Για την ψήφο των ομογενών

 

 1) Αγαπάμε και νοιαζόμαστε τους ομογενείς μας, τους μετανάστες μας,
τους απόδημους Ελληνες. Αυτοί που δεν τους αγαπούν και δεν τους νοιάζονται είναι αυτοί που τους ανάγκασαν να γίνουν μετανάστες. Αυτοί – οι ολετήρες της λιτότητας, της κομματορουσφετοκρατίας και των μνημονίων – το μόνο που αγαπούν είναι τα ψηφοκουκιά του Ελλήνων απόδημων.

2) Το δικαίωμα ψήφου των ομογενών, των Ελλήνων που εργάζονται, ζουν και σπουδάζουν σε άλλες χώρες είναι δημοκρατικό δικαίωμα και ως τέτοιο δεν απορρέει από το “δίκαιο του αίματος”, αλλά από κριτήρια τα οποία δεν υπονομεύουν την Δημοκρατία όπως την ισοτιμία της ψήφου. Ισοτιμία της ψήφου σημαίνει η ψήφος εκείνων που ζουν στην Ελλάδα και που με την ψήφο τους καθορίζεται η ζωή τους να μην αλλοιώνεται από την ψήφο εκείνων που η δική τους ψήφος δεν έχει συνέπειες για την δική τους ζωή.

3) Σε συνέχεια των προηγούμενων, η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού δεν είναι ψήφος ισότιμη έναντι των κατοίκων της χώρας όταν ρίχνεται από κάποιον που γνωρίζει την Ελλάδα μόνο από καρτ ποστάλ. Θα πρέπει ο ψηφοφόρος να έχει σχέση με την Ελλάδα, όπως αυτό αποτυπώνεται στο χρόνο που βρέθηκε στη χώρα κατά το διάστημα της μετανάστευσής του, να αποτυπώνεται στην φορολογική του σχέση με την χώρα, να αποτυπώνεται, δηλαδή, αυτή η σχέση με κοινωνικούς, οικογενειακούς, οικονομικούς όρους κτλ. Μιλάμε, δηλαδή, για αυτονόητα κριτήρια έτσι ώστε όποιος ψηφίζει να εκφράζει τη θέση του για την εκάστοτε πολιτική ηγεσία που εκλέγεται και να τοποθετείται απέναντι σε πολιτικές, νόμους, προγράμματα που τον ανακουφίζουν ή τον πλήττουν και που εν τέλει δεν τον αφήνουν αδιάφορο ή ανεπηρέαστο αλλά τον αφορούν και τον ίδιο.

4) Παράλληλα, ο χρόνος της απουσίας από την χώρα πρέπει να αφορά σε εύλογο χρονικό διάστημα ειδάλλως αν κάποιος έφυγε από την Ελλάδα πριν 100 χρόνια και έχουμε απόδημους δεύτερης, τρίτης, τέταρτης γενιάς χωρίς καμία σχέση με τη χώρα, τότε δεν μιλάμε για ψήφο – δημοκρατικό δικαίωμα αλλά για ψήφο με βάση το “δίκαιο του αίματος”. Συνεπώς τα 35 χρόνια που ορίστηκαν με τον υφιστάμενο νόμο εξασφαλίζουν όλους εκείνους τους μετανάστες που έφυγαν την περίοδο της κρίσης, ή νωρίτερα ή έφυγαν να σπουδάσουν, ή για άλλους λόγους και δεν βρίσκονται πια στην Ελλάδα, ωστόσο διατηρούν σχέση με την χώρα.

5) Τα παραπάνω είναι τόσο πρόδηλα και τόσο προφανή που ακριβώς γι’ αυτό κατέληξαν στην προ μόλις 15 μηνών νομοθέτηση των ισχυουσών διατάξεων με ευρεία συναίνεση 288 ψήφων στη Βουλή που σήμερα η ΝΔ με όρους φτηνού πυροτεχνήματος και εξόφθαλμης συμπαιγνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ 
επιχειρεί να ανατρέψει, επιδιδόμενη (μαζί με το ΚΙΝΑΛ και τον ακροδεξιό τελοπόν) σε ένα γελοίο παιχνίδι που περιλαμβάνει από εσωτερικές τσιχλόφουσκες “αγάπης” προς τους απόδημους μέχρι κλείσιμο του ματιού σε λόμπι για να αρχίσει το δούναι και λαβείν της ψηφοθηρίας και εκτός των συνόρων.

6) Με αφορμή την κουβέντα που άνοιξαν, όμως, ας θέσουμε ένα ερώτημα στην κρίση των αναγνωστών: Η Ντέμπορα Πάπας ζει στο Μανχάταν, είναι Ελληνίδα τρίτης γενιάς, πολύ καλός άνθρωπος, δεν έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα, δεν έχει τίποτα εδώ, ούτε οικογένεια, ούτε περιουσία, δεν καταλαβαίνει ελληνικά και στέλνει χαιρετίσματα από το κινητό κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα σε μια ξαδέρφη της που ζει στην Αμαλιάδα και “γνωρίστηκαν” στο facebook. Ο Χασάν Καρίμ είναι από την Ασία (την Αλβανία, την Αφρική), μένει 15 χρόνια στην Ελλάδα, κατοικεί στο Πέραμα, εργάζεται στην Ελλάδα, έχει μάθει τα ελληνικά, πληρώνει φόρους και εισφορές και βιώνει κάθε μέρα την ελληνική πραγματικότητα. Δημοκρατία είναι να ψηφίζει η Ντέμπορα ή ο Χασάν στις ελληνικές εκλογές;

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ε Γ Κ Λ Η Μ Α Τ Ι Ε Σ

 

 

Επτά στους δέκα θανάτους αφορούν ασθενείς εκτός ΜΕΘ!

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που φέρνει στην επιφάνεια έρευνα του iMEdD Lab σχετικά με τα δεδομένα των θανάτων εντός και εκτός ΜΕΘ στο δεύτερο «κύμα» της πανδημίας και όχι μόνο.

Το 2020 εκτιμάται ότι καταγράφηκαν περίπου 8.300 περισσότεροι θάνατοι από τους στατιστικά αναμενόμενους, επτά στους δέκα θανάτους από Covid-19 κατά τη διάρκεια του δεύτερου «κύματος» της πανδημίας στην Ελλάδα συνέβησαν εκτός ΜΕΘ.

Το ίδιο διάστημα τα περισσότερα νέα κρούσματα εντοπίζονται σε επαγγελματικούς χώρους, καθώς σημειώνονται πολλαπλάσιες νέες συρροές συγκριτικά με άλλους ειδικούς χώρους, όπως κλειστές δομές, εκπαιδευτικά ιδρύματα και δομές υγείας.

Στοιχεία από την έρευνα:

Σύμφωνα με την ανάλυση των δεδομένων εβδομαδιαίων θανάτων από οποιαδήποτε αιτία για ολόκληρο το 2020 που δημοσίευσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), η θνησιμότητα που σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με την Covid-19 είναι μεγαλύτερη από αυτή που γνωρίζουμε.

Το διάστημα 23 Νοεμβρίου έως 6 Δεκεμβρίου 2020 εκτιμάται ότι καταγράφηκαν 41% περισσότεροι θάνατοι από τους στατιστικά αναμενόμενους.

Η υπερέχουσα θνησιμότητα (excess mortality) αποτελεί τον πλέον αξιόπιστο και αμερόληπτο δείκτη για την παρακολούθηση των θανάτων που σχετίζονται με την Covid-19, διότι μας βοηθά να αντιπαρέλθουμε ένα σημαντικό πρόβλημα: Τη μη καταγραφή θανάτων που σχετίζονται έμμεσα με τη νόσο.

Διεθνείς επιστημονικές μελέτες καταδεικνύουν πως κατά τη διάρκεια της πανδημίας καταγράφεται αύξηση της θνησιμότητας από αιτίες που δεν σχετίζονται άμεσα με τον ιό.

Για παράδειγμα, ασθενείς από άλλες νόσους ενδεχομένως αμελούν τις θεραπείες τους κατά τη διάρκεια ενός lockdown, εμφραγματίες δεν καταφεύγουν έγκαιρα στα τμήματα επειγόντων περιστατικών των νοσοκομείων από φόβο μήπως κολλήσουν τον ιό, ενώ ταυτόχρονα τα υπό πίεση συστήματα υγείας ακυρώνουν χειρουργεία ή δίνουν προτεραιότητα σε περιστατικά Covid-19, με αποτέλεσμα ασθενείς άλλων παθήσεων να μη λαμβάνουν έγκαιρη θεραπεία.

Στην Ελλάδα, το 2020 η υπερέχουσα θνησιμότητα έφτασε το 7% (1η – 52η εβδομάδα).

Από τους περίπου 8.300 στατιστικά μη αναμενόμενους θανάτους, εκτιμάται ότι το 61% αφορούν επιβεβαιωμένους θανάτους ασθενών με Covid. Οι υπόλοιποι εικάζεται ότι σχετίζονται έμμεσα με την πανδημία.

«Οι περιφέρειες που εμφανίζουν τα υψηλότερα ποσοστά υπερέχουσας θνησιμότητας είναι η Κεντρική Μακεδονία, η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, η Δυτική Μακεδονία καθώς και η Θεσσαλία.

Στην Κεντρική Μακεδονία, 7 στους 10 θανάτους σχετίζονται άμεσα με την Covid-19, ενώ στην Αττική το ποσοστό είναι 45,3%.

Αντιθέτως, στην Ηπειρο και τα Ιόνια Νησιά, περιοχές που επλήγησαν λιγότερο από την πανδημία, συγκριτικά με άλλες περιφέρειες, καταγράφεται αρνητικό ποσοστό υπερέχουσας θνησιμότητας –δηλαδή, σημειώθηκαν λιγότεροι θάνατοι από τους στατιστικά αναμενόμενους»

αναφέρει η έρευνα που φέρει την υπογραφή του Θ. Τρομπούκη.

Επτά στους δέκα θανάτους αφορούν ασθενείς εκτός ΜΕΘ

Εστιάζοντας στην περίοδο του 2ου «κύματος» της πανδημίας, τα δεδομένα,[1] που φέρνει, για πρώτη φορά, στη δημοσιότητα το iMEdD Lab σκιαγραφούν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το τι συνέβη εκείνους τους δραματικούς μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων περισσότεροι από 4.200 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τον κορωνοϊό.

Σύμφωνα με στοιχεία από τις εβδομαδιαίες εκθέσεις του ΕΟΔΥ οι οποίες αποστέλλονται στο Υπουργείο Υγείας για ενημέρωση της Επιτροπής των Εμπειρογνωμόνων, στο προαναφερθέν διάστημα σχεδόν επτά στους δέκα ασθενείς (2.954) που κατέληξαν από την Covid-19 ήταν εκτός ΜΕΘ, ενώ εντός ΜΕΘ καταγράφηκαν 1.322 θάνατοι διασωληνωμένων ασθενών, δηλαδή το 30,9% των 4.276 συνολικών θανάτων εκείνο το διάστημα.

Η μέση ηλικία των ασθενών που κατέληξαν εκτός ΜΕΘ είναι τα 82,8 έτη ενώ εντός ΜΕΘ τα 70,7 έτη.[2]

Οσον αφορά στους θανάτους διασωληνωμένων ασθενών εντός ΜΕΘ, παρατηρούμε ότι, ενώ την 42η εβδομάδα (12-18 Οκτωβρίου) η διάμεση ηλικία ήταν τα 79 έτη, όσο πλησίαζε η κορύφωση του 2ου «κύματος» (49η-50η εβδομάδα, 30 Νοεμβρίου-13 Δεκεμβρίου), η διάμεση ηλικία μειώθηκε στα 67 έτη.

Την ίδια περίοδο, όμως, η διάμεση ηλικία των θανόντων εκτός ΜΕΘ κυμάνθηκε από τα 85 έως τα 82 έτη.

Αναφορικά με το πού εντοπίζονται τα περισσότερα νέα κρούσματα, φαίνεται ότι σε επαγγελματικούς χώρους σημειώνονται πολλαπλάσιες νέες συρροές συγκριτικά με άλλους ειδικούς χώρους, όπως κλειστές δομές, εκπαιδευτικά ιδρύματα και δομές υγείας.

Συγκεκριμένα, από τις 2 Νοεμβρίου έως το τέλος του έτους, από 758 νέα κρούσματα[3] που ανιχνεύτηκαν, τα 434 ήταν σε επαγγελματικούς χώρους, όπως βιομηχανίες και ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Σε κλειστές δομές, όπως γηροκομεία, ψυχιατρεία, στρατόπεδα, κέντρα αποκατάστασης κλπ, εντοπίστηκαν 166 νέα κρούσματα.

Εξετάζοντας το διάστημα από την εισαγωγή ενός ασθενούς στο νοσοκομείο έως τον θάνατό του, παρατηρούμε ότι τις πρώτες εβδομάδες η πλειονότητα των ασθενών κατέληγε πολύ πιο σύντομα σε σχέση με τις τελευταίες εβδομάδες.

Καταγεγραμένα κρούσματα από τις 2/11/20 ως τις 31/12/20

Συγκεκριμένα, την 46η εβδομάδα (9-15 Νοεμβρίου), οπότε καταγράφηκαν 316 νέοι θάνατοι, ο διάμεσος (median) αριθμός ημερών από την εισαγωγή μέχρι τον θάνατο ήταν 4 ημέρες, ενώ ο μέσος όρος ήταν 10 ημέρες.

Αυτή η διαφορά ενδεχομένως σημαίνει ότι υπήρχαν πολλοί ασθενείς που πέθαιναν πολύ γρήγορα, ενώ λιγότεροι νοσηλεύονταν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

«Οι θάνατοι στη Βόρεια Ελλάδα, στην πλειονότητά τους, κατά 75%, συνέβησαν εκτός ΜΕΘ […] οι ασθενείς πήγαιναν πολύ αργά στο νοσοκομείο, ήταν σε πολύ βαριά κατάσταση και δεν προλάβαιναν να νοσηλευθούν σε μονάδα»

είχε δηλώσει η Αναστασία Κοτανίδου, Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρεία Εντατικής Θεραπείας, σε άρθρο του iMEdD Lab για την ετοιμότητα του Εθνικού Συστήματος Υγείας στην πανδημία και τις ελλείψεις στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το iMEdD Lab, την 47η εβδομάδα, οπότε καταγράφηκαν 536 νέοι θάνατοι, μειώνεται ο μέσος όρος της διάρκειας από την εισαγωγή ως τον θάνατο στις 8 ημέρες, ενώ ο διάμεσος αριθμός ημερών παραμένει ο ίδιος.

Αυτό ενδεχομένως σημαίνει ότι αυξήθηκε ο αριθμός των ασθενών που κατέληγαν πολύ γρήγορα.

Από την επόμενη εβδομάδα και μέχρι το τέλος του έτους, αυξάνεται σταδιακά το χρονικό διάστημα από την εισαγωγή έως τον θάνατο –την 53η εβδομάδα φτάνει τις 13 ημέρες (διάμεσος).

Η πίεση του συστήματος υγείας διαφαίνεται και στα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το iMEdD Lab:

Χαρακτηριστικά, την 46η εβδομάδα για κάθε αποσωλήνωση αντιστοιχούσαν 2,45 διασωληνώσεις. Την επόμενη εβδομάδα οι αποσωληνώσεις σχεδόν διπλασιάστηκαν (αύξηση 90%), ώστε να ανταποκριθεί το σύστημα στην πίεση από την ανάγκη νέων διασωληνώσεων.

Αναλύοντας τη σχέση νέων κρουσμάτων με το σύνολο των κρουσμάτων, φαίνεται ότι σε κλειστές δομές ενδεχομένως έγινε μεγαλύτερη διασπορά του ιού, με αποτέλεσμα να καταγράφονται 2.476 κρούσματα από τα 4.769 συνολικά κρούσματα.

Από τα 2.476 κρούσματα σε κλειστές δομές, τα 1.155 (46%) ήταν σε Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων, γηροκομεία και Κέντρα Αποκατάστασης.

Παρά το γεγονός ότι σε χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, καταγράφεται και ανακοινώνεται η θνησιμότητα σε τέτοιες κλειστές δομές, στην Ελλάδα δεν γνωρίζουμε πόσοι από αυτούς τους ανθρώπους σε κλειστές δομές, τελικά, κατέληξαν από τη νόσο.

Σημειώσεις:

[1]. Στοιχεία που αφορούν ολόκληρη τη χώρα, για το διάστημα από τις 12 Οκτωβρίου 2020 έως και τις 3 Ιανουαρίου 2021.

[2]. Μέσος όρος των διάμεσων ηλικιών για τις εβδομάδες 43-53, δηλαδή από τις 19 Οκτωβρίου 2020 έως τις 3 Ιανουρίου 2021.

[3]. Η τιμή αυτή δεν αντανακλά το σύνολο των κρουσμάτων στους παραπάνω χώρους.

Θανάσης Τρομπούκης

Πηγές: iMEdD Lab και Ημεροδρόμος

αναδημοσίευση απο ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟ 

Κατάπτυστη εκδήλωση για τους ναζί εισβολείς από παραστρατιωτική οργάνωση Αλεξιπτωτιστών Κατάπτυστη εκδήλωση για

 

 Κατάπτυστη εκδήλωση για τους ναζί εισβολείς από παραστρατιωτική οργάνωση Αλεξιπτωτιστών

 Κατάπτυστη εκδήλωση για τους ναζί αλεξιπτωτιστές που συμμετείχαν στην
εισβολή στην Κρήτη, διοργανώνει η παραστρατιωτική οργάνωση «Σύνδεσμος Ευρωπαίων Αλεξιπτωτιστών», με αφορμή την συμπλήρωση 80 χρόνων από την Μάχη της Κρήτης.

Η αφίσα που αναρτήθηκε στα κοινωνικά δίκτυα, προβάλλει την εκδήλωση που τιτλοφορείται «Kreta Memorial» (Μνήμη Κρήτης), η οποία προγραμματίζεται για το χρονικό διάστημα 17 - 23 Μαΐου και θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, επισκέψεις σε τοποθεσίες που προσγειώθηκαν οι αλεξιπτωτιστές, σε μνημεία και μουσεία, αλλά και άλμα με αλεξίπτωτο στο αεροδρόμιο του Μάλεμε, προφανώς ως κάποιο είδους αναπαράστασης.

Και προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια «παρεξήγησης» η παραστρατιωτική οργάνωση, ξεκαθαρίζει ευθύς ποιους πρόκειται να τιμήσει, χαρακτηρίζοντας τους ναζί αλεξιπτωτιστές, ως «ελίτ του Γ’ Ραϊχ», οι οποίοι «με τιμή» κατέκτησαν την Κρήτη… Είναι χαρακτηριστικό ότι και η γραμματοσειρά «KRETA» που χρησιμοποιείται στην αφίσα, παραπέμπει στο περιβραχιόνιο που φορούσαν ως διακριτικό, οι ναζί αλεξιπτωτιστές που συμμετείχαν στην εισβολή. Ακόμη και το επετειακό μετάλλιο που θα μοιράσει στους συμμετέχοντες παραπέμπει στον «Σιδηρούν Σταυρό», στο οποίο μάλιστα έχουν συμπεριλάβει και το σήμα της ΕΕ…

Τι είναι ο «Σύνδεσμος Ευρωπαίων Αλεξιπτωτιστών»;

Μετά τις αντιδράσεις η συγκεκριμένη αφίσα, αποσύρθηκε από τον δημόσιο τομέα της ιστοσελίδας 

Ο «Σύνδεσμος Ευρωπαίων Αλεξιπτωτιστών» είναι μια διεθνής παραστρατιωτική οργάνωση με έδρα το Σαλέρνο της Ιταλίας και με κέντρο εκπαίδευσης στην Σλοβακία.

Παρουσιάζεται ως μια μη κερδοσκοπική οργάνωση στην οποία μπορούν να συμμετέχουν αλεξιπτωτιστές των Ενόπλων Δυνάμεων των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τόσο εν ενεργεία όσο και εν αποστρατεία, ενώ παρουσιάζεται και ως κέντρο εκπαίδευσης αλεξιπτωτιστών, πολιτών αλλά και στρατιωτικών.

Μάλιστα στην ιστοσελίδα της δηλώνει ότι ο Σύνδεσμος έχει αναγνωριστεί ως επίσημος προμηθευτής του ΝΑΤΟ (NCAGE code AN876).

Ο Σύνδεσμος έχει ενεργά παραρτήματα στην Ελλάδα και στην Κύπρο, ενώ στο Διοικητικό Συμβούλιο του συμμετέχει ο Γιώργος Κασαγιάννης και στην Εκτελεστική Επιτροπή οι Θωμάς Αποστόλου και Παρασκευάς Καζάς.

1 / 1

Αξιοσημείωτο είναι πως η παραστρατιωτική οργάνωση, μετά την κατακραυγή, έσπευσε να αλλάξει το οργανόγραμμα που βρίσκονταν αναρτημένο στην ιστοσελίδα του,   εξαφανίζοντας τα δύο εκ των τριών Ελλήνων μελών της, ένας εκ των οποίων είναι αστυνομικός εν ενεργεία.

• Σε ανακοίνωσή της για την εκδήλωση που προγραμματίζει η παραστρατιωτική οργάνωση «Σύνδεσμος Ευρωπαίων Αλεξιπτωτιστών» για να τιμήσει του ναζί αλεξιπτωτιστές που συμμετείχαν στην Μάχη της Κρήτης, η Επιτροπή Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ, σημειώνει:

  «Η δημοσιοποίηση πραγματοποίησης της κατάπτυστης εκδήλωσης τιμής στους ναζιστές αλεξιπτωτιστές στα πλαίσια της επετείου της ηρωικής μάχης της Κρήτης, από την οργάνωση «Ευρωπαίοι Αλεξιπτωτιστές» αποτελεί πρόκληση απέναντι στην αντιφασιστική συνείδηση του κρητικού λαού, τις θηριωδίες που υπέμεινε και τους χιλιάδες νεκρούς που θυσίασε στο βωμό του ηρωικού αντιφασιστικού αγώνα των λαών.

  Ακόμα πιο προκλητικό είναι το γεγονός ότι η συγκεκριμένη οργάνωση φέρεται ότι ανήκει επισήμως στις "εφεδρείες" των στρατιωτικών δυνάμεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και ακόμα ότι ο πρόεδρος και άλλα μέλη της είναι εν ενεργεία στρατιωτικοί χωρών της ΕΕ. Ενώ επίσης φαίνεται ότι δεν είναι η πρώτη φορά που διοργανώνουν αντίστοιχες φιέστες στα πλαίσια των εορτασμών της Μάχης της Κρήτης με την ανοχή κυβερνήσεων και τοπικών φορέων.

  Για άλλη μια φορά είναι εκτεθειμένες η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα, η περιφερειακή και δημοτικές αρχές του νησιού που στηρίζουν με τα μπούνια την δράση των ευρωπαίων και ΝΑΤΟικών φονιάδων στην περιοχή, με τις διευκολύνσεις που παρέχουν για την λειτουργία της βάσης της Σούδας και πολλών άλλων εγκαταστάσεων, βάζοντας σε σοβαρούς κινδύνους το λαό μας.

  Αυτή η στάση σε συνδυασμό με την προώθηση μια σειράς αντιδραστικών προγραμμάτων της ΕΕ που ξεπλένουν το φασισμό, τη στήριξη σε φιλοναζιστικές κυβερνήσεις των βαλτικών και άλλων χωρών της Ευρώπης, την απαράδεκτη υπόθαλψη του ναζιστή ευρωβουλευτή πρώην χρυσαυγίτη Λαγού ως και η υλοποίηση απαράδεκτων εκπαιδευτικών προγραμμάτων όπως το "Μνήμες Κατοχής στην Ελλάδα", είναι ενέργειες που δίνουν αέρα στα πανιά κάθε λογής απογόνων των ναζιστών.

  Η κυβέρνηση και η Περιφέρεια Κρήτης να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

  Καλούμε τα σωματεία και όλους τους λαϊκούς φορείς να δηλώσουν σθεναρά ότι είναι ανεπιθύμητοι οι υμνητές των ναζί στο νησί μας.

  Να μην αφήσουμε τους υμνητές του Χίτλερ και των ναζί να δηλητηριάζουν τη συνείδηση του λαού με φασιστικό μίσος, με την εγκληματική ναζιστική ιδεολογία, που από την ίδια τη φύση της εχθρεύεται το λαϊκό κίνημα».

  902.gr
  

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ

 

 

Στη δολοφονία με 10 σφαίρες του  δημοσιογράφου  του αστυνομικού ρεπορτάζ Γ. Καραϊβάζ, που του έστησαν ενέδρα δυο άτομα τα οποία επέβαιναν σε μοτοσυκλέτα  μεσημέρι κοντά στο σπίτι του, σύμφωνα με την ειδησεογραφία στελέχη της ΕΛΑΣ βλέπουν συμβόλαιο θανάτου, χωρίς όμως να προσδιορίζονται τα κίνητρά της. Με αφορμή αυτήν την δολοφονική επίθεση η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν  στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε ελληνική γλώσσα καταδικάζει την απεχθή αυτή πράξη και χαρακτηρίζει ιερή την ελευθερία του τύπου. Ο πρωθυπουργός μας Κ. Μητσοτάκης,  την επόμενη ημέρα,  μετά τη  συνάντηση  με  τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοϊδη σε μήνυμά του αναφέρεται στη δολοφονία του δημοσιογράφου  και την προτροπή του για γρήγορη εξιχνίαση της υπόθεσης, δίνοντας την εντύπωση πως το ενδιαφέρον του μάλλον εστιάζεται στην επίδειξη του ρόλου του ως αποτελεσματικού ηγέτη.                                                                                         Με τη δολοφονία του δημοσιογράφου έρχεται πάλι στο προσκήνιο η σημασία  του τύπου, έντυπου και ηλεκτρονικού, στα αστικά καθεστώτα και ο ρόλος του δημοσιογράφου. Από την επικράτηση της αστικής δημοκρατίας η πεποίθηση πως ο τύπος είναι ο πιο απαραίτητος  μη κυβερνητικός θεσμός της δημοκρατίας κυριαρχεί στον θεωρητικό και πολιτικό λόγο για τη θέση της δημοσιογραφίας στα σύγχρονα αστικά καθεστώτα. Είναι απαραίτητος διότι μπορεί να διασφαλίσει την ανακάλυψη και την κυκλοφορία των πληροφοριών, τη διάδοση και την αντιπαράθεση των απόψεων, με μια λέξη τον καθορισμό των προϋποθέσεων για τη δημόσια συζήτηση που είναι απαραίτητες για τη διαμόρφωση των επιμέρους πολιτικών συμπεριφορών των πολιτών. Από την άλλη όμως μπορεί η παραμόρφωση, επιλογή ή απόκρυψη αυτών των πληροφοριών και απόψεων, να προκαλέσει επιβλαβείς επιπτώσεις στη διαμόρφωση της βούλησης των πολιτών. Πάντως σε κάθε περίπτωση τα συστημικά  ΜΜΕ επωμίζονται το έργο να διαμορφώσουν μια ευρεία συναίνεση της αστικής τάξης με το σύνολο των πολιτών και γι’ αυτό θεωρείται ο τέταρτος πυλώνας της αστικής εξουσίας. Μόνο που τώρα μοιάζει αυτή η δύναμή του να κλονίζεται από την παρακμή των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης, ιδίως των εφημερίδων, όχι μόνο από τις  αδυναμίες που αποδίδονται στους δημοσιογραφικούς φορείς αλλά και την εμφάνιση νέων μέσων που  διευκολύνουν την πρόσβαση όλων στην επικοινωνία, παρακάμπτοντας τη διαμεσολάβηση των δημοσιογράφων. Τα κοινωνικά δίκτυα ακόμα και στο λόγο των δημόσιων αρχών θέτουν τέλος σ’ αυτή τη διαμεσολάβηση.  

             Το συνολικό επίπεδο  της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης αποφασίζεται σε εθνικό επίπεδο, που  τις τελευταίες δεκαετίες δεν απομακρύνεται από τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και η αλλαγή των συνολικών συνθηκών για τα μέσα ενημέρωσης απαιτεί ισχυρή θεσμική ισχύ.  Αυτό σημαίνει πως είναι δυνατό θεσμικοί έλεγχοι, όπως νομοθετικοί και δικαστικοί περιορισμοί, να συγκρατούν την εξουσία και την ικανότητα των  κυβερνήσεων από το να καταργήσουν την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης, τουλάχιστον σ’ ένα τυπικό επίπεδο. Καθιστώντας έτσι δύσκολο για τις κυβερνήσεις στις αστικές δημοκρατίες να ελέγχουν απροκάλυπτα, συστηματικά και ολοκληρωτικά τον Τύπο.  

            Σε αυταρχικά ή δικτατορικά καθεστώτα οι κυβερνήτες μπορούν να κλείσουν τις ροές ειδήσεων  και να περιορίζουν την πρόσβαση των μέσων ενημέρωσης μέσω εκφοβισμού, βίας και φυλάκισης. Κι ενώ σ’ αυτά τα καθεστώτα οι δολοφονίες των δημοσιογράφων  συχνά λειτουργούν ως αποτρεπτικοί παράγοντες γενικά για την ελευθερία του τύπου, οι δημοσιογράφοι που σκοτώνονται σε δημοκρατίες αντιμετωπίζονται ως μεμονωμένα περιστατικά που στοχεύουν να μην αποκαλυφτούν  συγκεκριμένες ανεπιθύμητες ιστορίες. Είναι που στις αστικές δημοκρατίες καλλιεργείται πάντα η πίστη, ακόμα και ως αυταπάτη, στην προστασία που εξασφαλίζουν  οι πολιτικοί και νομικοί θεσμοί. Και είναι το δικαστικό σώμα και ό,τι ονομάζουμε κράτος δικαίου που πιστεύεται πως διαμορφώνουν τις συνθήκες  εκείνες για ενίσχυση της λογοδοσίας των κρατικών αρχών ή των ισχυρών του χρήματος και μπορούν να  αποτρέψουν τέτοιες παράνομες πράξεις. Ο κίνδυνος όμως της αποκάλυψης ιστοριών που αναφέρονται  σε καταχρήσεις εξουσίας, διεφθαρμένες συναλλαγές και διάφορες μορφές παράνομης δραστηριότητας  ισχυρών ατόμων, όπως πολιτικών ή επιχειρηματιών, θέτουν πολλές φορές σε κίνδυνο τους δημοσιογράφους. Όπως συνέβη στη Μάλτα με τη δολοφονία της δημοσιογράφου Ντάφν Καρουάνα Γκαλιζία που αποκάλυψε σκάνδαλα διαφθοράς στα οποία εμπλέκονταν μέλη της κυβέρνησης και επιχειρηματίες. Γιατί στις αστικές δημοκρατίες, σε καιρό ειρήνης,  η φυλάκισή δημοσιογράφων που ενδέχεται να προσελκύσει ανεπιθύμητη προσοχή και νομικές συνέπειες δεν είναι ο καταλληλότερος τρόπος για εξασφαλιστεί η φίμωσή τους, ενώ οι απειλές ή η δωροδοκία τους δεν είναι πάντα ασφαλής τρόπος.

           Στις αστικές μας δημοκρατίες οι εκλεγμένοι ηγέτες μας ενώ στα λόγια παρουσιάζονται οι πιο ένθερμοι υπερασπιστές της ελευθερίας του Τύπου κάνουν όμως προσπάθειες να χειραγωγήσουν τα μέσα ενημέρωσης κι επομένως τη δημοσιοποίηση των πληροφοριών. Οι κοινές μέθοδοι περιλαμβάνουν αλλαγές ιδιοκτησίας που υποστηρίζονται από την κυρίαρχη εξουσία, πιέσεις και δημόσιες καταγγελίες εκείνων των δημοσιογράφων που σέβονται το επάγγελμά τους, προληπτική υποστήριξη από την κυβέρνηση σε φιλικά συγκροτήματα μέσω μέτρων όπως επικερδείς κρατικές συμβάσεις, ευνοϊκές κανονιστικές αποφάσεις και προτιμησιακή πρόσβαση σε κρατικές πληροφορίες. Ο στόχος είναι να εξυπηρετεί  ο τύπος αυτούς που έχουν την εξουσία  και την οικονομική δύναμη και όχι τους πολίτες.  Παράδειγμα πρόσφατο η περιβόητη λίστα Πέτσα με ποσά που έλαβαν μέσα ενημέρωσης ενώ άλλα αποκλείστηκαν.

            Όσο ο δημοσιογράφος έχει τρομερές δυσκολίες για να γράψει από τη σκοπιά του αναγνώστη, προς τον οποίο απευθύνεται, και είναι συνηθισμένος να εγκλωβίζεται στη σκοπιμότητα των κυβερνητικών χειρισμών και των επιχειρηματικών συμφερόντων τόσο ο στόχος της εγκυρότητας ενός πολιτικού λόγου με συνοχή εγκαταλείπεται και η πληροφορία και αρθρογραφία αποκτούν καθαρά ιδεολογικό χαρακτήρα που συναρτάται με το εντυπωσιακό και θεαματικό. Και καθώς η επιτυχία της συνταγής περιλαμβάνει και  τη μείωση του κόστους, η μαζική υποβάθμιση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος συνδέει τη δημοσιογραφία με άμεσες πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες με τους δημοσιογράφους χειραγωγίσιμους και επιρρεπείς σε εκφοβισμούς.

Αν και ο Τύπος δεν είναι πάντα ο πρώτος θεσμός που δέχεται επίθεση όταν η ηγεσία μιας χώρας έχει μια αντιδημοκρατική στροφή, η καταστολή των ελεύθερων μέσων  ενημέρωσης και οι επιθέσεις στην ανεξαρτησία των ΜΜΕ από κυβερνητικούς και οικονομικούς παράγοντες είναι μια ισχυρή ένδειξη ότι κινδυνεύουν και άλλα πολιτικά δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες.

 

Συμπαιγνίες με την ψήφο των αποδήμων

Πριν ακόμα ψηφιστεί ο νόμος για την ψήφο των αποδήμων, τον Δεκέμβρη του 2019, η ΝΔ είχε κάνει φανερή την πρόθεσή της με την πρώτη ευκαιρία να θέσει ζήτημα άρσης των όποιων δικλίδων και περιορισμών ψηφίστηκαν τελικά, προκειμένου όλοι οι απόδημοι να μπορούν να ψηφίσουν με όλους τους τρόπους (αυτοπρόσωπα και ηλεκτρονικά) στον τόπο διαμονής τους.

Στην προσπάθεια αυτή, ακόμα κι αν σ' αυτήν τη φάση δεν τελεσφορήσει, βρίσκει αρωγό τον ΣΥΡΙΖΑ, που βάζει θέμα αλλαγής του νόμου και άρσης των περιορισμών, με την αρμόδια τομεάρχη του κόμματος να δηλώνει σε ομογενειακή εφημερίδα: «Οχι μόνο θα δώσουμε τη μάχη για την άρση των περιορισμών, αλλά και θα τους καταργήσουμε αμέσως μόλις επιστρέψουμε στη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι άδικοι. Υποτιμητικοί. Δεν έχω λόγια να τους χαρακτηρίσω».

* * *

Θυμίζουμε ότι το ΚΚΕ είχε θέσει εξαρχής ορισμένους βασικούς όρους και κριτήρια, ώστε να αποτραπεί η αλλοίωση του εκλογικού σώματος με ψηφοφόρους του εξωτερικού που αποκτούν δικαίωμα ψήφου στη βάση του αναχρονιστικού «δικαίου του αίματος», με την απόκτηση δηλαδή της ελληνικής ιθαγένειας, αλλά δεν έχουν ούτε γνώση της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, ούτε διατηρούν πραγματικούς και ουσιαστικούς δεσμούς με τη χώρα, ώστε να υφίστανται τις συνέπειες των όποιων πολιτικών τους επιλογών.

Μιλάμε δηλαδή για μετανάστες τρίτης και τέταρτης γενιάς, που απέκτησαν την ελληνική ιθαγένεια από τους προγόνους τους, αλλά δεν έχουν ουσιαστική επαφή με την Ελλάδα, ενδεχομένως να μην την έχουν επισκεφτεί και ποτέ. Γι' αυτό η πρόταση του ΚΚΕ είχε τρεις βασικούς άξονες, προκειμένου να ασκείται το εκλογικό δικαίωμα στον τόπο διαμονής:

• Ο πρώτος είναι η ύπαρξη πραγματικών οικονομικών και κοινωνικών δεσμών με την Ελλάδα, όπως για παράδειγμα οι φορολογικές υποχρεώσεις. Αλλωστε, στον πυρήνα ακόμα και της αστικής αντίληψης για την τυπική ισότητα του δικαιώματος της ψήφου βρίσκεται η συσχέτιση του δικαιώματος του εκλέγειν στις βουλευτικές εκλογές, από τη μία, και της ύπαρξης υποχρεώσεων, από την άλλη, δηλαδή το να υφίσταται κανείς και τις συνέπειες από την όποια πολιτική του επιλογή.
• Ο δεύτερος άξονας είναι η ύπαρξη ενός ανώτατου χρόνου απουσίας από τη χώρα, ή ενός ελάχιστου χρόνου παρουσίας στη χώρα.
• Ο τρίτος άξονας είναι η αυτοπρόσωπη παρουσία σε εκλογικά τμήματα του εξωτερικού, που εγγυάται τη μυστικότητα και την εγκυρότητα της ψήφου. Κυρίως, όμως, εγγυάται την ουσιαστική πολιτική συμμετοχή σε μία εκλογική διαδικασία, σε αντίθεση με όλες αυτές τις θεωρίες της e-democracy, ηλεκτρονικής ή ψηφιακής δημοκρατίας, που είναι πολύ της μόδας τώρα τελευταία και που αποδείχθηκαν κόλαφος σε πρόσφατες εκλογικές διαδικασίες όπως αυτή των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ.

* * *

Οι παραπάνω άξονες εκφράστηκαν στο τελικό νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε με ευρεία πλειοψηφία. Να σημειωθεί ότι οι προτάσεις αυτές του ΚΚΕ κάλυπταν και με το παραπάνω όσους έφυγαν ειδικά τα χρόνια της κρίσης, αλλά και πιο πίσω, διαμορφώνοντας ένα εκλογικό σώμα που προσομοιάζει με τις συνθήκες ζωής του ελληνικού λαού στο εσωτερικό, αλλά και με τις ειδικές συνθήκες της μετανάστευσης.

Ταυτόχρονα, διευκολύνονται οι Ελληνες που εργάζονται ή σπουδάζουν στο εξωτερικό και έχουν δεσμούς με τη χώρα, πιθανώς δε και την ελπίδα της επιστροφής, να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα από τον τόπο διαμονής τους. Από την άλλη, οι προτάσεις αυτές δεν συνιστούσαν ούτε περιορισμό ούτε απώλεια του εκλογικού δικαιώματος, καθώς όσοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις για να ενταχθούν στους ειδικούς καταλόγους του εξωτερικού δεν σημαίνει ότι χάνουν και το δικαίωμα ψήφου. Θα μπορούν να το ασκούν κανονικά, αλλά μόνο αν έρθουν στην Ελλάδα για να ψηφίσουν.

* * *

Οι τελευταίες εξελίξεις με την ψήφο των αποδήμων αποκαλύπτουν τη συμπαιγνία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με τον δεύτερο να αναλαμβάνει ρόλο «λαγού» για αλλαγές στη νομοθεσία.

Οι εκ των υστέρων «διορθώσεις» και η προσπάθεια να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις, με δηλώσεις και τροπολογίες, δεν αλλάζουν το γεγονός ότι η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα αντιμετωπίζουν τον απόδημο ελληνισμό ως εκλογική πελατεία, μετρώντας «κουκιά» στον μεταξύ τους ανταγωνισμό για την κυβερνητική εναλλαγή. Και ότι επιδιώκουν με αφορμή την ψήφο των αποδήμων μια τεχνητή αλλοίωση του εκλογικού σώματος, είτε το κάνουν ανοιχτά, όπως η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ, είτε κρύβουν τις προθέσεις τους πίσω από αμφιλεγόμενα και επικίνδυνα σχήματα, για να θολώσουν τα νερά, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ...

Κάλεσμα ξεσηκωμού

Το απεργιακό κάλεσμα ξεσηκωμού για τις 6 Μάη, που απευθύνουν συνδικαλιστικές οργανώσεις, ώστε να αποτελέσει μέρα ταξικού αγωνιστικού γιορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς (αφού η 1η Μάη συμπίπτει φέτος με το Μ. Σάββατο), ήδη περνάει από συνδικάτο σε συνδικάτο σε όλη τη χώρα.

Σε θέσεις μάχης τα Σωματεία, οι Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα που αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία στην Αττική, στη Θεσσαλονίκη και σε όλες τις πόλεις, παίρνουν και φέτος την υπόθεση της οργάνωσης της απεργιακής Πρωτομαγιάς στα χέρια τους, ένα χρόνο μετά την ιστορική συγκέντρωση στο Σύνταγμα, όπου έλαμψε η δύναμη της οργάνωσης, της απειθαρχίας στο σιωπητήριο που επιχειρούν να επιβάλλουν κυβέρνηση και εργοδοσία.

Ενα χρόνο, ο οποίος ήταν «γεμάτος» από τις εκατοντάδες μάχες που δόθηκαν για την προστασία της υγείας, της ζωής και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για τη θωράκιση των νοσοκομείων, για μέτρα ασφαλείας στους χώρους δουλειάς, όπου καταγράφονται καθημερινά εργοδοτικά εγκλήματα.

Η φετινή Πρωτομαγιά δεν είναι σαν τις προηγούμενες. Φέτος, 135 χρόνια από την εξέγερση του Σικάγο για το 8ωρο, κυβέρνηση και εργοδοσία ετοιμάζονται να νομοθετήσουν τη 10ωρη δουλειά χωρίς πρόσθετη αμοιβή, ως ένα ακόμα αντεργατικό εργαλείο για την καπιταλιστική ανάκαμψη.

Μαζί με την επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση, την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, το φακέλωμα πρωτοπόρων συνδικαλιστών, τη μονιμοποίηση της τηλεργασίας, όλα μαζί συνθέτουν τον επόμενο γύρο της αντεργατικής επίθεσης, που συνοδεύει τα «καλωσορίσματα» των αστικών κομμάτων στο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ.

«Στοίχημα», λοιπόν, για την εργατική τάξη, για τον λαό που υποφέρει, είναι η 6η Μάη να αποτελέσει ορόσημο κλιμάκωσης, ώστε ο Μάης να είναι «μήνας - φωτιά» για κυβέρνηση και κεφάλαιο, αν τολμήσουν να φέρουν το κατάπτυστο νομοσχέδιο που διαφημίζουν με κάθε αφορμή.

Κι αν αυτό είναι το «στοίχημα» για τους εργαζόμενους, για τους αντιπάλους τους είναι να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου. Γι' αυτό η κυβέρνηση αμόλησε την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με αποστολή να εκφυλίσει την εργατική Πρωτομαγιά: Αρνήθηκε την πρόταση συνδικάτων και συνδικαλιστών από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα για κοινή μέρα εορτασμού την 6η Μάη απέναντι στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης με τις «ανατροπές του αιώνα» και ευθυγραμμίστηκε με τη θέση του υπουργείου για μέρα «εορτασμού» την Τρίτη του Πάσχα (!), «κολλητά» δηλαδή με τις αργίες των ημερών.

Η χυδαία επίθεση των εργατοπατέρων κατά τη χτεσινή συνεδρίαση της ΓΣΕΕ στα συνδικάτα, κατηγορώντας τα ότι «διασπείρουν τον ιό» με τις κινητοποιήσεις τους, πρέπει να πάρει απάντηση από τη μαχητική οργάνωση της απεργίας τις επόμενες βδομάδες.

Κάθε επιπλέον σωματείο, κάθε Συνδικάτο, κάθε Επιτροπή Αγώνα, κάθε Ομοσπονδία και Εργατικό Κέντρο που παίρνουν αγωνιστική απόφαση ενίσχυσης του απεργιακού μετώπου που ήδη διαμορφώνεται για τις 6 Μάη, είναι άλλη μια μαχητική απάντηση για λογαριασμό ολόκληρης της εργατικής τάξης, ένα μήνυμα ότι ο λαός δεν το βάζει κάτω. Οτι παλεύει, διεκδικεί, οργανώνει την αντεπίθεση.

Από πέρσι μέχρι φέτος έχει συγκεντρωθεί πλούσια πείρα, πραγματική παρακαταθήκη για την οργάνωση της πάλης μέσα στις πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας και της αντεργατικής επίθεσης που οξύνθηκε ακόμα περισσότερο. Η απεργία της 26ης Νοέμβρη, που οργανώθηκε κόντρα στις δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού, ήταν μία από αυτές τις μάχες, που μαζί με την καθημερινή ακούραστη δράση στους χώρους δουλειάς βάζουν ακόμα πιο ψηλά τον πήχη για την απεργία - σταθμό της 6ης Μάη.

Παίρνοντας τη σκυτάλη από τις κινητοποιήσεις κλάδων όπως του Επισιτισμού - Τουρισμού και του Εμπορίου, των υγειονομικών που παραμένουν στην πρώτη γραμμή, από την περήφανη και νικηφόρα μάχη των μεταλλωρύχων στη Χαλκιδική, κόντρα στην προσπάθεια διάλυσης του Συνδικάτου τους, από τον αγώνα στη ΛΑΡΚΟ, οι εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις που δίνουν τη μάχη ήδη είναι «στο πόδι».

Το επόμενο διάστημα θα πυκνώσουν οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες, οι συσκέψεις, οι εκδηλώσεις μέσα στους χώρους δουλειάς, οι εξορμήσεις και κάθε άλλη δραστηριότητα, για να φτάσει το απεργιακό κάλεσμα πλατιά στην εργατική τάξη. Για μια απεργιακή Πρωτομαγιά, εφαλτήριο νέων αγώνων.