Μια συμφωνία προκάλυμμα μονοπωλιακών ανταγωνισμών

Μια συμφωνία προκάλυμμα μονοπωλιακών ανταγωνισμών

Αποψη από τη διάσκεψη για το κλίμα στο Παρίσι

Eurokinissi

Η Συμφωνία για το κλίμα στο Παρίσι προβλήθηκε από τους αρχηγούς των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών του πλανήτη ως ιστορική με δηλώσεις πανηγυρικού χαρακτήρα. Ο στόχος τους είναι μέχρι το 2100 να μην αυξηθεί η μέση παγκόσμια θερμοκρασία πάνω από τους 2 βαθμούς Κελσίου από τα προβιομηχανικά επίπεδα και να συνεχιστούν οι προσπάθειες για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, εκτιμώντας ότι αυτό θα μειώσει σημαντικά τους κινδύνους και τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Ηδη, ο πλανήτης είναι περίπου 1 βαθμό Κελσίου θερμότερος σε σχέση με τη μέση επιφανειακή θερμοκρασία πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση.
Τα κυριότερα σημεία της Συμφωνίας, η οποία θα ισχύσει από το 2020 και μετά, είναι:

• Οι παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα θα πρέπει να αρχίσουν να μειώνονται άμεσα ώστε στο δεύτερο μισό του αιώνα να μειωθούν στα επίπεδα που μπορούν να απορροφούν τα δάση.
• Ολες οι χώρες θα εγγραφούν σε κοινό σύστημα αναφοράς, παρακολούθησης και επιβεβαίωσης των εκπομπών.
• Από το 2020 οι ανεπτυγμένες χώρες θα προσφέρουν βοήθεια 100 δισ. δολαρίων το χρόνο προκειμένου να βοηθήσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες να στραφούν σε καθαρές πηγές Ενέργειας.

Η Συμφωνία είναι προϊόν συμβιβασμών λόγω των αντιδράσεων των ΗΠΑ, της Κίνας και άλλων κρατών, που ανησυχούν για τις επιπτώσεις της στην οικονομία, ενώ δεν έχει νομικές δεσμεύσεις για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Κάθε κράτος από τα 196 μέλη της Συνθήκης - Πλαισίου του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή θα πρέπει να παρουσιάσει, εθελοντικά, στόχους για τη μείωση ή συγκράτηση των εκπομπών, οι οποίοι θα επανεξετάζονται κάθε πέντε χρόνια από το 2018. Δεν υπάρχει επίσης πρόβλεψη για οικονομική αποζημίωση των κρατών που πλήττονται από φυσικές καταστροφές λόγω ανόδου της θερμοκρασίας. Πού επικεντρώνεται η Συμφωνία; Βασικά στο ενεργειακό ζήτημα και πώς αυτό θα συμβάλει στην επίτευξη του στόχου. Αλλά πίσω απ' αυτό βρίσκεται η επιδίωξη κάθε κράτους για κερδοφόρες επενδύσεις των μονοπωλίων του, μεγαλύτερα μερίδια στη διεθνή αγορά και «χτύπημα» των ανταγωνιστών τους.

Ανταγωνισμοί

Στη διάρκεια της διάσκεψης εκφράστηκαν ανταγωνισμοί για τον καταμερισμό του βάρους των προσπαθειών για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη μεταξύ αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών. Δηλαδή, στη συζήτηση για τη συνεισφορά σε μέτρα μείωσης των εκπομπών ρύπων άνθρακα στην ατμόσφαιρα υπήρξαν κόντρες, άλλωστε αυτό το ζήτημα είναι σύνθετο ως προς τις αναλογίες, λόγω της ανισομετρίας στην καπιταλιστική ανάπτυξη, τους τομείς οικονομίας κάθε κράτους, αλλά και την κατανάλωση Ενέργειας καθώς και τις μορφές Ενέργειας που καταναλώνουν.
Καπιταλιστικοί ανταγωνισμοί που εδράζονται στο γεγονός ότι οι καπιταλιστές των αναπτυσσόμενων οικονομιών θέλουν την όσο γίνεται πιο γοργή ανάπτυξη, δηλαδή πιο γοργή συσσώρευση κεφαλαίου για να μεγεθύνουν το κεφάλαιό τους, επομένως θα τους βόλευε η καθυστέρηση στην ανάπτυξη της οικονομίας των ανεπτυγμένων, οι δε καπιταλιστές των ανεπτυγμένων θέλουν αφενός ανάπτυξη των δικών τους οικονομιών, αφετέρου καθυστέρηση στην ανάπτυξη των αναπτυσσόμενων οικονομιών. Ανταγωνισμοί που αντικειμενικά εκδηλώνονται, γιατί η εφαρμογή της συμφωνίας έχει σχέση και με τους ρυθμούς βιομηχανικής ανάπτυξης και με την Ενέργεια, που είτε καταναλώνεται είτε παράγεται προς πώληση, εξαγωγή κ.λπ.
Βεβαίως, αυτή η πραγματικότητα που φάνηκε στις συζητήσεις στο Παρίσι, εκφράζεται κάπως ομαδοποιημένα αλλά είναι πιο σύνθετη.

Γιατί εστιάζουν στην Ενέργεια

Το βασικό ζήτημα που τους απασχολεί, δηλαδή η μείωση των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα έχει, πρωταρχικά, άμεση σχέση με τη μορφή Ενέργειας η οποία καταναλώνεται σε όλη την αλυσίδα της παραγωγικής διαδικασίας, από την παραγωγή εμπορευμάτων και υπηρεσιών μέχρι τη μεταφορά τους στην αγορά, στα σημεία πώλησής τους, σε συνδυασμό με τους ρυθμούς ανάπτυξης κάθε οικονομίας.
Εδώ βρίσκεται και η πρώτη εστία ανταγωνισμών. Αφενός γιατί γίνεται συνεχώς λόγος για «πράσινη ανάπτυξη», «πράσινη Ενέργεια», «Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας» (ΑΠΕ), αλλά υπάρχουν ερωτήματα και διαφορετικές προσεγγίσεις στις δυνατότητες των ΑΠΕ να στηρίξουν και να ενισχύσουν την καπιταλιστική ανάπτυξη, σε σχέση με τις μορφές Ενέργειας των ορυκτών καυσίμων, στερεών ή υγρών, δηλαδή άνθρακα, πετρελαίου, φυσικού αερίου. Η ηλιακή και η αιολική Ενέργεια εξελίσσονται τάχιστα σε αποτελεσματικότητα και μείωση κόστους, αλλά δεν αρκούν για να στηρίξουν τη βιομηχανία, τις μεταφορές, την οικονομία γενικότερα αφού δεν υπάρχει πάντα ηλιοφάνεια και αέρας, ενώ δεν υπάρχει δυνατότητα να κινηθούν όλα τα μέσα παραγωγής αποκλειστικά με ηλεκτρική ενέργεια. Ετσι θα συνεχίζει η μεγάλη ζήτηση για άνθρακα, πετρέλαιο, φυσικό αέριο. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι θα έχει μεγάλη ζήτηση και η πυρηνική ενέργεια.
Υπάρχει επίσης ένα ακόμη πρόβλημα: Η απόδοση από τη μετατροπή μιας μορφής Ενέργειας σε μια άλλη. Εχει σχέση με το κόστος παραγωγής και ενδιαφέρει άμεσα τους καπιταλιστικούς ομίλους. Για παράδειγμα, η Ενέργεια από τους υδρογονάνθρακες και τα στερεά ορυκτά καύσιμα είναι φθηνότερη και αποδοτικότερη από την Ενέργεια των ΑΠΕ.
Αυτό λοιπόν είναι το βασικό πεδίο ανταγωνισμών, ανάμεσα στα μονοπώλια των ΑΠΕ και σ' αυτά των ορυκτών καυσίμων (κυρίως υδρογονανθράκων), αλλά και σ' αυτά που χρησιμοποιούν Ενέργεια ορυκτών καυσίμων, χωρίς να είναι το μοναδικό. Οχι μόνο γιατί μπορεί να επιδρά στην επιτάχυνση ή επιβράδυνση της βιομηχανικής ανάπτυξης, άρα και της οικονομίας, αλλά γιατί υπάρχουν καπιταλιστικές οικονομίες η ανάπτυξη των οποίων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ανάπτυξη του ενεργειακού τομέα και μάλιστα των υγρών και των στερεών καυσίμων, ως οικονομίες με ενεργειακούς τομείς που καθορίζουν τη γενικότερη ανάπτυξή τους, όπως π.χ. ΗΠΑ, Ρωσία, Ιράν, Σαουδική Αραβία, Βενεζουέλα κ.λπ.
Η Σαουδική Αραβία, η μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα, πρωτοστάτησε στην προσπάθεια να εξαλειφθεί από το κείμενο της Συμφωνίας κάθε αναφορά στη «σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων». Η Κίνα και η Ινδία, οι οποίες βασίζονται στο λιθάνθρακα για την οικονομική ανάπτυξη και την ηλεκτροπαραγωγή, αρνήθηκαν να ορίσουν ημερομηνία για την εγκατάλειψη των ορυκτών καυσίμων. Ακόμα και η Ευρωπαϊκή Ενωση δίστασε να υιοθετήσει τη «σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων» λόγω της Πολωνίας, της οποίας η οικονομία εξαρτάται από το κάρβουνο.
Επομένως, ένα δεύτερο πεδίο οξύτατης διαπάλης που εκδηλώνεται στην εφαρμογή της Συμφωνίας είναι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε μονοπώλια διαφορετικών τομέων Ενέργειας, δηλαδή ανάμεσα στα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στις ΑΠΕ και σ' αυτά των υδρογονανθράκων αλλά και των στερεών καυσίμων.
Να τι γράφτηκε σε άρθρο του «Βloomberg»: «Οι παραγωγοί των ηλιακών πάνελ ή των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων αναμένεται να εκτοπίσουν τους παραγωγούς πετρελαίου, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Παρισιού για το περιβάλλον. Αναμένονται επενδύσεις ενός τρισ. δολαρίων σε ετήσια βάση για την απεξάρτηση της παγκόσμιας οικονομίας από τον άνθρακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, με τις εταιρείες που εστιάζουν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας να επωφελούνται περισσότερο. Ιδιαίτερα εάν περισσότερες χώρες συμμετάσχουν σε σχέδια των ΗΠΑ και κρατών - μελών της ΕΕ για την επιβολή φόρων στις εκπομπές καυσαερίων».

Η λογική κόστους - κέρδους

Η επιμονή για ανάπτυξη της «πράσινης Ενέργειας» και των ΑΠΕ ενισχύει την ηλεκτρική ενέργεια, όμως η παραγωγή της από τις ΑΠΕ είναι κοστοβόρα συγκριτικά με την παραγωγή της από λιγνίτη, πετρέλαιο, ακόμη και φυσικό αέριο, ενώ δε βρίσκει παντού εφαρμογή. Αυτή η επιμονή εστιάζεται στην ενίσχυση των μονοπωλίων παραγωγής μέσων παραγωγής για ΑΠΕ (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά, άλλα μέσα παραγωγής ηλιακής ενέργειας κ.λπ). Ετσι πριν από την κατάληξη της Συμφωνίας υπήρξαν επίσης αντιθέσεις για το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής της, που συνδέονται και με τους ρυθμούς «μετάβασης» σε νέους ενεργειακούς πόρους και εγκατάλειψης ορυκτών καυσίμων.
Ταυτόχρονα, η αλλαγή μέσων παραγωγής ώστε να γίνει η προσαρμογή σε μορφές «πράσινης Ενέργειας» ή η εφαρμογή μεθόδων μείωσης των ρύπων άνθρακα, που απαιτεί εξοπλισμό προσαρμοσμένο σε ήδη υπάρχοντα μέσα παραγωγής που κινούνται με πετρέλαιο ή άνθρακα, απαιτούν κεφάλαια, δηλαδή οι καπιταλιστικοί όμιλοι τα μετράνε με κόστος το οποίο δεν είναι σίγουρο αν το αποσβέσουν γρήγορα, ενώ σίγουρα τους μειώνει τα κέρδη. Επομένως, και σ' αυτό το ζήτημα εκδηλώνονται ανταγωνισμοί, ανάμεσα στα μονοπώλια που παράγουν τέτοια μέσα, και στους ομίλους για τους οποίους η εφαρμογή της Συμφωνίας απαιτεί την εγκατάστασή τους με μεγάλο κόστος.
Για παράδειγμα, πάλι σύμφωνα με το «Βloomberg», «οι εταιρείες που εξαρτώνται από τον άνθρακα θα υποστούν τις πιο βαριές συνέπειες». Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται: «Προς το παρόν, οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο και οι εταιρείες μετρούν το κόστος και τα οφέλη από τη Συμφωνία, η εφαρμογή της οποίας προϋποθέτει θεμελιώδεις αλλαγές στις μεταφορές, στην παραγωγή Ενέργειας και δεκάδες άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Οι παραγωγοί ορυκτών καυσίμων και οι οικονομίες που εξαρτώνται από την Ενέργεια είναι αντιμέτωπες με μεγάλες μεταβολές στη δομή τους που θα φέρουν υψηλό κόστος. Οι παίκτες σε νέες βιομηχανίες, όπως είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η ενεργειακή αποδοτικότητα, έχουν μπροστά τους μια ανεπανάληπτη ευκαιρία». Φαίνεται επίσης ότι τα μονοπώλια στην πληροφορική έχουν άμεση σχέση με την έρευνα και την παραγωγή μέσων παραγωγής ΑΠΕ, αφού στο Παρίσι βρέθηκαν ο ιδιοκτήτης της «Microsoft», Μπιλ Γκέιτς, ο ιδιοκτήτης της «Facebook», Μαρκ Ζούκερμπεργκ, ο ιδιοκτήτης της «Αμαζον», Τζεφ Μπέζος, και άλλοι που ανακοίνωσαν τη δημιουργία «ιδρύματος» με τον τίτλο «Συμμαχία για τη μεγάλη ανακάλυψη στην Ενέργεια». Θα πέσει πολύ χρήμα, αρκεί να σκεφτεί κανείς τα 200 τρισ. δολάρια του «Πράσινου Κλιματικού Ταμείου», που δημιουργήθηκε με κρατικά κεφάλαια για επενδύσεις χαμηλού άνθρακα.
Υπάρχουν και άλλοι τομείς της οικονομίας οι επιχειρηματικοί όμιλοι των οποίων ενδιαφέρονται, όπως π.χ. η κατασκευή κτιρίων που εξοικονομούν Ενέργεια. Ενδιαφέρονται κυρίως οι όμιλοι στον τομέα των μονωτικών υλικών.
Στον «Ριζοσπάστη» στις 12/12/2015, γράφαμε ότι «ακόμα κι αν ανακοινωθεί "συμφωνία", η αντιπαράθεση θα συνεχιστεί, καθώς η θέση κάθε πλευράς εξαρτάται από το πώς καλύτερα ωφελείται το προβάδισμα των μονοπωλίων που εκπροσωπεί: Π.χ. χώρες με μεγάλα αποθέματα ορυκτών που θεωρούνται "βλαβερά", διαφωνούν με χώρες όπου η τεχνολογική ανάπτυξη γεννά αυξημένη πρόσβαση σε νέες μεθόδους επεξεργασίας αλλά και νέα επιστημονικά ευρήματα, διευρυμένες εξορύξεις σε πολλές περιοχές κ.τ.λ.».
Αυτό επιβεβαιώνεται απ' όλα τα παραπάνω. Η Συμφωνία δεν είναι υποχρεωτικά εφαρμόσιμη, αφήνεται στον «πατριωτισμό των μονοπωλίων» και των κρατών τους. Οσο για την προσφορά βοήθειας 100 δισ. δολαρίων το χρόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες για καθαρές πηγές Ενέργειας, έχει σχέση με τις κόντρες ανεπτυγμένων - αναπτυσσόμενων κρατών. Οι ανεπτυγμένες χρηματοδοτούν τις αναπτυσσόμενες για «καθαρές πηγές Ενέργειας», που όταν επενδύουν σ' αυτές ωφελούνται τα μονοπώλια των αναπτυγμένων που παράγουν μέσα παραγωγής καθαρής Ενέργειας. Επίσης, υπάρχουν μακροπρόθεσμες επενδύσεις σε αναπτυσσόμενες χώρες, ύψους άνω των 2 τρισ. δολαρίων, σε επιχειρηματικά προγράμματα προσαρμογής στις κλιματικές αλλαγές.
Συμπερασματικά, η «ιστορική Συμφωνία» θα εφαρμόζεται από κάθε κράτος με τρόπο που να ωφελούνται τα μονοπώλιά του και μόνον τότε. Οι λαοί τίποτα θετικό δεν «έχουν λαμβάνειν» απ' αυτήν, όπως βεβαίως και το «κλίμα»...

Λ.

Η στρατιωτική ενίσχυση της Τουρκίας κλιμακώνει την επέμβαση στη Μέση Ανατολή

Η στρατιωτική ενίσχυση της Τουρκίας κλιμακώνει την επέμβαση στη Μέση Ανατολή

Ο υπουργός Αμυνας της συγκυβέρνησης Π. Καμμένος με τον ανώτατο στρατιωτικό διοικητή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, πτέραρχο Φίλιπ Μπρίντλοβ

Η ενεργοποίηση της στρατιωτικής ενίσχυσης της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ σηματοδοτεί μια νέα ποσοτική και ποιοτική φάση στην εμπλοκή της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας στην επέμβαση στη Μέση Ανατολή. Η περιοχή ήδη έχει μετατραπεί σε μια τεράστια μπαρουταποθήκη, όπου συγκεντρώνουν οπλικά συστήματα και στρατό τα Αμερικανο-ευρωενωσιακά κράτη, ισχυρά κράτη της περιοχής όπως η Τουρκία, οι πετρελαιομοναρχίες του Περσικού Κόλπου, που όλοι μαζί φούντωσαν, χρηματοδότησαν και εξόπλισαν τους τζιχαντιστές (και τώρα υποτίθεται τους πολεμάνε), η Ρωσία, το Ιράν. Ολα αυτά τα κράτη, βεβαίως, πέρα από προσχήματα, υπερασπίζονται τα συμφέροντα των μονοπωλιακών τους ομίλων σε μια πλούσια ενεργειακά και με μεγάλη σημασία γεωστρατηγική περιοχή. Εκεί αποσκοπεί και η κίνηση του ΝΑΤΟ, του στρατιωτικού βραχίονα του κεφαλαίου.
Η τελευταία δήλωση του Γενς Στόλτενμπεργκ, γγ της λυκοσυμμαχίας στο αμερικανικό πρακτορείο ειδήσεων «Ρόιτερς» στις 19 Δεκέμβρη επιβεβαίωσε ουσιαστικά την ειλημμένη απόφαση του ΝΑΤΟ πλήρους κάλυψης της Τουρκίας μετά την κατάρριψη από τουρκικό μαχητικό του ρωσικού βομβαρδιστικού στις 24 Νοέμβρη, που επιχειρούσε στη Συρία. Η κάλυψη αυτή φέρει και την υπογραφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ενώ δικαιολογήθηκε ως υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Τουρκίας, που εμφανίστηκε ως το «θύμα επίθεσης». Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης την εκθέτει πλήρως, αφού επωμίζεται βαριές ευθύνες γιατί συμμετέχει και συμβάλλει στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με κίνδυνο να σύρει τον ελληνικό λαό στην αιματοχυσία, που εξελίσσεται στη φαγωμάρα των μονοπωλίων για τη μοιρασιά των πρώτων υλών, των δρόμων μεταφοράς τους, των μεριδίων των αγορών. Επιπλέον, η τουρκική κυβέρνηση, δηλαδή ο πολιτικός διαχειριστής της εξουσίας της αστικής τάξης, που παραβιάζει καθημερινά τον ελληνικό εναέριο χώρο, που προχωράει σε προκλήσεις στα νησιά του Αιγαίου, ενθαρρύνεται στους σχεδιασμούς της, που είναι ωστόσο ενταγμένοι στο γενικότερο αμερικανοΝΑΤΟικό σχέδιο για τη συγκυριαρχία στο Αιγαίο.
Ταυτόχρονα, η επαναπροσέγγιση όπως φαίνεται της Τουρκίας με το Ισραήλ, αλλά και η ενίσχυση στρατιωτικής και οικονομικής συνεργασίας του άξονα Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Παρά τα περί «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» που προβάλλει η ελληνική κυβέρνηση ή τα περί «ενεργειακού κόμβου» που δήθεν θα φέρει οφέλη στη χώρα, κάθε άλλο παρά πρέπει να καθησυχάζουν τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, πρέπει να είναι προετοιμασμένοι και σε επαγρύπνηση για να μη δεχτούν να γίνουν «κρέας» στα κανόνια των ιμπεριαλιστών για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους.

Τι προβλέπει η ΝΑΤΟική κάλυψη

Ο Στόλτενμπεργκ ανέφερε χαρακτηριστικά ότι έχει συμφωνηθεί «ένα πακέτο μέτρων διασφάλισης για την Τουρκία ενόψει της ασταθούς κατάστασης στην περιοχή», που υποτίθεται «θα μειώσει τον κίνδυνο επανάληψης ενός περιστατικού όμοιου με την κατάρριψη ρωσικού μαχητικού από την Τουρκία στα σύνορα με τη Συρία». Η ενίσχυση, λοιπόν, περιλαμβάνει πολεμικά πλοία που προέρχονται από τη Γερμανία και τη Δανία, και ήδη πραγματοποιούν ασκήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, αεροσκάφη επιτήρησης AWACS από τη Βρετανία, για τη λεγόμενη «ενισχυμένη αεροπορική αστυνόμευση και αύξηση της ναυτικής παρουσίας, συμπεριλαμβανομένων των αεροσκαφών θαλάσσιας περιπολίας». Μάλιστα, δηλώνεται ότι θα εφαρμοστεί το λεγόμενο «μοντέλο της Βαλτικής», δηλαδή ο τρόπος αεροπορικής αστυνόμευσης του ΝΑΤΟ που ισχύει κοντά στην επικράτεια της Ρωσίας.
Ο επικεφαλής της λυκοσυμμαχίας επισήμανε ακόμα ότι η συμφωνία αυτή «θα μας δώσει μια καλύτερη επίγνωση της κατάστασης, περισσότερη διαφάνεια, περισσότερη προβλεψιμότητα και θα συμβάλει στη σταθεροποίηση της κατάστασης στην περιοχή και επίσης θα μειώσει τις εντάσεις». Επίσης, η ισπανική κυβέρνηση δήλωσε ότι έχει προχωρήσει σε συμφωνία με την Τουρκία για παραμονή των συστημάτων «patriot» με πυραύλους εδάφους - αέρος κατά μήκος των συνόρων της Τουρκίας, που έχουν τη δυνατότητα να καταστρέφουν πυραύλους που προέρχονται από το έδαφος της Συρίας, ένα αντίστοιχο σύστημα με τους πυραύλους εδάφους - αέρος «S-400», που εγκατάστησε η Ρωσία στο έδαφος και με πλοία στην Ανατολική Μεσόγειο μετά το περιστατικό της κατάρριψης, κίνηση που ουσιαστικά της δίνει τη δυνατότητα να «κλειδώνει» το συριακό εναέριο χώρο και να μην αφήνει να πλησιάσει πυραυλική απειλή ή αεροσκάφος σε απόσταση 400 χιλιομέτρων.
Πάντως, ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ εξέφρασε και παράπονα, απαιτώντας και άλλες χώρες να συμβάλουν στη ΝΑΤΟική εμπλοκή στην επέμβαση στη Μέση Ανατολή. Περιττό, βεβαίως, είναι να πούμε ότι η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει την ...παράδοση των διευκολύνσεων και της χρήσης των βάσεων και στρατιωτικών εγκαταστάσεων στη χώρα για τις ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις.

Δ. Κ.

 

ΙΣΠΑΝΙΑ Εγκλωβισμός του λαού σε νέα, ανώδυνα για το σύστημα, κανάλια

ΙΣΠΑΝΙΑ

Εγκλωβισμός του λαού σε νέα, ανώδυνα για το σύστημα, κανάλια

Η ανεργία στην Ισπανία εξακολουθεί να είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα στο 21% (φωτ. από ουρά σε γραφείο εύρεσης εργασίας)

Το «έργο» της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος επαναλήφθηκε και στην Ισπανία με τις εκλογές της 20ής Δεκέμβρη. Και πάλι με αφορμή τα εκλογικά αποτελέσματα εμφανίστηκαν βαρύγδουπα πρωτοσέλιδα στο διεθνή αστικό Τύπο και στο νεόκοπο φιλοκυβερνητικό Τύπο στη χώρα μας της «δεύτερη φορά αριστεράς», που θέλει να πείσει τους εργαζόμενους ότι «η Ευρώπη αλλάζει». Τα ίδια δηλαδή που ακούγαμε και στην περίπτωση των ...ανανεωτών Ολάντ στη Γαλλία και Ρέντσι στην Ιταλία ή πρόσφατα με την «αριστερή» στροφή στην Πορτογαλία μέσα από την ανάδειξη στην κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών με τη στήριξη της «αριστεράς».
Στην πραγματικότητα, αυτό που καταγράφουν τα αποτελέσματα είναι ότι η αστική τάξη καταφέρνει να χειραγωγεί τα λαϊκά στρώματα και τη φθορά των παραδοσιακών κομμάτων του δικομματισμού, ειδικά μετά την πτώση της δικτατορίας του Φράνκο στην Ισπανία, του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος (Partido Popular - PP) και του σοσιαλδημοκρατικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ισπανίας (Partido Socialista Obrero Espanol - PSOE) να την εγκλωβίζει σε νέα «εναλλακτικά» διαχειριστικά σχήματα. Η λαϊκή οργή από μια πενταετία καπιταλιστικής κρίσης - με την ανεργία να βρίσκεται ακόμα στο 21%, τα λαϊκά-εργατικά δικαιώματα να έχουν τσακιστεί, εκατοντάδες χιλιάδες να έχουν χάσει τα σπίτια τους - «αφυδατώνεται» σε εξαγγελίες για «πάταξη των διεφθαρμένων πολιτικών» και τα ευχολόγια για «ξεπέρασμα των ανισοτήτων», φυσικά με άθικτα τα βάθρα της καπιταλιστικής οικονομίας, τα μονοπώλια στο τιμόνι της παραγωγής και τη χώρα στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Τα αποτελέσματα σε αριθμούς

Θυμίζουμε ότι στις εκλογές, που ήταν για Βουλή και Γερουσία, το κυβερνών έως τώρα κόμμα ΡΡ ήρθε μεν πρώτο με 28,72% και 7.215.752 ψήφους, αλλά απώλεσε σε σχέση με το 2011 16% και πάνω από 3,6 εκατομμύρια ψήφους, και εξέλεξε 123 βουλευτές στους 350 (και 124 από τους 208 γερουσιαστές). Το PSOE πήρε 22,01% και 5.530.779 ψήφους, έχασε κι αυτό 6% και πάνω από 1,5 εκατομμύριο ψήφων και 90 βουλευτές (47 γερουσιαστές). Από το 73,4% που είχαν τα δύο κόμματα το 2011 ή το 83% το 2008 έφτασαν στο 50%.
Ακολουθούν οι δύο «εναλλακτικές» του συστήματος:
Στην τρίτη θέση είναι το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα «Podemos» («Ποδέμος», δηλαδή «Μπορούμε») που προέκυψε πριν από 1 χρόνο από το λεγόμενο κίνημα των αγανακτισμένων και των πλατειών (αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ) με 20,47%, 5.189.133 ψήφους και 69 έδρες (9 γερουσιαστές). Το «Ποδέμος» ωστόσο έκανε συνεργασίες με διάφορα εθνικιστικά τοπικά κόμματα και την Ενωμένη Αριστερά στη χώρα των Βάσκων, στην Καταλονία και αλλού σε όλη τη χώρα και αυτόνομα του ανήκουν το 12,67% και οι 42 έδρες.
Και στην τέταρτη θέση είναι το φιλελεύθερο κόμμα «Ciudadanos» («Πολίτες»), που προέρχεται από την Καταλονία, αλλά στηρίχτηκε από συγκεκριμένες μερίδες της αστικής τάξης (είναι το αδελφό κόμμα του Ποταμιού) και πήρε 13,93%, 3.500.056 ψήφους και 40 έδρες (1 γερουσιαστή).
Στη συνέχεια είναι διάφορα εθνικιστικά κόμματα, όπως η Ρεπουμπλικανική Αριστερά Καταλονίας με 9 έδρες, η Δημοκρατία και Ελευθερία Καταλονίας με 8 έδρες, οι Βάσκοι Εθνικιστές με 6 έδρες και το πρώην βασκικό Μπατασούνα με 2 έδρες, ένα εθνικιστικό κόμμα στα Κανάρια Νησιά με 1 έδρα, που συνολικά κατέκτησαν 29 έδρες.
Οσο για την Ενωμένη Αριστερά - Λαϊκή Ενότητα (συμμαχία άλλων σοσιαλδημοκρατικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων, όπου συμμετέχει και το μεταλλαγμένο ΚΚ Ισπανίας), πήρε 3,67% από 6,92% το 2011, 923.133 ψήφους και 2 έδρες.

Αρχισε το μακρύ παζάρι

Ηδη από τις αρχές της βδομάδας άρχισε το, όπως όλα δείχνουν, μακρύ παζάρι, για το αν θα μπορέσει να βρεθεί ο κατάλληλος συνδυασμός κυβέρνησης συνεργασίας που θα μπορεί να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, ο βασιλιάς Φελίπε θα δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο πρώτο κόμμα ώστε να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Θα υπάρξει ένας πρώτος γύρος ψηφοφορίας στη Βουλή που δεν αναμένεται να τελεσφορήσει, θα ακολουθήσουν άλλοι γύροι για τη σχετική πλειοψηφία, όπου μπορεί να υπάρξουν αποχές για λόγους τακτικής, ώστε να βοηθηθεί ένας υποψήφιος. Αν οι διερευνητικές ή η ψηφοφορία στη Βουλή αποβούν άκαρπες, ο βασιλιάς θα πρέπει να προτείνει άλλον υποψήφιο για την πρωθυπουργία. Η νέα Βουλή θα πρέπει να ορκιστεί μέχρι τις 13 Γενάρη και θα ακολουθήσουν έως και δύο μήνες για να εκλέξουν την κυβέρνηση. Αν δεν το καταφέρουν, τότε ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός πρέπει να κηρύξει νέες εκλογές σε ένα εξάμηνο.
Πάντως, η αντιπαράθεση και αντιπαλότητα που εκδηλώνεται τώρα, από τις υπαρκτές διαφορές ανάμεσα στα κόμματα λόγω διαφορετικών καταγωγών και προτίμησης διαφορετικού μείγματος αστικής διαχείρισης, δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι στα βασικά στρατηγικά ζητήματα υπάρχει σύμπλευση. Οι συναντήσεις που έγιναν και οι πρώτες δηλώσεις, παρά τους οξείς τόνους και τα περί «δεξιάς που πρέπει να φύγει», δείχνουν ότι μπορούν να βρεθούν συγκλίσεις για «τη σταθερότητα της χώρας».
Ο πρώην πρωθυπουργός - και νυν υπηρεσιακός - Μαριάνο Ραχόι, ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος, συναντήθηκε την Τετάρτη με τον «σοσιαλιστή» Πέδρο Σάντσες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Σάντσες παρότι ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να στηρίξει νέα κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος, σημείωσε ότι του αναγνωρίζει το δικαίωμα ως πρώτο κόμμα να πάρει αυτό την πρώτη εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης. Πρόσθεσε δε ότι μετά την ολοκλήρωση της πρώτης εντολής, θα είναι μια «νέα μέρα» και ότι θα επιδιώξει μια «κυβέρνηση της αλλαγής», ενώ προσφέρθηκε να ρίξει «γέφυρες συνεργασίας».
Αποκαλυπτική για το ρόλο που παίζει στη σταθερότητα του αστικού συστήματος το «Ποδέμος» είναι και η παρέμβαση του ηγέτη του, Π. Ιγκλέσιας, στη στήλη που έχει στην ισπανική έκδοση της εφημερίδας «The Huffington Post», ο οποίος έκανε την πρόταση αν «δεν αφήσουν τον Πέδρο Σάντσες να γίνει πρωθυπουργός» να αναλάβει, υποτίθεται, «να βγάλει τη χώρα από τη διαφθορά και την ανισότητα μια προσωπικότητα κύρους».
Επίσης, ο πρόεδρος των «Πολιτών», Α. Ριβέρα, για να δοθεί διέξοδος πρότεινε συμφωνία του Λαϊκού Κόμματος με τους Σοσιαλιστές και το κόμμα του ώστε να εξασφαλιστούν μια κυβέρνηση, ένα νομοθετικό σώμα και ένα Κοινοβούλιο, «που θα εγγυηθούν την ενότητα και την πολιτική αναγέννηση της χώρας» (διάβαζε την καπιταλιστική ανάκαμψη).
Αυτό το «νέο σκηνικό» στην Ισπανία αναζωπυρώνει στην ΕΕ υπαρκτές αντιπαραθέσεις ειδικά από αστικές τάξεις που είναι ριγμένες στον ανταγωνισμό και έχουν σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος από την καπιταλιστική κρίση. Ετσι, ο Ιταλός πρωθυπουργός, Ματέο Ρέντσι, σε συνέντευξη στους βρετανικούς «Financial Times», σημείωσε με νόημα: «Δεν ξέρω τι θα απογίνει ο φίλος μου ο Μαριάνο αλλά ξέρω ότι αυτοί που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή όντας πιστοί σύμμαχοι της αυστηρότητας χωρίς ανάπτυξη, έχουν χάσει τις δουλειές τους. Αυτό συνέβη στη Βαρσοβία - παρόλο που οι συνθήκες εκεί ήταν ιδιαίτερες - αυτό συνέβη στην Αθήνα, αυτό συνέβη στη Λισαβόνα και τώρα να δούμε τι θα συμβεί στη Μαδρίτη». Επίσης, πρόσφατα είχε επικρίνει τη γερμανική κυβέρνηση για τις μπίζνες της με τη Ρωσία με την κατασκευή του «Nord Stream 2» (νέος βόρειος αγωγός φυσικού αερίου), όταν αυτή πρωτοστάτησε στο μπλοκάρισμα του «South Stream» (νότιου αγωγού) που σαφώς ευνοούσε τα ιταλικά μονοπώλια.. Ετσι, είπε ότι «η Ευρώπη πρέπει να εξυπηρετεί και τις 28 χώρες και όχι μόνο μία...».
Βεβαίως, οι επικρίσεις του Ρέντσι, του Ολάντ ή του Τσίπρα, ή του Κόστα στην Πορτογαλία ή του λεγόμενου «μετώπου των χωρών του Νότου», που εμφανίζεται να ζητάει μια ορισμένη χαλάρωση των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας, δεν έχουν ως κριτήριο τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, δε γίνονται για την ανάκτηση δικαιωμάτων, για την ελάφρυνση των λαών από τα κρατικά χρέη. Αφορούν στη στήριξη των καπιταλιστικών επενδύσεων, στην παροχή ρευστότητας στο κεφάλαιο, στο πέρασμα των αναδιαρθρώσεων με συναίνεση και ταξική συνεργασία. Οι λαοί επομένως δεν έχουν να προσμένουν τίποτα από τέτοιες αλλαγές. Αυτό που πρέπει να κάνουν για να υπάρξει διέξοδος υπέρ των συμφερόντων τους είναι να συγκρουστούν με το κεφάλαιο και την εξουσία του, την ΕΕ, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους σε όλες τις εκδοχές, ώστε να πάρουν τα κλειδιά της οικονομίας στα δικά τους χέρια.

Δ. Κ.

Απόκοσμα ζώα στη μεγαλύτερη τακτική μετακίνηση βιομάζας στη Γη

Απόκοσμα ζώα στη μεγαλύτερη τακτική μετακίνηση βιομάζας στη Γη

Τα οστρακόδερμα Φρόνημα (Phronima) δεν ξεπερνούν σε μήκος τα 5 εκατοστά. Τρέφονται με τις ζελατινώδεις σάλπες και χρησιμοποιούν το κουφάρι τους ως καταφύγιο. Οταν αναπαράγονται, τα μωρά τους τρώνε ό,τι έχει απομείνει από τον ξενιστή. Είναι από τα λίγα οστρακόδερμα που φροντίζουν τα μικρά τους. Εχουν 4 μάτια, 2 από τα οποία βλέπουν προς τα πάνω για να εντοπίζουν κινδύνους προερχόμενους από την επιφάνεια. Η ομοιότητα με το «Alien» του θρίλερ επιστημονικής φαντασίας δεν είναι συμπτωματική...

Το πλαγκτόν αποτελεί τη βάση ολόκληρης της διατροφικής αλυσίδας στη θάλασσα. Οι οργανισμοί που το απαρτίζουν κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες: Το μικροσκοπικό φυτοπλαγκτόν, που παράγει σχεδόν το μισό από το οξυγόνο που παράγεται στον πλανήτη μέσω φωτοσύνθεσης, το βακτηριοπλαγκτόν και το μυκητοπλαγκτόν, που αποσυνθέτουν νεκρά οργανικά υλικά, ανακυκλώνοντας τις χημικές τους ουσίες και το ζωοπλαγκτόν, τα μικροσκοπικά ζώα, που τρέφονται με φυτοπλαγκτόν. Με πλαγκτόν τρέφονται μικρά και μεγάλα ψάρια, μέχρι και μερικά από τα μεγαλύτερα θαλάσσια θηλαστικά: Οι φάλαινες. Και τα ψάρια που δεν τρέφονται με πλαγκτόν, τρώνε μικρότερα ψάρια που συνήθως έχουν τραφεί με πλαγκτόν.
Κάθε βράδυ και κάθε πρωί μια τεραστίων διαστάσεων μετακίνηση ζωντανών όντων συμβαίνει στις θάλασσες, η οποία όμως παραμένει αθέατη και μάλλον άγνωστη για την πλειοψηφία των ανθρώπων. Το ζωοπλαγκτόν, που κατά τη διάρκεια της ημέρας βρίσκεται σε αρκετά μεγάλα βάθη, ανεβαίνει το βράδυ στην επιφάνεια για να τραφεί υπό την κάλυψη του σκοταδιού. Πρόκειται για την ημερήσια κάθετη μετανάστευση, έναν κύκλο που συμβαίνει σε παγκόσμια κλίμακα. Εκεί όπου υπάρχει μεγάλη πυκνότητα ζωοπλαγκτόν, τα σόναρ των πλοίων συχνά καταγράφουν ένα δεύτερο ψευδοβυθό, πολύ πιο πάνω από τον κανονικό, καθώς τα κύματα του σόναρ ανακλώνται πάνω στο στρώμα που σχηματίζουν τα μικροσκοπικά ζώα.
Εκτός από το διατροφικό του ρόλο, το πλαγκτόν παίζει σημαντικό ρόλο και στον κύκλο του άνθρακα, καθώς το φυτοπλαγκτόν απορροφά διοξείδιο του άνθρακα διαλυμένο στο νερό, το μετατρέπει σε οργανικά και ανόργανα υλικά (π.χ. κέλυφος από ανθρακικό ασβέστιο), τα οποία με το θάνατο του οργανισμού καταβυθίζονται (παρασύροντας και τον ενσωματωμένο άνθρακα). Ενα άλλο μέρος του άνθρακα καταλήγει στο βυθό μέσω της καταβύθισης των απεκκρίσεων του πλαγκτόν, είτε με τις απεκκρίσεις ή το θάνατο ανώτερων θαλάσσιων οργανισμών, που τράφηκαν απευθείας ή έμμεσα με φυτοπλαγκτόν.

Ενα από τα νέα βιολογικά είδη που ανακαλύφθηκαν φέτος είναι αυτή η μέδουσα του γένους Eutiara, της οικογένειας Pandeidae. Ο κώδωνας της μέδουσας έχει διάμετρο μικρότερη από 2,5 εκατοστά, αλλά τα πλοκάμια της μπορεί να φτάσουν το ένα μέτρο. Πιθανότατα φέρουν δηλητήριο, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα ασπόνδυλα που έχουν πλοκάμια

Το ενδιαφέρον πολλών ερευνητών επικεντρώνεται στο ζωοπλαγκτόν, που έχει μεγάλη ποικιλία ειδών, είναι πιο εύκολα παρατηρήσιμο (επειδή έχει μεγαλύτερο μέγεθος) και επιπλέον πολλά άγνωστα είδη του συνεχίζουν να ανακαλύπτονται κάθε χρόνο. Τα είδη ζωοπλαγκτόν που απεικονίζονται σε αυτήν τη σελίδα φωτογραφήθηκαν στα ανοιχτά της Ταϊτής κατά τη διάρκεια νυχτερινών καταδύσεων σε βάθος 30 έως 55 μέτρων, όταν οι μικροσκοπικοί οργανισμοί είχαν ήδη αναδυθεί από μεγαλύτερα βάθη. Η παρατήρησή τους στο φυσικό τους περιβάλλον επιτρέπει στους ερευνητές να δουν ακέραια αυτά τα λεπτεπίλεπτα όντα. Συχνά, όταν συλληφθούν και μεταφερθούν στο εργαστήριο για μελέτη, αλλοιώνονται σημαντικά.

Αυτή η προνύμφη ανεμώνας της θάλασσας έχει μέγεθος 6 χιλιοστών. Θα πλανηθεί μέσα στον ωκεανό ωσότου μεγαλώσει αρκετά, για να προσκολληθεί με επιτυχία πάνω στο κατάλληλο υπόστρωμα, αν βέβαια αποφύγει τους πάμπολλους θηρευτές της. Τα πλοκάμια της καλύπτονται από δηλητηριώδη τριχίδια με μικροσκοπικούς γάντζους. Τρέφεται με ακόμη μικρότερο απ' αυτήν πλαγκτόν

Αυτό το νεαρό οδοντωτό ταινιόψαρο έχει μήκος μικρότερο από 5 εκατοστά και δεν θα ξεπεράσει τα 10 ως ενήλικο. Συγγενεύει με το μακρύτερο ψάρι του κόσμου, το Regalecus glesne, που μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 17 μέτρα. Ελάχιστοι ψαράδες και επιστήμονες το έχουν δει ζωντανό

Αυτή η μέδουσα που μοιάζει με διαστημόπλοιο δεν είναι μεγαλύτερη από 2,5 εκατοστά. Ονομάζεται Nausithoe punctata, που σημαίνει «γρήγορο πλοίο» και πήρε το όνομά της από τη νύμφη Ναυσιθόη. Το διαφανές της σώμα αποκαλύπτει τα μπλε γαστρικά νημάτια και τα πορτοκαλί αναπαραγωγικά όργανα. Οι μικρές τελείες ανάμεσα στα πλοκάμια είναι εξαιρετικά ευαίσθητες στο φως και στην αλλαγή προσανατολισμού

Αυτό το όχι μεγαλύτερο από 2 εκατοστά ψάρι, είναι ένα μικροσκοπικό χέλι. Λίγα είναι γνωστά για τη βιολογία του. Ελάχιστα δείγματα έχουν συλλεχθεί έως τώρα από την περιοχή του Ινδικού και του Ειρηνικού ωκεανού

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Discover»

«Αντίο» στη χρονιά... με ποδαρικό στα δύσκολα για τους «αιώνιους»

«Αντίο» στη χρονιά... με ποδαρικό στα δύσκολα για τους «αιώνιους»

Σε μια επανάληψη του περσινού τελικού, φέτος Ολυμπιακός και Ρεάλ Μαδρίτης θα τα ...πουν στο ΤΟΠ-16

Eurokinissi

Eχοντας διανύσει διαφορετική διαδρομή στις υποχρεώσεις τους για την α' φάση της διοργάνωσης, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός ετοιμάζονται πλέον απ' την ερχόμενη βδομάδα να κλείσουν τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις για το 2015 κάνοντας πρεμιέρα στο παραδοσιακά πλέον καθοριστικό μονοπάτι της Ευρωλίγκας, όπως θεωρείται η φάση του ΤΟΠ-16.
Αν και λίγο έλειψε οι δυο «αιώνιοι» του ελληνικού μπάσκετ να βρεθούν μετά από δύο χρόνια ξανά μαζί σε αυτή τη φάση, εντούτοις κάτι τέτοιο αποφεύχθηκε μετά την τρίτη θέση του Παναθηναϊκού και πλέον θα βρίσκονται ο καθένας στον όμιλό του. Μάλιστα, έτσι όπως διαμορφώθηκε το σκηνικό απ' τα όσα συνέβησαν στην α' φάση, το σίγουρο είναι πως κάποιος δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα εάν ο Ολυμπιακός με την άνετη πρωτιά στον όμιλό του (8 νίκες, 2 ήττες) ήταν ο ευνοημένος ή ο Παναθηναϊκός με την αγχωτική πρόκριση και την 3η θέση στο δικό του όμιλο.
Σημειώνεται ότι οι δύο νέοι όμιλοι που σχηματίστηκαν αποτελούνται από 8 ομάδες και στην επόμενη φάση στα προημιτελικά προκρίνονται οι 4 πρώτοι κάθε ομίλου, οι οποίοι διασταυρώνονται χιαστί (1-4, 2-3). Ο πρώτος και δεύτερος του κάθε ομίλου έχουν το πλεονέκτημα έδρας στην επόμενη φάση όπου η πρόκριση στο φάιναλ φορ θα κριθεί στις 3 νίκες.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Υστερα ήρθαν τα δύσκολα...

Τη Λοκομοτίβ Κουμπάν, που τον νίκησε δύο φορές στην α' φάση, θα ξαναβρεί στο δρόμο του ο Παναθηναϊκός

Eurokinissi

Μπορεί ο Ολυμπιακός να ήταν... τρένο στη διάρκεια της α' φάσης, ωστόσο η πρωτιά στον όμιλό του μάλλον δεν είναι και από τις περιπτώσεις που μπορεί να θεωρηθεί κλειδί για μια πιο εύκολη συνέχεια. Οι «ερυθρόλευκοι» θα μετάσχουν στον 5ο Ομιλο - οι όμιλοι συνεχίζουν με την ίδια αρίθμηση μετά την α' φάση - έχοντας να αντιμετωπίσουν μια πλειάδα ισχυρών αντιπάλων. Σε αυτές συγκαταλέγονται οι τρεις ισπανικές Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα και Λαμποράλ Κούτσα, οι δύο ρωσικές ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Κίμκι, ενώ η γερμανική Μπάμπεργκ και η Ζαλγκίρις Κάουνας μπορεί να μοιάζουν οι αδύναμοι κρίκοι, ωστόσο μόνο τέτοιοι δεν είναι. Μάλιστα, ενδεικτικό της δυσκολίας που έχει ο όμιλος είναι το ότι σε αυτόν θα βρεθούν οι τρεις ομάδες του περσινού φάιναλ φορ (Ολυμπιακός, Ρεάλ Μαδρίτης, ΤΣΣΚΑ Μόσχας). Φυσικά, όπως και να 'χει, πρώτος στόχος του Ολυμπιακού είναι αυτός της πρόκρισης στην οκτάδα και εάν είναι εφικτό η κατάληψη μιας εκ των δύο πρώτων θέσεων του ομίλου που δίνει το πλεονέκτημα έδρας στα προημιτελικά.

Τρεις οι ...αρκετά επικίνδυνοι

Στην αποστολή τους για την πρόκριση οι «ερυθρόλευκοι» σε θεωρητικό επίπεδο δείχνουν να έχουν ως άμεσους αντιπάλους την... παρέα των δύο ισπανικών ομάδων Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Και οι τρεις παρουσίασαν διαφορετική εικόνα στην α' φάση.
Η Ρεάλ Μαδρίτης μπορεί να μπήκε φέτος στη διοργάνωση ως πρωταθλήτρια Ευρώπης, ωστόσο κατά τη διάρκεια της α' φάσης μόνο ανάλογο ...αέρα δεν είχε αφού κινδύνεψε μέχρι και με αποκλεισμό σώζοντας την παρτίδα στο τέλος με ένα σερί 3 νικών σε 3 αγώνες. Δεν έχει διαφορές με το περσινό σύνολο (Κάρολ, Σέρχι, Γιούλ, Ρούντι είναι οι βασικοί πυλώνες) και ενόψει ΤΟΠ-16 αναμένεται να ανεβάσει ρυθμούς.
Η Μπαρτσελόνα μπορεί να ξεκίνησε με ήττα στην Καρσίγιακα τις υποχρεώσεις, ωστόσο στη συνέχεια βρήκε σταθερό ρυθμό και διεκδίκησε μέχρι τέλους την πρωτιά στον όμιλο στηριζόμενη στο γνωστό δίδυμο Ναβάρο (κινητήριος μοχλός), Τόμιτς (δύναμη κάτω απ' τα καλάθια) αλλά και τον Στράτο Περπέρογλου να προσθέτει ποιότητα και εμπειρία.
Για μια ακόμη χρονιά η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, του Δημήτρη Ιτούδη, με το «καλημέρα» επιβεβαίωσε το ρόλο του φαβορί και της φετινής διοργάνωσης παίρνοντας άνετα την πρωτιά στον όμιλό της (9 νίκες, 1 ήττα) ενώ για τη συνέχεια ο πήχης τοποθετείται ακόμα πιο ψηλά. Το δίδυμο Ντε Κολό - Τεόντοσιτς αποτελεί τη «δύναμη κρούσης».
Από τη δεύτερη ομάδα των αντιπάλων του Ολυμπιακού ξεχωρίζει αναμφίβολα η ρωσική Κίμκι, που μεταφέρει στο ΤΟΠ-16 ως ψυχολογική προίκα τις δύο νίκες επί της Ρεάλ Μαδρίτης εντός και εκτός. Από κει και πέρα η Μπάμπεργκ, του πρώην ομοσπονδιακού τεχνικού της Εθνικής ανδρών Αντρέα Τρινκέρι και του Νίκου Ζήση, δείχνει ικανή να προκαλέσει ζημιές στα φαβορί, ενώ το ίδιο ισχύει και για τις Λαμποράλ και Ζαλγκίρις.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Πρώτα αγχώθηκε... μετά χάρηκε αλλά προβληματίζει

Μπορεί να αγχώθηκε ακόμα και για την πρόκριση, ωστόσο το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός κατάφερε όχι μόνο να προκριθεί επιταχύνοντας στο τέλος (4 στα 4) αλλά και να πάρει την τρίτη θέση, του... βγήκε και σε καλό. Αρχικά οι «πράσινοι» απέφυγαν τα πλέον δύσκολα που θα περιλάμβαναν στο δρόμο τους και τον Ολυμπιακό, ενώ μετέπειτα είδαν τον 6ο Ομιλο να διαμορφώνεται στα μέτρα τους. Ωστόσο, εκείνο που απομένει πλέον στον Παναθηναϊκό είναι να ανεβάσει τον πήχη της απόδοσης αφού παρά την επίτευξη του στόχου στο τέλος ή τη νίκη επί της Μπαρτσελόνα που άνοιξε και το δρόμο για την 3η θέση, οι εμφανίσεις και τα λάθη των παικτών έκαναν έξαλλο τον Τζόρτζεβιτς. Στη νέα αποστολή η ελληνική ομάδα θα βρει στο δρόμο της τρεις τουρκικές ομάδες, Φενερμπαχτσέ, Εφές, Νταρουσάφακα, τη ρωσική Λοκομοτίβ Κουμπάν, μια ισπανική τη Μάλαγα, καθώς και τον Ερυθρό Αστέρα και την κροατική Τσεντεβίτα. Στόχος για τους «πράσινους» η πρόκριση με το όσο το δυνατό καλύτερο πλασάρισμα.

Το «τρένο» της Λοκομοτίβ και η ενισχυμένη Φενέρ

Απ' τους βασικούς αντιπάλους του Παναθηναϊκού για το στόχο της πρόκρισης θεωρούνται σε πρώτη φάση η Λοκομοτίβ Κουμπάν και οι τρεις ομάδες της Τουρκίας. Η πρώτη υπό τις οδηγίες του Γιώργου Μπαρτζώκα κατάφερε να δείξει... τα δόντια της στην α' φάση παρουσιάζοντας ένα εξαιρετικό σύνολο και έχοντας απολογισμό 8 νίκες, 2 ήττες, ενώ επικράτησε και δύο φορές του Παναθηναϊκού (εντός, εκτός) που ήταν στον ίδιο όμιλο. Την ίδια στιγμή η Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, μετά την περσινή παρουσία στο φάιναλ φορ, φέτος στοχεύει όχι μόνο σε κάτι ανάλογο αλλά και ακόμα καλύτερο (παρουσία στον τελικό) εμφανιζόμενη πιο ενισχυμένη από κάθε άλλη φορά, με την παρουσία και του Γιώργου Σλούκα. Δεν έπεισε με την εικόνα της στον α' γύρο η Εφές του Ντούσαν Ιβκοβιτς, δείχνοντας αρκετά προβλήματα στο παιχνίδι, ωστόσο το γεγονός ότι κατάφερε ακόμα και έτσι να προκριθεί στο ΤΟΠ-16 αλλάζει από μόνο του τα πράγματα. Οσο για την Νταρουσάφακα, αν και πρωτάρα στη διοργάνωση, έδειξε με το «καλημέρα» το τι είναι ικανή να κάνει αφήνοντας εκτός ...νυμφώνος τη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Ενόψει μάλιστα της β' φάσης ενισχύθηκε και με τον πρώην παίκτη της ΑΕΚ Σκότι Ουίλμπεκιν, ο οποίος προσφέρει ακόμη περισσότερες λύσεις στην ομάδα του Οκτάι Μαχμούτι.

Μπ. Τσ.