποια παλαιστινιακή πράξη. Αντίθετα, δρουν πάντα στη βάση καλά μεθοδευμένων και οργανωμένων σχεδίων που, όπως έλεγε η Ράινχαρτ, είναι έτσι εκπονημένα ώστε να διαμορφώνουν τις συνθήκες εκείνες που η ισραηλινή πλευρά επιδιώκει προκειμένου να... «αντιδράσει αυτοαμυνόμενη». Αυτό έγινε και αυτή τη φορά.


Από το Οσλο στον «τρομοκράτη» Αραφάτ και στην αποχώρηση από τη Γάζα

Το 1993, στη συμφωνία του Οσλο, που θεωρητικώς αποτελούσε τη βάση για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις οι οποίες θα κατέληγαν σε ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, η παλαιστινιακή πλευρά υποχρεώθηκε ν' αποδεχτεί ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τις ειλημμένες αποφάσεις του ΟΗΕ, που ζητούν σαφώς τερματισμό της κατοχής και διάλυση των εποικισμών άνευ όρων και προϋποθέσεων. Οι διαπραγματεύσεις αυτές, όπως άλλωστε, αναμενόταν, δεν κατέληξαν πουθενά. Αντίθετα, οδήγησαν σε έναν κυκεώνα «ενδιάμεσων συμφωνιών», κατά τις οποίες τα θύματα καλούνταν ν' αποδείξουν τις καλές τους προθέσεις απέναντι στο θύτη.

Το όποιο σκηνικό «ευφορίας» κατέρρευσε μία και καλή το καλοκαίρι του 2000, στο Καμπ Ντέιβιντ, όταν, σε αντίθεση με τους μέχρι σήμερα ισραηλινούς ισχυρισμούς, ζητήθηκε από τον Γιάσερ Αραφάτ να αποδεχτεί όρους υποταγής για τη δημιουργία ενός απολύτως ελεγχόμενου και κατακερματισμένου παλαιστινιακού κράτους, κάτι που δεν έπραξε. Η απογοήτευση και η οργή του παλαιστινιακού λαού ξέσπασε. Η δεύτερη Ιντιφάντα ήταν γεγονός. Οπως επίσης, ήταν γεγονός ότι ενώ δεν υπήρχε ούτε μία επίθεση επί ισραηλινού εδάφους, τις πρώτες εβδομάδες της, ο ισραηλινός στρατός αιματοκυλούσε τα παλαιστινιακά εδάφη πυροδοτώντας τη γνωστή περαιτέρω κλιμάκωση.

Το «έργο» πλέον είναι γνωστό. Και το σκηνικό είναι σχεδόν πάντα το ίδιο. Ενα σκηνικό κόλασης, ισοπέδωσης, θρήνου, θανάτου και αιματοκυλίσματος ενός ολόκληρου λαού. Το 2000 ήταν η δεύτερη Ιντιφάντα και η Δ. Οχθη. Το 2002, επαναλήφθηκε η ίδια κατάσταση όταν επί μήνες έμεινε φυλακισμένος στη Μουκάτα'α, ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, γιατί ο ισραηλινός στρατός «αμυνότανε» ισοπεδώνοντας χωριά, σπίτια, με την κορύφωση της σφαγής να γίνεται στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν. Τότε, «η απειλή» για το Ισραήλ και τον πρωθυπουργό του, Σαρόν, είχε προσωποποιηθεί στον Γιάσερ Αραφάτ, τον οποίο θεωρούσε υπεύθυνο για κάθε αντι-ισραηλινή επίθεση. Βέβαια, την ίδια στιγμή, ο ισραηλινός στρατός διέλυε τις παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας. Πολλοί τότε εκτιμούσαν ότι στόχος του Σαρόν ήταν η υπόσκαψη της παλαιστινιακής ενότητας και ο διχασμός της παλαιστινιακής πολιτικής σκηνής. Εδώ και τρία χρόνια παραμένει σε βαθύ κώμα, και δεν μπορεί να δει ότι τα σχέδιά του έφεραν καρπούς.

Λίγους μήνες αργότερα, έκανε την εμφάνισή του ο «Οδικός χάρτης» το νέο διαμεσολαβητικό σχέδιο των ΗΠΑ, που στόχευε (σε τι άλλο;) στην «αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και στην επίτευξη προόδου στις συνομιλίες των δύο πλευρών, με απώτερο στόχο μια τελική συμφωνία». Για άλλη μια φορά, όπως και τόσες άλλες, οι Παλαιστίνιοι καλούνταν να καταθέσουν εχέγγυα της «καλής τους πρόθεσης», ενώ δε γινόταν καμία αναφορά στις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.

Μετά από μήνες εκεχειριών που κλυδωνίζονταν μέχρι να καταρρεύσουν εντελώς για να «διαμεσολαβήσουν» πάλι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και να επιτευχθεί νέα «συμφωνία κατάπαυσης του πυρός», το Ισραήλ προχώρησε, τον Αύγουστο του 2005, στην απόσυρση των δυνάμεών του από τη Λωρίδα της Γάζας, διαλύοντας τους 17 εποικισμούς που διατηρούσε και απομακρύνοντας τους περίπου 8.500 εποίκους. Η κίνηση χαρακτηρίστηκε «σαφές δείγμα καλής θέλησης», αν και ο ίδιος ο Σαρόν, τότε, τη χαρακτήριζε απλώς «βολική», γιατί μείωνε σημαντικά το κόστος της διαρκούς στρατιωτικής παρουσίας εντός της Γάζας μεγάλου αριθμού δυνάμεων. Αυτό πλέον θα μπορούσε να γίνει από τα σύνορα και από τα μεθοριακά φυλάκια.

Ο ισραηλινός στρατός παρέμεινε ο απόλυτος κυρίαρχος του εναέριου χώρου, της θάλασσας και της περιμέτρου. Παρέμεινε, δηλαδή, ο δεσμοφύλακας των Παλαιστινίων της Γάζας, που βρέθηκαν έγκλειστοι σε μια μεγάλη φυλακή. Η ίδια τύχη περιμένει ουσιαστικά και τους κατοίκους της Δ. Οχθης, αφού συνεχίζεται η ανέγερση του διαχωριστικού τείχους, το οποίο χτίζεται κατά 80% εντός επιπλέον προσαρτημένου παλαιστινιακού εδάφους διαλύοντας τη ζωή και την περιουσία περισσοτέρων από 300.000 Παλαιστινίων, αλλά αντιθέτως διαφυλάσσοντας τους μεγαλύτερους εποικισμούς, περίπου 400.000 εποίκους, και την ισραηλινή κυριαρχία σε ολόκληρη την Ιερουσαλήμ.


Η... απειλή της «Χαμάς»

Η «Χαμάς» εκλέχτηκε δημοκρατικά ως κυβέρνηση από τις ψήφους των Παλαιστινίων στις εκλογές των αρχών του 2006. Εκλογές που πραγματοποιήθηκαν μετά από ασφυκτική πίεση του Ισραήλ, των ΗΠΑ, αλλά και του περίφημου «διαμεσολαβητικού» Κουαρτέτου (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, ΟΗΕ), που υποχρέωσαν τους Παλαιστινίους να προχωρήσουν στη διενέργειά τους, υποστηρίζοντας ότι μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για την επανάληψη των «ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων». Οσο διεξαγόταν η προεκλογική εκστρατεία, το Ισραήλ, με επιδρομές, δολοφονίες «ακριβείας», αποκλεισμούς και απαγορεύσεις, υπέσκαψε τα μέγιστα τη «Φατάχ», την ετέρα μεγάλη πολιτική παλαιστινιακή δύναμη, που, ήδη, μετά το θάνατο του Γιάσερ Αραφάτ, κλυδωνιζόταν από τις καταγγελίες για σκάνδαλα διαφθοράς κατά τη διάρκεια της πολυετούς ηγεσίας της.

Η εκλογή της «Χαμάς», που πρωτοεμφανίστηκε ως «ανθρωπιστική οργάνωση» κατά τη διάρκεια της πρώτης Ιντιφάντα του 1987 και ήταν και η μόνη που δεν υπέστη τη «σιδηρά πυγμή» του ισραηλινού στρατού τότε, δεν αναγνωρίστηκε, επί της ουσίας, ποτέ ούτε από το Ισραήλ, ούτε από την ΕΕ, ούτε από το Κουαρτέτο. Οσο για τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ακολούθησε την προσφιλή τακτική του, τα τελευταία χρόνια εκφράζοντας τον υπάρχοντα αρνητικό, για τους λαούς, διεθνή συσχετισμό δύναμης: συνέχισε το ανθρωπιστικό του έργο και αρκέστηκε, στην καλύτερη περίπτωση, σε εκκλήσεις. Παράλληλα, οι ισραηλινές ηγεσίες συνέχισαν, με τις διαρκείς επιδρομές και την προκλητική περιφρόνηση κάθε είδους διεθνούς δικαίου, να καλλιεργούν έριδες και διχασμό μεταξύ των παλαιστινιακών πολιτικών οργανώσεων χαρακτηρίζοντας τους μεν «ιδανικούς συνομιλητές» (αφού βέβαια πριν τις εκλογές τους χαρακτήριζαν επίσης τρομοκράτες) και τους δε «τρομοκρατική απειλή».

Οι ισραηλινές προσπάθειες έφεραν αποτέλεσμα καθώς, τελικά, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, οι ενδο-παλαιστινιακές αντιπαραθέσεις έλαβαν, κατά διαστήματα, και τη μορφή ανοιχτών συγκρούσεων και κατέληξαν στην ανάληψη της εξουσίας στη Λωρίδα της Γάζας από τη «Χαμάς» διά των όπλων. Η σύλληψη από τη «Χαμάς» τον Ιούνη του 2006 του στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ εντός παλαιστινιακού εδάφους κατά τη διάρκεια επιδρομής αποτέλεσε το πρόσχημα για τη μετατροπή της Λωρίδας της Γάζας σε πεδίο βολής κατά βούληση του ισραηλινού στρατού και σε μια τεράστια φυλακή, όπου το 1,5 εκατομμύριο των κατοίκων της υποχρεώθηκε σε αργό θάνατο και λιμοκτονία.

Μπορεί η αμερικανόπνευστη σύνοδος της Ανάπολης, το Νοέμβρη του 2007, να διακήρυξε, για άλλη μια φορά, τις προθέσεις της Ουάσιγκτον να «προχωρήσει σε ουσιαστικές ισραηλινο-παλαιστινιακές συνομιλίες προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία μέχρι τα τέλη της θητείας Μπους», αλλά ήταν ξεκάθαρο εξαρχής ότι η διακήρυξη αυτή σχετιζόταν περισσότερο με τις απόπειρες βελτίωσης της εικόνας των ΗΠΑ στην αραβική και μουσουλμανική κοινή γνώμη προκειμένου να εξασφαλιστεί, χωρίς πολλές αντιδράσεις, η παράταση της κατοχής στο Ιράκ και η περαιτέρω προώθηση των αμερικανικών και ευρω-ενωσιακών σχεδίων περί «ευρείας Μέσης Ανατολής» παρά με την επίλυση του Παλαιστινιακού. Και αυτό φάνηκε πολύ γρήγορα, καθώς μπορεί οι κ.κ. Αμπάς και Ολμέρτ να συναντήθηκαν αρκετές φορές, όμως δεν επιτεύχθηκε καμία συγκεκριμένη πολιτική πρόοδος, ενώ αντίθετα η καθημερινότητα των Παλαιστινίων τόσο στη Δυτική Οχθη αλλά κυρίως στη Λωρίδα της Γάζας έγινε κόλαση.

Οι κάτοικοι της Γάζας δεν είχαν τρόφιμα, φάρμακα, ρεύμα, πόσιμο νερό, νοσοκομεία που να μπορούν να λειτουργήσουν, σχεδόν από τα μέσα του 2006. Δεν είχαν, δηλαδή, τα μέσα να επιβιώσουν στοιχειωδώς. Το 80% των κατοίκων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ενας ολόκληρος πληθυσμός καταδικάστηκε σε λιμοκτονία με το πρόσχημα της «Χαμάς». Και δεν καταδικάστηκε μόνο από το Ισραήλ. Καταδικάστηκε και από τις ΗΠΑ και από την ΕΕ, που συναίνεσαν στο φονικό εμπάργκο και κώφευσαν στις αλλεπάλληλες, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, εκκλήσεις των αρμοδίων υπηρεσιών του ΟΗΕ, που επισήμαιναν ότι στη Γάζα συντελείται μια ανθρωπιστική τραγωδία άνευ προηγουμένου. 


Απροκάλυπτη στήριξη και η υποκρισία των ίσων αποστάσεων

Το ερώτημα που πολλάκις διατυπώνεται αυτά τα τελευταία 24ωρα είναι «πώς είναι δυνατόν η ισραηλινή ηγεσία να επιδεικνύει τέτοιο θράσος και τέτοια αδιαλλαξία ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης». Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή. Η ισραηλινή ηγεσία, και τώρα και πάντα, γνωρίζει ότι έχει «ζεστές πλάτες». Εχει «ζεστές πλάτες» από την Ουάσιγκτον, που τόσες δεκαετίες, ασχέτως αμερικανικής διοίκησης, έχει σταθεί λιγότερο ή περισσότερο απροκάλυπτα στο πλευρό του Τελ Αβίβ, και απέναντι από τον παλαιστινιακό λαό, από τον οποίο ζητά σχεδόν υποταγή στους όρους που θέτει ο κατακτητής. Το ίδιο έπραξε και τώρα. Η απερχόμενη ηγεσία Μπους ήταν η πρώτη που επέρριψε την ευθύνη στη «Χαμάς» και δικαιολόγησε πλήρως το ισραηλινό λουτρό αίματος. Οσο για τη νέα ηγεσία Ομπάμα; Μπορεί οι αυταπάτες να είναι πολλές, αλλά προς το παρόν υπάρχει σιωπή και η στάση «νίπτουμε τας χείρας»...

Η ΕΕ, από την άλλη, ως τέτοια τηρεί γενικώς στάση ίσων αποστάσεων και επιμένει να επιμερίζει ευθύνες, αδιαφορώντας για τη, μάλλον, κομβική λεπτομέρεια ότι η διένεξη στη Μέση Ανατολή δεν «είναι μια αντιπαράθεση ανάμεσα σε δύο κυρίαρχα κράτη, αλλά ο αγώνας ενός λαού ενάντια στον κατακτητή του». Ως ξεχωριστές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, διάφορες ευρωπαϊκές χώρες υιοθετούν ενίοτε λίγο σκληρότερο ύφος απέναντι στις ισραηλινές επιλογές. Οπως άλλωστε πράττει και ο ΟΗΕ, ως θεσμός, ή άλλες ηγεσίες όπως η Ρωσία ή η Κίνα, ή πολύ περισσότερο οι αραβικές ηγεσίες, των οποίων οι ανακοινώσεις βρίθουν από καταγγελίες και σκληρά λόγια, αλλά στην πράξη έχουν αρκεστεί σε χρηματικές βοήθειες επιπέδου φιλανθρωπίας και σε αξιοποίηση του δράματος του παλαιστινιακού λαού για εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας προς τις ίδιες. Δεν είναι τυχαίο ότι στις διαδηλώσεις των ημερών αυτών στις αραβικές χώρες, πολλές φορές τα συνθήματα δεν ήταν αντι-αμερικανικά ή αντι-ισραηλινά, αλλά κατά της ηγεσίας της χώρας που γινόταν η διαδήλωση.

Η έλλειψη πράξης και η συνένοχη σιωπή αποτελεί και τη μέγιστη απόδειξη της υποκρισίας όλων όσοι σήμερα μιλούν για την «αναγκαιότητα δημιουργίας ενός ανθρωπιστικού διαδρόμου και επίτευξης εκεχειρίας στη Γάζα». Ολους αυτούς τους μήνες που οι Παλαιστίνιοι της Γάζας λιμοκτονούν, όλοι οι όψιμοι «ανησυχούντες» αρκέστηκαν μόνο σε ορισμένες δηλώσεις (οι αραβικές ηγεσίες) ή ακόμη συμμετείχαν και στον αποκλεισμό (όπως η ΕΕ). Ολα αυτά τα χρόνια που ο ισραηλινός στρατός ξεκληρίζει οικογένειες, δολοφονεί παιδιά και μανάδες, ισοπεδώνει σπίτια, καταστρέφει καλλιέργειες, χτίζει διαχωριστικά τείχη, επιβάλλει αποκλεισμούς και προστατεύει εποικισμούς, όλοι οι «ανησυχούντες» ξεχνούν επισταμένα ότι όλες αυτές οι πράξεις λέγονται «κατοχή»: ισραηλινή κατοχή επί του παλαιστινιακού λαού.

Είναι μια κομβική έννοια που τείνει σχεδόν να εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο της «διεθνούς διπλωματίας», των ιμπεριαλιστών, των οψίμως «ανησυχούντων», της «ευαίσθητης» ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΝΔ, σήμερα, και του ΠΑΣΟΚ παλαιότερα, όταν ισοπεδωνόταν η Δ. Οχθη το 2002. Και ιδιαίτερα για την ΕΕ, που ορισμένοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, επιμένουν να την αντιμετωπίζουν ως «υποψήφιο αντίπαλο δέος, αν αναλάβει πρωτοβουλίες», χρειάζονται δύο λόγια παραπάνω.

Η ΕΕ, τόσα χρόνια, αν και είναι ο κυριότερος εμπορικός εταίρος του Ισραήλ δεν έχει ποτέ αξιοποιήσει το όπλο αυτό για να ασκήσει πίεση. Τόσα χρόνια χρηματοδοτεί με τα λεφτά των Ευρωπαίων φορολογουμένων τις παλαιστινιακές υποδομές που διαλύουν οι ισραηλινές ερπύστριες. Η ΕΕ αποδέχτηκε συνένοχα την εισβολή των ΗΠΑ και των «προθύμων» στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν παλαιότερα και πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, χωρίς καν απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά μιλά για «δικαίωμα αυτοάμυνας» του Ισραήλ και διεθνές δίκαιο, ενώ δεν έχει ποτέ ασχοληθεί με τις διεθνείς αποφάσεις που το Ισραήλ καταπατά περιφρονητικά, κάθε ώρα και στιγμή. Η ΕΕ επέλεξε να εγκρίνει, καταρχάς, την περαιτέρω αναβάθμιση των σχέσεων της με το Ισραήλ., την ώρα που το Τελ Αβίβ δεν επέτρεπε στον Αμερικανο-Εβραίο απεσταλμένο του ΟΗΕ για τ' ανθρώπινα δικαιώματα να αποβιβαστεί σε ισραηλινό έδαφος, γιατί σε έκθεσή του είχε καταδικάσει τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού, ιδιαίτερα στη Γάζα, χαρακτηρίζοντάς την «τακτική ανάλογη με αυτή που οι Ναζί χρησιμοποίησαν για τους Εβραίους» και καταλήγοντας ότι ο ισραηλινός στρατός «διαπράττει εγκλήματα πολέμου στα παλαιστινιακά εδάφη».

Αυτοί είναι όλοι όσοι σήμερα με «χλιαρές» εκκλήσεις και δηλώσεις για τα μάτια του κόσμου, δίνουν το περιθώριο στις ισραηλινές ηγεσίες να αιματοκυλούν έναν ολόκληρο λαό επί δεκαετίες και να απαιτούν, κιόλας, να αποποιηθεί του δικαιώματός του στην αντίσταση ενάντια στην κατοχή, ειδάλλως τον χαρακτηρίζουν «τρομοκράτη».Αυτοί είναι που επέλεξαν να αφήσουν, για άλλη μια φορά, τον ισραηλινό στρατό ν' αποδείξει «το εύρος των δυνατοτήτων του» σε βάρος λιμοκτονούντων γυναικόπαιδων και αυτοσχέδιων ρουκετών, προκειμένου να διατηρήσουν το Ισραήλ ως «χωροφύλακα» στην περιοχή, όσο αυτό είναι φυσικά αναγκαίο για τα συμφέροντά τους, και να αξιοποιήσουν το Παλαιστινιακό, παρεμβαίνοντας με δήθεν «διαμεσολαβήσεις», ως μοχλό πίεσης προς όσες αραβικές ηγεσίες δεν έχουν ακόμη συμφωνήσει πλήρως, για να προωθήσουν τα σχέδιά τους για την «ευρεία Μέση Ανατολή».

Η λύση του Παλαιστινιακού δεν είναι μόνο ένας ανθρωπιστικός διάδρομος και μια εκεχειρία σήμερα (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο και αυτό), και μια νέα διαπραγμάτευση αύριο. Λύση είναι η δικαίωση του αιματηρού αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ανεξάρτητο, βιώσιμο, κυρίαρχο κράτος, ενιαίο εδαφικά στα όρια του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Λύση είναι η εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Λύση είναι ο τερματισμός της ισραηλινής κατοχής.

Μια δυνατή γροθιά στο στομάχι

 Μια δυνατή γροθιά στο στομάχι

Στο ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ υπήρχε ένα δημοσίευμα  με τίτλο " Μια ιστοσελίδα για τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα όλου του κόσμου" όπου  όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα " δεν έχουν τίποτε καλύτερο να κάνουν από το να επιδεικνύουν όσο πιο προκλητικά γίνεται τα λεφτά των γονιών τους"  ανεβάζοντας στο διαδίκτυο σχετικές φωτογραφίες από τις δραστηριότητες τους.

Δε σας κρύβουμε πως επισκεφτήκαμε το ... περίφημο μπλογκ και οι φωτογραφίες που ανεβαίνουν εκεί είναι μια δυνατή γροθιά στο στομάχι.Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Αποφασίσαμε λοιπόν να ανεβάσουμε μερικές παράλληλα με φωτογραφίες από την καθημερινότητα όλων μας. Θέλουμε να σας κάνουμε να αγανακτήσετε , να σκεφτείτε , να αποφασίσετε να αντιδράσετε, γιατί τα παιδιά αυτά έχουν δυνατότητα να ξοδεύουν σε ένα βράδυ στα κλαμπ όσα θα πάρετε εσείς σε 35 με 40 χρόνια. Ρίξτε μια ματιά στην σχετική φωτό από κλαμπ όπου φέρεται να έχουν ξοδέψει  379.550 ευρώ σε ένα βράδυ. Αλήθεια πόσα χρόνια πρέπει να δουλέψετε για να βγάλετε τόσα; Αυτά τα καλόπαιδα έχουν μέλλον εξασφαλισμένο, όσο εσείς το επιτρέπεται. Το μέλλον των παιδιών σας ποιο είναι; Στ' αλήθεια πιστεύετε πως θα θελήσουν να μοιραστούν έστω και ελάχιστα από όσα βγάζουν για να  πάρετε έστω μια μικρή ανάσα; 
Σκεφτείτε; Μήπως πρέπει να σηκώσετε τη γροθιά σας και να τα πάρετε , γιατί όλα αυτά τα εξασφ'αλισαν αυτοί οι κηφήνες από τον ιδρώτα σας. Δείτε το σημερινό πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη. Αυτή είναι η αλήθεια. Όσο εσείς σκύβετε , τόσο αυτοί θα πλουτίζουν και θα προκαλούν.

  

Σε αυτή την εικόνα "το φτωχαδάκι" αυτό βγάζει τη γλώσσα στο φακό μπροστά από τη συλλογή του με πολυτελή αυτοκίνητα. Αναρωτιέμαι μήπως τη βγάζει σε όλους όσους ψηφίζετε το ίδιο με αυτόν. 

Ακομη και με τα δικα τους μαγειρεμενα στοιχεια δειτε τη φτωχεια στην ΕΕ

• 

Στην 4η θέση μεταξύ των 28 κρατών- μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το υψηλότερο ποσοστό πολιτών στο όριο της φτώχειας, βρίσκεται η Ελλάδα.
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τα οποία δημοσιοποιούνται στην έκθεση του ΙΟΒΕ, το ποσοστό των Ελλήνων που ζούσαν πέρυσι στο όριο της φτώχειας (εισόδημα μικρότερο από το 60% του εθνικού διάμεσου διαθέσιμου εισοδήματος) ανήλθε σε 34,6% ή σε 3.795.100 άτομα. Μάλιστα, το ποσοστό αυτό βαίνει συνεχώς αυξανόμενο από το 2010 και το πρώτο Μνημόνιο (27,6% το 2010, 27,7% το 2011, 31% το 2012 και 34,6% το 2013).
Σημειώνεται ότι σε χειρότερη θέση από την Ελλάδα, βρίσκονται η Βουλγαρία (49,3%), η Ρουμανία (41,7%) και η Λετονία (36,2%).
Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουν εμπλακεί σε Μνημόνια, στο όριο της φτώχειας βρίσκεται το 30% των πολιτών στην Ιρλανδία, το 28,2% στην Ισπανία, το 27,1% στην Κύπρο και το 25,3% στην Πορτογαλία.
Οι πέντε χώρες με τα χαμηλότερα ποσοστά φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση των «28», είναι η Ολλανδία (15%), η Τσεχία (15,4%), η Σουηδία (15,6%), η Φινλανδία (17,2%) και το Λουξεμβούργο (18,4%). Ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανέρχεται σε 24,8% και στην ευρωζώνη σε 23,3%.
Την  ίδια στιγμή,  με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο κίνδυνος φτώχειας αυξήθηκε σημαντικά για την Ελλάδα μετά το 2010 και το ποσοστό της σχετικής φτώχειας αυξήθηκε κατά 3,4 εκατοστιαίες μονάδες ή κατά 17,3%. Παράλληλα, το χάσμα της φτώχειας αυξήθηκε κατά 24,1%, ενώ ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκε κατά 7 εκατοστιαίες μονάδες ή κατά 25,4%.

Στον εχθρό του ήλιου

 Στον εχθρό του ήλιου

Σημειώσεις για την Παλαιστίνη

Ο άνισος, ηρωικός αγώνας του παλαιστινιακού λαού ενάντια στο σιωνιστικό καθεστώς και τη φονική επίθεση που εξαπολύει εναντίον του τις τελευταίες δεκαετίες –και όχι απλά τα τελευταία χρόνια ή τις τελευταίες μέρες- δεν χωρά σε απλές συμβατικές φράσεις, δύσκολα βρίσκονται λόγια να εκφράσουν κάθε του διάσταση, κάθε τραγική στιγμή. Θυμίζει συνειρμικά ίσως, με αντεστραμμένους ρόλους, την ιστορία της μάχης του μικρού δαβίδ με τις πέτρες και τη σφεντόνα ενάντια στον πάνοπλο, πανίσχυρο γολιάθ, με τα τανκς, τις βόμβες και τα υπερσύγχρονα φονικά όπλα.

"Ακόμα κι αν όλοι πεθάνουν και μόνο μια γυναίκα επιζήσει, τα παιδιά της θα ελευθερώσουν την Παλαιστίνη"

Ας γυρίσουμε λίγο σε όσα γράψαμε ως εδώ, για ντα δούμε αναλυτικά, σημείο προς σημείο.

Ο αγώνας των παλαιστίνιων δεν είναι ηρωικός επειδή είναι άνισος και ρομαντικός. Αφορά το καθ’ όλα πρακτικό και καθόλου ρομαντικό ζήτημα της επιβίωσης. Κι είναι ηρωικός γιατί προτάσσει την αξιοπρέπεια και την πάλη, χωρίς να τις υποτάσσει στο «ρεαλισμό» της υποταγής, τους αρνητικούς συσχετισμούς και το δίκιο του ισχυρού. Είναι ζήτημα πόσοι από εμάς και κατά πόσο κάνουμε το ίδιο στην καθημερινή μας ζωή, χωρίς να μας φοβίζει το (κατά πολύ μικρότερο) τίμημα που μπορεί να κληθούμε να πληρώσουμε.

Σε έναν τέτοιο άνισο αγώνα, κανείς δε δικαιολογείται να κρατά ίσες αποστάσεις με αφηρημένες θέσεις και αναλύσεις για απόλυτες αξίες, πχ της ανθρώπινης ζωής. Πόσο μάλλον όταν προσπαθεί να τους προσδώσει κινηματικό πρόσημο και περιτύλιγμα. Η γνωστή ανακοίνωση του μη εξαιρετέου ιντιμίντια έρχεται να προστεθεί σε άλλους κρίκους κι αντίστοιχα «εύστοχες εκτιμήσεις» με «οξυμένο πολιτικό κριτήριο» -πχ για το ‘σφαγέα μιλόσεβιτς’ τις μέρες που βομαρδιζόταν η γιουγκοσλαβία. Ανοίγει έτσι –ή μάλλον ανακυκλώνεται- η επίσης γνωστή συζήτηση για το ρόλο του ιντιμίντια (και του συγκεκριμένου χώρου γενικά), το σόρος, κτλ, που μπορεί να συνοψιστεί στο κλασικό δικανικό δίπολο: ένοχος ή βλαξ. Τι από τα δύο είναι άραγε μια πολιτική δύναμη που στον αγώνα της ιντιφάντα για ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, προτάσσει το σύνθημα «κανένα κράτος ποτέ και πουθενά;»

Ο αγώνας αυτός δεν περιγράφεται εύκολα με λόγια, ούτε και με εικόνες, που μπορεί να ισοδυναμούν με χιλιάδες λέξεις η καθεμιά. Η δημοσίευση φωτογραφικών ντοκουμέντων και στιγμιότυπων από τη φρίκη του πολέμου και της ισραηλινής επέμβασης οφείλει να επιδιώκει την μπρεχτική αποστασιοποίηση, για να σπάσει το φράγμα της απόστασης, την ενεργοποίηση της συνείδησης, της σκέψης, κι όχι την επίκληση ενός «εύκολου» συναισθήματος· μια γροθιά στο στομάχι με διπλωμένα και γονατισμένα σώματα, που δε σηκώνουν το ανάστημά τους, παρά μόνο το δάχτυλό τους για να πατήσουν like και retweet. Αυτή η ανέξοδη, μακρινή αλληλεγγύη καταλήγει να γίνεται άλλοθι για τις τύψεις μας και η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, που αναπαράγει και διαιωνίζει τη μηχανή που το κόβει.

Ζητούμενο παραμένει η έμπρακτη δράση, που θα μπορέσει να ξεφύγει από το συμβολικό επίπεδο της οργισμένης διαμαρτυρίας και δε θα μπλέξει στα δίχτυα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων –πχ μεταξύ ισραήλ και τουρκίας. Ένα ισχυρό, λαϊκό μέτωπο ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους – επεμβάσεις και το ματοκύλισμα των λαών της υφηλίου.

Κάποιοι με επιλεκτική μνήμη και αγνή, αριστερίστικη αφέλεια, φορτώνουν όλα τα στραβά και τις αδυναμίες του κινήματος στην ελλιπή δράση ή μάλλον τη λανθασμένη πολιτική γραμμή του κόμματος. Και συνεχίζουν εν πλήρη μακαριότητα το ίδιο βιολί έχοντας εντοπίσει τον πραγματικό ένοχο και υποτάσσοντας κάθε πιθανό γόνιμο προβληματισμό για την κατάσταση και τη μειωμένη απήχηση του κινήματος σε δικούς τους μικροκομματικούς, εε.. δηλ μικρο-κινησιακούς, και για να είμαστε ακριβείς μικρομικροκομματικούς, συνεπώς μικροκομματιδιακούς, δηλ σε τελική ανάλυση αντικομματικούς σκοπούς.

Καμία ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς δικαιοσύνη, παρά μόνο η ιμπεριαλιστική ειρήνη ως φυσική συνέχεια και προετοιμασία του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Το να περιμένει κανείς μια δίκαια λύση από τη «διεθνή κοινότητα», τις διαπραγματεύσεις και την «ειρηνευτική διαδικασία» είναι ίσως πιο μάταιο κι από το να έτρεφε προσδοκίες για κάτι καλύτερο από τον καμίνη και την κατάπτυστη στάση του στο δημοτικό συμβούλιο.

Ο παλαιστίνιος δαβίδ δεν έχει κανένα ισχυρό σύμμαχο ούτε κάποιο μαγικό ζωμό για μυστικό όπλο, παρά μόνο τη δική μας αλληλεγγύη, την αλληλεγγύη των λαών.

Αντί επιλόγου, παραθέτω τους στίχους (που δεν έχουν μελοποιηθεί ακόμα) του συγκροτήματος των υπεραστικών, που βασίζονται στο ποίημα του σαμίχ κάσσεμ, "λόγος στην αγορά της ανεργίας". Από τον τίτλο του (υπό δημιουργία) τραγουδιού προέρχεται κι ο τίτλος της ανάρτησης.

Κι αν με ρίξεις μόνο μου μες στο σκοτάδι,

να χτυπώ γυμνός το ατσάλι,

όρθιος μες στο σκοτάδι θα σταθώ.

Κι αν με ρίξεις μόνο μου μες στο σκοτάδι,

αίμα να κερνώ το ατσάλι,

όρθιος μες στο σκοτάδι θα σταθώ.

Κι αν σκεπάσεις σαν εφιάλτης το χωριό μου

κι αν λεηλατείς το βιος μου,

πάνοπλος, εχθρέ του ήλιου, κι αν χτυπάς

κι αν οι νύχτες των παιδιών μου τα χαράζουν

κι αν οι μέρες τους ουρλιάζουν,

τύραννε, δεν παζαρεύω, πολεμώ.

Κι αν τη νιότη μου τη ρίξεις στα κελιά σου

κι αν με ζώσουν τα τειχιά σου

κι αν η καταχνιά τρυπάει μου το κορμί,

ως τον τελευταίο χτύπο της καρδιάς μου

θ’ αντιστέκομαι, φονιά μου.

Δε θα υποταχθώ, εχθρέ μου, του ήλιου εχθρέ.

Ίσως στερηθώ και το ψωμί μου,

πετροκόπος γίνω στην αυλή μου,

μα δεν παζαρεύω, εχθρέ του ήλιου,

λευτεριάς πνοή, η αναπνοή μου.

Μα δεν παζαρεύω, εχθρέ του ήλιου,

το όπλο μου θα κλείσει την πληγή μου.

Ως τον τελευταίο χτύπο της καρδιάς μου

θ’ αντιστέκομαι, φονιά μου.

Δε θα υποταχθώ, εχθρέ μου, του ήλιου εχθρέ.

Υπεραστικοί

Ιούλης 2014

Σφαγή χωρίς κανένα έλεος στη Λωρίδα της Γάζας (ΦΩΤΟ)

Σφαγή χωρίς κανένα έλεος στη Λωρίδα της Γάζας (ΦΩΤΟ)

Ο Ισραηλινός στρατός ισοπεδώνει ολόκληρα τετράγωνα (πηγή AP)

Χωρίς κανένα έλεος το Ισραήλ συνεχίζει το αιματοκύλισμα του παλαιστινιακού λαού.

Οι νεκροί από την έναρξη των επιχειρήσεων στη Λωρίδα της Γάζας είναι τουλάχιστον 630.

Ο ισραηλινός στρατός δεν διστάζει να πλήξει νοσοκομεία, σχολεία και άλλες υποδομές που είναι απαραίτητες για την επιβίωση των Παλαιστινίων. Την Τρίτη, άρματα μάχης χτύπησαν σχολείο του ΟΗΕ, στο οποίο είχαν καταφύγει Παλαιστίνιοι.

Δεκάδες χιλιάδες εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για να γλυτώσουν από τις βόμβες. Μόνο στα καταφύγια του ΟΗΕ στοιβάζονται 118.300 Παλαιστίνιοι και ο αριθμός αυξάνεται καθημερινά. 

Ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ για τη Γάζα Γενς Λέρκε επισήμανε ότι «κυριολεκτικά δεν υπάρχει ασφαλές μέρος για τους αμάχους», ενώ σύμφωνα με την UNICEF, το ένα τρίτο των θυμάτων είναι παιδιά.

Δολοφονούν και στη Δυτική Όχθη

Τα ξημερώματα ο ισραηλινός στρατός δολοφόνησε εν ψυχρώ έναν 32χρονο Παλαιστίνιο στο χωριό Χουσάν,στη Δυτική Όχθη, που διαδήλωνε κατά της επίθεσης στη Λωρίδα της Γάζας.

Όπως ανέφεραν στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων παλαιστινιακές πηγές ασφαλείας, ο 32χρονος πυροβολήθηκε στο στήθος, ενώ έριχνε πέτρες εναντίον των Ισραηλινών.

Νωρίτερα η παλαιστινιακή ηγεσία είχε απευθύνει έκκληση για μια συγκέντρωση στη Ραμάλα, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τη Λωρίδα της Γάζας.

Ομιλία Αμπάς

Σε τηλεοπτική ομιλία, ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς υποσχέθηκε πως «θα διωχθούν όλοι αυτοί που διαπράττουν εγκλήματα εναντίον του λαού μας, όσος χρόνος κι αν χρειασθεί». Οι ισραηλινές δυνάμεις «παραβίασαν όλους τους διεθνείς νόμους και την ανθρώπινη ηθική» στη Γάζα, είπε. «Είμαστε γεμάτοι οργή και δεν θα ξεχάσουμε ούτε θα συγχωρήσουμε ποτέ», πρόσθεσε ο Παλαιστίνιος πρόεδρος κατά την έναρξη μιας έκτακτης συνεδρίασης της παλαιστινιακής ηγεσίας στη Ραμάλα, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Η παλαιστινιακή ηγεσία που συνεδρίασε στη διάρκεια της νύχτας, στη Ραμάλα ζήτησε να πραγματοποιηθούν «λαϊκές διαδηλώσεις αλληλεγγύης προς τη Γάζα και την Αντίσταση».

Το παραλήρημα του φονιά

Ο πρεσβευτής του Ισραήλ στις ΗΠΑ υποστήριξε ότι οι Ισραηλινοί στρατιώτες δικαιούνται το Νόμπελ Ειρήνης για την «απίστευτη αυτοσυγκράτηση» που έχουν επιδείξει στον αγώνα κατά της Χαμάς.

Ο διπλωμάτης Ρον Ντέρμερ έκανε τις δηλώσεις αυτές το βράδυ της Δευτέρας, σε μια εκδήλωση της οργάνωσης Ενωμένοι Χριστιανοί για το Ισραήλ, σύμφωνα με το κείμενο της ομιλίας του που αναρτήθηκε στη σελίδα του στο Facebook.

Ακολουθώντας την τακτική εάν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μου, τόσο το χειρότερο γι' αυτήν, παραλλήλισε τις ρουκέτες που εκτοξεύει η Χαμάς στο Ισραήλ με τους γερμανικούς βομβαρδισμούς στο Λονδίνο κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πρεσβευτής επιτέθηκε σε όσους «κατηγορούν αδιάντροπα το Ισραήλ για γενοκτονία και μας βάζουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου για εγκλήματα πολέμου». Την ώρα που ο ισραηλινός στρατός σφαγιάζει ακόμα και μωρά, υποστήριξε ότι «οι δυνάμεις άμυνας του Ισραήλ θα έπρεπε να πάρουν το Νόμπελ Ειρήνης επειδή μάχονται με απίστευτη αυτοσυγκράτηση».

Νωρίτερα, μιλώντας σε δημοσιογράφους, παρουσίασε μια πιο «συγκρατημένη εκδοχή», που όμως προσπαθεί να αποκρύψει ότι το Ισραήλ διεξάγει συνειδητά γενοκτονία. «Κι εμείς διαπράττουμε λάθη», είπε. «Ένας πύραυλος μπορεί να εκραγεί σε λάθος σημείο, μπορεί να κάνουμε λάθος στον τομέα των πληροφοριών, όμως ποτέ δεν βάζουμε εν γνώσει μας τους πολίτες στο στόχαστρο. Το Ισραήλ ποτέ δεν βάζει στο στόχαστρο τους Παλαιστίνιους πολίτες. Όταν σκοτώνεται ένας πολίτης, η επιχείρηση έχει αποτύχει, είναι μια τραγωδία» πρόσθεσε.

Οπλίζουν το χέρι του Ισραήλ

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, από το Κάιρο όπου βρίσκεται, στήριξε για ακόμη μια φορά τις ισραηλινές θηριωδίες και επέρριψε την ευθύνη στη Χαμάς, την οποία κάλεσε να συμβάλει στο διπλωματικό τερματισμό της αιματοχυσίας.

«Η Χαμάς έχει κάνει μια θεμελιώδη επιλογή, πρόκειται για μία επιλογή που θα έχει βαθύτατες επιπτώσεις για το λαό της Γάζας», είπε ο Κέρι, προσθέτοντας ότι χάρη στην αιγυπτιακή διαμεσολάβηση «υπάρχει το πλαίσιο» για συνομιλίες μεταξύ των παλαιστινιακών ομάδων.

Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι-μουν συναντήθηκε με τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου. Στη λογική της εξίσωσης θύτη και θύματος, κάλεσε τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους να καταθέσουν τα όπλα και να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις.

Από την πλευρά του ο Νετανιάχου εμφανίστηκε αποφασισμένος να συνεχίσει τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, στο όνομα της αντιμετώπισης της Χαμάς. Όπως είπε, το Ισραήλ θα συνεχίσει να επιτίθεται στη Χαμάς μέχρις ότου πετύχει το στόχο του «να αποκαταστήσει την ηρεμία».

Απαγόρευση πτήσεων πάνω από το Ισραήλ

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές και αμερικανικές αεροπορικές εταιρείες ακύρωσαν τις πτήσεις τους για το Ισραήλ για λόγους ασφαλείας.

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας ζήτησε από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι να μεσολαβήσει για να αλλάξει αυτή η απόφαση.

Σύμφωνα με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Τζον Κέρι του απάντησε ότι η απαγόρευση πτήσεων από και προς το Ισραήλ για τις αεροπορικές εταιρείας των Ηνωμένων Πολιτειών κρίθηκε αναγκαία για λόγους ασφαλείας. Πρόσθεσε, πάντως, ότι οι ΗΠΑ θα αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν την 24ωρη απαγόρευση.

Ανεστάλη απεργία σε ξενοδοχείο της Βόρειας Κέρκυρας

 Ανεστάλη τελικά η προγραμματισμένη  για σήμερα  24ωρη απεργία σε ξενοδοχείο της βόρειας Κέρκυρας.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του σωματείου ξενοδοχουπαλλήλων Στ.Πελάη καταβλήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας το σύνολο των οφειλόμενων προς εργαζόμενους.
Όπως είπε, είναι η τρίτη φορά τη φετινή σεζόν που  μέσα από την κινητοποίηση και δράση του σωματείου αναστέλλεται απεργία λόγω καταβολής δεδουλευμένων από την εργοδοσία.

ΚΕΡΚΥΡΑ-το ΚΚΕ για τη σύσκεψη της ΝΕ.ΡΙ.ΚΙ. για τις ιδιωτικοποιήσεις (ΒΙΝΤΕΟ)

 

Ισραηλινές δυνάμεις πυροβόλησαν και σκότωσαν Παλαιστίνιο στη Δυτική Όχθη

Οι ισραηλινές δυνάμεις σκότωσαν έναν Παλαιστίνιο κατά τη διάρκεια συγκρούσεων τα ξημερώματα της Τετάρτης στο χωριό Χουσάν στη Δυτική Όχθη, ανέφεραν στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων παλαιστινιακές πηγές ασφαλείας.
Σύμφωνα με τις πηγές αυτές ο νεκρός παλαιστίνιος είναι ο 32χρονος Μαχμούντ αλ-Χαμαμρά που πυροβολήθηκε στο στήθος, ενώ έριχνε πέτρες εναντίον των Ισραηλινών.
Ο ισραηλινός στρατός δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι δεν είχε χρόνο να σχολιάσει το περιστατικό, αλλά θα το εξετάσει. Οι συγκρούσεις αναφέρθηκαν μετά την έκκληση που απηύθυνε η Παλαιστινιακή ηγεσία, για μια συγκέντρωση στη Ραμάλα, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τη Λωρίδα της Γάζας.

Ο «ανθρώπινος καπιταλισμός» (κατά ΣΥΡΙΖΑ) «μεγαλουργεί» και στη Γερμανία

Ο «ανθρώπινος καπιταλισμός» (κατά ΣΥΡΙΖΑ) «μεγαλουργεί» και στη Γερμανία

Από απεργιακή κινητοποίηση των εργατών της «Κόκα Κόλα» στη Βαυαρία πέρσι το Γενάρη (φωτογραφία αρχείου)

Εδώ και 10 μήνες, 40 εργάτες, βουλγαρικής και ελληνικής καταγωγής, πέφτουν θύματα άγριας εκμετάλλευσης σε εργοτάξιο της Δρέσδης, όπου κυριαρχούν άθλιες συνθήκες εργασίας και διαμονής, έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας, μη πληρωμή δεδουλευμένων, αυθαιρεσία και εκφοβισμός.
Αυτά συμβαίνουν στην «ατμομηχανή» της ΕΕ, τη Γερμανία, και δείχνουν τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, θρυμματίζοντας τις «θεωρίες» που χρησιμοποιούν διάφοροι διαχειριστές του συστήματος, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας ότι «ο καπιταλισμός δεν είναι σε κάθε χώρα ακριβώς ίδιος και ότι οι ολιγάρχες και το διεφθαρμένο πελατειακό κράτος που βλέπουμε στην Ελλάδα είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας στον ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο». Αυτή ακριβώς η διατύπωση υπήρχε σε πρωτοσέλιδο άρθρο στην εφημερίδα «Αυγή» στις 18/7, που υπογράφει ο «Μακμάκ», που διευκρινίζεται ότι είναι «ένα ασήμαντο ονειροπόλο γρανάζι του συστήματος που ακροβατεί ανάμεσα στον αντικαπιταλιστικό ρεαλισμό και τον ρεαλιστικό αντικαπιταλισμό». Επίσης, συχνά - πυκνά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιδίδονται σε μια προσπάθεια εξωραϊσμού της ΕΕ, προβάλλοντας ότι τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων ισοπεδώνονται στο μεσογειακό Νότο, ενώ δήθεν αυτό δε συμβαίνει ακόμα στον αναπτυγμένο Βορρά. Δεν πιστεύουμε βέβαια ότι δε γνωρίζουν ότι 7,5 εκατομμύρια Γερμανοί φυτοζωούν με 400 ευρώ το μήνα στα λεγόμενα μίνι-τζομπς (της μερικής απασχόλησης). Ο στόχος είναι άλλος: Να σπείρουν αυταπάτες για ένα «ρεαλιστικό» πιο ...ανθρώπινο καπιταλισμό.
Ομως και το παράδειγμα της Δρέσδης είναι καταπέλτης για τέτοιου είδους αυταπάτες. Ας δούμε πιο συγκεκριμένα τη βαρβαρότητα που βιώνουν οι συγκεκριμένοι εργάτες στον τομέα των κατασκευών:

• Η πληρωμή των εργατών γίνεται όλο και σε πιο αραιά διαστήματα, με ποσά της τάξης των 50 ευρώ για εβδομάδες εργασίας με διάφορες δικαιολογίες, όπως η μη πληρωμή από την εργοδοσία, η ανάγκη αγοράς εξοπλισμού κ.ά.
• Ο αυταρχισμός του εργοδότη δεν έχει όρια: Συνηθισμένο φαινόμενο είναι η επιβολή προστίμων στους εργάτες για προσχηματικούς λόγους. Για παράδειγμα, όταν ένας εργάτης έπεσε από τον 4ο στον 3ο όροφο, αφού δεν υπήρχε τίποτα να τον προστατέψει, χρεώθηκε πρόστιμο 80 ευρώ, γιατί έσπασε μια γυψοσανίδα κατά την πτώση! Με περίσσιο θράσος ο εργοδότης απαντά στο αίτημα των εργατών για πληρωμή των μισθών τους ώστε να μπορέσουν τουλάχιστον να αγοράσουν τρόφιμα, «να πάνε στο συσσίτιο του Ερυθρού Σταυρού». Εξαπολύει φραστικές επιθέσεις και απειλές, ιδιαίτερα σε εργάτες που άρχισαν να αντιδρούν για την όλη απαράδεκτη κατάσταση, λέγοντας ότι «όποιος θέλει μπορεί να φύγει, υπάρχουν πολλοί που πεινάνε στη Βουλγαρία». Η τρομοκρατία της εργοδοσίας κορυφώθηκε το Σάββατο, 19/7, με τον άγριο ξυλοδαρμό εργάτη μέσα στο εργοτάξιο από τσιράκια της εργοδοσίας, ο οποίος χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες.

Οι απειλές και η επιχείρηση τρομοκρατίας από την εργοδοσία δεν κάμπτει τους εργαζόμενους χάρη στην αποφασιστική στάση τους. Η Επιτροπή Αγώνα Μεταναστών Δρέσδης καταγγέλλει την εργοδοτική τρομοκρατία, ενώ χτες το βράδυ καλούσε μαζί με την Ελληνική Κοινότητα Δρέσδης σε συγκέντρωση έξω από το εργοτάξιο.
Αν κάτι δείχνει το συγκεκριμένο γκέτο στη Γερμανία, που βέβαια δεν είναι το μοναδικό - ανάλογα περιστατικά έχουμε καταγράψει στην εφημερίδα και από άλλες χώρες του ...αναπτυγμένου Βορρά - είναι ότι ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν μπορεί να εξασφαλίσει δικαιώματα στους εργαζόμενους, αλλά το κεφάλαιο γίνεται πιο επιθετικό. κάτι που οξύνεται εν μέσω και οικονομικής κρίσης. Η διέξοδος για τους εργάτες, για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, είναι ο οργανωμένος ταξικός αγώνας, ώστε να ανοίξει η προοπτική της οριστικής σύγκρουσης με την εξουσία του κεφαλαίου, για να περάσουν τα μέσα παραγωγής στα δικά τους χέρια, με τη δική τους εξουσία.

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ Παραλίες, βουνά και δάση στα μονοπώλια του Τουρισμού

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

Παραλίες, βουνά και δάση στα μονοπώλια του Τουρισμού

Motion Team

Αλλο ένα νομοσχέδιο για την ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον Τουρισμό, εισήχθη χτες για συζήτηση και ψήφιση στο Θερινό Τμήμα της Βουλής. Με το νομοσχέδιο του υπουργείου Τουρισμού, με τίτλο «Απλούστευση διαδικασιών λειτουργίας τουριστικών επιχειρήσεων και τουριστικών υποδομών, ειδικές μορφές τουρισμού και άλλες διατάξεις», δίνονται και μάλιστα με διαδικασίες «fast track» βουνά, δάση, παραλίες και αιγιαλός στο τουριστικό κεφάλαιο για να οικοδομήσει και να επεκτείνει τουριστικά καταλύματα, να κατασκευάσει μαρίνες, συνολικά εγκαταστάσεις και τουριστικές υποδομές, απλησίαστες για το λαό.
Ενδεικτικά, στα άρθρα 3 και 4 προβλέπεται ότι το Ειδικό Σήμα Λειτουργίας (ΕΣΛ) θα χορηγείται πλέον σε ξενοδοχεία, κάμπινγκ, ενοικιαζόμενα δωμάτια - διαμερίσματα χωρίς προϋποθέσεις και με έναν απλό δειγματοληπτικό έλεγχο της καταλληλότητας της υποδομής, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής. Αναφέρεται χαρακτηριστικά στην εισηγητική έκθεση ότι «η ουσιαστική αλλαγή είναι η κατάργηση του σταδίου προηγούμενης έγκρισης της αρχιτεκτονικής μελέτης και της καταλληλότητας (...) για να διευκολυνθεί ο επιχειρηματίας».
Με το άρθρο 6, επί της ουσίας υποβαθμίζεται ο ΕΟΤ, αφού η πιστοποίηση των τουριστικών καταλυμάτων, που μέχρι τώρα γίνεται από τον Οργανισμό, εκχωρείται στο Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο (ΞΕΕ).
Βάσει του άρθρου 8, τα αλιευτικά καταφύγια μετατρέπονται σε μικρής έκτασης μαρίνες, με ό,τι σημαίνει αυτό για τους αλιείς, ενώ με το άρθρο 9 αυξάνεται το μέγεθος της χερσαίας έκτασης για εμπορική χρήση από 20.000 που είναι σήμερα σε 50.000, στερώντας και άλλους από τους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους από το λαό.
Στο άρθρο 12, παράκτιες «περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους» ή, όπως σημειώνει, «γνωστοί ως παρθένοι προορισμοί» μετατρέπονται σε μία επιπλέον κατηγορία τουριστικών λιμένων και εμπορευματοποιούνται.

Το ΚΚΕ

Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, βουλευτής Χρήστος Κατσώτης, στοιχειοθετώντας την αντίθεση του Κόμματος στο εν λόγω νομοσχέδιο, μεταξύ άλλων, σημείωσε: «Το νομοσχέδιο αυτό, που φέρνει σήμερα η κυβέρνηση, είναι μέρος του πλέγματος μιας σειράς νόμων, που έχει νομοθετήσει, και αφορά βέβαια στην παραπέρα πολεοδομική και περιβαλλοντική νομιμοποίηση τουριστικών καταλυμάτων, στην καταπάτηση και εκμετάλλευση αιγιαλού, παραλίας, δασών και φυσικών πόρων. Μέσα από αυτό παρέχονται διευκολύνσεις σε άλλους κλάδους μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία των σχολών τουριστικής εκπαίδευσης υλοποιείται ο σχεδιασμός διάλυσης του ΕΟΤ. Η κυβέρνηση παραδίδει στους επιχειρηματίες αρμοδιότητες του Δημόσιου, όπως είναι για παράδειγμα η κατάταξη των τουριστικών καταλυμάτων σε αστέρια.
Το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο είναι αδηφάγο, δε μένει ικανοποιημένο από τους πρόσφατους νόμους για τον Τουρισμό και απαιτεί τροποποιήσεις νόμων, οι οποίοι έχουν ψηφισθεί πριν ένα και δύο χρόνια, όπως κάνει σήμερα η συγκυβέρνηση και φέρνει αυτό το νομοσχέδιο προς ψήφιση.
Στο όνομα του σταθερού θεσμικού περιβάλλοντος για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας στον τομέα του Τουρισμού, η κυβέρνηση τροποποιεί διαρκώς και με καταιγιστικό ρυθμό τους νόμους που η ίδια έχει θεσπίσει. Οι υπουργικές τροπολογίες που αποτελούν ένα ακόμη νομοσχέδιο περιλαμβάνουν από παράδοση του αιγιαλού στους επιχειρηματικούς ομίλους στον τουρισμό, από ρυθμίσεις για τον ενιαίο φόρο ακινήτων μέχρι και επιχορηγήσεις στους εφοπλιστές με το επιχείρημα της εξασφάλισης του συγκοινωνιακού έργου στις νησιωτικές περιοχές. Είναι στη λογική "στρώνουμε χαλί στους επενδυτές" που είπε ο πρωθυπουργός».
Πρόσθεσε ότι στον «στον τομέα των ξενοδοχείων κυριαρχούν ισχυροί μονοπωλιακοί όμιλοι. Στην ιδιοκτησία κάθε ομίλου ανήκουν πολλά ξενοδοχεία. Παράλληλα, έχουν αναπτυχθεί μονοπωλιακοί όμιλοι που αναλαμβάνουν να πουλήσουν εκτάσεις γης και την κατασκευή ξενοδοχείων, καταλυμάτων, εξοχικών κατοικιών για επενδυτές από Ευρώπη, Ρωσία, Κατάρ. Τέτοιος όμιλος είναι για παράδειγμα η Apollo Capital Group που διαφημίζει ότι διαθέτει στην κατοχή της χαρτοφυλάκιο με εκτάσεις σε όλη την Ελλάδα που φτάνουν τα 60.000.000 τ.μ. Το συγκεκριμένο παράδειγμα φανερώνει ότι υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση γης προς πώληση».

Τα άλλα κόμματα

Από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο εισηγητής Μιχαήλ Κριτσωτάκης εστίασε την κριτική του στα επιμέρους, με επιχειρήματα όπως ότι η κυβέρνηση δεν έχει συνολικό πρόγραμμα για τον τουριστικό κλάδο, υπάρχουν ζητήματα αντισυνταγματικότητας σε διατάξεις του νομοσχεδίου, το οποίο επίσης χαρακτήρισε μερικό και αποσπασματικό.
Από το ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Σηφουνάκης εμφανίστηκε διαμαρτυρόμενος γιατί δεν υπήρχε «προενημέρωση» στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ από την ηγεσία του υπουργείου Τουρισμού για διατάξεις του νομοσχεδίου, θυμίζοντας ότι είναι μαζί στη συγκυβέρνηση...
Από τους ΑΝΕΛ, ο Κώστας Δαμαβολίτης έβαλε ζήτημα ότι οι τουρίστες αγοράζουν «πακέτα», κλείνονται σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και δε στηρίζουν τις «τοπικές αγορές».
Από την Χρυσή Αυγή, ο Πολύβιος Ζησιμόπουλος χαρακτήρισε το νομοσχέδιο κακό και αδιάφορο νομοσχέδιο, κακογραμμένο που δε θα φέρει καμία θετική επίπτωση στον τουρισμό, υπόσχεται πολλά αλλά φέρνει λίγα.
Από τη ΔΗΜΑΡ, ο Θωμάς Ψύρρας μίλησε για «υπερσυγκεντρωτικό» χαρακτήρα με τον οποίο θέλει να συνεχίσει να λειτουργεί το υπουργείο, και για προσπάθεια να ρυθμιστούν διατάξεις ασύνδετες και άσχετες μεταξύ τους.

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΣΗ Παραδίδονται στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ανατρέπεται κάθε προστατευτική διάταξη

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΣΗ

Παραδίδονται στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ανατρέπεται κάθε προστατευτική διάταξη

Καταψηφίστηκε στο σύνολό του από το ΚΚΕ κατά τη συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής

Αρχισε χτες στην επιτροπή της Βουλής η συζήτηση του νομοσχεδίου για τα δάση που φέρει τον τίτλο: «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση - βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών - ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας».
Από την πλευρά του ΚΚΕ, ο βουλευτής του Νίκος Μωραΐτης εξέφρασε την κάθετη αντίθεση του Κόμματος στις ρυθμίσεις που προωθεί το νομοσχέδιο και σημείωσε ότι αυτό αποτελεί συνέχεια της κυβερνητικής πολιτικής διαχρονικά, στη γη και τη χρήση της, στο χωροταξικό σχεδιασμό, στον Τουρισμό, στην Ενέργεια, στην ιδιωτική πολεοδόμηση, στον τομέα των Δασών, συνολικότερα στην οργάνωση του κοινωνικού χώρου.
Ο σχεδιασμός της άρχουσας τάξης για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας - τόνισε - προκρίνει τη μετατροπή της χώρας σε κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας και την ανάπτυξη του Τουρισμού με εξωτερικό προσανατολισμό για υψηλά και μεσαία εισοδήματα στο πλαίσιο της γαλάζιας πολιτικής της ΕΕ και της «ήπιας τουριστικής ανάπτυξης», σύμφωνα με τις προτάσεις των τραπεζών και των τουριστικών ινστιτούτων των τουριστικών ομίλων.
Η δασική πολιτική της ΕΕ εντάσσεται στη στρατηγική «Ευρώπη 2020», στο Χάρτη για την Αποδοτικότητα των Πόρων, την ΚΑΠ, τη Βιομηχανική και Ενεργειακή Πολιτική, τη στρατηγική για το Κλίμα, τη Βιοποικιλότητα και τη Βιοοικονομία, την «πράσινη οικονομία», ώστε να διασφαλίζεται η συμβολή των Δασών στην επίτευξη των στόχων και των επιδιώξεων της ΕΕ, σύμφωνα με τη «Νέα στρατηγική της ΕΕ για τα Δάση και τον Δασικό τομέα», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στη σχετική απόφαση του 2014 (COM(2013)659 final).

Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, η κυβερνητική πολιτική αξιοποιεί ένα σύνολο νομοθετικών «εργαλείων» όπως το ΕΣΠΑ, το νομοθετικό πλαίσιο για τα δημόσια έργα, την απελευθέρωση της Ενέργειας, τα σχέδια διοικητικής μεταρρύθμισης, το Κτηματολόγιο, τις αλλαγές στη νομοθεσία για τα αυθαίρετα, την έκδοση αδειών, τα Χωροταξικά Σχέδια, Εθνικό και ειδικά.
Ολες αυτές οι παρεμβάσεις συγκροτούν ένα ενιαίο πλαίσιο πολιτικής της αστικής τάξης και της ΕΕ και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστούν από το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Η ιδιωτική πολεοδόμηση είναι συνδεδεμένη με πλήθος άλλων σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων, που προωθήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Υπάρχει ως δυνατότητα από το 1991 και ενισχύθηκε νομικά το 1997. Προβλέπεται και στο Ν. 4002/2011 που καθιερώνει τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα ως πεδίο τουριστικής προτεραιότητας.
Ανάλογη είναι και η δασική νομοθεσία με το Ν. 998/1979 (ΝΔ), με τον οποίο προσπάθησαν να «αποδεσμεύσουν» από τη δασική νομοθεσία περίπου 15 εκατομμύρια στρέμματα χορτολιβαδικών εκτάσεων, το Ν. 1734/1987 (ΠΑΣΟΚ), γνωστού ως νόμου για τα βοσκοτόπια, με τον οποίο προσπάθησαν να αποδεσμεύσουν 40 περίπου εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων.
Ακόμη τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001 (ΠΑΣΟΚ) και τον κατ' επιταγήν της Ν. 3208/2003, ο οποίος, στο όνομα της «βιώσιμης» και «αειφόρου ανάπτυξης», διευκόλυνε την εμπορευματοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων.
Η κρατική πολιτική αντιμετωπίζει τις επενδύσεις στη γη, στα δάση ως μία ακόμα διέξοδο στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια των μονοπωλιακών ομίλων.
Ταυτόχρονα, η ιδιωτικοποίηση κρατικών δασικών εκτάσεων μέσω της παραχώρησης, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο, αποτελεί και μια μέθοδο κρατικής χρηματοδότησης των μονοπωλίων, αφού οι σχετικές επενδύσεις γίνονται με εξαιρετικά μικρές δαπάνες για τη γη.
Η ραγδαία είσοδος - επενδύσεις - μέσω της διεύρυνσης των επεμβάσεων στα δασικά οικοσυστήματα, ακόμη κι αν τηρηθούν οι «περιβαλλοντικοί όροι», θα εξασφαλίσουν τεράστια κέρδη - και διεύρυνσή τους - για το κεφάλαιο και μισή ζωή για τους όποιους εργαζόμενους, με επιδείνωση των όρων εργασίας, μισθό - «βοήθημα» και δικαιώματα που να διασφαλίζουν την ανταγωνιστικότητα της επένδυσης. Οι εργασιακές σχέσεις όλων των κατηγοριών και ειδικοτήτων στο εργοτάξιο στο Φαληρικό Δέλτα αποδεικνύουν το λόγου το αληθές.

Οι στόχοι της κυβερνητικής πολιτικής

Η σημερινή πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, συνέχεια των προηγούμενων, εντάσσεται στο πλαίσιο της επιτάχυνσης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της επέκτασης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της χρήσης γης.
Αλλωστε, οι αλλαγές στη «χωρική πολιτική» που προωθούνται στοχεύουν επίσης στη μεγαλύτερη κερδοφορία για τους ομίλους, μέσα από τη διασφάλιση νέων επενδυτικών πεδίων, την άρση περιορισμών στη χρήση γης προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, στην επιτάχυνση της συγκέντρωσης γης και τεχνικών έργων.
Είναι εναρμονισμένη με τη γενικότερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της ενίσχυσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ, της προσαρμογής των δασών στους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς, της λεγόμενης «πράσινης» ανάπτυξης, των οδηγιών για τα δασικά συστήματα και τελευταία το 7ο πρόγραμμα περιβαλλοντικής δράσης.
Η συγκυβέρνηση αντιμετωπίζει το ζήτημα στη βάση ότι οι μέχρι σήμερα «πρωτοβουλίες» δεν «απελευθέρωσαν» τη δασική γη, τα δασικά οικοσυστήματα από την όποια νομική προστασία, ώστε να αποτελέσουν κερδοφόρα διέξοδο στα συσσωρευμένα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων.

Ιδιωτική πολεοδόμηση

Το συζητούμενο νομοσχέδιο προωθεί αποφασιστικά τη δυνατότητα της ιδιωτικής πολεοδόμησης.
Δίνει τη δυνατότητα στο μεγάλο κεφάλαιο να κατασκευάζει νέα πολεοδομικά συγκροτήματα, με τους όρους χρήσης που θεωρεί ως απαραίτητους, στις περιοχές που κρίνει.
Η ευθύνη και η πρωτοβουλία χάραξης νέων πολεοδομικών σχεδίων μεταφέρεται στο μεγάλο κεφάλαιο, καθώς μόνο αυτό θα συγκεντρώνει αρκετή γη και κεφάλαιο, για να προχωρήσει στην ιδιωτική πολεοδόμηση, ενώ ταυτόχρονα, μέσα απ' το νομοσχέδιο, η πολεοδόμηση μετατρέπεται σε οικονομική δραστηριότητα με το κόστος να μετακυλίεται στους νέους κατοίκους των περιοχών.
Το νομοσχέδιο είναι μια ποιοτική αλλαγή στην εμπορευματοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων, του δημόσιου πλούτου.
Στο όνομα της «βιώσιμης ανάπτυξης», έρχεται να άρει τα όποια «εμπόδια» υπήρχαν στη δράση του μεγάλου κεφαλαίου που θέλει να χρησιμοποιήσει τα δημόσια και ιδιωτικά δασικά οικοσυστήματα, τη δημόσια δασική περιουσία ως κερδοφόρα διέξοδο στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Σε ολόκληρες περιοχές με διαδικασίες «fast - track» αλλάζουν οι χρήσεις γης, σε βάρος του δημόσιου χαρακτήρα του δασικού πλούτου, με αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων. Προωθείται η συγκέντρωση στην κτηνοτροφία.
Με το νέο νομοσχέδιο επιτρέπονται ουσιαστικά όλες οι επεμβάσεις που ενδιαφέρουν τους μονοπωλιακούς ομίλους στα δασικά οικοσυστήματα και δε συνεχίζονται οι κυβερνητικές «πρωτοβουλίες» αλλαγής χαρακτήρα, προορισμού, ιδιοκτησίας, που από το 1975 μέχρι σήμερα έβγαιναν αντισυνταγματικές ή δημιουργούσαν «εμπόδια» στην «ελευθερία» της επιχειρηματικής δραστηριότητας, των συμφερόντων και των επιλογών της άρχουσας τάξης και των ομίλων. Πολύ περισσότερο που επιδιώκεται το ξεπέρασμα με την παραχώρηση της χρήσης τους, «εμποδίων» στις επενδύσεις μέχρι σήμερα, λόγω της κρατικής ιδιοκτησίας τους.
Συνολικά, το νομοσχέδιο εξειδικεύει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στα δασικά οικοσυστήματα προς όφελος του κεφαλαίου, το οποίο κρίνει σήμερα ότι η κερδοφορία του θα εξυπηρετηθεί όχι κυρίως με τον αποχαρακτηρισμό τους, όπως βασικά επεδίωκε μέχρι σήμερα, αλλά με την εξασφάλιση της «νομιμότητας» των επεμβάσεών του μέσα σ' αυτά και με την ανάθεση της διαχείρισης ευαίσθητων περιοχών προς όφελός του.

Τα άλλα κόμματα

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπεραμύνθηκαν του νομοσχεδίου με τον ισχυρισμό ότι ωφελεί την ανάπτυξη της οικονομίας (το ΠΑΣΟΚ «διαφοροποιήθηκε», ζητώντας κάποιες επιμέρους διορθώσεις). Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και ζήτησε την απόσυρση του νομοσχεδίου, θέτοντας θέμα αντισυνταγματικότητας, δεν είπε λέξη για την ΕΕ, ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να εγκρίνει πλευρές του νομοσχεδίου αν αυτό ξανάρθει στη Βουλή σε δύο νομοσχέδια. Οι ΑΝΕΛ συμφώνησαν με τα δύο κεφάλαια που αφορούν στους οικοδομικούς συνεταιρισμούς, ενώ η ΧΑ καταψήφισε με τη γενική θέση ότι το νομοσχέδιο συνιστά μνημονιακή δέσμευση. Η ομάδα των «ανεξάρτητων» βουλευτών επιφυλάχθηκε να τοποθετηθεί, όταν το νομοσχέδιο έρθει στην Ολομέλεια, ενώ η ΔΗΜΑΡ καταψήφισε επί της αρχής.

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ Ευημερούν οι αφίξεις, όχι όμως οι εργαζόμενοι

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Ευημερούν οι αφίξεις, όχι όμως οι εργαζόμενοι

Οι μισθοί και τα δικαιώματα των εργαζομένων στον τουρισμό, όπως και το εισόδημα των μικροεπιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, ακολουθούν πορεία αντιστρόφως ανάλογη με την κερδοφορία των μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων. Αυτό επιβεβαιώνουν τα στοιχεία για τις αφίξεις που ευημερούν από τη μια και οι συνθήκες δουλειάς που αποκαλύπτονται σε κάθε συνδικαλιστική παρέμβαση από την άλλη, σε ξενοδοχεία και επισιτιστικές επιχειρήσεις.
Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), οι αφίξεις τουριστών στο πεντάμηνο Γενάρης - Μάης ξεπέρασαν τα 3,5 εκατομμύρια, σημειώνοντας αύξηση 17% σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρσι. Το ίδιο διάστημα, οι εισπράξεις αυξήθηκαν κατά 10,6%. Συγκεκριμένα, η ταξιδιωτική κίνηση από τις χώρες της ΕΕ των «28» διαμορφώθηκε σε 2,069 εκατ. τουρίστες, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 18,7% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2013. Οι αφίξεις από τις χώρες εκτός ΕΕ διαμορφώθηκαν σε 1,497 εκατ., παρουσιάζοντας αύξηση 14,7%. Οι αφίξεις από τις χώρες της Ευρωζώνης αυξήθηκαν κατά 12,6% και οι αφίξεις από τις χώρες της «ΕΕ» των 28 εκτός της Ευρωζώνης κατά 28,2%.
Σε ό,τι αφορά τα επιμέρους στοιχεία, οι αφίξεις από τη Γερμανία μειώθηκαν κατά 5,8%, ενώ οι αφίξεις από τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο αυξήθηκαν κατά 13,9% και 25,5% αντίστοιχα. Οι αφίξεις από τη Ρωσία αυξήθηκαν κατά 39% και από τις ΗΠΑ κατά 33,4%. Στο πεντάμηνο, το ταξιδιωτικό ισοζύγιο της Ελλάδας παρουσίασε πλεόνασμα 1,13 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 6,7% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο πέρσι.

Νέα τροπολογία - δώρο στους εφοπλιστές

Νέα τροπολογία - δώρο στους εφοπλιστές

Την πίτα των επιδοτήσεων για τις λεγόμενες άγονες γραμμές επιχειρεί να ξαναμοιράσει η κυβέρνηση

Με την τροπολογία της κυβέρνησης, τα σαπάκια των ακτοπλοϊκών εταιρειών θα συνεχίσουν να αρμενίζουν στις θάλασσες, αυξάνοντας τους κινδύνους για ναυτεργάτες και επιβάτες

Με μια προκλητική τροπολογία στο νομοσχέδιο για τον τουρισμό, που συζητείται στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας επιτρέπει στους ακτοπλόους εφοπλιστές να αποσυρθούν από τις πολυετείς συμβάσεις εξυπηρέτησης των λεγόμενων άγονων γραμμών χωρίς κανένα κόστος και ταυτόχρονα να απαλλαγούν από τη συμβατική τους υποχρέωση να ανανεώσουν το στόλο που δρομολογούν σ' αυτές τις γραμμές.
Ο συγκεκριμένος όρος υπήρχε στο νόμο για τις συμβάσεις (μέχρι 30 μήνες) που υπέγραφαν οι πλοιοκτήτριες εταιρείες με το ΥΕΝ. Η ανανέωση του στόλου προβλεπόταν να γίνει μέχρι τη λήξη της αρχικής σύμβασης και η πλοιοκτήτρια εταιρεία υποχρεωνόταν να παρατείνει τη σύμβαση για ένα χρονικό διάστημα, μετά τη δρομολόγηση του νέου πλοίου. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου όρου έπαιρνε αλλεπάλληλες αναβολές, προς εξυπηρέτηση των εφοπλιστών.
Με την τροπολογία δίνεται η δυνατότητα στους εφοπλιστές να αποσυρθούν από τη γραμμή που έχουν αναλάβει να εξυπηρετούν πριν τη λήξη της σύμβασης, χωρίς καμιά οικονομική επίπτωση, χωρίς δηλαδή να καταπέφτει η εγγυητική επιστολή υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου. Οσες εταιρείες επιλέξουν να προχωρήσουν σε μια τέτοια κίνηση, μπορούν να το κάνουν μέσα σε δυο μήνες από την ψήφιση του νόμου και ταυτόχρονα απαλλάσσονται από την υποχρέωση να αντικαταστήσουν τα πλοία τους με νεότερα.
Για τη συγκεκριμένη τροπολογία, το υπουργείο επικαλείται το γεγονός ότι «η δημοσιονομική κατάσταση και η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με την απροθυμία - αδυναμία του χρηματοπιστωτικού συστήματος να επενδύσει κεφάλαια στην αγορά της ακτοπλοΐας, περιορίζουν τις προοπτικές εκπλήρωσης της υποχρέωσης των αναδόχων για αντικατάσταση συμβατικών πλοίων τους».
Για να δικαιολογήσει το νέο «δωράκι» στους εφοπλιστές, το υπουργείο ισχυρίζεται ότι με τη διακοπή των συμβάσεων που ισχύουν σήμερα θα απελευθερωθούν πόροι για την καλύτερη αξιοποίηση των κονδυλίων για τις «άγονες γραμμές», χωρίς να επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός. Μάλιστα, με τροπολογία στο ίδιο νομοσχέδιο, το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας εγκαινιάζει το θεσμό των «εναλλακτικών δρομολογίων».
Προβλέπεται δηλαδή η προσωρινή απευθείας ανάθεση της εξυπηρέτησης μιας «άγονης γραμμής» σε άλλη εταιρεία που κάνει παρεμφερές δρομολόγιο, σε περίπτωση που μια ακτοπλοϊκή εγκαταλείψει το έργο και δεν υπάρχει ενδιαφέρον από άλλη εταιρεία να το αναλάβει.
Ολα τα παραπάνω προδίδουν την προσπάθεια της κυβέρνησης να ξαναμοιράσει την πίτα των επιδοτήσεων για τις λεγόμενες άγονες γραμμές, με βάση τα δεδομένα που προέκυψαν από την κρίση και τον ανταγωνισμό ανάμεσα στις ακτοπλοϊκές εταιρείες (συγχωνεύσεις, αλλαγές στο μετοχικό κεφάλαιο, είσοδος νέων «παιχτών»), που οξύνθηκε την ίδια περίοδο. Να σημειωθεί ότι για την τρέχουσα δρομολογιακή περίοδο (1/11/2013 έως 31/10/2014), το ποσό που έχει καθοριστεί για 25 «άγονες γραμμές» είναι στο σύνολο 416.645,9 ευρώ το δρομολόγιο!

Απανωτές οι βλάβες στα πλοία της ακτοπλοΐας

Την ώρα που η κυβέρνηση δίνει το ελεύθερο στους εφοπλιστές να δρομολογούν τα σαπάκια τους μόνο το τρίμηνο της τουριστικής περιόδου και μετά να εγκαταλείπουν τα νησιά στην τύχη τους, οι βλάβες και τα άλλα «συμβάντα» που καταγράφει το ΥΕΝ στα πλοία της ακτοπλοΐας χτυπάνε καμπανάκι κινδύνου για την ασφάλεια ναυτεργατών και επιβατών στη θάλασσα. Ενδεικτικά, μόνο μέχρι τα μέσα Ιούλη, ο «Ριζοσπάστης» έχει καταγράψει τις εξής περιπτώσεις:

• Στις 14 Ιούλη, οι 416 επιβάτες του επιβατηγού ταχύπλοου «Master Jet» που κατευθυνόταν προς τον Πειραιά προερχόμενο από τη Μύκονο, ταλαιπωρήθηκαν για ώρες. Ο κατάπλους του στο λιμάνι καθυστέρησε λόγω βλάβης στην αριστερή εσωτερική μηχανή του. Το πλοίο, εκτός από τους 416 επιβάτες, μετέφερε 29 άτομα πλήρωμα, 17 ΙΧ και 14 δίκυκλα.
• Στις 7 Ιούλη έμεινε ανεκτέλεστο το προγραμματισμένο δρομολόγιο του ακτοπλοϊκού πλοίου «Β. ΚΟΡΝΑΡΟΣ» από Πειραιά για Κύθηρα - Κίσσαμο, λόγω μηχανικής βλάβης. Το καράβι έχει κατασκευαστεί το 1976, κλείνει δηλαδή 38 χρόνια εν πλω!
• Στις 5 Ιούλη, το πλοίο «ΘΕΟΛΟΓΟΣ», παρά την κακοκαιρία, είχε πάρει άδεια να αποπλεύσει από την Ανδρο με 659 επιβάτες. Κατά τη διαδικασία κατάπλου του στο λιμάνι της Ραφήνας, έσπασε ο αριστερός κάβος «λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν στην περιοχή», όπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο του υπουργείου Ναυτιλίας. Το πλοίο παρασύρθηκε και η προπέλα του μπλέχτηκε στις άγκυρες του επιβατηγού «ΣΟΥΠΕΡΦΕΡΥ ΙΙ», που ήταν δίπλα και ετοιμαζόταν να αποπλεύσει με 1.400 επιβάτες για Ανδρο - Τήνο - Μύκονο.
• Την 1η Ιούλη, έμεινε μεσοπέλαγα από μηχανική βλάβη το επιβατηγό ταχύπλοο «Master jet» στη θαλάσσια περιοχή κοντά στη Κύθνο, προερχόμενο από Μύκονο με 322 επιβάτες.
• Την ίδια μέρα, μηχανική βλάβη παρουσίασε το πλοίο «ΜΥΤΙΛΗΝΗ», με έτος κατασκευής το 1973 (!) λίγο μετά τον απόπλου του από Πειραιά με 275 επιβάτες. Είχε προορισμό τα λιμάνια σε Ικαρία - Φούρνους - Καρλόβασι - Βαθύ. Το αποτέλεσμα ήταν να επιστρέψει στον Πειραιά. Απέπλευσε με τέσσερις περίπου ώρες καθυστέρηση και αφού ο νηογνώμονας εγγράφως το έκρινε αξιόπλοο. Καταγγελίες από ναυτεργάτες και επιβάτες λένε ότι την επόμενη μέρα, το ίδιο πλοίο, στο λιμάνι της Ικαρίας έπαθε μπλακ άουτ, καθώς έμεινε από ηλεκτρομηχανές. Ωστόσο, το περιστατικό δε δηλώθηκε ποτέ!
• Επίσης, την 1η του Ιούλη, έμεινε ανεκτέλεστο το προγραμματισμένο δρομολόγιο του Ε/Γ-Ο/Γ «ΘΕΟΦΙΛΟΣ», που επρόκειτο να αποπλεύσει το βράδυ από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης για Λήμνο - Μυτιλήνη - Χίο - Βαθύ Σάμου. Για το δρομολόγιο είχαν εκδοθεί συνολικά 411 εισιτήρια. Η αιτία που επικαλέστηκε η πλοιοκτήτρια εταιρεία, ήταν η αδυναμία ανεφοδιασμού του πλοίου με καύσιμα.
• Στις 30 Ιούνη, σε έλεγχο που έγινε για να δουν από πού προέρχονταν τα διάφορα προβλήματα που αντιμετώπιζε το ακτοπλοϊκό πλοίο «ΕΞΠΡΕΣ ΣΚΙΑΘΟΣ», εντοπίστηκε ότι του είχε κοπεί πτερύγιο της αριστερής προπέλας!
• Στις 26 Ιούνη, το ακτοπλοϊκό «ΠΡΩΤΕΑΣ» με ήπιες καιρικές συνθήκες και με 63 επιβάτες, έπεσε πάνω στην προβλήτα του λιμανιού στη Σκόπλεα με αποτέλεσμα να υποστεί μικρό ρήγμα στο αριστερό μέρος της πρύμνης.
• Στις 22 Ιούνη, το πλοίο «EUROPEAN EXPRESS» με έτος κατασκευής το 1974, δεν κατάφερε να απομακρυνθεί από το λιμάνι της Σάμου για Ικαρία - Κυκλάδες και Πειραιά, γιατί δεν μπορούσε να ασφαλίσει τον καταπέλτη!
• Στις 19 Ιούνη το υδροπτέρυγο ταχύπλοο «ΚΑΒΕΙΡΟΣ», ενώ ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, άρχισε στα καλά του καθουμένου να βάζει νερά! Οπως αναφέρει το δελτίο του Λιμενικού, «άμεσα, με τη συνδρομή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Αλεξανδρούπολης προέβησαν σε απάντληση των υδάτων»!
• Στις 8 Ιούνη, το πλοίο «ΔΙΑΓΟΡΑΣ» κατά τον απόπλου του από την Κάλυμνο με 374 επιβάτες, έμεινε από αριστερή κύρια μηχανή.

Αν σε αυτά προστεθούν και βλάβες σε πλοία των πορθμειακών γραμμών τότε μιλάμε για τουλάχιστον μία βλάβη την ημέρα! Τέλος, να σημειωθεί ότι στις 11 Ιούνη καταγράφτηκε ναυτεργατικό ατύχημα στο πλοίο «BLUE STAR I», όταν βρισκόταν στο λιμάνι της Ρόδου. Οι πληροφορίες που έδωσε το υπουργείο Ναυτιλίας ήταν οι εξής: «Κατά τη διάρκεια εκτέλεσης εργασιών στο κατάστρωμα ο 47χρονος τραυματίστηκε λόγω πτώσης από σκάλα και άμεσα μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου».
Απόδειξη, τέλος, για το τι «τραβάνε» πληρώματα και πλοία, είναι το δρομολόγιο που εκτελεί το πλοίο «AQUA JEWEL», το οποίο αποπλέει από Λαύριο και πιάνει συνολικά 22 λιμάνια (Κέα, Κύθνο, Σύρο, Μύκονο, Πάρο, Νάξο, Ιο, Σίκινο, Φολέγανδρο, Κίμωλο και Μήλο!).