Βία και ταξική πάλη

Βία και ταξική πάλη

Ο Δαντόν και ο Ροβεσπιέρος, τρομοκράτες της εποχής.Η Γαλλική Επανάσταση, το καμάρι του γαλλικού διαφωτισμού, δεν είναι τίποτα άλλο, με βάση τις τρέχουσες προπαγανδιστικές ανάγκες των αστών, παρά μία τρομοκρατία

Ο Μαρξ όμως
Μας έδειξε
Τους νόμους της ιστορίας
Κι έβαλε το προλεταριάτο
Στο τιμόνι μπροστά
Τα βιβλία του Μαρξ
δεν είναι του τύπου στοιχεία,
δεν είναι στήλες γεμάτες στεγνούς αριθμούς.
Ο Μαρξ έταξε ορθόν τον εργάτη στην πορεία
μέσα σε φάλαγγες πιο σφικτές
Κι απ' τους σφιχτούς ζυγούς
οδηγούσε τις φάλαγγες
και φώναξε:
σωστά πολεμάτε
Βλ. Μαγιακόφσκι
Την πόρτα αν δεν ανοίγει, τη σπαν, σας είπα.
Τι στέκεστε, τι γέρνετε σκυφτοί;
Λαέ σκλάβε, δειλέ, ανανιώσου, χτύπα!
Και κέρδισε μονάχος το ψωμί
Κ. Βάρναλης
Θα μπορούσε με τους στίχους των δυο μεγάλων ποιητών - κομμουνιστών να κλείσει η συζήτηση για το ρόλο της βίας στον αγώνα της εργατικής τάξης για την απελευθέρωσή της, για την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού. Επειδή οι μέρες είναι πονηρές επιβάλλεται να πούμε κάτι παραπάνω. Οσο θα υπάρχουν στο προσκήνιο της ιστορίας εκμεταλλεύτριες τάξεις, όσο η αλληλοσχέση παραγωγικές δυνάμεις - παραγωγικές σχέσεις δε θα λύνεται από την εργατική τάξη για δικό της λογαριασμό, η βία αντικειμενικά θα μας συνοδεύει. Οταν από το προσκήνιο της ιστορίας δεν ξεκουμπιστεί ο καπιταλισμός, βία σαν αυτή που ζούμε στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην περιοχή της Ασίας ενάντια στο λαό του Αφγανιστάν, σαν αυτή που ζήσαμε με τον πόλεμο του ΝΑΤΟ ενάντια στη Γιουγκοσλαβία και όχι μόνο, θα μας συνοδεύει. Δε χρειάζεται να μνημονεύσουμε άλλες πιο τρομακτικές βιαιότητες του καπιταλισμού.

Ο Ροβεσπιέρος

Ετσι δυστυχώς κινήθηκε η ανθρωπότητα και δυστυχώς συνεχίζει και θα συνεχίσει μέχρι την επικράτηση της κομμουνιστικής κοινωνίας, εκεί όταν δηλαδή οι τάξεις θα χωνευτούν και τα μέσα παραγωγής θα κοινωνικοποιηθούν απόλυτα και οριστικά: εκεί και τότε θα εξαλειφθεί και το φαινόμενο της βίας. Καμία εκμεταλλεύτρια τάξη δεν έφυγε από το προσκήνιο της ιστορίας χωρίς να ασκήσει τη βία της, αλλά και καμιά ανερχόμενη δεν το απέφυγε. «Η βία είναι η μαμή κάθε παλιάς κοινωνίας όταν αυτή εγκυμονεί το καινούριο».
Μερικά ιστορικά παραδείγματα. Τι θα μπορούσε ο Σπάρτακος, που οργάνωσε την εξέγερση των δούλων, να κάνει διαφορετικό, από το να αντιτάξει τη βία των δούλων στη βία των δουλοκτητών; Η αστική τάξη που κουμαντάρει σήμερα τις τύχες της ανθρωπότητας μπορεί να μας πει πως ξεμπέρδεψε με τους φεουδάρχες; Οι φεουδάρχες έτσι απλά παρέδωσαν την εξουσία;
Πάνω από 200 χρόνια κράτησε αυτή η διαπάλη για το ποιος τελικά θα επικρατήσει. Η ανερχόμενη αστική τάξη που κουβαλούσε το πράγματι καινούριο και προοδευτικό, αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τη βία, και η απερχόμενη φεουδαρχική εξάντλησε τα περιθώρια βίας για να κρατηθεί. Ποιος αστός θα διανοούνταν να χρησιμοποιήσει βία αν οι γαιοκτήμονες φεουδάρχες αποχωρούσαν ειρηνικά από το προσκήνιο της ιστορίας; Φυσικά κανένας.

Οδοφράγματα στη Μόσχα

Αν δεν είναι έτσι, τότε η Γαλλική Επανάσταση, το καμάρι του γαλλικού διαφωτισμού, δεν είναι τίποτα άλλο, με βάση τις τρέχουσες προπαγανδιστικές ανάγκες των αστών, παρά μία τρομοκρατία. Ο Ροβεσπιέρος, ο Μαρά, ο Δαντών, δεν ήταν επαναστάτες αλλά τρομοκράτες. Ο Μοντεσκιέ (άλλοι εκπρόσωποι του γαλλικού διαφωτισμού) δεν ήταν φωτεινά μυαλά που άνοιγαν δρόμους! Θα πρέπει να σερβίρονται σαν οι ιδεολογικοί αρχηγοί της τότε «τρομοκρατίας»!
Το αμερικανικό έθνος - που η ηγεσία του αυτόκλητα σήμερα αναγορεύεται σε κιβωτό της ελευθερίας και τιμωρό κάθε λαϊκού κινήματος, της «τρομοκρατίας» σήμερα - πώς συγκροτήθηκε; Χωρίς βία; Δεν υποχρεώθηκε σε διπλό πόλεμο με τη γαλλική και την αγγλική αποικιοκρατία; Δεν έλυσε μέσω του εμφυλίου την οικονομική διένεξη μεταξύ βορρά και νότου; Αν δεν είναι έτσι, τότε οι εθνικοί του ήρωες Λίνκολν, Τζορτζ Ουάσινγκτον δεν είναι τέτοιοι, αλλά κάτι σαν το δικό τους τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη, άντε το πολύ ένας Αλ Καπόνε ή Τζον Ντίλιγκερ. `Η πολύ περισσότερο από τη μεριά της τότε γαλλικής πολιτικής με τα σημερινά δεδομένα, κάτι σαν τον Μπιν Λάντεν της εποχής του. Δεν είναι όμως έτσι.
Στα πλαίσια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Επανάστασης του '21 κι όταν ο Ιμπραήμ σάρωνε την Πελοπόννησο, το σύνθημα του Κολοκοτρώνη ήταν «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για σύνθημα της πιο ακραίας βίας. Είχε άλλη επιλογή; Επαναστάτης ή τρομοκράτης;
Βία γενικά δεν υπάρχει. Βία για ποιον, είναι κάθε φορά το ζητούμενο. Και η ιστορία έδειξε ότι καμιά βαθιά κοινωνική επανάσταση δεν είναι δυνατή χωρίς μαζική πολιτική δράση, χωρίς εφαρμογή καταναγκαστικών μέτρων κατά των εκμεταλλευτών, χωρίς ορισμένη μορφή βίας.
Οταν δεν υπάρχει βία από την πλευρά της αντίδρασης, που εναντίον της πρέπει να διεξαχθεί πάλη, τότε δεν μπορεί να γίνει λόγος για οποιαδήποτε επαναστατική βία. Η ένταση και οι μορφές της επαναστατικής βίας εξαρτώνται πρώτα απ' όλα από το βαθμό και τις μορφές αντίστασης των τάξεων που ανατρέπονται. Στην εποχή που περνάμε δυο κυρίαρχες τάξεις είναι στο προσκήνιο της ιστορίας. Η διαπάλη ανάμεσα στην εργατική τάξη και την αστική, η διαπάλη ανάμεσα στο λαό (στους λαούς) και στον ιμπεριαλισμό ξεκίνησε, συνεχίζεται, με νίκες, τραγωδίες, ήττες, ζιγκ-ζαγκ. Η ιστορία δεν κινείται ποτέ ευθύγραμμα. Η απερχόμενη αστική τάξη, ό,τι ήταν να δώσει στην ανθρωπότητα το έδωσε, δεν πρόκειται να μεταλλαχτεί, πέρασε στην πιο βάρβαρη αντίδραση, πρέπει να ξεκουμπιστεί. Το ερώτημα: θα αποχωρήσει οικειοθελώς; Η ιστορία απαντάει όχι. Η εργατική τάξη και οι δυνάμει σύμμαχοί της καλούνται να την ανατρέψουν.
Εξάλλου η βία εκδηλώνεται καθημερινά, έστω σε πιο ήπιες μορφές, και από τις δύο πλευρές. Οι εργάτες που απεργούν, που κάνουν κατάληψη του εργοστασίου, που κλείνουν δρόμους, ασκούν βία! Βία, ως απάντηση στη βία των κυβερνήσεων, των εργοδοτών, των κρατικών μηχανισμών. Οταν τα ΜΑΤ εμποδίζουν πορείες, όταν τα δικαστήρια κηρύσσουν παράνομες τις απεργίες, όταν ο εργάτης απολύεται επειδή αγωνίζεται, όλα αυτά είναι μορφή βίας, που είναι και νομικά θεσμοθετημένη!
Δε χρειάζεται να πάμε πολύ πίσω στην ιστορία. Αρκεί να δούμε με ψύχραιμο μάτι την αναίσχυντη κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας στην Ευρασία. Καμία ηθικολογία δεν πρόκειται να εμποδίσει τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, τη βία τους, παρά μόνο η πάλη των μαζών. Η πάλη που δεν έχει να κάνει με επιθέσεις «καμικάζι» σε δίδυμους πύργους. Αυτή η δική μας βία απαιτεί εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια συνειδητοποιημένους αγωνιστές που στρέφουν την πάλη τους, καθημερινά, κλιμακωμένα ενάντια στις αντιδραστικές κυβερνήσεις και σε διεθνή συντονισμό ενάντια στα ιμπεριαλιστικά υπερκέντρα τύπου ΝΑΤΟ, ΕΕ και άλλων. Αγώνα που φτάνει μέχρι την ανατροπή τους. Θα ήταν ουτοπικό να πιστεύουμε πως είναι δυνατόν να αλλάξουμε μια κοινωνία που βασίζεται στην καταπίεση και στην οργανωμένη βία χωρίς να χρησιμοποιήσουμε τη λαϊκή δύναμη, εφαρμόζοντας μόνο μια «υψηλή» ηθική. Το ηθικό κήρυγμα που αποσπάται από την κοινωνική πραγματικότητα της ταξικής πάλης, καταντάει σε τελευταία ανάλυση επιζήμιο, μιας και θολώνει την ταξική συνείδηση του εργαζόμενου λαού. Η ηθική άρνηση είναι μια φανταστική άρνηση. Αυτό στην ουσία κάνουν στις μέρες μας τα πασόκικα, νεοδημοκρατικά και γενικά τα επιτελεία των εκσυγχρονιστών και η κυρίαρχη μερίδα του ιερατείου: Δικαιολόγηση της ιμπεριαλιστικής βίας, όχι όμως και της λαϊκής!

Του
Χρήστου ΚΟΦΦΑ

Διπολική διαταραχή

 Διπολική διαταραχή

Ξαναδιαβάζοντας τις προάλλες το βιβλίο του Μαΐλη 'από την 4η Αυγούστου ως τις μέρες μας' και τη συλλογή άρθρων που περιλαμβάνει, είχα την ευκαιρία να δω από κάπως διαφορετικό πρίσμα και με τη στερνή γνώση, κάποια αποσπάσματα από το άρθρο για τις βασικές εξελίξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα στα χρόνια της μεταπολίτευσης, που μπορείτε να το βρείτε και να το διαβάσετε ολόκληρο εδώ. Παρακάτω ακολουθούν τα επίμαχα αποσπάσματα. Υπόψη πως το άρθρο είναι γραμμένο το (κοντινό και μακρινό συνάμα) 2008 (ή τέλη του 07'), πριν το ξέσπασμα της κρίσης.

Το δικομματικό σύστημα στην Ελλάδα συνεχίζει να λειτουργεί με αυτοδύναμες κοινοβουλευτικά κυβερνήσεις, που αποκτούν την αυτοδυναμία χάρη στους καλπονοθευτικούς εκλογικούς νόμους που ψηφίζουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Οι δύο βασικοί πόλοι του δικομματισμού δεν υποχρεώθηκαν μέχρι τώρα να προχωρήσουν σε πολιτικές συμμαχίες για να σχηματίσουν κυβέρνηση, όπως έγινε στη Γερμανία ούτε να ψηφίσουν την απλή αναλογική, που επίσης θεσπίστηκε στο παρελθόν και συνταγματικά σε άλλα κράτη, π.χ. στην Ιταλία, όπου όμως ήταν εξασφαλισμένο ότι η μεγάλη εκλογικά δύναμη του ΙΚΚ δε θα έθετε σε κίνδυνο το αστικό σύστημα, όπως βεβαίωνε ο «ιστορικός συμβιβασμός» του.

Σενάρια διπολισμού απασχολούν σήμερα την αστική τάξη πολύ περισσότερο απ’ ότι στο παρελθόν. Ήδη αστοί πολιτικοί εκφράζουν και δημόσια εκτιμήσεις τους για σχεδιασμούς ντόπιων και ξένων κέντρων να διασπασθούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ενόψει πιθανών εξελίξεων αναπροσαρμόζεται και ο εκλογικός νόμος, αφού η ουσία των εκλογικών συστημάτων δε βρίσκεται μόνο στην κομματική επιδίωξη του ισχυρότερου αστικού κόμματος να διατηρείται στην κυβερνητική εξουσία και άρα να προσαρμόζει σε αυτό τον στόχο το εκάστοτε σύστημα διεξαγωγής των εκλογών, αλλά και στην εξυπηρέτηση των γενικότερων ταξικών στόχων.

Παράλληλα, οι τοποθετήσεις για «το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου» πληθαίνουν, ενώ ο ΣΥΝ υπολογίζει σε πιθανή διάσπαση του ΠΑΣΟΚ για να προκύψουν «θετικές πολιτικές ανακατατάξεις», όπως ισχυρίζεται. Αυτή ήταν και η έννοια της εκτίμησης του ΣΥΝ ότι οι εκλογές (σ.σ.: εννοεί του 07') μπορούν να αποτελέσουν το «κύκνειο άσμα του δικομματισμού». Τις θέσεις του για συμμετοχή σε κυβέρνηση συνεργασίας, αρχικά με τη ΝΔ ή και με το ΠΑΣΟΚ, έχει διατυπώσει πολλές φορές και ο ΛΑ.Ο.Σ.

Το ΚΚΕ έχει προειδοποιήσει πριν από πολλά χρόνια ότι υπάρχουν σενάρια που η άρχουσα τάξη θα υλοποιήσει, για να κάμψει την τάση ριζοσπαστικοποίησης λαϊκών μαζών, για να εδραιώσει ένα πολιτικό σύστημα άλλης μορφής και ίδιου περιεχομένου με το σημερινό.

Το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1996) υπογράμμισε:

«Στους κόλπους των μεγάλων ιδιαίτερα κομμάτων, στο πολιτικό σύστημα κυοφορούνται διεργασίες αναπροσαρμογής στη μορφή του πολιτικού συστήματος, με διάφορα σενάρια κυβερνητικής ή γενικότερης συνεργασίας, αναπαραγωγής του δικομματισμού με το σχήμα των δύο πόλων «κεντροδεξιά» - «κεντροαριστερά».

Οι διεργασίες αντανακλούν τη δυσφορία του ελληνικού λαού για τη σημερινή κρίση και εκφράζουν διαφορετικές αντιλήψεις σε θέματα τακτικής. Αντανακλούν τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, τη διαπάλη μερίδων της άρχουσας τάξης στα πλαίσια του γενικότερου πολυεθνικού ανταγωνισμού. Εκφράζουν προθέσεις και σενάρια παγίδευσης ριζοσπαστικών δυνάμεων, ώστε αυτές να μη δρασκελίσουν το κατώφλι προς το δρόμο του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού αγώνα.

[…] Τα μικρότερα κόμματα διαδραματίζουν το ρόλο της εφεδρείας και του αναχώματος…

(...)

Αναμφισβήτητο είναι το στοιχείο των προσωπικών βλέψεων που πράγματι ώθησε στη δημιουργία τους, αν και αυτό δεν μπορεί να την εξηγήσει ικανοποιητικά από μόνο του. Ίσως πρέπει η γέννηση του κάθε κόμματος να εξεταστεί με βάση τις ιδιαίτερες συνθήκες που την προκάλεσαν. Και πάντως, δίχως να επιχειρείται μια αυστηρή υπαγωγή του καθενός από αυτά στην α΄ ή στη β΄ αιτία ή και σε όλες μαζί, φαίνεται ότι γενικά μπορούμε να προσδιορίσουμε σειρά παραγόντων που επέδρασαν στη δημιουργία τους:

1. Ανακατατάξεις σε τμήματα του κεφαλαίου. Με αυτές σχετίζονται και συμφέροντα για προσαρμογές και εκσυγχρονισμούς στη διοίκηση και σε θεσμούς. Διαπλέκεται επίσης η πίεση να προχωρήσει πιο γρήγορα ο αστικός εκσυγχρονισμός και η φιλοδοξία ηγετικών στελεχών να λειτουργήσουν ως ατμομηχανή των παρατάξεών τους ή να υπερφαλαγγίσουν άλλα ηγετικά στελέχη.

2. Τα «νέα» κόμματα ιδρύθηκαν σε περίοδο απελευθέρωσης των αγορών, εξαγοράς επιχειρήσεων και συγχωνεύσεων, σε περίοδο που εντεινόταν η εξαγωγή κεφαλαίων στα Βαλκάνια και αλλού, ενώ προετοιμαζόταν και η είσοδος της Ελλάδας στο λεγόμενο «σκληρό πυρήνα» της ΕΕ.

3. Το πώς τμήμα των πολιτικών προσλαμβάνει τη λαϊκή αντίδραση στην αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και τις αντιφάσεις στην άσκησή της.

4. Η επιδίωξη δημιουργίας αναχωμάτων, με σκοπό να απορροφηθούν μελλοντικοί κραδασμοί από τα αντιλαϊκά μέτρα.

5. Η ανάμιξη του ξένου παράγοντα, στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αλλά και η ανάμιξη επιμέρους αστικών οικονομικών συμφερόντων που επιδίωκαν συγκεκριμένα οφέλη (Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, Ολυμπιακοί Αγώνες κ.ά.).

(...)

Είναι δυνατό, σε μία πορεία, τόσο ο κλασσικός δικομματισμός όσο και ο διπολισμός να οδηγηθούν σε βαθιά κρίση, κάτω από προϋποθέσεις, με πιο βασικές την ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος με την προώθηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης, άρα με το μαζικό απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, προς την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Η διαπάλη θα είναι σκληρή, για να μην εγκλωβιστούν σε διπολικά σχήματα οι απογοητευμένες, αλλά και με χαμηλό επίπεδο συνείδησης, μάζες.

Άλλου είδους ανακατατάξεις, όπως η συζητούμενη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ και η συμπόρευση ενός από τα δύο τμήματά με το ΣΥΝ, δε θα αποτελούν έκφραση ριζοσπαστικοποίησης των μαζών. Ακόμα και στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ διασπαστεί, θα παραμένει ως στόχος ο απεγκλωβισμός των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων.

Η αστάθεια και ο κλονισμός του αστικού πολιτικού συστήματος πρέπει να επιδιώκεται από την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με προοπτική την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας, δηλαδή της σοσιαλιστικής. Βασική προϋπόθεση για αυτή την πορεία είναι και η ιδεολογική συντριβή του οπορτουνισμού, η χρεοκοπία της αντίληψης για την «ενότητα της αριστεράς» και γενικά κάθε αντίληψης που έχει περιεχόμενο τη δήθεν δυνατότητα να δημιουργηθεί ένας φιλολαϊκός καπιταλισμός.

Τα αστικά κόμματα, βεβαίως, όπως και συνολικά η αστική τάξη με τους μηχανισμούς της, θα πάρουν όλα τα μέτρα για να αποτρέψουν αρνητικές γι’ αυτούς εξελίξεις. Ο αγώνας του λαού είναι και θα γίνει πιο δύσκολος γιατί οι ταξικοί αντίπαλοι έχουν και πολλά μέσα, έχουν και τη διεθνή στήριξη των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΔΝΤ κ.ά.). Έχουν και μεγάλη πείρα, τόσο στην ανασυγκρότηση του αστικού πολιτικού συστήματος, όσο και στην αντιμετώπιση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, αν και πρώτη φορά τα τελευταία 40 χρόνια το αστικό πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει τόσες δυσκολίες. Ομως αν και ισχυροί, δεν είναι ανίκητοι.

Οι υπογραμμίσεις στο παραπάνω απόσπασμα είναι δικές μου. Και βασικά το σχόλιο ως προς τις υπογραμμισμένες παραγράφους είναι ένα πρόσφατο διαφημιστικό σλόγκαν: το 'βλεπες, το 'παιξες;

Αντί επιλόγου, ένα μικρότερο απόσπασμα, που αναφέρεται στο θεσμό των δημοψηφισμάτων, σε μια σχετικά ανύποπτη στιγμή για τη χώρα μας.

Η κατ’ επίφαση δημοκρατική συμμετοχή των μαζών επιδιώκουν να εκφράζεται και με την υιοθέτηση δημοψηφισμάτων, όταν είναι δυνατό να χειραγωγηθούν οι μάζες από τα αστικά κόμματα. Σε σειρά κρατών της ΕΕ πραγματοποιήθηκαν δημοψηφίσματα, όπως για το «ευρωσύνταγμα». Αποδείχτηκε ότι κυρίως διενεργούνται στο βαθμό που το αποτέλεσμά τους κρίνεται ότι θα αποβεί θετικό, όπως στην Ιταλία, όπου το 80% όσων ψήφισαν τάχθηκε υπέρ της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης. Αντίθετα, αν ο συσχετισμός τείνει σε αρνητικό αποτέλεσμα, τότε τα δημοψηφίσματα δε γίνονται. Αυτό συνέβη τελευταία και με την «ευρωσυνθήκη».

Ποιο Κοράνι και ποια Βίβλος βρε πανίβλακα. Ο καπιταλισμός είναι.

Ποιο Κοράνι και ποια Βίβλος βρε πανίβλακα. Ο καπιταλισμός είναι.

Το να λες ότι το Κοράνι καθοδηγεί τους μουσουλμάνους και τους κάνει δολοφόνους των «απίστων» είναι το ίδιο σαν να ισχυρίζεσαι ότι η Βίβλος καθοδηγεί τους ιμπεριαλιστές Χριστιανούς να αφανίζουν ολόκληρους λαούς και τους καθοδηγούσε ανά τους αιώνες να σκλαβώνουν λαούς, να τους ληστεύουν, να κάνουν δουλεμπόριο, να κτίζουν θαλάμους αερίων, να ρίχνουν ατομικές βόμβες… ακόμη και την «χειρουργική ακρίβεια» των πυραύλων τους να αφανίζουν χιλιάδες αμάχους τους καθοδηγεί… «θεϊκό μάτι» από τον ουρανό και όχι οι δορυφόροι του θανάτου!

Αρνούνται, όλοι αυτοί οι φανατισμένοι, να δουν ότι είναι ο καπιταλισμός και τα ανταγωνιστικά ταξικά συμφέροντα που αναπτύσσει μεταξύ των μονοπωλίων και των αρχουσών αστικών τάξεων που σέρνουν τους λαούς ανά τους αιώνες και τους μετατρέπουν σε θύματα και κρέας για τα κανόνια τους στη μάχη, ποιος θα φάει ποιόν.

Αυτά προς απάντηση φανατισμένων ισλαμο-χριστιανών, πολιτισμένων της Δύσης και της Ανατολής, εθνικιστών, ρατσιστών και φασιστών κάθε χρώματος, φυλής και είδους.

Μερικες φωτογραφίες θα άξιζε να δούμε για να καταλάβουμε την εξής διαφορά: όταν οι λαοί κατακτούν δικαιώματα, απαλλάσσονται από κάθε φανατισμό υπέρ των καπιταλιστών. Όταν χάνουν δικαιώματα γίνονται αγνώριστα υποχείριά τους.

1.    Ιρακ χώρα των τζιχαντιστών. Δείτε τους παππούδες των Τζιχαντιστών. Καμία σχέση που λέμε. Πώς έγινε η αλλαγή;

2.    Γερμανία.  Πως από τις εργατικές διαδηλώσεις κατέληξαν σε φασιστικό παραλήρημα;

 

3.    Ουκρανία, φασιστοκρατούμενη χώρα. Πως κατάντησαν έτσι τα «εγγόνια» των ποδοσφαιριστών της ηρωικής Δυναμό που προτίμησαν να πεθάνουν παρά να προσκυνήσουν τον φασισμό; 

  

 

4.    Αφγανιστάν πατρίδα των Ταλιμπάν και Μοτζαχεντίν. Οι «μητέρες» των Ταλιμπάν στη δεκαετία του 70 και ’80 και οι σημερινές Αφγανές. Πως έγινε η ανατροπή;

Πως θα τα ερμηνεύσεις όλ’ αυτά; Μόνο ότι ο καπιταλισμός  και η πολιτικές επιλογές της άρχουσας τάξης τους μετέτρεψε. Κανένα κοράνι και καμιά Βίβλος.

Όταν οι λαοί κατακτούσαν δικαιώματα κανένα κοράνι και καμία Βίβλος δεν μπορούσε να τους γυρίσει πίσω σε σκοτεινές ατραπούς.

Όταν ο καπιταλισμός παίρνει το πάνω χέρι, σκοταδισμός απλώνεται παντού.

Το καταλάβατε ρε πανίβλακες;

Τρολοκρατία

 2310net

Η Ελλάδα είναι ασφαλής χώρα. Απόρρητη έκθεση των μυστικών υπηρεσιών της ΓΑΔΑ αναφέρει ότι απετράπη οικειοθελώς από υποψήφιους τρομοκράτες, χτύπημα στην Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, βρέθηκαν σημειώσεις από παραλίγο τρομοκράτες στις οποίες γινόταν λόγος για χτύπημα στην Ελλάδα, αλλά και για προβλήματα που προέκυψαν στην υλοποίηση του.

Αρχικά είχε επιλεγεί ως στόχος η Θεσσαλονίκη, καθώς ως πιο χαλαρή πόλη τα μέτρα ασφαλείας ήταν αντιστοίχως χαλαρά. Οι τρομοκράτες είχαν σχεδιάσει χτύπημα στο μετρό, προετοιμάζοντας βόμβες που θα έκαναν μεγάλη ζημιά με πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το πλάνο τους όταν παρά τις επίμονες προσπάθειές τους, δεν έβρισκαν με τίποτα  το μετρό.

Οπότε σκέφτηκαν να κάνουν κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό. Να χτυπήσουν σε ένα γήπεδο. Στη φιέστα πρωταθλήματος του Ολυμπιακού. Μάταια. Εκεί ο κόσμος ήταν λιγότερος από συγκέντρωση της ένωσης φιλοτελιστών Κολωνού! Οπότε είπαν να πάνε Τούμπα στο ντέρμπι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός. Μόλις είδαν τον διαιτητή να σφυρίζει κατάλαβαν ότι αυτός είναι αληθινός τρομοκράτης και οι ίδιοι ερασιτέχνες.

Αλλά δεν το έβαλαν κάτω. Είπαν να κάνουν επίθεση σε κέντρο νυχτερινής διασκέδασης. Εντόπισαν το στόχο, εξοπλίστηκαν σωστά, έφτασαν χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς έξω από το κέντρο. Με το που μπήκαν μέσα και άκουσαν τη μουσική έφυγαν πανικόβλητοι μη αντέχοντας ούτε δευτερόλεπτο εκεί μέσα.

Τότε σκέφτηκαν κάτι πιο δραστικό: Να χτυπήσουν μια μεγάλη πολιτική συγκέντρωση. Χωρίς μεγάλη δυσκολία και έχοντας από παλιά γνώσεις για την ελληνική πολιτική σκηνή, κατάλαβαν ότι ακόμα κυβερνάει το ΠΑΣΟΚ. Ο τέλειος στόχος! Έτσι, πήγαν σε συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ με ομιλήτρια τη Φώφη με σκοπό να «χτυπήσουν» εκεί. Αλλά δεν βρήκαν κόσμο!

Προ των πυλών νέα κατασταλτικά μέτρα

Προ των πυλών νέα κατασταλτικά μέτρα

Σε έκτακτη συνεδρίασή τους την Πέμπτη το απόγευμα οι 28 υπουργοί Εσωτερικών και Δικαιοσύνης της ΕΕ για την αντιμετώπιση υποτίθεται της ισλαμιστικής τρομοκρατίας μετά τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες, κατέληξαν στην προώθηση νέων κατασταλτικών αντιλαϊκών μέτρων. Στη συνάντηση συμμετείχε ο Ελληνας αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας, που σε δηλώσεις του ζήτησε «επανασχεδιασμό» της όλης προσπάθειας «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας».
Στο κείμενο συμπερασμάτων γίνονται συγκεκριμένα τα νέα μέτρα που θα εντείνουν το κλίμα της τρομολαγνείας και της ενίσχυσης των κατασταλτικών μηχανισμών κατά των λαών, της ενίσχυσης της παρακολούθησης. Οι υπουργοί αναφέρουν ότι «αναγνωρίζοντας την ουσιαστική πρόοδο που έχει ήδη σημειωθεί σε επίπεδο κρατών - μελών και σε επίπεδο ΕΕ, ώστε να ενισχυθεί η συλλογική μας ικανότητα να καταπολεμούμε την τρομοκρατία, απαιτούνται:
1. Να υπάρξει συνέχεια στις συνδυασμένες εθνικές προσπάθειες προς επείγουσα διερεύνηση των δικτύων που ενέχονται στις επιθέσεις στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες και άλλων παρόμοιων δικτύων.
2. Να εκδοθεί η οδηγία PNR του Απρίλη του 2016 και να εφαρμοσθεί επειγόντως, εξασφαλίζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο ότι οι μονάδες στοιχείων επιβατών (PIU) ανταλλάσσουν δεδομένα μεταξύ τους το συντομότερο δυνατόν.
3. Να συνεχιστούν αποφασιστικά οι εν εξελίξει εργασίες: ταχεία ολοκλήρωση της νομοθεσίας κατά της τρομοκρατίας, συστηματικοί έλεγχοι στα εξωτερικά σύνορα του χώρου Σένγκεν, έλεγχος της απόκτησης και της κατοχής όπλων, η επέκταση του Ευρωπαϊκού Συστήματος Πληροφοριών Ποινικού Μητρώου (ECRIS) σε υπηκόους τρίτων χωρών, υλοποίηση του σχεδίου δράσης για την καταπολέμηση της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, για καταπολέμηση της απάτης σχετικά με έγγραφα και πλήρης υλοποίηση της ισχύουσας νομοθεσίας της ΕΕ για ουσίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εκρηκτικά, και περαιτέρω αντιτρομοκρατική συνεργασία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Τουρκίας και των χωρών της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και των Δυτικών Βαλκανίων.
4. Να ανταλλάσσονται πληροφορίες με αρχές και φορείς μεταφορών, ανάλογα με την περίπτωση, ούτως ώστε οι αξιολογήσεις κινδύνου να διεξάγονται αποτελεσματικά και αποδοτικά και τα μέτρα προς μετριασμό των επιπτώσεων να μπορούν να προσαρμόζονται όπως απαιτείται σε ενδεχόμενες απειλές για τις μεταφορές.
5. Να ενισχυθούν επειγόντως η συστηματική τροφοδοσία, η συνεπής χρήση και η διαλειτουργικότητα ευρωπαϊκών και διεθνών βάσεων δεδομένων στους τομείς της ασφάλειας, των ταξιδιών και της μετανάστευσης, με πλήρη αξιοποίηση τεχνολογικών εξελίξεων, που να περιλαμβάνει ευθύς εξαρχής εγγυήσεις για την προστασία της ιδιωτικής ζωής. Αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για την αξιόπιστη επαλήθευση της ταυτότητας. Η Επιτροπή θα υποβάλει τις επόμενες βδομάδες ανακοίνωση σχετικά με την έξυπνη διαχείριση των συνόρων και τη διαλειτουργικότητα. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να επιταχυνθεί η εργασία για την ανάπτυξη ενός πανευρωπαϊκού συστήματος αναγνώρισης δακτυλικών αποτυπωμάτων ενσωματωμένου στο Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν (SIS). Ο Συντονιστής Αντιτρομοκρατικής Δράσης της ΕΕ, η Προεδρία, η Επιτροπή, αρμόδιοι φορείς και εμπειρογνώμονες θα ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε να παρουσιάσουν, έως τον Ιούνη του 2016, σχέδιο για να βελτιώσουν τη συλλογή, τον έλεγχο και τη σύνδεση πληροφοριών στον τομέα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.
6. Να εξευρεθούν τρόποι, κατά προτεραιότητα, ώστε να εξασφαλίζονται και να λαμβάνονται με τρόπο πιο γρήγορο και αποτελεσματικό ψηφιακά αποδεικτικά στοιχεία, με την ενίσχυση της συνεργασίας με τρίτες χώρες και με παρόχους υπηρεσιών που δραστηριοποιούνται σε ευρωπαϊκό έδαφος, προκειμένου να βελτιωθεί η συμμόρφωση με τη νομοθεσία της ΕΕ και των κρατών - μελών και οι άμεσες επαφές με τις αρχές επιβολής του νόμου. Κατά τη σύνοδο του Συμβουλίου τον Ιούνη θα προσδιοριστούν συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση αυτού του περίπλοκου ζητήματος.
7. Να εξακολουθήσουν να αναπτύσσονται αποτελεσματικά προληπτικά μέτρα, ιδίως με τη βελτίωση του έγκαιρου εντοπισμού ενδείξεων ριζοσπαστικοποίησης σε τοπικό επίπεδο και με την αντίκρουση της ρητορικής του Daesh, ιδίως μέσω επικοινωνιακών στρατηγικών και της ανάπτυξης εύρωστων προγραμμάτων επανένταξης. Το Δίκτυο Ευαισθητοποίησης για τη Ριζοσπαστικοποίηση και το Δίκτυο Στρατηγικών Επικοινωνιών θα ενισχύσουν περαιτέρω την υποστήριξή τους προς επαγγελματίες, την κοινωνία πολιτών και τα κράτη - μέλη για το θέμα αυτό. Η Επιτροπή θα εντείνει τις εργασίες με εταιρείες στο Διαδίκτυο, ώστε να αντικρούσει την τρομοκρατική προπαγάνδα και να καταρτίσει έως τον Ιούνη του 2016 κώδικα συμπεριφοράς κατά των κηρυγμάτων μίσους.
8. Να στηριχθεί πλήρως το έργο της Αντιτρομοκρατικής Ομάδας (CTG), ιδίως με την περαιτέρω επιτάχυνση της δημιουργίας μιας πλατφόρμας για πολυμερή ανταλλαγή πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο.
9. Να χρησιμοποιούνται πιο τακτικά οι Κοινές Ομάδες Ερευνας, που απέδειξαν τη χρησιμότητά τους μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, για να συντονίζουν έρευνες και να συλλέγουν και να ανταλλάσσουν στοιχεία.
10. Να συσταθεί κοινή ομάδα συνδέσμου των εθνικών αντιτρομοκρατικών εμπειρογνωμόνων στο Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Καταπολέμηση της Τρομοκρατίας (ECTC) της Ευρωαστυνομίας, για να στηρίζει τις αρχές επιβολής του νόμου των κρατών - μελών όταν διερευνούν τις ευρύτερες ευρωπαϊκές και διεθνείς διαστάσεις της σημερινής τρομοκρατικής απειλής, στην οποία τα κράτη - μέλη καλούνται να αποσπάσουν εμπειρογνώμονες. Η ομάδα αυτή θα αξιοποιεί τις ικανότητες επιβολής του νόμου της Ευρωπόλ για να παρακολουθεί την απειλή των ξένων μαχητών, τις ροές χρηματοδότησης της τρομοκρατίας και διακίνησης παράνομων πυροβόλων όπλων και την προπαγάνδα στο Διαδίκτυο».
Επίσης, έγινε γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα φιλοξενήσει μια σύνοδο ειδικών στην ασφάλεια των αερομεταφορών και από τα 28 κράτη - μέλη στις 31 Μάρτη και άλλη μια εμπειρογνωμόνων για την ασφάλεια των χερσαίων μεταφορών στις 11 Απρίλη.

Δολοφονικές επιθέσεις στο φόντο ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και σχεδιασμών

Δολοφονικές επιθέσεις στο φόντο ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και σχεδιασμών

Απάντηση στη λαϊκή ανησυχία θα δώσει μόνο η οργάνωση ενάντια σε όσους στήνουν «τζιχαντιστές» (φωτ. από τις εκδηλώσεις μνήμης στις Βρυξέλλες)

Η εικόνα της μάνας που, σφιχταγκαλιάζοντας πλημμυρισμένη ανησυχία τα δυο της παιδιά, συμμετέχει σε εκδήλωση μνήμης των θυμάτων ήταν μια μόνο από όσες έκαναν το γύρο του κόσμου, αποτυπώνοντας την αυθόρμητη αντίδραση των λαών, σε αυτό που έγινε το πρωί της περασμένης Τρίτης, στην «καρδιά» της Ευρώπης: Φόβος.

Δεν είναι και μικρό πράγμα, πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις να γίνονται σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα αεροδρόμια του κόσμου, σε ένα σταθμό μετρό που χιλιάδες χρησιμοποιούν καθημερινά για να πάνε στη δουλειά ή στο σχολείο, σε ένα χώρο συναυλιών ή ένα γήπεδο, πότε στη μια και πότε στην άλλη χώρα. Οπως και δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει το ότι αυτές οι επιθέσεις οργανώθηκαν, έτσι ώστε να είναι συχνά αδύνατη η αναγνώριση των πτωμάτων, ακόμα και το να προσδιοριστεί ο αριθμός των νεκρών, αφού πολλοί διαμελίστηκαν σε μεγάλη ακτίνα.
Ολα τα χαρακτηριστικά της «τρομοκρατικής δράσης» των «τζιχαντιστών» που εξαπλώνεται, ειδικά τον τελευταίο χρόνο, σταθερά, σε όλο και περισσότερες χώρες, είναι τέτοια που βοηθούν να «φωλιάσει» για τα καλά ο φόβος στους λαούς, αλλά και να καλλιεργηθεί από την κυρίαρχη ιμπεριαλιστική προπαγάνδα η ψυχολογία του μίσους κατά των «εχθρών» που είναι δημιουργήματα των ιμπεριαλιστών, όπως το «Ισλαμικό Κράτος» και οι μηχανισμοί που κάνουν χτυπήματα όπως αυτά των Βρυξελλών και που χρησιμοποιούνται αν δεν κατασκευάζονται από ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και υπηρεσίες και δρουν με την ανοχή τους. Φόβος και μίσος, δημιουργούν ικανή συνθήκη για να ανεχτούν ή και να στηρίξουν οι λαοί ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Σε μια περίοδο που κλιμακώνεται μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε όλες τις βασικές κατακτήσεις τους, που φονικοί ανταγωνισμοί δυναμώνουν πάνω στις «πλάτες» τους και οι ιμπεριαλιστές χρειάζονται όσο ποτέ τη λαϊκή ανοχή και υποταγή, για να προχωρήσουν ανεμπόδιστα τα σχέδιά τους.

* * *

Δυνάμεις και οχήματα του στρατού έχουν εξαπλωθεί σε όλη τη βελγική πρωτεύουσα

Η ανησυχία και η οργή, ο φόβος και η απορία, είναι λογικά, θα έλεγε κανείς. Ζητούμενο όμως, σήμερα, είναι από ποια σκοπιά πρέπει τα λαϊκά στρώματα, η εργατική τάξη να πάρουν θέση σε όσα γίνονται, να ζητήσουν απαντήσεις, να ψάξουν λύσεις. Και το λέμε αυτό, γιατί, το μακελειό με τους τουλάχιστον 31 νεκρούς και τουλάχιστον 300 τραυματίες των Βρυξελλών έγινε «νούμερο 1» θέμα συζήτησης παντού, από τα πάνελ συζήτησης στα ΜΜΕ μέχρι τις συναντήσεις οργάνων διακρατικών ενώσεων, ξεκίνησε ο λαός να «βομβαρδίζεται» με τις αναλύσεις των αστών για τον «πόλεμο των πολιτισμών», για τους «αποκλεισμένους νέους στα γκέτο της Δύσης», για τις επιπτώσεις του «φανατικού ισλαμισμού» κ.τ.λ. κ.τ.λ. αλλά, πολύ προσεκτικά, συντονισμένα, έμειναν στο απυρόβλητο το πώς, ιμπεριαλιστικά κέντρα ανέθρεψαν οργανώσεις όπως το «Ισλαμικό Κράτος» («ΙΚ») για να διαμορφώσουν σε χώρες (π.χ. Συρία) ισορροπίες ευνοϊκές για τα γεωστρατηγικά τους σχέδια. Το πώς, πολύ οργανωμένα, οι ιμπεριαλιστές στήριξαν και επέκτειναν την ακτίνα δράσης τέτοιων δολοφονικών οργανώσεων, αλλά και το πώς, πλέον, η παρουσία των τζιχαντιστών σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη κ.τ.λ. αξιοποιείται για την προώθηση σχεδιασμών αντίπαλων ιμπεριαλιστικών «στρατοπέδων» (π.χ. Ρωσία), σε μια περίοδο που οι σφοδροί ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί βαθαίνουν όλο και πιο επικίνδυνα για τους λαούς.
Την ίδια στιγμή, υπάρχουν ερωτήματα που πληθαίνουν. Δεν μπορεί να μη γεννά απορίες το γεγονός ότι έγιναν τέτοιων διαστάσεων επιθέσεις στην πόλη που στεγάζει την έδρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και του ΝΑΤΟ, σε ένα σταθμό μετρό ελάχιστα οικοδομικά τετράγωνα από την έδρα της Κομισιόν, ενώ η συγκεκριμένη πόλη εδώ και μήνες είναι μία από τις καλύτερα φυλασσόμενες της Ευρώπης.

* * *

Το σίγουρο είναι ότι, οι νέες επιθέσεις, ήδη, αποδεικνύονται κάτι παραπάνω από βολικές για μια σειρά αντιλαϊκές μεθοδεύσεις. Λιγότερο ή περισσότερο καθαρά, τα κεντρικά άρθρα των μεγαλύτερων αστικών εφημερίδων σε κάθε χώρα, επισημαίνουν από τη μια ότι «οι τρομοκράτες δε θα νικήσουν», διευκρινίζοντας από την άλλη ότι το «να συνεχίσουμε» θα έχει «και το απαραίτητο τίμημα», όπως πιο γενικόλογα έλεγε τις πρώτες ώρες μετά το μακελειό η βελγική «Λε Σουάρ». Οσο περνούν τα 24ωρα, τα πράγματα λέγονται περισσότερο με το όνομά τους, όπως έγινε σε «εντιτόριαλ» της «Λε Μοντ», ουσιαστικά αποτυπώνοντας όλη την «αγωνία» του ευρωπαϊκού (και ειδικότερα του γαλλικού) ιμπεριαλισμού μην τυχόν και βρεθεί ριγμένος στη μοιρασιά στη Μέση Ανατολή. ««Η εξαφάνιση της τρομοκρατίας από το σπίτι μας περνά μέσα από τη διευθέτηση της συριακής και της ιρακινής τραγωδίας. ... Σ' αυτό το θέμα, επίσης, παρά το μερίδιο ευθύνης που θα μπορούσαν να σηκώσουν οι Δυτικοί, η Ευρώπη είναι απούσα. Δεν υπάρχει παρά ως ηθοποιός στο πλευρό των ΗΠΑ και της Ρωσίας (...) Εδειξε ότι είναι ακατάλληλη να έχει το παραμικρό όραμα, στη Μέση Ανατολή και αλλού. Αυτό ενισχύει το πόσο ευάλωτη είναι. Για την ήπειρό μας, ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας αποτελεί δοκιμασία επιβεβαίωσης», σημείωνε.
Η μία μετά την άλλη οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις άρπαξαν την ευκαιρία για να επιταχύνουν το βηματισμό τους. Η Γαλλία έτρεξε από τις πρώτες να επισημάνει ότι «είμαστε σε πόλεμο». Η Ρωσία απηύθυνε κάλεσμα για συντονισμό της διεθνούς κοινότητας στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας. Η Τουρκία εμφανίστηκε δικαιωμένη, προβάλλοντας ως επιτακτική την ανάγκη για άμεση κλιμάκωση της επέμβασης στη Συρία, με «αντι-τρομοκρατικές» συμμαχίες στα δικά της μέτρα. Τα γεγονότα θα επιδράσουν στις εξελίξεις σε μια σειρά πεδία, όπως το Προσφυγικό και ο έλεγχος των συνόρων, στα οποία μάλιστα εκδηλώνονται σημαντικές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Επιπλέον, άμεσα κινητοποιήθηκαν διάφορα ιμπεριαλιστικά επιτελεία. Προχτές, έγινε έκτακτη σύνοδος υπουργών Εσωτερικών και Δικαιοσύνης, με αντικείμενο την ισχυροποίηση μηχανισμών και ρυθμίσεων με τις οποίες, στην ουσία, οι αστικές τάξεις στοχοποιούν πρώτα απ' όλα το λαϊκό κίνημα. Το ίδιο το γεγονός ότι η δράση του «ΙΚ» δαιμονοποιείται και ως ... «ριζοσπαστισμός» φανερώνει ότι στόχος είναι να στηθεί στο απόσπασμα η αληθινά ανατρεπτική δύναμη της οργανωμένης αντιιμπεριαλιστικής πάλης των λαών.

* * * *

Οι εργαζόμενοι καλούνται σε ετοιμότητα. Πρέπει να αξιοποιήσουν την πλούσια πείρα τους. Μόλις πριν από μερικούς μήνες, το μακελειό του Παρισιού άνοιξε το δρόμο, ώστε η Γαλλία να πρωτοστατήσει στην κλιμάκωση της επέμβασης στη Μέση Ανατολή, να ενισχύσει εκεί τη στρατιωτική της παρουσία. Μην ξεχνάμε ότι ήταν τότε που αποφάσισε και η Γερμανία να στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή. Ενεργοποιήθηκε το άρθρο 42 (παράγραφος 7) της Συνθήκης του Μάαστριχτ που μιλά για «βοήθεια» «με όλα τα μέσα» που κράτη - μέλη μπορούν να προσφέρουν σε χώρα της ΕΕ που δέχεται ένοπλη επίθεση, αναγνωρίστηκε ο θεμελιώδης ρόλος του ΝΑΤΟ.
Επίσης, ενισχύθηκε η καταστολή στο εσωτερικό, η Γαλλία τέθηκε σε «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» στο οποίο παραμένει μέχρι και σήμερα, με πάνοπλους στρατιώτες σε κεντρικούς δρόμους και περιορισμούς σε διαδηλώσεις κ.τ.λ., έφτασε μέχρι και να αναθεωρήσει τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος. Η ίδια ιστορία έχει επαναληφθεί πολλές φορές. Μετά τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους το 2001, ακολούθησε η επέμβαση στο Αφγανιστάν, επιβλήθηκε σειρά μέτρων παρακολούθησης και καταστολής (βλ. «Πατριοτίκ Ακτ») και στο εσωτερικό των ΗΠΑ.
Το επόμενο διάστημα, οι εξελίξεις θα είναι πυκνές. Η ευθύνη του επαναστατικού κινήματος, των κομμουνιστών είναι μεγάλη, για την ανάδειξη των αληθινών αιτιών των όσων γίνονται, για να μη δεχτεί ο λαός να γίνει βορά στα νύχια των ιμπεριαλιστών, να εμποδίσει κάθε νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση, ενάντια στα δικά του τα παιδιά ή τα παιδιά άλλων λαών.

Επί τάπητος ο σχεδιασμός για το μαζικό εγκλωβισμό

Επί τάπητος ο σχεδιασμός για το μαζικό εγκλωβισμό

Μια βδομάδα μετά τη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, αναδεικνύονται οι επικίνδυνες επιπτώσεις από αυτήν, παρά τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης αμέσως μετά το τέλος της Συνόδου

Μια βδομάδα μετά την υπογραφή που έβαλε στη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής Ευρωπαϊκής Ενωσης - Τουρκίας, με στόχο πρόσφυγες και μετανάστες, η κυβέρνηση παρουσίασε την περασμένη Πέμπτη το σχέδιο μαζικού εγκλωβισμού χιλιάδων ανθρώπων που βρίσκονται στη χώρα μας, ζητώντας να φύγουν για άλλες χώρες της Ευρώπης. Επιπλέον, έδωσε ανάγλυφα την εικόνα ενός σχεδίου που περιλαμβάνει την κράτηση προσφύγων και μεταναστών μέχρι να διωχθούν στην Τουρκία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αμέσως μετά την απόφαση της Συνόδου, έκανε λόγο για νίκη με αστερίσκους, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός θριαμβολογούσε, παρά το γεγονός ότι επικυρώθηκε ο εγκλωβισμός στη χώρα μας όλων όσοι βρίσκονται ήδη εδώ, και μάλιστα για πολλά χρόνια.

Το άθλιο παζάρι ανάμεσα σε ΕΕ και Τουρκία, που βέβαια δεν τέλειωσε με τη Σύνοδο, φανέρωσε τις σοβαρές αντιθέσεις, αλλά και προσωρινούς συμβιβασμούς, που δεν αφορούν βέβαια μόνο το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, αλλά συνολικά τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή. Η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προκύπτει αντικειμενικά από τη συνολική της στάση απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, από τη συμμετοχή στα παζάρια που γίνονται για λογαριασμό των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης. Μόνο ως υποκριτική μπορεί να χαρακτηριστεί η κριτική των άλλων αστικών κομμάτων, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ κ.λπ., δεδομένου ότι επιχειρούν να εξωραΐσουν το ταξικό περιεχόμενο της ίδιας της απόφασης της Συνόδου Κορυφής και να το «ρίξουν» σε λάθος κυβερνητικές επιλογές. Λες και θα έκαναν κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Λες και αυτοί δεν είναι υπέρμαχοι της συμμετοχής της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, της στήριξης των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, της συμμετοχής στα ιμπεριαλιστικά παζάρια για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Δεν ξέρουμε με τι κριτήρια μετράει την επιτυχία της η κυβέρνηση και αν όντως στα παζάρια στις πλάτες των προσφύγων - μεταναστών, αλλά και των λαών της Ελλάδας και της ΕΕ, το ελληνικό κεφάλαιο κατάφερε να υπερασπίσει τα συμφέροντά του. Δεν μπορούν, όμως, να κρύψουν την αλήθεια απ' το λαό, ότι δηλαδή η απόφαση δε λύνει το πρόβλημα των εγκλωβισμένων στην Ελλάδα, ούτε πρόκειται να σταματήσει τα προσφυγικά - μεταναστευτικά κύματα. Επιδεινώνει τις συνθήκες εγκλωβισμού και καταστολής για ακόμη περισσότερους πρόσφυγες και μετανάστες. Καταπατά βάναυσα τα δικαιώματα των προσφύγων, θα οξύνει τα προβλήματα και για τον ελληνικό λαό.
Ας δούμε πιο αναλυτικά πώς διαμορφώνεται η κατάσταση:

1. Τα κέντρα διαλογής ανθρώπων (σ.σ. «hot spots») μετατράπηκαν σε κέντρα κράτησης. Παρά το γεγονός ότι αυτή ήταν και η αιτία που φορείς, οργανώσεις και ΜΚΟ αποχώρησαν από πολλούς, ο εκπρόσωπος Τύπου του Συντονιστικού Γ. Κυρίτσης αρνήθηκε την περασμένη Πέμπτη ότι πρόκειται για κέντρα κράτησης και πρόσθεσε: «Σε ό,τι αφορά τα νησιά τα θεωρούμε κλειστές δομές, υπό την έννοια ότι οι πρόσφυγες πρέπει να είναι υπό κάποιους περιορισμούς και να είναι στη διάθεση των ελληνικών αρχών». Αλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, δηλαδή. Και δεν είναι μόνο αυτό. Μέχρι τώρα, δεν έχει ξεκινήσει καμία διαδικασία χορήγησης ασύλου, ενώ και η καθυστέρηση στελέχωσης αυτών των υπηρεσιών, παραπέμπει στο ότι η χορήγηση ασύλου θα καθυστερήσει σημαντικά.

2. Η κυβέρνηση ζητά τη μεγαλύτερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Την περασμένη Τρίτη η κυβερνητική εκπρόσωπος, Ολ. Γεροβασίλη, αναφερόμενη στην επικοινωνία που είχε ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, με την Γερμανίδα καγκελάριο, Α. Μέρκελ, είπε πως στη συνομιλία τους «επισημάνθηκε η ανάγκη για πλήρη επιχειρησιακή ανάπτυξη του ΝΑΤΟ και μείωση των ροών από τα τουρκικά παράλια, με εφαρμογή του σχεδίου δράσης Ευρωπαϊκής Ενωσης - Τουρκίας», ενώ δόθηκε έμφαση στην παροχή τεχνικής και στελεχιακής υποστήριξης στην Ελλάδα από τη Γερμανία. Ομως, ο ναύαρχος Τζ. Σταυρίδης, πρώην ανώτατος διοικητής των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην Ευρώπη, ήρθε με δημόσιες δηλώσεις του να επιβεβαιώσει ότι η συγκέντρωση δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας στο Αιγαίο ουσιαστικά δεν αφορά το Προσφυγικό, αλλά σχετίζεται με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις εξελίξεις στη Συρία, προετοιμάζοντας και νέες πιθανές επεμβάσεις σε άλλες χώρες της περιοχής. Μάλιστα, ο Ελληνοαμερικανός πρώην ανώτατος ΝΑΤΟικός διοικητής, με τις δηλώσεις του, επιβεβαίωσε ανοιχτά ότι η λυκοσυμμαχία όχι μόνο δεν εγγυάται τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, αλλά θα συνεχίσει να «καλύπτει» το συστηματικό γκριζάρισμα του αρχιπελάγους από την Αγκυρα. Αυτό επιβεβαιώνει και τις πληροφορίες που αναφέρουν ότι κανένας από τους ΝΑΤΟικούς δεν έχει έρθει σε επικοινωνία με ελληνικές αρμόδιες υπηρεσίες για τους πρόσφυγες.

3. Η κατάσταση σε όλους τους καταυλισμούς και ιδιαίτερα στην Ειδομένη είναι τραγική. Πλέον, ορισμένοι που έχουν ζήσει από κοντά την κατάσταση κάνουν λόγο για πολλές Αμυγδαλέζες. Εκατοντάδες άνθρωποι έχουν μείνει αβοήθητοι στα στοιχεία της φύσης. Βροχές, πλημμύρες, άνεμοι. Ανθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν με πενιχρό συσσίτιο. Αλλοι που κατά δεκάδες καταφεύγουν στις υποτυπώδεις δομές που υπάρχουν για παροχή υπηρεσιών Υγείας. Το κράτος συνειδητά απόν, αφού, όπως είπε ο Γ. Μουζάλας «δεν θέλαμε πάνω στα σύνορα να υπάρχει επίσημη κρατική δομή που να διευκολύνει αυτό το δρόμο (σ.σ. των Βαλκανίων) και να τον καθιερώνει. Ετσι ήρθαμε σε επαφή με ΜΚΟ και την UNHCR και τους ζητήσαμε να βοηθήσουν στην ανακούφιση αυτών των ανθρώπων και ανταποκρίθηκαν. Ηταν νομική ανάγκη στην αρχή και πολιτική επιλογή μετά». Μια συνειδητή πολιτική καλλιέργειας της απελπισίας στους ήδη απελπισμένους πρόσφυγες. Η κατάσταση αυτή αύξησε τους κινδύνους. Ακόμα και ο Γ. Μουζάλας ομολόγησε πως υπάρχει κίνδυνος να πεθάνουν παιδιά. Με τη μεθόδευση αυτή έρχεται σαν ώριμο φρούτο η επερχόμενη κίνηση για «εκκένωση» του καταυλισμού των 14.000 προσφύγων στην περιοχή, γεγονός που προκαλεί πολλά ερωτήματα για το μέγεθος της επιχείρησης που θα γίνει λόγω του μεγάλου αριθμού ανθρώπων.

Στο λιμάνι του Πειραιά ζουν πάνω από 5.000 άνθρωποι σε δύσκολες συνθήκες. Υπάρχουν γυναίκες που κοιμούνται με τα παιδιά τους αγκαλιά, από φόβο μήπως τα απαγάγουν, τα ντους και οι τουαλέτες δεν επαρκούν, οι άνθρωποι κοιμούνται σε σκηνές, στο δρόμο ή ο ένας δίπλα στον άλλο στους χώρους του λιμανιού. Η λειτουργία των πρόχειρων δομών στο λιμάνι βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε αλληλέγγυους, καθώς δεν υπάρχει εμφανής κρατική παρουσία, είτε ως προσωπικό είτε ως υποστήριξη, ενώ η ιατρική μέριμνα παρέχεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από εθελοντικές ομάδες.

4. Η συμφωνία θα οδηγήσει σε «μαζικές απελάσεις» προσφύγων που θα αποτελούν παραβίαση της διεθνούς νομοθεσίας. Ηδη, υπάρχουν πληροφορίες για εξαναγκαστικές επαναπροωθήσεις προσφύγων από την «ασφαλή» Τουρκία, όπως την θεωρεί η ΕΕ και η κυβέρνηση. Η καταγγελία για εξαναγκαστική επιστροφή Αφγανών αιτούντων άσυλο από την Τουρκία, μόλις λίγες ώρες αφότου η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για τους πρόσφυγες τέθηκε σε ισχύ, φανερώνει πως η εφαρμογή της συμφωνίας θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των προσφύγων. Πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο συλλαμβάνονται στα δυτικά σύνορα στην Τουρκία, βρίσκονται υπό κράτηση χωρίς πρόσβαση σε δικηγόρους και έπειτα επιστρέφονται εξαναγκαστικά στη Συρία και το Ιράκ, ενώ αναγκάζονται να υπογράψουν χαρτιά για την «εκούσια επιστροφή τους». Τους τελευταίους μήνες, αυξανόμενοι αριθμοί προσφύγων, που αναχαιτίζονται κατά τη διάρκεια της διαδρομής τους προς την Ελλάδα, μεταφέρονται στο προαναχωρησιακό κέντρο Erzurum, το οποίο χρηματοδοτείται από την ΕΕ και από το οποίο αναγκαστικά επιστρέφονται στις χώρες καταγωγής τους, χωρίς δυνατότητα πρόσβασης σε δικηγόρους και διαδικασίες ασύλου.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, ο λαός πρέπει να ενισχύσει ακόμα πιο αποφασιστικά τον αγώνα του ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ. Να δυναμώσει την αλληλεγγύη του προς τους πρόσφυγες - μετανάστες, να διεκδικήσει ανθρώπινους χώρους προσωρινής φιλοξενίας και ασφαλή μετάβασή τους στις χώρες τελικού προορισμού τους. Να παλέψει για να σταματήσει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και άλλων κρατών, που έχουν συνυπογράψει και οι ελληνικές κυβερνήσεις.