13 Δεκ 2019

Παφίλης απαντά στον αντικομμουνιστικό οχετό Βελόπουλου – “Μόνο αν πουλάς επιστολές του Ιησού μπορεί να λες τέτοιες γελοιότητες”

(VIDEO)


Πιστός στην αποστολή του να αντικαταστήσει τη Χρυσή Αυγή σε μια πιο “αναίμακτη” εκδοχή, ο Κυριάκος Βελόπουλος επιδόθηκε για μια ακόμη φορά σε ένα κρεσέντο αντισοβιετισμού και αντικομμουνισμού από βήματος βουλής, προπαγανδίζοντας παράλληλα τη θεωρία των δύο άκρων. Ο γνωστός τηλεπλασιέ και ελλαδέμπορος λοιπόν μεταξύ άλλων, αφού προανήγγειλε πομπωδώς “μεγάλες αποκαλύψεις” για το ΚΚΕ, ισχυρίστηκε ότι “μόνο το ΚΚΕ και η ΧΑ” δεν υπερψήφισαν στην ευρωβουλή το χυδαίο ψήφισμα εξίσωσης ναζισμού – κομμουνισμού, που επέρριπτε τη βασική ευθύνη για το Β’ Παγκόσμιο στην ΕΣΣΔ.
Σε αυτή τη χυδαία διαστρέβλωση, που δεν ισχύει ούτε καν τυπικά, καθώς οι περισσότεροι Έλληνες ευρωβουλευτές είτε καταψήφισαν, είτε απείχαν από την ψηφοφορία, ενώ ο υπόδικος ευρωβουλευτής και πρώην μέλος της ΧΑ Γιάννης Λαγός, ψήφισε λευκό στην πραγματικότητα. Το λόγο γι’ αυτό μάλιστα ανέδειξε με γλαφυρό τρόπο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, βάζοντας στη θέση του τον πρόεδρο της Ελληνικής Λύσης, που πολύ βολικά για εκείνον, είχε αποχωρήσει ήδη από την αίθουσα: Οι χρυσαυγίτες δεν ψήφισαν υπέρ, όπως έκανε ο ευρωβουλευτής του μορφώματος Βελόπουλου, επειδή θα ήθελε το ψήφισμα “να πήγαινε πιο πέρα, να έλεγε ότι ο Χίτλερ και τα Ες-Ες ήταν ευεργέτες της ανθρωπότητας”, τόνισε ο βουλευτής. “Αυτές τις γελοιότητες, μόνο άμα πουλάς επιστολές του Ιησού μπορείς να τις λες και στη βουλή για να χτυπήσεις το ΚΚΕ”, επισήμανε στο πιο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο της απάντησης.
Εξίσου καυστικός ήταν και ως προς το παραλήρημα Βελόπουλου για τα “κολχόζ”, κάνοντας λόγο για “ξαναζεσταμένο, ξινισμένο και δηλητηριώδες φαγητό”, όπως έχει “το αποδεικνύει η ζωή η ίδια, πού κατάντησαν οι Ρώσσοι σήμερα και πώς ζούσαν τότε”.
Αξίζει να παρακολουθήσετε ολόκληρη την παρέμβαση, που στη συνέχεια στράφηκε γύρω από τα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας, και πώς αυτά υποτάσσονται στους επικίνδυνους για τους λαούς νατοϊκούς σχεδιασμούς.
ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Βελόπουλος: Ζητάει κι’ άλλες δαπάνες για στρατιωτικό εξοπλισμό!

Από  
Εθνικισμό και πολεμοκαπηλεία με το τσουβάλι πουλάει και πάλι ο Κ. Βελόπουλος, εκμεταλλευόμενος την όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων με αφορμή την συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης. Σε συνέντευξη του σε πρωϊνή εκπομπή του ΑΝΤ1 ο πρόεδρος της «Ελληνικής Λύσης» ζήτησε αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και περαιτέρω εξοπλισμό της χώρας, προβάλλοντας τον κίνδυνο πολεμικής σύρραξης με τη γειτονική Τουρκία.
«Να συμφωνήσουν όλα τα κόμματα, ένα κομμάτι των πλεονασμάτων να πάει στην άμυνα μας» δήλωσε μεταξύ άλλων ο Βελόπουλος, βάζοντας προφανώς σε προτεραιότητα την αγορά κι’ άλλου στρατιωτικού υλικού έναντι των κοινωνικών αναγκών.
Με λίγα λόγια, για τον Βελόπουλο και το κόμμα του προέχει η κατασπατάληση χρημάτων του ελληνικού λαού (από τα ματωμένα πλεονάσματα των τελευταίων ετών) σε πολεμικές δαπάνες παρά για τους διαχρονικά πολύπαθους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης, κλπ.
Μπορεί ο Βελόπουλος να παριστάνει εκ του ασφαλούς τον… «ράμπο», ζητώντας να δοθούν δισεκατομμύρια σε ελικόπτερα, drones και πυραύλους. Να θυμίσουμε, ωστόσο ότι, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα δίνει ετησίως το 2,2% του ΑΕΠ της (4,2 δις ευρώ) σε στρατιωτικές δαπάνες, όντας μέσα στην πρώτη πεντάδα των χωρών-μελών της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας με τις υψηλότερες δαπάνες για πολεμικό υλικό.
Μετά, λοιπόν, τις «προτάσεις» του για ναρκοθέτηση των συνόρων στον Έβρο και ξερονήσια για πρόσφυγες και μετανάστες, ο Κ. Βελόπουλος (που δεν του αρέσουν «τα πολύ ναζιστικά») έρχεται να προτείνει τη μετατροπή της Ελλάδας σε… στρατόπεδο από το αίμα και τον ιδρώτα των ελλήνων εργαζόμενων. 
ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Καταγγελίες για Amazon: «Ουρούν σε πλαστικά μπουκάλια» οι εργαζόμενοι για να μη χάνεται χρόνος στη βάρδια! ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Χωρις κατηγορια 23 Ιουλίου 2019 Facebook Twitter Google+ Print Email Ναι! Τα αφεντικά της Amazon και οι μπιστικοί προϊστάμενοι τους έχουν σπείρει το φόβο στους εργαζόμενους της εταιρείας. Εκεί στα κάτεργα της πολυεθνικής – που εύηχα ονομάζονται «χώροι εργασίας» – κάθε δευτερόλεπτο …μετράει. Σημαίνει κέρδη για τα αφεντικά και τους μετόχους. Οι εργαζόμενοι πρέπει να δουλεύουν αδιάκοπα. Χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει… Ακόμα και η χρήση της τουαλέτας αποτελεί πολυτέλεια! Οι εργαζόμενοι σύμφωνα με την εφημερίδα Independent και άλλα μέσα καταγγέλλουν ότι «χρησιμοποιούν πλαστικά μπουκάλια για να ουρήσουν αντί να πηγαίνουν τουαλέτα» και ότι «έγκυες γυναίκες εξαναγκάστηκαν να στέκονται όρθιες επί ώρες». Ορισμένες γυναίκες σε «ενδιαφέρουσα» βρέθηκαν μάλιστα στο στόχαστρο των προϊσταμένων τους για απόλυση… Σύγχρονοι σκλάβοι Στο εργασιακό «Νταχάου» της πολυεθνικής εταιρίας του Τζέφ Μπέζος, οι εργάτες καταρρέουν από την πίεση και την υπερκόπωση. Υπάρχουν ακόμα καταγγελίες ότι εργάτες κοιμούνται σε σκηνές έξω από τις εγκαταστάσεις της εταιρίας για να μην αργήσουν στη δουλειά τους . Προϊστάμενοι ζητούν από τους εργάτες να βλέπουν τη δουλειά τους στις αποθήκες «σαν άθλημα»! Οι εργάτες στις αποθήκες της Amazon στη Βρετανία κατουράνε σε πλαστικά μπουκάλια προκειμένου να μην πάνε μέχρι την τουαλέτα και έγκυες στέκονται με τις ώρες όρθιες …αδιαμαρτύρητα γιατί φοβούνται να μην κατηγορηθούν για «καθυστερήσεις» και χάσουν τη δουλειά τους. Τρέχουν σαν αθλητές του στίβου για να προλάβουν… Η ανεργία θερίζει και ο κίνδυνος να μπει στην …ουρά της για τους εργάτες είναι …μεγαλύτερος ακόμα και από την υγεία τους. Όμορφα πράγματα! Καπιταλιστικά πλασμένα! Το «κύμα» διαμαρτυρίας για τις άθλιες συνθήκες εργασίας στις αποθήκες της Amazon – που παραπέμπουν στα κάτεργα στις αρχές της βιομηχανικής επανάστασης – ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα με κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις σε πολλές χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, της Πολωνίας και των ΗΠΑ, έφτασε και στη Βρετανία. Σύμφωνα με την εφημερίδα Independent, πλήθη διαδηλωτών συγκεντρώθηκαν τις περασμένες μέρες έξω από τα «κέντρα διεκπεραίωσης παραγγελιών» σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο, για να απαιτήσουν βελτίωση των συνθηκών εργασίας για τους απασχολούμενους σε αυτά. Ειδικότερα, συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Παρασκευή έξω από αποθήκες της Amazon στις περιοχές Μίλτον Κέινς, Σουάνσι, Γουόρινγκτον και Ντονκάστερ, μεταξύ άλλων πόλεων. Όπως αναφέρει η εφημερίδα το εργατικό σωματείο GMB έχει αναλάβει τον συντονισμό των κινητοποιήσεων, με τους διαδηλωτές να ζητούν μεταξύ άλλων από την Amazon να αρχίσει να πληρώνει «πραγματικούς και ουσιαστικούς» φόρους στη χώρα. Οι διαδηλωτές, κρατώντας πλακάτ και πανό που ενημέρωναν τον Τζεφ Μπέζος ότι «δεν είναι ρομπότ», εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για όσα συμβαίνουν στις αποθήκες της Amazon και που περιλαμβάνουν εξοντωτικές συνθήκες εργασίας και καταπάτηση των δικαιωμάτων τους. Σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα, εκπρόσωποι του σωματείου λένε ότι οι κινητοποιήσεις αποτελούν απάντηση στις 600 και πλέον καταγγελίες που έχουν γίνει από εργαζόμενους των αποθηκών της Amazon στην βρετανική Εκτελεστική Αρχή για την Υγεία και την Ασφάλεια (Health and Safety Executive, HSE) τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Τεράστια κέρδη για τα αφεντικά – Μισθοί πείνας για τους εργάτες Η Amazon είναι σήμερα η μεγαλύτερη αμερικάνικη-πολυεθνική εταιρία στο λιανικό εμπόριο, και πουλάει από μαναβική μέχρι βιομηχανικά αντικείμενα. Μέσα στο επόμενο διάστημα αναμένεται να γίνει η πρώτη εταιρία στην ιστορία με περιουσία 1 τρισ. δολάρια Ο ιδιοκτήτης της Τζέφ Μπέζος είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη. Αυτό φυσικά σε τίποτα δεν εμποδίζει τη Amazon να πληρώνει μισθούς πείνας. Ακόμα και στην μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, τη Γερμανική, όπου υπάρχουν και υψηλοί μισθοί η Amazon απολαμβάνει ειδικό καθεστώς και πληρώνει «ψίχουλα». «Την ώρα που η Amazon προτρέπει τους πελάτες της να κυνηγήσουν τις μεγάλες εκπτώσεις που προσφέρει κατά την Prime Day, στερεί από τους υπαλλήλους της ένα μισθό με τον οποίο να μπορούν να ζήσουν», στηλίτευσε ο Ορχάν Ακμάν, στέλεχος της γερμανικής συνομοσπονδίας συνδικάτων των εργαζομένων στις υπηρεσίες, ή ver.di, σε δελτίο Τύπου που δόθηκε στη δημοσιότητα πρόσφατα. «Η εταιρεία πρέπει επιτέλους να αναγνωρίσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας των τομέων της λιανικής και των πωλήσεων μέσω ταχυδρομείου», συνέχισε ο Ακμάν. «Οι μισθοί στην Amazon δεν γίνεται πλέον να ορίζονται με τρόπο που ανάγεται στον φεουδαλισμό», πρόσθεσε. Η ver.di ζητεί οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας να αποκτήσουν δεσμευτική ισχύ στον τομέα λιανικής στη Γερμανία. Σε αυτήν την περίπτωση, εξήγησε ο Ακμάν, «η νομικά δεσμευτική για όλους συλλογική σύμβαση εργασίας θα εφαρμοζόταν και στην Αmazon». Facebook Twitter Google+ Print Email Ετικετες: AMAZON ΕΡΓΑΤΕΣ ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ ΟΥΡΟΥΝ papavasileiou Σχετικα Αρθρα Γερμανία: Έκρηξη σε ορυχείο – Τουλάχιστον 30 παγιδευμένοι εργάτες στις στοές ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Διεθνη 8 Νοεμβρίου 2019 Γερμανία -Εργαζόμενοι Amazon: «Όχι άλλες εκπτώσεις στους μισθούς μας» ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Διεθνη 15 Ιουλίου 2019 1848: Ξεσηκώνονται οι εργάτες του Παρισιού ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Ιστορια 23 Ιουνίου 2019 Ελβετία: Ένας νεκρός και έξι τραυματίες σε εργατικό δυστύχημα σε χιονοδρομικό κέντρο ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Διεθνη 5 Ιουνίου 2019 Είμαστε όλοι εργάτες, πάνω σε σκαλωσιά ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Κοινωνια 11 Ιανουαρίου 2019 Ινδία: Τουλάχιστον 13 εργάτες παγιδεύτηκαν σε ανθρακωρυχείο ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Διεθνη 14 Δεκεμβρίου 2018 Έρευνα: Ρατσισμό, βία και εκμετάλλευση βιώνουν οι μετανάστες εργάτες στην Ελλάδα ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Κοινωνια 9 Δεκεμβρίου 2018 Σε εξέλιξη η απεργία των εργαζομένων στην «Amazon» μέσα στη «Black Friday» ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Διεθνη 23 Νοεμβρίου 2018 Μονοπωλιακοί όμιλοι ελέγχουν τις αγοραπωλησίες μέσω ίντερνετ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Οικονομια 11 Νοεμβρίου 2018

Ναι! Τα αφεντικά της Amazon και οι μπιστικοί προϊστάμενοι τους έχουν σπείρει το φόβο στους εργαζόμενους της εταιρείας. Εκεί στα κάτεργα της πολυεθνικής – που εύηχα ονομάζονται «χώροι εργασίας» – κάθε δευτερόλεπτο …μετράει. Σημαίνει κέρδη για τα αφεντικά και τους μετόχους. Οι εργαζόμενοι πρέπει να δουλεύουν αδιάκοπα. Χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει… Ακόμα και η χρήση της  τουαλέτας αποτελεί πολυτέλεια!
Οι εργαζόμενοι σύμφωνα με  την εφημερίδα Independent και άλλα μέσα καταγγέλλουν ότι «χρησιμοποιούν πλαστικά μπουκάλια για να ουρήσουν αντί να πηγαίνουν τουαλέτα» και ότι «έγκυες γυναίκες εξαναγκάστηκαν να στέκονται όρθιες επί ώρες». Ορισμένες γυναίκες σε «ενδιαφέρουσα» βρέθηκαν μάλιστα στο στόχαστρο των προϊσταμένων τους για απόλυση…
Σύγχρονοι σκλάβοι
Στο εργασιακό «Νταχάου» της πολυεθνικής εταιρίας του Τζέφ Μπέζος,  οι εργάτες καταρρέουν από την πίεση και την υπερκόπωση. Υπάρχουν ακόμα καταγγελίες ότι εργάτες κοιμούνται σε σκηνές έξω από τις εγκαταστάσεις της εταιρίας για να μην αργήσουν στη δουλειά τους . Προϊστάμενοι ζητούν από τους εργάτες να βλέπουν τη δουλειά τους στις αποθήκες «σαν άθλημα»!
Οι εργάτες στις αποθήκες της Amazon στη Βρετανία κατουράνε σε πλαστικά μπουκάλια προκειμένου να μην πάνε μέχρι την τουαλέτα και έγκυες στέκονται με τις ώρες όρθιες …αδιαμαρτύρητα γιατί φοβούνται να μην κατηγορηθούν για «καθυστερήσεις» και χάσουν τη δουλειά τους. Τρέχουν σαν αθλητές του στίβου για να προλάβουν… Η ανεργία θερίζει και ο κίνδυνος να μπει στην …ουρά της για τους εργάτες είναι …μεγαλύτερος ακόμα και από την υγεία τους. Όμορφα πράγματα! Καπιταλιστικά πλασμένα!
Το «κύμα» διαμαρτυρίας για τις άθλιες συνθήκες εργασίας στις αποθήκες της Amazon  – που παραπέμπουν στα κάτεργα στις αρχές της βιομηχανικής επανάστασης – ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα με κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις σε πολλές χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, της Πολωνίας και των ΗΠΑ, έφτασε και στη Βρετανία.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Independent, πλήθη διαδηλωτών συγκεντρώθηκαν τις περασμένες μέρες έξω από τα «κέντρα διεκπεραίωσης παραγγελιών» σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο, για να απαιτήσουν βελτίωση των συνθηκών εργασίας για τους απασχολούμενους σε αυτά. Ειδικότερα, συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Παρασκευή έξω από αποθήκες της Amazon στις περιοχές Μίλτον Κέινς, Σουάνσι, Γουόρινγκτον και Ντονκάστερ, μεταξύ άλλων πόλεων.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα το εργατικό σωματείο GMB έχει αναλάβει τον συντονισμό των κινητοποιήσεων, με τους διαδηλωτές να ζητούν μεταξύ άλλων από την Amazon να αρχίσει να πληρώνει «πραγματικούς και ουσιαστικούς» φόρους στη χώρα. Οι διαδηλωτές, κρατώντας πλακάτ και πανό που ενημέρωναν τον Τζεφ Μπέζος ότι «δεν είναι ρομπότ», εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για όσα συμβαίνουν στις αποθήκες της Amazon και που περιλαμβάνουν εξοντωτικές συνθήκες εργασίας και καταπάτηση των δικαιωμάτων τους.
Σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα, εκπρόσωποι του σωματείου λένε ότι οι κινητοποιήσεις αποτελούν απάντηση στις 600 και πλέον καταγγελίες που έχουν γίνει από εργαζόμενους των αποθηκών της Amazon στην βρετανική Εκτελεστική Αρχή για την Υγεία και την Ασφάλεια (Health and Safety Executive, HSE) τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Τεράστια κέρδη για τα αφεντικά – Μισθοί πείνας για τους εργάτες 
Η Amazon είναι σήμερα η μεγαλύτερη αμερικάνικη-πολυεθνική εταιρία στο λιανικό εμπόριο, και πουλάει από μαναβική μέχρι βιομηχανικά αντικείμενα. Μέσα στο επόμενο διάστημα αναμένεται να γίνει η πρώτη εταιρία στην ιστορία με περιουσία 1 τρισ. δολάρια Ο ιδιοκτήτης της Τζέφ Μπέζος είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη. 
Αυτό φυσικά σε τίποτα δεν εμποδίζει τη Amazon να πληρώνει μισθούς πείνας. Ακόμα και στην μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, τη Γερμανική, όπου υπάρχουν και υψηλοί μισθοί η Amazon απολαμβάνει ειδικό καθεστώς και πληρώνει «ψίχουλα». 
«Την ώρα που η Amazon προτρέπει τους πελάτες της να κυνηγήσουν τις μεγάλες εκπτώσεις που προσφέρει κατά την Prime Day, στερεί από τους υπαλλήλους της ένα μισθό με τον οποίο να μπορούν να ζήσουν», στηλίτευσε ο Ορχάν Ακμάν, στέλεχος της γερμανικής συνομοσπονδίας συνδικάτων των εργαζομένων στις υπηρεσίες, ή ver.di, σε δελτίο Τύπου που δόθηκε στη δημοσιότητα πρόσφατα.
«Η εταιρεία πρέπει επιτέλους να αναγνωρίσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας των τομέων της λιανικής και των πωλήσεων μέσω ταχυδρομείου», συνέχισε ο Ακμάν. «Οι μισθοί στην Amazon δεν γίνεται πλέον να ορίζονται με τρόπο που ανάγεται στον φεουδαλισμό», πρόσθεσε.

Η ver.di ζητεί οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας να αποκτήσουν δεσμευτική ισχύ στον τομέα λιανικής στη Γερμανία. Σε αυτήν την περίπτωση, εξήγησε ο Ακμάν, «η νομικά δεσμευτική για όλους συλλογική σύμβαση εργασίας θα εφαρμοζόταν και στην Αmazon».
ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

«Ηθοποιοί πληρώνονται ακόμα και με σάντουιτς ή δεν πληρώνονται καθόλου»


Συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο Εργασίας πραγματοποίησαν σήμερα οι εργαζόμενοι στο Θέαμα και το Ακρόαμα, διεκδικώντας δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, καθολικό για όλους τους εργαζόμενους.
Στην κινητοποίηση έλαβαν μέρος το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, οι Μουσικοί Δυτικής Ελλάδας και το Σωματείο Εργαζομένων στο Θέαμα – Ακρόαμα.
Μιλώντας στο star.gr ηθοποιοί και μουσικοί έκαναν λόγο για πολύ υψηλό ποσοστό ανεργίας στον κλάδο αλλά και για καθολικό ποσοστό υποαπασχόλησης.
«Δεν υπάρχει εργαζόμενος που να δουλεύει 12 μήνες τον χρόνο, πέντε ημέρες την εβδομάδα» τόνισαν, εξηγώντας πως οι περισσότεροι είναι στα όρια της επιβίωσης.
Όπως εξηγούν η αλλαγές στο ασφαλιστικό αποτελούν ένα παραπάνω «χτύπημα» μέσα στις ήδη αντίξοες συνθήκες εργασίας.
Ενδεικτικές των συνθηκών που επικρατούν στον χώρο είναι οι καταγγελίες για ηθοποιούς που πληρώνονται με σάντουιτς, ή δεν πληρώνονται καθόλου. Έχουν έρθει διάφορες καταγγελίες για απλήρωτες πρόβες κάτι που έχει γίνει σχεδόν κανόνας πλέον στον κλάδο μας»

Τι ζητούν οι εργαζόμενοι στο θέαμα και το ακρόαμα

  • Τα απαραίτητα ένσημα για ιατροφαρμακευτική κάλυψη να είναι κάτω από 50.
  • Κανένας άνεργος χωρίς επιδότηση.
  • Επίδομα και άδεια μητρότητας για κάθε γυναίκα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
  • Εποχικότητα με βάση τον κλάδο και όχι με βάση την επιχείρηση.
  • Μείωση του απαραίτητου αριθμού των 50 ενσήμων για το εποχικό βοήθημα.
  • Εγγύηση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων από το κράτος. Επιστροφή των κλεμμένων από τις μεγάλες επιχειρήσεις που τα τρώνε δεκαετίες. Να εισπραχθούν τα πάνω από 17 δισ. που χρωστούν σήμερα οι μεγαλοεργοδότες. Καμία μείωση ασφαλιστικών εισφορών για εργοδότες.
  • Μέτρα ασφάλειας και υγιεινής σε κάθε χώρο δουλειάς.
  • Επανένταξη του επαγγέλματος του μουσικού και τραγουδιστή νυχτερινών κέντρων στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
  • Επαναφορά των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα προηγούμενα όρια για τους ηθοποιούς, ηθοποιούς μελοδράματος, μουσικούς πνευστών, ειδικότητες του θεάτρου (μουσικούς, προσωπικό σκηνής, τεχνικούς) και χορευτές.
  • Αυξήσεις στις συντάξεις και εγγύηση του συνόλου της σύνταξης από το κράτος.
star.gr
ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΙ ΤΡΑΓΟΙ



Ο πρώην πρωθυπουργός Α. Σαμαράς, από το βήμα συνεδρίου της ΝΔ, αφού έκανε το χρέος του ως μέλος κυβερνώντος κόμματος να  κατηγορήσει την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για «ναρκοθετημένη γη», εστιάστηκε σ’ αυτό που χαρακτήρισε «λαθρομεταναστευτικό», υποστηρίζοντας στην πραγματικότητα με πιο κυνικό τρόπο την κυβερνητική γραμμή που διαχώρισε πρόσφυγες από  μετανάστες και προκρίνει τη δημιουργία κλειστών κέντρων για μετανάστες.
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι κατέθεσε Μηνυτήρια αναφορά κατηγορώντας για ξενοφοβικό παραλήρημα την Κιβωτό του Κόσμου καθώς εξέφρασε σε επιστολή της  την απόλυτη αντίθεσή της στη δημιουργία Προαναχωρησιακού Κέντρου Κράτησης Αλλοδαπών (ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ.) προσφύγων και μεταναστών κοντά στις εγκαταστάσεις του Χωριού Παιδικής Προστασίας της Κιβωτού στο Αίπος. Κι αυτό διότι «θέτει σε άμεσο κίνδυνο το Παιδικό Χωριό της Κιβωτού του Κόσμου», υπογραμμίζοντας τις πολιτισμικές διαφορές με τους μετανάστες και τις παραβατικές συμπεριφορές που έχουν παρατηρηθεί απ’ αυτούς στο παρελθόν.
               Ενδεικτικά λόγια και έργα πολιτικής ηγεσίας και φιλανθρωπικών οργανώσεων που μοιάζει να συγκλίνουν, έστω και αν το σκεπτικό θέλει να δίνει την εντύπωση της διαφοροποίησης, στη στοχοποίηση του  άλλου, του ξένου είτε, κατά το δοκούν, ονομάζεται πρόσφυγας είτε μετανάστης. Κι ενδιάμεσα, ειδήσεις, όπως για την 27χρονη πρόσφυγα από το Αφγανιστάν που σε καταυλισμό προσφύγων στη Λέσβο απανθρακώθηκε από  πυρκαγιά στο κοντέινερ όπου έμενε, προκαλούν μεν εκφράσεις συμπάθειας σ’ ένα λεκτικό επίπεδο, που όμως όλο και περισσότερο βρίσκεται σε διάζευξη από τις ίδιες τις πράξεις.                                                                                       
 Και  το προσφυγικό αναδεικνύεται μείζον θέμα της ελληνικής κοινωνίας, όπως καταγράφουν και οι δημοσκοπήσεις. Κατά τη δημοσκόπηση της Metron Analysis για το ΒΗΜΑ της Κυριακής  στις 23 Νοεμβρίου το προσφυγικό είναι το μείζον θέμα για τους πολίτες με ποσοστό 33%, με την οικονομία  και ανεργία ακολουθούν αντίστοιχα με ποσοστά 28% και 14%, ενώ σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπησή της ίδιας εταιρείας, η ανεργία με ποσοστό 52% θεωρείται το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας κι ακολουθεί το μεταναστευτικό με 40,5%.
               Ενώ λοιπόν  με επιδόματα, υποσχέσεις και ασκήσεις επί χάρτου θέλουν να μας βεβαιώσουν για μια κανονικότητα του καπιταλισμού που σε βάθος χρόνου θα βελτιώνει τη ζωή μας, συγχρόνως μεθοδευμένα στοχοποιείται  ο πρόσφυγας. Ο οποίος  χρησιμοποιείται ως αποδιοπομπαίος τράγος που θα συγκεντρώσει την οργή και το μίσος των εξαθλιωμένων του αναπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου σαν αιτία για την αθέτηση υποσχέσεων  της κυρίαρχης εξουσίας, για τη  διάψευση ελπίδων.
               Τα τελευταία χρόνια οικοδομείται το Φρούριο Ευρώπη. Μέσω της πολιτικής μετανάστευσης και των ολοένα και πιο περιοριστικών μέτρων που εφαρμόζουν τα κράτη μέλη, η ΕΕ μπορεί να θεωρηθεί ότι επαναπροσδιορίζει τα σύνορά της και υφίσταται μια συνεχή διαδικασία χειραγώγησης με αυτές τις φανταστικές πολιτικές γραμμές. Ο δημαγωγικός λόγος, με  συλλογισμούς που οι κυβερνώντες ασμένως υιοθετούν ότι οι μετανάστες δεν χρειάζεται να παραμείνουν στην Ευρώπη, στηρίζεται στην πεποίθηση ότι οι πρόσφυγες είναι ελάχιστοι, πως γενικά είναι ψεύτες οι  αιτούντες άσυλο, οπορτουνιστές και εκπατρισμένοι, όλοι χωρίς έναν πραγματικό και βάσιμο λόγο για να τους χορηγηθεί το καθεστώς πρόσφυγα.
               Η αστυνόμευση αν στην αρχή εντάθηκε, δεν περιορίζεται πλέον μόνο στους ελέγχους στα σημεία διέλευσης και στα σημεία ελέγχου της μετανάστευσης. Όλα τα σημεία διέλευσης ροών του πληθυσμού, όπως οι δημόσιες οδικές μεταφορές, οι σταθμοί τρένων και λεωφορείων, οι θαλάσσιες μεταφορές, οι χώροι εξυπηρέτησης και οι πλατείες της πόλης θεωρούνται στρατηγικά σημεία διέλευσης. Αυτοί οι χώροι επομένως υπόκεινται σε αυστηρή αστυνόμευση και παρακολούθηση, που επιτρέπεται από τροποποιημένους νόμους και κυβερνητικούς θεσμούς να αντιμετωπίζουν όλους τους ξένους ανθρώπους με καχυποψία και να απαιτούν τεκμηρίωση από αυτούς. Κι αφού το αποδεχτήκαμε αυτό, η επέκταση της αστυνόμευσης, η απορρόφηση του δημόσιου χώρου από την κυρίαρχη εξουσία, είτε με πρόσχημα την ασφάλεια που υποβάλλει σε ελέγχους παράτυπους και παράνομους είτε με πρόσχημα την υγεία που επιβάλλει συγκεκριμένες συμπεριφορές, δεν γνωρίζει όρια.
               Η προσπάθεια για πολιτικές ελέγχου των συνόρων επιβάλλει, με τη δική μας συναίνεση, γενικευμένη στρατιωτικοποίηση και στο εσωτερικό της χώρας, κλείνοντας τα μάτια στην πραγματικότητα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της ΕΕ που δημιουργεί τους πρόσφυγες. Κι αν η φασιστική Ευρώπη του μεσοπολέμου  είχε βρει τον αποδιοπομπαίο τράγο της στους εβραίους η διαφημιζόμενη ως  δημοκρατική Ευρώπη ετοιμάζει γι’ αυτόν τον ρόλο τον πρόσφυγα.
Αλλά όταν τόσοι πολλοί επιλέγουν να περάσουν από χίλια κύματα για να μην επιστρέψουν στις καταστάσεις από τις οποίες φεύγουν, όταν η μετανάστευση δεν είναι η προτιμότερη,  αλλά η μόνη επιλογή, υπάρχει σαφώς η ανάγκη για τις κυβερνήσεις αλλά κυρίως για μας να αξιολογήσουμε  κριτικά  τη στάση μας για το προσφυγικό και κατά συνέπεια τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
               Η τραγωδία όλων αυτών των ανθρώπων που πεθαίνουν αναζητώντας προστασία στην Ευρώπη, της οποίας  οι πολιτικές κάνουν αφόρητη τη ζωή στις χώρες τους, είναι ντροπή για την πολιτική συνείδηση του κατοίκου της Ευρώπης, που εκφασίζεται σταθερά και μεθοδευμένα. Όλοι αυτοί οι θάνατοι δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, αλλά είναι το θανατηφόρο αποτέλεσμα της οικοδόμησης του φρούριου της Ευρώπης. Η πολιτική για το κλείσιμο των συνόρων, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη τη νόμιμη μετανάστευση και το άσυλο, η αδυναμία εφαρμογής προγραμμάτων αποκατάστασης προσφύγων δημιουργούν προβλήματα που χρεώνονται στους πρόσφυγες, οικοδομώντας μέρα τη μέρα την εικόνα του επικίνδυνου ξένου, που τον κατάλληλο χρόνο θα τον ανακηρύξουν τον αίτιο όλων των δεινών μας, με τον ιμπεριαλισμό και καπιταλισμό πάλι στο απυρόβλητο.

Αναρτήθηκε από
ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

REVOLTERPIECES- Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε: Η αδυναμία του οπορτουνισμού να ξεφύγει του ΣΥΡΙΖΑ



Η ιστορία είναι γνωστή. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδύεται το 2012 σε κυβερνητική επιλογή σαν αποτέλεσμα της αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος αλλά και των αγώνων που έλαβαν χώρα στο διάστημα της μέχρι τότε κρίσης -ίσως και του κύκλου του μαηιουνη του φοιτητικού κινήματος του 2006/7- αγώνες οι οποίοι στράφηκαν περισσότερο εναντίον του πολιτικού συστήματος του καπιταλισμού και όχι στην ουσία του. Άμεσο αποτέλεσμα αυτής της ανάδυσης, το κάθε λογής κίνημα να μαραζώνει, μιας και ο κόσμος που συμμετείχε σε αυτό βρήκε έναν πιο εύκολο και “ρεαλιστικό” τρόπο να αλλάξει τα πράγματα, μέσα από την εκλογική διαδικασία. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχθηκε, 8/10 υποσχέσεις, με μεγάλη την ακύρωση των μνημονίων, φεύγουν από το παράθυρο, νέο μνημόνιο, απογοήτευση στον ήδη παραιτημένο κινηματικά κόσμο της εκλογικής του βάσης, χάνει πανηγυρικά τις εκλογές. Κυβέρνηση ΝΔ, ακραία καταστολή και αντιλαϊκή πολιτική. Κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα κυβερνητικά αμαρτήματά του, ο οποίος ξαναβγαίνει μπροστάρης στους αγώνες για να ρίξει την κυβέρνηση.
Όλα είναι γνωστά και λίγο-πολύ σωστά… εκτός από το τελευταίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μπροστά σε κανέναν απολύτως αγώνα. Και όχι μόνο δεν είναι, αλλά δεν φαντάζει ούτε οργανωτικά, ούτε ιδεολογικά ικανός να το κάνει. Όμως, ένα κάποιο κίνημα όντως αναδύεται, με ένα κυρίως αντικατασταλτικό περιεχόμενο. Και το κίνημα αυτό τον τροφοδοτεί, όπως φαίνεται από διάφορους ποιοτικούς και ποσοτικούς δείκτες. Πώς γίνεται αυτό;
Η απάντηση είναι γνωστή στους παροικούντες την κινηματική Ιερουσαλήμ: είναι ο οπορτουνισμός.
Χ
Στη μετά το 1989 πορεία του, ο ΣΥΝ/ΣΎΡΙΖΑ δεν κατάφερε ποτέ να είναι σοβαρή κινηματική δύναμη. Δεν το κατάφερε στα ‘90s που πάλευε με το ζόρι να μπει στην Βουλή, δεν το είχε στα ‘00s που έκανε την “κινηματική” του συγκρότηση με τη συγκόλληση διαφόρων οργανώσεων του εξωκοινοβουλίου μαζί του, δεν το είχε ούτε στα ‘10s που ήταν κυβερνητική δύναμη. Η μικροαστική και καθωσπρεπική ταυτόχρονα ταυτότητά του τον ρίχνει στο μεταίχμιο δύο καταστάσεων: Από την μία δεν του επιτρέπει να έχει την εργατική κινηματική δύναμη (όπως το ΚΚΕ) αλλά ταυτόχρονα ούτε την, μόνιμα ισχνή αριθμητικά αλλά πολιτικά και κοινωνικά αισθητή, δυναμική της (βίαιης) μικροαστικής ανυπομονησίας, που εκφράζεται σε άλλους, πιο αριστερίστικους χώρους. Παρόλα αυτά, πάντα κατάφερνε να ηγεμονεύει σε αυτές τις αριστερίστικες δυνάμεις. Ιδεολογικά αλλά και πολιτικά.
Στα χρόνια πριν την εκλογή του στην κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει σε μια σειρά από “από τα κάτω” κινηματικές δραστηριότητες μαζί με δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της αντιεξουσίας: από το “Συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων”1 (το οποίο άμα τη εκλογή του το εγκαταλείπει για να οικοδομήσει τις δικές του συνδικαλιστικές δυνάμεις με αποτέλεσμα αυτό να διαλυθεί για να επανιδρυθεί χρόνια μετά, σκιά του παλιού εαυτού του), κοινά πλαίσια με τα ΕΑΑΚ στις σχολές (ενδεικτικά: μόνοι τους2 ή και παρέα με τα Αυτόνομα Σχήματα3), συνεργασία σε δημοτικές εκλογές4, πολιτικές εκδηλώσεις (που έφταναν μέχρι ομιλίες συριζαιων όπως ο Γ. Σταθακης ακόμα και με τον Νώντα Σκυφτούλη της Αντιεξουσιαστικης Κίνησης5), διάλογο σε περιοδικά κ. ά. παρόμοια.
Αποτέλεσμα αυτού, όταν στις διπλές εκλογές του 2012 που το ΚΚΕ κατεβαίνει με σύνθημα “Μαύρο σε ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Μην εμπιστεύεσαι το ΣΥΡΙΖΑ”, ο χώρος του οπορτουνισμού έκανε κουβέντες περί “δυνατοτήτων που ανοίγονται” και “πίεσης από τα αριστερά” μιας τέτοιας κυβέρνησης, ή ακόμα και ανοιχτής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο (μερικά μόνο παραδείγματα6, 7, 8). Αποτέλεσμα όλων αυτών, ο τραγέλαφος των διερευνητικών εντολών των πρώτων εκλογών του 2012, τη στιγμή που η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση μπήκε σε ράγες, με τον Α. Χάγιο να συναντάει τον Α. Τσίπρα. Συνάντηση που περιγράφεται από τα φιλοΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΜΕ της εποχής ως “συνάντηση σε καλό κλίμα”, μέσα από την οποία “έχουν να μάθουν ο ένας από τον άλλο”9 δίνοντας έτσι το τόνο για το πως θα αντιμετωπίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια.
Ο χώρος αυτός, τον οποίο σε δεύτερο χρόνο ο Α. Τσίπρας θα ονομάσει “αριστεροχώρι”, παρόλο το μικρό του μέγεθος, έχει να δώσει στην διαδικασία πολλαπλά. Αφενός τη δημιουργία μιας, μικρής αλλά υπαρκτής, εκλογικής δεξαμενής για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αφετέρου και κυρίως όμως, τη χρήση του κόσμου αυτού σαν κινηματικό εργαλείο από μεριάς του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι δεν έχει ανάγκη να είναι μαζικός στο δρόμο. Η ατζέντα του κατεβαίνει στη κοινωνία μέσα από αυτούς στους οποίους ηγεμονεύει. Μετά, το μόνο που χρειάζεται να κάνει, είναι να κωδικοποιήσει κάποια από τα αιτήματά τους και να τους δώσει μια αίσθηση διεξόδου. Και είναι ακριβώς χάρη σε αυτό το μηχανισμό που ένα κόμμα της Αριστεράς με ανύπαρκτη παρουσία στη νεολαία και στο εργατικό κίνημα καταφέρνει να παραμένει σε κεντρικό επίπεδο. Αν σε όλο αυτό προσθέσει κανείς ένα ηθικό πλεονέκτημα που λάμβανε με τη συνεργασία του με αυτές τις δυνάμεις (το πολυακουσμένο την εποχή του 2012 επιχείρημα “αν είναι τόσο κακοί, γιατί συνεργάζονται οι άλλοι μαζί τους;”), βλέπει κανείς το πολυεπίπεδο κέρδος από αυτήν τη σχέση και τη συνθήκη που αυτή δημιούργησε μέχρι την πρώτη εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ.
Χ
Σήμερα το κίνημα ξαναζωντανεύει. Οι ακραία κατασταλτικές πολιτικές της κυβέρνησης μαζί με τα εξαρτημένα αντιδεξιά χαρακτηριστικά βγάζουν στο δρόμο έναν κόσμο που είχε πέσει σε χειμερία νάρκη τα τελευταία χρόνια. Ταυτόχρονα όμως, ενώ θεριεύει ένα τέτοιο κίνημα που στην θεωρία είναι όσο πιο ριζοσπαστικό γίνεται, έχουμε το “παράδοξο” φαινόμενο αυτή που βγαίνει από το πολιτικό καναβάτσο να είναι η κεντροαριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό λέει πολλά για την ποιότητα των αγώνων που δίνονται αυτή τη περίοδο.
Το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν10 πανταχού παρόν, ακόμα και αν δεν φαίνεται σε πρώτη φάση. Στη συνθηματολογία που μιλάει για Δεξιά, νεοφιλελευθερισμό, “κανονικότητα“. Στο περιεχόμενο, που βάζει όλη την μεταμοντέρνα ατζέντα και αδιαφορεί επιδεικτικά για την ταξική πάλη (παράδειγμα που κράζει από χιλιόμετρα, η αδιαφορία του κόσμου αυτού για τις δραματικές εξελίξεις στο ασφαλιστικό και στο συνδικαλιστικό), ακόμα και οργανωτικά, με εκδηλώσεις που φοράνε γενικόλογες ετικέτες και σπρώχνονται από τα συριζαίικα ΜΜΕ και τον γενικό μηχανισμό.
Μια καλή εικόνα του πώς λειτουργεί όλη αυτή η κατάσταση μπορεί να μας δώσει το παρακάτω: Η φιλοΣΥΡΙΖΑ Εφημερίδα των Συντακτών στις 8.12.2019 δημοσιεύει μεγάλο αφιέρωμα με τίτλο “Ο συγκρουσιακός κύκλος 2008-2015: Ο ξεσηκωμός των από τα κάτω”11. Η μελέτη για το αφιέρωμα, για να μην υπάρχουν τυχόν αμφιβολίες για τη στόχευση και την προέλευσή της, γίνεται με βάση την αποδελτίωση του αρχείου της Ελευθεροτυπίας και της Αυγής. Τα προτάγματα τα οποία αναζητά στους αγώνες, η “παγκόσμια άμεση δημοκρατία”12 και η αμφισβήτηση του νεοφιλελευθερισμού. Δηλαδή, ένα τεράστιο εύρος πραγμάτων που ξεκινάνε από το μαξιμαλισμό με την κατάργηση τάξεων και κράτους εν μια νυκτί και καταλήγουν στον μινιμαλισμό με την αλλαγή από την κεντροδεξιά στην κεντροαριστερά μιας αστικής κυβέρνησης. Στο δια ταύτα βέβαια γίνεται ξεκάθαρος ο πραγματικός στόχος, μιας και η ανάλυση στρέφεται μονίμως ενάντια στις “πολιτικές ελίτ” και τον “κραταιό δικομματισμό”, αφήνοντας τις οικονομικές δομές του καπιταλιστικού συστήματος στο απυρόβλητο.
Οι φωτογραφίες που ντύνουν το αφιέρωμα είναι μια προς μια όλες τους φωτογραφίες κινητοποιήσεων αυτών των χώρων που περιγράφονται στο παρόν κείμενο, δείχνοντας με τον καλύτερο τρόπο την αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ για το κίνημα, όπως και το πόσο άνετος νοιώθει με τις οργανώσεις αυτές. Ακόμα πιο χαρακτηριστικά, όλες πλην ελαχίστων είναι εικόνες από συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής13. Αντίθετα, από το αφιέρωμα λείπει εκκωφαντικά κάθε αναφορά στις απεργίες εκείνης της περιόδου, πέρα από γενικόλογες αναφορές σε κάποιες γενικές απεργίες που και αυτές γίνονται ανάμεσα σε άλλες δράσεις (λχ “Το κέντρο της Αθήνας κατακλύζεται από δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές και οι «Αγανακτισμένοι» κρατούν γερά παρά την άνευ προηγουμένου καταστολή. Τη χρονιά εκείνη έγιναν δεκάδες μαζικές απεργίες και κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα”). Ούτε μια αναφορά σε κάποια από τις απεργίες του ΠΑΜΕ που κράτησαν πάνω από 100 μέρες (ενδεικτικα αναφέρονται Ανακύκλωση Ηρακλείου Κρήτης14, Phone Marketing15 και βέβαια η Ελληνική Χαλυβουργία16). Ούτε μια εικόνα από περιφρούρηση απεργίας. Μόνο riot porn και… Αγανακτισμένοι. Στο μυαλό του μεταμοντέρνου μικροαστού η ταξική πάλη είναι στην καλύτερη απλά ένα από τα πεδία μάχης, και οι απεργίες είναι απλά η αφορμή για να γίνουν μπάχαλα στο κέντρο της πόλης. Τίποτα περισσότερο.
Να σημειωθεί εδώ πως το φλερτ δεν είναι μονόπλευρο από το ΣΥΡΙΖΑ προς τον οπορτουνισμό. Το Δίκτυο Σπάρτακος, κίνηση του ΝΑΡ στους φαντάρους, φιλοξενεί στο blog του τη μελέτη αυτή17 δείχνοντας ότι συμφωνεί με την όλη αφήγηση. Κάτι που βέβαια δεν εμποδίζει ταυτόχρονα ένα άλλο φιλοΝΑΡ site, το pandiera.gr, να φιλοξενεί άρθρο μέλους του ΚΣ της ΝΚΑ στο οποίο “απαντάει” σε άρθρο του Ριζοσπάστη σε κατηγορίες για την σχέση που περιγράφουμε και στο παρόν κείμενο18. Όπως έχουμε ξαναπεί και στη στήλη, σε αυτή την οργάνωση “ο καθένας έχει την άποψη του”. Κοινός τόπος η ιδεολογική πλατφόρμα (meta Αριστερά, “επαναθεμελιωμένος κομμουνισμός”, μεταβατικό πρόγραμμα) στην οποία κύρια πολιτική έκφραση στη χώρα παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Χ
Μπροστά μας λοιπόν υπάρχει ένα ερώτημα που δεν σηκώνει αναβολή: τι κάνουμε διαφορετικά αυτή τη φορά για να μην ξαναπέσει το κίνημα στην ίδια με το 2012/5 λούμπα. Να μην λιώσουμε σόλες, απολυθούμε από δουλειές, δεχθούμε βία, τρέχουμε σε δικαστήρια και στο τέλος καταλήξουμε με μια ροζ κεντροαριστερή κυβέρνηση που θα μας φέρει μνημόνια, αντεργατικούς νόμους και βάσεις του ΝΑΤΟ.
Σίγουρα είναι μια δύσκολη ερώτηση με πολλές παραμέτρους στην απάντηση, που δεν αναλογεί στη στήλη (και ούτε σε κανένα άτομο εκτός οργάνωσης) να απαντήσει. Μια ασφαλής παρόλα αυτά απάντηση σε αυτό, μερική αλλά και βασική όσο δεν πάει, είναι το ότι είναι νευραλγικής σημασίας η αύξηση της οργάνωσης σε συνδικαλιστικό επίπεδο.
Τα συνδικάτα είναι η πρώτη και πιο βασική μορφή οργάνωσης της εργατικής τάξης και είναι αυτά τα οποία θα δώσουν μέσα από τον αγώνα τους και τις νίκες που αυτοί θα καταφέρουν την αυτοπεποίθηση στο κόσμο ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Επίσης, είναι ένα εργαλείο για να βγει μπροστά η ατζέντα που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να μπει στο επίκεντρο, αυτή της ταξικής πάλης. Όσο το θέμα κινείται σε αντικατασταλτικό, αντιομοφοβικό, αντισεξιστικό κτλ επίπεδο με μια μεταμοντέρνα προσέγγιση, ο ΣΥΡΙΖΑ νοιώθει σαν ψάρι στο νερό. Όσο ριζοσπαστικά και να είναι τα σημαίνοντα (συνθήματα, χρήση βίας κτλ), αν το σημαινόμενο είναι τέτοιο, είναι μια κατάσταση που μπορεί να διαχειριστεί. Όταν το πράγμα πάει στο εργατικό και το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, όταν το αντικατασταλτικό συνδέεται με αυτά τα δύο, όταν το γυναικείο κίνημα μιλάει ταξικά και όχι μεταμοντέρνα, όταν ο αντιφασισμός στοχεύει στα μονοπώλια και όχι στο να γιατρέψει τον ρατσισμό με ταξίδια, εκεί έχουμε βραχυκύκλωμα εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Χωρίς αυτό το εργατικό κίνημα, το οποίο θα αποτελέσει τη βάση για ένα ευρύτερο ταξικό κίνημα που θα επεκτείνεται και σε τομείς όπως το ιδεολογικό, το καλλιτεχνικό και το πολιτικό, η μάχη ενάντια στο συριζαϊσμό θα είναι καταδικασμένη να παίζει στο γήπεδο του αντιπάλου: ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το αέναο πάρε-δώσε που γίνεται στα social media μεταξύ των δύο πλευρών αυτών, με την μια πλευρά (αυτήν που αμφισβητεί το ΣΥΡΙΖΑ) να πιστεύει πως αν βρει το κατάλληλο επιχείρημα, θα μεταστρέψει το κλίμα και θα πείσει ανθρώπους που έχουν μετατραπεί σε άβουλα όντα και που σε μια κυβέρνηση βλέπουν τη μόνη ελπίδα για τη ζωή τους. Κάτι που φαντάζει μάλλον ατελέσφορο.
Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να κατακτήσουμε πως δεν μπορεί να περιμένει κανείς διόρθωση του οπορτουνισμού. Πρωτίστως, γιατί είναι η ταξική του θέση που γεννάει τις αναλύσεις και από το οποίο δύσκολα ξεφεύγει κάποιος. Δευτερευόντως, γιατί η πολιτική της συνέπειας και του απολογισμού δεν είναι κτήμα αυτού του χώρου. Ακόμα και σήμερα που αυτός ο χώρος στη θεωρία αποτάσσεται τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ένας από όσους στήριζαν τότε την κυβέρνηση της Αριστεράς (άτομο ή οργάνωση) από αυτό το χώρο δεν βγήκε να κάνει την αυτοκριτική του στα χρόνια μετέπειτα: ότι πράχθηκε, έγινε καλώς. Στη καλύτερη υπήρξε μια αυτόματη μετάβαση για κάποιους εξ αυτών σε μια σφοδρή αλλά επιδερμική πολεμική στο ΣΥΡΙΖΑ, όχι στο πλαίσιο της δομικής κριτικής (και πώς αλλιώς άλλωστε, όταν ο πυρήνας τους είναι ο ίδιος) αλλά στο πλαίσιο της κριτικής μιας “προδοσίας”. Και ακριβώς για αυτό, επειδή δεν είναι ικανοί να αλλάξουν τον πυρήνα αυτόν, είναι και πάλι έτοιμοι να το ξανακάνουν από την αρχή.
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Και είναι ενδείξεις της ανάγκης να μη συμβιβαστούμε με αυτές τις λογικές. Ο πόλεμος εναντίον του οπορτουνισμού είναι νευραλγικής σημασίας για την επαναστατική υπόθεση, κάτι που είναι κεκτημένο για το εργατικό κίνημα ήδη από το καιρό του Καρλ Λίμπκνεχτ και του Λένιν19. Είναι όρος απαράβατος για να οικοδομηθεί το επαναστατικό κίνημα. Και ειδικά σε μια εποχή που ένα νέο ξέσπασμα της κρίσης είναι εμπρός μας20, πράγμα που θα μας θέσει σε μια τεράστια νέα δίνη εξελίξεων, δεν έχουμε την πολυτέλεια να μένουμε απαθείς μπροστά σε όλο αυτό που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας.
10Και εδώ να δώσουμε τα credits στις ισχνές μειοψηφίες που κρατάνε τίμια στάση στο θέμα μέσα σε όλο αυτόν τον οχετό νεοπασοκίλας, όσες διαφωνίες και αν έχουμε σε κάθε επίπεδο.
12Άμεση δημοκρατία από τη κυβέρνηση που έφερε τον αντιδραστικό συνδικαλιστικό νόμο Αχτσιόγλου για το 50+1 και που πέταξε ένα ολόκληρο δημοψήφισμα στα σκουπίδια. Μεγάλος ο καημός τους για την άμεση δημοκρατία!
13Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές γίνεται η παρουσίαση του βιβλίου του Φαμπιάν Περιέ “Αλέξης Τσίπρας και οι μεταμορφώσεις της πολιτικής”. Εκεί, η Ε. Αχτσιόγλου, ανάμεσα σε ένα προσωπολατρικό παραλήρημα για τον Α.Τ., δηλώνει πως “βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με τη κινηματική βία, αυτό το ξέρουν όλοι”. Και είναι αλήθεια: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει άμεση φυσική σχέση με τη βία. Δεν χρειάζεται.
ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΣΕΕ: Απειλές στα συνδικάτα, υποκλίσεις σε κυβέρνηση – εργοδοσία

Από
Απάντηση του ΠΑΜΕ σε μία ακόμα προκλητική ανακοίνωση – λίβελο
«Σταθερή στον κυβερνητικό και εργοδοτικό της ρόλο η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, με ανακοίνωσή της καταγγέλλει όλους όσοι βρίσκονται στο δρόμο και κινητοποιούνται», σχολιάζει το ΠΑΜΕ με αφορμή μία ακόμα ανακοίνωση – λίβελο.
Σε αυτήν η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ αποκαλεί ταξικά συνδικάτα και αγωνιστές συνδικαλιστές «γνωστούς ταραχοποιούς» (!) που ασκούν «βία» ενάντια στα «δημοκρατικά συνδικάτα», κάνει ξεδιάντροπα λόγο για «εγκληματική οργάνωση», ενώ απειλώντας συνιστά «υπομονή» μέχρι να δοθεί λύση από τις «αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές»…

«Τι σόι εργατική οργάνωση είναι αυτή…»

«Βρίσκονται σε εξέλιξη απεργιακές και άλλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε διάφορους κλάδους. Κινητοποιήσεις που έχουν στο στόχο τους την επίθεση που δέχονται από την εργοδοσία και την κυβέρνησή της. Κινητοποιήσεις ενάντια στην κατάργηση των όποιων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει. Κινητοποιήσεις απέναντι στις πολιτικές που στέλνουν τους εργάτες στην ανεργία. Κινητοποιήσεις που στοχεύουν την ακύρωση της προσπάθειας της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει την Υγεία, με πρωτοπόρους τους γιατρούς και τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία. Κινητοποιήσεις που στοχεύουν το νόμο που ετοιμάζει η κυβέρνηση για το χτύπημα των συνταξιοδοτικών – ασφαλιστικών δικαιωμάτων», υπενθυμίζει το ΠΑΜΕ και διαπιστώνει πως η ηγετική ομάδα ΓΣΕΕ λάμπει διά της απουσίας της από όλες τις κινητοποιήσεις.
Στην κατεύθυνση αυτή θέτει μια σειρά από ερωτήματα, οι απαντήσεις στα οποία αποτυπώνουν με εύγλωττο τρόπο το ποιόν της συνδικαλιστικής ηγεσίας της τριτοβάθμιας ομοσπονδίας:
«Τι σόι εργατική οργάνωση είναι αυτή που κουβέντα δεν είπε για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ με τον πρόσφατο νόμο της κυβέρνησης;
Τι σόι εργατική οργάνωση είναι αυτή που ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ιδιωτικοποιήσει τη ΛΑΡΚΟ, κάνει τον ψόφιο κοριό; Της απάντησαν όμως οι πάνω από 100 οργανώσεις (σωματεία και φορείς) που συμμετείχαν στη μεγάλη σύσκεψη στη Λάρυμνα και ετοιμάζουν μεγάλο συλλαλητήριο και κάθοδο στην Αθήνα.
Τι σόι εργατική οργάνωση είναι αυτή που ενώ οι τραπεζίτες (Πειραιώς κ.λπ.) προχωρούν σε απολύσεις, η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ εμφανίζεται σε τριμερή στο υπουργείο Εργασίας από την πίσω πόρτα και προτείνει ό,τι λένε κυβέρνηση και τραπεζίτες; Της απάντησαν οι τραπεζοϋπάλληλοι με τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις.
Τι σόι εργατική οργάνωση είναι αυτή που ενώ τα ΜΑΤ χτυπούν τους υγειονομικούς που υπερασπίζονται την Υγεία του λαού από τα κοράκια του μεγάλου κεφαλαίου στην Υγεία, δεν λέει κουβέντα; Τα συνδικάτα όμως ήταν εκεί, στο πλάι των αγωνιστών γιατρών.
Τι σόι εργατική οργάνωση είναι αυτή που ενώ η κυβέρνηση θα φέρει νόμο για το Ασφαλιστικό, αυτή προωθεί την ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, ό,τι δηλαδή θέλουν η κυβέρνηση και τα τρωκτικά του μεγάλου κεφαλαίου στην Υγεία; Της απαντήσαμε με συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις στις 30 Νοέμβρη και συνεχίζουμε με νέες πρωτοβουλίες.
Τι σόι εργατική οργάνωση είναι αυτή που ενώ η κυβέρνηση φέρνει για ψήφιση έναν προϋπολογισμό – καρμανιόλα, που πετσοκόβει τη χρηματοδότηση στην Υγεία, στην Παιδεία, στις κοινωνικές παροχές, τηρεί σιγή ιχθύος; Εμείς απαντάμε με συλλαλητήριο στις 18 Δεκέμβρη και συνεχίζουμε.
Τι σόι εργατική οργάνωση είναι αυτή που ενώ η κυβέρνηση απειλεί να φέρει νέο νόμο για τις διαδηλώσεις, η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, που οι εργαζόμενοι ονόμασαν συνδικαλιστική μαφία, διά του εργατοπατέρα – εργοδότη Καραγεωργόπουλου τάχθηκε με το μέρος του ΣΕΒ και της κυβέρνησης, μυξοκλαίγοντας ότι δεν τους κάλεσαν για διάλογο;».

Στα συνδικάτα κάνουνε τους λύκους, στον ΣΕΒ είναι αρνάκια

Οπως υπογραμμίζει το ΠΑΜΕ, αυτή η ηγετική ομάδα «ονομάζει τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, όλους όσοι οργανώνουν την πάλη των εργατών, “εγκληματικές οργανώσεις”», ενώ απειλεί τις συνδικαλιστικές οργανώσεις «με μηνύσεις, αγωγές και κατασταλτικούς μηχανισμούς, όπως κάνει και η κυβέρνηση».
Την ίδια στιγμή, «μπροστά στην επίθεση του ΣΕΒ είναι οσφυοκάμπτες. Φιλούν και προσκυνούν τα όσια και τα ιερά των αφεντικών τους και τα αφεντικά τους το ανταποδίδουν. Σε εμάς κάνουν τους λύκους, στον ΣΕΒ είναι αρνάκια. Δημοκρατία για αυτούς είναι η νοθεία, οι μαϊμούδες, οι πλαστογραφίες των συσχετισμών, η απευθείας συνεργασία με την εργοδοσία για να ελέγχουν το μηχανισμό εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους».
«Το ΠΑΜΕ συνεχίζει τον αγώνα μαζί με τους εργαζόμενους και τις οργανώσεις τους. Θα είναι μπροστά, οργανωτής της πάλης», καταλήγει και καλεί τους εργαζόμενους να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.
ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής


«Επιδόματα» - εμπαιγμός απέναντι στο φτωχότερο τμήμα του πληθυσμού, που με τη σειρά τους είναι «γέννημα - θρέμμα» της υπέρβασης των αντιλαϊκών στόχων και η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής που κλιμακώνεται, με μέτρα στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, «διαφημίζονται» από τις κυβερνήσεις τάχα ως «κοινωνική πολιτική». Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα απειροελάχιστο τμήμα από το «υπερπροϊόν» της φοροληστείας του λαού, σε συνδυασμό με την κατακρεούργηση των κρατικών κονδυλίων ακόμη και για στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες (συντάξεις, Πρόνοια, Υγεία κ.ά.), που βέβαια διατηρούνται στο ακέραιο, όπως άλλωστε προβλέπεται και στον προϋπολογισμό για την επόμενη χρονιά. Σε αυτό το φόντο, η διαχείριση των «ακραίων» φαινομένων φτώχειας και «κοινωνικού αποκλεισμού» έχει για ακρογωνιαίο λίθο τη «λογική» «10 σου παίρνω, 1 σου δίνω».
* * *
Ορισμένα παραδείγματα από τη διακυβέρνηση της ΝΔ σήμερα, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ προηγουμένως, είναι αποκαλυπτικά: Το λεγόμενο «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης» ήρθε ως αποτέλεσμα της κατακρεούργησης και κατάργησης σειράς άλλων επιδομάτων, με τη δικαιολογία ότι αυτά «αλληλεπικαλύπτονταν»! Μεταξύ αυτών και το ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων, το οποίο από το 2020 θα αποτελεί οριστικά παρελθόν, μετά την πρέσα διαρκείας τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά και το «ενιαίο επίδομα τέκνων» καθιερώθηκε το 2013 (2ο μνημόνιο) ως δήθεν «αντιστάθμισμα» της ενισχυμένης φοροληστείας (μειώσεις αφορολόγητου ορίου κ.ά.), που απογειώθηκε παραπέρα στη συνέχεια, «ξαλαφρώνοντας» το λαϊκό εισόδημα. Οπως προβλέπεται, «το επίπεδο παροχών και τα κατώτατα όρια επιλεξιμότητας (κριτήρια) θα καθορίζονται έτσι ώστε να βελτιωθούν η στόχευση, η επάρκεια και η ισότητα, στο πλαίσιο των δημοσιονομικών περιθωρίων, όπως προσδιορίζεται στον προϋπολογισμό». Δηλαδή, όλο και λιγότερα για όλο και λιγότερους, την ώρα που το 2020 τα λαϊκά νοικοκυριά θα κληθούν να πληρώσουν 800 εκατ. ευρώ περισσότερους φόρους και οι ανάγκες αυξάνονται.
* * *
Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το επίδομα στο πετρέλαιο θέρμανσης, το οποίο πρωτοεφαρμόστηκε το 2012 τάχα ως «αντίβαρο» στην απογείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης. Το σχετικό χαράτσι από 21 ευρώ στο χιλιόλιτρο το 2010 φτάνει σήμερα στα 280 ευρώ, επί του οποίου προστίθεται και ο διογκωμένος ΦΠΑ (24%), με αποτέλεσμα η συνολική φορολογική επιβάρυνση μέσα σε δέκα χρόνια να φτάνει στα 347 ευρώ ανά χιλιόλιτρο! Ως «αντάλλαγμα» δίνονται τα ψίχουλα του επιδόματος θέρμανσης, μόνο για ένα ορισμένο τμήμα του λαϊκού πληθυσμού και βέβαια μόνο για ένα ελάχιστο μέρος από τα κλοπιμαία. Είναι βέβαιο ότι το επίδομα αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την «τρύπα» στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, ιδιαίτερα στην επαρχία, πόσο μάλλον να ανασχέσει την κατρακύλα χιλιάδων λαϊκών νοικοκυριών σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας, την ώρα μάλιστα που το κεφάλαιο πανηγυρίζει για τη μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο.
* * *
Μετά απ' όλα αυτά, τι να πει κανείς για το επίδομα ενοικίου (πάντα με εισοδηματικούς και άλλους κόφτες), που έχει ακριβώς την ίδια «λογική», καθώς μεταξύ άλλων τροφοδοτείται από την κατάργηση των εκπτώσεων φόρων για δαπάνες των νοικοκυριών, σε συνδυασμό βέβαια και με ολόκληρη την γκάμα των αντιλαϊκών μέτρων. Ενδεικτικά της «κανονικότητας» της φτώχειας είναι και τα στοιχεία από την έρευνα οικογενειακών προϋπολογισμών της ΕΛΣΤΑΤ: Τα νοικοκυριά που διαμένουν σε ενοικιασμένη κατοικία δαπανούν το 17,8% του προϋπολογισμού τους κατά μέσο όρο για ενοίκιο, ενώ το μερίδιο της μέσης δαπάνης για είδη διατροφής και στέγαση των νοικοκυριών του φτωχότερου 20% του πληθυσμού ανέρχεται στο 55,4% των δαπανών τους. Δηλαδή, το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος ξοδεύεται για τα απολύτως απαραίτητα. Σε ό,τι αφορά επίσης το «κοινωνικό μέρισμα», θα δοθεί φέτος σε συγκεκριμένες κατηγορίες ιδιαίτερα φτωχών οικογενειών και ισούται με το 2,5% της μάζας των πρωτογενών πλεονασμάτων που φορτώνονται στις λαϊκές πλάτες. Τέλος, το επίδομα γέννας, πέρα από τους εισοδηματικούς κόφτες, μόνο ως μέτρο ανάσχεσης της υπογεννητικότητας δεν μπορεί να θεωρηθεί, αν σκεφτεί κανείς ότι χιλιάδες νέοι, με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας που επεκτείνονται και τους άθλιους μισθούς, το σκέφτονται ακόμα και να εγκαταλείψουν τα πατρικά τους σπίτια, πόσο μάλλον να κάνουν οικογένεια και να την μεγαλώσουν.
***
Αυτή είναι λοιπόν η «ακτινογραφία» της «κοινωνικής πολιτικής» της κυβέρνησης της ΝΔ, που αποτελεί συνέχεια και παραπέρα «προσαρμογή» της πολιτικής που εφάρμοσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι προηγούμενοι. Ο λαός καμιά υποχρέωση δεν έχει να αισθάνεται ότι του κάνουν και χάρη με αυτά τα επιδόματα, τη στιγμή που προέρχονται από τη δική του κλοπή και αναδιανέμουν τη φτώχεια από τους λιγότερο στους περισσότερο φτωχούς, τραβώντας τους όλους ακόμα πιο κάτω. Καμιά ανοχή δεν πρέπει να δείξει στον σκυλοκαβγά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος μοιράζει καλύτερα το «κοινωνικό μέρισμα» από το ξεζούμισμα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, ποιανού η «κοινωνική πολιτική» και τα «εισοδηματικά κριτήρια» ξύνουν λιγότερο ή περισσότερο τον πάτο του βαρελιού. Καμία «προσαρμογή» και καμιά «συνήθεια» δεν πρέπει να δείξει στη μισοζωή των επιδομάτων, που είναι η άλλη όψη των παχυλών επιδοτήσεων και ενισχύσεων στο κεφάλαιο. Κριτήριο για την απαιτητικότητα και τις διεκδικήσεις του πρέπει να αποτελούν οι σύγχρονες ανάγκες του, η ζωή με σύγχρονα δικαιώματα στη μόρφωση, στη δουλειά, στον ελεύθερο χρόνο, στην ψυχαγωγία, που είναι ασύμβατα με την πολιτική στήριξης των κερδών του κεφαλαίου και το σημερινό σάπιο σύστημα που αυτή υπηρετεί.
ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Επικίνδυνα σχέδια στην Υγεία




Οι παρεμβάσεις μιας σειράς αστικών επιτελείων, με τις οποίες προετοιμάζεται το έδαφος για την ολοκληρωτική μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων σε επιχειρήσεις και των ασθενών σε «πελάτες», όπως και ο αντιλαϊκός κρατικός προϋπολογισμός του 2020 που κατέθεσε η κυβέρνηση, με τις νέες περικοπές στα ήδη πετσοκομμένα κρατικά κονδύλια για την Υγεία, επιβεβαιώνουν ότι η περιβόητη «ανάπτυξη για όλους» δεν χωρά ούτε τις πιο βασικές ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Αντίθετα, περνά σαν οδοστρωτήρας πάνω σε όσες κατακτήσεις έχουν απομείνει.
Η ραγδαία μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των δημόσιων μονάδων Υγείας όλα τα τελευταία χρόνια, η συνεχής ενίσχυση της εμπορευματοποίησης, συνολικά η αντιλαϊκή πολιτική στην Υγεία, που υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και «πάει πακέτο» με τις αντίστοιχες ανατροπές στο Ασφαλιστικό, έχουν πολύ συγκεκριμένη στόχευση: Την ακόμα μεγαλύτερη απαλλαγή του κεφαλαίου και του κράτους του από το «κόστος» της Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης, με ταυτόχρονη ολοκληρωτική μετατροπή τους σε χρυσοφόρα πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Για να προχωρήσουν τα νέα χτυπήματα για λογαριασμό του κεφαλαίου, αξιοποιούνται κατά περίπτωση και διάφοροι «λαγοί»... Στο Ασφαλιστικό τέτοιο ρόλο ανέλαβε να παίξει πρόθυμα η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, φτάνοντας να διαφημίζει τη συμφωνία της με τον ΣΕΒ για τη δημιουργία του περιβόητου «Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου»...
Στην Υγεία, ρόλο «λαγού» ανέλαβε η ηγεσία του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, οργανώνοντας και τη σχετική φιέστα που ματαίωσαν με την αποφασιστική κινητοποίησή τους η Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών και Σωματεία εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία.
Μια ματιά στα όσα προτείνει η ηγεσία του ΠΙΣ ως... «ρηξικέλευθες αλλαγές» (καθόλου τυχαία συμπίπτουν με όσα προτείνουν «think tank» που εκφράζουν τους βιομηχάνους, όπως π.χ. η «ΔιαΝΕΟσις»), είναι αποκαλυπτική: Λειτουργία των νοσοκομείων ως Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου - «μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις». ΣΔΙΤ και σύνδεση με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και ιδιώτες - επιχειρηματίες Υγείας. Επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
Τίποτα το «ρηξικέλευθο» βέβαια δεν υπάρχει στα παραπάνω, αφού αποτελούν συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής στην Υγεία όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων. Πρόκειται για ανατροπές που έχουν εφαρμοστεί σε πολλές άλλες χώρες, στη βάση των κατευθύνσεων της ΕΕ και του κεφαλαίου, με τραγικές συνέπειες για τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία και για όλο το λαό.
Επιδιώκουν την πλήρη μετατροπή της δημόσιας Υγείας, όπως και της Ασφάλισης, σε «μπίζνες» για τα κέρδη του κεφαλαίου, όπου το αστικό κράτος θα «εγγυάται» μόνο ένα «ελάχιστο βασικό πακέτο» που δεν θα αρκεί ούτε για τα στοιχειώδη και από εκεί και πέρα θα κυριαρχεί πλήρως η λογική «όποιος έχει να πληρώσει...».
Οι εργαζόμενοι και ο λαός μετατρέπονται σε «πελάτες» και «επενδυτές», που θα εξαναγκάζονται να αγοράζουν «πακέτα παροχών» και «προϊόντα επιχειρηματικού κινδύνου», με τα οποία θα συνδέονται η περίθαλψη, οι συντάξεις τους κ.ο.κ., την ίδια ώρα που οι εισφορές τους, όπως τελικά και οι παροχές, θα γίνονται βορά στον χρηματιστηριακό τζόγο προς όφελος του κεφαλαίου.
Για τον ίδιο σκοπό, για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, θα γενικεύονται η «ευελιξία» και η εντατικοποίηση στους υγειονομικούς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται συνολικά για το λαό.
Είναι προκλητική η προσπάθεια όλα τα παραπάνω να παρουσιάζονται ως... «λύση» στη σημερινή άθλια κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία και οι ασθενείς. Να παρουσιάζεται δηλαδή το φαρμάκι που μας έφερε μέχρι εδώ σαν γιατρικό!
Αντίστοιχα προκλητική είναι η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάσει ως «εμμονή της ΝΔ» αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική που βάθυνε και η δική του κυβέρνηση, εντείνοντας την υποχρηματοδότηση στη δημόσια Υγεία, «απογειώνοντας» παραπέρα την «ευελιξία», εισάγοντας νέους «κόφτες» για την καρατόμηση των υπηρεσιών Υγείας που παρέχονται «δωρεάν» κ.ά.
Στην πραγματικότητα, καλεί το λαό να συμβιβαστεί με το σημερινό άθλιο σύστημα, με την απειλή ότι θα γίνει ακόμα χειρότερο από τα μέτρα που προωθεί η ΝΔ, ως συνέχεια και κλιμάκωση της πολιτικής που κι ο ίδιος υπηρέτησε.
Ο λαός πρέπει να απορρίψει συνολικά αυτήν την επίθεση, να μη συμβιβαστεί με την πολιτική που μεγαλώνει συνεχώς το χάσμα ανάμεσα στις παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας και τις τεράστιες δυνατότητες που προσφέρουν σήμερα η επιστήμη και η τεχνολογία. Να δυναμώσει τον αγώνα για αποκλειστικά κρατικό σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, καθολικό, σύγχρονο και απολύτως δωρεάν, με κριτήριο την κάλυψη των εργατικών - λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου!
ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

TOP READ